واشنگتن پست (امریکا):

ویروس کرونا مانند هیچ ویروس دیگری نیست. طوری که دانشمندان به تازگی در تلاش هستند ببینند این ویروس چرا و چگونه توانایی آن را دارد که به بخش‌های مختلف بدن بسته به ضعفی که فرد مبتلا دارد، حمله کند و او را از کار بیندازد.

نشنال (امارات):

با شیوع کرونا در کویت نگرانی‌های اماراتی‌ها نیز در این خصوص افزایش یافته است. طوری که دولت امارات خبر داده احتمال دارد تعطیلی مدارس را همچنان تا سال آینده تحصیلی ادامه دهد و از ماه سپتامبر (شهریور) مدارس را بازگشایی کند.

استریتس تایمز (سنگاپور):

با تدابیری که سنگاپور داشته است، کرونا در این کشور مهار شده به نظر می‌رسد. طوری که مشاغل به استقبال بازگشایی رفته‌اند. از همین رو برخی رستوران‌ها و مراکز تفریحی نیز کار نظافت کلی و ضدعفونی ساختمان خود را آغاز کرده‌اند.

ندا آکیش
خبرنگار
«انتخاباتی برای کتاب‌های تاریخ» با «مشارکت صفر»؛ این توصیفی است که بسیاری از رسانه‌های جهان درباره انتخابات ریاست جمهوری روز یکشنبه لهستان ارائه کرده و در واقع از سردرگمی مقامات این کشور به خاطر بحران همه‌گیری ویروس کرونا پرده برداشتند. البته تنها لهستان نیست که در روزهای اخیر به شدت دچار سردرگمی شده بود و در آخر هم دولت و احزاب مخالف نتوانستند بر سر «برگزاری»، «لغو» یا «تعویق» انتخابات به نتیجه برسند. این روزها مقامات بسیاری از کشورهای جهان با چالش برگزاری یا تعویق انتخابات مواجه هستند.
به‌گزارش بانکوک پست، روز یکشنبه در ظاهر و روی کاغذ روز انتخابات لهستان بود و از آنجا که مقامات این کشور اظهارنظر تاره‌ای درباره تعویق انتخابات نکرده بودند، انتظار می‌رفت مردم هرچند با مشارکت پایین پای صندوق‌های رأی بروند اما کدام صندوق رأی؟ هیچ حوزه رأی‌گیری باز نبود. با این حال، لهستان تنها کشوری نیست که بر سر دو راهی حفظ سلامت و جان مردم یا برگزاری انتخابات و عمل به یکی از اساسی‌ترین اصول دموکراسی مواجه است. از 21 فوریه 2020 تا 7 می‌2020 یعنی تا همین 5 روز قبل، دست کم 71کشور و قلمرو در سراسر جهان تصمیم گرفتند انتخابات‌های ملی، منطقه‌ای و رفراندوم‌ها را به خاطر همه‌گیری ویروس کرونا به حالت تعلیق درآورند و دست کم 20 کشور هم تصمیم گرفتند بی‌توجه به این همه‌گیری در موعد مقرر انتخابات و همه پرسی‌های خود را برگزار کنند.
تصمیم دشوار رهبران جهان
فرانسه طبق تقویم انتخاباتی خود باید در تاریخ 15 و 22 مارس انتخابات محلی برگزار می‌کرد. زمانی که امانوئل مکرون، رئیس جمهوری این کشور در تاریخ 12 مارس اعلام کرد، انتخابات در موعد مقرر برگزار می‌شود، همه‌گیری ویروس کرونا در فرانسه به مرحله حاد نرسیده بود. دو روز پس‌ از این اظهارنظر یعنی در روز 14 مارس فرانسه وارد مرحله شدید همه‌گیری ویروس کرونا شد، طوری که محدودیت‌های بسیاری شامل تعطیلی مغازه‌های غیرضروری و مدارس، ممنوعیت تجمع‌های بالای 100 نفر و... از سوی دولت اعلام شد. با این حال دولت بر سر حرف خود ماند و انتخابات روز 15 مارس را برگزار کرد اما مشارکت مردمی به شدت پایین آمد و از 63 درصد در سال 2014 به 45 درصد در سال 2020 رسید. از همین رو مکرون دومین انتخابات محلی را که قرار بود 22 مارس برگزار شود به تعویق انداخت و به‌خاطر بحرانی شدن همه‌گیری در فرانسه تمام احزاب سیاسی هم با آن موافقت کردند. علاوه بر فرانسه، آلمان هم در روز 15 مارس در منطقه جنوبی «باواریا»، منطقه‌ای که دومین منطقه آلوده این کشور از نظر همه‌گیری ویروس کرونا به شمار می‌رفت، یک انتخابات برگزار کرد و مشارکت در این انتخابات نسبت به دوره قبل یعنی 6 سال قبل بالا بود اما علت مشارکت بالا این بود که بسیاری از رأی دهندگان به‌صورت پستی رأی خود را داده بودند. اتفاقی که می‌توانست برای انتخابات روز یکشنبه لهستان هم رخ دهد اما از آنجا که پارلمان این کشور روز پنجشنبه به پستی برگزار شدن انتخابات رأی داده و آن را تصویب کرده بود، زمان کافی برای فراهم‌سازی ساز و کارهای چنین انتخاباتی وجود نداشت.
اما ایتالیا که قرار بود در روز 29 مارس یک همه پرسی با موضوع کم کردن تعداد اعضای پارلمان این کشور برگزار کند، روز 5 مارس اعلام کرد به خاطر همه‌گیری ویروس کرونا این همه پرسی را به حالت تعلیق درمی آورد. ایتالیا همچنین در 19 آوریل و 31 می‌ هم انتخابات منطقه‌ای داشت که هر دو آنها را هم لغو کرد و یک تأخیر 90 روزه برای تمام انتخابات‌ها اعلام کرد.
مقامات کشورهایی نظیر فرانسه، آلمان و کره‌جنوبی که با برگزاری انتخابات در موعد مقرر عمل به دموکراسی را انتخاب کردند یا رهبران کشورهایی نظیر ایتالیا، مقدونیه شمالی و صربستان که به‌خاطر نگرانی‌های بهداشتی انتخابات‌ها را به زمان دیگری موکول کردند، به‌هر حال به نوعی خود را از این سردرگمی نجات دادند اما با توجه به ادامه‌دار بودن همه‌گیری ویروس کرونا و مشخص نبودن زمان پیروزی جهانی بر این ویروس، رهبران بسیاری از کشورهای جهان در روزها و ماه‌های آینده دچار این سردرگمی خواهند شد. از جمله ایالات متحده امریکا که در حال حاضر بیشترین تعداد مبتلایان جهان و همچنین قربانیان جهان را دارد و در روزها و ماه‌های گذشته انتخابات مرحله مقدماتی ریاست جمهوری در 15 ایالت این کشور لغو شده است. همچنین در امریکا چندین انتخابات محلی که قرار بود در مارس و می‌ برگزار شود، کنسل شده اما اگر همه‌گیری کووید 19 تا ماه نوامبر، تاریخ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری امریکا ادامه یابد، معلوم نیست، دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا چه تصمیمی بگیرد. برخی ناظران بر این باورند، این انتخابات در موعد مقرر برگزار خواهد شد اما دموکرات‌ها احتمال به تأخیر افتادن آن را دور از انتظار نمی‌دانند بویژه در شرایطی که به‌خاطر همه‌گیری ویروس کرونا و عملکرد ضعیف دولت ترامپ در پاسخ به این همه‌گیری محبوبیت ترامپ پایین آمده و او نیاز به زمان دارد که محبوبیت خود را بازیابد. البته شخص ترامپ و کاخ سفید بارها اعلام کرده‌اند، قصد تأخیر در انتخابات را ندارند.
بنا بر گزارش سی‌ان‌ان، اگر چه در تاریخ امریکا شرایط مشابه وجود داشته و در سال 1918 در اوج همه‌گیری ویروس آنفلوانزای اسپانیایی در ایالات متحده که صدها هزار امریکایی جان خود را از دست دادند، انتخابات در این کشور برگزار شد اما الان شرایط فرق کرده و انتخاب برای رهبران آنقدرها هم آسان نیست.
به گزارش «وی فُروم»، انتخابات مقدماتی ایالت ویسکانسین امریکا که روز 7 آوریل با وجود همه‌گیری کووید 19 برگزار شد به خوبی دشواری‌های تصمیم‌گیری درباره برگزار شدن یا لغو انتخابات‌ها را نشان می‌دهد. در این ایالت ابتدا فرماندار دموکرات ویسکانسین با صدور یک فرمان اجرایی از تعلیق انتخابات تا ماه ژوئن خبر داد اما یک قانونگذار جمهوریخواه این تصمیم او را به چالش کشید و از او به دیوان عالی ویسکانسین شکایت کرد. دیوان عالی هم رأی به برگزاری انتخابات در موعد مقرر داد. البته در این انتخابات حدود 70 درصد مردم به‌خاطر نگرانی از سلامت خود و خانواده‌هایشان به‌صورت ایمیلی رأی دادند. هرچند که برگزاری پستی یا ایمیلی انتخابات هم یکی‌از چالش‌های دولتمردان است زیرا برخی جریان‌ها و احزاب اینگونه رأی‌ها را از نظر امکان وقوع تقلب، معتبر نمی‌دانند.

لورنزو مارسیلی، بنیانگذار نهاد «جانشین‌سازی‌های اروپایی» / اولریکه گوئروست مدیر ارشد «بنیاد دموکراسی اروپایی»
مترجم: وصال روحانی
در سال 1933 که حزب نازی آلمان به قدرت رسید و در نهایت آتش جنگ جهانی دوم را برافروخت، جولین بندا نویسنده فرانسوی، در مقاله‌ای  بر لزوم متمدن‎تر شدن اروپا برای ایستادن مقابل هیولاهای ملی‌گرایی افراطی تاکید کرد، اما کسی به آن فراخوان توجه نکرد و اروپا در دریای خونی غرق شد که آدولف هیتلر به راه انداخت.
امروز «کووید19» به جنگ جهانی دوم تشبیه شده است. هرچند که تفاوت‌هایی با آن دارد و نه تنها کشته‌های کووید19 کمتر از کشته‌های دوره جنگ جهانی دوم است که اوضاع کلی جهان نیز قدری مساعدتر از سال‎های 1939 تا 1945 است که نازی‌ها خاک اروپا را به توبره کشیدند. با این حال توصیه‌های «بندا» همچنان و همانند آن زمان، در غبارهای نامساعد زمان گم و گم‌تر شده و اروپا دچار تفرقی بیشتر از گذشته شده است. چه در زمینه‌های دموکراسی و ساز و کارهای احراز آن و چه در مورد مسائل اقتصادی بین کشورهای اروپایی و طرق حل آن کمترین تفاهم مشاهده می‌شود. در واقع با وجود تشکیل اتحادیه اروپا وسپس برقراری یک ارز واحد (یورو) بین اعضای آن، اروپا دست‌کم در یک دهه اخیر با شدیدترین بحران‌های سیاسی و عقبگردهای اقتصادی درگیر بوده است. به‌همین خاطر است که خیلی‌ها در ایام معاصر، فروپاشی اتحادیه اروپا را پیش‌بینی کرده و هر روز در انتظار آن بوده‌اند، بدون اینکه آلترناتیوی حتی با این میزان اندک از کارآیی در دسترس باشد. این یک واقعیت است که اکثر دولت‌های اروپایی از تأمین آنچه خواسته‌ آحاد مردم این قاره بوده، بازمانده و شکست‌های بدی را متحمل شده‌اند. درست است که کرونای بی‌رحم سبب عدم برگزاری اجلاس تازه اتحادیه اروپا شد که قرار بود روز 19 اردیبهشت سرگیرد و طی آن درباره آینده این قاره رایزنی‌ شود اما همه می‌دانند طرح‌های موجود در این زمینه اندک است و اکثر سران اروپایی از روند پیشرفت وقایع عقب افتاده و بازی ‌از دست‌شان خارج شده است. مدیران ارشد اتحادیه اروپا مدعی‌اند در این اجلاس و گردهمایی‌های بعدی طرح‌هایی تدوین خواهد شد که با نیازهای تازه‌تر و مسائل جاری اروپا همخوانی داشته باشد اما این نهاد حتی از مبارزه‌ای شایسته با کرونا باز مانده است و این بیماری به‌شدت موذی، هیتلروار جوی خون را در اروپا و حتی کشورهای بزرگ آن جاری ساخته است. اروپا به چه چیزی در گذشته نزدیکش می‌تواند ببالد؟ به برقراری مساوات بین سیاهان و سفیدها که شعاری بیش نیست. به‌ توانمند کردن یورو در مقام رقابت‌ با دلار که همیشه مکانیسمی کوچک‌تر و کم توان‌تر از پتانسیل ذاتی آن بوده است یا به احیای صنایع سنگین و سبک‌ در اکثر کشورهای غرب و جنوب اروپا که تا گلو در قروض ملی و دیون بین‌المللی غرق هستند؟ بریتانیا طرح‌های کارآمدی برای عصر بعد از برگزیت ندارد اما در فهم این نکته که جدایی از اتحادیه اروپا این کشور را نابود نخواهد کرد، به بیراهه نرفته و خوش‎خیالی مفرط نداشته است.
اروپا امروز بیش از هر زمانی به‌یک اتحاد واقعی، جدید و قدرتمند نیازمند است و اگر کرونا فقط یک بهره در برداشته باشد، گوشزد کردن هرچه صریح‌تر این نیاز به اهالی این قاره است. اروپا به یک جمهوری فراگیر و وسیع احتیاج دارد که مساوات و عدالت واقعی را به تمامی کشورهای عضو خود ارزانی دارد و در مقابله با دشواری‌هایی مثل کرونا چتر حمایتی خود را بالای سر همه کشورهای عضو بگیرد. یعنی همان چیزی که وقتی اتحادیه اروپا و کمیسیون اروپا می‌خواستند شکل بگیرند، وعده آن داده شده بود. اما گذر تاریخ نشان داده، اتحادیه اروپا در تأمین چنین چیزی بسیار ناموفق بوده است. زیرا اسیر امیال برخی اعضای خود و سنت‌گرایی مدیران سهل‌انگار خود شد و امروز به یک اتحادیه شکننده تبدیل شده که بریتانیا قطعاً جدا شده از آن نخواهد بود. از همین روست که بیش از هر زمانی ایجاد تغییراتی در آن احساس می‌شود. باید روالی تازه از برنامه‌ریزی‌های اقتصادی و مؤلفه‌های سیاسی در کشورهای اروپا باب شود و این قاره به مفهوم واقعی کلمه یکپارچه مقابل کاستی‌هایی بایستد که کرونا آن را عیان‌تر از هر زمانی ساخته است. حتی سیستم‌های اخذ مالیات و تعرفه گذاری‌ها روی اجناس در اروپا هم باید پیرو روالی واحد باشد و قضایا به سمتی برود که فقط رواج یک بیماری ولو مهلک، اقتصاد اروپایی‌ها را اینطور ساقط نکند. باید نهادی سرکار بیاید که از هر کشوری بویی و رنگی و یادگاری برده باشد.
منبع: Guardian

ارتش وفاق ملی با حمله به یکی از پایگاه‌های مهم نیروهای خلیفه حفتر، آتشباران ویرانگر فرودگاه «معیتیقه» و مناطق مسکونی طرابلس را پاسخ دادند.
به‌گزارش شبکه خبری «الجزیره»، شنبه گذشته نیروهای وابسته به خلیفه حفتر ساعاتی پس از اینکه کمیته حمایت سازمان ملل در لیبی، حمله به غیرنظامیان در طرابلس را محکوم کرد، فرودگاه «معیتیقه» را با 100راکت مورد حمله قرار دادند و علاوه بر تانکر سوخت، بسیاری از هواپیماها و زیرساخت‌های فرودگاهی را نیز از بین بردند. طبق آخرین گزارش‌ها در این حملات دست کم 6 تن کشته شده‌اند که یکی از جانباختگان دختری 5 ساله بوده است. شدت حمله طوری بود که ساکنان طرابلس را به وحشت انداخت. مردم شهر طرابلس که علاوه بر درگیری‌های اخیر و ناامنی، با حمله افراد ناشناس به یکی از منابع مهم آبرسانی پایتخت با مشکل کمبود آب نیز روبه‌رو بودند، حمله روز شنبه به فرودگاه را بدترین حمله موشکی اخیر منطقه عنوان کردند. به‌گزارش «دیلی صباح» یکی از ساکنان اطراف فرودگاه گفت: «پدرم می‌گفت این حمله هولناک‌ترین حمله به منطقه است. ما برای زنده ماندن باید این منطقه را ترک کنیم اما نمی‌دانیم باید کجا برویم...»
در همین ارتباط وزیر راه لیبی با تأکید بر میزان بالای خسارات وارد شده بر هواپیماها گفت: «یکی از پروازها قرار بود برای انتقال لیبیایی‌های سرگردان در فرودگاه اسپانیا –در شرایط کرونا- به این کشور برود اما با این شرایط معلوم نیست تا چند وقت دیگر این فرودگاه آماده بهره‌برداری شود.» نیروهای وابسته به دولت رسمی لیبی در بیانیه‌ای فیس بوکی با محکوم کردن این حمله نوشتند: «نیروهای وابسته به حفتر بیش از 100 راکت و موشک به مناطق مسکونی در مرکز پایتخت شلیک کردند که این حملات بی‌پاسخ نمی‌ماند.»
در همین حال منابع نزدیک به ارتش وفاق ملی از حمله به یکی از پایگاه‌های مهم خلیفه حفتر در جنوب طرابلس خبر دادند. گفته می‌شود این پایگاه که از چند ماه قبل در تصرف نیروهای ارتش ملی لیبی درآمده است، مرکز اصلی حملات به فرودگاه طرابلس بوده‌اند.
تهدید ترکیه
به حملات تلافی جویانه
پنجشنبه گذشته، اطراف سفارت ترکیه و خانه سفیر ایتالیا در طرابلس با راکت‌هایی توسط نیروهای شرق لیبی بمباران شد. ترکیه که پس‌ از این اتفاق موضع سکوت اتخاذ کرده بود پس‌ از موشکباران فرودگاه، خلیفه حفتر را تهدید کرد. در صورت تداوم حملات به مواضع دیپلماتیک ترکیه در لیبی، مقرهای ارتش ملی لیبی به‌عنوان «اهداف مشروع» ترکیه هدف حمله قرار می‌گیرند. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه که از حامیان بین‌المللی دولت وفاق ملی لیبی به‌شمار می‌رود و در توافقی نظامی، تجهیزات(موشک و...) و آموزش سربازان دولت فائز سراج را برعهده دارد، پس از این رویداد گفت: «حفتر بعد از پشتیبانی ناتو از دولت وفاق ملی، در حال سقوط است و کشورهای حامی آن با پشتیبانی‌های نامحدود مالی و تجهیزات جنگی نیز نمی‌توانند نجاتش دهند.»
وزارت خارجه ترکیه نیز با انتقاد از سکوت سازمان ملل در برابر حملات نیروهای حفتر گفت: «این سکوت طولانی غیرقابل قبول است. کشورهایی که به حفتر تجهیزات، کمک مالی و سیاسی می‌کنند مسئول رنجی هستند که دوقطبی قدرت در لیبی بر سرشان آورده است. حملات به مواضع دیپلماتیک مانند سفارتخانه‌های طرابلس، فرودگاه معیتیقه، هواپیماهای مسافربری آماده پرواز و دیگر زیرساخت‌های شهری و از همه مهمتر کشته و مجروح شدن غیرنظامیان، همه و همه جنایت جنگی به شمار می‌رود.» براساس آخرین گزارش‌ها از روز چهارشنبه گذشته 17 غیرنظامی و دو پلیس در جریان درگیری‌ها در طرابلس کشته شده‌اند و بیش از 66 نفر نیز در بیمارستان‌ها بستری هستند. کمیته حمایت سازمان ملل در لیبی با ناعادلانه خواندن حملات اخیر علیه غیرنظامیان گفت: «عاملان این جرایم باید براساس قوانین بین‌المللی محاکمه شوند.»
احمد المیسماری، سخنگوی خلیفه حفتر به «رویترز» گفت: «هدف ما تخریب انبار موشکی ترکیه در فرودگاه بود.» وی همچنین از سازمان ملل خواست وقایع را با یک چشم نبیند و با یک گوش نشنود. در نقطه مقابل پارلمان لیبی در درخواستی از کمیسیون امنیت سازمان ملل، خواستار اقدام فوری علیه تهاجم‌های نیروهای حفتر برای نجات جان و مال انسان‌های بی‌گناه شد. «خبرگزاری آناتولی» در این باره نوشت: «کمیسیون امنیت باید مسئولیت حمایت از غیرنظامیان را برعهده بگیرد.»

پنج خودروی زرهی امریکا با هدف بررسی میدان‌های نفتی و گازی سوریه از مرز عراق وارد این کشور شدند.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپوتنیک، نیروهای ارتش امریکا با ورود به میدان نفتی منطقه الشدادی درجنوب استان الحسکه، بازرسی‌های خود را در نیروگاه‌های الکبیبه، غونا و حویزیه آغاز و با استفاده از پهپادهایی از چاه‌ها و مناطق اطراف آن تصاویری را ثبت کردند. نظامیان پس از پایان این بازدید بدون هیچ ممانعتی به عراق بازگشتند. همچنین گفته می‌شود یک هواپیمای باری بزرگ امریکایی نیز در 48 ساعت دو بار در پایگاه غیرقانونی القسرک در نزدیکی منطقه تل بیدر شمال شهر الحسکه فرود آمد و پس از سه ساعت توقف به مقصدی نامعلوم پرواز کرد. امریکایی‌ها برای تداوم حضور نظامی خود در منطقه، دوره‌های آموزشی جدیدی را برای عناصر تشکیلات نیروهای سوریه دموکراتیک (قسد) برگزار کرده و آنها را با وسوسه‌های مالی و افزایش حقوق و دستمزدها جذب می‌کنند.

باری آر پوسن
گروه جهان/ جنگ یک تجارت پرریسک و به‌طور بالقوه بسیار پرهزینه است. «جیئوفری بلینی»، تاریخ نگار در کتاب «دلایل جنگ» نوشته است که اکثر جنگ‌ها در مرحله آغازین یک ویژگی مشترک دارند و آن خوشبینی است. جنگاوران معمولاً در ابتدا درباره موفقیت‌های نظامی خود خوشبین و امیدوار هستند. هنگامی که نخبگان نظامی دو طرف یا تمام طرف‌ها از چیزی مطمئن هستند، مشتاق‌تر می‌شوند که آن چیز را شروع کنند و کمتر پیش می‌آید که درباره آن چیز گفت‌و‌گو کنند زیرا فکر می‌کنند با جنگیدن دستاورد بهتری خواهند داشت. برعکس، به صلح بدبینانه نگاه می‌شود. حتی بدبین بودن یک طرف به جنگ می‌تواند کمک‌کننده باشد: آن طرف بدبین برای مذاکره مشتاق‌تر خواهد بود و حتی ممکن است یک توافق نامطلوب را فقط برای جلوگیری از بروز جنگ بپذیرد. اما هنگامی که یک طرف در میدان جنگ یک پیشروی ناگهانی و چشمگیر می‌کند این منطق ممکن است از بین برود: طرف خوشبین به جنگ با افزودن سریع بر خواسته‌های خود حتی فرصت مذاکره را به طرف بدبین به جنگ نمی‌دهد. برخی تحلیلگران نگران هستند به‌خاطر همه‌گیری ویروس کرونا در جهان بین روابط چین و ایالات متحده اتفاق‌های اینچنینی رخ دهد. ایالات متحده در حال حاضر دارد یک بحران داخلی را تجربه می‌کند و برخی می‌ترسند، چین همه‌گیری ویروس کرونا را امتیازی برای خود تلقی کند و قدرت نظامی را در غرب اقیانوس آرام به‌کار گیرد.
اما آنچه که از دید این تحلیلگران دور مانده است، این است که کووید 19 تمام قدرت‌های بزرگ و متوسط را کم و بیش به یک اندازه تضعیف کرده است و هیچ کشوری از این همه‌گیری امتیاز و بهره معناداری در قبال دیگر کشورها نمی‌برد. تمام کشورهای جهان دلیل کافی برای بدبین بودن به توانایی‌های نظامی خود و آمادگی کلی‌شان برای آغاز جنگ دارند.
محققان بارها و بارها مستندسازی کرده‌اند که چگونه جنگ شرایط لازم برای شیوع بیماری‌ها چه در میان نظامیان و چه در میان شهروندان گرفتار در جنگ را فراهم می‌کند. اما به ندرت می‌توان یک مطلب مستند یافت که نشان دهد همه گیری‌ها باعث بروز جنگ شده‌اند یا در میانه یک بیماری همه گیر یک جنگ آغاز شده است. این موضوع که بیماری مارش‌های جنگی را کند می‌کند تا حدی به این خاطر است که جنگ وابسته به نیروی انسانی است. هنگامی که افراد بیمار هستند در میدان جنگ خوب عمل نخواهند کرد. بروز بیماری در ارتش در سال‌هایی که منتهی به جنگ جهانی اول شد، خسارات زیادی به کشورها زد و ارتش‌ها بیش از آنکه در جنگ نیروهایشان را از دست بدهند بر اثر بیماری آنها را از دست می‌دادند. همین حالا هم همه گیری‌ها برای ارتش یک تهدید جدی است و به‌عنوان نمونه در ناوهای هواپیمابر ایالات متحده و فرانسه صدها تن از نظامیان این دو کشور آلوده به ویروس کرونا شده‌اند. البته در زمان‌های همه گیری، جنگ‌های زمینی در مناطق شهری همچنان بیشترین خطر را برای نظامیان دارد. جنگ‌های زمینی که در حال حاضر در جهان وجود دارد در شهرهای کشورهای فقیر است. کشورهایی که منابع بهداشت عمومی کمی دارند یا اصلاً این منابع را ندارند. جنگ‌های زمینی همچنین معمولاً اسیر و زندانی دارند و هر کدام از این اسرا و زندانیان می‌تواند آلوده به ویروس و بیماری باشند. یک واکسن ممکن است سرانجام تمام این مشکلات را حل کند اما احتیاط بیش از حد احتمالاً مانع خواهد شد که واکسن تولیدی بسرعت مورد استفاده قرار بگیرد.
مهم‌ترین دلیل که بیماری مانع بروز جنگ می‌شود اقتصاد است. حتی چین که توانسته روند همه‌گیری ویروس کرونا را کنترل کرده و کاهش دهد و اقتصاد خود را بازگشایی کند تا سال‌ها بعد از این همه‌گیری آسیب خواهد دید. این همه‌گیری به تولید ناخالص داخلی چین در سه ماهه اول 2020 بشدت آسیب زده و به 40 سال رشد مداوم اقتصادی این کشور پایان داده است. شرکای تجاری چین هم به خاطر اینکه برای بسیاری از تجهیزات لازم مقابله با ویروس کرونا به چین وابسته بودند، آسیب جدی دیده‌اند و مطمئناً واردات خود را کاهش خواهند داد. چین که یک کشور متکی به صادرات است از این پس مجبور خواهد بود به بازارهای داخلی خود اتکا کند؛ اتفاقی که سال‌ها قبل از سوی پکن تجربه شده بود اما موفقیت محدودی داشت. حتی پس از آنکه واکسن کووید 19 کشف شود و به تولید انبوه برسد مشکلات اقتصادی جهان برای سال‌ها بعد باقی خواهد ماند. کشورها از این بحران با بدهی‌های کلان خارج خواهند شد و سال‌ها باید این بدهی‌ها را بپردازند و همین مسأله یک دلیل دیگر برای بدبین بودن به آغاز جنگ است.
منبع: Foreign Affairs

نوام چامسکی منتقد سرسخت سیاست‌های دونالد ترامپ، در اظهار نظری جدید رئیس جمهوری ایالات متحده را به‌دلیل سیاست‌هایش در دوران همه گیری‌کرونا،  مسئول مرگ هزاران امریکایی دانست.
به‌گزارش ایرنا به نقل از روزنامه بریتانیایی گاردین «نوام چامسکی» زبان‌شناس، فیلسوف و نظریه‌پرداز امریکایی در مصاحبه‌ای با این روزنامه اظهار داشت: دونالد ترامپ از همه‌گیری ویروس کرونا برای تقویت چشم‌انداز انتخاباتی خود و پرکردن جیب مشاغل بزرگ استفاده کرده و به این ترتیب مقصر مرگ هزاران امریکایی است. او در حالی که وانمود می‌کرد ناجی این کشور در بدترین و وخیم‌ترین بحران سلامت طی یک قرن اخیر است، ضربات سهمگینی به اقشار امریکایی‌ها زده است. چامسکی ادامه داد: ترامپ که در پی انتخاب مجدد است، اواخر امسال بودجه دولتی را در بخش مراقبت‌های بهداشتی و تحقیقات در زمینه بیماری‌های عفونی به نفع شرکت‌های ثروتمند کاهش داده است. این اقدام اگرچه آسیب بسیاری به اقشار آسیب پذیر وارد می‌کند، سود هنگفتی برای حامیان و صاحبان قدرت و ثروت به همراه دارد. وی در پاسخ به این سؤال که آیا وی ترامپ را مقصر مرگ امریکایی‌ها می‌داند، گفت: بله، اما بدتر از آن تلاش وی برای مخفی کردن حملات جنایتکارانه علیه امریکایی‌ها است که در تمام مدت ریاست جمهوری خود انجام داده و هربار سعی در قربانی کردن یک نفر به‌عنوان مقصر این رویدادها کرده است.

اعتراضات ضد دولتی در هنگ‌کنگ که در چند ماه اخیر زیر سایه وحشت از شیوع کرونا کاهش یافته بود، دیگر بار و با شدتی بیشتر این دولت‎شهر را فراگرفت.
به‌گزارش سایت شبکه خبری تی‌آر‌تی ترکیه، شدت اعتراضات و درگیری‌ها طوری بود که در پایان پلیس از بازداشت 200 نفر از معترضان خبر داد. پلیس تأکید کرده این افراد به‌دلیل برهم ریختن نظم اجتماعی، مسدود کردن خیابان‎ها و روشن کردن آتش در خیابان‌ها به قصد آشوب دستگیر شده‎اند. این در حالی است که روزنامه ساون چاینا مونینگ پست از دستگیری 250 نفر خبر داده است. برخی منابع نیز خبر داده‌اند، پلیس افرادی را که با تجمع خود به نقض تدابیر اضطراری مقابله با کرونا متهم شدند، ۲۶۰ دلار (۲۰۰۰ دلار هنگ‌کنگ) جریمه کرده است.
اعتراضات شبانه در هنگ‌کنگ که تا بامداد دیروز ادامه داشت، به‌دنبال یک سری اعتراضات در فروشگاه‌ها در صبح یکشنبه انجام شد.