قیمت هر بشکه نفت برنت دریای شمال روز گذشته در اولین ساعات معاملات در روز جمعه با ۱۲ سنت معادل ۰،۱ درصد کاهش و به ۸۹ دلار و ۴۴ سنت رسید. بدین‌ترتیب قیمت نفت برای دومین هفته پیاپی به‌خاطر نگرانی در مورد افزایش نرخ بهره بانک‌های مرکزی و کاهش تقاضا به‌دنبال وضع محدودیت‌های کرونایی در چین پایین آمد. نفت وست تگزاس اینترمدیت امریکا هم با 19 سنت معادل 0،2 درصد کاهش 83 دلار و 35 سنت برای هر بشکه معامله می‌شود. شاخص نفت برنت و نفت امریکا طی یک هفته گذشته 4 درصد پایین آمده است. این کاهش قیمت در شرایطی صورت می‌گیرد که سازمان کشورهای صادرکننده نفت و متحدانش در ائتلاف اوپک‌پلاس تولید خود را پایین آورده‌اند.
کاهش بیشتر تولید نفت اوپک‌پلاس در راه است
اوپک‌پلاس دوشنبه هفته گذشته، افزایش تولید نفت در ماه میلادی جاری را معکوس و کاهش تولید به میزان ۱۰۰ هزار بشکه در روز در اکتبر را تصویب کرد. به گزارش ایسنا به نقل از اویل پرایس، کاهش تولید تصویب شده، تغییر اندکی در اهداف تولید اوپک‌پلاس محسوب می‌شود و با در نظر گرفتن این حقیقت که این گروه اکنون ۲،۹ میلیون بشکه در روز پایین‌تر از سهمیه تولید می‌کند، اقدام مذکور از نظر میزان عرضه به بازار بی‌اهمیت است اما تصمیمات روز دوشنبه، این پیام قوی را به بازار نفت ارسال کرد که این گروه آماده است در هر زمانی، دیدار کند و درباره هر میزان کاهشی که برای تثبیت قیمت‌های نفت مناسب به نظر برسد، تصمیم بگیرد.
این پیامی به بازار است که تحلیلگران به عنوان عزم اوپک‌پلاس و عربستان سعودی برای ادامه مداخله در بازار و جلوگیری از ریزش بیش از حد قیمت نفت از سطح فعلی، تفسیر می‌کنند.
امریکا در حال بررسی لزوم آزادسازی بیشتر نفت از ذخایر استراتژیک خود
وزیر انرژی امریکا گفت اگر اوپک بازهم عرضه نفت را پایین بیاورد، احتمال برداشت دوباره از ذخایر استراتژیک نفتی پس‌از پایان این طرح در ماه اکتبر وجود دارد.
به‌گزارش تسنیم به نقل از رویترز، جنیفر گرانهلم، وزیر انرژی امریکا گفت دولت این کشور در حال بررسی لزوم آزادسازی بیشتر نفت خام از ذخایر استراتژیک پس‌ از پایان این طرح در ماه اکتبر است. دولت بایدن در سال‌جاری میلادی روزانه حدود 1 میلیون بشکه نفت از ذخایر استراتژیک نفتی با هدف پایین آوردن قیمت سوخت و مهار تورم انرژی در آستانه انتخابات میان‌دوره‌ای آزاد کرده است. برداشت از ذخایر استراتژیک نفتی در سال‌جاری میلادی متوسط قیمت خرده‌فروشی بنزین در این کشور را از 5 دلار در هر گالن در ماه ژوئن تا 3،75 دلار پایین آورده است. اما ذخایر استراتژیک امریکا حالا به کمتر از 450 میلیون بشکه رسیده است؛ یعنی پایین‌ترین رقم از 1984.

 ایران برای جهش عظیم در تولید برق تجدیدپذیر هدفگذاری کرده است. به این ترتیب که میزان تولید برق تجدیدپذیر اعم از بادی و خورشیدی تا 5 سال دیگر بیش از 12 برابر خواهد شد. اکنون سهم این بخش در سبد برق تولیدی کشور کمتر از هزار مگاوات است و برنامه دولت سیزدهم افزایش بیش از 12 هزار مگاواتی این ظرفیت است. در این رابطه، معاون وزیر نیرو و رئیس سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره وری انرژی برق (ساتبا) از هدف‌گذاری برای تولید ۱۰ هزار مگاوات انرژی تجدیدپذیر در دولت سیزدهم خبرداد و گفت: این میزان تا پایان دولت و در یک افق چهار ساله اجرا می‌شود. محمود کمانی در حاشیه مراسم امضای تفاهمنامه واگذاری زمین به سرمایه‌گذاران نیروگاه‌های خورشیدی یزد افزود: از این میزان، ۴ هزار مگاوات نیروگاه خورشیدی، ۲ هزار مگاوات نیروگاه بادی، ۳ هزار مگاوات از طریق نیروگاه‌های خود تأمین توسط صنایع و یک هزار مگاوات هم توسط صنایع متوسط در شهرک‌های صنعتی برنامه‌ریزی شده است. به گزارش ایرنا، رئیس سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر گفت: در کشور مناقصه‌ای برای ایجاد ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه تجدیدپذیر برگزار شد که ۴ هزار مگاوات آن خورشیدی بود و در مرحله اول برای یک هزار و ۴۴۰ مگاوات، برنده مناقصه مشخص شد. کمانی یادآور شد: ۲۲۰ مگاوات از این میزان در استان یزد در هشت ساختگاه توسط چهار شرکت بخش خصوصی ایجاد می‌شود که امروز مجوزهای آنها تحویل شرکت‌ها شد. رئیس سازمان ساتبا اضافه کرد: در مرحله اول مناقصه، ساخت نیروگاه خورشیدی در ۱۴ استان انجام می‌شود و مرحله دوم مناقصه نیز بزودی برگزار و در استان‌های مختلف احداث این نیروگاه‌ها انجام می‌شود. کمانی با بیان اینکه توسعه نیروگاه‌های خورشیدی و بادی اولویت‌های دولت است و متناسب با شرایط اقلیمی کشور دنبال می‌شود، افزود: مابقی ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه‌های تجدید پذیر در استان‌های کرمان، سیستان و بلوچستان و اصفهان اجرا می‌شوند، زیرا از نظر تابش خورشیدی موقعیت مناسبتری برای تولیدی انرژی خورشیدی دارند.
۵۵۰ هزار نیروگاه خورشیدی برای اقشار کم برخوردار ‌
در همین حال معاون وزیر نیرو و رئیس سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره وری انرژی برق (ساتبا) از اجرای طرح حمایت از اقشار کم‌برخوردار از طریق ایجاد نیروگاه‌های خورشیدی مقیاس کوچک خبرداد و گفت: ساخت ۵۵۰ هزار نیروگاه خورشیدی پنج کیلوواتی هم‌اکنون در دستور کار این سازمان قرار دارد.
محمود کمانی افزود: ایجاد سالانه ۱۱۰ هزار سامانه نیروگاه خورشیدی کوچک پنج کیلو واتی در جوار منازل اقشار کم در آمد صورت می‌گیرد که علاوه بر تولید برق با خرید مازاد انرژی تولیدی از آنان، زمینه تقویت معیشت این افراد فراهم می‌شود.
وی با اشاره به اینکه شناسایی و معرفی مددجویان در این طرح برعهده‌ دفتر امور روستایی و شوراهای استانداری، بسیج سازندگی، کمیته امداد و سازمان بهزیستی است، اظهار کرد: سهم استان یزد در این طرح چهار هزار سامانه کوچک خورشیدی ۵ کیلوواتی است.
معاون وزیر نیرو در ادامه گفت: علاوه بر توسعه ساخت نیروگاه‌ها، طرح‌های بهینه‌سازی مصرف برق در راستای مدیریت مصرف در دستور کار قرار دارد که اصلاح سیستم روشنایی معابر شهری با جایگزینی لامپ‌های فوق کم‌مصرف (ال ای دی) به جای لامپ‌های گازی و تعویض موتورهای کولر آبی پرمصرف با موتورهای پربازده انجام می‌شود. کمانی ادامه داد: در طرح اصلاح سیستم روشنایی معابر ۱۰ هزار مگاوات انرژی برق در کشور صرفه‌جویی می‌شود که این طرح برای نخستین بار توسط بخش خصوصی در استان یزد و بزودی در کل کشور اجرا می‌شود. 

عطیه لباف
 خبرنگار

جذب سرمایه چه از ظرفیت‌های داخلی و چه خارجی یکی از الزامات صنعت نفت است. صنعتی که حداقل 160 میلیارد دلار نیاز دارد تا بتواند هم سر پا بماند و هم از وضعیت فعلی اندکی فاصله بگیرد. در یک سال اخیر، وزارت نفت سعی کرد که با فعال کردن هر فرصتی بخشی از این نیاز را پاسخ دهد؛ اما بخشی از اسناد امضاشده هنوز در مرحله تفاهمنامه هستند و تا زمانی که به قرارداد تبدیل نشوند، این نگرانی وجود دارد که منابع مورد نیاز تأمین نشود. ضمن آنکه برخی از تفاهمنامه‌ها و قراردادها با شرکت‌های داخلی منعقد شده و این سؤال مطرح می‌‌شود که شرکت‌های ایرانی توانایی اجرای پروژه‌های نفتی را دارند؟ برای پاسخ دادن به این سؤالات سراغ  «فریدون کردزنگنه» مدیر سرمایه‌گذاری و کسب‌ و کار شرکت ملی نفت ایران رفتیم. او در این گفت‌وگو  از روند امضای برخی از قراردادها و تفاهمنامه‌های داخلی و خارجی و همین طور آینده متصور برای آنها خبر می‌‌دهد.
اخیراً تفاهمنامه‌ای برای توسعه میدان آزادگان به امضا رسید. این تفاهمنامه در چه مرحله‌ای است؟
درخصوص پروژه آزادگان جلسات متعددی را تاکنون برگزار کرده‌ایم. تیپ اساسنامه آماده شده و خوشبختانه همه شرکای ما اعم از سیستم بانکی و شرکت‌های اکتشاف و تولید E&P آن را امضا کرده‌اند. مشارکت‌نامه نیز تهیه و تدوین شده و برای امضا به سرمایه‌گذاران داده‌ایم تا مطالعه و امضا کنند. پروژه آزادگان، یک پروژه ویژه است که با توان داخل دنبال می‌‌شود. ما در این زمینه مطابق اعلام وزیر نفت محترم، بحث تأمین مالی را در 7- 6 ماه برای این پروژه به سرانجام رساندیم. با هماهنگی که با سیستم بانکی کشور انجام دادیم، خوشبختانه تأمین مالی شد. لذا از نظر مالی و منابعی که مدنظر است، مشکلی نداریم. این پروژه مطابق با زمان‌بندی انجام شده در حال انجام است و مشکلی ندارد.
برخی عنوان می‌‌کنند که این منابع قابل تأمین نیست و اگر منابع هم تأمین شود، اجرای آن کار شرکت‌های ایرانی نیست. نظر شما چیست؟
البته عده‌ای دوست ندارند که توسعه میدان آزادگان استارت بخورد و به بهره‌برداری برسد. متأسفانه برخی از داخل و خارج مأموریت دارند که پروژه به شکست برسد. می‌‌خواهند دستاورد این دولت زیر سؤال برود؛ اما به قیمت منافع ملی. اگر انتقادات سازنده باشد که ما قطعاً استقبال می‌‌کنیم اما این موضوعات که دنبال می‌‌شود و خواسته‌هایی که دارند، فراقانونی است و ما تن به این خواسته‌ها نخواهیم داد.
بررسی‌های ما نشان می‌‌دهد که اجرای پروژه روی روند عادی خودش است و به سرانجام هم می‌‌رسد. زمان اجرای این پروژه 8 سال است و سرمایه مورد نیاز آن بین 7 تا 8 میلیارد دلار. این پروژه را می‌‌توان با توان داخل جلو برد.
یعنی مشکل تکنولوژیکی ندارد؟
حول و حوش 70 درصد تجهیزات مدنظر ما از داخل تأمین می‌‌شود و 30 درصد باقیمانده هم وارد خواهد شد. این بخش تجهیزات را از کشورهای مختلف تأمین می‌‌کنیم.
آیا در تحریم امکان واردات این تجهیزات و قطعات وجود دارد؟
بله. در این باره مذاکرات آغاز شده و سیگنال‌های مثبتی دریافت کرده‌ایم. البته این شرکتی که برای توسعه آزادگان تأسیس می‌‌کنیم ۱۰۰ درصد خصوصی است و ما به عنوان دولت فقط بر آن نظارت داریم. لذا شرایط متفاوت است. الان رایزنی‌ها آغاز شده و برخی برندهای بزرگ دنیا اعلام آمادگی برای همکاری کرده‌اند. ان‌شاءالله برای تأمین تجهیزات و کالا مشکلی نخواهیم داشت. ضمن آنکه ما این پروژه را برای دوران قبل و بعد برجام طراحی نکردیم.
چقدر تولید در این میدان بالا می‌‌رود؟ آیا ضریب بازیافت نفت نیز در این میدان مشترک و بزرگ افزایش می‌‌یابد؟
الان تولید این میدان کمتر از ۲۰۰ هزار بشکه است. اما ظرف ۸ سال به نزدیک ۶۰۰ هزار بشکه در روز می‌‌رسد. ضریب بازیافت هم در این پروژه افزایش پیدا می‌کند و هدف‌گذاری آن هم مورد قبول ماست. این تفاهمنامه مهمی است.
گذشته از آزادگان، همین نگاه در مورد تفاهمنامه امضا شده با گازپروم روسیه نیز وجود دارد. یعنی این سؤال مطرح است که آیا می‌‌توان به اجرای این تفاهمنامه امیدوار بود؟ ضمن آنکه گازپروم در گذشته نیز تفاهمنامه‌ها و قراردادهای اجرا نشده با ایران داشته است.
در مورد تفاهمنامه گازپروم، از روز اول بنده در جریان مذاکرات با روسیه بودم و در جلسات حضور داشتم. شروع آن با سفری بود که به اتفاق دکتر خجسته مهر به روسیه داشتیم و با مسئولان عالی‌رتبه گازپروم از جمله آقای الکسی میلر، مدیر عامل اجرایی این شرکت دیدار و مذاکره کردیم. در این زمینه تمام تمهیدات مورد نظر مجموعه نفت اندیشیده شد و به مسئولان گازپروم هم گوشزد کردیم که برخی از کارهای اجرایی که قرار بود گازپروم در سال‌های گذشته انجام بدهد و نداده است، مورد رضایت ایران نیست و ما نمی‌پذیریم که دوباره بخواهد همان اتفاق رخ دهد. این موارد را صادقانه بیان کردیم و تیم کنونی گازپروم هم گفتند که شما دیگر قطعاً شاهد آن برخوردهای قبلی نخواهید بود و ما با تمام قدرت، پروژه‌ای که مجموعه نفت ایران به ما اعلام کند، جلو می‌‌بریم و مشارکت را ادامه می‌‌دهیم. آنها این قول را به ما دادند و امیدوار هستیم که این چنین باشد. ضمن اینکه ما برای تأمین اعتبار و اجرای پروژه‌ها با سایر شرکت‌های نفتی دنیا در حال مذاکره هستیم و مسیر را نمی‌بندیم. تفاهمنامه امضا می‌‌کنیم؛ اما الزام‌آور نیست و هر شرکتی در دنیا می‌‌تواند حتی برای همان میدان با ما مذاکره کند.
یعنی برای همین بخشی هم که با گازپروم تفاهمنامه امضا شده، باز هم در حال مذاکره بین‌المللی هستید؟
بله. ما یک برنامه‌ریزی کوتاه مدت انجام داده‌ایم و اعلام کرده‌ایم که هر  شرکتی که توان سرمایه‌گذاری و اجرا دارد، می‌‌تواند در این میادین بیاید و کنار ما باشد. این کار را برای همه میادین انجام می‌‌دهیم تا از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم.
به نظر شما کدام بخش از این قرارداد در زمینه همکاری بالادستی به قرارداد نزدیک‌تر است؟
بخش قراردادی زمانبر است. قراردادی که منعقد می‌‌شود از نوع آی‌پی‌سی است و فعلاً فقط در حال مذاکره هستیم. اطلاعات پایه را جمع‌آوری کرده‌ایم و اطلاعات فنی را در اختیار گازپروم و زیرمجموعه قرار داده‌ایم که این را مطالعه کنند. مدارک مالی را از طرفی ما درخواست کردیم که آنها هم مدارک و مستندات را در اختیار ما قرار داده‌اند. امیدواریم به نقطه مطلوب برسیم.
به غیر روس‌ها، آیا با شرکت‌های دیگر نفتی  مذاکرات بین‌المللی داشته اید که به نتیجه‌ای برسد؟
از زمان استقرار در شرکت ملی نفت مذاکرات جدی با تمام شرکت‌های دنیا بجز دولت‌های متخاصم آغاز کردیم. خوشبختانه بازخورد خیلی خوبی گرفتیم و مذاکرات ادامه دارد؛ سفرها محرمانه در حال انجام است، اگر برجام اجرا شود که حضور این شرکت‌ها چشم گیر‌تر خواهد بود اما اگر نیامدند هم با تمهیداتی که در نظر گرفته  شده، قطعاً برخی از این شرکت‌ها در کنار ما خواهند بود. در شرایط کنونی نمی‌توان اسمی از آنها برد.
آیا شرکت یا کشوری اعلام کرده که بلافاصله بعد از اجرای برجام روابطش را با ایران توسعه خواهد داد؟
بله به‌صورت کلی سیگنال‌های مثبتی از طرف شرکت‌های بزرگ دنیا در حوزه نفت و گاز دریافت شد، اما اینکه به‌صورت شفاف و روشن برای این بخش تماسی در جریان باشد، خیر، البته ما هم منتظر نمانده‌ایم و توسعه را با ظرفیت‌های موجود جلو می‌بریم، اما آن چه که برخی از کشورها -خصوصاً کشورهایی که در سالیان نه چندان دور نفت و میعانات گازی و ال‌پی‌جی ما را می‌خریدند- رسماً اعلام کرده‌اند این است که می‌خواهند در اولین فرصت نفت و انرژی بیشتری از ایران بخرند. می‌خواهند ایران در بازار نفت حضور پیدا کند و وزارت نفت هم این آمادگی را دارد ، آن محصولاتی که مد نظر آنهاست تأمین کند.
یعنی بازار به‌دنبال عرضه بیشتر نفت ایران است؟
بله. در این رابطه تماس‌ها و درخواست‌هایی دریافت شده است.
در خصوص توسعه بالادستی، به نظر شما آیا فرصت مثلاً 3 ساله برای تداوم حضور شرکت‌های نفتی در صنعت –البته در صورت بازگشت تحریم‌ها- می‌تواند نیاز توسعه را تأمین کند تا دوباره تجربه تلخ خروج شرکت‌ها مانند توتال فرانسه تکرار نشود؟
اگر برجام امضا شود و بدعهدی از طرف اروپا و امریکا در میان نباشد، مدنظر ماست که مدت زمانی هم برای حضور حتمی شرکت‌ها در پروژه‌ها لحاظ شود.  ما میادین مختلف نفتی و گازی داریم. بیشتر میادین گازی ما میادینی هستند که مدت زمان کمی برای اجرای پروژه نیاز دارند و سال ساخت و زمان بهره‌برداری آنها حدود سه سال است. ما در این مدت زمان، اگر در برجام لحاظ شود، می‌توانیم پروژه را تکمیل کنیم.
در خصوص میادین نفتی اما شرایط فرق می‌کند، برای برخی از میادین این فرصت کافی است و برای بعضی مثل آزادگان یا سایر میادین بزرگ ما نیاز به مدت زمان بیشتر است، اما قراردادها را طوری تنظیم می‌کنیم که کشورهایی که می‌خواهند سرمایه‌گذاری کنند تا آخر مجاب به انجام تعهداتشان باشند. در این رابطه ضمانت اجرایی می‌گیریم و جرایمی در نظر می‌گیریم که تا آخر نتوانند از پروژه خارج شوند.
چقدر می‌توان از منابع بین‌المللی برای توسعه استفاده کرد؟
برآورد ما 100 میلیارد دلار است. جهان هم برای تضمین امنیت به این سرمایه‌گذاری نیاز دارد.
با توجه به امضای نزدیک به 100 میلیارد دلار تفاهمنامه و قرارداد داخلی و خارجی در یک سال اخیر که بخش قابل توجهی از آن برای شرکت ملی نفت است، به نظر شما چقدر دیگر در داخل کشور فرصت تأمین سرمایه وجود دارد؟
منابع داخلی را که بررسی می‌کنیم، در راستای جذب این منابع یک‌سری کارها را  از سال گذشته انجام داده‌ایم و تاکنون هدفگذاری ما سیستم مالی و بانکی کشور و هلدینگ‌ها بوده‌اند که با مدیریت خوبی در حال جلو بردن این همکاری‌ها هستیم، اما علاوه‌ بر این‌ها، ما یک‌سری دسترسی‌های جدیدی به بخش خصوصی درون کشور خودمان پیدا کرده‌ایم. منابع ارزی و ریالی خیلی خوبی وجود دارد؛ به‌دنبال این هستیم که در قالب اشخاص حقیقی و حقوقی هم مذاکرات را آغاز کنیم و از محل این منابع حدود ۱۰ میلیارد دلار نسبت به سرمایه‌گذاری اقدام کنیم.
آیا این مورد در قالب اوراق نفتی و در سازکار بورسی است؟
خیر. خارج از فرایند بورس است.
اوراق نفتی به کجا رسید؟
در این رابطه یک نوع سپرده ارزی را دنبال می‌کنیم و بحث سایر اوراق را نگه داشته‌ایم که پس از تصویب و ابلاغ عملی کنیم، اما این سپرده ارزی در قالب تهاتر نفت است. 
جزئیات این سپرده ارزی را توضیح می‌دهید؟
جزئیات این سپرده ارزی فعلاً محرمانه است و در این زمینه با بانک مرکزی و سازمان و برنامه بودجه مذاکراتی جریان دارد، البته نظر ِهمه صاحبنظران در بازار پول و سرمایه را برای اجرای موفق این طرح کسب و بعد از نهایی شدن اطلاع‌رسانی از طریق رسانه‌ها انجام و آن را اجرا می‌کنیم که فعلاً جزئیات بیشتری نمی‌توان در مورد آن اعلام کرد.
این طرح به امسال می‌رسد؟
بله. به امسال می‌رسد و تا قبل از پایان سال عملیاتی خواهیم کرد.

گروه اقتصادی / اقتصاد ایران به عنوان کشوری نفتخیز روی درآمدهای حاصل از فروش نفت حساب می‌کند. برای اقتصاد ایران منظور از رهایی اقتصاد از نفت، توقف وابستگی مستقیم آن است و به نوعی رهایی از خام‌فروشی و وابستگی مستقیم بودجه به درآمدهای نفتی مدنظر است تا توقف تولید و فروش نفت. کارشناسان می‌گویند که نفت یک نعمت است و باید تا جایی که می‌توانیم از آن به نفع اقتصاد کشور بهره ببریم؛ اما به شکلی دیگر. تا زمانی که این رابطه اصلاح شود نیز باید حداکثر درآمدهای نفتی را برای کشور ایجاد کرد اما از آنجایی که همواره نوک پیکان تحریم‌های غرب این درآمدها را نشانه می‌گیرد، خنثی‌سازی تحریم‌های نفتی نیز ضروری است. تلاش برای خنثی‌سازی این تحریم‌ها طی سال‌های اخیر مورد توجه دولتمردان کشورمان قرار گرفته است. دولت سیزدهم اقداماتی را در جهت فروش نفت به اجرا گذاشته که از آن جمله می‌توان به هدفگذاری برای ساخت پتروپالایشگاه‌ها و ایجاد همکاری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی اشاره کرد. در این خصوص، وزارت نفت قراردادی را با دو کشور امریکای لاتین از جمله ونزوئلا امضا کرده است و به نظر می‌رسد ظرفیتی هم در کشورهای منطقه از جمله افغانستان، عراق، سوریه، یمن و لبنان در این حوزه برای ایران وجود دارد و برای این بخش نیز رایزنی‌ها در جریان است.
درباره اهمیت این اقدام، یک کارشناس ارشد انرژی می‌گوید: برای فروش تضمینی نفت باید بازارسازی انجام داد و صادرات خدمات فنی مهندسی و اخذ سهام در پالایشگاه فراسرزمینی، اقدام بسیار مهمی در زمینه این بازارسازی برای فروش نفت خام است.
«نرسی قربان» در گفت‌وگو با ایرنا اظهار می‌کند: با توجه به اینکه ما همواره تحت تحریم بوده‌ایم و تلاش داشته‌ایم منابع انرژی خود را به فروش برسانیم، راه‌هایی برای رفع مشکلات فنی خود در این حوزه کشف کرده‌ایم. اگر کشورهایی وجود داشته باشند که بخواهند از این دانش فنی ما استفاده کنند، فرصت مناسبی خواهد بود تا دانش خود را در اختیار آنها قرار دهیم.
او ادامه می‌دهد: لزوم فاصله گرفتن از خام فروشی و حرکت به سمت تولید فرآورده‌های نفتی و گازی موضوعی است که طی سالیان گذشته همیشه مطرح بوده و مسأله جدیدی نیست؛ البته باید بررسی کنیم آیا همان‌طور که برای نفت ما مشتری وجود دارد، برای فرآورده‌هایمان هم تقاضا هست یا خیر.
این کارشناس حوزه انرژی با اشاره به تولید فرآورده‌های نفتی در راستای خنثی‌سازی تحریم‌ها، بیان می‌کند: این یک موضوع سیاسی است نه اقتصادی، در این سناریو در واقع ما در حال دور زدن تحریم‌ها هستیم و کار درستی است که باید انجام شود؛ اما اگر بخواهیم به تولید فرآورده‌ها از دید اقتصاد کلان نگاه کنیم، با یک موضوع بسیار گسترده روبه‌رو هستیم و این موضوع به مسائل مختلفی بستگی دارد.
نرسی قربان می‌گوید: به طور مثال در نظر بگیرید که ما روزانه ۲ میلیون بشکه نفت در روز صادرات داریم. تبدیل این حجم از نفت به فرآورده سرمایه‌گذاری هنگفتی را می‌طلبد، در حدود ۳۰ الی ۴۰ میلیارد دلار سرمایه لازم است تا پالایشگاه راه‌اندازی و نفتمان را تبدیل به فرآورده کنیم.
او با بیان اینکه اکنون در شرایطی نیستیم که بتوانیم چنین سرمایه‌گذاری انجام دهیم، ادامه می‌دهد: از طرف دیگر، اداره پالایشگاه‌های تازه تأسیس نیاز به فناوری‌های نوین دارد که در وضعیت تحریمی فعلی امکان دستیابی به آن وجود ندارد.
پالایشگاه‌داری به جای پالایشگاه سازی
این کارشناس حوزه انرژی در خصوص پیشنهاد برخی کارشناسان مبنی بر اینکه به‌جای پالایشگاه‌سازی در کشور به سمت استفاده از پالایشگاه‌های نیمه‌کاره در کشورهای دیگر مانند ونزوئلا، عراق، سوریه، یمن، افغانستان، لبنان و... برویم، تصریح می‌کند: این سیاستی است که می‌توان در دستور کار قرار داد، اگر کشوری را پیدا کنیم که پالایشگاهی داشته باشد و همکاری ما را بخواهد، می‌توانیم از این فرصت بهره ببریم.
نرسی قربان با بیان اینکه قبلاً تجربه همکاری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی را داشته‌ایم، ادامه می‌دهد: به‌طور مثال، در حدود ۵۰ سال پیش پالایشگاه‌هایی را در کره جنوبی، هند و آفریقای جنوبی خریده بودیم و تلاش می‌کردیم نفت خود را به این کشورها بفروشیم.
نرسی قربان می‌گوید: در ادامه این پالایشگاه‌ها فروخته شد و پالایشگاه ما در کره جنوبی که آن را فروختیم، الان یکی از بزرگ‌ترین پالایشگاه‌های دنیاست. به طور کلی، همکاری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی امکانپذیر است و مزایایی برای کشور دارد.
لزوم بازارسازی نفت
کارشناس حوزه انرژی تأکید می‌کند: برای فروش تضمینی نفت، باید بازار‌سازی انجام داد و صادرات خدمات فنی مهندسی و اخذ سهام در پالایشگاه فراسرزمینی، اقدام بسیار مهمی در زمینه این بازار‌سازی برای فروش نفت خام است. به طور کلی همه کشورها به دنبال یافتن راه‌هایی برای فروش بیشتر نفت خودشان هستند.
نرسی قربان با اشاره به اینکه باید از همه فرصت‌ها برای فروش نفت خود استفاده کنیم، در پایان می‌گوید: نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشیم این است که فرصت زیادی برای فروش نفت نداریم. با توجه به جهت‌گیری انرژی در جهان که به سمت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر پیش می‌رود، ما فرصت چندانی برای فروش نفت نداریم.