بایدن دست از حمایت از دوست فاسد و قدیمی‌اش برنمی‌دارد
نقشه‌های شیطانی تازه اسرائیل برای غزه
جرمی اسکاهیل، کارشناس ارشد امور خاورمیانه
مترجم: وصال روحانی
ظاهراً برای جو بایدن رئیس‌جمهور امریکا هیچ محدودیتی در مورد سیل کمک‌هایش برای اسرائیل وجود ندارد و در تکاپوی فرستادن محموله‌های نظامی جدیدی به بهای 14 میلیارد دلار به دست بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر افراطی رژیم جعلی تل‌آویو است که اخیراً در کنگره امریکا تصویب شده است.
به این ترتیب ارتش جنایتکار صهیونیستی مهمات به اندازه کافی خواهد داشت تا طرح حملات تازه و بیمارگونه‌اش به شهر پرجمعیت رفح در نوار غزه را اجرایی کند. تهاجماتی که تاکنون موجب شهادت بیش از 30 هزار نفر در غزه و مجروح شدن بالغ بر 75 هزار نفر شده و چه چیزی از این تلخ‌تر که شمار کودکان و زنان شهید شده در بمباران‌های کور صورت گرفته در غزه و کرانه غربی از 25 هزار نفر هم فراتر رفته است.
نتانیاهو و کابینه رادیکال او هدفی جز نابودی فلسطین ندارند ولی هم فلسطین پایدار است و هم حماس که با «طوفان‌الاقصی» خود در روز 7 اکتبر (15 مهر) بزرگ‌ترین شوک را به پیکر پوسیده اسرائیل وارد کرد.
رژیم نامشروع تل‌آویو از آن تاریخ به بعد بیش از 140 روز است، باریکه غزه را بمباران می‌کند و شماری از کشته‌ها را برجای گذاشته ولی جو بایدن به جای شنیدن نهیب بیداری و دست شستن از دوستی 50 ساله‌اش با نتانیاهوی فاسد همچنان به حمایت بی‌نتیجه‌اش از وی ادامه می‌دهد. مسأله‌ای که دست امریکا را بیش از پیش برای جهانیان رو می‌کند و شریک بودنش در روند جنایات عظیم جنگی در غزه را به اثبات می‌رساند.
سوء تبلیغی بزرگ برای بایدن
مدیران کاخ سفید و مشاوران بایدن امید داشتند با قطع حمایت علنی امریکا از اسرائیل و با گرفتن پز حامیانی دلسوز برای مردم مظلوم فلسطین موضع بشدت سست شده وی در انتخابات امریکا را تقویت کنند اما ادامه کمک‌رسانی‌های این کشور به اسرائیل و کارهای عجیب و غریب بایدن طی یکی دو سال اخیر بسیاری را از وی ناامید ساخته است. دست دادن بایدن با افرادی که او تصور می‌کرده در اطرافش قرار دارند و فقط شبحی در ذهن او بوده‌اند و ادعای او در زمینه ملاقات‌های تازه‌اش با سران سابق کشورها (سرانی که سال‌هاست در قید حیات نیستند) روند فزاینده زوال عقل او را در معرض دید همگان قرار داده و هرگونه صلاحیت او را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری امریکا را که فقط 8 ماه تا آن باقی مانده، از میان برده است. حالا حمایت او از طرح بشدت خونبار نتانیاهو در مورد ورود نظامیان اسرائیلی به شهر رفح، بایدن را بیش از پیش در انظار جهانیان بدکردار می‌سازد و یک سوءتبلیغ بزرگ علیه او در ستیز تازه احتمالی‌اش با دونالد ترامپ خواهد بود که به نظر می‌رسد انتخابات درون حزبی جمهوری‌خواهان را یک بار دیگر با نتیجه‌ای یک‌طرفه به نفع خود پایان بخشد.
فصلی تازه از یک نسل‌کشی بیشرمانه
رفح شهری است که در مرز مصر قرار دارد و پس از شروع حملات کم و بیش نظامیان اسرائیلی به آن طی هفته‌های اخیر تبدیل به «زندانی بزرگ» برای حدود یک و نیم میلیون نفر فلسطینی پناه گرفته در این شهر شده است. دولت کودک‌کش تل‌آویو همزمان با بمباران بی‌وقفه باریکه غزه به فلسطینی‌های گریزان از این منطقه توصیه کرده بود که وارد رفح شوند و آنجا را محل امنی برای خود بدانند اما همچون همیشه با ریاکاری، همان مردم و همان شهر را هدف گرفته است. این در حالی است که جامعه جهانی و نهادهای نظارتی شامل سازمان ملل و شورای امنیت بارها به رژیم غاصب صهیونیستی هشدار داده‌اند که گشودن آتش به روی مردم در رفح حمامی از خون‌های تازه را به راه خواهد انداخت و نسل‌کشی بیشرمانه اسرائیلی‌ها را که طی قریب به 5 ماه اخیر در نوار غزه و جنوب لبنان دایر بوده، به بالاترین درجات خود خواهد رساند. هشداری که البته «کابینه جنگ» تل‌آویو مثل همه بیدارباش‌های قبلی را به هیچ انگاشته و قصد رعایت آن را ندارد.
آنچه مصری‌ها به زبان نمی‌‌آورند
نقشه‌های رژیم نژادپرست تل‌آویو برای حمله به رفح و به واقع تاراندن هر چه بیشتر فلسطینی‌ها خباثت‌‌آمیزتر از آن است که به وصف بیاید. به گزارش وال استریت ژورنال، اسرائیل طی هفته‌های اخیر در تدارک برپا کردن شهرک‌های کوچک موسوم به «محفظه‌های چادری» در سطح غزه بوده تا وقتی ارتش‌اش وارد رفح می‌شود و فلسطینی‌ها مجبور به ترک این شهر می‌شوند، جایی از قبل برای اسکان آنها مهیا شده باشد. این درحالی است که مصر هم در روند مشارکت اجباری یا اختیاری خود در اجرای این طرح در تدارک احداث 15 کمپ بزرگ اقامتی در منطقه شمال غرب غزه است و مقرر شده در هر یک از این کمپ‌ها 25 هزار محفظه چادری نصب شود و توسط فلسطینی‌های کوچانده شده مورد استفاده قرار گیرد، هرچند که دولت مصر چنین چیزی را رد می‌کند.
با این حال این موارد اولاً نشان می‌دهد که پنتاگون از حمله نظامی وسیع و قریب‌الوقوع رژیم صهیونیستی به رفح آگاه و مطمئن است و ثانیاً این احتمال را به ذهن می‌آورد که مصر به سبب بعضی الزام‌ها به درون این نقشه و عملیات اجرایی آن سوق داده شده است. واقعیت امر هر چه باشد، وقوع این رویداد روابط اسرائیل و مصر را که قبلاً هم مسأله‌دار و سرشار از تضاد بود، دچار تناقض‌های بیشتری خواهد کرد. اضافه بر این کاخ سفید که امیدوار بود مصر در برقراری یک آتش‌بس 6 هفته‌ای در غزه بیشترین همراهی را با امریکا داشته باشد و موجب تسریع و تسهیل معاوضه تعداد زیادی از زندانیان دو طرف (اسرائیل و فلسطین) طی این ایام شود، شاید قاهره را بسیار کمتر از گذشته یار و همراه خود در این روند سرشار از تزویر ببیند و روند معاوضه زندانیان بسیار کمتر و سست‌تر از آنی شود که امریکا و اسرائیل امید آن را داشته‌اند.
کاخ سفید؛ از ادعا تا عمل
اطمینان به وعده‌های امریکا بعد از همه تناقض‌گویی‌های فراوان ماه‌های اخیرش درخصوص عملکرد شرم‌آور اسرائیل در غزه عین ساده‌انگاری است. بنابراین ادعای چند مقام ارشد کاخ سفید در این خصوص که امریکا موافق با حمله سراسری صهیونیست‌ها به رفح نیست و فقط از هدف گرفته شدن پایگاه‌های مشخص نظامی یا محل‌های استقرار رزمنده‌های حماس حمایت می‌کند، دروغ تازه‌ای بیش نیست. در تمام موارد قبلی هم دولت امریکا به ظاهر بابت وسعت عملیات نظامی اسرائیل به غزه و جنوب لبنان ابراز نگرانی کرده و دولت نامشروع تل‌آویو را از این کار برحذر می‌داشت اما پس از وقوع این عملیات، سکوت اختیار کرده و سپس موج عظیم کمک‌های نظامی جدیدش را به سوی تل‌آویو سرازیر می‌کرد و بسیار بعید است که بعد از ورود وسیع سربازان اسرائیلی به رفح و شکل‌گیری فاجعه‌ای تازه چیزی بجز این فرایند را شاهد باشیم.
سناریوهایی برای کمک به بایدن
در این میان بایدن در اندیشه بهره‌برداری‌های دیگری از اقدامات تجاوزگرایانه نتانیاهو در غزه است و اگر هم او به این مسأله فکر نکرده باشد، اتاق فکر او در کاخ سفید احتمال‌هایی را در ذهن دارد. یک سناریو این است که عنوان شود بایدن تا آنجا که امکا‌نپذیر و عقلایی بود، از نخست‌وزیر تندروی اسرائیل در جنگ غزه حمایت کرد اما آنجا که دید این جانی بالفطره می‌خواهد رفح را هم به خاک و خون بکشد، راهش را از وی جدا و حمایتش را از او قطع کرد. به خاطر این موضع دوگانه و دروغ لابی صهیونیست‌ها که همیشه در انتخابات ریاست جمهوری امریکا تأثیرگذار است، از بایدن ابراز رضایت و برای انتصاب فردی تازه و میانه‌رو برای پست نخست‌وزیری در تل‌آویو اقدام خواهد کرد و مردم امریکا نیز که باید در نوامبر آینده (آبان 1403) پای صندوق‌های رأی بروند، تصور خواهند کرد که نماینده حزب دموکرات به‌رغم حمایت‌های عظیم اولیه‌اش از نتانیاهو، بین انسانیت و سبعیت فرق می‌گذارد و از مرگ هزاران هزار بی‌گناه در جریان جنگ غزه شادمان نمی‌شود. با چنین پیش‌فرض دروغینی بایدن نه جنایات بزرگ جنگی رژیم آپارتایدی تل‌آویو در جریان جنگ جاری در غزه بلکه فقط حق دفاع از خود را برای اسرائیل به رسمیت شناخته است. کاخ سفید درصدد جا انداختن این فرضیه خلاف واقع هم هست که امریکا هرگز موافق با کشتار شهروندان عادی و زنان و کودکان در جنگ مذکور نبوده و بارها به اسرائیل برای برچیدن این بساط هشدار داده و این نتانیاهو و کابینه او (که افراطی‌ترین هیأت دولت اسرائیل طی چهار دهه اخیر تلقی شده) بوده که بدون داشتن یک نقشه راه دقیق منطقه را از زمین و هوا کوبیده و در اقدامی به غایت ددمنشانه موجب مرگ بیش از 13 هزار کودک شده است.
یک «پیش‌بازنده» قطعی
با وجود این، نتانیاهو همچنان به طی کردن راه انحصارگرایانه خویش ادامه داده و کوچک‌ترین نشانه‌ای از انسانیت و پشیمانی بابت این همه جنایت در رفتار او مشاهده نمی‌شود. وی در پی گفت‌وگوی تلفنی چند هفته گذشته‌اش با بایدن بارها با نخوت هر چه بیشتر تأکید کرده که هرگز فلسطین را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نمی‌شناسد و به تبع آن با تشکیل دو دولت مجزا برای اسرائیل و فلسطین و زندگی آنها در جوار یکدیگر موافقت نخواهد کرد.این شاید آخرین قطرات آب حیات اجتماعی برای نتانیاهو باشد که دیر یا زود به سبب ورشکستگی سیاسی برکنار خواهد شد اما ضرر وارده به بایدن بر اثر حمایت بی‌قید و شرط وی از اسرائیل در جنایات اخیر نیز بسیار بیش از چیزی است که نظریه‌پردازان حزب دموکرات مایل به اعتراف به آن هستند. بایدن اگر این همه گیج و کم‌هوش و حواس نبود، از همان اوایل طوفان‌الاقصی، نتانیاهو را رها می‌کرد و با گرفتن پز حمایت از فلسطینی‌ها جایگاهی مطمئن‌تر را در روند انتخابات بعدی ریاست جمهوری امریکا برای خود فراهم می‌آورد اما او بیش از آن وابسته به لابی صهیونیست‌هاست که صرافت و شهامت انجام این کار را داشته باشد. دقیقاً به همین سبب است که بایدن در آستانه سومین ماه از سال 2024 سیمای یک «پیش‌بازنده» قطعی و یک شکست‌خورده محتوم را در این انتخابات نه چندان سالم دارد.
منبع: The Intercept