لاوانگاردیا (اسپانیا):
همان‌طور که تیموتی اسنایدر، مورخ و استاد دانشگاه ییل می‌گوید، دموکراسی در امریکا بدترین روزهای خود را پشت سر می‎گذارد. وقایع سه هفته اخیر امریکا هم نشان دهنده آن است، ترامپ همانند یک ستمگر دوران قدیم، در حال بردن امریکا به سمت استبداد است.

کاتیمرینی (یونان):
یونان در چند ماه آینده باید هوشیار باشد درگیر رویارویی جدی با ترکیه نشود. زیرا نشانه‎های موجود حاکی است، ترکیه قصد دارد در آب های نزدیک به یونان دست به حفاری‎هایی بزند که یونان نسبت به آنها حساسیت ویژه‌ای دارد و می‎تواند منجر به واکنش آن شود.

واشنگتن پست (امریکا):
در ماه‎های اخیر شماری از مقامات اروپا بارها درباره بازگشت داعش به اروپا و از سرگرفته شدن حملات هشدار داده‎اند. اما این ترس، آنقدرها که گفته می‎شود، جدی نیست. با این حال در کنار آن می‌توان پیش‎بینی کرد، حملات این گروه در خاورمیانه افزایش یابد.

ندا آکیش
خبرنگار
دیروز دوشنبه، تنها دو روز مانده به نشست وزرای دفاع کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و در بحبوحه روابط پر فراز و نشیب ایالات متحده امریکا با متحدان اروپایی، مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا با همتاهای اروپایی خود به‌صورت مجازی نشست برگزار کرد.
به‌گزارش پولیتیکو، دیروز دوشنبه قرار بود مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا با همتاهای اروپایی خود به‌صورت ویدئوکنفرانس و به مدت یک ساعت و نیم درباره روابط ترنس آتلانتیک، خاورمیانه و چین گفت‌و‌گو کند و در واقع حمایت اروپایی‌ها را برای رویارویی با چین و اتخاذ سیاست‌های همسو با واشنگتن در مسائل خاورمیانه جلب کند اما بسیاری از ناظران بین‌المللی ابراز تردید می‌کردند که این نشست مجازی به دلخواه پمپئو و واشنگتن پیش برود. برای اروپایی‌ها که در هفته‌های اخیر شاهد عملکرد تهاجمی دونالد ترامپ در قبال روابط واشنگتن – ترنس آتلانتیک بوده‌اند و از طرح او برای خروج نیروهای نظامی‌اش از آلمان، اعمال تحریم‌های جدید علیه دیوان کیفری بین‌المللی، تصمیم واشنگتن برای خروج از معاهده آسمان‌های باز و امتناع کاخ سفید از امضای یک توافق هسته‌ای جدید با روسیه بسیار ناخرسند هستند، نشست مجازی دیروز با پمپئو بیشتر شبیه به رقص با شیطان بود تا یک تانگوی زیبای دونفره. البته فراز و نشیب در روابط اروپا و امریکا مختص روزها و هفته‌های اخیر نیست بلکه از ابتدای حضور ترامپ در کاخ سفید این روابط مدام بحرانی بوده و از یک بحران به بحران دیگر تغییر می‌کرده است.
یک دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا که نخواست نامش فاش شود، دیروز پیش از برپایی این نشست مجازی درباره آن گفت: پمپئو می‌خواهد اساساً درباره چین صحبت کند اما ما می‌خواهیم درباره مسائل دیگری صحبت کنیم. برای ما داشتن روابط دوجانبه با ایالات متحده همچنان بیشترین اهمیت را دارد اما پیام‌های منفی‌ای که از واشنگتن تقریباً هر روز ارسال می‌شود نمی‌گذارد اروپایی‌ها آنچه را که پمپئو از این نشست می‌خواهد، به او بدهند.
اروپا در مسیر توسعه روابط با چین
امریکا مواضع و ادبیات تهاجمی در قبال چین دارد و پمپئو حزب حاکم کمونیست چین را «تهدید اصلی عصر حاضر» می‌نامد اما اکثر کشورهای عضو اتحادیه اروپا این‌طور نیستند. مثلاً مجارستان روابط بسیار نزدیکی با چین دارد و در آخرین نشستی که وزرای خارجه 27 کشور عضو اتحادیه اروپا درباره حوادث هنگ کنگ برگزار کردند، تنها کشور اروپایی که از تحریم‌های جدید علیه چین حمایت کرد، سوئد بود. همچنین جوزف بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برخلاف پمپئو، پکن را یک تهدید نظامی نمی‌داند بلکه نگرانی‌های جدی درباره تصمیمات اخیر امریکا از جمله تحریم دیوان کیفری بین‌المللی دارد. بورل روز پنجشنبه گذشته نیز تحریم دیوان کیفری بین‌المللی را «باعث نگرانی جدی» توصیف کرده بود.
به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، بورل نه تنها چین را تهدید نمی‌داند بلکه روز یکشنبه، یک روز قبل از نشست مجازی وزرای خارجه اروپا – امریکا، اعلام کرد، «یک دستور کار بزرگ و مثبت برای همکاری‌های چین – اتحادیه اروپا» وجود دارد. او تأکید کرد، در درگیری بین چین و امریکا، اتحادیه اروپا در کنار امریکا نخواهد بود. زیرا شیوه دیپلماسی اروپایی تمرکز بر چندجانبه‌گرایی و همکاری است. در روزهای آینده اورسلا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا و شارل میشل، رئیس شورای اروپا با نخست‌وزیر چین دیدار و درباره مسائل اقتصادی با تمرکز بر بازار صحبت خواهند کرد.
الحاق مذموم
اتحادیه اروپا همچنین در بحث خاورمیانه و طرح به اصطلاح صلح ترامپ برای اراضی اشغالی با امریکا همسو و هم عقیده نیست و بسیار بعید است، اروپایی‌ها با این طرح که شهرک سازی‌ها و الحاق بخش‌های وسیعی از کرانه باختری رود اردن به اراضی اشغالی را مجاز می‌داند، موافقت کنند. این در حالی است که مسائل خاورمیانه و در رأس آنها طرح به اصطلاح صلح خاورمیانه که معمار آن جارد کوشنر، داماد ترامپ است، یکی دیگر از موضوعاتی بود که پمپئو می‌خواست در نشست مجازی دیروز مطرح و رضایت اروپایی‌ها را جلب کند. اروپایی‌ها هم شهرک سازی‌ها را غیرقانونی می‌دانند و هم الحاق اراضی فلسطینی به اسرائیل را محکوم می‌کنند. به عقیده آنها، همان‌طور که الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه باعث شد اروپایی‌ها تحریم‌هایی را علیه روسیه وضع کنند، الحاق اراضی فلسطینی به اسرائیل هم محکوم و نیازمند واکنش جدی جامعه بین‌الملل است. به گفته «ژان اسلبورن»، وزیر خارجه لوکزامبورگ، هیچ فرقی بین الحاق کرانه باختری به اسرائیل و الحاق کریمه به روسیه وجود ندارد. الحاق؛ الحاق است. این مقام اروپایی پیشتر هم در ماه ژانویه از همتاهای اروپایی خود خواسته بود، کشور فلسطین را به رسمیت بشناسند. او گفته بود: به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطینی نه یک لطف است و نه یک چک سفید؛ بلکه فقط به رسمیت شناختن حق مردم فلسطین برای داشتن کشور است.
به گزارش فرانس 24، بروکسل همچنین برخلاف امریکا، می‌کوشد رژیم صهیونیستی را وادار به عقب نشینی از طرح الحاق کند اما دولت جدید بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که حمایت ترامپ را دارد، گفته است، گام‌های نخست برای اجرایی کردن الحاق را از اول جولای (ماه آینده میلادی) برمی دارد. هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان در روزهای اخیر به اراضی اشغالی سفر کرده بود تا «نگرانی‌های جدی» اروپا درباره طرح الحاق را به گوش مقامات صهیونیست برساند.
اروپا حامی طرح دو دولتی است و در این زمینه تلاش‌های زیادی کرده است اما طرح صلح ترامپ همه این تلاش‌ها را از بین برد. حالا اروپا با حمایت نکردن از طرح صلح ترامپ می‌خواهد بار دیگر راه حل دو دولتی را احیا کند.‌

گروه جهان/ دادگاه روسیه، افسر سابق نیروی دریایی امریکا را به اتهام جاسوسی به تحمل حداکثر 16 سال حبس در زندان امنیتی این کشور محکوم کرد.
به‌گزارش شبکه خبری «الجزیره»، «پل ولان» 50 ساله که در دسامبر سال 2018 در سفر به مسکو دستگیر شد، در حالی که مدعی بود برای حضور در مراسم ازدواج یکی از دوستانش به روسیه سفر کرده است اما مأموران اطلاعاتی در بررسی وسایل او، مدارک و کارت حافظه‌ای حامل اطلاعات دسته‌بندی شده درباره روسیه، را کشف کردند که او را به اتهام جاسوسی پای میز محاکمه کشاند. اما حکم 16 سال حبس برای «ولان» پس از محاکمه‌ای طولانی، با واکنش تند امریکا همراه شد.  «ولان» در خانواده‌ای انگلیسی در کانادا متولد شده و شهروند کانادا، انگلیس و ایرلند است. او که محاکمه‌اش از حدود یک سال و نیم پیش آغاز شده، دو هفته قبل به‌دلیل مشکلات گوارشی تحت جراحی اضطراری قرار گرفت. ‌

زهره صفاری/ محکومیت خبرنگار برجسته فیلیپینی به اتهام نقد صریح به اقدامات رئیس جمهوری این کشور، فعالان حقوق بشری و انجمن‌های حامی آزادی بیان رسانه‌ای را به واکنش واداشت و زنگ هشدار جدی حقوق بشری در فیلیپین را به صدا درآورد.
به گزارش شبکه خبری «الجزیره»، دیروز دادگاه فیلیپین، «ماریا رسا» 56 ساله مدیر سایت «راپلر» و یکی از خبرنگارانش را به اتهام نشر اکاذیب در فضای سایبری به دست کم 6 ماه و حداکثر 6 سال زندان محکوم کرد. این حکم در حالی برای نخستین بار برای این اتهام صادر شده است که متهمان در صورت رد فرجام خواهی، علاوه بر زندان مجبور به پرداخت غرامت 8 هزار دلاری به شاکی پرونده خود خواهند بود. براساس آخرین گزارش‌ها، رسیدگی به این پرونده به 8 سال قبل و شکایت «ویلفردو کنگ»، تاجر فیلیپینی بازمی گردد که مدعی شده بود، سایت «راپلر» با مرتبط کردن او به جرایم قاچاق مواد و انسان، او را بدنام کرده است. این شکایت 4 ماه پس از انتشار این خبر انجام شد و از آنجا که سایت «راپلر» به گفته قاضی پرونده-که ارتباط نزدیکی با شاکی داشت-نتوانست اسناد متقنی برای اثبات اتهامات وارده به «کنگ» ارائه کند، به محکومیت مدیر و خبرنگار این سایت منجر شد. قاضی «رینلدا مونتی» در توضیح این روند گفت: «اینکه خبرنگاران حق آزادی بیان دارند نمی‌تواند توجیهی برای توهین و افترا باشد.» این در حالی بود که خانم «رسا» چندی پس از پوشش جنجالی رویکرد رئیس جمهوری «رودریگو دوترته» در مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر و معتادان، مورد غضب او و همپیمانانش قرار گرفت و همین امر اوضاع را به قدری برای او سخت کرد که به لطف رئیس جمهوری و حامیانش نه تنها در این دادگاه که در 7 پرونده جرایم مالیاتی، نقض قوانین و... دیگر نیز به‌عنوان متهم احضار شد. وی که در حال حاضر با قرار وثیقه آزاد است، در حالی که محکومیتش را با انگیزه‌های سیاسی و تحت حمایت «دوترته» رئیس جمهوری کشورش می‌داند، گفت: «این یک ضربه سنگین بود اما انتظارش را داشتم. اما از شما خبرنگاران (خطاب به حاضران در دادگاه) و فیلیپینی‌هایی که صدای مرا می‌شنوند، می‌خواهم از حقوق خود دفاع کنند. من این اتهامات را قبول ندارم اما بعد از من نوبت شما است.» اظهارات تند و صریح «رسا» درباره نقش رئیس جمهوری فیلیپین در روند پرونده‌اش با واکنش دفتر «دوترته» همراه شد. «هری رژ»، سخنگوی رئیس جمهوری در این باره گفت: «به رأی دادگاه باید احترام گذاشت. همچنین تأکید می‌کنم «دوترته» هیچ دخالتی در روند محدود کردن آزادی بیان رسانه‌ها نداشته است.» «دوترته» و حامیانش در پرونده سایت «راپلر» نیز در تأیید این بیانیه، پرونده را نه موضوعی رسانه‌ای که یک پروسه قضایی معمول و نقض قانون عنوان کرده‌اند.
روز سیاه رسانه‌ها
مسئولان سایت «راپلر» این روزها نمادی از خشونت علیه خبرنگاران شده‌اند آن هم در شرایطی که آزادی رسانه‌ها در قانون اساسی فیلیپین مورد تأکید قرار گرفته است. به گزارش «بی‌بی‌سی» به نقل از انجمن خبرنگاران آزاد مستقر در امریکا، فیلیپین یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای اهالی رسانه است. خطری که لزوماً از جانب دولت نیست: «در فیلیپین سیاستمداران محلی اغلب با اجیرکردن خلافکاران اجاره‌ای، خبرنگاران منتقد را ساکت می‌کنند.» با این حال برخی ناظران مدعی هستند، اوضاع برای منتقدان «دوترته» بر همین منوال است، طوری که از زمان آغاز دوره ریاست جمهوری او، رسانه‌ها بارها تحت فشار قرار گرفته و هدف انتقامگیری‌های شخصی رئیس جمهوری و حامیانش قرار گرفته‌اند.
مسدود شدن سایت «راپلر» و تعطیلی روزنامه «ABS-CBN»، پرتیراژترین روزنامه این کشور از جمله این دست برخوردها با منتقدان رئیس جمهوری است. اتحادیه ملی روزنامه نگاران فیلیپین که پس از دادگاه جنجالی خانم «رسا»، دیروز را «روز سیاه» روزنامه نگاران مستقل و فیلیپینی‌ها اعلام کردند، با صدور بیانیه‌ای نوشتند: «این حکم در اصل آزادی بیان رسانه‌ها را نابود کرد. اما ما عقب نمی‌نشینیم و برای آزادی می‌جنگیم.» «خوزه مانوئل دیوکنو»، از مدافعان برجسته حقوق بشر، روند پیش آمده در فیلیپین را آغاز یک جنگ طولانی حقوق بشری عنوان کرد. او که خود در سال 2019 منتقد رئیس جمهوری فیلیپین بود، گفت: «بدون شک این حکم پایان کار نیست. اما ما باید افکار عمومی را آگاه کنیم و بسیاری از رسانه‌های دولتی را همراه خود کنیم. بواقع این اتفاق اصول دموکراسی را زیر سؤال برده است.»

ادامه از صفحه اول/ نکات بهداشتی را در نظر بگیرند ناگفته نماند دلیل موفقیت ما در دور اول ابتلا به کرونا این بود که شروع بیماری با تعطیلات نوروز همزمان شد و بیمارستان‌ها هم از حدود صددرصد ظرفیت و نیروی انسانی خود برای مقابله با ویروس کرونا استفاده کردند. آن زمان اکثر تخت‌های بیمارستانی خالی بودند و بیماران مبتلا به کرونا براحتی بستری می‌شدند اما حالا تخت‌های بیمارستانی پر هستند و پذیرش بیماران جدید و خارج از حد متعارف برای نظام سلامت کشور، فاجعه است. گرمای هوا و کم حوصله شدن مردم و پرسنل پزشکی هم مزید علت می‌شود و همه این عوامل دست‌به‌دست هم داده و می‌تواند سبب افزایش مرگ و میر در آینده‌ای نزدیک شود. همان طور که دیدیم، مرگ و میر در کشور ما نسبت به کشورهایی مانند ایتالیا، اسپانیا، فرانسه و امریکا کمتر بود. این در حالی است که امکانات درمانی و مالی و تجهیزات بیمارستانی در کشور ما سطح پایین تری داشت. دلیل این موفقیت هم همکاری و همراهی مردم بود. من در طول عمرم هیچ وقت ندیده بودم که مردم 13 بدر از خانه بیرون نیایند. انصافاً مردم در طول این مدت در سطح خوبی همکاری و همراهی داشتند. چنانچه این همکاری ادامه پیدا کند، روند رشد بیماری کم می‌شود اما در غیر این صورت و با رفتن به سفرهای غیرضروری بسرعت شاهد رشد آمار مبتلایان و فوتی‌های ناشی از ویروس کرونا خواهیم بود. آخرین توصیه سازمان بهداشت جهانی به کشورها در خصوص مبارزه و مهار این بیماری نیز این است که چه بیمار باشیم یا بیمار نباشیم باید حتماً از ماسک استفاده کنیم.

رسانه‌های اسرائیلی از بن‌بست مذاکرات رژیم صهیونیستی با نمایندگان امریکا در موضوع الحاق کرانه باختری خبر دادند. به‌گزارش«ایسنا» به نقل از روزنامه «رأی الیوم»، در شرایطی که شمارش معکوس برای پیش‌نویس قانون الحاق «بنیامین نتانیاهو» آغاز شده است، نشست روز یکشنبه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، بنی گانتس، وزیر جنگ و دیوید فریدمن، سفیر امریکا درباره موضوع الحاق شهرک‌های کرانه باختری بی‌نتیجه ماند تا طرفین دیروز نیز به مذاکره بنشینند.

محمد البرادعی
‌رئیس پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و برنده جایزه صلح نوبل
مترجم: وصال روحانی
کرونا در هفت ماه اخیر جهان را در نوردیده و تا جایی که توانسته، کشورها را ویران کرده است. با وجود این وحدت رویه‌ای که باید در عملکرد دولت‌ها و نظام‌های پزشکی در این خصوص مشاهده می‌شد، هنوز به وجود نیامده است. در سال 1952 ادلای استیونسون سیاستمدار امریکایی گفته بود: «بزرگترین دشمنان بشریت، جنگ، فقر و دسیسه‌ها هستند و مجموعه این فرآیند‌ها شرایط انسانی را در کره خاکی بسیار نازل کرده‌اند.»
هفت دهه بعد این عناصر همچنان حاضر و کارآمد هستند اما اپیدمی‌ها و بیماری‌های درمان نشده مثل سرطان و کووید 19 که دیده نمی‌شوند و ناگهان جان‌ها را می‌ستانند، روی دست این عوامل بلند شده‌اند. منشور سازمان ملل تصریح می‎کند، در زمان بحران‌های جهان می‌توان به عملکردهای مشترک و وسیع در سطح جهان دست زد تا رفع بحران کرد ولی این نیز از قابلیت‌هایی است که پنهان مانده و ماحصل آن یکپارچه نبودن مبارزاتی است که دولت‌ها این روزها با یک دشمن پر زور مشترک ـ‌ کرونا‌ ـ دارند. فقدان وحدت رویه باعث شده بحران‌های دیگری مثل مهاجرت‌های فزاینده از سوی آسیایی‌ها و بعضاً آفریقایی‌ها، به کشورهای مدرن‌تر اروپا، مدیریت نشده و ضایعات آن کمتر از گذشته نشود.
این وضعی است که باید به اپیدمی کرونا هم بسط داد. زیرا با‌وجود اختصاص یافتن بیش از 30 درصد از توان‌های دفاعی و بازدارندگی‌ کشورها به امر مبارزه با کرونا، نتایج کار اغلب منفی و حاکی از شکست برنامه‌ریزان و مرگ مردم بوده است. در سایه تلاش و علاقه کشورهای مختلف، فقر و قحطی تا حد قابل قبولی حتی در آفریقا مهار شده اما کرونا به حیات رو به تزاید خود در تمامی سطح دنیا ادامه داده است. آیا باید اعلام تسلیم و صبر کرد و با ساز و کارهای موجود به خلق و حیات جوامعی پرداخت که در دوران پس‌از کرونا زندگی‌های آسوده‌تری داشته باشند؟ در سال‌های اخیر حدود 20 درصد از مردم جهان زیر خط فقر زندگی می‎کردند که بانک جهانی آن را برای زندگی مردم نرمال می‌شمرد. اما ویرانی‌های حاصل از کرونا حدود 50 میلیون نفر از مردم دنیا را فقط از ماه دسامبر 2019 به بعد به جمع فقرا افزوده است و گفته می‎شود، ادامه ناتوانی در مهار آن، حداقل 40 میلیون نفر دیگر را تا پایان ماه جولای (اواخر مرداد) به جمع این فقرا اضافه خواهد کرد. جنگ‌ها را شاید بتوان مهار و تعداد آنها را کم کرد اما ادامه تهاجم بی‌منطق عربستان به یمن، جولان ملوک الطوایفی در لیبی و استمرار خرابکاری گروه‎های مخالف دولت سوریه ناقض این باور است و کیست که نداند عراق و افغانستان عملاً غیر قابل مدیریت شده‌اند. دسیسه‌های بین‌المللی هم پابرجا هستند و از درون این خصلت پلشت است که القاعده‌ها و داعش‌ها‌ زاده می‌شوند.
اکنون کرامت انسانی از بین رفته است. ماجرای مرگ دهشت‌بار اخیر جورج فلوید به‌دست پلیس‌نژاد پرست مینیاپولیس امریکا نشانگر آن بود که از انسانیت فقط یک نام در جهان باقی مانده است. وقتی از یک جهان بهتر برای دوره پسا کرونا صحبت می‌کنیم، بلافاصله به یاد اظهارات افراطی رئیس جمهوری امریکا می‌افتیم که به‌جای مشارکت در نهضت جهانی برچیدن این بیماری، امریکا را به مهد این اپیدمی و قتلگاه آن تبدیل کرده است. دونالد ترامپ به جای تقویت مراکز درمانی امریکا مشغول دشنام دادن به چین به سبب آغاز این بیماری در خاک این کشور بوده است.
بشر سال‎ها کوشیده است، برده‌داری و شکنجه انسان‌ها را برچیند اما فقط در حرف آنها را محکوم و عنان کار را رها کرده است. انواع مدرن‌تر برده‌داری و قتل عام سیاهان در امریکا و برخی کشورهای دیگر همچنان برقرار است. نظام‌های سیاسی در غرب در حالی برخی جهان سومی‌ها را به عدم رعایت حقوق بشر محکوم می‌کنند که خود گوانتاناموها را بر قرار کرده‌اند.
در چنین محیطی می‌توان مشخصه‌های یک دنیای ایمن پس از کرونا را گم و آن را امری مهجور توصیف کرد اما قدر مسلم اینکه با رفتارهای افراطی نمی‌توان دنیایی بنا کرد که فقر و جنگ و توطئه‌ها و نسل‌کشی‌ها و عناصری رنگ باخته در آن باشند. این شاید از اقبال خوش سران کشورهای غربی باشد که آمدن کرونا و تبعات هولناک آن باعث شده خبط‌های عظیم سیاسی و لغزش‌های بزرگتر اجتماعی سال های اخیر آنان حتی برای کوتاه مدت زیر سایه برود و دیده نشود.                               
منبع: Project Syndicate‌