اسپکتیتور (بریتانیا):
بوریس جانسون هفته پیش اسکاتلند را به عنوان مقصد تعطیلاتش انتخاب کرد، اما با توجه به انتخابات پارلمانی سال آینده اسکاتلند که اگر حزب نیکلا استورجن در آن رأی آورد، ندای استقلال سر می‌دهد، باید دید جانسون با این کارها توان مقابله با آنها را خواهد داشت؟

واشنگتن اگزمینر (امریکا):
خیلی سخت است، بخواهیم درباره سیاست خارجی امریکای جو بایدن پیش‌بینی کنیم، اما شاید برای او بهتر باشد، در صورت راهیابی به کاخ سفید از تکرار اشتباه‎های دونالد ترامپ در عرصه سیاست خارجی بویژه در محیط زیست بپرهیزد و از آنها درس بگیرد تا ناکام نشود.

اکونومیست (بریتانیا):
شی جین پینگ اقتصاد چین را متحول کرده و با مدل اقتصادی خاص خود آن را بسیار قدرتمند کرده است. بنابراین اگر غرب منتظر نشسته است تا چین باوجود تحریم‎ها و جنگ تعرفه‎ای ترامپ، به لحاظ اقتصادی به زانو درآید در اشتباه است و باید این توهم را کنار بگذارد.

وصال روحانی/ یک روز پس از آنکه اداره پست امریکا اعلام کرد شاید نتواند در بازه زمانی لازم، کار دریافت و شمارش آرای مردم در انتخابات ماه نوامبر ریاست جمهوری امریکا را به بهترین شکل انجام دهد، دونالد ترامپ حمایت خود را از رئیس کل اداره پست این کشور اعلام کرد. او که از آغاز هم با رأی‌گیری پستی مخالف بود، متذکر شد، به‌دلیل اینکه لوییس دی‌جوی می‌کوشد با رفع معایب موجود عملکرد پست این کشور را یک بار دیگر کم نقص سازد و روزهای خوش گذشته را به‌یاد آورد، از عملکردش راضی است.
به‌گزارش سایت شبکه خبری «ای بی‌سی نیوز» در حالی که دموکرات‌ها دی‌جوی را متهم به همکاری با ترامپ به قصد پیروز ساختن وی در انتخابات امریکا کرده‌اند، رئیس‌جمهوری امریکا در نشستی مطبوعاتی در باشگاه اختصاصی گلف‌اش در بدمینستر واقع در ایالت نیوجرسی امریکا گفت: «دی‌جوی مردی سرسخت و مستعد است و شاید با کوشش او مکانیسم پست امریکا که آشکارا معیوب شده بود، بتواند یاری دهنده مردم یا کامل‌کننده پروسه‌های سیاسی باشد. من مطمئنم که او از عهده این کار سخت بر می‌آید.»
با وجود این ترامپ که در روزهای قبلی حملات کلامی زیادی به اداره پست کشورش و افراد زیر مجموعه دی‌جوی کرده بود، حاضر نشد وارد بحث‌هایی شود که تصریح می‌دارند از زمان به قدرت رسیدن دی‌جوی در اداره پست امریکا اوضاع مراسلات و پیام رسانی‌ها ضعیف‌تر و بدتر شده است. ترامپ وقتی با فشار خبرنگاران برای توضیح بیشتر در این خصوص مواجه شد، گفت: «در این باره اطلاعی ندارم و با دی‌جوی هم صحبت نکرده‌ام.»
حتی برخی مقام‌های حزب جمهوری خواه هم اعتراف کرده‌اند که روند ارسال‌ محموله‌های پستی بخصوص پکیج‌های پزشکی در سطح کشور بسیار کند و توأم با ایراد است. دیروز نیز گفته شد دموکرات‌ها که معتقد به همکاری ترامپ و دی‌جوی برای به پیروزی رساندن وی در انتخابات هستند، قصد دارند موضوع بی‌کفایتی اداره پست امریکا و رؤسای آن را در اواخر همین هفته در مجلس نمایندگان امریکا به بحث بگذارند تا ائتلاف احتمالی بین ترامپ و دی‌جوی به قصد ناکام‌سازی دموکرات‌ها در انتخابات سرکوب شود. یکی از سران دموکرات کنگره ضمن تأیید این موضوع گفت: «این رویکرد وجود دارد اما هنوز چیزی قطعی نشده است.»
این در حالی است که گزارش شده روند استفاده از صندوق‌های پست در سطح برخی ایالات به سبب تغییر یافتن مکان آنها توسط مدیران ارشد این ایالات دچار خدشه و تأخیر شده و دلیل برداشتن موقتی این صندوق‌ها ترمیم و تعبیه مجدد آنها اعلام شده تا در جریان انتخابات امکان هرگونه سوءاستفاده از این طریق منتفی شود. اداره پست امریکا ماه گذشته نامه‌هایی هشدار‌دهنده به برخی ایالات این کشور فرستاد و در آنها رعایت الزامات و تأمین وسایلی را گوشزد کرد که برای دریافت آرای مردم و سپس ارجاع آن به مرکز شمارش آرا مورد نیاز است ولی توماس جی مارشال دبیرکل این اداره روز شنبه متذکر شد جواب‌هایی که از مراکز ایالت ها گرفته و شرایط موجود نشانگر این است که هنوز آمادگی لازم در این مراکز حاصل نیامده و کارها آشکارا می‌لنگند.
به‌گزارش نیویورک تایمز، ترامپ به محض مطرح شدن این متد بخصوص برای ایالاتی که وضع تیره‌تری در‌مورد ابتلا به بیماری کرونا دارند، این روش را منسوخ و غیر‌قابل اعتماد خوانده و گفته بود مطمئن است از این طریق تقلب‌های زیادی در انتخابات پیش‌رو صورت خواهد گرفت. انتخاباتی که قرار است در اوایل نوامبر (اواسط آبان‌ماه) برگزار شود و از بین ترامپ جمهوریخواه و جو بایدن دموکرات یکی را برای ریاست جمهوری امریکا تا سال 2024 انتخاب کند. مارشال معتقد است کار فقط وقتی کامل و قابل اعتماد می‌شود که هر یک از ایالات بتوانند حداکثر تا 15 روز قبل از انجام انتخابات همه الزام‌ها را فراهم آورند تا هیچ‌یک از قسمت‌های کار توأم با خدشه و شائبه‌ای نباشد. زیرا در شرایط فعلی انجام این کار امکانپذیر نیست و بعید است که برگه‌های حاوی اسم فرد منتخب بموقع ارسال و دریافت و سپس به واشنگتن که مرکز عملیات انتخاباتی است، ارجاع شود. به گفته مارشال در ایالاتی مثل نوادا، اور‌گان، رودآیلند و نیومکزیکو که از امکانات و ادارات پستی قبلی تشکل خود را حفظ کرده‌اند، مشکل خاصی حس نمی‌شود اما در 47 ایالت دیگر کمبودهایی آشکار وجود دارد و چون کار ارسال آرا با تأخیر همراه خواهد شد، خواسته و هدف مجریان انتخابات که شمارش سریع آرا و اعلام نام فرد پیروز تا حداکثر 18 ساعت پس از اتمام انتخابات است، به هیچ‌روی برآورده نخواهد شد.
به گزارش سی‌ان‌ان، برخی مقام‌های ایالتی پس از اعلام عجز بسیاری از مناطق امریکا در ارسال آرای مردم به مرکز خواستار تغییر در برخی قواعد و مرامنامه‌های قدیمی پست شده‌اند تا بتوانند سرعت عمل لازم را به روند استخراج و ارسال آرا ببخشند ولی هنوز پاسخی به درخواست آنها داده نشده و میشیگان و پنسیلوانیا ایالاتی از این دست هستند.
در حالی که کتی بوکوار معاون فرمانداری پنسیلوانیا از دولت مرکزی تقاضای کمک برای دریافت سریع آرا و ارسال بموقع آن به مرکز کشور کرده است، کیم ویمن همتای بوکوار در ایالت کلیدی‌تر واشنگتن گفته است که می‌خواهد با ارسال زودتر از موعد برگه‌های آرا به آدرس 4.6 میلیون فرد واجد شرایط، آرای آنها را سریع‌تر دریافت کند و از این طریق امکان ارجاع بموقع آن به سازمان‌های نظارتی در دولت مرکزی را فراهم آورد. با این حال ویمن افزوده است: «این بسیار بد است که چه کنگره نمایندگان و چه مقام‌های کاخ سفید به جای خصوصی نگه‌داشتن این تلاش‌ها و راه‌های نیل به ساز‌و‌کارهای یک انتخابات سریع‌تر، شروع به اعلام این راه‌ها و بحث و جدل درباره آن کرده‌اند.»
به‌گزارش گاردین، باراک اوباما هم که جو بایدن هشت سال معاون او در کاخ سفید بود، اوایل این هفته تلاش‌های سازماندهی شده ترامپ برای بی‌ارزش شمردن پروسه رأی‌گیری پستی را محکوم کرد و گفت مالک فعلی کاخ سفید از این طریق قصد دارد اجماع برخی ایالات روی بایدن و پیش افتادن وی از خودش در نظرسنجی‌های اخیر را بی‌اثر سازد. اوباما افزود: «آنچه تا به حال ندیده بودیم و با رفتارهای ترامپ شاهد آن هستیم، دلسرد کردن مردم از شرکت در انتخابات پستی و سوء تبلیغ گسترده درباره آن است. ترامپ تا آن حد پیش رفته که به صراحت می‌گوید به دلایلی که خود می‌داند مکانیسم‌های کار اداره پست را ساقط خواهد کرد تا کلاً دخالتی در روند انتخابات نداشته باشند.» اواخر هفته پیش ترامپ اضافه بر مطرح کردن مجدد فرضیه تقلب در انتخابات پستی و لزوم به تأخیر افتادن انتخابات و ارجاع آن به سال 2021 گفته بود حاضر نیست پول تأمین انتخاباتی را بدهد که به هیچ‌یک از ارکان آن اعتقاد ندارد و بوی پوسیدگی می‌دهد. با ‌وجود این حرف‌های تعدیل شده روز گذشته ترامپ نشان داد او بموقع و آن‌طور که خودش می‌خواست با سران اداره پست به توافق رسیده است و می‌تواند محاسبه آرای پستی را در انتخابات امسال امریکا فاقد خسران‌های چشمگیر برای خود کند.

زهره صفاری/ پس از اعلام توافق اسرائیل و امارات، «بنیامین نتانیاهو» بارها در اظهاراتش از «موساد» تشکر کرد. روز بعد سیل پیام‌های تبریک به «یوسی کوهن»، رئیس سازمان جاسوسی اسرائیل روی خروجی رسانه‌های عبری رفت و سرانجام «کوهن» هیجان‌زده و خرسند از این توافق به شبکه خبری اسرائیل گفت: «دیروز (پنجشنبه) هیجان انگیزترین لحظات برای موساد رقم خورد.» دیروز تنها سه روز بعد از آن توافق، اسامی دو کشور دیگر از زبان اسرائیلی‌ها شنیده می‌شود. دو کشوری که در لیست انتظار تل‌آویو هستند، بحرین و سودان اعلام شده‌اند. «یوسی کوهن»، رئیس موساد که در سخنان روز جمعه خود از مأموریت بلندمدت سازمان جاسوسی اسرائیل برای تسهیل مذاکرات در راستای عادی سازی روابط کشورهای حوزه خلیج فارس با اسرائیل خبر داده بود، اکنون با بستن پرونده امارات، مدتی است سراغ طعمه‌های بعدی‌اش رفته است. آن طور که «تایمز اسرائیل» به نقل از برخی رسانه‌های عبری نوشت، «کوهن» این بار تورش را در «بحرین» پهن کرده و چند هفته قبل در تماس تلفنی با «خلیفه بن سلمان آل خلیفه»، نخست وزیر این کشور قراری محرمانه با او خارج از خاک بحرین نیز تدارک دیده است. انتشار این خبر از سوی «کانال 12» اسرائیل گرچه به کلیات می‌پرداخت اما از آنجا که درست چند روز پس از توافق جنجالی با امارات درز کرده بود، گمانه‌زنی‌ها را درباره بحرین به عنوان گزینه بعدی اعراب برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل بیشتر کرد. از سوی دیگر گزارش رسانه‌های بحرینی از سفر خارجی ناگهانی نخست وزیر 84 ساله این کشور برای برگزاری دیداری خصوصی و همزمان حمایت قاطعانه امیر بحرین از توافق امارات با اسرائیل در تماس تلفنی با ولیعهد این کشور، به شایعات رنگ واقعی‌تری داد. حتی شرایط طوری پیش رفت که ساعاتی پس از این تماس و گمانه‌زنی‌های رسانه‌های اسرائیلی، فیلمی چند ثانیه‌ای در فضای مجازی با موضوع «حضور امیر بحرین با روبات بادیگاردش در ابوظبی» در فضای مجازی بارگذاری شد که پس از واکنش‌های مختلف کاربران مجازی مشخص شد که خبر نادرست بوده و فیلم مربوط به گذشته است. اما شبکه‌های اسرائیلی که خوراک رسانه‌ای خوبی پیدا کرده بودند، به همین اخبار بسنده نکرده و «کانال 13» اسرائیل به نقل از «الی کوهن»، وزیر اطلاعات دولت صهیونیستی سودان را سومین کشور پای میز مذاکره صلح با اسرائیل عنوان کرد. در همین حال شبکه «کان» رژیم صهیونیستی هم در خبری، گزینه‌های احتمالی بعدی را عمان و مراکش دانست. این هجمه رسانه‌ای سرانجام با واکنش مقامات دولت صهیونیستی مهر تأیید خورد و آنها نیز بر پیشرفت مذاکرات میان بحرین و اسرائیل و توافقی قریب‌الوقوع صحه گذاشتند.
شکار آسان موساد
به باور تحلیلگران «بلومبرگ»، بحرین که ضعیف‌ترین اقتصاد کشورهای حوزه همکاری خلیج فارس است، با وجود دریافت کمک 10 میلیارد دلاری از همپیمانان منطقه‌ای‌اش در سال 2018، با کاهش قیمت نفت و شیوع بحران کرونا زمینگیر شده و سهام آن به شکلی فاجعه‌بار سقوط کرده است. این کشور عربی که عاجزانه به دنبال جلب حمایت کشورهای حوزه خلیج {فارس} است، دور از انتظار نیست که پس از استقبال گسترده از توافق امارات با اسرائیل، با تماس تلفنی «یوسی کوهن»، رئیس موساد بدون تأمل پاسخ مثبت داده و پای میز مذاکره‌ای محرمانه بنشیند، هر چند که این اولین تماس بین اسرائیل و بحرین نیست و سال گذشته در مراسم رونمایی از معامله قرن، وزرای خارجه رژیم صهیونیستی و بحرین دیداری در واشنگتن داشتند. گرچه به نوشته «ها آرتص»، سازمان جاسوسی امریکا چند باری بر تعاملات با امارات اشاره کرده و یک سال قبل خبر از توافقی قریب‌الوقوع با این کشور را در لفافه داده بود، اما به نظر نمی‌رسد با توجه به شرایط بحرین، «کوهن» برای شکار این طعمه راه سختی پیش رو داشته باشد.  این در حالی است که تیمی به سرپرستی «یوسی کوهن» در چند روز آینده برای انجام مذاکرات ابتدایی عازم ابوظبی خواهند شد. البته مشخص نیست وزرای آبی و سفید که پس از اعلام ترامپ در جریان این توافق قرار گرفتند در این جلسه حضور داشته باشند. دو طرف دیروز نیز اولین توافق رسمی‌شان را در قالب توافق دو شرکت اماراتی و اسرائیلی درباره کرونا امضا کردند. وزیر خارجه امارات و همتای اسرائیلی‌اش نیز دیروز خطوط تماس بین امارات و رژیم صهیونیستی را افتتاح کردند.
هدف اسرائیل از نفوذ در میان اعراب
کارشناسان معتقدند روابط پنهان و آشکار اسرائیل با امارات، بحرین و عمان در طول سال‌ها، کشورهای خلیج فارس را در خفا به رژیم صهیونیستی نزدیک کرده بود و اگر در این میان قطر و عربستان سعودی نیز چراغ سبز به نتانیاهو نشان دهند، می‌توانند در معادلات خاورمیانه تأثیر بگذارند. موضوعی که «جان بی آلترمان» نایب رئیس اندیشکده مطالعات بین‌المللی و استراتژیک در این اتفاق کمی تردید داشته و معتقد است: «محمد بن سلمان بدون شک از توافق امارات خرسند است اما مفتی‌های قدرتمند سعودی و مواضع به ظاهر حمایتی عربستان از فلسطین او را در معذوریت قرار داده و نمی‌تواند خواسته‌اش را محقق کند.» تحلیلگران اندیشکده مطالعات استراتژیک امریکا از دو جنبه توافق با امارات را تعبیر می‌کنند؛ از یک سو آن را به ضرر فلسطین می‌دانند چراکه توافق با اعراب بدون عقب‌نشینی اسرائیل از مواضع اشغالگرانه، تنها این رژیم را گستاخ‌تر خواهد کرد. از سوی دیگر نیز امارات امیدوار است از این فرصت برای نفوذ در سوریه که قلب اتحاد عرب است و مانع بزرگ عادی سازی روابط اعراب با اسرائیل به شمار می‌رود، گامی به سوی اتحاد رؤیایی اعراب منطقه بردارد.

ادامه از صفحه اول / در چنین وضعیتی، یک راهکار، واکنشی و متکی بر مجازات مجرمان است، اقدامی که حتماً، لازم اما یقیناً، ناکافی است. راهکار دوم، کنشی و مبتنی بر پیشگیری از طریق انسداد روزنه‌های رخنه مرتکبان فساد مالی به ساختارهای مالی و سلب آزادی عمل از آنان است و اینجاست که اهمیت مضاعف «شفافیت»، هویدا می‌شود زیرا شفافیت؛ سریع‌ترین، کم‌هزینه‌ترین، ساده‌ترین، پایه‌ای‌ترین و قابل‌اعتمادترین سازوکار برای مبارزه با فساد (هم در پیشگیری و هم کشف جرم)، افزایش مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی، ارتقای شایسته‌سالاری، مشارکت فعال و مؤثر مردمی، کاهش هزینه و زمان و در نتیجه، افزایش کارآمدی و سرمایه اجتماعی است.
شفافیت رانت‌ها را نیز محو می‌کند؛ زیرا با علنی شدن پروژه‌ها و اقدامات، دسترسی به آنها برای همگان آزاد و رقابتی می‌شود. علاوه براین، شفافیت، مانع استخدام‌های غیرضروری، شده و نیروی انسانی ناکارآمد در سازمان‌ها و بنگاه‌های اقتصادی را کاهش می‌دهد و با شناسایی دستگاه‌ها و قوانین غیرضروری یا متعارض؛ بستر تحولات کلانی مانند تقویت و تسریع خصوصی‌سازی‌های کارآمد را فراهم می‌کند.
افزایش تعداد و ارقام فساد مالی‌های شناسایی‌شده در کشورمان طی سال‌های اخیر، هرچند، به دغدغه افکار عمومی بابت گسترش دامنه این جنس از فساد دامن زده اما این تحول، در بطن خود، حاوی پیام عزم جزم حاکمیت برای فساد زدایی قاطع است که رخدادی مثبت و نویدبخش محسوب می‌شود. اکنون، مسئولان نظام به این جمع‌بندی واقع‌بینانه رسیده‌اند که همزمان با شناسایی و مجازات مرتکبان فساد مالی باید گام کارسازتری برداشت و امکان وقوع چنین جرایمی را به ‌حداقل ممکن کاهش داد. همین اجماع فکری، راه به‌ رسمیت شناختن شفافیت و تن دادن به الزامات اجرایی آن را هموار کرده است.
اینجانب نیز با درک اهمیت شفافیت در همه مسئولیت‌هایی که برعهده داشته‌ام، همواره کوشیده‌ام از مزایای متعدد و متنوع شفافیت برای مهار فساد مالی، قبل از وقوع و شناسایی مفسدان پس از ارتکاب جرم استفاده کنم و ازجمله، در مدت تصدی وزارت «صمت» ضمن راه‌اندازی و تقویت ساختارهای پیشگیرانه و ضدفساد شفافیت، بسیاری از مدیران متخلف را نیز شناسایی و عزل کردم. پس از معرفی به‌عنوان وزیر پیشنهادی تعاون، کار و رفاه اجتماعی هم در جلسه رأی اعتماد 5 آبان 97 و هنگام تشریح برنامه خود و ارائه «منشور ارائه خدمات جدید» برای وزارتخانه تأکید کردم که «شفافیت و مبارزه با فساد در همه شئون این وزارتخانه به‌عنوان بند اول این منشور آورده شده و من زیرساخت‌هایی را به وجود خواهم آورد که کل معاملات به‌طور مکتوب در اختیار مردم قرار بگیرد. برخی مطرح می‌کنند... ما چیزی از مردم پنهان نداریم. ما مکلف به شفافیت هستیم زیرا شفافیت پایه برخورد با فساد است.»
پس‌ از آغاز فعالیت در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به‌عنوان یکی از پرمخاطب‌ترین وزارتخانه‌های کشور، باوجود گستردگی مأموریت‌های خود و چالش‌های متعدد وزارتخانه، اجرایی‌سازی شفافیت را هرگز به حاشیه نراندم و ازآنجا که بازنشستگان در زمره مخاطبان مهم این وزارتخانه هستند به مدد همکارانم، شفافیت در صندوق‌های بازنشستگی را در صدر فهرست اولویت‌هایم قرار دادم. در نظام‌های بازنشستگی توسعه ‌یافته، افشای کلیه اطلاعات به‌عنوان قاعده و عدم افشای آن تنها در موارد استثنایی که زیان اثبات ‌شده و قطعی برای ذی‌نفعان صندوق دارد، پذیرفته شده است. درواقع، صندوق‌های بازنشستگی پیشرو در جهان، «بالاترین حد شفافیت ممکن» را هدف‌گذاری کرده‌اند، تا آنجا‌ که برخی صندوق‌های بازنشستگی بزرگ در کشورهای توسعه یافته حتی فیلم جلسات اعضای هیأت امنا و کمیته سرمایه‌گذاری خود را نیز از طریق اینترنت در معرض دید همگان قرار می‌دهند و جزئیات تصمیمات اعضا را به‌ اطلاع عموم می‌رساند، حتی در مواردی که صندوق براساس قانون ملزم به لحاظ کردن ملاحظات غیراقتصادی در تصمیمات سرمایه‌گذاری خود است، اثرات مالی ناشی از این تصمیمات را محاسبه و به‌صورت شفاف به افکارعمومی اعلام می‌کند.
در حوزه شرکت‌های زیرمجموعه صندوق‌های بازنشستگی نیز، طبیعتاً شرکت‌های بورسی و غیربورسی ازنظر میزان شفافیت و افشای اطلاعات در سطوح متفاوتی قرار دارند و شرکت‌های بورسی بنا بر الزامات قانونی ناچار به افشای بخشی از اطلاعات خود همچون صورت‌های مالی و گزارش عملکرد هیأت‌مدیره هستند. براین اساس، 27 فروردین 99 عرضه اولیه سهام شستا که عنوان پرافتخار «بزرگ‌ترین عرضه اولیه در تاریخ بورس ایران» را به خود اختصاص داد و مبالغ حاصل از فروش این سهام به حساب سازمان تأمین اجتماعی واریز شد تا صرف سرمایه‌گذاری‌های هوشمند و تقویت کیفیت خدمت‌رسانی به ذی نفعان سازمان شود.  از ابتدای امسال، تاکنون ۸۵ درصد عرضه‌های اولیه متعلق به بنگاه‌های زیرمجموعه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بوده و درعین‌حال، وضعیت مطلوب فعلی، پایان روند شفاف‌سازی این وزارتخانه نیست زیرا طبق هدف‌گذاری محوری انجام‌ شده تا پایان امسال 85 درصد کل بنگاه‌های وابسته به صندوق‌های چهارگانه، وارد تالارهای بورس خواهند شد تا زیر ذره‌بین سهامداران و کارشناسان قرار گیرند. صندوق‌های بازنشستگی، به‌دلیل ابعاد بزرگ سرمایه‌گذاری‌های خود و تعدد شرکت‌های بورسی زیرمجموعه خود این توانمندی را دارند تا با ارتقای شفافیت خود، گوی سبقت را براحتی از سازمان بورس ربوده و از طریق تعیین استانداردهای بالاتر برای شرکت‌های وابسته خود، قادرند، در عمل، حتی انگیزه و عملکرد سازمان بورس برای ارتقای شفافیت در کل بازار را افزایش چشمگیر دهند. به‌عنوان‌مثال، اگر شرکت‌های زیرمجموعه صندوق‌ها، کلیه معاملات و دادوستدهای مالی با شرکت‌های وابسته خود را با جزئیات کامل ازجمله، قیمت معامله و مقایسه آن با قیمت عادلانه معامله افشا کنند، این موضوع، می‌تواند از بخش مهمی از مفسده‌های موجود و سوءاستفاده‌های رایج که منجر به تحمیل زیان آن به سهامداران خرد در بورس می‌شود، پیشگیری کند و در صورت اعمال چنین الزامات ضدفسادی از سوی صندوق‌ها؛ بخش بزرگی از شرکت‌های بورسی هم اختیاری یا با اجبار و اقناع احتمالی سازمان بورس اقدامات مشابهی را به مرحله اجرا می‌گذارند که برنده نهایی چنین تحولی، مردم و بازنده قطعی آن، مفسدان مالی و رانت‌خواران هستند که از پرتو شفافیت در دخمه‌های فساد، گریزی نخواهند داشت.
شفافیت، پادزهر کارساز فساد و بخشی تفکیک‌ناپذیر از هر برنامه ضدفساد است. اجماع ملی کنونی برای فساد زدایی از حوزه‌های مالی کشور، فرصت مناسبی است تا با توسعه شفافیت؛ نظام جمهوری اسلامی و ایران عزیز را از شر ویروس منحوس و جان‌سخت فساد مالی، مصون نگه داریم.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

اعلام رسمی خروج از برجام

روز شنبه پنجم ماه مه آخرین تماس سطحی و سرسری ترامپ و ترزا می نخست‌وزیر بریتانیا درباره ایران و برخی دیگر از مسائل برقرار شد و بوریس جانسون، وزیر خارجه بریتانیا یکشنبه شب برای مذاکرات بیشتر به واشنگتن آمد. همان شب، متیس سندی طبقه‌بندی ‌شده و محرمانه را به منزل من ارسال کرد که در آن با خروج از توافق مخالفت می‌شد، اما همچنان برای دیدار در سطح مقامات عالی‌رتبه جهت بحث درباره این موضوع در آن درخواستی مطرح نشده بود. دوست داشتم به او بگویم که موضعش برای ثبت در تاریخ، به‌خوبی مستندسازی و حفظ شده است، اما از گفتن آن خودداری کردم. پنتاگون هنوز به ما اعلام نکرده بود که با خروج امریکا از توافق، اقدام این وزارتخانه به لحاظ عملیاتی چه خواهد بود. پنتاگون در تغییر استراتژی خود از «مخالفت آشکار» به «جنگ چریکی»، تأخیری در کار ما ایجاد نکرد.
روز دوشنبه ساعت 9 صبح با جانسون در دفترم دیدار کردم. اولین بار او را در سال 2017 در لندن دیده بودم و به‌طور مفصل درباره ایران و کره شمالی مذاکره کرده بودیم. ما در این جلسه، دیدار اخیر ترامپ با مکرون و مرکل و پیشنهاد مکرون درباره مذاکرات «چهار ستونی» را بررسی کردیم. جانسون گفت کشورش به خط‌مشی مشابهی فکر می‌کند. به او گفتم خوشحال می‌شوم آن را طرح «چهارستونی جانسون» توصیف کنم و همگی خندیدیم و موافقت خود را با این پیشنهاد ابراز کردیم. جانسون نیز مانند مکرون تأکید کرد که بریتانیا به‌طور کامل متوجه ضعف‌های توافق کنونی هست. این موضوع می‌توانست بسیاری که این توافق را می‌پرستیدند غافلگیر کند. توضیح دادم که چرا باید زودتر خروج از توافق را اعلام کنیم. این را گفتم اما با شناختی که از ترامپ داشتم اشاره نکردم که این اتفاق همین فردا رخ خواهد داد. قرار نبود بعد از خروج از توافق منفعل باشیم بلکه می‌خواستیم همه تحریم‌های هسته‌ای امریکا را که به‌واسطه توافق متوقف شده بود دوباره به اجرا درآوریم. هنگام خداحافظی با جانسون، به او یادآوری کردم که تابستان گذشته گفته بودم می‌خواهم به آنها درباره موضوع برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) کمک کنم و هنوز هم آمادگی این کار را دارم. ما در این جلسه فرصت چندانی برای گفت‌و‌گو درباره برگزیت نداشتیم. سپس با سِدویل مشاور امنیت ملی بریتانیا درباره موضوع‌های مطرح شده در مذاکره با جانسون، صحبت کردم. بعد تلفنی با اِتین مشاور مکرون صحبت کردم و او ناگهان گفت ترامپ در توئیت جدیدش نوشته است:
فردا ساعت 2 بعد از ظهر تصمیم خود را درباره توافق هسته‌ای ایران از کاخ سفید اعلام خواهم کرد.
بلاتکلیفی و تردیدی وجود نداشت. اتین در مقایسه با من با دقت بیشتری توئیت‌های ترامپ را تعقیب می‌کرد! شک و تردیدی درباره آنچه که قرار بود اتفاق بیفتد، باقی نمانده بود. من این را در گفت‌و‌گو با «ران درمر» سفیر اسرائیل و برخی دیگر از افراد، مورد تأکید قرار دادم و نیازی به توضیح بیشتر نبود.
روز موعود فرارسید. در همان روز مهم، ترامپ حدود ساعت هشت و نیم صبح برای گفت‌و‌گو درباره مسائل مختلف از جمله کره شمالی با شی جین پینگ رئیس جمهوری چین تماس گرفت. ترامپ گفت، بزودی بیانیه‌ای را درباره ایران صادر می‌کند و حتی به شیوه‌ای کودکانه از شی پرسید آیا می‌خواهد بداند که او درباره ایران چه خواهد گفت. شی گفت به نظر می‌رسد قصد دارید چیزی به من بگویید. رئیس جمهوری چین دقیقاً به هدف زده بود. ترامپ در یک لحظه احساس کرد که به شی اعتماد دارد و پاسخ داد «چرا که نه» او بالاخره به شی اطلاع داد که به توافق هسته‌ای با ایران پایان داده است؛ توافقی که بد بوده و حالا باید دید چه اتفاقی رخ می‌دهد. شی گفت، این خبر را مانند یک راز پیش خود نگه می‌دارد و افزود امریکا از موضع چین آگاه است، مفهوم این حرف این بود که رئیس جمهوری چین قصد ندارد این موضع امریکا را به یک موضوع (اختلافی) مهم در روابط دوجانبه تبدیل کند.
مکرون تماس گرفت و تلفنی از ترامپ پرسید قصد دارد درباره ایران چه چیزی بگوید، اما ترامپ می‌خواست مطمئن شود مکرون ریسک نمی‌کند و محتاطانه رفتار می‌کند. وی به رئیس جمهوری فرانسه گفت که واشنگتن از توافق خارج شده است و هشدار داد چیزی را علنی نکند تا رسماً اعلام شود و در ادامه نظر او را پرسید. مکرون همان طوری که قبلاً هم در دیدار با ترامپ گفته بود، پاسخ داد؛ بر این باور است که ایران نباید از توافق خارج شود و فرانسه هم خارج نمی‌شود.
ترامپ فکر نمی‌کرد که ایران از توافق خارج شود زیرا پول زیادی از طریق آن عاید شده بود. ترامپ با خود فکر می‌کرد که در یک مقطع زمانی باید با حسن روحانی رئیس جمهوری ایران دیدار کند و با لحنی تملق‌آمیز مکرون را بهترین در بین رهبران اروپایی توصیف و فکر می‌کرد که او باید به روحانی بگوید حق با ترامپ است. ترامپ ساعت 2 و 15 دقیقه بعد از ظهر سخنرانی کرد که کاملاً بر‌اساس متن پیش‌نویس بود. من، پنس، منوچین، ایوانکا و سندرز هم هنگام سخنرانی ترامپ کنارش بودیم. بعد از آن همگی به اتاق بیضی بازگشتیم و احساس می‌کردیم که همه چیز طبق برنامه پیش رفته است و سخنرانی رئیس جمهوری به‌خوبی پوشش داده خواهد شد. چند دقیقه بعد از ساعت دو و نیم در اتاق جلسات توجیهی دیدار نزدیکی با خبرنگاران داشتم که هرچند این جلسه علنی بود ولی دوربین‌ها خاموش بودند تا تصاویر رسانه‌ها نخست از سخنرانی رئیس جمهوری ارائه شود. به این ترتیب کار ما تمام می‌شد.
پاره کردن توافق هسته‌ای ایران یک ماه طول کشید و نشان داد وقتی کنترل امور را در اختیار می‌گیرید کارها تا چه اندازه سهل و آسان می‌شود. همه تلاش خود را به کار بستم تا متحدانمان از جمله بریتانیا، آلمان و فرانسه را برای اتفاقی که رخ داده بود آماده کنم زیرا به نظر می‌رسید آنها برای خروج احتمالی امریکا آمادگی لازم را نداشتند. کارهای زیادی برای به زانو درآوردن ایران یا سرنگونی حکومت این کشور باقی مانده بود. به رغم اینکه سیاست اعلام شده ترامپ چیز دیگری بود، اما ما شروع خوبی داشتیم.
بعد از خروج از توافق تا چند ماه سرگرم پیگیری تصمیم ترامپ درباره اعمال دوباره تحریم‌های اقتصادی بودیم. این روند همچنین شامل اقدامات دیگری برای فشار بر تهران مطابق با تصمیم ترامپ برای خروج از توافق هسته‌ای بود. اساساً، طرح اولیه، برگرداندن و اجرای تحریم‌های قبلی بود که به موجب توافق هسته‌ای اوباما به تعلیق درآمده بود. گام بعدی اصلاحاتی برای بستن راه‌های فرار، افزایش فعالیت‌های اجرایی و تبدیل آن به کمپین «فشار حداکثری» بر ایران بود. 26 ژوییه زمان برگزاری نشست محدود «کمیته مدیران» شورای امنیت ملی برای نظارت بر اقدامات در حال انجام بود. ما این جلسه را ساعت دو بعد از ظهر در «اتاق وضعیت» کاخ سفید تشکیل دادیم. جالب‌ترین بخش این جلسه تلاش‌های متیس برای کم اهمیت نشان دادن نقش کلی ایران در تهدیدات بین‌المللی علیه امریکا بود. او گفت؛ روسیه، چین و کره شمالی تهدید بزرگتری هستند. اگر چه دلایلی که ارائه می‌داد شفاف نبود، از اینکه می‌دیدم پمپئو و منوچین با آن مخالفت می‌کنند خوشحال شدم بویژه اینکه ایران یکی از چهار تهدید مشخص شده در راهبرد شورای امنیت ملی بود.