فیگارو (فرانسه)
روز جمعه مردم فرانسه در حالی پنجمین سالگرد حملات تروریستی 13 نوامبر به سالن کنسرت باتاکلان را برگزار کردند که دو رئیس اطلاعات داخلی و خارجی این کشور با توجه به حملات مرگبار اخیر در فرانسه، درباره آنچه آنها تهدید اسلام گرایان افراطی خواندند، هشداردادند.

حریت دیلی نیوز (ترکیه)
با دستور وزارت کشور ترکیه، استعمال دخانیات در اماکن عمومی و خیابان‌ها در سراسر این کشور ممنوع شد. علت این دستور ضد کرونایی آن است که سیگاری‌ها هنگام استعمال دخانیات ماسک خود را بر می‌دارند و اگر ناقل کرونا باشند، اطرافیان را در معرض ابتلا قرار می‌دهند.

واشنگتن پست (امریکا)
رهبران دموکرات کنگره امریکا مواضع حزب جمهوریخواه و دولت ترامپ را زیر سؤال برده و تأکید کردند کاخ سفید و جمهوریخواهان کنگره به جای تمرکز روی راهکارهای مبارزه با کرونا و همچنین کمک اقتصادی به مردم، فقط به فکر القای شائبه تقلب در انتخابات هستند.

زهره صفاری/ «جو بایدن» بی‌توجه به تلاش‌های «ترامپ» برای زیر سؤال بردن نتیجه انتخابات، از روز چهارشنبه به همراه تیم مشاورانش، برای تعیین کابینه بعدی و پست‌های کلیدی کاخ سفید وارد رایزنی شده‌اند؛ رایزنی‌ای که فارغ از خروجی آن پیامی به رقیب شکست خورده داشت و آن هم پذیرش شکست و کناره‌گیری بود.
به گزارش «فارین پالسی» و بسیاری از رسانه‌های معتبر امریکایی دیگر، گرچه چینش نهایی کابینه «بایدن» به تعیین تکلیف دو کرسی باقیمانده سنا تا ماه ژانویه و تعیین اکثریت مجلس علیای امریکا وابسته است اما «جو بایدن» همان‌طور که وعده داده است در دولت آینده برابری جنسیتی، نژادی و... را بر مبنای تخصص افراد رعایت خواهد کرد؛ اقدامی که با شعار «بایدن» در به‌کارگیری کهنه کاران سیاسی امریکا سنخیت دارد. «سوزان رایس»، نخستین و محتمل‌ترین گزینه «بایدن» برای وزارت خارجه است. او در دوره باراک اوباما مدتی نماینده امریکا در سازمان ملل بود و در دوره دوم نیز به عنوان مشاور امنیت ملی در کاخ سفید فعالیت داشت. گزینه‌های دیگر به ترتیب اولویت؛ «آنتونی بلینکن»، از اعضای برجسته تیم سیاست خارجی اوباما، سناتور «کریس مورفی»، اعضای کمیته روابط خارجی سنا، سناتور «کریس کونز»، همکار مورفی و از نزدیکان بایدن، «سامانتا پاور»، نماینده سابق امریکا در کاخ سفید هستند.
«میشل فلورنی»، نخستین گزینه زن برای وزارت دفاع امریکا است که در دوره اوباما از آن ناکام ماند. گزینه‌های بعدی «تامی داک ووث»، خلبان سابق ارتش امریکا-رقابت نزدیکی با فلورنی دارد- در جنگ عراق که هر دو پایش را از دست داده است و «جانسون»، وزیر امنیت داخلی اوباما هستند. «روبرت کاردیلو» که تجربه‌ای 35 ساله در آژانس‌های امنیتی امریکا دارد نخستین گزینه ریاست امنیت ملی دولت بایدن است. پس از او «سو گوردون»، افسر سیا که مورد تأیید هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات است و «لیزا موناکو»، از رؤسای سابق کمیته مبارزه با تروریسم و مشاور امنیت داخلی اوباما شانس تصاحب این پست را دارند. «توماس دونیلون» دومین مشاور امنیت ملی باراک اوباما که تجربه حضور در کنار سه رئیس جمهوری امریکا را داشته است، گزینه اول برای ریاست سازمان سیا است. «آوریل هاینس»، تنها گزینه زن برای این سمت و «مایکل مورل»، از مقامات سابق سازمان سیا نیز انتخاب‌های احتمالی بعدی هستند. فرستاده امریکا به سازمان ملل به نوعی نماد این کشور در جهان است و با توجه به آسیبی که به اعتبار امریکا در سال‌های حضور ترامپ در جهان وارد آمده، «فاکس نیوز»، از انتخاب «هیلاری کلینتون» به عنوان سیاستمداری کاریزماتیک برای این سمت خبر داده است. گرچه او گزینه اصلی به شمار می‌رود اما «فارین پالسی» اسامی مانند «وندی شرمن»، «پیت بوتیجیج»، «نیکولاس برنز» و «لیندا توماس گرینفیلد» را نیز مطرح کرده است. به نوشته «واشنگتن پست»؛ انتخاب همراهان «بایدن» در کاخ سفید که بلافاصله پس از آغاز کار او در 20 ژانویه همراهی‌اش خواهند کرد، برای تیم مشاوران و رئیس جمهوری منتخب آسان تر خواهد بود و به همین دلیل نیز «بایدن»، در نخستین گام نام «رونالد ای کلین»، معاون رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید در 2009 تا 2011 را به عنوان رئیس کارکنان دولت جدید برگزید.
آب پاکی روی دستان «ترامپ»
دیروز سازمان امنیت داخلی امریکا و کمیسیون انتخابات در بیانیه‌ای مشترک، رقابت ریاست جمهوری 2020 را سالم‌ترین انتخابات امریکا خوانده، «جو بایدن» را رسماً به عنوان رئیس جمهوری منتخب اعلام کرده و به نوشته «گاردین» هر گونه شائبه تقلب در انتخابات را رد کردند. همزمان با انتشار این بیانیه رئیس امنیت سایبری امریکا بدون اشاره مستقیم به نام «ترامپ» نسبت به هر گونه فرافکنی برای نقض انتخابات در فضای مجازی هشدار داد. در عین حال «باراک اوباما» که برای نخستین بار پیش از انتشار کتابش و پس از پیروزی «بایدن» در مصاحبه‌ای تلویزیونی حضور یافته بود با تقبیح اقدامات ترامپ گفت: «این اقدامات جاده‌ای خطرناک به سوی نابودی دموکراسی امریکایی است.» به نوشته «بی‌بی‌سی»، پس از تأیید نتیجه انتخابات آریزونا به نفع بایدن، دولت چین نیز به بایدن تبریک گفت و شماری از جمهوریخواهان هم به عناوین مختلف او را به عنوان رئیس جمهوری منتخب پذیرفتند.

سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان با تأکید بر سیاست‌های استعماری امریکا، دولت ترامپ را بخاطر ترور شهید حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، جنایتکارترین دولت امریکا خواند.
به گزارش ایسنا به نقل از العالم، دبیرکل حزب‌الله لبنان در سخنانی به مناسبت روز شهید، با اشاره به انتخابات اخیر امریکا با تأکید بر اینکه ترامپ می‌خواهد آرای ده‌ها میلیون امریکایی را به نفع خود مصادره کند، گفت: سیاست امریکا در منطقه ما از گذشته خواه از سوی جمهوریخواهان یا دموکرات‌ها، سیاستی اسرائیلی بوده است و ما نباید به دولت جدید امریکا دل ببندیم. نصرالله افزود: حق داریم که از شکست ترامپ توسط ملتش خوشحال باشیم به این دلیل که او جنایاتی مانند ترور حاج قاسم سلیمانی و المهندس را مرتکب شد. وی تصریح کرد: ترامپ در حسرت تماس با مسئولان ایرانی ماند. او همچنین با هشدار درباره اینکه مقاومت باید در روزهای پایانی ترامپ هشیار باشد، گفت: آنچه برای امریکا در سیاستش نسبت به لبنان اهمیت دارد، منافع اسرائیل است، به همین دلیل امریکا به ترسیم مرزهای دریایی میان لبنان و رژیم صهیونیستی، اهمیت می‌دهد. دبیرکل حزب‌الله، محور اصلی سیاست امریکا در 15 سال گذشته را برنامه‌ریزی برای از بین بردن حزب‌الله دانست و گفت: مشکل جوهری امریکا با حزب‌الله، رابطه این حزب با مقاومت است. اما تمام توطئه‌ها برای نابودکردن مقاومت در لبنان با شکست مواجه شده است.

اوو دالدر و جیمر لیندزی
مترجم: بنفشه غلامی
سرانجام انتخابات ریاست جمهوری امریکا به پایان رسید و جو بایدن برنده انتخابات شد. اما برخلاف سایر کشورهای جهان که فاصله کمی از انتخابات تا آغاز به کار کردن کاندیدای پیروز انتخابات وجود دارد، در امریکا بیش از دو ماه و نیم زمان می‌برد تا کار رئیس جمهوری جدید آغاز شود.
امسال شرایط انتقال قدرت در امریکا بدتر از همیشه هم هست و نه فقط انتقال قدرت در روندی طولانی انجام می‌شود که رئیس جمهوری قبلی یعنی دونالد ترامپ حاضر به پذیرش باخت و آغاز روند انتقال قدرت نیست. این اقدام او نه فقط خطری برای دموکراسی امریکا که تهدیدی برای امنیت ملی آن است. این در حالی است که در تاریخ امریکا بوده‌اند رؤسای جمهوری مستقری که تلاش کرده‌اند، در روند انتقال قدرت همسویی خوبی با رئیس جمهوری منتخب داشته باشند، ولو آنکه از حزب رقیب باشد. مثلاً جورج دبلیو بوش (بوش پدر) سال 1992 در پی پیروزی بیل کلینتون که از حزب رقیب بود، وقتی چند هفته مانده به ورود کلینتون به کاخ سفید قصد امضای یک پیمان تسلیحاتی مهم با روسیه را داشت، ابتدا بیل کلینتون را در جریان ماوقع گذاشت و پس از موافقت او بود که اقدام به امضای این توافقنامه کرد. پسر او، جورج بوش نیز هنگام انتقال قدرت به باراک اوباما نهایت همکاری را با او داشت.
با این حال اکنون می‌بینیم که دونالد ترامپ نه تنها در روند انتقال قدرت کمترین میزان همکاری را با رئیس جمهوری منتخب دارد که حتی همچنان مدعی است فرد پیروز انتخابات است. تیم او نیز به همین ترتیب عمل می‌کنند. برای مثال چند روز پیش مایک پمپئو از انتقال آرام دولت به دور دوم ریاست جمهوری ترامپ سخن گفت. اقدام ترامپ در اخراج مایک اسپر، وزیر دفاع و تغییرات گسترده در پنتاگون نیز با همین هدف و القای این مسأله که رئیس جمهوری امریکا در حال برنامه‌ریزی برای دوره بعد خود است، انجام شد. ضمن اینکه ترامپ چند روز پیش نیز به دولت خود دستور داد، بودجه جدید را آماده کنند تا در ماه فوریه به کنگره فرستاده شود. اما بایدن چاره‌ای ندارد جز اینکه تا روز 20 ژانویه که مراسم تحلیف او برگزار می‌شود، صبوری پیشه کند. زیرا در قوانین امریکا هیچ‌بندی که ترامپ را مجبور به همکاری با بایدن کند، وجود ندارد. او باید در برابر این وسوسه که تا قبل از آن روز بخواهد به عینه اثبات کند که قدرت در دست اوست، مقاومت کند و همانند تمام کاندیداهای پیروز در انتخابات امریکا، تلاش کند، از مداخله در امور دولت فعلی یا تضعیف آن بپرهیزد. البته احترام گذاشتن به رئیس جمهوری مستقر به معنای بیکار نشستن نیست. در تاریخ امریکا بسیار بوده‌اند، رؤسای جمهوری منتخبی که با رئیس جمهوری مستقر اختلاف نظر داشته‌اند. اما از مداخله در امور او پرهیز کرده‌اند. بایدن نیز می‌تواند در این مدت با معرفی تیم خود و اعلام سیاستگذاری‌هایش به مردم امریکا و سیاستمداران جهان نشان دهد که دولت او چگونه دولتی خواهد بود و چه مسیری را در پیش خواهد گرفت.
منبع: Foreign Affairs

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

خارج کردن اروپا از سر درگمی

چند روز بعد که من و متیس در اتاق افسران کاخ سفید صبحانه کاری مشترک داشتیم (پمپئو خارج از کشور بود)، بهترین خبر را در این زمینه متیس که به تازگی از اجلاس وزیران دفاع ناتو برگشته بود، ارائه کرد. وزیر دفاع امریکا به طور مفصل به همتایان خود در ناتو توضیح داده بود که روسیه به طور واقعی و جدی پیمان «آی‌ان‌اف» را نقض می‌کند. متیس می‌گفت وزیران دفاع ناتو به طور کامل جدیت موضوع را درک می‌کردند. وی پیشنهاد می‌کرد که پمپئو نیز همین استدلال‌ها را در اجلاس وزیران خارجه کشورهای عضو ناتو که قرار بود در هفته اول دسامبر برگزار شود، تکرار کند و حتی به روسیه یک مهلت 90 روزه بدهد و اعلام کند که در صورت عدم پایبندی مسکو به این پیمان، امریکا سه ماه بعد از آن خارج می‌شود. من معتقد بودم که ما نباید این مهلت 90 روزه را به روسیه بدهیم چرا که اصلاً نشانه‌ای وجود نداشت که احتمال بازگشت مسکو به تعهداتش در چارچوب «آی‌ان‌اف» را نشان بدهد. علاوه بر این خود پیمان یک مهلت شش ماهه را بعد از اعلام هشدارِ خروج توسط هر یک از طرفین در نظر گرفته است تا پس از آن خروج واقعی اتفاق بیفتد. این مهلت شش ماهه معمولاً در همه توافقنامه‌های بین‌المللی در نظر گرفته می‌شود، همان گونه که ما در سال 2001 به چنین‌بندی در پیمان کنترل موشک‌های بالستیک استناد کردیم و سپس از آن خارج شدیم. با توجه به در نظر گرفته شدن مهلت انتظار شش ماهه، دیگر دلیلی نداشت که ما فرصت بیشتری به روسیه بدهیم تا بتواند بیشتر از گذشته بذر سردرگمی و بی‌ثباتی در میان اروپایی‌ها بپاشد. من تأکید کردم که ما باید رسماً خروج خود را اعلام کنیم و اجازه بدهیم شمارش معکوس 180 روزه آغاز شود.
در یکی دیگر از صبحانه‌های کاری هفتگی خود که روز 11 اکتبر برگزار شد من، متیس و پمپئو تأکید کردیم که همچنان از خروج امریکا از پیمان «آی ان اف» حمایت می‌کنیم. البته متیس با خروج دوجانبه و توافقی هر دو کشور مخالف بود و بیم آن داشت که چنین خروجی از نظر ارزش‌های اخلاقی برای هر دو کشور برابر خواهد بود. من و پمپئو هیچ‌کدام اعتقادی به برابری اخلاقی در این زمینه نداشتیم و نه تنها با نکته مطرح شده توسط وزیر دفاع مخالف بودیم بلکه باور داشتیم که خروج دوجانبه چیزی را در اختیار ترامپ قرار می‌داد که به دنبالش بود و می‌توانست آن را به‌عنوان یک موفقیت در مذاکره با روس‌ها اعلام کند و شاید مجبور نشود تحت فشار امتیاز بیشتری را در حوزه‌های دیگر به مسکو بدهد. عصر همان روز به «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو تلفن کردم و به او توضیح دادم که در کدام مسیر حرکت می‌کنیم. او تأکید کرد که نباید به روسیه فرصت بدهیم که میان ما تفرقه ایجاد کند و از این تفرقه لذت ببرد. این موضوع بویژه در مورد آلمان اهمیت زیادی داشت. من حرف استولتنبرگ را تأیید کردم ولی در عین حال به او و همه کسانی که ممکن بود گوش شنوایی داشته باشند توضیح دادم که خروج امریکا از پیمان «آی‌ان‌اف» اروپا را در معرض تهدید قرار نمی‌دهد. در واقع آنچه که تهدید واقعی به شمار می‌رفت تخلفات روسیه از پیمان «آی‌ان‌اف» و انبار کردن موشک‌هایی بود که بر اساس این پیمان ممنوع شده بودند ولی روسیه الان با همان موشک‌ها می‌توانست اکثر نقاط اروپا را هدف قرار دهد.