واشنگتن پست (امریکا):
از اولین موج کرونا که از چین آغاز شد تا فاجعه کرونا در نیویورک و روزهای بد هند و افزایش ناگهانی آمار مبتلایان به این ویروس در این کشور، کمتر از 10 ماه می‌گذرد. اما مرگ‌های کرونایی ادامه دارد و در جهان از مرز 1 میلیون قربانی هم گذشتیم.


شانگهای دیلی (چین):
67 سال پس از پایان جنگ کره، سرانجام بقایای 117 نفر از سربازان چینی که در این جنگ حضور داشتند، به چین بازگشت. این سربازان در فاصله سال‌های 1950 تا 1953 در حمایت از ارتش کره شمالی به این کشور اعزام شدند و در نبردهایی که در کره جنوبی جریان داشت، کشته شدند.

کویت تایمز (کویت):
اوپک در حالی شصت سالگی خود را جشن گرفته است که در یکی از سخت‌ترین روزگار خود به سر می‌برد. کرونا باعث شده صنعت نفت نیز همانند دیگر بخش‌های صنعتی و تولیدی آسیب جدی ببیند و با کسادترین ایام خود در بخش فروش و صادرات نفت
مواجه باشد.

زهره صفاری/ وزارت خارجه امریکا در پیامی مقامات عراق را تهدید کرد و به آنها هشدار داد در صورتی که حملات موشکی به منطقه سبز بغداد را تحت کنترل خود در نیاورند، سفارت خود در این شهر را تخلیه کرده و حضور خود را به کنسولگری منطقه کردنشین «اربیل» محدود خواهد کرد.
به گزارش «واشنگتن پست»، این پیام تهدید‌آمیز که در تماس تلفنی چند روز قبل «مایک پمپئو» به «برهم صالح»، رئیس جمهوری عراق و «مصطفی الکاظمی»، نخست‌وزیر اعلام شد، آنقدر برای مقامات این کشور عربی شوکه کننده بود که «احمد ملاطلال»، سخنگوی دفتر نخست‌وزیر گفت: «امیدواریم دولت امریکا در این تصمیم تجدیدنظر کند.
این حملات از سوی گروه‌های قانونی نیست و بدون شک تعطیلی سفارت پیام مثبتی از سوی امریکا برای آنها نخواهد داشت.» یک منبع دیپلماتیک آگاه در عراق هم گفت: «هنوز اینکه چرا کاخ سفید این تصمیم را گرفته یا می‌خواهد آن را عملی کند مشخص نیست اما این فرآیند در کمتر از 90 روز تکمیل نخواهد شد و این یعنی واشنگتن فرصت تغییر نظرش را محفوظ نگه داشته است.»
براساس آنچه منابع عراقی اعلام کرده‌اند دولت امریکا تنها شرط ماندن در بغداد را واکنش قاطع دولت در قبال شبه نظامیان تعیین کرده است. گرچه سخنگوی وزارت خارجه عراق از بیان جزئیات بیشتر تماس «پمپئو» خودداری کرده است اما تنها دلیل این اتفاق حملات موشکی عنوان شده که به ادعای امریکایی اخیراً یک تبعه این کشور، یک انگلیسی و شماری از نیروهای امنیتی عراق را به کشتن داده است.
به باور تحلیلگران فارغ از ویژگی‌های منحصر به فرد سفارت امریکا در بغداد، علت اینکه امریکا حاضر به ترک بزرگترین پایگاه دیپلماتیک خود در منطقه شود، درهاله‌ای از ابهام قرار دارد. از طرفی «الکاظمی» معتقد است خروج کامل امریکا از عراق، راه نفوذ داعش را باز کرده و ثبات کشورش را به مخاطره خواهد انداخت. از همین رو زمزمه‌هایی درباره آغاز رایزنی‌های پشت پرده او با شرکای اروپایی‌اش برای میانجیگری شنیده می‌شود. این در شرایطی است که مقامات سه کشور اروپایی مستقر در بغداد اعلام کرده‌اند حتی پس از خروج امریکا، سفارتخانه‌های خود را در بغداد دایر نگه می‌دارند.
امریکا در حالی از حدود یک ماه قبل خروج تدریجی نیروهایش از عراق را آغاز کرده و شمار نیروهایش را به 3 هزار نفر رسانده است که پنتاگون درباره بازگشت داعش هشدار داده است. اما گرچه مقامات امریکایی حضور نظامیان در عراق را برای مبارزه با داعش لازم می‌دانند ولی این تنها یک روی سکه است و روی دیگر آن هدایت عملیات‌ در سوریه است. در حال حاضر امریکا تنها هزار نیرو در سوریه دارد و پایگاه عراق به عنوان پشتیبان به شمار می‌رود.
به نوشته «وال استریت ژورنال»، «متیو توئلر»، سفیر امریکا در عراق در دیدار با «فؤاد حسین»، وزیر خارجه این کشور، با اعلام اینکه تعطیلی سفارت دستور مستقیم «دونالد ترامپ» بوده است، گفت: «اجرای این دستور دو کشور را به مرحله جدیدی از روابط وارد خواهد کرد.» به عبارت دیگر مقامات امریکایی که حمله به مواضع گروه‌هایی  را که حملات موشکی علیه سفارت امریکا ترتیب داده‌اند از تبعات تخلیه سفارت خود می‌دانند، با پیام‌های پی در پی خود برای رعب‌انگیز کردن این تصمیم، تصویری خصمانه از عراق پس از خروج امریکا را پیش چشم مقامات این کشور ساخته‌اند.
ناامیدی امریکا از «الکاظمی»
«الکاظمی» که در طول 5 ماهه نخست‌وزیری‌اش در عراق سعی در برقراری روابط خارجی متعادل با هم‌پیمانان خارجی داشته، ماه گذشته میهمان «ترامپ» در کاخ سفید بود. این چراغ سبزها با توجه به سابقه کاری او در وزرات اطلاعات، تا حدودی امریکا را امیدوار ساخته بود، عراق جدید تبدیل به متحدی مستحکم‌تر برای امریکا شود. این شرایط حتی سبب شد امریکا برای تأمین منابع نفتی و گازی عراق از کشورهای همسایه، با وجود تحریم‌ها، ابتدا هر 120 روز یک بار و بعدها هر 60 روز یک بار اجازه معاملات نفتی با ایران را به این کشور بدهد. اما به نظر می‌رسد شرایط آنطور که امریکایی‌ها می‌خواستند پیش نرفته و دولت ترامپ ناامید از آقای نخست‌وزیر، از شدت گرفتن حملات به مواضع خود در بغداد به ستوه آمده است. با این حال مقامات سابق امریکا این تصمیم را به سود کشورشان نمی‌دانند: «این تصمیم امریکا به سود قدرت‌های شیعی منطقه‌ای خواهد بود چرا که امریکا با خروج از خاک عراق بزرگترین هدف استراتژیک آنها را محقق کرده است.»
فرصتی برای روسیه
برخی کارشناسان با اشاره به مشکلاتی که امریکا پس از بستن کنسولگری بصره، دو سال قبل با آن روبه‌رو شد، معتقدند با توجه به از دست رفتن یکی از پایگاه‌های مهم منطقه‌ای، دود این تصمیم «ترامپ» بیش از عراق به چشم خود امریکایی‌ها خواهد رفت. به گزارش «تی ار تی ورلد»، این شرایط فرصتی طلایی برای روسیه خواهد بود چرا که «کرملین» با کمک‌های مالی و برقراری روابط در بخش انرژی، فضا را برای گسترش تفکر ضد امریکایی و پایان هژمونی این کشور در منطقه تقویت خواهد کرد. این کشور در سوریه نیز با کمک هم‌پیمانان منطقه‌ای، دولت این کشور را نجات داد و موضع محکمی برای خود ایجاد کرد. بنابراین در حالی که به ظاهر قرارداد انرژی روسیه، هدفی تجاری را دنبال می‌کند اما در اصل اهداف سیاست خارجی دولت پوتین مدنظر قرار دارد.

برش
با بزرگترین سفارت امریکا در جهان آشنا شوید

سفارتخانه امریکا در بغداد که در چند روز اخیر اهرم فشار امریکا برای مداخله‌جویی‌هایش در عراق شده است، یکی از بزرگترین و مجهزترین مراکز دیپلماتیک امریکا در جهان به شمار می‌رود. این سفارتخانه که با مساحت 104 هکتاری بزرگترین سفارتخانه جهان به شمار می‌رود، 5 و 10برابر بزرگتر از سفارتخانه‌های امریکا در ایروان و پکن (که به ترتیب دومین و سومین سفارتخانه بزرگ این کشور در جهان هستند) است. این مرکز دیپلماتیک عظیم از 17 سال قبل بزرگترین پایگاه امریکا در منطقه بوده که حدود هزار کارمند ثابت و بیش از سه هزار گمارده شامل نیروهای امنیتی دارد و در کل تعداد کارمندان این مرکز دیپلماتیک به 16 هزار نفر می رسد. هزینه ساخت این سفارتخانه که متشکل از 21 ساختمان است، 750 میلیون دلار برآورد شده بود. این سفارتخانه به غیر از ساختمان هایی که کارهای معمول سفارتخانه ها را در هر گوشه ای از جهان انجام می دهند، دارای ساختمان هایی با کاربری های تفریحی همچونف سالن تئاتر، رستوران، مرکز خرید، استخر، سالن بدنسازی و زمین های فوتبال و بسکتبال است. این سفارتخانه طوری طراحی شده که از آب و برق بغداد که اختلال فراوانی در آن مشاهده می شود، بی نیاز است.

وصال روحانی/ در آستانه برگزاری نخستین مناظره تلویزیونی بین دونالد ترامپ و جو بایدن بر سر انتخابات امسال ریاست جمهوری امریکا، روزنامه نیویورک تایمز افشا کرده است که ترامپ در 10 سال از 15 سال اخیر هیچ مالیات بر درآمدی را نپرداخته و در سال‌های 2016 و 2017 هم که در کاخ سفید مستقر شده بود، فقط 750 دلار مالیات بابت درآمدهای نجومی‌اش پرداخت کرده است؛ افشاگری‌ای که دونالد ترامپ آن را اخبار جعلی خوانده است.  به گزارش سایت خبری الجزیره، مالیات‌گریزی ترامپ در حالی است که او فقط در سال 2018 بابت برنامه‌های سرگرم‌کننده تلویزیونی‌اش (موسوم به Reality Games) و همچنین سایر برنامه‌های تبلیغاتی و اقتصادی‌اش 427 میلیون دلار پول به جیب زده بود. کارشناسان، درآمد رئیس جمهوری امریکا معادل 2/1 میلیارد دلار تخمین زده شده است و با اینکه نشریه اقتصادی و معتبر فوربس اذعان دارد که این رقم برای سال کرونا زده 2020 به یک میلیارد کاهش یافته اما شکی نیست که ترامپ در سال‌های استقرارش در برج معروف اختصاصی خود در شهر نیویورک و فعالیت‌های عظیم اقتصادی‌اش نیز حجم وسیعی از بدهی‌های مالیاتی‌اش را نپرداخته و مدعی شده که بعضی از آنها عام‌المنفعه بوده است!
ترامپ: بایدن تست اعتیاد دهد من هم برای تست دوپینگ آماده‌ام
به گزارش سی‌ان‌ان، افشای این اتهام قدیمی و دیرپا، تصویر لرزان موجود از ترامپ را در فاصله 35 روز تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری 2020 امریکا مخدوش‌تر از همیشه ساخته اما وی رها از هر یک از محاسبات منفی فوق، دیروز را صرف بمباران مجدد جو بایدن و مواضع انتخاباتی وی کرد و او را بار دیگر متهم به این کرد که برای تقویت جسمانی و روحی خود و پرهیز از عیان شدن پیری و عارضه کندذهنی‌اش به استفاده گسترده از داروهای تحریک کننده و نیروبخش روی آورده است و به قول ورزشی‌ها، دوپینگ کرده است. به گزارش سایت بلومبرگ، ترامپ 74 ساله که آشکارا جوش و خروشی بسیار بیشتر از بایدن 77 ساله و آرام و ملایم دارد، در یک توئیت جنجالی ادعا کرد که توسل بایدن به مواد نیروزا، تخلف محض است و باید از آن جلوگیری شود. او که در باشگاه اختصاصی گلفش در ایالت ویرجینیای امریکا مشغول آماده‌سازی خود برای مناظره نخست خود با بایدن (در امشب) است، در توئیت مذکور آورده است: «من هم برای حضور در آزمایش مصرف قرص‌های نیروبخش آماده‌ام و برخلاف بایدن، ابایی از آن ندارم.»
ترامپ به توئیت فوق اکتفا نکرد و در مصاحبه‌ای با شبکه خبری محبوب و حامی‌اش یعنی فاکس نیوز هم گفت: «بحث من فرق می‌کند زیرا من به عنوان یک رئیس جمهوری باید همیشه آماده مصاحبه‌ها و پرسش و پاسخ‌های سخت و طولانی باشم. من حتی از قبل می‌دانم که چه سؤالاتی از من مطرح می‌شود ولی بایدن باید ابتدا ثابت کند که بدون قرص و داروهای تقویت کننده می‌خواهد روبه‌روی من بایستد.»
بایدن که ماه‌ها است آماج اتهام «پیر و گیج و کم‌حواس بودن» از جانب ترامپ قرار گرفته، روز یکشنبه در مصاحبه‌ای در مقام پاسخگویی متذکر شد که رفتار ترامپ به سبک و سیاق جوزف گوبلز، وزیر اطلاعات و تبلیغات آلمان نازی در زمان جنگ جهانی دوم است که آنقدر در گفتن دروغ‌های بزرگ زیاده‌روی می‌کرد که موضوعات مورد اشاره‌اش تبدیل به یک واقعیت و بخشی از اطلاعات عمومی مردم به قصد تخریب افرادی خاص شود.
شاید هم ترامپ با بیان مکرر اتهامات فوق به سود بایدن عمل کرده باشد زیرا او در مناظره امشب که در کلیولند صورت می‌گیرد، با هر میزان آمادگی و بیداری و هوشیاری که در صحنه ظاهر شود، بیشتر از آن است که ترامپ به وی نسبت داده و همین مسأله، نظر بینندگان این مناظره را نسبت به وی مثبت‌تر خواهد کرد.

گروه جهان/ زخم کهنه ناگورنو قره‌باغ یک بار دیگر و برای دومین بار در چند ماه گذشته، سر باز کرد. نظامیان دو کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان که از روز یکشنبه وارد درگیری‌های سنگین نظامی با یکدیگر شده بودند، دیروز نیز در میان هشدارهای جهانی به نبردهای خود ادامه دادند. در این نبردها تا دیشب بیش از 50 سرباز از هر دو طرف جان خود را از دست داده و صدها نفر از آنان نیز زخمی شدند. این در حالی است که «دونالد ترامپ» این درگیری‌ها را طعمه انتخاباتی خود کرده و گفته است، می‌خواهد بین طرفین میانجیگری کند.
به گزارش روزنامه انگلیسی «گاردین»، نزاع اخیر بین دو کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان، جدیدترین نزاع و درگیری است که دو کشور از سال 2016 به این‌سو داشته‌اند. نزاعی که می‌تواند روی صادرات نفت و گازی که از دو کشور عبور می‌کند تا به دست خریداران جهانی برسد، تأثیر منفی بگذارد.
البته آتش خاموش تنش‌ها بین دو کشور که از سال 1991 به این‌سو آغاز شده است، چند ماهی است که دیگر بار روشن شده و دو طرف دو ماه پیش نیز وارد منازعه‌ای شدند که با میانجیگری‌ها خاتمه گرفت. اما این بار به نظر می‌رسد با تعدی جمهوری آذربایجان به خاک ارمنستان که مجری تلویزیونی این کشور با چشمان اشکبار از سر شادمانی، خبر آن را اعلام کرد و مدعی «آزادی بخش‌هایی از سرزمین اشغالی قره باغ» شد، جدی‌تر از قبل باشد. با شروع درگیری‌ها بین دو کشور، نخست‌وزیر ارمنستان به باکو هشدار داد: «باید برای یک جنگ تمام عیار خود را آماده کند.» رئیس جمهوری آذربایجان هم در پاسخ به او هشدار داد و گفت که بهتر است خود را برای پایان «اشغال30 ساله قره باغ»آماده کند.
درخواست‌های جهانی برای بازگشت باکو و ایروان به آرامش
جدی شدن این نبردها و رجزخوانی‌های دو طرف برای یکدیگر با واکنش جهانی مواجه شده است. طوری که سازمان ملل باکو و ایروان را به آرامش دعوت کرد و از آنها خواست با توقف فوری درگیری‌ها به میز مذاکره برگردند و مناقشه ارضی را حل کنند. سخنگوی سازمان ملل گفته قرار است، آنتونیو گوترش، دبیر کل این نهاد با الهام علی‌اف و نیکول پاشینیان، رئیس جمهوری آذربایجان و نخست‌وزیر ارمنستان مذاکره تلفنی داشته باشد. رجب طیب اردوغان هم که عموماً کشورش در منازعه ناگورنو قره‌باغ، از جمهوری آذربایجان حمایت می‌کند، در سخنانی در استانبول، با تأکید بر اینکه زمان پایان این بحران فرا رسیده است، گفت: «نیروهای ارمنستان باید از سرزمین‌های جمهوری آذربایجان خارج شوند.» وی در حالی این کلمات را بیان کرد که پیش از آن ارمنستان، ترکیه را متهم کرده بود که با گسیل 4 هزار مزدور از شمال سوریه به خاک جمهوری آذربایجان در حال مداخله در مناقشه بین باکو و ایروان است. اتهامی که رئیس جمهوری آذربایجان آن را رد کرد.
در این میان دونالد ترامپ هم که در گیرو دار نبرد انتخاباتی با جو بایدن است، از علاقه‌مندی خود برای میانجیگری بین باکو و ایروان خبر داد و گفت تلاش خواهد کرد دو عضو سابق اتحاد جماهیر شوروی را که در دهه 1990 با یکدیگر جنگیده‌اند، به سمت پایان منازعه پیش ببرد. سخنگوی کاخ کرملین هم خواهان توقف درگیری‌ها در منطقه مورد مناقشه بین باکو و ایروان شد.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

نامه عاشقانه «اون» برای ترامپ
ترامپ در ادامه باز هم حرف‌های اخیرش را در مورد حضور نظامی امریکا در شبه جزیره کره تکرار کرد و گفت: «من نمی‌فهمم ما چرا در جنگ کره شرکت کردیم و ما چرا هنوز این همه نظامی در شبه جزیره کره داریم، حالا مانورهای نظامی مشترک بماند. ما به این کله‌خری‌ها و حماقت‌ها پایان می‌دهیم.» وی با اشاره به کره شمالی تأکید کرد: «این کارها فقط وقت تلف کردن است. آنها اصولاً نمی‌خواهند خلع سلاح هسته‌ای اتفاق بیفتد.» به نظرم این حرف ترامپ کاملاً صحیح بود. ترامپ که گویی تا پایان این مکالمه متوجه نشده بود پمپئو اصلاً رهبر کره شمالی را ندیده است، از او پرسید آیا سی‌دی موسوم به «مرد موشکی» خواننده بریتانیایی التون جان را که امضا کرده بود، به کیم تسلیم کرده است؟ که طبیعتاً پمپئو این کار را نکرده بود. موضوع رساندن این سی‌دی به دست رهبر کره شمالی برای چند ماه به یکی از اولویت‌های مهم ما تبدیل شده بود. پمپئو پس از پایان مکالمه‌اش با رئیس جمهوری، جداگانه به من تلفن کرد تا درباره نحوه تعامل با خبرنگاران رسانه‌ها در ژاپن مشورت کند. او برای سوختگیری در ژاپن توقف داشت. تنها چیزی که مرا در مورد رفتارهای کره شمالی متعجب می‌کرد این بود که آنها چقدر سریع پس از اجلاس سنگاپور، به یک مشکل سخت تبدیل شدند. مقامات کره شمالی ظاهراً هیچ وقتی را هدر نداده بودند.
ترامپ به صراحت خواستار این بود که اخبار بد را خفه کند و به همین دلیل این‌گونه اخبار در بحبوحه مبارزات انتخاباتی کنگره علنی نمی‌شد. بویژه هرگونه خبری که به عدم جدیت کره شمالی در موضوع خلع سلاح هسته‌ای مربوط می‌شد. در عوض او تأکید داشت که کره شمالی دست به آزمایش هسته‌ای و موشکی نمی‌زند. من همه تلاشم را به کار گرفتم تا توضیح دهم هرگونه تأخیر و وقت‌کشی به نفع کره شمالی است، چرا که اصولاً وقت تلف کردن همیشه در راستای اهداف اشاعه‌دهندگان هسته‌ای بوده و هست. همه احتمالات حکایت از این داشت که کره شمالی تسلیحات، موشک‌ها و تأسیسات و تجهیزات تولید خود را به مکان‌های جدیدی منتقل می‌کند، همان‌گونه که طی دهه‌های گذشته این کار را کرده و به تولید تسلیحات هسته‌ای و تجهیزات حمل و شلیک آنها ادامه داده بود. کره شمالی حداقل مأموریت‌های خود را در زمینه آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی به همین شیوه تکمیل کرده و به نتیجه رسانده بود. این دیدگاه دولت ژاپن هم بود که بارها با ما مطرح می‌کردند، آخرین بار هم توسط یاچی مشاور امنیت ملی نخست‌وزیر ژاپن هنگام مکالمه تلفنی با من در روز 20 ژوئیه مطرح شد. حتی احتمال می‌رفت که کره شمالی برخی از تجهیزات و مواد خود را در کشورهای دیگر انبار کرده باشد، اما این موضوع هم ترامپ را اذیت نمی‌کرد. او می‌گفت؛ «آنها سال‌ها است که این کار را انجام می‌دهند.» البته که انجام می‌دادند و این در واقع مشکل اصلی ما با کره شمالی بود! ترامپ همچنان میان برنامه اتحاد دو کره که توسط سئول پیگیری می‌شد و هدف امریکا که تحقق خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی بود، تفاوت و تضاد می‌دید و به همین دلیل تصمیم گرفته بود که موافقتنامه تجاری امریکا – کره جنوبی را امضا نکند تا سئول نشان دهد که هنوز با شدت و حدت تحریم‌ها علیه پیونگ یانگ را اعمال می‌کند. ترامپ شاید بر این باور بود که می‌تواند از این توافقنامه به عنوان یک اهرم فشار استفاده کند. اما امضای توافقنامه با اندکی تأخیر بالاخره در روز 24 سپتامبر 2018 انجام شد. از آنجایی که ترامپ معتقد بود چین پشت گردنکشی‌های پیونگ یانگ حضور دارد و اعمال نفوذ می‌کند، بنابراین ممکن بود که خطرات رژیم پیونگ یانگ برای مدت طولانی نادیده گرفته شود. او شاید فکر می‌کرد با حل و فصل مسائل و اختلافات تجاری با چین، سایر مسائل به سر جای اصلی خود باز می‌گردد. اگر این گمانه‌زنی صادق باشد باید گفت که ترامپ رؤیاپردازی می‌کرد.
روز جمعه 27 ژوئیه من کمیته مدیران شورای امنیت ملی را تشکیل دادم تا در مورد نتایج و دستاوردهای اجلاس سنگاپور گفت‌و‌گو کنیم. جمع بندی ما حتی بدون یک مخالف این بود که این اجلاس «چیز خاصی» نداشته است. پمپئو بر این نکته مُصر بود که کره شمالی هیچ گام مهمی به سوی خلع سلاح هسته‌ای برنداشته و بنابراین احتمال موفقیت تقریباً صفر است. نظر من هم دقیقاً همین بود. در جلسه کمیته مدیران شورای امنیت ملی اجماع عمومی در مورد ضرورت تشدید تحریم‌های دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی کره شمالی وجود داشت. هیچ یک از ما از جمله متیس و پمپئو هدف‌گذاری و ضرب‌الاجل اول سپتامبر را در جلسه مطرح نکردیم ولی مطمئناً این تاریخ در ذهن من بود، در حالی که فقط پنج هفته با آن فاصله داشتیم.
کره شمالی رویکرد متفاوتی اتخاذ کرده بود. کیم جونگ اون یکی از آن «نامه‌های عاشقانه» معروف خود را در آغاز ماه اوت برای ترامپ ارسال کرد که در آن از عدم پیشرفت پس از اجلاس سران در سنگاپور انتقاد شده بود. رهبر کره شمالی همچنین پیشنهاد داده بود که سران دو کشور هرچه زودتر مجدداً دیدار کنند. من و پمپئو بر این نظر بودیم که به هر قیمتی شده باید جلوی برگزاری نشست دیگری میان کیم و ترامپ گرفته شود و چنین دیداری حداقل نباید قبل از ماه نوامبر که ماه انتخابات کنگره بود، برگزار شود. واقعاً معلوم نبود در فضای انتخاباتی و تحت فشار شدید، ترامپ چه امتیازاتی ممکن است به کره شمالی بدهد. ما در این موضوع هم متفق‌القول بودیم که بهترین جواب به نامه کیم این است که اعلام کنیم پمپئو برای ادامه مذاکرات آماده است هر زمان که لازم باشد مجدداً به پیونگ یانگ سفر کند. وقتی که نامه کیم جونگ اون را به ترامپ نشان دادم و پیشنهاداتمان را هم برای وی تشریح کردم، بلافاصله گفت: «من باید با کیم جونگ اون دیدار کنم. ما باید او را به کاخ سفید دعوت کنیم.» این یک فاجعه بالقوه و در ابعاد عظیم بود. من به ترامپ پیشنهاد کردم که به جای دعوت رهبر کره شمالی به کاخ سفید، در جریان نشست‌های سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک با او ملاقات کند ولی او توجهی به این پیشنهاد نکرد؛ «نه، در مجمع عمومی سازمان ملل مسائل و برنامه‌های زیادی خواهیم داشت و جای مناسبی برای این دیدار نیست.» هنگام صحبت من با ترامپ افراد دیگری از جمله کلی نیز وارد اتاق بیضی شده بودند. من وقتی از آنجا خارج می‌شدم در گوش کلی گفتم که واقعاً رئیس جمهوری نباید دوباره با کیم دیدار کند و او با این نظر من موافق بود. پمپئو نیز که به سفر آسیایی رفته بود، عصر همان روز تلفن کرد و من آنچه را که اتفاق افتاده بود برای او شرح دادم. او به شوخی گفت: دلم می‌خواست می‌توانستم چهره تو را وقتی که رئیس جمهوری گفته خواهان دیدار با کیم در کاخ سفید است، ببینم! من هم پاسخ دادم انجام این کار بسیار سخت خواهد بود، چرا که اول باید پوست مرا روی فرش‌های کف اتاق بیضی بکنند و بعد با کیم دیدار کنند. عصر همان روز ترامپ توئیتی را خطاب به کیم جونگ اون منتشر کرد: «از نامه بسیار خوب شما متشکرم، منتظرم به زودی شما را ببینم.» بااینکه غیرقابل پیش‌بینی و کمی هم خطرناک به نظر می‌رسید ولی ما پیش‌نویس پاسخ نامه رهبر کره شمالی را برای ترامپ آماده کردیم که در آن پیشنهاد سفر مجدد پمپئو به پیونگ یانگ را گنجانده بودیم. ترامپ با اینکه نامه را امضا کرد ولی گفت که از ایده ما خوشش نیامده و آن را نوعی توهین به کیم می‌داند؛ «من با شما و پمپئو موافق نیستم. برخورد منصفانه‌ای با کیم جونگ اون نکرده‌اید، امیدوارم که این ایده همه چیز را خراب نکند.» او این حرف‌ها را زد و در عین حال با دستخط خودش زیر نامه نوشت؛ «منتظرم به زودی شما را ببینم.» حداقل نامه را هم امضا کرد.