گروه ورزشی/ یکی از موضوعاتی که فدراسیون جهانی فوتبال به‌عنوان یکی از شعارهای همیشگی خود مطرح می‌کند، دوری سیاست از ورزش است. با این حال به دفعات شاهد بوده‌ایم که فیفا این شعار خود را نقض کرده، سیاست یک بام و دو هوایی در پیش گرفته و درواقع ثابت کرده که شعار«جدایی ورزش از سیاست» برای آنها، توخالی و پوچ است. نمونه بارز و آشکار این رفتار فیفا را می‌توان در درگیری سیاسی دو کشور روسیه و اوکراین مشاهده کرد که فیفا به آن وارد شده و طرف اوکراین را گرفته است. نکته جالب این است که فیفا پا را فراتر گذاشته و میزبانی روسیه در تمام رویدادها را لغو کرده و تمام بازی‌ها در سطح بین‌المللی در این کشور را به کشور ثالث منتقل کرده است؛ اما این پایان سیاسی‌کاری فیفا نبود. این نهاد بین‌المللی قبلاً بارها ثابت کرده زیرنظر صهیونیست‌ها فعالیت می‌کند و اقدامات ضد فلسطینی و حقوق بشرش زبانزد است و این بار به پرچم روسیه هم رحم نکرد و دستور بایکوت شدن آن در تمام ورزشگاه‌های فوتبال را داد. رفتار متناقض فیفا درحالی صورت گرفته که وقتی مسأله فلسطین با رژیم اشغالگر‌قدس را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که فیفا در آن‌هم به نفع متخاصم و اشغالگر عمل کرده است. اگر فیفا مدعی حمایت از حقوق بشر است، چرا در مسأله فلسطین و اشغالگری صهیونیست‌ها طرف متجاوز را گرفت؟ چرا پرچم رژیم‌صهیونیستی بایکوت نشد؟ چرا وقتی نظامیان اشغالگر به قتل‌عام مردم بی‌دفاع فلسطین پرداختند، فیفا نه‌تنها حامی فلسطینی‌ها نشد، بلکه حامی رژیم متجاوز شد و برای هویت دادن اشغالگران از هیچ ابزاری دریغ نکرد؟ نکته عجیب در این میان، سفر چند ماه پیش جانی اینفانتینو رئیس فیفا به سرزمین‌های اشغالی بود. او برای اولین‌بار به آنجا سفر کرد تا هویت جعلی این نظام کودک‌کش را تأیید کند. حال سؤال این است که چرا باید رئیس فیفا با نادیده گرفتن مقدسات مسلمانان، در مکانی حاضر شود که روی اجساد مردم فلسطین بنا شده است؟ فیفا بار دیگر نشان داد تابع قانون جدایی فوتبال از سیاست نیست و این حرف تنها شعاری ابزاری است تا در زمان معین به نفع سرمایه‌داران و به‌نوعی صهیونیست‌ها اجرایی شود. حالا هم این رفتار عجیب فیفا در یک هفته گذشته و با آغاز عملیات نظامی روسیه بیش از پیش روشن شده است. جالب اینکه یوفا هم به‌عنوان یکی از اتحادیه‌های پرقدرت زیرنظر فیفا نیز با تحریم تیم‌ملی روسیه و انصراف بسیاری از کشورها از بازی مقابل روسیه در انتخابی جام‌جهانی، به دنیا نشان داد فوتبال یک پدیده کاملاً سیاسی است و جدایی فوتبال از سیاست گزافه‌ای بیش نیست.
تحریم‌های ورزشی علیه روسیه
عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی، امری پسندیده و اخلاقی است که سال‌هاست ورزشکاران کشورمان از آن پیروی می‌کنند. از سویی همراستا با عدم رویارویی ورزشکاران ایران، ورزشکاران سایر کشورهای مسلمان نیز روش‌هایی را برای نشان دادن اعتراض‌شان به ماهیت رژیم صهیونیستی در پیش گرفته‌اند؛ روش‌هایی که بارها مورد توجه جهانیان و افکار عمومی بوده است. در این شرایط، مجامع ورزشی که این اقدام ورزشکاران مسلمان را خلاف روح ورزش می‌دانند و حتی تعلیق و جریمه برای ورزشکاران کشورهای مختلف درنظر گرفته‌اند، حالا خود چنین رویه‌ای برای مقابله با روسیه برگزیده‌اند. اقدامی که بیش از پیش، تصمیمات آنها را زیرسؤال می‌برد. فدراسیون جهانی والیبال دیروز اعلام کرد که میزبانی مسابقات جام جهانی والیبال که قرار بود شهریور ۱۴۰۱ به میزبانی روسیه برگزار شود، از این کشور سلب شده است.همچنین فدراسیون جهانی تکواندو با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که کمربند مشکی افتخاری «دان ۹» را که در سال ۲۰۱۳ به ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه اعطا کرده بود پس می‌گیرد.اما تحریم‌های ورزشی روسیه به این موارد محدود نمی‌شود و چند فدراسیون جهانی دیگر از جمله راگبی هم تمام فعالیت‌های بین‌المللی و فرامرزی روسیه را منع
کرده است.

بـــــرش

عضو هیأت‌رئیسه مجلس:
فیفا  چرا کشورهای متجاوز به یمن را محروم نمی‌کند؟

روح‌الله متفکر‌آزاد نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی، با اشاره به محرومیت روسیه از حضور در میادین توسط فدراسیون جهانی فوتبال به فارس گفت: «این اقدام فدراسیون جهانی فوتبال نشان داد که این فدراسیون برخلاف ادعایش مبنی بر جدایی ورزش از سیاست، به مسائل سیاسی ورود می‌کند. سؤال ما از فدراسیون جهانی فوتبال این است که چرا تیم‌های فوتبال کشورهای متجاوز به یمن را‌‌‌‌‌‌‌‌ در طول 8سال گذشته از حضور در میادین محروم نکرده است؟» عضو هیأت‌رئیسه مجلس ادامه داد: «فدراسیون جهانی فوتبال متأسفانه در مسائل سیاسی ورود می‌کند و ورود آن به این حوزه کاملاً در راستای منافع و مقاصد سیاسی غرب است. در کنار استانداردهای دوگانه غرب در حوزه حقوق بشر و امثال آن امروز شاهد استانداردهای دوگانه در حوزه ورزش هم هستیم که وقتی امریکا و متحدانش به کشوری حمله می‌کنند هیچ محدودیت و محرومیتی علیه آنها در حوزه ورزش اعمال نمی‌شود، اما اگر کشوری که مورد حمایت آنها نیست وارد جنگ شود محرومیت‌ها علیه‌اش اعمال می‌شود. سؤال اینجا است که اگر کشوری به کشور دیگری تجاوز کند، از حضور در میادین ورزشی محروم می‌شود، چرا رژیم‌صهیونیستی محروم نمی‌شود و دیگر اینکه چرا ورزشکارانی که از رویارویی با ورزشکاران صهیونیست خودداری می‌کنند توسط فدراسیون‌های جهانی محروم می‌شوند؟ متأسفانه رفتار فدراسیون جهانی فوتبال نشان داد که این فدراسیون کاملاً سیاسی عمل می‌کند و رفتار سیاسی آن در جهت منافع غرب است.»

حامد جیرودی
روزنامه‌نگار
فوتبال ایران، مدتی است که روزهای تغییر و تصمیم‌گیری را پشت‌سر می‌گذارد. تغییراتی که مهم‌ترین آن، عزل شهاب‌الدین عزیزی خادم از ریاست فدراسیون فوتبال بود و هیأت رئیسه فدراسیون پس از نارضایتی بسیاری از اهالی فوتبال، به این نتیجه رسید که باید با او اتمام همکاری کند و مسیر تازه‌ای را در پیش گیرد. نکته‌ای که پس از آن به عنوان علامت سؤال در ذهن علاقه مندان شکل گرفت، این بود که باید چه کار کرد و با چه افرادی کار را پیش برد؟ با برکناری عزیزی خادم، میرشاد ماجدی به عنوان سرپرست فدراسیون فوتبال انتخاب شده تا او در مدت حدود 3 ماه مانده تا برگزاری مجمع، فوتبال را اداره کند. کسی که اگر چه درباره قانونی بودن حضور او در این سمت، ابهاماتی به وجود آمد اما چهره‌ای بیگانه با مدیریت فوتبال نیست. اما افراد و جایگاه‌های دیگری نیز هستند که نسبت به آنها دغدغه‌های زیادی وجود دارد. یکی از این جایگاه‌ها، مسئولیت سرمربیگری تیم امید بود که در اختیار مهدی مهدوی‌کیا بود. چهره نام‌آشنای فوتبال ایران که وضعیت تمدید قراردادش در هاله‌ای از ابهام قرار داشت اما هیأت رئیسه در اقدامی درست به این نتیجه رسید که کارش را با موشک هامبورگ ادامه دهد تا امیدواری‌ها برای صعود ایران پس از حدود نیم قرن به المپیک ادامه داشته باشد. اما یکی دیگر از تغییراتی که رخ داد، مربوط به پست سرپرستی تیم ملی فوتبال بزرگسالان ایران بود. شأن مجتبی خورشیدی به عنوان یک شخصیت حقیقی و یک پیشکسوت فوتبال محترم اما از ابتدا هم بسیاری از اهالی فوتبال و کارشناسان بر این باور بودند که سرپرستی تیم ملی، سمتی نیست که به خورشیدی سپرده شود و باید فردی نام‌آشناتر که سرد و گرم چشیده فوتبال است، در کنار ملی‌پوشان حضور داشته باشد. مسئولیتی که حالا به حمید استیلی سپرده شده است. بازیکن سابق تیم ملی و زننده گل قرن به امریکا که می‌تواند تعامل خوبی با ملی‌پوشان که اکثرشان لژیونر و سرشناس هستند، داشته باشد. واقعیت این است که همیشه باید هر چیزی یا هر کسی سر جای درست خودش قرار داشته باشد. مدیریت قبلی فدراسیون، اگر چه اشتباهات زیادی داشت اما در انتخاب 2 نفر کار درستی کرد. یکی درباره همکاری با مهدوی‌کیا و دیگری دعوت از کریم باقری برای حضور در تیم ملی. چهره‌ای که تقریباً همه اهالی فوتبال از حضور او در کنار دراگان اسکوچیچ استقبال کردند. با این حال، چهره‌های دیگری هم هستند که فوتبال ملی ایران نیازمند حضور آنهاست و بی‌تردید یکی از این افراد، علی دایی است. مردی که او را «شناسنامه فوتبال ایران» می‌نامند. دومین گلزن برتر فوتبال جهان که تا چند وقت پیش در صدر این فهرست قرار داشت اما حالا جای خود را به یک فوق ستاره به نام کریستیانو رونالدو داده است. با این حال دایی به عنوان مرد مورد وثوق فیفا، مدت‌هاست به دلایل مختلف از فوتبال دور است و این یعنی کفران نعمت. اینکه چرا از بزرگانی مانند دایی و علی کریمی که فخر فوتبال آسیا و جهان هستند، به درستی در فوتبال ایران استفاده نمی‌شود، سؤالی است که بی‌پاسخ مانده. حالا صندلی‌های بازی افتتاحیه جام جهانی برای دایی و مهدوی کیا در قطر رزرو شده اما ما در استفاده از این نعمت‌ها یا بی‌بهره‌ایم یا برای استفاده از آنها اما و اگر می‌گذاریم. فوتبال ایران باید به سمت بزرگانش دست دراز کند و از آنها کمک بخواهد. این تنها راه رسیدن به موفقیت است.

گروه ورزشی/ تیم فوتسال گیتی‌پسند اصفهان با پیروزی در هفته بیست و چهارم لیگ برتر به قهرمانی زودهنگام دست یافت. هفته بیست و چهارم لیگ برتر فوتسال دیروز با برگزاری 5 دیدار پیگیری شد که شاگردان محمد کشاورز توانستند با نتیجه 6-4 زندی بتن کلاردشت را شکست دهند. میثم برمشوری
(۲ گل)، سعید احمدعباسی، فرهاد توکلی و علی‌اصغر حسن‌زاده (۲ گل) گل‌های گیتی‌پسند را به ثمر رساندند. گیتی‌پسند با این پیروزی۶۱ امتیازی شد و در فاصله ۲ هفته مانده به پایان لیگ موفق شد چهارمین قهرمانی‌اش در ادوار لیگ برتر فوتسال را جشن بگیرد. این تیم پیش از این در ســــال‌های۱۳۹1،۱۳۹0 و ۱۳۹۵جـــام قهرمانی را از آن خود کرده بود. محمد کشاورز موفق به انجام کاری شد که مربیانی چون وحید شمسایی، حسین شمس، علیرضا افضل، حمید بی‌غم و رضا لک نتوانستند در 5 دوره گذشته انجام بدهند. قهرمانی گیتی‌پسند از این جهت اهمیت دارد که این تیم به سلطه 4 ساله مس سونگون در لیگ پایان داد. در 4 دوره گذشته، تیم مس به صورت متوالی قهرمان شده بود و گیتی‌پسند با قطع نوار قهرمانی‌های این تیم، جام را از تبریز به اصفهان برد. گفتنی است 2 هفته پایانی لیگ برتر روزهای 15 و 20 اسفند برگزار می‌شود که تیم‌های مس سونگون، کراپ الوند، مقاومت البرز و سن‌ایچ ساوه با امتیازهای نزدیک به یکدیگر برای نایب‌قهرمانی تلاش می‌کنند. تیم‌های راگا، شهروند ساری و ملی حفاری نیز در تلاش هستند تا در لیگ بمانند. راگا ۱۶ امتیازی و دو تیم دیگر پایین جدول ۱۴ امتیاز دارند.

صالح و صابر حردانی که در نیم فصل اول در فولاد کنار هم به میدان می‌رفتند، در نیم فصل دوم سرنوشت متفاوتی پیدا کردند. صابر راه نساجی را در پیش گرفت و صالح امیدوار است با حضور در استقلال بتواند آینده درخشانی در فوتبال برای خود رقم بزند. این دو بازیکن امیدوار بودند در مصاف استقلال و نساجی حداقل دقایقی در کنار هم بازی کنند ولی با تصمیم الهامی و مجیدی این شرایط مهیا نشد. وقتی صابر وارد زمین شد، چند دقیقه‌ای می‌شد که صالح زمین مسابقه را ترک کرده بود. با این حال، این دو برادر در پایان بازی کنار هم ایستادند تا عکس یادگاری برای ثبت در خاطرات در ورزشگاه امام رضای مشهد بگیرند.