اکونومیست (بریتانیا):
پیش‌بینی‌هایی که براساس وضعیت موجود در جهان می‌شود، نشان می‌دهد، در پایان این پاندمی، برنده اصلی چین خواهد بود که توانسته خود را از تبعات اقتصادی کرونا در امان نگه دارد، امریکا هم شاید بتواند از این دام فرار کند. اما اروپا بازنده بزرگ کرونا خواهد بود.

تایم (امریکا):
ترامپ، بعد از ترخیص مشکوک از بیمارستان، در بالکن کاخ سفید ایستاد و ماسکش را برداشت و سرفه کرد و مانند یک موسولینی امریکایی، دست و پا زد تا خود را اثبات کند. اما تنها بعد از 3 نوامبر است که متوجه می‌شویم چه بلایی بر سر امریکایی‌ها آمده است.

اسپکتیتور (بریتانیا):
بوریس جانسون با سیاست‌های کرونایی اش، باعث ایجاد شکاف بین شمال و جنوب انگلیس شده است. طوری که اکنون شدت بیماری در بخش‌های شمالی این کشور مانند اسکاتلند و ولز، بسیار بالا است. در این وضعیت، قرنطینه شاید جوابگو باشد، اما اختلافات شمال و جنوب را همچنان بیشتر می‌کند.

بنفشه غلامی/ در شرایطی که بلاروس در کوره داغ حوادث به سر می‌برد، «الکساندر لوکاشنکو»، رئیس جمهوری این کشور، در اقدامی غیرمنتظره با مخالفان سیاسی خود که در زندان به سر می‌برند، دیدار و گفت‌و‌گو کرد.
به گزارش سایت شبکه خبری «بی‌بی‌سی»، رسانه‌های دولتی بلاروس از این دیدار خبر داده و اعلام کردند، محور آن مذاکره درباره اصلاح قانون اساسی با هدف آرام کردن بحران در این کشور بود. بنابر اطلاعاتی که از سوی این رسانه‌ها منتشر شده است، اطلاعات چندانی درباره آنچه بین «لوکاشنکو» و مخالفان محبوس‌اش مطرح شد، در دست نیست. زیرا شرکت‌کنندگان در این نشست، توافق کرده بودند، تمامی مکالمات این نشست 4 ساعت و نیمه را مخفی نگه دارند. با این حال تنها تصویری که از این نشست منتشر شده، نشان می‌دهد، رئیس جمهوری بلاروس و 11 زندانی سیاسی معروف این کشور، در اطراف میزی بزرگ و گرد نشسته‌اند. در بین این زندانیان چهره «ویکتور باباریکو»، بانکداری که قصد شرکت در انتخابات بلاروس را داشت و گفته می‌شد، می‌تواند قوی‎ترین رقیب «لوکاشنکو» در انتخابات باشد، دیده می‌شد. او در ماه جولای از شرکت در انتخابات منع شد و پس از آن نیز به زندان افتاد. «لیلیا والسوا»، وکیل دادگستری و از اعضای شورای مرکزی مخالفان «لوکاشنکو» و «ویتالی شکلیاروف»، استراتژیست بلاروسی/ امریکایی که تا همین چند ماه پیش در کمپین انتخاباتی «برنی سندرز» فعال بود، نیز از دیگر چهره‌های معروفی بودند که در این تصویر دیده شدند. به‌جز این تصویر کلیپ ویدیویی کوتاهی هم توسط سرویس اطلاعات بلاروس منتشر شده که نشان می‌دهد، «الکساندر لوکاشنکو» در حال گفتن این جمله است: «تلاش می‌کنم، نه فقط حامیان شما که تمامی جامعه را متقاعد کنم که همه ما نیازمند داشتن نگاهی گسترده‌تر هستیم.» او سپس با اشاره به اعتراضاتی که از 9 آگوست (19 مرداد) در پی اعلام نتایج انتخاباتی آغاز شده است، گفت: «قانون اساسی را نمی‌توان در خیابان‌ها نوشت.» در انتهای این کلیپ نیز مخالفان در حال خنده دیده می‌شوند اما به دلیل اینکه این بخش بی‌صدا است، مشخص نیست دلیل این خنده چه بوده است.
واکنش‌ها به دیدار
همان‌طور که انتظار می‌رفت، این دیدار با واکنش مخالفان «لوکاشنکو» که در خارج از بلاروس به سر می‌برند، مواجه شد. «سوتلانا تیخانوفسکایا»، زنی که از آغاز اعتراضات ماه آگوست تبدیل به چهره‌ای معروف شده است و اکنون در تبعیدی خودخواسته در لیتوانی به سر می‌برد، در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «لوکاشنکو، سرانجام پذیرفت، این افراد که او آنها را زمانی مجرم می‌نامید، زندانی سیاسی هستند. اما او باید بداند که نمی‌توان در سلول زندان نشست و مذاکره کرد.» به‌جز او، «پاول لاتوشکو»، سفیر پیشین بلاروس در فرانسه که او نیز از اعضای شورای مرکزی مخالفان بلاروسی است، به این دیدار واکنش نشان داد و در شبکه‌های اجتماعی مدعی شد «لوکاشنکو» با این دیدار نشان داد، دچار ضعف شده است. این در حالی است که خبرگزاری دولتی «بلتا» در بلاروس تأکید کرده است که هدف «لوکاشنکو» از این دیدار، شنیدن نظر مخالفان بوده است. ناظران نیز معتقدند این دیدار بخشی از تلاش دولت بلاروس برای آرام کردن معترضان است و اگر «لوکاشنکو»، همان‌طور که در این دیدار وعده داده، قصد اصلاح قانون اساسی را داشته باشد، باید آن را به فال نیک گرفت.
 به گزارش خبرگزاری «آسوشیتدپرس»، در همین ارتباط «والری کربلویچ»، کارشناس سیاسی بلاروس که در مینسک زندگی می‌کند، می‌گوید: «لوکاشنکو در حال تلاش برای تنش‌زدایی است. اینکه او خواهان اصلاحات در قانون اساسی شده، نشان می‌دهد، نه فقط قصد آرام کردن این بحران در داخل کشور خود را دارد که می‌خواهد از شدت رویارویی‌های اروپایی‌ها با خود نیز بکاهد.» این دیدار در حالی انجام شد که دو ماه از آغاز اعتراض‌ها در بلاروس می‌گذرد، اما همچنان از شدت آن کاسته نشده است. در روزهای اخیر نیز واکنش کشورهای غربی به این اعتراضات بر شدت این اعتراض‌ها افزوده است. در یکی از این اقدامات، هشت کشور اتحادیه اروپا در واکنش به اخراج دیپلمات‌های لیتوانی و لهستان، سفیران خود از بلاروس را به طور موقت از بلاروس فراخواندند. این در حالی است که مینسک، لیتوانی و لهستان را به‌خاطر میزبانی از رهبران مخالفان در این کشور، مداخله‌جو در امور خود می‌داند.

زهره صفاری/ «کیم جونگ اون» همان‌طور که اوایل سال وعده داده بود، در هفتاد و پنجمین سالگرد تأسیس حزب کمونیست از سورپرایز بزرگش پرده برداشت و با رونمایی از موشک غول‌پیکر بین قاره‌ای با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای، پیامی آشکار برای واشنگتن و رقبای منطقه ای‌اش فرستاد.
به گزارش «فارن پالیسی»، 4 موشک بالستیک بین قاره‌ای (ICBM) با قابلیت حمل چندین کلاهک هسته‌ای که هر یک با طول 24 متر و قطر 2.5 متری روی کشنده‌هایی با دست‌کم 22 چرخ حمل می‌شد، نقطه اوج مانور نظامی امسال کره شمالی بود و دیگر سلاح‌ها مانند زیردریایی غول‌آسا با قابلیت حمل موشک هسته‌ای و... را در سایه برد. به واقع این موشک غول‌آسا با گنجایش 100 تن سوخت مایع با «هواسانگ-15» که در سال 2017 به عنوان بزرگترین موشک بالستیک کره شمالی رونمایی شد، علاوه بر نوع سوخت، ویژگی‌های دیگری دارد که مهمترین آن وسعت هدفگیری‌اش است که می‌تواند هر نقطه‌ای از امریکا را هدف قرار دهد. «بروس کلینگنر»، رئیس سابق دفتر سیا در کره شمالی گفت: «این اتفاق واقعاً نگران‌کننده است. این موشک نشان داد که کره شمالی توانایی ساخت موشک‌های بزرگتر و جدیدتر را نیز دارد و  می تواند خطر عملیات‌های بازدارنده هسته‌ای را افزایش دهد.»
در عین حال گرچه «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی در جریان سخنرانی پراحساس خود با مردمش و حتی معرفی سلاح جدید نظامی‌اش اشاره‌ای نیز به واشنگتن نداشت اما «گو میونگ هیون»، مقام ارشد مطالعات سیاسی «ASAN»گفت: «این موشک هشداری برای رئیس جمهور آینده امریکا داشت. برای ترامپ؛ پیام الزام از سرگیری مذاکرات و برای بایدن اینکه کره شمالی در اولویت سیاست خارجی دولت او قرار خواهد داشت. به واقع «کیم جونگ اون» بر روابط شخصی و دیپلماتیک با ترامپ سرمایه‌گذاری کرده و تمایل به پیروزی ترامپ در انتخابات دارد.»با  وجود این هیچ یک از مقامات ارشد امریکا واکنشی به این پیام کره شمالی نداشتند و «جان ساپل»، سخنگوی پنتاگون نیز گفت: «ما از اخبار این مانور اطلاع داریم. تحلیلگران ما مشغول بررسی موضوع هستند و ما رایزنی با هم پیمانان منطقه‌ای‌مان را آغاز کرده‌ایم.» سخنگوی وزارت خارجه امریکا نیز گفت: «واقعا تأسف‌آور است که همچنان اولویت کره شمالی سلاح هسته‌ای و برنامه ساخت موشک‌های بالستیک است. »
پیام متفاوت «اون»
روز شنبه وقتی کشنده‌های بزرگ موشک‌های جدید را به میدان آوردند و از شگفتانه «اون» در این مانور پرده برداشتند، «کیم» در سخنرانی 25 دقیقه ای‌اش با معرفی این سلاح اعلام کرد: «ما با این تسلیحات هیچ کشوری را تهدید نمی‌کنیم. این سلاح‌ها فقط سلاح بازدارنده ماست.» اما به باور تحلیلگران این قدرت نمایی پیامی برای مردم کره شمالی نیز داشت و آن تأکید بر قدرت دولت پیونگ یانگ است. پس از چندین ماه، جولان کرونا و محدودیت‌های جهانی، کره شمالی را منزوی‌تر از قبل کرده و تحریم‌ها و بلایای طبیعی نیز نگرانی‌ها را در این کشور افزایش داده است. در این شرایط اینکه «اون»، روز تأسیس حزب کمونیست را برای رونمایی از سلاح بی‌نظیرش برگزیده، به نوعی تأکید بر قدرت حکومت خاندان خود به شمار می‌رفت. اما این تنها یک سوی نمایش «اون» بود و روی دیگرش را در سخنرانی بیست و چنددقیقه‌ای‌اش با چشمان پر از اشک به اجرا گذاشت: «من از مردم و ارتش برای تلاش‌هایشان در جریان سیل، شیوع کرونا و... سپاسگزارم. اینکه در شرایطی که کرونا بیش از یک میلیون نفر را در سراسرجهان به کشتن داده آنها آنقدر مواظب سلامتی‌شان بودند که کشور از این ویروس در امان ماند. به همه جهان اعلام می‌کنیم ارتش کره شمالی قدرتی است که باید روی آن حساب کنید نه آنکه تهدید بدانید.» این چراغ سبز نامحسوس «اون» برای رئیس جمهوری کره جنوبی که برای صلح دو کره تلاش زیادی کرد نیز بسیار هیجان‌انگیز و امیدوار کننده بود.
کارشناسان با وجود همه تبلیغاتی که کره شمالی با این سلاح به راه انداخت معتقد هستند تا زمانی که این موشک سوخت مایع غول پیکر آزمایش نشود اظهارنظر درباره آن امکان نخواهد داشت.

گروه جهان/ «دونالد ترامپ»، کمتر از یک هفته پس از ترخیص از بیمارستان، شنبه شب در بالکن کاخ سفید ایستاد و برای هوادارانش سخنرانی و ادعاهایی را مطرح کرد که رسانه‌های امریکایی آنها را به شمار دروغ‌هایی که رئیس جمهوری امریکا تاکنون گفته است، اضافه کردند.
به گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»، «ترامپ» تنها 10 روز پس از آنکه تست کرونای او مثبت اعلام شد، با هوادارانش دیدار کرده است که خود جای انتقاد فراوان دارد. بویژه که او در حالی در بالکن کاخ سفید ایستاد و برای حاضران در محوطه سخنرانی کرد که ماسک نزده بود و کسانی که مقابل او ایستاده بودند نیز اغلب ماسک نداشتند و فاصله اجتماعی را نیز رعایت نکرده بودند. هرچند مرکز کنترل بیماری‌ها در امریکا اعلام کرده است، کسانی که از زمان بروز اولین علائم ابتلای به کرونای آنها، 10 روز گذشته باشد، قادر به دیدار با دیگران هستند اما پزشکان تأکید می‌کنند که حتی با سپری کردن 10 روز بعد از نخستین علائم کرونا نیز باید از شرکت در جمع‌های زیاد پرهیز کرد. با این حال ترامپ، شنبه شب بدون در نظر گرفتن این توصیه‌ها سخنرانی خود را ایراد کرد. او در این سخنرانی مدعی شد ویروس کرونا در امریکا در حال ناپدید شدن است. او دیگر بار ویروس کرونا را ویروس چینی خواند و گفت: «من با قدرت روحیه امریکایی خود، بر این باور هستم که علم پزشکی قادر است این ویروس چینی را برای همیشه از بین ببرد.» این در حالی است که به گزارش «سی ان ان»، «ترامپ» همچون هر بار که در بحرانی گیر می‌افتد، دست به دروغگویی زده است. البته او پیشتر هم با دروغگویی درباره کرونا، خطر آن را کمتر از آنچه که هست، اعلام کرده بود. در حالی که اکنون، ماه‌ها است که امریکا در صدر جدول مبتلایان به کرونا قرار دارد.
«ترامپ» در این سخنرانی به «جو بایدن»، رقیب انتخاباتی خود هم حمله کرد و گفت: «بایدن حفاری‌هایی را که به شیوه فراکینگ (که محیط زیست را به خطر می‌اندازد و نوعی سرقت نفت از دیگران است)، انجام می‌شود نقد می‌کند و مدعی است که هرگز این کار را نخواهد کرد، اما خود او هم اگر در انتخابات پیروز شود، همین کار را می‌کند.» اما واقعیت آن است که «بایدن» هرگز دست به نقد گسترده درباره این نوع از حفاری‌های نفتی و گازی نزده و حتی در مواردی آشکارا گفته است که از ممنوعیت کامل این نوع حفاری حمایت نخواهد کرد.
«ترامپ» در این سخنرانی همچنین مدعی شد که «بایدن» آشوب‌طلبانی را که در اعتراضات دست به تخریب اموال عمومی می‌زنند، معترضان صلح‌طلب می نامد، در حالی که گزارش‎هایی که پیش‌تر منتشر شده، نشان می‌دهد «بایدن» همواره حامی اعتراضاتی بوده که صلح‌آمیز هستند و شورش و غارت را نکوهش کرده است.

آتش‌بس شکننده در قره‌باغ

توافق صلح موقت قره‌باغ در مسکو تنها چند ساعت آرامش را به منطقه بازگرداند و دو کشور که هر یک دیگری را به نقض آتش‌بس متهم می‌کردند، برخی مواضع یکدیگر را زیر آتش گرفتند. در شرایطی که به گزارش «یورو نیوز»، ارمنستان از بمباران «خان کندی» در ساعت 23 و 30 دقیقه خبر داد که مردم منطقه را ساعاتی پس از آتش بس مجبور به رفتن به پناهگاه ها کرد، به نوشته «الجزیره»، دادستانی کل جمهوری آذربایجان نیز حمله موشکی بامدادی به نیروگاه برق –آبی مینگچویر، بزرگترین سازه انرژی قفقاز جنوبی را اعلام کرد. همچنین وزارت دفاع این کشور نیز با اعلام سرنگونی پهپاد ارمنستان، از آتش باران سنگین شهر گنجه توسط ارتش ارمنستان خبر داد که دست کم 9 نفر کشته و 33 نفر مجروح شده اند و چندین خانه نیز ویران شده است. در پی این اتهام اما گفته می شود دولت ارمنستان هر گونه نقض آتش بس و حمله به این شهر را تکذیب کرده است. در همین حال وزارت خارجه ترکیه به عنوان حامی جمهوری آذربایجان با انتشار بیانیه ای از روسیه خواست تا دولت ارمنستان را با اعمال فشار ملزم به پایبندی به آتش بس موقت کند.


آغاز مذاکرات حریری با فراکسیون‌ها

منابع لبنانی از مذاکرات حساس سعد حریری با فراکسیون‌ها و شخصیت‌های سیاسی خبر دادند. او پیش‌تر اعلام کرده بود احتمالاً گزینه نخست وزیری خواهد بود. به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه الشرق‌الاوسط، یک منبع در جریان المستقبل لبنان به رهبری سعد حریری، گفت: تصمیم نهایی حریری برای پذیرش پست نخست وزیری به میزان آمادگی فراکسیون‌های پارلمان بستگی دارد. این در حالی است که حریری دیروز مذاکرات خود را با نجیب میقاتی، فؤاد السنیوره و تمام سلام، نخست‌وزیران سابق آغاز کرد. حریری همچنین بنا دارد، با نمایندگان فراکسیون المستقبل گفت‌وگو کرده و در نهایت به مذاکره با سایر فراکسیون‌های پارلمانی بنشیند. میشل عون، رئیس ‌جمهوری لبنان پنجشنبه این هفته را به عنوان موعد برگزاری مذاکرات پارلمانی برای مکلف کردن شخصیتی برای تشکیل دولت جدید تعیین کرده است.

ادامه از صفحه اول / وقتی این فشارها با تورم افسارگیسخته و... نیز همراه شد،‌ عملاً زندگی را به تلخکامی فزاینده‌ای دچار کرد. در این میان، ‌عده‌ای مراقبت و مراعات را عملاً به کنار گذاشتند و منطق بیماری نیز توانست حلقه‌های انسانی انتقال ویروس را بیشتر و بیشتر داشته باشد. گزارش‌های اخیر نیز دقیقاً بیانگر نقش بی مبالاتی‌ها و بی‌توجهی‌های مردم در شیوع بیماری است.به نظر می‌رسد تأکید نظام درمان بر مراقبت از خویشتن و دستورالعمل‌های لازمه منجر به وضعیتی شده که بخشی ازریشه‌های فرهنگی و روحی بی مبالاتی امروز را ایجاد کرده است. تأکید بر اینکه پوشیدن ماسک مهم‌ترین شیوه مراقبت از سلامت خودتان است، عملاً این شیوه مراقبتی را به امری شخصی و فردی تبدیل کرده است. به همین دلیل کسی که ماسک را نمی‌زند، ‌آن را نوعی بی مبالاتی یا حق انتخاب شخصی خودش و معطوف به خودش می‌داند.
برای مواجهه با این وضع، ‌راحت‌ترین راه حل،‌ تعیین مجازات برای کسانی است که رعایت نمی‌کنند. اینکه نهادهای قانونی یا نهادهای انتظامی باید ورود و مسأله را حل کنند. اما با توجه به شرایط کشور و حجم بالای بی توجهی به پروتکل‌ها، بعید است این راه حل نیز کافی باشد. در شرایطی اینچنینی باید از راه‌های چندگانه و  با سیاستگذاری‌های مختلف به حل مسأله پرداخت. در این راستا در نظر گرفتن موارد زیر، ‌بسیار مهم است: اصولاً در هر جامعه‌ای ما شاهد عده‌ای هستیم که تحت هر شرایطی، ‌از قواعد و هنجارها، ‌تخلف خواهند کرد. این گروه اندک، ‌کسانی هستند که با میل خودشان و آگاهانه حاضرند از قواعد تخلف کنند و حتی هزینه آن را هم بپردازند. این عده اقلیت اصولاً از طریق مکانیسم‌های تنبیهی و دستگاه‌های نظارتی قابل مهار هستند. اما باید دقت کرد این گروه، اقلیت و بسیار اندک هستند.
 بخش زیادی از کسانی که بی مبالاتی کرده‌اند،‌ مردم عادی هستند که یا امکانات مادی لازم را ندارند یا اینکه از نظر روحی و فرهنگی،‌ به اندازه کافی اقناع نشده‌اند. مسأله اصلی در شرایط فعلی دقیقاً این دسته دوم هستند که ناخواسته قربانی کرونا می‌شوند.
این دسته دوم،‌ که اکثریت افرادی هستند که این قواعد اولیه بهداشتی را رعایت نمی‌کنند،‌ عامل اصلی بحران هستند،‌ آنها بیشترین دسترسی به سایرین را دارند و در همه عرصه‌های زندگی حضور دارند، خودشان و اطرافیان‌شان معمولاً بیشترین قربانیان را در بحران‌ها داشته‌اند. این گروه وسیع،‌ همان طور که گفته شد به دو دلیل پروتکل‌ها را رعایت نمی‌کنند؛ یا فقدان امکانات مادی است یا فقدان اقناع فرهنگی.به همین دلیل نابرابری‌های اجتماعی (وضعیت اقتصادی و دسترسی به مواد لازم بهداشتی به شیوه ارزانقیمت) در این میان مؤثر خواهند بود. از سوی دیگر بخشی از مردم هم اقناع نشده‌اند‌، قواعد را رعایت نمی‌کنند. از این رو باید برای کنترل بیماری در جامعه ایرانی  سه دسته سیاست را به طور همزمان پیش برد:سیاست حمایت اقتصادی از مردم:حداقل به این معنا که مواد اولیه لازم مانند ماسک با قیمت و کیفیت مناسب در خدمت مصرف کنندگان قرار گیرد. (وقتی در بازار گاهی ماسک تا قیمت سه هزار تومان می‌رسد این برای اقشار پایین جامعه مبلغ معناداری خواهد بود،‌ به عنوان مثال وقتی یک خانواده پنج نفره قرار باشد روزی یک ماسک استفاده کنند در ماه هزینه قابل توجهی برای آنها خواهد شد.)سیاست فرهنگی توجیه و اقناع سازی مردم:که توضیح درستی در باب بحران به مردم داده شود. اینکه ماسک تنها مراقبت از خویشتن نیست،‌ بلکه مراقبت از دیگران هم هست،‌ یعنی ماسک یک انتخاب شخصی نیست،‌ بلکه یک مسئولیت اجتماعی و اخلاقی در قبال دیگران هم هست.در نهایت سیاست مراقبت قانونی و نهادهای نظارتی و مجازات برای متخلفان. که این شامل عده قلیلی از جامعه خواهد بود، ‌کسانی که تحت هر شرایطی تخلف خواهند کرد. بدون اعمال سیاست‌های دسته اول و دوم،‌ نمی‌توان ناگهان به سراغ سیاست‌های دسته سوم رفت. زیرا وقتی قانونی وضع شود که اکثریت مردم مصداق تخلف آن باشند، ‌عملاً قانون نامعتبر خواهد بود.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

اولین حضور ترامپ در ناتو

البته ایالات متحده همواره بزرگ‌ترین نیروی کمک کننده به ناتو بوده است. این ائتلاف متعلق به ما بود و در درجه نخست برای ما نفع داشت، چنین منفعتی در حمایت از این ائتلاف برای دفاع از اروپا نبود بلکه به خاطر این بود که دفاع از «غرب» منافع راهبردی امریکا را تأمین می‌کرد. ناتو همچون دوران جنگ سرد که دژ محکمی در قبال توسعه طلبی‌های اتحاد جماهیر شوروی بود، نشان داده که در طول تاریخ، یک ائتلاف بسیار موفق سیاسی و نظامی بوده است.
آیا ناتو مشکلاتی هم داشت؟ بله البته که داشت. بی‌خود نیست که عنوان اثر مشهور سال 1965هنری کیسینجر «مشارکت پردردسر: ارزیابی دوباره ائتلاف آتلانتیک» است. فهرست مشکلات و نقصان‌های ناتو طولانی است از جمله بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، تعدادی از کشورهای اروپایی عضو این پیمان از تعهد خود برای پرداخت هزینه‌های دفاعی تخطی کردند. در دولت بیل کلینتون رئیس جمهوری پیشین امریکا، این کشور خود دچار کمبودهای نظامی بود و از آنجا که او (کلینتون) و کشورهای دیگر سرنگونی کمونیسم را «پایان تاریخ» قلمداد می‌کردند، بودجه‌های دفاعی را کاهش دادند تا آن را به برنامه‌های رفاهی در داخل کشورشان که منافع سیاسی آنها را تأمین می‌کرد، اختصاص دهند. این توهم «کاهش بودجه دفاعی» هرگز در بخش عمده‌ای از اروپا پایان نیافت اما به کشتار گسترده 11 سپتامبر در نیویورک و واشنگتن توسط تروریست‌های افراطی منجر شد. آینده ناتو موضوع مذاکرات فشرده بین کارشناسان امنیت ملی طی چند دهه گذشته بوده و بسیاری از آنها خواستار یک برنامه جامع برای دوران پس از جنگ سرد شده بودند. باراک اوباما اعضای ناتو را به‌عنوان کسانی که فقط به‌دنبال «سواری مجانی» هستند، توصیف می‌کرد و به‌دلیل اینکه به اندازه کافی برای هزینه‌های دفاعی خود بودجه اختصاص نمی‌دادند از این کشورها انتقاد می‌کرد. اما اوباما به طور معمول فقط جهان را فریب می‌داد و کاری برای عملی کردن حرف‌های قشنگ خود انجام نمی‌داد.
ترامپ در اولین حضور خود در اجلاس ناتو در سال 2017 از اینکه بسیاری از اعضای ناتو به تعهدات سال 2014 خود عمل نکرده‌اند انتقاد کرد. کشورهای ناتو در اجلاسی که در سال 2014 در کاردیف -مرکز ولز- برگزار شد متعهد شدند تا سال 2024 میلادی 2 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف بودجه دفاعی کنند که این طرح برای بسیاری از اروپایی‌ها به مفهوم دفاع از غرب در صحنه اروپا بود. آلمان یکی از بدترین ناقضان این تعهد بود و فقط حدود 1.2 درصد از تولید ناخالص خود را به بودجه دفاعی اختصاص می‌داد و همیشه نیز تحت فشار سوسیال دموکرات‌ها و دیگر احزاب چپ‌گرا بود تا حتی از این هم کمتر صرف امور دفاعی کند. ترامپ با‌ اینکه اجداد پدری اش آلمانی بودند و شاید هم دقیقاً به همین دلیل، بی‌وقفه از آلمان در این زمینه انتقاد می‌کرد. ترامپ در طول مذاکراتش در ماه آوریل درباره حمله به سوریه از مکرون پرسیده بود چرا آلمان به حملات تلافی جویانه علیه حکومت اسد ملحق نمی‌شود؟ این سؤال خوبی بود و پاسخی نداشت به غیر از سیاست‌های داخلی آلمان، اما ترامپ در این مذاکرات بر انتقاد از آلمان به‌عنوان شریک بد ناتو ادامه داد و باز هم پروژه خط لوله نورد استریم 2 را به باد انتقاد گرفت. پروژه‌ای که در قالب آن آلمان مبالغ هنگفتی را به روسیه به‌عنوان دشمن ناتو پرداخت می‌کرد. ترامپ در دوران مبارزات انتخاباتی خود در سال 2016 ناتو را سازمانی «منسوخ» معرفی کرده بود اما در آوریل 2017 گفت این اشکال در دوران ریاست جمهوری اش «اصلاح» شده است. ناکامی قابل توجه او در اجلاس سال 2017 در اشاره به ماده 5 پیمان ناتو، از قرار حتی باعث تعجب مشاوران ارشد کاخ سفید نیز شد زیرا خود او شخصاً بخش مربوط به این ماده را از نسخه پیش‌نویس سخنرانی اش حذف کرده بود. این موضوع چه صحت داشته باشد چه نداشته باشد، باید تأکید کنم که از نظر من اجلاس سال 2017 ناتو زمینه را برای بحرانی که ما در سال 2018 با آن مواجه شدیم فراهم کرد.
این طوفان قبل از ورود من به بال غربی کاخ سفید (محل استقرار دفتر مشاور امنیت ملی) در حال وزیدن بود اما اکنون درست رو به روی ما قرار داشت. درباره فشار مالی ناتو بر امریکا ترامپ هم مانند اوباما حق داشت؛ این تقارب دیدگاه او با اوباما در صورتی که توجه‌اش را جلب می‌کرد، می‌توانست باور وی درباره ناتو را متزلزل کند. اشکالی که از نظر اعتبار، سختگیری و مدیریت امریکا در قبال ائتلاف ناتو وجود داشت، لحنی بود که ترامپ اغلب برای ابراز نارضایتی خود از متحدانش، به‌دلیل تحقق نیافتن اهداف تعیین شده در چارچوب ائتلاف، به کار می‌گرفت که لحن بسیار بدی بود. به نظر می‌رسید او حتی دوست ندارد با استفاده از لحن مناسب آنها را به پیگیری و تحقق اهداف تعیین شده، ترغیب کند. در حقیقت رؤسای جمهوری قبل از ترامپ هم موفقیتی در جلب توجه ائتلاف ناتو به اهمیت سهیم شدن در بودجه دفاعی در دوران بعد از جنگ سرد کسب نکرده بودند. من مطمئنم که بویژه در دولت‌های کلینتون و اوباما، صرف نظر از عملکرد اعضای ناتو، امریکا نیز به اندازه کافی سهم خود را در بودجه دفاعی ناتو پرداخت نکرده است. اگر انتقادی به روش ترامپ در برخورد با ناتو وارد باشد که ظاهراً از دیدگاه بسیاری از منتقدان چنین انتقادی وارد می‌باشد، باید گفت فقدان جدیت کافی از جمله مهم‌ترین انتقادات وارده بود. من شخصاً هرگز از اینکه حتی با نزدیک‌ترین دوستان خود در سطح بین‌المللی روراست و صریح باشیم، ترسی نداشته‌ام و می‌توانم بگویم که آنها هم ابایی ندارند که به ما بگویند بخصوص درباره کاستی‌های امریکا چه نظری دارند. در حقیقت، آنچه که باعث دلسردی اعضای ناتو و مشاوران ترامپ می‌شد صراحت لهجه او نبود بلکه به خصومت پنهان او با خود ائتلاف ربط داشت.
ترامپ ساعت 9 صبح روز جمعه 29 ژوئن و فقط چند هفته قبل از اجلاس ناتو خواستار برقراری تماس با «ینس استولتنبرگ» دبیر کل ناتو شد. وقتی قبل از این تماس در اتاق بیضی دیدار کردیم، ترامپ گفت به استولتنبرگ خواهد گفت امریکا «کمک مالی» خود به ناتو را به سطح کمک آلمان کاهش خواهد داد و از او خواهد خواست این موضوع را قبل از اجلاس ناتو در روزهای 11 و 12 ژوئیه، به اطلاع دیگر اعضای این پیمان برساند. ما در این خصوص با یک مشکل همیشگی در زمینه نام‌گذاری مواجه بودیم. تعهد اجلاس کاردیف درباره «کمک ها» به ناتو نبود بلکه به افزایش هزینه‌های دفاعی مربوط می‌شد.
اینکه آیا ترامپ این موضوع را درک می‌کرد، یا اینکه به اشتباه از کلمه «کمک» استفاده می‌کرد، من هرگز نمی‌توانم قاطعانه اعلام نظر بکنم. اما بیان اینکه امریکا «کمک» خود را به سطح آلمان می‌رساند این معنی را داشت که امریکا سهم بودجه دفاعی خود را از بیش از 4 درصد تولید ناخالص داخلی، حدود 75 درصد کاهش می‌دهد که فکر نمی‌کنم منظور ترامپ این بود. آنچه که به ابهام این موضوع می‌افزاید این است که ناتو بودجه مشترکی برای تأمین هزینه‌های عملیاتی ستاد این ائتلاف دارد که سالانه معادل حدود 2.5 میلیارد دلار است. اعضا به این بودجه «کمک» می‌کنند اما منظور ترامپ این بودجه نبود. در پیگیری پیشنهادی که بعداً ارائه کردم توانستم آلمان را قانع کنم کمک‌های خود به بودجه مشترک را افزایش دهد و متقابلاً کاهش سهم امریکا را بپذیرد، هر چند که این پیشنهاد تا دسامبر 2019 عملیاتی نشد.