ایندیپندنت (بریتانیا)
اندرو بانکومبه، خبرنگار روزنامه ایندیپندنت، ده روز پیش در امریکا به‌خاطر پوشش خبری معترضان «جان سیاهان اهمیت دارد»، دستگیر شد و ممکن است، مجبور به تحمل یک سال زندان شود. آن هم تنها به این جرم که در امریکای دونالد ترامپ کار خبری انجام داده است.

هشت صبح (افغانستان):
امریکا و طالبان توافقنامه صلح امضا کردند، اما رسیدن به صلح در افغانستان کار آسانی نیست. در جدیدترین رویدادها تنش بین امریکا و روسیه و شنیده شدن شایعات درباره همکاری طالبان و روسیه باعث شده است، روند صلح دیگر بار با مشکلی جدید و تأخیر مواجه شود.

نیویورک دیلی نیوز (امریکا):
شهردار نیویورک روز پنجشنبه به میان معترضان ضدنژادپرستی رفت و همراه با آنان در خیابانی که مقابل برج ترامپ است، روی زمین نوشته‌ای با رنگ زرد، ترسیم کرد مبنی بر اینکه «جان سیاهان اهمیت دارد» تا به این ترتیب یک بار دیگر بر اختلاف نظرهای جدی خود با ترامپ تأکید کند.

ندا آکیش – در سپتامبر 2016 هنگامی که از دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا در یک مناظره انتخاباتی سؤال شد: چه زمانی اسناد مالیاتی‌اش را رسانه‌ای می‌کند، گفت اسناد در دست بررسی‌های روتین اداره مالیات است و به‌محض آنکه بررسی‌ها تمام شود، آنها را رسانه‌ای می‌کند. حالا حدود 4 سال از آن ماجرا گذشته و روز پنجشنبه باز هم کاخ سفید اعلام کرد، اسناد هنوز در دست بررسی است. این در حالی است که همان روز دیوان عالی در دو حکم جداگانه راه را برای انتشار این اسناد هموار کرد. به‌موجب این دو حکم دیوان عالی، تمام موانع قانونی برای انجام تحقیقات درباره تخلف مالی احتمالی رئیس جمهوری برداشته شده و از این پس بازرسان ایالت نیویورک می‌توانند در این زمینه رئیس جمهوری را احضار کنند.
به‌گزارش الجزیره، روز پنجشنبه در دیوان عالی امریکا دو رأی‌گیری درباره اسناد مالی ترامپ انجام شد که در هر دو رأی‌گیری از مجموع 9 قاضی 7 نفر علیه رئیس جمهوری رأی دادند و به این ترتیب راه برای تحقیقات درباره تخلفات مالی احتمالی ترامپ هموار شد. بروز این اتفاق تنها 4 ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری یک شکست بزرگ برای رئیس جمهوری امریکا محسوب می‌شود. بویژه آنکه برت کاوانا و نیل کروچ، دو قاضی ای که منصوب شخص ترامپ بودند هم علیه رئیس جمهوری رأی دادند. به گفته «جین رُزی»، بازرس فدرال سابق، «آسمان رئیس جمهوری را پر از ابرهای تاریک و سیاه» کرده است، زیرا حکم دیوان عالی به ترامپ نشان داد که هیچ مصونیتی برای مخفی کردن اسناد مالی اش ندارد و او هم مانند هر فرد امریکایی دیگری مورد بازرسی و تحقیق درباره تخلفات مالی احتمالی قرار می‌گیرد. ترامپ پیشتر ادعا کرده بود که جایگاهش به او این مصونیت را می‌دهد که از سوی کنگره و بازرسان نیویورک مورد تحقیق مالی قرار نگیرد. دیوان عالی این ادعای ترامپ را رد کرد و حکم داد که می‌توان برای رئیس جمهوری احضاریه صادر کرد. جان رابرتز، یکی از قضات دیوان عالی در این باره گفت: هیچ شهروندی، حتی رئیس جمهوری، بالاتر از قانون نیست و زمانی که برای یک روند جرمی احضار می‌شود باید به آن تن دهد. هرچند که بسیاری از ناظران معتقدند، بعید است این اسناد مالی تا قبل از انتخابات نوامبر منتشر شود زیرا قطعاً در دادگاه‌های محلی، کشمکش‌های زیادی در این زمینه رخ خواهد داد و همین کشمکش‌ها مانع انتشار اسناد مالی تا قبل از انتخابات خواهد شد.
به‌نظر می‌رسد کاخ سفید هم می‌داند که تا قبل از انتخابات هیچ اتفاق مهمی درباره اسناد مالی ترامپ رخ نخواهد داد و دادگاه‌های بدوی نخواهند گذاشت روند تحقیقات بسرعت پیش برود، زیرا روز پنجشنبه کایلی مک انانی، سخنگوی کاخ سفید در واکنش به حکم دیوان عالی گفت، این حکم یک «پیروزی بزرگ» بود زیرا از این پس پرونده‌های مالی رئیس جمهوری در دادگاه‌های محلی مورد بررسی قرار می‌گیرد. او درباره انتشار اسناد مالیاتی ترامپ هم دوباره گفت: مالیات‌های او [ترامپ] تحت بررسی است و هنگامی که دیگر تحت بررسی نبود، او آنها را منتشر خواهد کرد.
اینکه اسناد مالیاتی ترامپ در دست بررسی است، اتفاق عجیبی نیست و در واقع هر کسی که در امریکا رئیس جمهور می‌شود پرداخت‌های مالیاتی اش مدام بررسی می‌شود و این بررسی‌ها هیچ منعی برای انتشار اسناد ایجاد نمی‌کند. از زمان جیمی کارتر تاکنون تمام رؤسای جمهور امریکا به‌صورت داوطلبانه اسناد مالیاتی خود را رسانه‌ای کرده‌اند. اما ترامپ نه تنها برای اینکار داوطلب نشده بلکه 4 سال است که به بهانه در دست بررسی بودن آنها، از انتشار اسناد طفره می‌رود. ترامپ همچنین در این 4 سال وعده‌هایی درباره انتشار اسناد مالیاتی اش داده که هیچ‌کدام را عملی نکرده است. به یادماندنی‌ترین وعده‌ای که او داد این بود که ملیت باراک اوباما، رئیس جمهوری سابق را زیر سؤال برد و اعلام کرد، هر زمانی که اوباما اسناد هویتی خود را منتشر کند او هم اسناد مالیاتی‌اش را منتشر می‌کند. اوباما چند روز بعد، اسناد هویتی خود را منتشر کرد اما ترامپ هنوز به وعده‌اش عمل نکرده است.
اسناد مالیاتی ترامپ پس از آن دیگر بار مورد توجه واقع شد که رسانه‌ها خبر دادند، کتاب افشاگرانه مری ترامپ، برادر‌زاده دونالد ترامپ این هفته منتشر خواهد شد. در این کتاب به وجوه مختلف زندگی رئیس جمهوری امریکا پرداخته شده و از جمله فاش شده است که او چگونه دست به فرار مالیاتی زده و در این خصوص تقلب کرده است.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

حمله ظریف به طرح بولتون

ترامپ چند روز بعد به من زنگ زد تا درباره نحوه مدیریت تأیید پایبندی ایران به تعهداتش و بویژه از «اعضای وزارت خارجه» که گزینه دیگری دراختیارش نگذاشته بودند، گله کند. او سپس با اشاره به آخرین گفت‌و‌گوهای من با تیلرسون گفت: «چیزهایی را که رکس به‌ شما گفته شنیده‌ام و من هم معتقدم پیشنهادهای مؤثری نبودند. یک پست نصفه و نیمه را قبول نکن. اگر پیشنهادش واقعاً فوق‌العاده بود قبول، وگرنه، منتظر باش.» ترامپ در نهایت با گفتن اینکه هفته آینده می‌خواهد با من درباره ایران گفت‌وگو کند، مکالمه را پایان داد؛ درست بعد از پایان این مکالمه بنن به من پیام داد «هر روزی که راحت بودی، درباره این موضوع با هم گفت‌وگو کنیم.» به بنن گفتم طرحی را درباره اینکه امریکا چطور می‌تواند از توافق هسته‌ای ایران خارج شود تهیه خواهم کرد و معتقدم این کار اصلاً دشوار نخواهد بود.
روز بعد، «شان اسپایسر» سخنگوی کاخ سفید در اعتراض به معرفی «آنتونی اسکاراموچی» به‌عنوان مدیر ارتباطات کاخ سفید استعفا داد و «سارا سندرز» به‌عنوان سخنگوی کاخ سفید جانشین اسپایسر شد. یک هفته بعد ترامپ، پریباس را اخراج کرد و «جان کلی» ژنرال پیشین و چهارستاره نیروی دریایی که تا آن زمان وزیر امنیت داخلی بود به‌عنوان رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید معرفی شد. «کلی» در روز 31 ژوئیه «اسکاراموچی» را برکنار کرد. در اواسط ماه اوت، جنجال‌هایی درباره اظهارات ترامپ درخصوص اعتراضات نئونازی‌ها در شهر «شارلوتزویل» ایالت ویرجینیا برپا شد. ترامپ، بنن را در 18 اوت اخراج کرد. آیا این چیزی بود که در دانشکده‌های مدیریت و بازرگانی درباره نحوه اداره سازمان‌های بزرگ تدریس می‌شد؟
اما اتفاقی که رخ نمی‌داد این بود که اصلاً نشانه‌ای از اینکه کاخ سفید طرح راهبردی من درباره نحوه خروج از توافق هسته‌ای ایران را مدنظر قرار داده یا نه، به چشم نمی‌خورد. من این طرح را پیش‌تر به بنن ارائه داده بودم. وقتی با دفتر رئیس جمهوری تماس گرفتم تا بلکه بتوانم او را ببینم، «وسترهوت» منشی شخصی ترامپ پیشنهاد کرد نخست تیلرسون را ملاقات کنم ولی از نظر من این دیدار برای هر دو ما وقت تلف کردن بود؛ به این مشکوک بودم که تلاش‌های کلی برای ایجاد نظم در کاخ سفید و محدود کردن هرج و مرج و بی‌نظمی در اتاق بیضی درکنار مسائل بی‌شمار دیگر به طور ویژه به تعلیق امتیازات «ورود من» به کاخ سفید محدود شده باشد. با خود فکر می‌کردم که شرم‌آور است طرح ایران از بین برود. بنابراین به «ریچ لاوری» سردبیر نشریه «نشنال ریویو» پیشنهاد کردم آن را منتشر کند و او هم در اواخر ماه اوت اقدام به انتشار آن کرد. جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران بلافاصله طرح من را به‌عنوان «شکستی بزرگ برای واشنگتن» محکوم کرد. من می‌دانستم در مسیر درستی حرکت می‌کنم.

ادامه از صفحه اول / در اغلب این کشورها به مرور حوزه اقتصاد  و رشد طبقه متوسط ناشی از صنعتی شدن  (ن.ک به معمای دولت مدنی در کشورهای جهان سوم، علی ربیعی، نشر مؤسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی، ۱۳۸۸) بر ساخت قدرت در داخل و حوزه سیاست خارجی تأثیر گذاشته است. قصد بحث پیرامون امکان یابی رشد و توسعه و برون رفت از چالش‌های آن را در این یادداشت ندارم اما با مطالعه پی‌درپی سه گزارش افکارسنجی مردم و مهم‌ترین چالش‌های سیاسی هفته این نظریه در ذهنم شکل گرفت که دغدغه هر دو گروه نخبگان ساخت قدرت و مردم دارای رابطه علی نسبت به هم هستند. به تصور من هیچ دوره تاریخی مثل امروز اقتصاد و وضعیت مردم متأثر از واگرایی و همگرایی داخل ساخت قدرت و چالش‌ها، تنگناها و فشارهای بین المللی نبوده است. حتی اگر رابطه نفت با بودجه را هم نادیده انگاریم، تأمین ارز از صادرات و برای واردات با حضور در بازارهای جهانی میسر می‌شود. حال بر بستر این ایده می‌توانم به موضوعات سیاسی هفته گذشته بپردازم:
۱- شایعه سازی درباره برنامه جامع راهبردی ۲۵ ساله با چین: باید ظرفیت‌های ژئوپلتیک منحصر به فرد ایران را در نظر گرفت که در چند دهه اخیر به علل مختلف از جمله جنگ و تحریم و فقدان برنامه از آن استفاده نشده است. در چند سال اخیر که ما ناگزیر درگیر مناقشات گوناگون اعم از داخلی و خارجی بوده‌‌ایم به مرور نقشه‌های راه ژئوپلتیک جدیدی پیرامون ما شکل گرفته است و در چند سال آینده چشم ما باز خواهد شد و جهانی پیرامون خود خواهیم دید که ما هیچ مزیتی در آن نخواهیم داشت. بنابراین جانمایی صحیح کشور در بین زنجیره‌های تولید جهانی و شکل‌گیری منظومه‌های جدید در دنیا بسیار ضروری و نگاهی استراتژیک به امروز و آینده ایران است. بدون شک بعد از جهان دوقطبی پیش‌بینی می‌شد با چند منظومه از جمله اتحادیه اروپا، شرق آسیا، شبه‌قاره، روسیه و اوراسیا روبه‌رو شویم، تلاش برای منظومه شدن جهان اسلام با توجه به وابستگی‌های سیاسی به رؤیایی بیش شبیه نشد. گرچه حضور ترامپ از ارزش‌های منظومه‌های اروپایی و سایرین کاسته است ولی این امر کوتاه مدت خواهد بود. نگاه استراتژیک و آینده نگر به ایران ایجاب می‌کند ما با هر یک از منظومه‌ها بتوانیم در تعاملات راهبردی قرار بگیریم. نتیجه فقدان چنین نگاهی در دهه‌های گذشته تخلیه تدریجی ظرفیت‌های تجاری ما حتی در حوزه همسایگی بوده است. نگاه کنید به برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس، برخی همسایگان ما در شمال و شمال غرب کشور در حال به خدمت گرفتن ظرفیت‌هایی هستند که ایران از آن‌ها غافل شده است و آن‌ها در حال تبدیل شدن به کانون‌های منطقه‌ای مراودات تجاری و شبکه‌های راهبردی تجارت در جهان هستند.  نگاه کنید به جاده‌ها و مسیرهایی که در دنیا از شرق به غرب در حال شکل‌گیری است. تلاش‌های ضد ایرانی امریکا و منافع خاص اقتصادی کشورها همبسته‌‌ای ایجاد کرده است که به مرور با جا ماندن ما در مسیرهای اصلی بین‌المللی در تبادل انرژی، کالا، دانش مزیت‌های ما رو به کاهش خواهد نهاد. امروز متأسفانه برنامه جامع ۲۵ ساله با چین دستخوش تحلیل‌های بدبینانه، سطحی، نادرست و بعضاً مغرضانه شده است. مغرضانه را برای آنان به کار بردم که در رسانه‌های فارسی زبان وابسته به دلارهای نفتی و گروه‌هایی غیرخیرخواه برای ایران مدام در حال دروغ‌پردازی در این زمینه هستند. یک روز از واگذاری چابهار، یک روز قشم و کیش، یک روز فروختن آینده نفت و گاز و یک روز حضور ۵ هزار نیروی امنیتی در ایران سخن به میان آمد. بی‌آنکه حقیقت و محتوای این برنامه را ببینند و درباره‌اش بدانند که اساساً این راهبرد فاقد اعداد کمی است. این برنامه در صورت عقد تفاهم‌های اولیه جهت نهایی شدن در معرض افکار عمومی و مبادی عمومی تصمیم گیری قرار خواهد گرفت. این به نفع آینده ایران است که با درک ژئوپلتیک اقتصاد جهان مزیت خود را در تفاهم‌های راهبردی بلندمدت با منظومه‌ها و کشورهای مختلف جست‌وجو کنیم.
۲- بد انگاری برجام: پرسشگری مجلس یک حق مسلم و پذیرفته شده در چارچوب قانون اساسی است. پرسشی که در یادداشت «سخنی با کمیسیون‌ها» مطرح کردم این بود: «مصداق روشن شعارهایی نظیر انقلابی‌گری، مدیریت جهادی و پرانگیزگی در سیاست‌های پولی و بانکی چیست و دوستان کدام طرح مکتوب و مشخص برای اعمال این سیاست‌ها را پیشنهاد می‌کنند؟» اکنون نیز این پرسش مطرح است که کدام طرح مکتوب و مشخص برای سیاست خارجی پیشنهاد می‌شود؟ ارائه طرح مکتوب برای برون رفت از وضعیت سخت و گاه طاقت سوزی که در آن به سر می‌بریم یک ضرورت مبرم است. آن واکنش احساسی و هیجانی که برخی در جریان سخنرانی ظریف به نمایش جهانی گذاشتند متأسفانه فاقد عنصر برنامه‌‌ای بود. اگر برخی از دوستان حقیقتاً به آن چیزی که علیه برجام می‌گویند اعتقاد دارند چه طرح جایگزینی دارند و چرا آن را مکتوب نمی‌کنند که به شکل یک سیاست و راهبرد مدون در معرض ارزیابی قرار گیرد؟ بهتر است چنین طرحی ارائه و به منظر افکار عمومی رسانده شود و تکلیف برجام و آژانس و…- همانند اف‌‌ای تی اف که روشن شد - مشخص شود.
اتفاقاً ارائه چنین طرحی و در معرض افکار عمومی قرار دادن آن بسیار بهتر از اتهاماتی از قبیل «دروغگو»  یا همکنارسازی برجام با معاهدات ننگین معاصر است که گاه متأسفانه اشکال پیشرفته‌تر آن برچسب‌ها در ادبیات وزارت خارجه‌‌ای امریکا و اتاق فکر‌های وابسته مطرح می‌شود. هدف و برنامه ترامپ از خروج از برجام با تصور خروج فوری متقابل ایران بود. تصمیم هوشمندانه ما در باقی ماندن در برجام نوعی مقابله با برنامه ترامپ برای امنیتی‌سازی ایران بود. در اینجا قصد ندارم در مقابل آنان که به بی‌خاصیتی برجام اشاره می‌کنند به خاصیت‌های برجام بپردازم و علل وضعیت امروز ما را فارغ از نیات شوم ترامپ برشمارم. برجام توافقی مبتنی بر خواست عمومی جامعه ایران و مورد تفاهم همه ارکان حاکمیت بود که قطعاً برای دیروز، امروز و فردای ما فواید بسیاری داشته و خواهد داشت. یادمان نرفته که قطعنامه ۱۹۲۹ در سال ۹۰ بدترین قطعنامه علیه ایران بود؛ از زمان تشکیل سازمان ملل متحد چنین قطعنامه‌ای علیه ایران صادر نشده بود. امروز هم من معتقدم بزرگترین تلاش بدخواهان این است که ما را وارد دام شورای امنیت سازمان ملل کنند. گرچه ما از سال ۹۴ تا امروز به سلامت عبور کرده‌ایم.
۳- طرح سؤال از رئیس‌جمهور: اتفاقاً هر یک از محورهای سؤالاتی که نمایندگان از رئیس جمهور مطرح کرده‌اند موضوعاتی با عناوین مجزا است و ظاهراً بدون همبستگی مطرح شده‌‌اند اما به اعتقاد من دارای یک همبستگی ذاتی و نیز اثر علی بر یکدیگر هستند. بخشی از این سؤالات در مورد برجام و بخشی دیگر درباره مسائل اقتصادی از قبیل نرخ ارز است که اتفاقاً امروزه بیش از هر دوره‌ای با سیاست خارجی و برجام ارتباط مستقیم دارد. نمی‌توان علت یکی را پرسید و رابطه علی آن را به نحو دیگری مورد پرسش قرار داد. همانگونه که در ابتدای یادداشت درباره همبسته سیاست داخلی و خارجی و اقتصاد اشاره شد این سؤالات نیز به نحوی مبین این همبستگی است. حل این مشکلات و عبور از بحران‌های عظیم خارجی اقتصادی و اجتماعی و نگرانی‌های مردم راه دیگری می‌طلبد و جز با تعامل همه قوا محقق نخواهد شد. به نظر من حق نظارت مجلس شرایط و الزاماتی دارد که از نظر حقوقی جای تبیین و تشریح دارد که قصد ورود به آن را ندارم. دولت ۶۸ لایحه معوق در مجلس دارد که خواستار رسیدگی به آنها هستیم. بخش قابل توجهی از ابهامات و سؤالات نمایندگان در این لوایح قابل پیگیری هستند.
سؤال از رئیس جمهور به یکباره در ابتدای کار مجلس بر پیچیدگی شرایط خواهد افزود و به حل مسائل کمکی نخواهد کرد. قاعدتاً تذکر و استیضاح باید ابزاری برای حل مسائل مردم و پیشرفت جامعه باشد و باید مرتب این پرسش را داشته باشیم که آیا این اقدام مسأله‌‌ای را از جامعه حل خواهد کرد؟ سؤالات مطرح شده از وظایف دستگاه‌هاست و مسیر درست این بود که ابتدا این سؤالات در گفت‌وگویی اقناعی با وزرا مطرح می‌شد.
عبور از شرایط امروز کشور نیاز به تعامل و تفاهم همه قوا دارد و بنای دولت همکاری‌های مشترک با دیگر قواست. باید شیوه‌های گفت‌و‌گو با یکدیگر را راهگشا کنیم چون در غیر اینصورت به جای مباحثه امیدبخش ما را به منازعه نگران کننده نزدیک می‌کند. به سهم خود پیشنهاد می‌کنم ما می‌توانیم چند موضوع مهم از قبیل محورهای سؤالات فوق، برجام، رشد، توسعه و عقب‌ماندگی، اندازه اقتصاد ایران، عدالت، شفافیت و…را در دستور کار مشترک قرار دهیم و برای هر کدام طرح‌ها و راهکارهای خود را مطرح کنیم و کمیسیون‌های مشترک تشکیل دهیم و در معرض افکار عمومی بگذاریم. در این صورت راهکارهای مورد اجماع شکفته شده و مردم نیز امیدوار خواهند شد.
اگر بنا بر حل مسائل و امیدواری مردم هست راهکاری جز این نیست وگرنه با آدرس غلط، هدر رفتن وقت‌های طلایی پیش روی ما قرار می‌گیرد. سال ۹۹ سال ورود به قرن جدید، سال تحولات مهم در عرصه بین‌الملل، سالی همراه با شکنندگی‌های اقتصادی ناشی از تحریم و کرونا و سالی مهم برای ایران عزیز ماست.

زهره صفاری / جسد شهردار خوشنام پایتخت کره جنوبی و محتمل‌ترین گزینه ریاست جمهوری آتی این کشور یک روز پس از اینکه منشی سابقش از او به اتهام آزار جنسی شکایت کرد، در تفرجگاهی نزدیک دفتر کارش پیدا شد.
 به‌گزارش «نیویورک تایمز»، «پارک وون سون» 64 ساله، روز پنجشنبه با لغو همه قرار ملاقات‌های مهمش، حوالی ساعت 10 و 30 دقیقه دفتر کارش را به مقصدی نامعلوم ترک کرد. ساعاتی بعد دخترش با دیدن نامه خداحافظی او، پس‌از چندین تماس ناموفق با تلفن همراه پدر، با پلیس تماس گرفت. عملیات جست و جوی پلیس، با ردیابی سیگنال‌های تلفن همراه «پارک» در تفرجگاه کوهستانی «بوگاک» سئول بلافاصله با اعزام تیمی 600 نفره، سگ‌های زنده یاب و پهپادهای جست و جوگر آغار شد و سرانجام با گذشت بیش از 7 ساعت تلاش، نخستین ساعات بامداد دیروز، جسد آقای شهردار پیدا شد. «چوی ایک سو»، رئیس پلیس سئول با حضور در جمع خبرنگاران گفت: «جسد «پارک وون سون» در حالی پیدا شد که تلفن همراه و کارت‌های اعتباری‌اش نیز همراهش بود. هیچ نشانه‌ای از قتل وجود ندارد اما تحقیقات آغاز شده و ادامه دارد.» رئیس پلیس سئول در پاسخ به سؤالی درباره صحت شکایت منشی سابق «پارک» نیز ماهیت آن را تأیید کرد اما حاضر به بیان جزئیات یا رد و تأیید گمانه زنی‌های رسانه‌ای نشد.
آخرین پیام «پارک»
«پارک وون سون» که سه دوره به‌عنوان شهردار سئول انتخاب شده بود و به‌عنوان یکی از فعالان قدرتمند حامی حقوق زنان در کره‌جنوبی همواره مورد ستایش قرار داشت، در حالی به 4 سال آزار جنسی منشی سابقش متهم شده که پس از انتشار خبر شکایت بدون هیچ دفاعیه‌ای در نامه‌ای به دخترش از همه عذرخواهی کرد و خواستار ریختن خاکستر جسدش روی قبر پدر و مادرش شد. در پی این اتفاق «مون می‌ران»، معاون سابق «پارک» در بیانیه‌ای از سوی خانواده او نوشت: «بدون شک هر گونه اقدامی برای بی‌اعتبار کردن شهرت «پارک»، با اقدامات جدی قانونی پاسخ داده خواهد شد.»

گروه جهان/ چین با ابراز عدم تمایل به مذاکره با امریکا، دعوت این کشور برای حضور در نشست کنترل تسلیحات را رد کرد. این در حالی است که پس از اعمال تحریم‌های جدید امریکایی علیه مقامات چین به بهانه وضعیت اویغورها، روابط دو کشور وارد تنش بیشتری شده و پکن، دولت ترامپ را به اقدام متقابل تهدید کرده است. بسیاری پاسخ پکن را بویژه پس از خروج امریکا از پیمان تسلیحاتی با روسیه قابل پیش‌بینی دانستند و «فو» نیز اعلام کرد: «مذاکرات ما با روسیه انجام خواهد شد.»