نیویورک دیلی نیوز (امریکا):
تیراندازی در پارکی در منطقه بروکلین نیویورک که باعث مرگ یک کودک سیاه پوست یک ساله شد، بار دیگر بحث‎ها بر سر لزوم تغییر در قوانین حمل سلاح و محدود شدن آن را داغ کرده و همگان را با این سؤال مواجه کرده که واقعاً کی این حوادث غمبار تمام می‎شود.

هشت صبح (افغانستان):
حملات طالبان باعث تخریب زیرساخت‌ها دراین کشور شده است. یکی از این زیرساخت ها شبکه مخابراتی افغانستان است. برآوردها نشان می دهد، حدود 175 سایت مخابراتی توسط طالبان تخریب شده است. همچنین ارزش تخریب آنتن های مخابراتی به 15 میلیون دلار می‎رسد که هزینه زیادی برای کشور محسوب می شود.

گاردین (بریتانیا):
در حالی که کارشناسان هشدار داده‎اند، با ادامه روند کرونا به‌صورت کنونی، تا زمستان 120 هزار شهروند بریتانیایی به کرونا مبتلا خواهند شد، دولت بوریس جانسون در اقدامی سختگیرانه اعلام کرده است، با نظارت کامل پلیس کشور، هر مغازه‎داری را که ماسک نزند  100 پوند جریمه خواهد کرد.

زهره صفاری/ افشای ماجرای هک تلفن همراه یکی از مقامات ارشد سیاسی منطقه کاتالونیا با نرم‌افزار جاسوسی منتسب به کمپانی اسرائیلی «NSO»، نه تنها زنگ خطر را برای سیاستمداران اروپایی به صدا درآورده که فعالیت‌های کمپانی‌های اسرائیلی بویژه کمپانی «NSO»، تولید نرم‌افزارهای مختلف، در سایر کشورها را با شک و تردیدهایی مواجه ساخته است.
براساس گزارش تحقیقاتی روزنامه‌های «گاردین» انگلیس و «ال پاییس» اسپانیا، هسته اصلی این بررسی‌ها به ادعای نفوذ غیرمجاز دولت اسپانیا بر تلفن همراه «روجر تورنت»، رئیس پارلمان منطقه کاتالونیا و دست‌کم دو نفر از هواداران مستقل او در سال گذشته مربوط می‌شود؛ موضوعی که به باور ناظران اثبات آن به نوعی فرضیه «امکان جاسوسی سیاسی داخلی» را در اروپا تقویت می‌کند. «تورنت» سال گذشته توسط کارشناسان واتساپ در جریان نفوذ غیرمجاز به تلفن همراهش قرار گرفت و در نخستین اظهارنظر دولت اسپانیا را متهم به جاسوسی آن هم بدون مجوز قانونی کرد. اما از آنجا که در پرونده «تورنت»، پیام‌رسان «واتساپ» ابزار این نرم‌افزار جاسوسی شده بود، کارشناسان وابسته به آن وارد عمل شده و پس از تحقیقات گسترده اعلام کردند این دسترسی غیرمجاز به تلفن همراه این مقام کاتالان در فاصله آوریل تا مه 2019 و همزمان با هدف قرار گرفتن هزار و 400 کاربر واتساپ با نرم‌افزار جاسوسی «پگاسوس» (Pegasus) کمپانی اسرائیلی NSO انجام شده است. علاوه بر «تورنت»، «آنا گابریل»، عضو چپگرای سابق پارلمان محلی اسپانیا که در پرونده برگزاری رفراندوم غیرقانونی کاتالان‌ها متهم شده بود و «خوردی دومینگو» فعال حامی استقلال کاتالونیا نیز همزمان هدف حمله جاسوسی مشابهی قرار گرفته بودند.
در حالی که دغدغه قانونی بودن جاسوسی علیه مقامات ارشد سیاسی در اسپانیا و اروپا شدت گرفته، سازمان اطلاعات و امنیت ملی این کشور از پاسخگویی صریح در این باره همچنان طفره می‌رود: «فعالیت این سازمان کاملاً همسو با سیستم قانونی است و توسط دادگاه عالی اسپانیا نظارت می‌شود. بنابراین، این سازمان حاضر به پاسخگویی درباره اتهام ارتباط با کمپانی جاسوسی اسرائیلی نیست.»
نخستین شکایت از NSO
گزارش مشترک «گاردین» و «ال پائیس» درست چند ساعت پس از آن منتشر شد که خبرگزاری‌ها خبر دادند، دادگاهی در تل‌آویو شکایت سازمان عفو بین‌الملل از همین کمپانی را وارد ندانسته است. به گزارش «آسوشیتدپرس»، اوایل سال جاری میلادی سازمان عفو بین‌الملل، با تأکید بر اعمال غیرقانونی کمپانی NSO، با تنظیم شکایتی در دادگاه اسرائیل خواستار لغو امتیاز فروش نرم‌افزارهای این شرکت به دولت‌ها و مجامع بین‌المللی شد. به گزارش سایت سازمان عفو بین‌الملل، این سازمان در شکایت خود به طور ویژه به مسأله جاسوسی از عمر رادی، خبرنگار مراکشی پرداخته بود. بنا بر این گزارش، عمر رادی در ماه ژانویه 2019 متوجه شد، آیفون وی ایمن نیست و از طریق نرم‌افزار واتساپ مکالمات وی ضبط می‎شود. او نیز دولت مراکش را متهم به جاسوسی از خود کرده بود. این در حالی بود که عفو بین‌الملل پیش از آن پرونده جاسوسی از یکی از کارکنان این سازمان در سال 2018، هک تلفن همراه یکی از مخالفان سعودی در زمان قتل «جمال خاشقجی» و همچنین نفوذ به تلفن همراه یکی از فعالان حقوق بشری امارات در سال 2016 را نیز در دست داشت. بنابراین با استناد به مدارک مربوط به عمر رادی  اقدام به شکایت از کمپانی  NSO در یکی از دادگاه‌های اسرائیل کرد. اما روز دوشنبه دادگاه تل آویو، این شکایت را به دلیل نبود شواهد کافی علیه NSO رد کرد.
شکایت دوم از NSO
افشای اقدامات NSO همچنین باعث شد «واتساپ» علیه این کمپانی اسرائیلی به مجامع قانونی امریکا شکایت کند. در آنجا مشخص شد این نرم‌افزار جاسوسی، با ورود به پیام‌رسان «واتساپ»، امکان دسترسی هکر به اطلاعات تلفن همراه شامل ایمیل، پیامک و تصاویر کاربر را فراهم کرده و حتی قابلیت روشن کردن میکروفن و دوربین گوشی را نیز داشته و به عبارتی می‌تواند گوشی هوشمند را تبدیل به یک شنود پیشرفته کند.
رد پای جاسوسی‌ها در سایر مناطق جهان
طبق تحقیقات «گاردین» و «ال پائیس»، جاسوسی‌هایی که از طریق نرم‌افزارهای مربوط به کمپانی NSO انجام شده، تنها به همین موارد منحصر نمی‌شود و در سایر نقاط جهان نیز به طور موردی چنین مواردی مشاهده شده است. اما آنچه مسلم است،  سوژه‌ها به طور عمده خبرنگاران هندی، فعالان حقوق بشری مراکشی، دیپلمات‌ها و مقامات ارشد سیاسی بودند. با افشای این اخبار اکنون گمانه‌زنی‌ها درباره نقش اسرائیل از طریق کمپانی‌های نرم‌افزاری‌اش افزایش یافته است و به نظر می‌رسد کمپانی اسرائیلی به دولت‌های مختلف در جهت جاسوسی از برخی شهروندانی که در دایره اطلاعات و امنیت آنها قرار دارند، کمک می‌کنند. بنا بر گزارش‌های اثبات نشده تاکنون کشورهایی مانند عربستان و مکزیک از قابلیت هک نرم‌افزارهای این کمپانی استفاده کرده‌اند.
بااین حال افشای جاسوسی از طریق نرم‌افزارهای شرکت NSO باعث شده است زنگ خطر در اروپا با قدرت تمام به صدا درآید. دیروز «ماتیاس ورملن»، از رؤسای یکی از ارگان‌های وابسته اتحادیه اروپا گفت: «این پرونده باید توسط بروکسل که سال‌ها حفظ حریم خصوصی در آن دغدغه بوده است بررسی شود. چون اگر این گمانه‌زنی‌ها نسبت به اسپانیا درست باشد چالش جدیدی پیش روی بروکسل قرار خواهد گرفت.»

گروه جهان/ «اجازه امپراطوری دریایی به چین نمی‎دهیم.» «واشنگتن به عمد، بطرزی اغراق‌آمیز حقایق و قوانین بین‌المللی را تحریف می‎کند تا در روابط بین چین و کشورهای منطقه اختلال ایجاد کند». اینها سخنان «مایک پمپئو»، عالیترین مقام دستگاه دیپلماسی امریکا و پاسخ سفارت چین در امریکا به این اظهارات بود تا جدیدترین چالش بین عقاب و اژدها شکل گیرد.
به گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»، تنش دوباره در روابط چین و امریکا از ساعات پایانی روز دوشنبه کلید خورد، یعنی زمانی که «مایک پمپئو» برای اولین بار در تاریخ دیپلماسی امریکا، انگشت روی نقطه حساس چین گذارد و اعلام کرد: «ادعای چین در حق حاکمیت بر دریای جنوبی چین کاملاً غیرقانونی است. اما ما هرگز اجازه این کار را به پکن نمی‎دهیم و نمی‎گذاریم چین امپراطوری دریایی خود را در منطقه به راه‌اندازد.» پکن نیز نتوانست در قبال این حمله بزرگ ساکت بماند و در اقدامی قابل تأمل به جای آنکه پاسخ رسمی به اتهامات وزیر خارجه امریکا بدهد، از طریق سفارت خود در واشنگتن، در پیامی توئیتری امریکا را متهم کرد، قصد دارد با طرح این سخنان در روابط بین پکن و کشورهایی که مشرف به دریای جنوبی چین هستند شیطنت کرده و باعث ایجاد تنش در منطقه شود. این سخنان و واکنش به آنها در حالی مطرح شد که چین، ویتنام، فیلیپین، تایوان، مالزی و حتی برونئی سال‎ها است، بر سر مالکیت این منطقه دریایی اختلافات جدی دارند و هر روز عمق و دامنه اختلافاتشان بر سر این منطقه بیشتر هم می‎شود.
همان‌طور که «ژائوئین فنگ»، تحلیلگر چینی سایت شبکه خبری «بی‎بی‎سی» نوشته است: «با وجود اینکه 4 سال پیش دادگاه لاهه به‌طور رسمی اعلام کرد، چین حق حاکمیتی بر دریای جنوبی چین ندارد و این منطقه را جزو آب‎های آزاد اعلام کرد، امریکا هرگز دخالتی در مسائل مربوط به منطقه نمی‎کرد. با این حال اکنون، این گونه علنی با اقدامات چین در دریای جنوبی چین برخورد می‎کند. اما چرا؟ هفته گذشته چین و امریکا در اقدامی بی سابقه، به‌طور همزمان دست به برگزاری رزمایشی در این منطقه زدند که نشان می‎داد، تنش‎ها در حال افزایش است. به جز این، دولت «ترامپ» در چند سال گذشته بارها از سیاست‎های رؤسای جمهوری سابق امریکا در طول 40 سال گذشته انتقاد کرده و این سیاست‎ها را شکست خورده دانسته است. از همین رو بویژه در ماه‎های اخیر حملات به پکن را با طرح اتهامات حقوق بشری در حوزه اویغورهای چین و هنگ کنگ با شدت پی‌گرفته است. سخنان پمپئو نیز در ادامه همان حملات است.»
اما به‌جز این نباید از یک مسأله مهم دیگر نیز غافل ماند. دریای جنوبی چین بویژه منطقه‌ای که کشورهایی که بر شمردیم بر سر مالکیت آن اختلاف دارند، یکی از غنی‎ترین و درآمدزاترین مناطق دریایی کره زمین است. به نوشته سایت اندیشکده شورای روابط خارجی امریکا، سال گذشته کار نقل و انتقال 11 میلیارد بشکه نفت و 190 تریلیون متر مکعب گاز مایع طبیعی در جهان از طریق خطوط دریایی دریای جنوبی چین انجام شد. همچنین به‌طور معمول 10 درصد ماهیگیری جهان در آبهای این دریا انجام می‌شود. ضمن آنکه نزدیک به یک سوم حجم تجارت دریایی سالانه کل جهان که ارزش آن به 11.3 میلیارد دلار می‌رسد، از طریق این دریا انجام می‌شود. از همین رو نباید تعجب کرد اگر امریکا تصمیم گرفته است، برای اولین بار در تاریخ دیپلماسی خود، دست به مداخله و اظهار نظر درباره این منطقه بزند و در اوج تنش‎هایش با اژدهای زرد، با برآشفته کردن کشورهای منطقه از اقدامات پکن در دریای جنوبی چین، دست و پای رقیب را ببندد.

گروه اقتصادی: سقف‌های جدید نرخ سود علی‌الحساب سپرده‌های سرمایه‌گذاری بانکی توسط شورای پول و اعتبار تعیین شد.به گزارش روابط عمومی بانک مرکزی، شورای پول و اعتبار در یکهزار و دویست و نود و هفتمین جلسه مورخ 1399.4.24 به ریاست دکتر همتی، در راستای دستیابی به هدف حفظ ارزش پول ملی با پیشنهاد بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در خصوص افزایش تنوع سپرده‌های بانکی موافقت کرد.علاوه بر این، شورای پول و اعتبار سقف نرخ سود علی‌الحساب سپرده‌های سرمایه‌گذاری را به شرح زیر تعیین کرد:
  سپرده سرمایه‌گـــــذاری کوتاه مدت عادی: 10 درصد  
  سپــــرده سرمایه‌گذاری کوتاه مدت ویژه سه ماهه: 12 درصد   
  سپرده سرمایه‌گذاری کوتاه مدت ویژه شش ماهه: 14 درصد   
   سپرده سرمایه‌گذاری با سررسید یک سال: 16 درصد
  سپرده سرمایه‌گذاری با سررسید دو سال: 18 درصد

ادامه از صفحه اول
بنابراین اولین گام مهمی که برجام برداشت فروپاشی بنای مستحکم تحریم‌ها و قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل بود. تحریم‌های آن دوره حتی می‌توانست با بقای برجام تشدید شود و حوزه‌های دیگری از جمله حمل و نقل هوایی را نیز در برگیرد. دستاورد برجام از این حیث بی‌نظیر بود. پس از تأسیس سازمان ملل و مهم‌ترین رکن آن یعنی شورای امنیت هیچ‌گاه سابقه نداشته است که یک کشور بتواند خود را از تله این قطعنامه‌ها رهایی بخشد. دستاورد دیگر برجام به حاشیه راندن ایالات متحده بود. اگر به 5 سال پیش برگردیم به خوبی به یاد می‌آوریم که چگونه مدیریت جریان ضد ایرانی در اختیار امریکایی‌ها بود و همه قدرت‌های دیگر از کوچک و بزرگ در این مسیر و در پی ایالات متحده گام برمی‌داشتند. و امروز بخوبی می‌بینیم که آن نقش رهبری ایالات متحده تبدیل به خاطره شده است و نزدیک‌ترین متحدان آنان از جمله اتحادیه اروپا سعی می‌کنند به نحو روشنی از کاخ سفید فاصله بگیرند. در داخل امریکا نیز این وجه از سیاست‌ خارجی ترامپ بشدت مورد انتقاد قرار گرفته است. اگر برجام نبود حتی توان اقتصادی امروز برای مقاومت در برابر تحریم‌ها را هم نداشتیم. زیرا سه سال از این 5 سال را عملاً خارج از تحریم‌های کمرشکن بودیم و تا حدی بنیه اقتصادی را محکم کردیم. در حالی که هیچ کار خاصی با امتیازهای داده شده در برجام نمی‌توانستیم انجام دهیم.
در اهمیت برجام همین بس که حتی منتقدانش، حاضر نیستند که بگویند از آن خارج شویم. بگذریم از کسانی که شعار می‌دهند و طبعاً شعار را وزن نمی‌کنند، ولی کسانی که مسئولیت دارند به خوبی می‌دانند که بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت خواست اول و آخر ترامپ و اسرائیل است. برخی اعتقاد دارند، بدترین اشتباه ترامپ این بود که به صورت یکجانبه از برجام کنار رفت والا شاید می‌توانست کارهای دیگری انجام دهد و از درون برجام ایران را زمینگیر کند. بنابراین اگر برجام فاقد دستاوردی جدی است پس عاقلانه نیست که در آن بمانیم، و اگر به ماندن خود ادامه می‌دهیم حتماً منافع مهمی دارد یا حداقل زیان‌های مهمی را مانع می‌شود. برجام در حقیقت دو نوع دستاورد سلبی و ایجابی داشت. دستاوردهای سلبی آن تماماً محقق شده است. لغو قطعنامه‌ها، خروج ایران از انزوای ناشی از اجماع جهانی، نامشروع شدن تحریم‌ها و... ولی دستاوردهای ایجابی آن جز سه سال اول به مرور کم و کمتر شده است که رفع تحریم‌ها و فروش نفت از این جمله است. اگر برجام نبود نه تنها موارد سلبی همچنان تداوم داشت، بلکه به علت پابرجا بودن آنها، محدودیت‌های ایجابی نیز تشدید می‌شد و کشور زودتر از این با مشکلات مشابه وضع موجود مواجه می‌گردید.
اینها به معنای ندیدن مشکلات برجام نیست. کدام اقدام است که عاری از ضعف و خطا باشد. منظور این است که نقد برجام نیز باید منصفانه باشد. برجام محصول یک توافق عمومی بود و ضرورت آن بر اثر شرایط کاملاً ویژه‌ای بود. مبادا در نقد آن از این سوی بام سقوط کنیم! ۵ سال زمان زیادی نیست نباید آن دوره را فراموش کرد.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

تداوم دیدارها تا احراز پست
با نزدیک شدن به پایان جلسه، ترامپ به من گفت: هنوز هم آماده هستید که پست مناسب خود را در اختیار بگیرید، درسته؟ خندیدم و گفتم: پست مناسب، بله. وقتی به‌همراه جان کلی به ‌لابی بال غربی کاخ سفید بازمی‌گشتیم، کلی به من گفت: او (ترامپ) تو را دوست دارد. کل روز را اینجا کار می‌کنیم، بعد، ساعت نه و نیم شب که در خانه هستم، باز با من تماس می‌گیرد تا بگوید الان جان را در تلویزیون دیدی؟ به‌ کلی گفتم اگر کمکی لازم بود با من تماس بگیر و بعد آنجا را ترک کردم.
یک هفته قبل از کریسمس، بار دیگر در دیدار با کوشنر حدود 40 دقیقه درباره طرح صلح خاورمیانه گفت‌وگو کردیم و تماس‌های دیگری هم در همان ماه با او داشتم. به جز این، بقیه ماه به آرامش گذشت. سال نو مبارک!
ششم ژانویه 2018 همزمان با هجوم تفسیرهای مطبوعاتی درباره کتاب جدیدی در مورد ترامپ با عنوان «آتش و خشم»، رئیس جمهوری در توئیتی خود را «نابغه‌ای دارای ثبات روانی» توصیف کرد. همزمان با نزدیک شدن به زمان تصمیم‌گیری مجدد ترامپ در مورد تأیید یا عدم تأیید پایبندی ایران به تعهدات هسته‌ای خود بار دیگر احتمال احیای دوباره تحریم‌های وضع شده قبل از توافق هسته‌ای ایران مطرح شد، من تصمیم گرفتم کنار بنشینم و دخالتی نکنم. آنها می‌دانستند که اگر بخواهند چطور باید با من تماس بگیرند ولی هیچ کس تماسی نگرفت. ترامپ اقدام قبلی خود در ماه اکتبر گذشته را تکرار کرد؛ از بازگشت تحریم‌ها جلوگیری اما از تأیید پایبندی ایران به توافق خودداری کرد. پیشرفتی حاصل نشده بود.
سپس همزمان با میزبانی المپیک زمستانی از سوی کره جنوبی، کره شمالی باز به کانون توجهات تبدیل شد. مایک پنس و ایوانکا ترامپ در بحبوحه گمانه‌زنی‌ها درباره مذاکره امریکا با کره شمالی، نمایندگی هیأت امریکایی را برای حضور در این مراسم برعهده گرفتند. در مصاحبه‌ها پنس را تحسین کردم زیرا اجازه استفاده تبلیغاتی یا ایجاد تنش در روابط امریکا با کره جنوبی را به کره شمالی نداده بود. پنس در توئیتر پاسخ داد: بولتون خیلی خوب گفته است. یک نشانه خوب. البته «مون جائه این» رئیس جمهوری کره جنوبی تلاش کرد از این سفر برای اهداف سیاسی در داخل استفاده کند. وی تلاش کرد بر «موفقیت» کشورش در میزبانی هیأتی عالی رتبه از کره شمالی بویژه «کیم یو جونگ» خواهر کوچک‌تر رهبر کره شمالی (که امریکا وی را به‌دلیل نقض حقوق بشر تحریم کرده) تأکید کند. در حقیقت، کیم یو جونگ مأموریت داشت رئیس جمهوری کره جنوبی را به کره شمالی دعوت کند که بلافاصله این دعوت پذیرفته شد. بعدها فاش شد که سئول هزینه حضور هیأت پیونگ یانگ در این بازی‌ها را پرداخته است. این اقدام سئول به خاطر روح المپیک نبود بلکه در واقع این کشور از یک الگوی ناراحت‌کننده ولی نهادینه شده پیروی کرده بود. چپ‌ها در کره جنوبی این «سیاست آفتاب تابان» را تحسین می‌کنند. اساساً چنین سیاستی ریشه در این باور دارد که رفتار خوب با کره شمالی به صلح در شبه جزیره منجر خواهد شد. ولی برعکس، این رویکرد کره جنوبی باز هم به حکومت دیکتاتوری کره شمالی کمک کرد. ششم مارس، دیدار دیگری با ترامپ داشتم. در لابی بال غربی منتظر بودم که در تلویزیون دیدم خبرنگاران از ترامپ می‌پرسیدند چه کسی فکر می‌کند کره شمالی آماده مذاکره است؟ ترامپ با خوشحالی پاسخ داد «من». امیدوار بودم که ترامپ این را درک کرده باشد که کره شمالی واقعاً نگران است که او برخلاف اوباما آمادگی داشته باشد در صورت لزوم از نیروی نظامی استفاده کند. ساعت حدود چهار و 40 دقیقه عصر به دفتر رئیس جمهوری در اتاق بیضی رفتم. ترامپ بار دیگر پشت میز رزولت که کاملاً خالی بود، نشسته بود. ترامپ همزمان با ورود کلی به من گفت: من خواسته بودم این جلسه را تشکیل دهیم یا تو؟ گفتم: من.
 پاسخ داد: فکر می‌کردم این درخواست از طرف من مطرح شده است اما از اینکه آمدید خوشحال هستم چون می‌خواستم تو را ببینم.