حمیدرضا طاووسی

یاد کردی از رزمنده دلاور حاج علی طاووسی
حبیب دوران

حاج علی طاووسی در سال 1304در شهرستان شهرضا از توابع استان اصفهان در خانواده‌ای مذهبی و کشاورز دیده به جهان گشود واز همان ابتدا به خاطر نوع تربیت و بینش خانوادگی علاقه‌مندی به امور مذهبی و قرآن و احادیث پیدا کرد و در کلاس اکابر در کنارفعالیت شغلی خود که همانا نجاری بود مشغول به تحصیل شد ولی انگار دست تقدیر سرنوشت ایشان را به شکل دیگری رقم زده بود، چرا که در همان ابتدا به تحصیل پدر خود را از دست داده و ایشان به خاطر خانواده مجبور به ترک تحصیل و پرداختن به شغل و کاسبی شد.ایشان مدتی را در کارخانه ریسندگی نوین شهرضا مشغول به‌کار بوده وهمان موقع با خانواده همسر خود آشنا شده وازدواج می‌نمایند. ایشان در سال 49 به خاطر رفاه عمومی شهروندان که اغلب در منزل خود حمام نداشته‌اند منزل خود را فروخته و حمام گلستان را جهت رضای حق تعالی وخدمت به خلق راه‌اندازی می‌کنند و سپس تصمیم به ساخت مسجدی در محل به نام مسجد امیرالمؤمنین علیه السلام می‌ گیرد. حاج علی طاوسی مدتی را به‌ اتفاق همسر و فرزندان خود در کربلای معلی ساکن و به شغل نجاری مشغول بوده و در بازسازی حرم مطهر امام حسین و حضرت ابوالفضل نیز مشارکت داشته تا جایی که همیشه با افتخار از آن یاد می‌کردند. ایشان می‌گفتند که موقع طلاکاری گنبدها چونکه داربست فلزی نبود مجبور بودند  با چوب و با خطرات فراوان داربست زده بنابراین ،این افتخار نصیب ایشان شده و پس از اتمام کار و بازکردن داربست‌ها و بوسه بر گنبد حضرت ابوالفضل موقع پایین آمدن خطاب به سالار شهیدان و قمربنی هاشم می‌گویند این خدمت ناچیز را از من بپذیرید و تربت خود را موقع دعوت حق و فوتم قسمت روزی من کنید. ایشان چند ماه قبل از انقلاب به خاطر آشنایی با اندیشه‌های امام راحل مجدداً به‌اتفاق خانواده به عتبات رفته وبا امام(ره) دیدار کرده و موقع برگشت با وجود خطرات پیش رو برخی اعلامیه‌های سخنرانی و عکس‌های ایشان را به ایران آوردند.حاج علی پس از کودتا و روی کار آمدن صدام به ایران برگشته و مدتی را در کشور قطر به شغل نجاری فعالیت داشته که در زمان موسم حج با سردار شهید حاج ابراهیم همت برخورد کرده و پس از شنیدن خبر شهادت پسرعمویم مهدی طاوسی که به‌اتفاق برادر حاج غلامرضا در عملیات ثامن الائمه ابتدای جنگ شرکت داشته ، به ایران برگشته و علی‌رغم اینکه جواز مقیم قطر را داشتند پس از آموزش نظامی به جبهه‌ها اعزام و به ‌اتفاق برادرانم غلامرضا واحمدرضا و اینجانب حمیدرضا به دفعات مکرر در مناطق مختلف و عملیات‌های متعدد شرکت والحمدالله هر چهارنفرمان به درجه جانبازی مفتخرگردیدیم ایشان به خاطر سن بالا و انرژی مثبت و روحیه بالا در بین رزمندگان عنوان حبیب ابن مظاهر جبهه‌ها را به خود گرفته بودند. عاقبت در سال 90 در نجف اشرف در حرم مطهر در هنگام نماز ظهر براثرسکته قلبی و انتقال به هتل دعوت حق را لبیک و پس از سال‌ها با عهد خود با سالار شهیدان  به آرزوی خود رسیدند و در وادی السلام کربلای معلی روبه روی عمود 1234غنوده  آرام گرفتند. خداوند روح ملکوتی و آسمانی ایشان را با معصومین و امام و شهدا محشور نماید. آمین
 

حسن عبدالله زاده


نبرد عظیم «بیت المقدس» که به آزادی خرمشهر انجامید یکی ازبزرگترین عملیات‌های سپاه اسلام در 8سال دفاع مقدس است که دستاوردهای آن از بعد نظامی و غیر نظامی حائز اهمیت بسیاری است. امام خمینی(ره)در توصیف این عملیات فرمود: «فتح خرمشهر یک مسأله عادی نبود، اینکه 15 الی 20 هزار نفر به صف برای اسارت بیایند و تسلیم شوند مسأله‌ای عادی نیست، بلکه مافوق طبیعت است.»
در این عملیات، رزمندگان اسلام توانستند با عبور از رودخانه کارون 37 کیلومتر در عمق آرایش دژمانند پدافند نیروهای عراقی پیشروی کنند و خود را به مرزهای بین‌المللی برسانند و در این مسیر مناطق وسیعی را از لوث وجود دشمن پاک کنند و بازپس بگیرند. بازپس‌گیری خرمشهر تنها بخشی از این پیروزی بزرگ محسوب می‌شود که در طول 18 ماه به یکی از دژهای نفوذ‌ناپذیر دشمن تبدیل شده بود.
در طول عملیات که 25روزبه درازا کشید، رزمندگان اسلام که اغلب از مناطق دوردست آمده بودند، ضمن تحمل گرمای طاقت فرسای خوزستان توانستند پاتک‌های سنگین دشمن بعثی را دفع کنند و در مقابل حملات بی‌وقفه آنان مقاومت کرده و نقاط تصرفی را حفظ کنند.این عملیات پیروز از پی چند عملیات پیروز دیگر به اجرا درآمد و موجب آزاد‌سازی سرزمین‌های بسیاری شد که تا آن زمان سابقه نداشت. همچنین در این عملیات بیش از 19 هزار افسر، درجه دار و سرباز عراقی به اسارت درآمدند که صحنه‌های جنگ جهانی دوم را تداعی می‌کرد. غنایم جنگی این عملیات به حدی بود که به سپاه پاسداران امکان داد تا یگان‌های تازه‌ای با استفاده از سلاح‌ و ادوات غنیمتی شکل دهد و در عملیات‌های بعدی به کار گیرد. پس از عملیات بزرگ «بیت المقدس» کارشناسان و مستشاران نظامی از تحلیل آن اظهار عجز کرده و جملگی به ظهور قدرت جدید نظامی در منطقه واز قابلیت رزمی برتر نیروهای ایرانی سخن به میان آوردند. این همه در حالی بود که ایران در سال دوم جنگ نسبت به سال قبل آن
 نه تنها از سلاح و امکانات جدیدی برخوردار نشده بود بلکه تعدادی از نیروهای کارآمد و بخشی از سلاح ومهمات خود را نیز بدون اینکه بتواند جایگزین کند از دست داده بود.پس چه چیزی عامل پیروزی‌های متوالی و نتیجه بخش شده بود؟ برای پیدا کردن پاسخ این پرسش کارشناسان به تکاپو افتادند وبه مطالعه دقیق ترصحنه جنگ روی آوردند تا به راز و رمز این پیروزی‌ها برغم عدم برابری عده وعده دو اردوگاه از نظر مادی پی ببرند. پاسخ این سؤال خیلی هم پیچیده وغامض نبود. در سال دوم جنگ با راهیابی «نیروهای داوطلب مردمی «به جبهه‌ها، موج آفرینی» ایمان معنوی» در میان رزمندگان و «وحدت ملی» سه عاملی بودند که موازنه قوا را برهم زده بودند و برخورداری طرف ایرانی از نیروی انسانی با انگیزه و با ایمان در کنار وحدت و همدلی ملی کامیابی در صحنه نبرد را رقم زد. از این مقطع حامیان رژیم بعث عراق درصدد برآمدند تا با حمایت‌های چندین برابری از ارتش عراق مانع  موفقیت طرف ایرانی با تکیه به عوامل برتری نیرو شوند. اما نیروی رزمنده حاضر در جبهه‌ها همچنان با روحیه شهادت طلبی و شجاعت به قلب دشمن می‌زدند وموانع را یکی بعد از دیگری پشت سر می‌گذاشتند تا هدف از پیش تعیین شده را تأمین کنند. این نیروهای شجاع، با ایمان به باورهای معنوی وآگاهی نسبت به موقعیت تاریخی کشور به نقش آفرینی پرداخته و بخوبی از عهده مسئولیت تاریخی خود برآمد.
رهبری وحدت بخش امام خمینی(ره)
در همین ارتباط نسبت امام خمینی(ره) وآحاد مردم ایران نیزبرپایه نسبتی برخاسته از ایمان معنوی و باور دوجانبه و عمیق استوار بود. مردم بویژه رزمندگان اسلام با هرکلام امام به شور و شعف می‌آمدند و در راه ایفای نقش خود در تحقق آرمان‌های متعالی سراز پا نمی‌شناختند. امام(ره) با نگرشی اصولی ضمن معرفی الگوهای سلحشوری به تبیین ابعاد دفاع مقدس پرداخته و از موضع رهبری خیراندیش و برخوردار از جایگاه پدری ملت ایران به هدایت مردم می‌پرداخت. مردم از هر گروه و دسته‌ای خود را در آیینه کلام امام خمینی(ره) می‌یافتند و با هر کلام امام احساس تشخص کرده وخود را درقبال رسالتی تاریخی مسئول می‌شناختند. در این راستا حتی پیر زنان و پیرمردان زمینگیر که توان اقدامی عملی  برای کمک به جبهه‌ها نداشتند با ایثار مایحتاج خود سعی می‌کردند نقشی ولو مختصر در حماسه دفاع ملی به رهبری داهیانه و دلسوزانه امام امت ایفا کنند. امام با صداقت و صمیمیت خود بارها نشان داده بود که دعوت به خود نمی‌کند و در عمل نسبت به طبقات و گروه‌ها تبعیض قائل نمی‌شود از این‌رو مردم هم حرف و پیامش را با جان و دل می‌پذیرفتند وامام عزیز را تا رفعت کاریزمایی ارتقا داده بودند. این ارتباط دوسویه و باورمند میان امام ومردم موجب شده بود با کوچکترین اشاره حضرتش، نیاز‌های انسانی و همچنین برخی ملزومات مادی جبهه‌ها برطرف شود و رزمندگان در تعداد کافی بتوانند در مقابل دشمن به صف آرایی بپردازند. مشی و سلوک امام عزیز موقعیتی کانونی برای وحدت ملی فراهم آورده بود وبا این وحدت و همدلی بود که فتح الفتوح بازپس‌گیری خرمشهر به‌عنوان نماد سرزمین‌های اشغالی از دشمن تا بن دندان مسلح بازپس گرفته شد.کاریزمای امام(ره) تا بدانجا نفوذ و تأثیر داشت که در مواقع بحرانی نیز به مثابه اقیانوسی امواج توفنده را به آرامش بکشاند و تکیه گاه یک ملت باشد. مردم امام را از خودشان می‌دانستند و مطمئن بودند اگر راهی را نشان می‌دهد همان راه نجات است. چون نگاه امام خمینی(ره) به افق‌های دوردست دوخته شده بود و این طمأنینه و باور را مردم درهمراهی در مسیر طولانی مبارزه با امام(ره) به دست آورده بودند و حضرتش را حامی مردم به‌رغم هرگرایش و طبقه‌ای یافته بودند. امام(ره) معلم و مربی جان‌ها بود و یک رزمنده علاوه بر همراهی و همدلی در رزم از سلوک ومنش امام (ره) نیز درس زندگی می‌گرفت. براین اساس بسیجیان که دل در گرو امام عظیم‌الشأن خود داشتند در زمره نیروهای کارآمد و پیشرو جامعه محسوب می‌شدند که در عین آنکه در کسوت رزمنده در جبهه‌ها حاضر بودند در مسیر پیمودن راه کمال و خود‌سازی نیز گام  برمی‌داشتند و مهرورزی به مردم و میهن از ویژگی‌های بارز آنان بود. اینها همان عامل پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات‌ بزرگی همچون بیت‌المقدس بود که ذهن‌های مادی از درک آن عاجز بودند.