معروف‌ترین تمام دواها در دنیا برای امراض معده و کبد و روده‌ها است.
هر شیشه دارای چهل قرص است و در تمام دواخانه‌ها فروخته می‌شود.

مدت مدیدی است که در معرض امتحان در آمده و مزیت آن فوق‌العاده از حیث استحکام و قشنگی ثابت شده است.
مراکز فروش: تجارتخانه - س - دارابجی و شرکاء
بازار... سرای مشیر خلوت
لاله زار خیابان رفاهی

لایحه تأسیس راه‌آهن سراسری را اول اسفند 1305 مهدی قلی خان هدایت که در آن روزگار وزیر امور اجتماعی (فواید عامه) بود، تقدیم مجلس شورای ملی کرد. مجلس روز چهارم اسفند پس از بررسی لایحه و شنیدن سخنان موافقان و مخالفان که محمد مصدق هم جزء آنها بود، لایحه احداث راه‌آهن را تصویب کرد.
کلنگ راه‌آهن سراسری ایران روز 23 مهر 1306 توسط رضا شاه در محلی بیرون از دروازه گمرک تهران به زمین زده شد. درست نقطه‌ای که امروز «ستون کیلومتر صفر» قرار دارد. این ستون که در منتهی الیه شرقی سکوی یک ایستگاه تهران ساخته شده، نقطه مبدأ و شاخص سنجش کیلومتر در شبکه سراسری راه‌آهن است. کیلومتر‌گذاری در مسیرهای ریلی کشور با محاسبه فاصله از این نقطه انجام می‌شود. در دو طرف «ستون کیلومتر صفر» روی زمین اعدادی ثبت شده، در یک سو 464 که فاصله این نقطه تا ایستگاه بندر شاه (بندر ترکمن فعلی) را نشان می‌دهد و در سوی دیگر عدد 928 که بیانگر فاصله «ستون کیلومتر صفر» تا ایستگاه بندر شاهپور (بندر امام فعلی) است. ستون کیلومتر صفر را بیست سال پس‌ از مراسم کلنگ زنی ساختند. بعد از اینکه راه‌آهن سراسری ایران قصه‌ها از سر گذراند و جنگی جهانی را پشت سر گذاشت و کسی که در آن روز طوفانی پاییزی، کلنگ احداث آن را به زمین زده بود، به ژوهانسبورگ تبعید شد.
راه‌آهن سراسری ایران دو سال پیش از آنکه کلنگ احداثش به زمین بخورد، به طور رسمی متولد شد. یعنی روز 9 خرداد 1304 که قانون انحصار قند و شکر و چای به تصویب مجلس رسید. هزینه احداث راه‌آهن حدود 2 میلیارد ریال برآورد شد. شاه معتقد بود برای جلوگیری از نفوذ کشورهای دیگر باید این مبلغ از منابع داخلی تأمین شود. به‌همین منظور در ماده نهم قانون انحصار قند و شکر و چای، مقرر شد از محل عواید خرید و فروش و صدور هر 3 کیلو (یک من) قند و شکر، 2 ریال و از هر 3 کیلو(یک من)چای، 6 ریال صرف احداث ساختمان راه‌آهن سراسری شود.
بعد‌ از تصویب لایحه احداث راه‌آهن در مجلس، از میان شرکت‌هایی که کاندید اجرای این پروژه بودند، قرعه به‌نام شرکت دانمارکی «کمپساکس» افتاد و «یورگن ساکسیلد» به‌عنوان مدیرعامل شرکت، قرارداد این پروژه را با شاه ایران امضا کرد و متعهد شد در مدت 6 سال آن را به پایان برساند. ساکسیلد بعد از امضای قرارداد پروژه در نامه‌ای به دوست صمیمی اش نوشت: «شاه راه‌آهن می‌خواست و تمام منابع لازم را داشت، به جز یک چیز، کسی که جرأت قبول مسئولیت را داشته باشد و بتواند عهده دار مدیریت این مسئولیت باشد. من جرأت کردم که آن را انجام دهم.»
پنج سال و چهار ماه بعد، ساکسیلد طبق قرارداد، ساخت 900 کیلومتر از راه‌آهن ایران را که تبدیل به یک پروژه بین‌المللی شده بود با پیمانکارانی از آلمان، امریکا، انگلیس و فرانسه به پایان رساند. پروژه‌ای که با وجود فشار و شتابزدگی شاه برای اتمام آن، در نهایت ظرافت و دقت و در بعضی مواقع، هنرنمایی اجرا شد. پل‌ها و تونل‌هایی که در مسیر راه‌آهن همچنان در اوج زیبایی پابرجا هستند، گواه دقت و تعهد مهندسان و کارگرانی است که پروژه‌ای را اجرا کردند که به گفته کارفرمای آن: «با درستکاری، وفاداری، وجدان کاری و کوشش بی‌همانند» اجرا شد و «آرزوی هشتاد ساله مردم ایران را برآورده کرد.» پروژه بزرگ راه‌آهن سراسری ایران، هشت ماه زودتر از موعد به اتمام رسید و روز پنجم شهریور1317 رضا شاه آخرین پیچ و مهره ریل راه‌آهن را در ایستگاه«فوزیه» (سمیه فعلی) محکم کرد و به تماشای عبور نخستین قطاری ایستاد که از بندر شاهپور حرکت کرده و به طرف تهران می‌رفت.

نظمیه‌چی‌ها سرهرگذرمستقر بودند و مردم را مجبور می‌کردند از نزدیک‌ترین مغازه«کلاه پهلوی» بخرند و به سر بگذارند. از دوم تیرماه 1306 استفاده از کلاه جدید اجباری شد وتردد بدون پوشش اعلام شده از سوی حکومت، با ممانعت مأموران نظمیه همراه بود. مردم اما به این راحتی زیر بار اجبار حکومت نوپای پهلوی نرفتند، اقوامی که پوشش سنتی داشتند ازجمله عشایر بختیاری و قشقایی، بیش از دیگران در مقابل استفاده از کلاه و لباس جدید مقاومت کردند و در نهایت هم موفق شدند پوشش سنتی خود را حفظ کنند. تنها مردم نبودند که با این پوشش نامأنوس کنار نیامدند، مهدی قلی هدایت و چند نفر دیگر از سیاسیون و صاحب منصبان هم ابتدا زیر بار این
 اجبار نرفتند.
اما با وجود تمام مقاومت‌ها یک سال بعد «‌قانون متحدالشکل نمودن البسه اتباع ایران در داخل مملکت» به تصویب مجلس رسید و برای متخلفین جریمه تعیین شد.
متخلفان به پرداخت یک تا 5 تومان پول نقد و یک تا هفت روز حبس محکوم می‌شدند. روحانیون تنها گروهی بودند که اجباری به تبعیت از این قانون نداشتند. چند سال بعد «کلاه شاپو» جای«کلاه پهلوی»را روی سر مردم گرفت و در نهایت قانون استفاده از لباس و کلاه متحد که یکی از نشانه‌های تمایل رضا شاه به مدرن کردن کشور بود، با تبعید او در سال 1320 لغو شد.

 حسن مجیدی

آغاز ساخت زندان قصر
معاینه قصر قاجار

نظر به اینکه محل قصر قاجار برای محبس عمومی نظمیه از طرف هیأت دولت به اداره نظمیه واگذار شده است اجزای نمایندگان وزارت داخله و معمار و مهندس وزارت فواید عامه به قصر رفته محل مزبور را معاینه و به مهندس وزارت فواید عامه دستور داده‌اند که هرچه زودتر مخارج محبس را برآورد نموده با نقشه معماری آن ارسال دارند که به اسرع، پیشنهاد به هیأت دولت که بایستی از صدور اعتبار شروع به ساختمان محبس قانونی بطرز اروپا بنمایند، تقدیم شود. روز سه‌شنبه قبل از ظهر رئیس کل تشکیلات نظمیه به اتفاق آقای میرزا احمد خان رئیس مرکز به قصر قاجار رفته و تمام قسمت‌های قصر را معاینه کرده‌اند.
روزنامه شفق سرخ- پنجشنبه 24 فروردین 1306

ایران در مقام پنجم فروش
محصول نفت در سال 1926

مطابق احصائیه‌ای که در مجله علم و حیوة منتشر شده است محصول نفت دنیا در سال 1926 بر حسب چلیک‌های [بشکه] 160 لیتری به قرار ذیل است:
اتازونی 000/000/775 چلیک - مکزیک 000/000/90 چلیک - روسیه 000/000/61 چلیک- ونزوئلا 000/226/36 چلیک - ایران 000/460/35 چلیک - رومانی 000/299/23 چلیک- هندوستان 000/728/8 چلیک- آرژانتین 000/500/6 چلیک- کلمبیا 000/446/6 چلیک- لهستان 000/835/5 چلیک- ترینیداد 000/971/4 چلیک - ساراواک [ایالتی در کشور مالزی] 000/300/4 چلیک - ژاپن 000/900/1 چلیک- مصر 000/161/1 چلیک- آلمان 000/550 چلیک- فرانسه 000/466 چلیک- کانادا 000/359 چلیک- اکواتر[اکوادور] 000/275 چلیک- چک و اسلواکی 000/50 چلیک- ایتالیا 000/45 چلیک- الجزایر 000/12 چلیک - باراد 000/9 چلیک- کوبا 000/4 چلیک- انگلستان 000/2 چلیک.
ایران در سال 1925 در درجه چهارم و چنانکه دیده می‌شود در سال گذشته در درجه پنجم بوده است.
روزنامه شفق سرخ - جمعه 20 مرداد 1306

شکست کودتا علیه کودتاگر
سرهنگ محمودخان پولادین اعدام شد

پنج ماه پس از آغاز سلطنت رضاشاه چند نفر از افسران و درجه داران ارتش و گروهی غیرنظامی به ریاست سرهنگ محمودخان پولادین آجودان مخصوص دربار، طرحی را با هدف سرنگونی حکومت نوپای پهلوی برنامه‌ریزی می‌کنند. سه روز قبل از آغاز کودتا، آقامیر قفقازی یکی از اعضای گروه طرح ترور را نزد رضاشاه افشاء می‌کند. با دستور شاه، سرهنگ پولادین و همدستان وی روز پانزدهم شهریور 1306 دستگیر و در دادگاه نظامی وزارت جنگ محاکمه و در تاریخ 23 بهمن همان سال حکم آنها صادر و یک روز بعد از صدور و ابلاغ حکم دادگاه نظامی، سرهنگ محمودخان پولادین به جرم خیانت به وطن و سوءقصد به شخص اول مملکت، شب بیست و چهارم بهمن 1306 در محل پادگان باغشاه به جوخه اعدام سپرده می‌شود.
 اعدام سرهنگ محمود پولادین
دیروز صبح ساعت پنج بعد از نصف شب، محمودخان پولادین (سرهنگ سابق) در باغ شاه اعدام گردید. شاید قارئین محترم از تفصیل توطئه سوءقصد، عملیات و نقشه‌ای که پولادین و رفقای او بر ضد استقلال مملکت طرح و شروع کرده بودند، مختصراً اطلاع داشته باشند.
توطئه مزبور تقریباً یک سال و نیم قبل بوسیله اداره محترم نظمیه کشف، محمود خان پولادین و شرکای ایشان نصرالله خان [کلهر] (سرهنگ سابق)، احمدخان همایون (یاور)، روح‌الله خان[مشکین قلم] (یاور)، احمدخان پولادین (نایب)، [ساموئل]‌هایم (نماینده دوره پنجم کلیمیان) دستگیر و توقیف و تحت استنطاق قرار گرفتند و پس از تحقیقات مقدماتی و استنطاقاتی که در اداره نظمیه از آنها بعمل آمد توطئه سوء قصدی که برای برهم زدن اوضاع مملکت طرح گردیده بود کشف و دوسیه آن تنظیم و تکمیل گردید. محکمه نظامی، موافق قوانین و مقررات قشونی برای محاکمه تشکیل و در نتیجه محاکمات طولانی، محمودخان پولادین محکوم به اعدام گردید. نسبت به سایرشرکای جرم نیز احکام ذیل از طرف محکمه نظامی صادر گردید: احمد خان همایون پانزده سال حبس، نصر‌الله خان هفت سال حبس، روح‌الله خان پنج سال حبس.
دوسیه هایم و احمدخان پولادین را به وزارت عدلیه ارجاع داشته‌اند که مطابق قوانین جاریه مملکتی احکام مزبور از وزارت عدلیه صادر گردد. احکام صادره از محکمه نظامی اخیراً بصحه همایونی رسیده و بموقع اجرا گذارده شد.
روزنامه اطلاعات- چهارشنبه 25 بهمن 1306

مهدی زارعی/ لایحه ورزش اجباری در مدارس، ماحصل پیشنهادی بود که اولین بار«مهربان مرادخانی» مدیر مدرسه کاویانی کرمان به وزارت معارف ارائه کرد. او پیشنهاد کرده بود که در مدارس برای ورزش نمره‌ای در نظر گرفته شود، زیرا نمره «تولید حس رقابت در شاگردان می‌نماید و این حس رقابت است که محصلین را با میل و اشتیاق به تحصیل وا می‌دارد.» ثانیاً برای درس ورزش هم معلم ورزش در نظر گرفته شود.
پانزدهم اسفندماه 1305 این لایحه شامل یک مقدمه و چهار ماده توسط سیدمحمد تدین وزیر معارف به مجلس شورای ملی ارائه شد:
«مقام محترم مجلس شورای ملی. بر آقایان محترم پوشیده نیست که از قدیم الایام رخوت و رکود در مزاج افراد مملکت قوت یافته و چنانچه ادامه حاصل کند، موجب بدبختی و اضمحلال خواهد شد. برای رفع این مرض عمومی، بهترین وسیله ترویج ورزش و تربیت بدنی است. در کلیه مدارس جدیده، وزارت معارف تاکنون در این قسمت اقداماتی نموده و حتی الامکان در مدارس دولتی، تا حدودی ورزش را معمول داشته لیکن چنان که باید و شاید در اغلب مدارس مسأله ورزش چندان مورد توجه نبوده و مخصوصاً در اکثر ولایات، تربیت بدنی به هیچ وجه صورت خارج پیدا نکرده است. نظر به مراتب مذکور، وزارت معارف لازم می‌بیند که ورزش را در کلیه مدارس جدیده اجباری کند و برای حصول این مقصد، مواد ذیل را برای تصویب تقدیم می‌نماید:
ماده اول: وزارت معارف مجاز است که ورزش را در کلیه مدارس جدیده اجباری نماید.
ماده دوم: به غیر از ایام تعطیل، همه روزه در مدارس مزبوره باید ورزش به عمل آید.
ماده سوم: عده ساعات و اوقات ورزش را وزارت معارف، معین خواهد کرد.
ماده چهارم: این قانون پس‌از تصویب تا مدت یک سال در مراکز ایالات و ولایات و بعد، در سایر نقاط بموقع اجرا گذاشته خواهد شد.»
سرانجام این لایحه در چهاردهم شهریور 1306 به تصویب مجلس ملی رسید. آنهایی که برای ترویج ورزش در کشور تلاش می‌کردند، متوجه اهمیت این موضوع و تأثیر آن روی نسل‌های آینده کشور گشته و شادی خود را بیان کردند. ابوالفضل صدری دبیر مجمع ترقی و ترویج فوتبال در مقاله «پیشرفت ورزش در ایران»، اهمیت این لایحه را با «احداث راه‌آهن سراسری کشور» یکسان دانست.