گروه ورزشی/ شگفتی‌سازی مراکشی‌ها در جام جهانی همچنان ادامه دارد و معجزه آنها باعث شده که نه مردم این کشور بلکه کل مردم آفریقا به این تیم افتخار کنند و همراه با آن به رؤیاسازی برای خود بپردازند.
مردان معجزه‌گر مراکش به کارشان ادامه می‌دهند و بقیه آفریقا را نیز با خود همراه کرده‌اند. شیرهای اطلس، تیم شگفتی‌ساز این جام جهانی یکی از بهترین داستان‌های تاریخ این تورنمنت را رقم زده و بعد از شوکه کردن اسپانیا، یک غول دیگر را از سر راه برداشتند تا به جمع 4 تیم برتر مسابقات راه پیدا کنند. آن طرف هم پرتغال با یکی از بهترین مجموعه بازیکنانش نتوانست راهی به سوی دروازه حریف آفریقایی پیدا کند و شاید دیگر نتواند قهرمان جهان شود. گل یوسف النصیری شبیه گل‌هایی بود که کریستیانو رونالدو در روزهای اوجش می‌زد، با ضربه سر بالاتر از مدافعانی که انگار در زمین ماسه‌ای فرو رفته‌اند. بازیکنان مراکش برای شادی به گوشه زمین رفتند و دوربین به سراغ رونالدو رفت که روی نیمکت نشسته بود و سرش را به علامت تأسف و البته یادآوری روزهایی که از این گل‌ها می‌زد، تکان دهد و آه بکشد. با همین گل مراکش نخستین تیم تاریخ آفریقا شد که به نیمه‌نهایی می‌رسد. ورزشگاه الثمامه شهر دوحه که استادیوم خانگی هواداران مراکش شده است، یکبار دیگر پر از سوت و فریاد بود. آنها در طول تورنمنت می‌آیند و میهمانی برگزار می‌کنند و جشن می‌گیرند و در نهایت برنده می‌شوند. اینجا کازابلانکا بود یا قطر. در این چند هفته اختلافات از بین رفته و دنیای عرب و آفریقا از شیرهای اطلس حمایت کرده‌اند. کافی است یک دور در دوحه بزنید تا پرچم‌های مراکش را در همه جای شهر ببینید. اعراب و آفریقا تا به حال نماینده‌ای نداشتند که تا این حد پیش برود و کسی فکر نمی‌کرد مراکش این طلسم را بشکند. بچه‌ها در سراسر دنیا این تیم را به خاطر می‌سپارند و در نهایت مراکش الهام‌بخش جهان خواهد شد.
دفاع مستحکم
 هیچ بازیکن حریفی در این جام به مراکش گل نزده و تنها گلی که خورده‌اند روی بدشانسی توسط خودی‌ها بوده. دفاع این تیم فوق‌العاده بوده و در بازی شنبه هم دوباره همین‌طور بودند. بدون نایف آکرد مصدوم هم مراکش خوب بود. زوج او، رومن سایس هم با برانکارد به بیرون زمین انتقال یافت اما جایی برای نگرانی نبود. جواد الیامیق و اشرف‌داری جایشان را گرفتند و هیچ افتی پیش نیامد. کار این دو در برابر پرتغال تحسین‌برانگیز بود. مدافعان کناری، اشرف حکیمی و یحیی عطیه‌الله هم در طول بازی تحت فشار بودند اما اشتباه نکردند. دفاع مراکش شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسد. آیا می‌تواند برای یک یا با جرأت بگوییم دو بازی دیگر کارش را درست انجام دهد؟
پایان رونالدو
این شاید آخرین جام جهانی و آخرین حضور کریستیانو رونالدو در یک بازی بزرگ بود. او در رده باشگاهی آینده نامشخصی دارد و شاید دیگر هیچ وقت او را در مسابقه‌ای به این بزرگی نبینیم. او بازی را روی نیمکت شروع کرد و در نیمه دوم کاملاً ناکارآمد بود. قیافه‌اش شبیه رونالدو بود اما مثل رونالدو بازی نکرد. آن رونالدویی که همه می‌شناسند، نمی‌گذاشت کار کشورش به اینجا بکشد. او با یک پرواز معجزه‌آسا تیمش را نجات می‌داد. البته آن رونالدو روی نیمکت نمی‌نشست. اما رونالدوی واقعی همین است، بازیکنی که سطحش خیلی پایین آمده. شاید پرتغال خودش را از این شرایط سخت نجات دهد اما بعید است رونالدو دیگر به چنین مسابقه‌ای برسد.

گروه ورزشی/ ضربات پنالتی آخر بازی نه، اما داستانی مشابه، نفس انگلیس را گرفت. هری کین یک بار از روی نقطه پنالتی گل اورلین شوامنی را خنثی کرد اما وقتی الیویه ژیرو در استادیوم البیت دوباره فرانسه را پیش انداخت، مهاجم تاتنهام در مصاف با دروازه‌بان هم‌تیمی‌‌اش توپ را به آسمان زد تا خاطره کریس وادل در جام جهانی 1990 ایتالیا زنده شود. آخرین ناکامی در پنالتی البته تلخ‌تر از آن باخت به آلمان غربی است چون انگلیس در این بازی بعد از گل زیبای شوامنی تیم بهتری شد. به هر حال کین نتوانست به رکورد 53 گل وین رونی برسد و حس غریب یک ملت ادامه دارد.
اگر این جام جهانی هیچ نکته خاصی نداشته باشد یک چیز را ثابت کرده و آن اینکه آنتوان گریزمان فوتبالیست فوق‌العاده‌ای است. او به عنوان موتور محرک فرانسه عملکردی عالی داشته و رابط میان حمله و خط میانی تیم شده. هواداران انگلیس شاید به خاطر خطاهای تاکتیکی او که به خاطرشان کارت زرد گرفت، موافق نباشند اما گریزمان بهترین بازیکن زمین بود. صحت پاس‌های او در نیمه اول 96 درصد بود که برای بازیکنی در خط حمله باورنکردنی است. او در نیمه اول حتی یک پاس اشتباه در یک سوم دفاعی حریف نداد و یکی از آنها در نهایت به شوامنی رسید که گل اول را زد. درست مثل بازی با دانمارک، گریزمان وقتی گل فراهم کرد که تیمش زیر فشار بود. او هنوز گل نزده اما بدون شک مؤثرترین بازیکن فرانسه به حساب می‌آید. قبل از مسابقه، از هوگو لوریس سؤال شد در برابر پنالتی هری کین چه می‌کند. او در تاتنهام بارها در جلسه تمرین با کین همراه بوده. دروازه‌بان فرانسه گفت: «شما بهتر از من می‌دانید هری می‌تواند از هر نقطه‌ای شوت بزند، او یکی از بهترین بازیکنان جهان از این لحاظ است.» حرف لوریس درست بود و 9 دقیقه بعد از شروع نیمه دوم، کین به بهترین شکل ممکن ضربه‌اش را زد. حتی توصیه کیلیان امباپه هم بی‌فایده بود. شماره 9 انگلیس اما نتوانست چهارمین پنالتی پیاپی خود را در جام جهانی گل کند و شش دقیقه مانده به پایان کار انگلیس تمام شد. فاصله این دو اتفاق بزرگ تنها نیم ساعت بود.
الیویه ژیرو شب بدی را سپری کرد. تیم او در حالی به رختکن می‌رفت که مهاجمش تنها هفت بار توپ را لمس کرده بود. تنها موقعیتش ضربه سر روی سانتر زمینی عثمان دمبله بود که بدون زاویه به جوردن پیکفورد رسید اما ژیرو که تا 24 سالگی در لیگ یک فرانسه بازی نکرده بود، با نگاهی کاملاً حرفه‌ای افت نکرد. اگر در نیمه اول ضربه سر خوبی نزد، در نیمه دوم بین دو مدافع میانی انگلیس گل پیروزی را با ضربه سر زد. این گل دقیقاً نشان داد چرا ژیرو بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فرانسه است.
تئو هرناندس خوش‌شانس‌ترین آدم زمین بود. فرانسه تازه دوباره برتری به دست آورده بود. می‌خواستند بازی را بکشند اما مدافع چپشان به انگلیس راه برگشت داد. واقعاً هیچ نیازی نبود که هرناندس با میسون ماونت برخورد کند، بازیکن تعویضی انگلیس اصلاً نزدیک توپ نبود. اینکه چرا تئو هرناندس او را زد، باید از خودش پرسید. خطایی غیرضروری و احمقانه اما شانس آورد که کین این فرصت را از دست داد.

تمرینات را برای بازی‌های آسیایی هانگژو شروع کرده‌ای؟
حدود دوهفته است دوباره با مربی سابقم هادی سپهرزاد در تهران تمرین می‌کنم. شرایط فیزیکی‌ام بد نیست اما از نظر شرایط سخت‌افزاری، مالی و امکانات وضعیت خوبی نداریم.
چطور دوباره بعد از قطع همکاری چند ساله، دوباره با سپهرزاد کار می‌کنی؟
من کار با مربی‌ام را قطع نکرده بودم و با او در تماس بودم، بعد از آسیایی به‌خاطر نداشتن امکانات و اردو تمرین نمی‌کردم، ولی مصدومیت داشتم که آن را درمان کردم و دوباره برگشتم که سپهرزاد شاگرد گرفته بود و فدراسیون هم قرارداد نمی‌بست و یکسری مشکلات بود، به همین دلیل با هم کار نکردیم.
تو برای مدال به هانگژو می‌روی؟
همه برای مدال تلاش می‌کنند، هیچ ورزشکاری به بازی‌های آسیایی نمی‌رود که آخر شود. من هم تمرینم را شروع کرده‌ام تا در بازی‌های آسیایی خوشرنگ‌ترین مدال را بگیرم.
قطعاً هدفت کسب طلاست، چون همیشه مدال طلای پرتاب دیسک برای ایران بود...
شرایط حالا با قبل فرق کرده است. اگر احسان حدادی مدال طلای آسیا را می‌گرفت شرایط اقتصادی، مربیان خارجی و قراردادها خیلی بهتر بود. اما حالا می‌گویند مدال آورد، آورد، نیاورد هم فرقی نمی‌کند. بچه‌های رشته‌های انفرادی رها شده‌اند اما وضعیت تیمی‌ها بهتر است. ببینید فوتبالی‌ها، می‌برند پاداش می‌گیرند، شکست می‌خورند هم پاداش می‌گیرند. از آن طرف قراردادهای 25 میلیاردی دارند. درحالی که بهترین قرارداد دوومیدانی را احسان حدادی دارد که 300-400 میلیون تومان است و بقیه بچه‌ها قراردادهای 25 میلیونی دارند.
قرارداد تو چقدر است؟
قرارداد من امسال امتیازی یک میلیون و 500 هزار تومان و در مجموع 39 میلیون تومان بود که باشگاه بزرگ نفت برای پرداختش بدقولی کرده و با اینکه قرار بود چند ماه پیش آن را بدهد، هنوز نداده. با این شرایط دوومیدانی کاران یا باید کاسه گدایی دستشان بگیرند یا سراغ شغل دیگری بروند. به خاطر همین من بارها تصمیم گرفتم به والیبال یا بسکتبال بروم یا مغازه بزنم، اما باز هم صبر کرده‌ام تا شاید شرایط بهتر شود. همه دوومیدانی کاران این طوری هستند و با خود می‌گویند بمانیم شاید به آرزویمان برسیم. همه دلی مانده‌ایم، در حالی که اصلاً شرایط خوب نیست. من برای 15 ماه، 20 میلیون تومان گرفته‌ام. من در بازی‌های کشورهای اسلامی با سه خطا حذف شدم، کسی که اردو نداشته، بدون مربی و بدون پول تمرین کرده، چطور می‌تواند مدال بگیرد؟ شرایط ما مثل ماشینی می‌ماند که بدون بنزین و روغن باید حرکت کند.
تا به حال بچه‌های دوومیدانی بعد از سهمیه جهانی پاداش قابل توجهی گرفته‌اند؟
بچه‌های ما هیچ‌وقت به‌خاطر سهمیه جهانی پاداش نگرفته‌اند. مهدی پیرجهان وقتی سهمیه المپیک توکیو را گرفت تنها 100 میلیون به او دادند، نه از حواله ماشین خارجی خبری بود و نه استخدام رسمی. اما فوتبالی‌ها حواله خودروی خارجی می‌گیرند و با فروختـــن آن 10 میلیـــــارد، 9میلیـــــارد سود می‌کنند و قرارداد باشگاهی میلیاردی می‌بندند، چرا واقعاً پاداش‌ها را این‌طوری تقسیم می‌کنند؟
با این اوصاف تو از اینکه آمدی دوومیدانی، پشیمان هستی؟
پشیمان نیستم اما این مسائل حس بدی به آدم می‌دهد. با این تبعیض‌ها، انگار بچه سرراهی هستیم، هر کاری بکنیم کسی نمی‌پرسد چه کم دارید؟ با این حال باز هم افتخارات رشته‌های انفرادی خیلی بیشتر از تیمی است. من و رفقایم وقتی خبر پاداش فوتبالی‌ها را شنیدیم، آن روز تمرین نکردیم. هرکسی به اندازه تلاشش باید مورد توجه باشد. نه اینکه فقط بگویند فوتبال، فوتبال و سهم بچه‌های دوومیدانی غذای بی‌کیفیت و یک اتاق کوچک باشد. البته فدراسیون ما مقصر نیست چون بودجه‌اش کم است. می‌دانیم هزینه‌ها جوری است که بودجه کم می‌آورد. به‌نظرم اگر به اندازه رشته‌های انفرادی برای فوتبال هزینه شود، بعد می‌بینیم چه اتفاقی می‌افتد. چرا یک فوتبالیست کلی امکانات دارد اما یک قهرمان انفرادی حتی نمی‌تواند یک خانه بخرد و زندگی‌اش را اداره کند. پول نباشد کار در رشته‌های رکوردی خیلی سخت است. من تمرین هندبال و والیبال را که دیدم، گفتم تمرین آنها برای ما مثل بازی است، بعد ما وزنه 200 کیلویی می‌زنیم و با تمرینات پوستمان کنده می‌شود. نمی‌خواهم کار آنها را زیر سؤال ببرم اما نادیده گرفتن این عرق ریختن‌ها باعث دلسردی ما می‌شود.
پس چطور تا حالا دوام آوردی؟
شرایط خیلی سخت است. وقتی می‌روی مغازه و چند کالای جزئی می‌خری باید حداقل 300، 200 هزار تومان بدهی، با بی‌پولی مگر می‌شود؟ مگر اینکه پدر میلیاردر داشته باشی که برایت خرج کند. من شرایط خودم را که می‌بینم فکر می‌کنم این‌جوری وضعیت درست نمی‌شود. بعید نیست با این شرایط دوومیدانی از بین برود. ما فقط منتظر معجزه‌ایم. ورزشکار آدم آهنی نیست. از گوشت و پوست و استخوان است و اگر همه امکانات باشد ورزشکار بدون مصدومیت کارش را ادامه می‌دهد. اما ورزشکاری که نه ماساژور دارد و نه فیزیوتراپ و نه غذای 
باکیفیت، در تمرین عادی فشار بیاورد مصدوم می‌شود. من همه این مصائب را کشیده‌ام. برای قهرمانی جوانان آسیای 2018 همه هزینه‌ها با خودم بود بعداز قهرمانی 20 سکه قرار شد به من بدهند که دو سال بعد سکه 15 میلیون تومان شد فقط 40 میلیون به من دادند، یعنی پول دو سکه و نیم. نکته جالب اینکه به من شیلد مسابقات را داده بودند که برای ترخیص آن از گمرک فرودگاه یک میلیون تومان پول دادم!

دشان: ما خوش شانس هم بودیم

دیدیه دشان سرمربی فرانسه بعد از پیروزی فرانسه مقابل انگلیس گفت بازی کردن با تمام وجود رمز موفقیت تیمش در صعود به نیمه‌نهایی جام جهانی بوده است. تیم ملی فرانسه، مدافع عنوان قهرمانی جام جهانی، در مرحله یک‌چهارم نهایی رقابت‌ها به مصاف انگلیس رفت و موفق شد انگلیسی‌ها را 2-1 شکست داده و به نیمه‌نهایی صعود کند. دشان در پایان بازی در پاسخ به سؤالات خبرنگاران گفت: «چه بازی بزرگی بود. ما با انگلیسی بازی کردیم که یک تیم فوق‌العاده بود. آنها چه از نظر تاکتیکی و چه از نظر بدنی بسیار قوی بودند. حضور در بین چهار تیم برتر دنیا برای بازیکنان ما فوق‌العاده لذت‌بخش است. ما بعد از چهار سال دوباره بین چهار تیم هستیم. در چنین لحظاتی است که آدم آرزو می‌کند ای کاش زمان متوقف می‌شد و می‌توانستیم بیشتر لذت ببریم. ولی ما امشب از بردمان لذت می‌بریم و از فردا به فکر بازی نیمه‌نهایی هستیم.» او در مورد دو پنالتی که به سود انگلیس در این بازی اعلام شد گفت: «راستش ما کمی هم خوش‌شانس بودیم با اینکه دو پنالتی به حریف دادیم توانستیم پیروز بشویم. آنچه باعث شد برتری در نتیجه را حفظ کنیم بازی کردن با جان و دل بود.»

هری کین: با اعتماد به نفس 
پشت پنالتی دوم ایستادم

هری کین، کاپیتان تیم ملی انگلیس، از اینکه پنالتی‌اش برابر فرانسه را از دست داد بسیار ناراحت بود. کاپیتان سه شیرها تک‌گل تیمش را در این بازی از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند و بازی را به تساوی کشاند اما در حالی که این فرصت را داشت تا پنالتی دوم اعلام شده به سود انگلیس را نیز وارد دروازه حریف کند و بازی را در دقایق پایانی به تساوی بکشاند اما این پنالتی را از دست داد تا تیمش از راهیابی به مرحله نیمه نهایی بازبماند. او پس از پایان این دیدار گفت: «من کسی نیستم که بیش از حد درباره پنالتی فکر کنم. چه قرار باشد یک پنالتی بزنم و چه دو پنالتی، به یک شکل برای آن حاضر می‌شوم. نمی‌توانم نحوه آماده‌سازی یا جزئیات پیش از بازی را مقصر این اتفاق بدانم. فرق خاصی ایجاد نشد. وقتی پشت توپ ایستادم اعتماد به نفس داشتم اما نتوانستم به شکلی که می‌خواستم پنالتی بزنم.» کین با ابراز ناراحتی از این اتفاق اضافه کرد: «البته که این چیزی است که من باید تا آخر عمر با آن زندگی کنم و آن را به دوش بکشم. اما تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که به یکدیگر افتخار کنیم و بدانیم که این تیم در جایگاه بسیار خوبی برای آینده قرار دارد.»

ممانعت از ورود پرچم‌های متفرقه 
به سالن مسابقات کشتی در امریکا

مسئولان برگزاری جام جهانی کشتی آزاد در امریکا از ورود پرچم‌های متفرقه به سالن مسابقات جلوگیری کردند. رقابت‌های جام جهانی کشتی آزاد ۲۰۲۲ در ایالت آیووا امریکا برگزار شد و شاگردان پژمان درستکار بعد از برد مقابل تیم‌های ژاپن و منتخب جهان به‌ترتیب با نتایج 9- یک و 6- 4 به فینال رسیدند و بامداد امروز در فینال به مصاف تیم ملی امریکا رفتند. به گزارش تسنیم، در حاشیه این رویداد تعدادی از ایرانیان مقیم امریکا قصد داشتند پرچم‌های غیرواقعی ایران را وارد سالن مسابقات کشتی کنند که با مخالفت مسئولان برگزاری موفق به انجام این کار نشدند. در این میان برخی از ورزشکاران سابق ایران که به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند با ورود به هتل محل اسکان تیم ایران با فیلمبرداری با گوشی شعارهایی را علیه ملی‌پوشان و کادرفنی تیم ایران مطرح کردند و تلاش داشتند تمرکز شاگردان درستکار را به هم بزنند.آنها در طول برگزاری رقابت‌ها نیز دائماً کادرفنی ایران را با الفاظ و شعارهایی مورد خطاب قرار دادند که این صحبت‌ها با بی‌اهمیتی سرمربی تیم ملی و دیگر کشتی‌گیران ایران همراه شد.

صعود شمشیربازان سابر در رنکینگ جهانی

شمشیربازان سابر ایران به‌رغم حذف زودهنگام در گرند پریکس فرانسه، اما در رنکینگ جهانی صعود داشتند. فدراسیون جهانی با پایان گرند پریکس فرانسه رنکینگ جدید شمشیربازان را اعلام کرد که بین ملی‌پوشان ایران علی پاکدامن کاپیتان تیم ملی نفر 13 رنکینگ جهانی شد و فرزاد باهر ارسباران با 27 پله، بیشترین صعود را داشت تا نفر 131 شود. محمد رهبری، محمد فتوحی و نیما زاهدی هم به ترتیب رتبه‌های 39، 42 و54 رنکینگ جهانی را دارند.

گرگان در مشهد به دنبال جبران شکست

تیم شهرداری گرگان که هفته گذشته با اختلاف ۳ امتیاز از ذوب‌آهن در اصفهان شکست خورده بود، در هفته سیزدهم به دنبال جبران آن در مشهد است. گرگانی‌ها در حال حاضر صدرنشین هستند. مهرام هم با تیم‌ میانه‌جدولی مس‌رفسنجان دیدار می‌کند. در سایر رقابت‌ها صنایع‌ هرمزگان-نفت‌ آبادان، توفارقان-ذوب‌آهن، نبوغ اراک-کاله آمل و مس کرمان-پدافند تهران با هم دیدار می‌کنند.

ساره جوانمردی به اردو نیامد
​​​​​​​
ساره جوانمردی به اردوی تیم ملی پاراتیراندازی برای پاراآسیایی هانگژو نیامد. اردوی تیم ملی پاراتیراندازی طبق برنامه حسین امیری سرمربی سه‌شنبه هفته پیش در سالن تیراندازی فدراسیون جانبازان ومعلولین شروع شد، با اینکه 5 تیرانداز دعوت شده‌اند اما نسرین شاهی، محمدرضا میرشفیعی و زهرا غلامزاده در اردو حاضر شدند. ساره جوانمردی همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد به‌خاطر مشکلات شخصی نیامد و رقیه شجاعی هم به‌خاطر بیماری پدرش با هماهنگی سرمربی و فدراسیون غایب است.