لس آنجلس تایمز (امریکا):
جمعیت بلغارستان در سال‎های اخیر کاهشی قابل توجه داشته است. این روند نزولی جمعیت در بلغارستان، بویژه در مناطق روستایی این کشور شدت بیشتری دارد،طوری که روستاهایی که تا همین چند سال قبل 200 سکنه داشته‎اند اکنون تنها 20 نفر در آنها ساکن هستند.

کوریه را دلاسرا (ایتالیا):
با توافق سران اتحادیه اروپا، اکنون وقت آن است ایتالیا سیاستگذاری درستی برای بودجه‎ای که به این ترتیب دریافت خواهد کرد داشته باشد. رم همواره خواهان دریافت کمک شده است؛ پس حالا که قرار است آن را دریافت کند باید نقاط ضعف خود را شناسایی کند.

گلوب اند میل (کانادا):
با مرگ 239 نفر در جدیدترین خشونت‎ها در اتیوپی به نظر می‎رسد، مسائل قومیتی همچنان حرف اول را در آن می‎زند و این می تواند خط بطلانی بر رؤیای دموکراسی در این کشور آفریقایی بکشد؛ گویا از دست آبی احمد، نخست وزیر این کشور هم کاری بر نمی‎آید.

زهره صفاری/ طولانی‌ترین نشست 20 سال اخیر سران اروپا که در چهار روز بیش از 90 ساعت زمان برد، برای تصویب طرح احیای اقتصاد زمین خورده قاره سبز در پساکرونا، بامداد دیروز با اصلاحاتی به نتیجه مطلوب رسید و مصوبه نهایی برای انجام فرآیند تکمیلی به پارلمان اروپا فرستاده شد.
به گزارش «فرانس پرس»، این مصوبه که «لحظه تاریخی اروپا» را رقم زد، گرچه تزریق یک تریلیون و 824 میلیارد یورویی را در بازه زمانی 7 سال تأیید خواهد کرد، اما با چانه‌زنی‌های گروه منتسب به «مقتصدان» شمالی برای اعطای بسته خیرخواهانه در سایه اتحاد فرانسه و آلمان، تهدید مکرون به خروج از طرح و احتمال وتوی مجارستان با شروط خاص و ویژه انجام شد.
براساس این مصوبه بیشترین کمک‌ها به کشورهای آسیب دیده در شیوع کرونا تخصیص می‌یابد. این بودجه در اختیار بانک مرکزی اروپا قرار خواهد گرفت تا درباره نحوه توزیع بودجه 390 میلیارد یورویی بلاعوض و 360 میلیارد یورو وام کم بهره به کشورهای هدف تعیین تکلیف شود. در این میان کشورهایی مانند ایتالیا که مرکز شیوع کرونا در اروپا شناخته شد، بنا به گفته «جوزپه کونته»، نخست وزیر ایتالیا 28 درصد بودجه تخصیص داده شده را دریافت خواهد کرد. به عبارت دیگر این کشور 80 میلیارد یورو بلاعوض و 127 میلیارد یورو وام می‌گیرد. برآورد فرانسه نیز دریافت یارانه 40 میلیارد یورویی خواهد بود. دیگر کشوری که بیشترین سود را از این طرح می‌برد، لهستان است که در مجموع 10 میلیارد یورو بودجه بلاعوض و وام کم بهره دریافت خواهد کرد. بنا بر مفاد این طرح، این بودجه تا سال 2026 تزریق شده و باید تا سال 2058 تسویه شود. 30 درصد این بودجه صرف معضلات آب و هوایی خواهد شد تا وعده اتحادیه برای پاکسازی محیط زیست تا سال 2050 نیز محقق شود.
پیروزی «مکرون» و «مرکل»
به باور ناظران شبکه خبری «الجزیره» آنچه مسلم است، تصویب این طرح پیروزی بزرگی برای «مکرون» و «مرکل» به شمار می‌رود که از ماه مه روی این طرح کار می‌کنند. می‌توان گفت این طرح به حدی برای «امانوئل مکرون» حائز اهمیت بود که در واپسین ساعات نشست در حرکتی غیرقابل پیش‌بینی در برابر سرسختی ناباورانه مقتصدان شمالی، از کوره دررفته و با کوبیدن مشتی بر میز، آنها را خودخواه خوانده و خواستار بازنگری در شرایط شد. واکنشی که با تذکر او به صدراعظم اتریش برای ترک کردن سالن همراه شد و به گفته شاهدان، می‌توانست در صورت برخورد متقابل اتریش به تنشی سیاسی منجر شود. شاید همین اهمیت نیز سبب شعف بی حد او از تصویب این طرح باشد: «تبعات این توافق تاریخی خواهد بود. ما توانستیم امکان پرداخت وام دسته جمعی را فراهم کنیم که این اتفاق طرح احیا را در سایه یک انسجام و اتحاد محقق می‌کند. 27 کشور دور یک میز نشسته و بودجه مشترک را تصویب کردند. آیا جایی از جهان را سراغ دارید که چنین قابلیتی داشته باشد؟ همچنین می‌خواهم به همه آنهایی که اتحاد آلمان و فرانسه را زیر سؤال بردند، بگویم تا زمانی که ما در کنار یکدیگر هستیم، هیچ کس جلودار ما نخواهد بود.»
«آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان و دیگر حامی سرسخت این طرح نیز گفت: «اروپا نشان داد همه در مواجهه با بزرگ‌ترین بحران تاریخ اتحادیه اروپا برابر هستیم.» اما این به اصطلاح پیروزی آلمان و فرانسه در 5 روز نشست نفسگیر با موضعگیری‌های جهت‌دار مقتصدان شمالی به آسانی به دست نیامد. همان طور که سران کشورهای جنوبی مانند «پدرو سانچز»، نخست وزیر اسپانیا تزریق چند 10 میلیارد یورو در مدت 6 سال آینده به بدنه اقتصادی کشورش را مهم‌ترین عامل نجات عنوان می‌کند، اما مقتصدان شمالی به رهبری هلند آن را اتحاد انتقالی یا انتقال دائمی سرمایه از شمال به جنوب دانسته و سرسختانه با آن مخالف بودند. به همین دلیل نیز شروطی گذاشتند که برای رم و مادرید قابل هضم نبود.
از سوی دیگر پافشاری آلمان و فرانسه برای تصویب این طرح، برای اتحادیه از ابعادی بسیار گران تمام شد. به طوری که فشار مقامات لهستان و مجارستان برای بسته شدن پرونده‌های حقوق بشری و آزادی بیان علیه این دو کشور سبب شد تا سران اتحادیه احیای اقتصادی را ارجح دانسته و چشم‌شان را بر بی قانونی‌ها ببندند.
به باور ناظران دیپلماتیک، دولت‌های اروپایی برای رسیدن به این توافق مجبور به کنار گذاشتن خصومت‌ها شدند. تحلیلگران «نیویورک تایمز» معتقدند، اتحادیه اروپا در این چند روز یک تئاتر عجیب پیش روی جهان اجرا کرد. تئاتری که با یک مانور بهداشتی و جشن تولد «مرکل» و گپ و گفت‌های صمیمانه آغاز شد و با کشمکش‌های پیش‌بینی نشده به درازا کشید و در نهایت با خروش فرانسه و پذیرش شرط‌های سخت و سنگین، در اتاقی کوچک‌تر از تالار بروکسل و در اوج خستگی شرکت کنندگان به نتیجه رسید.
اهمیت طرح احیا برای اروپا
اجرای طرح احیای اروپا، وام جمعی را در سطح اتحادیه ترویج خواهد داد. تحلیلگر بانک «برنبرگ» معتقد است: «تصویب این طرح بیش از رقم بودجه، تبعات اعتمادسازی در اروپا را در آینده‌ای نزدیک به جهان نشان می‌دهد. اتحادیه و حوزه اروپا به سمت همبستگی مالی نمی‌رود بلکه این توافق همکاری‌های پولی مستحکم‌تر را نشان می‌دهد که می‌تواند در بحران‌های آتی کارگشا باشد.»

گروه جهان/ تنها ساعتی پس از آنکه «دونالد ترامپ» در مصاحبه با «فاکس نیوز»، «جو بایدن» را متهم کرد اگر رئیس‎جمهوری امریکا شود، مذهب را از این کشور برخواهد چید، کاندیدای حزب دموکرات در انتخابات 2020 امریکا در جمع شماری از مسلمانان این کشور گفت، علاقه‌مند است در مدارس امریکایی اصول اسلامی تدریس شود. او همچنین وعده داد یکی از نخستین اقداماتش در کسوت ریاست جمهوری، لغو قانون ممنوعیت ورود شهروندان 15 کشور مسلمان به امریکا باشد.
به گزارش سایت «رادیو ملی امریکا»، «جو بایدن» که در بزرگ‌ترین مجمع مسلمانان امریکا سخن می‎گفت، تمرکز خود را روی اسلام‌ستیزی در دوره «دونالد ترامپ»، راه حل دو دولتی برای فلسطین و اسرائیل و ستایش دین اسلام قرار داد. «بایدن» هرچند به طور مشخص از سیاستگذاری جدیدی در مورد مسلمانان سخن نگفت، اما در کلام خود از لحنی استفاده کرد که در سه سال و نیم  گذشته از زبان «دونالد ترامپ» شنیده نشده‎ است. او گفت: «یکی از چیزهایی که فکر می‎کنم خیلی مهم است و آرزوی آن را دارم این است که ما در مدارس خود بیشتر درباره دین اسلام آموزش دهیم. چیزی که مردم متوجه آن نیستند این است که اعتقادات همه ما از یکجا ریشه می‎گیرد.» او سپس با قرائت حدیثی از حضرت محمد (ص)، پیامبر اسلام مبنی بر اینکه: «هر یک از شما منکرى را دید باید با دست خود آن را تغییر دهد. اگر نتوانست، با زبانش تغییر دهد (اعتراض کند) و باز اگر نتوانست، در قلبش آن را انکار کند»، خواهان تغییر در قوانینی که «ترامپ» درباره مسلمانان وضع کرده شد و وعده داد که اگر رئیس جمهوری شود، در روز نخست کار خود با کنگره امریکا وارد مذاکره می‎شود تا قانون ممنوعیت ورود شهروندان 15 کشور ایران، عراق، سومالی، لیبی، سودان، سوریه، یمن، اریتره، قزاقستان، میانمار، نیجریه، کره شمالی، تانزانیا، ونزوئلا و نیکاراگوئه را که اغلب آنها کشورهای مسلمان هستند، لغو کند.
«جو بایدن» در حالی در بزرگترین مجمع مسلمانان امریکا سخن می‎گفت که نزدیک به 3.5 میلیون مسلمان ساکن امریکا به خاطر ندارند دیگر کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری امریکا در کمپین‎های امسال خود نامی از مسلمانان برده باشد. البته او در کمپین‎های مربوط به انتخابات 2016 بارها از مسلمانان سخن گفته و تأکید کرده بود که مانع ورود مسلمانان به امریکا خواهد شد. وعده ای که آن را عملی کرد و حالا «بایدن» همان طور که اشاره شد، وعده لغو آن را داده است. به لحاظ تاریخی دموکرات‎ها همواره نسبت به مسلمانان با احتیاط رفتار کرده‌اند و همین باعث حمایت اغلب مسلمانان ساکن امریکا از دموکرات‌ها شده است. «هیلاری کلینتون» در کمپین‎های انتخاباتی خود در سال 2016 هرگز در مجامع عمومی از مسلمانان سخن نگفت. این در حالی است که «باراک اوباما» سال 2009 به قاهره رفت و از آنجا با مسلمانان جهان سخن گفت. البته او که گفته می‎شود خون پدری مسلمان در رگ‌هایش جریان دارد، تا فوریه 2016 و حمله تروریستی در مریلند، هرگز حاضر نشد پا در مسجدی بگذارد و تنها در این زمان بود که به مسجدی در سن برناردینو در ایالت کالیفرنیا رفت.
البته این به آن معنا نیست که جمهوریخواهان همواره از رأی مسلمانان غافل مانده باشند. «جورج بوش» در انتخابات 2000 با مسلمانان در مسجدی در میشیگان دیدار کرد و توانست رأی اغلب مسلمانان را در انتخابات آن سال از آن خود کند. او تنها یک سال بعد از حملات 11 سپتامبر 2001 مواضعی علیه مسلمانان اتخاذ کرد که باعث شد، مسلمانان امریکا حمایت  از جمهوریخواهان را قطع کنند. تحقیقات مرکز تحقیقاتی «پیو» در سال 2018 نشان داد تنها 13 درصد مسلمانان امریکا از جمهوریخواهان حمایت می‎کنند.

پارلمان مصر با تأیید اعزام نیروهای مسلح به جبهه خارجی برای مقابله با گروه‌های تروریستی و شبه نظامیان در لیبی، مجوز مداخله نظامی احتمالی را به رئیس جمهوری این کشور داد. به گزارش «ایسنا» به نقل از «رویترز»، این مصوبه طرح اعزام و استقرار نیروهای مسلح مصر در قالب مأموریت‌های رزمی در خارج از کشور بدون تعیین زمان مشخص برای اجرای آن مورد تأیید قرار گرفت. گرچه رأی پارلمان از سوی مفتی مصر مورد استقبال قرار گرفت اما سبب نگرانی شدید سازمان ملل شد. «استفان دوجاریک»، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل گفت: «استقرار نیرو در اطراف سرت نگران کننده است و زندگی بیش از 125 هزار غیرنظامی به مخاطره می‌افتد.»

گروه جهان/ مرد مسلحی که مجهز به مواد منفجره بود، در لوتسک در غرب اوکراین اتوبوسی را که حامل 20 مسافر بود، به گروگان گرفت.
به گزارش سایت شبکه خبری «یورو نیوز»، در نخستین ساعات این گروگانگیری، پلیس اوکراین خبر داد فرد گروگانگیر را شناسایی کرده است. آنها گفتند اکانت توئیتری این شخص را بازبینی کرده‌اند اما هنوز متوجه درخواست‎های این فرد و هدف او از این گروگانگیری نشده‎اند و تنها متوجه شده‎اند که او به سیستم موجود اعتراض دارد و البته او مشخص نکرده کدام سیستم موجود.  «آنتون گراشچنکو»، معاون وزیر کشور اوکراین نیز در پستی در فیسبوک نوشت که این مرد خود را «ماکسیم پلوخوی» معرفی کرده است. اما تا عصر دیروز هیچ اطلاعات دیگری درباره فرد گروگانگیر منتشر نشده بود و تنها پلیس اوکراین تأکید کرده بود که در حال مذاکره با گروگانگیر است تا متوجه خواسته‎های او شده و گروگان‎ها را که هیچ خبری حاکی از زخمی یا کشته شدن آنها نبود، آزاد کند.

■ سانا: پدافند هوایی ارتش سوریه با حمله هوایی دوشنبه شب رژیم صهیونیستی به حومه جنوبی دمشق مقابله و موشک‌های این رژیم را ساقط کرد.
■ روسیه الیوم: دادگاه سودان، محاکمه عمرالبشیر و همقطارانش در پرونده «کودتای ۱۹۸۹» این کشور را به ۱۱ اوت (21 مرداد) موکول کرد.
■ دیلی اکسپرس: در پی انتشار گزارش پارلمان انگلیس درباره مداخله روسیه در انتخابات و سیاست داخلی این کشور، نایجل فاراژ، رهبر حزب بریگزیت انگلیس خواستار «عذرخواهی جدی» از مسکو شد.
■ هندوستان تایمز: یک ناو هواپیمابر امریکایی و گروه رزمی همراهش، در بحبوحه تداوم تنشهای مرزی پکن و دهلی نو، رزمایش مشترکی را با کشتی‌های جنگی هند در حوزه اقیانوس هند برگزار کرد.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

هیجان پمپئو از ورود به کابینه جنگ

به نظر می‌رسید دانفورد از این که فهمید من اظهاراتش را می‌دانم تعجب کرده است و ما گفت‌وگوی خوبی داشتیم. دانفورد به عنوان یک مقام برجسته نظامی شهرت داشت و دلیلی وجود نداشت که همان موقع یا حتی بعد از آن درباره این موضوع شک کنم.
چند روز بعد پیشنهاد صبحانه سه‌جانبه را با مایک پمپئو در سازمان سیا در میان گذاشتم و او فوراً موافقت کرد. من و او تاکنون تعدادی پیام را از طریق پست الکترونیکی با هم رد و بدل کرده بودیم. او در یکی از آنها نوشته بود: «واقعاً از این که کارم را به عنوان یکی از بنیانگذاران کابینه جنگ شروع کردم هیجان‌زده هستم. سلام شما را به سناتور رند پال خواهم رساند.» همچنین شانس ملاقات با «جینا‌هاسپل» معاون و جانشین احتمالی او را در سازمان سیا داشتم.
در مدت حدود 15 ماهی که از ورود ترامپ به کاخ سفید می گذشت، به دقت رفتارهای رئیس جمهوری را زیر نظر داشتم و تصور نمی‌کردم که بتوانم او را تغییر دهم. طرح‌ها و الگوهای شورای امنیت ملی اگر هر قدر هم از نظر آکادمیک خوب به نظر برسند، اگر در خلأ و به دور از واقعیات باشند، تأثیرگذار نخواهند بود. چنین الگوهای غیرمرتبط و بی‌هدف حتی اگر تحسین شوند و رسانه‌ها به آنها بپردازند، در واقع به درد رئیس جمهوری نمی‌خورند. تصمیم داشتم عملکردی منظم و بدون نقص داشته باشم و فعالیت‌های خودم را براساس اینکه تا چه اندازه در واقعیت به شکل‌گیری سیاست‌های ما کمک می‌کنند ارزشیابی کنم نه اینکه نگران باشم دیگرانی که در خارج از گود نشسته‌اند آن را چگونه با عملکرد دولت‌های قبلی مقایسه می‌کنند.
این ارزیابی چندین تصمیم در پی داشت: نخست، ستاد کارکنان شورای امنیت ملی (که وقتی وارد آنجا شدم تعداد کارکنانش 430 و وقتی از آنجا بیرون آمدم 350 نفر بود) اندیشکده نیست. برون داد آن گزارش اعضا و گزارش گروه‌های گفت و گو نیست بلکه آنچه از آن خارج می‌شود باید تصمیم گیری‌های مؤثر و عملیاتی باشد. این تشکیلات باید ساده و روان و با تمرکز بالا بر روی مسئولیت‌های اصلی‌اش کار کند. به همین دلیل قصد داشتم بسیاری از کارکنان آن را تعدیل و ساختارهای اضافی را که دچار هم پوشانی بودند حذف کنم. با توجه به این که ترامپ اختیارات کامل استخدام و اخراج نیروها را به من داده بود به سرعت و مصمم وارد عمل شدم و از جمله اقداماتی که انجام دادم به جای چند نفر، یک نفر را به عنوان معاون مشاور امنیت ملی معرفی کردم تا از این طریق میزان کارآمدی ستاد کارکنان شورای امنیت را تقویت و ساده‌تر کنم. این وظیفه خطیر را ابتدا به «میرا ریکاردل» کارشناس باسابقه امور دفاعی که تجربه‌ای طولانی در دستگاه‌های دولتی داشت و مدیر اجرایی ارشد شرکت بوئینگ بود و بعد به دکتر «چارلز کوپرمن» واگذار کردم که او نیز کارشناس دفاعی و با سابقه مشابهی (از جمله در شرکت بوئینگ) بود. آنها هر دو شخصیتی قوی و محکم داشتند که در شورا به آن نیاز بود.