گروه سیاسی/ شی جین پینگ رئیس‌جمهور چین روز چهارشنبه طی سفری وارد ریاض شد و با مقامات این کشور دیدار و گفت‌وگو کرد. در جریان این سفر بیانیه مشترکی از سوی چین و شورای همکاری خلیج فارس صادر شد که واکنش کشورمان را در پی داشت. در بند دوازدهم این بیانیه مشترک آمده بود: «رهبران بر حمایت خود از همه تلاش‌های صلح‌آمیز، از جمله ابتکار و تلاش امارات متحده عربی برای دستیابی به راه‌حلی مسالمت‌آمیز در موضوع جزایر سه‌گانه (تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی) از طریق مذاکرات دوجانبه با رعایت موازین حقوق بین‌الملل و حل این موضوع با رعایت مشروعیت بین‌المللی تأکید کردند.» این مساله باعث شد شب گذشته حسین امیرعبداللهیان در توئیتی نسبت به آن موضع‌گیری کند. وزیر امور خارجه نوشت: «جزایر سه گانه ابوموسی، تنب کوچک و تنب بزرگ در خلیج فارس، اجزای جدایی ناپذیر خاک پاک ایران است و به این مام میهن تعلق ابدی دارند. در ضرورت احترام به تمامیت ارضی ایران با هیچ طرفی تعارف نداریم.» 
اما این سفر حاشیه های دیگری نیز در فضای مجازی کشورمان داشت و بیانیه مشترک چین و عربستان سعودی مورد تحلیل و تفسیرهای داخلی و همچنین برخی سوءاستفاده‌های سیاسی قرار گرفت. در جریان این سفر شی جین پینگ و ملک سلمان دیدار دوجانبه و پس از آن بیانیه مشترکی را صادر کردند. در قسمتی از این بیانیه که به ذکر نکاتی در خصوص ایران پرداخته شده آمده است: «درباره مسأله ایران، طرفین با تقویت همکاری مشترک جهت تضمین ماهیت صلح‌آمیز برنامه اتمی ایران موافقت کردند. طرفین خواستار گسترش همکاری ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و حفاظت از معاهده منع اشاعه شدند. طرفین بر احترام به اصل دوستی، حسن همجواری و عدم دخالت در امور داخلی کشورها تأکید نمودند.»
همین جملات کافی بود که یک جریان سیاسی از آن با عنوان خیانت چین به ایران و همچنین شکست سیاست خارجی در دولت سیزدهم نام ببرد.
حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر حسن روحانی در دولت سابق با بیان این ادعا که «چین به دیپلماسی جهانی علیه ایران پیوسته است» استراتژیک خواندن روابط ایران و چین را زیر سؤال برد. محمد مهاجری از نیروهای رسانه‌ای نزدیک به دولت سابق نیز در ادعایی عجیب با بیان اینکه عربستان بزرگترین رقیب اقتصادی ایران است(!) نوشت: «ما سر کاریم و روی دیوار چین یادگاری می‌نویسیم و به پیمان شانگهای می‌نازیم.»
محمد قوچانی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران نیز از چین به عنوان امپریالیسم یاد کرد و نوشت: «تا زمانی که [چین] در تلویزیون دولتی شان با رضا پهلوی مصاحبه می‌کنند، همواره نشان داده‌اند که دوست ابدی ایران نیستند.» البته به نظر می‌رسد اشاره وی به مصاحبه‌ای است که گفته می‌شود بیش از 10 سال قبل صورت گرفته و اکنون بار دیگر برای انحراف افکار عمومی در فضای مجازی منتشر شده است.
حال باید دید چرا این فضاسازی‌های عجیب توسط رسانه‌‌ها و شخصیت‌های وابسته به دولت قبل شکل گرفته است . در ادامه به اهمیت همین مسأله پرداخته می‌شود:
رابطه چین و منطقه غرب آسیا
یکم؛ چین به دنبال بیشینه‌سازی منافع خود در غرب آسیاست. این منطقه در راهبرد کلان کمربند و جاده پکن نقشی اساسی دارد. از همین رو مقامات چین تلاش دارند تا ضمن همکاری با همه کشورهای این منطقه پروژه‌های مشترک را به اجرا بگذارند. سفر به عربستان و روابط استراتژیک پکن و ریاض در کنار همکاری گسترده مانند سند همکاری جامع ایران و چین قرار دارد و نمی‌توان بین این دو تقابلی فرض کرد. به بیان دیگر چین سبد دیپلماسی دارد که همه کشورها در آنجا حضور دارند و همکاری با یک کشور به معنای نفی رابطه با کشور دیگر نیست.
روابط ویژه تهران و پکن
دوم؛ روابط عمیق تهران و پکن نیاز به توصیف چندانی ندارد. چین در بدترین شرایط تحریم‌های یک‌جانبه امریکا سطحی از همکاری‌های سیاسی و اقتصادی را در نظر گرفته است. آمار فروش نفت ایران و همچنین تحریم‌های متعدد امریکا علیه شرکت‌های چینی به بهانه همکاری با ایران که هر بار توسط وزارت خارجه و خزانه‌داری امریکا اعلام می‌شود خود گواهی واضح بر این مدعاست. همچنین این کشور در رأی‌گیری اخیر ضدایرانی به بهانه حقوق بشر که چندی قبل انجام شد به‌طور قاطعانه رأی منفی داد. این مسأله و رأی‌های منفی پکن به قطعنامه‌های سیاسی آژانس انرژی اتمی در دو سال گذشته نیز خود را نشان داده است. همه اینها گویای آن است که روابط راهبردی تهران و پکن در شرایط مختلف و پایدار باقی مانده است. جالب آنکه عضویت کامل ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای که هنوز عربستان سعودی علی‌رغم تلاش‌ها نتوانسته جایگاه عضویت ناظر را در آن کسب کند تنها در یک و نیم سال گذشته رخ داده است. استقبال ویژه چین در کنار روسیه از عضویت ایران در کشورهای بریکس پلاس که قدرت‌های نوظهور اقتصادی در آن حاضرند نیز به‌خوبی گویای سطح عالی روابط است. گفتنی است در آخرین خبر دولت چین از سفر قریب‌الوقوع «هو چون هوا» معاون نخست‌وزیر این کشور به ایران و امارات متحده عربی خبر داده و از 10 تا 14 دسامبر[19 تا 22 آذر] به این دو کشور سفر خواهد کرد.
تعهد و تخصص دولت در سیاست خارجی
سوم؛ علاوه بر موضع گیری وزیر امور خارجه، محمد جمشیدی معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور در توئیتی به همکاران چینی خود یادآوری کرد چگونه سعودی و امریکا از گروه‌های تروریستی در سوریه حمایت می‌کردند و ایران در برابر گسترش تروریست به شرق و غرب ایستاده بود. این مسأله به‌خوبی نشان می‌دهد که اتفاقاً دولت سیزدهم پاسدار واقعی استقلال و سیاست خارجی متوازن کشور است. این مسأله در حالی است که در دولت گذشته این مسأله اساساً مورد توجه نبود.
رابطه با چین در دولت گذشته
چهارم؛ دولت سابق با خواسته دولت امریکا در برگرداندن کشتی حامل کمک‌های بشردوستانه به یمن، تضمین دانستن امضای وزیر امور خارجه این کشور و تبدیل کردن وزارت امور خارجه به وزارت برجام و خلاصه کردن امور کشور در این توافق متزلزل، نمایشی تمام عیار از دیپلماسی غیرمتوازن را به نمایش گذاشت. اصلاح‌طلبان کنونی در حالی از گسترش روابط چین و عربستان ابراز ناراحتی می‌کنند که پس از توافق برجام با اخراج شرکت‌های چینی و بی‌توجهی به روابط با پکن سبد دیپلماسی کشور را تنها با چند کشور بدعهد اروپایی پر کرده بودند. تعلل چندین ساله در انعقاد سند همکاری یکی از نمودهای عینی این مسیر اشتباه و یک‌طرفه از جانب دولت قبل بوده است. در حالی موضوع نوشتن یک سند جامع و بلند مدت در سال 94 و در دیدار رهبر معظم انقلاب و رئیس‌جمهور چین و همچنین دیدار دوجانبه شی جین پینگ با حسن روحانی مطرح شده بود که این مسأله تا سال‌ها با بی‌توجهی دولت وقت روبه‌رو شد. دولت روحانی تنها زمانی به سمت مسأله همکاری جامع با دومین قدرت اقتصادی جهان حرکت کرد که امریکا با خروج از برجام دولت‌ها و شرکت‌های غربی را از همکاری با تهران منع کرده بود.
عبور از دنیای فانتزی اصلاح‌طلبان
پنجم؛ شناخت نظام بین‌الملل و سیاست خارجی قدرت‌های بزرگ در گذشته با انحرافاتی همراه بوده است. منطق همکاری‌ها به معنای تطابق صد درصد و منطق عدم همکاری به عنوان تباین کامل نبوده و نیست. کشورها می‌توانند در عین حال که همکاری استراتژیک، جامع و بلندمدت با یکدیگر دارند در برخی موارد اختلافاتی داشته باشند و این اختلافات به روابط راهبردی کشورها آسیب نزند. این مسأله را می‌توان در روابط راهبردی چین با ایران که مورد علاقه طرف سعودی نیز نمی‌باشد مشاهده کرد. به عنوان نمونه چین در حالی در قضایای اخیر از ایران در مجامع بین‌المللی حمایت کرده است که حمایت سعودی‌ها از آشوبگران امری واضح بوده است و این کشور دل خوشی از حمایت آنها از تهران ندارد. به نظر می‌رسد سیاسی‌کاری و تصورات غیرعلمی جریان اصلاح‌طلب که در یک دهه گذشته کشور را به ورطه مسیر اشتباه انداخته بود با وجود هزینه‌‌سازی‌ فراوان همچنان اصلاح نشده است.


برش
عربستان سعودی اعلام کرد
دست خود را به سوی ایران دراز می‌کنیم

​​​​​​​وزیر خارجه عربستان با تأکید بر اینکه «ایران همسایه ما است» افزود که حرف‌های مثبتی از ایران می‌شنویم و امیدواریم که این حرف‌ها به روابط مثبت تبدیل شود.به گزارش ایسنا به نقل از الجزیره، فیصل بن فرحان، وزیر خارجه عربستان در اظهاراتی گفت که ایران بخشی از منطقه و همسایه ما است.وی گفت: ما به دراز کردن دست خود به سوی همسایگان‌مان در ایران ادامه می‌دهیم.فیصل بن فرحان گفت که حرف‌های مثبتی از ایران می‌شنویم و امیدواریم که این حرف‌ها به روابط مثبت تبدیل شود.اخیراً احمد الصحاف، سخنگوی وزارت خارجه عراق گفت که گفت‌وگوهای ایرانی- سعودی از مرحله امنیتی به مرحله دیپلماتیک رسید و اهمیت این گام نزدیک کردن رویکردها و حل اختلافات میان دو طرف است که در راستای منافع دو کشور و تمام منطقه است. سخنگوی وزارت خارجه عراق تأکید کرد که این کشور برای ایجاد فضای مثبت و نزدیک کردن رویکردها تلاش می‌کند و آخرین نشست ایران و عربستان در بغداد و تحت نظارت وزارت خارجه برگزار شد.

گروه سیاسی/  اینطور که از شواهد و قرائن مصاحبه جدید حسین مرعشی برمی‌آید، دبیرکل حزب کارگزاران ظاهراً در دنیای موازی زندگی می‌کند یا حتی انگار ساعت 10 صبح همین امروز، بعد از ۴۰ سال مسئولیت نداشتن و کارنامه سفید از سوئیس به ایران آمده است. بر همین اساس‌هم مطالباتی را از کسانی مطرح می‌کند که به قول او کلیتی به نام جمهوری اسلامی هستند و حالا حاکمیت باید به افرادی مثل ایشان جوابگو باشد! سؤال اصلی دقیقاً همین‌جاست: آقای مرعشی، جمهوری اسلامی چه کسی غیر از شما مسئولان در چهاردهه اخیر بوده؟ آیا می‌خواهید به زندگی در دنیای موازی و انتزاعیات خود ادامه دهید یا قرار است منکر نقش خود به عنوان بانیان وضع موجود باشید؟
ژست عجیب بی‌طرفی با کارنامه 24 ساله
به گزارش ایرنا، ۲۴ سال برای یک انسان سن خوبی است، زیرا فرد، دیگر به بلوغ سیاسی و فکری رسیده است. حالا تصور کنید فقط به عمر یک جوان ۲۴ ساله، دولت‌های مختلف نزدیک به ذائقه سیاسی شما و افراد نزدیک به حزبتان روی کار بوده باشند؛ ۸ سال دولت سازندگی، ۸ سال دولت اصلاحات، ۸ سال دولت روحانی برای سه دهه که مبدأ آن، روزهای پساجنگ بود که کشور شروع به بازسازی اقتصادی کرد و نقطه پایان آن نیز خرداد ۱۴۰۰. به این ترتیب می‌توان گفت هنوز هیچ چیز کمرنگ یا فراموش هم نشده است. اما حزبی مثل کارگزاران در ارگان رسانه‌ای خود با یک موضعگیری عجیب با ژست بی‌طرفی، در موقعیت مطالبه‌گری قرار می‌گیرد، در حالی که فقط یک سال و خرده‌ای از تحویل مخروبه اقتصادی دولت دوازدهم به دولت سیزدهم گذشته است. از این رو به نظر می‌رسد برای این طلبکاری خیلی زود باشد، چون اساساً هنوز قفل این مرحله باز نشده است.
حرف‌های جالب مرعشی!
حسین مرعشی در یک گفت و گو حرف‌های جالبی زده است، مثلاً گفته است «تمام سوخت این جنبش اجتماعی و اعتراضی را مسئولان جمهوری اسلامی با اشتباهاتشان تأمین کرده‌اند.» نیازی نیست به پاراگراف بعدی برویم، همین‌جا باید متوقف شویم، بایستیم و برخی مسائل را مرور کنیم. هیچ‌کس نمی‌تواند منکر این باشد که وضعیت اقتصادی در پایان دولت روحانی در شکننده‌ترین حالت ممکن به دولت جدید تحویل داده شد حال اگر برخی مسئولان در دولت از جدل فاصله گرفته و مشکلات گذشته را کمتر می‌گویند به نظر می‌رسد رسانه‌ها باید به وظیفه خود در این خصوص عمل کنند.
چرا دهه ۹۰ از لحاظ اقتصادی دهه‌ خوبی نبود؟
۱۱ بهمن سال گذشته رهبر انقلاب به صراحت گفتند «آمارهای دهه ۹۰ آمارهای اقتصادی حقاً و انصافاً خرسندکننده نیست. آمارهای اقتصاد کلان کشور خرسند کننده نیست. آمار مربوط به رشد تولید ناخالص داخلی، آمار مربوط به تشکیل سرمایه در کشور، آمار مربوط به تورم، آمار مربوط به رشد نقدینگی، خرسند کننده نیست. اینها حقایقی است که اگر مسئولان می‌توانستند وضعیت را در جهت این آمارها به شکل بهتری هدایت کنند یقیناً وضع کشور، وضع اقتصاد کشور امروز خیلی بهتر بود.»
در ۲۸ آبان همین امسال یعنی درست چند روز قبل نیز بار دیگر رهبر انقلاب انتقادات مهمی را نسبت به سیاست‌ورزی اقتصادی دهه ۹۰ که مشخصاً دهه فعالیت دولت روحانی بود مطرح کردند. ایشان گفتند «دهه ۹۰ از لحاظ اقتصادی دهه‌ خوبی نبود برای ما. مشکلاتی برای ما به وجود آمد. اگر چنانچه همان نصیحت‌ها را، همان کارهایی را که حالا بنا است انجام بدهند آن روز انجام داده بودند، امروز وضع ما بهتر بود. بالاخره تحریم مؤثر است، برخی از تدبیرها مؤثر است، مدیریت‌ها مؤثر است؛ همه‌ اینها مؤثر است.»
عملکردی که مرعشی باید پاسخ بدهد
خوب است حسین مرعشی نظر خود را درباره این نارضایتی رهبر انقلاب ناظر به عملکرد اقتصادی دولت متبوع خود در سال‌های ۹۲ تا ۱۴۰۰ هم توضیح دهند. زیرا قطعاً اعتراض در خلأ و یک‌شبه شکل نمی‌گیرد، مگر اینکه جامعه تحت فشارهای اقتصادی پیوسته قرار داشته باشد که اعتراضات ۹۶ و ۹۸ دقیقاً به دلیل همین سوءمدیریت اقتصادی شکل گرفت. اکنون نیز سویه همان اعتراضات با رویکرد اجتماعی در حال بروز و ظهور است.
بانیان وضع موجود
برخورداری از هشت سال حکمرانی در مجلس و ۲۴ سال سیاست ورزی در دولت، برای اصلاح وضعیت حکمرانی کافی نبود؟ حتماً کافی است اما سؤال اساسی دقیقاً همین است: چرا جریان کارگزاران و اصلاحات در اتفاقات ۸۰ روز گذشته، به جای اینکه پاسخگوی عملکرد خود باشند که خروجی آن امروز در خیابان است، سعی دارند با سلب مسئولیت که ویژگی اختصاصی این جریان است، موضع اپوزیسیونی اتخاذ کنند؟این درحالی است که گرفتن قواره اپوزیسیون و منتقد وضع فعلی بودن، برای بانیان وضع موجود بسیار بزرگ است. آنان فعلاً باید به این سؤال جواب بدهند که چرا از فرصت‌های مطلوب حکمرانی در زمان خود استفاده نکردند تا امروز شاهد انباشت مسائل اساسی و مزمن شدن آن باشیم؟
جریانی که جمهوری اسلامی را متهم می‌کند
بنابراین، این جریانات به جای اینکه جمهوری اسلامی را متهم فرضی بگیرند و برای آن خطبه‌خوانی کنند، خوب است این نکته را مرور کنند که جمهوری اسلامی خود همین آقایان و مسئولیت‌هایشان هستند که در چهل و سه سال گذشته حداقل مسئول مستقیم چهار دولت بودند که هشت سال اخیر و بویژه چهارساله دوم آن شاهکار این جریان سیاسی بود که از لحاظ اقتصادی جامعه را به لبه پرتگاه و نقطه جوش رساند، آن هم وقتی مجلسی نزدیک به دولت روحانی گام به گام با آن هماهنگ بود.
ضدعدالت‌ترین روش نئولیبرالیسم
نکته دیگری که دبیرکل کارگزاران گفته است، این است که در پنج سال گذشته اقتصاد ایران تورم ۴۵ درصد را تجربه کرده و گاهی اوقات تا ۶۰ درصد هم گزارش شده است. این اظهارات درحالی مطرح می‌شود که یکی از دلایل اصلی این وضعیت تورمی، قطعاً سیاست‌های نئولیبرالی دولت‌های اصلاحات و سازندگی و اعتدال بوده است. به طوری که ضد عدالت‌ترین روش نئولیبرالیسم در هشت سال اخیر در کشور اجرایی شده است.
شهریار زرشناس در جریان‌شناسی این وضعیت می‌گوید: در دولت آقای روحانی، هم نسخه نئولیبرالیسم اجرایی می‌شد هم وزرایش سرمایه‌دار بودند و جز در راستای دفاع از منافع سرمایه‌داری اقدام نکردند. به تعبیر زرشناس در همین ماجرای هفت تپه، دولت متمایل به دفاع از مالک بود، نه کارگران زیر فشار. بنابراین زمانی می‌توان گفت دولت از سیاست‌های نئولیبرالی خودش عدول کرده که یارانه‌ای متناسب با تورم و نیازهای مردم بدهد و دردی از دهک‌های پایین دوا کند به نحوی که ارتقای طبقاتی پیدا کنند.
بنابراین وقتی دولت هاشمی اقتصاد شبه‌مدرن پهلوی را با بدترین نسخه، بازسازی می‌کند و این روند در دولت‌های بعدی با نادیده گرفتن طبقات ضعیف‌تر و کم‌برخوردارتر مثل حذف مسکن مهر ادامه پیدا می‌کند، یعنی نئولیبرال‌های ایرانی نمی‌توانند بهتر از «تاچر» و «مکرون» نسخه اقتصادی لیبرالیسم را پیاده کنند؛ رویکردی که اعتراضات اجتماعی فرانسه معطوف به همین سیاست‌های نئولیبرال بوده است و در ایران با مشکلات بسیار بیشتری در حال اجرا شدن بود.
نان آشوب به حساب کارگزاران نمی‌رود
نکته دیگرناظر به کلیت مواضع حسین مرعشی این است که مرور آن، ما را به چشم‌انداز سیاسی این نوع واکنش‌ها می‌رساند. به عبارت دیگر تحلیل رفتارهای سیاسی جریان اصلاحات و کارگزاران در ۸۰ روز گذشته نشان می‌دهد آنان دو گزاره اصلی را دنبال می‌کنند.در چشم‌انداز اول، این جریان سیاسی امیدوار است حاکمیت با اغتشاشات اخیر به این نتیجه رسیده‌ باشد که برای جلوگیری از موارد مشابه و مدیریت مطالبات جامعه، گروه‌های واسط و میانی تقویت شوند. براساس این پیش‌فرض آنان تصور می‌کنند عرصه برای حضور چهره‌های معتدل جریان‌شان فراهم خواهد شد، به طوری که فضای سیاسی فراخ‌تری در آینده برای آنان به وجود خواهد آمد. مصداق این گزاره ادعایی این جریان نیز مواضع سعید حجاریان است.مثلاً در ماجرای تحریم انتخابات ۱۴۰۰ که از سوی اصلاح‌طلبان با تز سعید حجاریان برای مشارکت مشروط آغاز شد، حالا بعد از شش ماه و با بروز اغتشاشات اخیر رنگ دیگری گرفته و او ۱۷ مهرماه از ضرورت «وفادار ماندن به زمین سیاست» می‌‎گوید.
عدم موضعگیری علیه اغتشاشات
اما برنامه و چشم‌انداز دیگر این جریان هم نشان می‌دهد آنان به دنبال احیای پایگاه اجتماعی خود هستند، به طوری که اغتشاشات اخیر آنان را به این نتیجه رسانده که می‌توانند با تکیه بر فشار اجتماعی، حاکمیت را با تهدید به تکرار این فشار، مجبور به عقب‌نشینی کنند. یکی از دلایلی که موجب شده بسیاری از فعالان این جریان از اعلام برائت نسبت به اغتشاشات اخیر خودداری کنند، همین است. به عبارت دیگر می‌خواهند این موضوع را در صدر مطالبات جریانی خود برای انتخابات بعدی و جمع کردن سرمایه اجتماعی نگه دارند. هرچند آنان در این برنامه، یک واقعیت را نادیده می‌گیرند و آن، حافظه انباشته ایرانیان از ناکامی‌های متعددی است که این جریان سیاسی بر سرنوشت و زندگی آنان تحمیل کرده‌اند.

تلاش برای ادامه آشوبگری در «شریف» با آتش زدن دفتر بسیج

 خبر اول اینکه، درحالی که مدتی است آرامش به دانشگاه‌ها برگشته به نظر می‌رسد حامیان اغتشاش تمایل دارند با اقدامات ایذایی فضای این دانشگاه را ملتهب نگه دارند. آتش زدن دفتر بسیج دانشجویی دانشگاه شریف توسط عوامل ناشناس یکی از این اقدامات بوده است. به گزارش فارس، بر اثر این آتش‌سوزی که در دفتر بسیج دانشجویی دانشگاه شریف واقع در همکف ساختمان ابن‌سینا توسط عوامل ناشناس ایجاد شده تمامی وسایل این دفتر کاملاً از بین رفته و بلااستفاده شده است. طبق گفته حراست جمعه شب حوالی ساعت ۲:۳۰ دو نفر از بیرون دانشگاه به داخل آمده و دفتر بسیج دانشجویی را آتش زده‌اند.  ابوالفضل حاجی‌زاده، مسئول شورای مرکزی بسیج دانشگاه صنعتی شریف درباره این اتفاق توضیح داد: دو فردی که دیشب وارد دانشگاه شدند، نشانی دفتر بسیج را داشته‌اند. در دفتر بسیج هم دیشب قفل نبوده و باز بوده است‌. این دو فرد وارد دفتر شده و دو بطری حاوی ماده اشتعال‌زا به سمت دفتر پرتاب می‌کنند و دفتر را به آتش می‌کشند. حدود ساعت ۷ صبح امروز (شنبه 19 آذر) دانشجویان بسیج از بروز آتش‌سوزی آگاه می‌شوند. البته در آن زمان آتش خاموش شده بود. وی افزود: البته در تاریخ ۳ آذر‌ماه نیز مشابه همین اتفاق رقم خورد و آن زمان نیز از سوی هیأت رئیسه دانشگاه هیچ اقدامی صورت نگرفت. در جریان آن حادثه نیز یکی از اتاق‌های دفتر نهاد رهبری در دانشگاه آتش گرفت ولی تمهیداتی برای جلوگیری از بروز مجدد این حوادث اندیشیده نشد.
وی افزود: مماشات مسئولان دانشگاه با آنچه در نزدیک ۸۰ روز گذشته در شریف جریان داشته و عوامل این اتفاقات را در امتداد یافتن این شرایط مؤثر دانست و خواستار برخورد جدی با عوامل اغتشاش در دانشگاه شد.
در پی وقوع این اتفاق، دانشگاه صنعتی شریف اطلاعیه‌ای صادر کرد. در متن این اطلاعیه آمده است: «بر اساس شواهد اولیه، بامداد شنبه ۱۹ آذر، افرادی ناشناس وارد پردیس مرکزی دانشگاه شده و دفتر بسیج دانشجویی را به آتش کشیده‌اند. دانشگاه تعاملات خود را با نیروی انتظامی جهت شناسایی عوامل این اقدام خرابکارانه آغاز کرده است.»

انهدام باند وابسته به شبکه‌های معاند در گیلان

 خبر دیگر اینکه،  سازمان اطلاعات سپاه قدس گیلان از شناسایی و انهدام باند حرفه‌ای وابسته به شبکه‌های معاند در استان گیلان خبر داد. به گزارش ایسنا، این باند حرفه‌ای ۵ نفره وابسته به شبکه‌های معاند که با هدف ایجاد نارضایتی در بین شهروندان و در پوشش مأموران انتظامی، اصناف را غیرقانونی پلمب و تصاویر پلمب را برای رسانه‌های معاند ارسال می‌کردند، شناسایی و دستگیر شدند.

آشوبگران اجاره‌ای در تجمعات زاهدان

 شنیدیم که،  شواهد از حضور آشوبگران اجاره‌ای در تجمع غیرقانونی جمعه گذشته شهر زاهدان حکایت دارد. در تجمع غیرقانونی جمعه اخیر که پس از اظهارات تفرقه‌انگیز امام جمعه مسجد مکی صورت گرفت، فیلمی از حضور زنان به‌اصطلاح معترض بلوچ منتشر شد که با لهجه تهرانی شعار می‌دادند. جالب اینکه برخی از این افراد حتی لباس سنتی زنان بلوچ را هم بر تن ندارند و صرفاً یک چادر سیاه پوشیده‌اند. لهجه غیربومی این زنان که تعدادشان اندک و کمتر از انگشتان دو دست بود، به‌گونه‌ای بود که تعجب کاربران فضای مجازی را در پی داشت. به‌نظر می‌رسد این اقدام، پس از آن طراحی و عملیاتی شده است که برخی از رویکردهای اجتماعی تبعیض‌آمیز نسبت به زنان دراین مناطق اعتراض کرده و حضور نداشتن زنان در مجامع عمومی را نشانه‌ای برای وضعیت زنان در این نقاط ارزیابی می‌کردند، آن هم در شرایطی که «زن، زندگی، آزادی» به‌عنوان شعار اصلی اغتشاشگران مطرح بود. بی‌توجهی محیط این استان به موقعیت زنان حتی واکنش مولوی عبدالحمید را نیز به دنبال داشت و او در یکی از سخنرانی‌های خود تلاش کرد به این شائبه پاسخ دهد. به‌نظر می‌رسد حضور زنان آشوبگر اجاره‌ای در تجمع غیرقانونی جمعه گذشته این شهر نیز بخش دیگری از این پازل باشد. 

اعتراض سعید آقاخانی به رویکرد ضدایرانی اینترنشنال

 دست آخر اینکه،  رفتارهای ضدملی شبکه تلویزیونی اینترنشنال و بازی این رسانه در زمین سیاست‌های ضدایرانی برخی دولت‌های منطقه، اعتراض سعید آقاخانی، بازیگر سینما و تلویزیون را به‌دنبال داشت. این بازیگر، با بیان این واقعیت که پس از فروکش کردن ناآرامی‌ها، همچنان این شبکه در حال تحریک ملت ایران است، خطاب به گردانندگان آن پرسید: «شما واقعاً به فکر آزادی مردم ایرانید؟ شما واقعاً رهایی مردم ایران برایتان اهمیت داره؟ اگر اینطور است، چرا به مسائل دیگری که تمامیت ارضی ما را هدف گرفته کاری ندارید؟ چرا از الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان که برای ما رجز می‌خواند، کاری ندارید؟ چرا از دلیل سفرش به آلبانی حرف نمی‌زنید؟ چرا از نگاه کثیف‌اش به آذربایجان ایران چیزی نمی‌گویید؟ چرا از حمایت‌های بن‌سلمان و به خطر انداختن مرزهای ایران حرفی نمی‌زنید؟» آقاخانی پس از طرح این سؤالات، با بیان اینکه دلیل این اقدامات این شبکه روشن است، تأکید کرد: «شما از ریخته شدن خون جوانان ما ارتزاق می‌کنید.» انتقاد این بازیگر از اقدامات این شبکه در حالی است که این رسانه نه تنها پیشتر نیز به پرسش‌هایی از این دست دلسوزان ایران پاسخ نداده بود، بلکه با دعوت از چهره‌های تجزیه‌طلب در برنامه‌های خود عملاً نشان داد که در خط سیاسی و رسانه‌ای تعیین شده از سوی رژیم صهیونیستی و سعودی فعالیت می‌کند.