رئیس سازمان برنامه و بودجه با  تأکید بر اینکه این ۹۰ درصد همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلان همتراز از ابتدا هم در نظر دولت بوده است، اعلام کرد: جداول مربوط به تعیین شاغل مشابه با همکاری بازنشستگان تهیه و به امضا رسیده است.  ظرف یکی دو ماه آینده این تأمین اعتبار از
جابه جایی ردیف‌های اعتباری انجام خواهد شد.
محمدباقر نوبخت با بیان اینکه از اول مهرماه این همسان سازی انجام خواهد شد، تأکید کرد: با توجه به بار سنگین مالی همسان سازی، یک اقدام تاریخی در راستای حمایت از حقوق بازنشستگان عزیز صورت گرفت.
معاون رئیس جمهوری با اشاره به جلسات متعدد مشورتی که با حضور نمایندگان بازنشستگان در سازمان برنامه و بودجه برگزار شد، گفت: تا کنون جلساتی با حضور بیش از ۶۰نفر از نمایندگان بازنشستگان محترم برگزار شده و عمده پیشنهادات این عزیزان مبتنی بر همسان سازی ۹۰درصدی حقوق بازنشستگان  شاغلان همتراز بود، این پیشنهاد مورد تأیید دولت بوده و در نهایت همین پیشنهاد پیگیری خواهد شد.
رئیس سازمان برنامه و بودجه با اشاره به صدور مجوز استخدام جدید ۳۰۰۰ نیروی شرکتی و قراردادی  در وزارت بهداشت که بر اساس درخواست وزیر بهداشت انجام شده است، گفت: پیش از این نیز مجوز استخدام ۳۴۰۰ نفر از کادر درمان به وزارت بهداشت داده شده بود و در این مرحله طی مذاکره‌ای که با وزیر بهداشت انجام شد مقرر شد استخدام رسمی از میان کادر درمان حاضر در دوران مقابله با کرونا صورت گیرد.
نوبخت گفت: طی هفته گذشته ۱۰۰۰ میلیارد تومان کارانه پرستاران پرداخت شده است، همچنین رایزنی های لازم برای پرداخت قسط دوم ریالی اعتبار یک میلیارد یورویی با بانک مرکزی انجام شده است، به این ترتیب با واریز قسط دوم ریالی از سوی بانک مرکزی به خزانه، اعتبار لازم به حساب وزارت بهداشت واریز خواهد شد. همچنین از اول مهر ماه فوق‌العاده ویژه کادر درمان پرداخت خواهد شد. دکتر نوبخت در خصوص پاداش بازنشستگان گفت: تا قبل از اول مهر پاداش پایان خدمت همه بازنشستگان لشکری و کشوری سال ۱۳۹۸ پرداخت خواهد شد.

نرگس عاشوری
 خبرنگار
«چرا ماسک نمی‌زنیم؟» برای پاسخ به این سؤال با گزاره‌های زیادی روبه‌رو می‌شویم؛ با فرضیه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی. اینکه بخشی از مردم به‌دلیل مشکلات اقتصادی توان خرید ماسک ندارند، اطلاع‌رسانی مستمر و فرهنگ‌سازی مؤثر برای ضرورت استفاده از ماسک انجام نشده یا برخی به تذکر مسئولان اعتماد ندارند و لزوم زدن ماسک را جدی نمی‌گیرند و... پاسخ‌هایی است که مرضیه برومند به این سؤال داده است. با همه این احوال و به تعبیر این کارگردان اگرچه به‌نظر می‌رسد «بخشی از مردم همچون مسئولان نسبت به زندگی بی‌تفاوت شده‌اند» اما همین زندگی با تمام دشواری‌هایش به قول عباس کیارستمی: «تنها چیزی است که ما داریم». ماحصل گفت‌وگوی ما با مرضیه برومند را در ادامه می‌خوانید.

اخطار برای تهدیدهای جدی‌تر از کرونا
این سؤال که چرا برخی ماسک نمی‌زنند، کرونا را جدی نمی‌گیرند یا نسبت به زندگی بی‌تفاوت شده‌اند را جامعه‌شناسان و متخصصان باید پاسخ بدهند. اظهارنظر در این باره آمار دقیق می‌خواهد که متأسفانه در مملکت ما یا اعتقادی به اهمیت آمار نیست یا آمار دارند و اعلام نمی‌شود. باید سراغ مردم در مناطق و شهرهای مختلف رفت و از خودشان پرسید که دلیل واقعی ماسک نزدنشان چیست؛ مسأله اقتصادی است یا فرهنگی. آدم‌ها واکنش‌های متفاوتی نسبت به شرایط روز و کرونا دارند، اگر قرار بر توصیه‌ای در این زمینه است باید بر مبنای تحقیقات جامعه‌شناسی باشد. دریافت من از مشاهدات روزانه‌ام این است که علاوه بر مسئولان، به نظر می‌رسد خود مردم هم نسبت به خودشان بی‌تفاوت شده‌اند. البته بی‌توجهی برخی مسئولان نسبت به سلامتی و جان مردم بی‌سابقه نیست، نمونه اخیرش ماجرای آتش‌سوزی کلینیک سینااطهر است. می‌گویند ما اخطار داده‌ایم. خب نتیجه این اخطارها چه بوده؟ چرا فقط به همین اخطارها بسنده کردید و از ادامه فعالیت این مرکز و صدها ساختمان مشابه و غیراستاندارد جلوگیری نمی‌کنید؟ به چه دلیل آتش‌نشانی و شهرداری اجازه و اختیار لازم را برای جلوگیری از فعالیت اینگونه ساختمان‌ها ندارند؟ برای مثال محل و منطقه‌ای که خانه عروسک در آن واقع شده، کوچه تنگ و بن‌بستی در مجاورت کوچه برلن است، این کوچه پر است از تولیدی‌هایی که غالباً با مواد قابل اشتعال مثل پارچه و کاموا و چسب و اسفنج سروکار دارند و به طور قطع کمترین موارد ایمنی در این ساختمان‌های فرسوده رعایت نشده، سیم‌کشی‌ها اکثراً فرسوده هستند و نه تنها سیستم اطفای حریق ندارند بلکه گمان نمی‌کنم کپسول هم داشته باشند، اگر خدای ناکرده جرقه کوچکی بزند کل محله و منطقه می‌سوزد. آیا مسئولان مربوطه اینگونه کارگاه‌ها را از لحاظ ایمنی کنترل می‌کنند؟ پلاسکو یک نمونه بود.
دستان خالی جنوب شهر
اما فارغ از مسئولان، به نظر می‌رسد برای بخشی از مردم معنای زندگی رنگ باخته و به خاطر مشکلات اقتصادی به سیم آخر زده‌اند؛ بدون کلاه کاسکت سوار موتور می‌شوند و بدون ماسک در مراکز پرازدحام حضور دارند. مسأله آنها فقط زدن یا نزدن ماسک نیست با این ازدحام چه باید کرد. من از دو ماه پیش این شلوغی را لمس کردم و منتظر خیزش کرونا بودم. در نزدیکی خانه عروسک پارکینگ غیراستانداردی است که در زمان‌های شلوغ نگهبان، سوییچ ماشین را برای جابه‌جایی از راننده‌ها می‌گیرد؛ نگهبانی که نه دستکش دارد و نه ماسک و هر روز با صدها نفر در ارتباط است. هر بار که سوار ماشین می‌شوم باید همه ماشین را ضدعفونی کنم وقتی می‌گویم چرا ماسک نمی‌زنی می‌گوید «بی‌خیال خانم برومند، نمی‌شه بابا سخته!». بخشی از مردم این منطقه به‌خاطر سختی کار در محیط پرازدحام و مهمتر از آن، به‌خاطر مضیقه مالی و نداری است که ماسک نمی‌زنند. حساب کنید یک خانواده چهار نفره در هفته به چند عدد ماسک نیاز دارند و سرجمع‌‌اش ماهانه چقدر می‌شود. مگر یک کارگر تولیدی چقدر درآمد دارد که اینقدر برای ماسک هزینه کند.
شمال شهر را نمی‌فهمم
این قشر کم‌درآمد و بی‌بضاعت را درک می‌کنم اما آنچه برایم عجیب است رفتار مردم شمال شهر است. نگهبان داخل پارکینگ و کار طاقت‌فرسایش را درک می‌کنم اما آنهایی که سفر می‌روند و میهمانی می‌گیرند را نمی‌فهمم. همین چند وقت پیش در محله ما خانواده‌ای میهمانی صد نفره داشت با بزن و بکوب. چرا چنین می‌کنند؟! نمی‌دانم. باید رفت سراغشان و با آنها صحبت کرد.
 تهدید بی‌رحمانه جامعه پزشکی
این روزها بیشترین دغدغه من درباره جامعه پزشکی است. نه اینکه نگران طبقه‌های مختلف جامعه نباشم، هستم اما بخشی از آدم‌های درگیر با بیماری، خودشان مقصر هستند. نگرانی من بابت تیم پزشکان و پرستارانی است که تقصیری ندارند و اهمال ما آنها را با مرگ مواجه می‌کند. ما طاقت چند ساعت ماسک را نداریم اما آنها صورت‌هایشان در گرمای تابستان زخم شده است. چرا بی‌رحمانه آنها را به خطر می‌اندازیم؟
الان وقت نهی از منکر است
مناطق شمال شهر از منظر فرهنگی و اقتصادی این آمادگی را دارند که ملزم به استفاده از ماسک شوند آیا به مناطق پایین شهر با این حجم تراکم جمعیت این فرهنگ و آگاهی داده شده؟ اساساً وقتی توان خرید ماسک ندارند این الزام چطور ایجاد می‌شود. اگر منکر را فقط حجاب نمی‌دانیم الان وظیفه گشت امر به معروف و نهی از منکر است تا به مردم آگاهی بدهد، توضیح بدهد، ماسک ارزان قیمت یا حتی به کمک خیرین، رایگان در اختیارشان قرار بدهد. باید کمپین تأمین ماسک برای مردم کم درآمد شکل بگیرد. لازم است این وظیفه اجتماعی را به مردم یادآوری کنیم.
قربانیان کرونا مال شهر خودمان است
به‌نظرم شفافیت در اطلاع‌رسانی و اعلام آمار می‌تواند به جدی گرفته شدن خطر از سوی مردم کمک کند، چرا آمار مبتلایان و فوتی‌ها به تفکیک شهر و استان اعلام نمی‌شود؟ با اعلام آمار تفکیک شده، مردم هر شهر بهتر درک می‌کنند که این قربانیان، مال شهر خودشان است و مال جای دیگر نیست. نکته بعدی جالی خالی دولت الکترونیک است. این دولت الکترونیک چرا همچنان الکترونیک نیست. خواهرزاده من حدود 4 ماه پیش ماشینی خریده اما هنوز جرأت ندارد برای شماره‌گذاری اقدام کند. بر فرض ماسک هم بزند وقتی قرار است ساعت‌ها در صف طولانی بایستد چه فرقی می‌کند. چرا من هفتاد ساله برای یک کار ساده مجبورم به اداره ثبت بروم و نمی‌توانم اینترنتی کارم را انجام بدهم؟
با مردم حرف بزنید
باید با مردم به زبانی حرف بزنیم که اعتماد کنند. یکی از بزرگ‌ترین ایرادها لحن تحکم‌آمیز است. چرا با لحنی دوستانه با مردم حرف نمی‌زنیم، چرا مردم را عزیزان من، هموطنانم یا همشهریان عزیز خطاب نمی‌کنیم. دولتمرد کاریزماتیک می‌تواند مردم را جذب کند. دکتر زالی شخصیت دوست‌داشتنی و شیرینی است. چرا بیشتر با مردم حرف نمی‌زند. چرا به جای اینکه رو به دوربین و به چشم مردم نگاه کند در حالت نیم‌رخ با خبرنگارها حرف می‌زند. سخنگوی دولت چرا همان‌طور که می‌نویسد، چرا همان‌طور که هست با مردم حرف نمی‌زند. چرا ما شخصیت شوخ‌طبع و آشنا به ادبیات و فرهنگی که علی ربیعی دارد را در مقام سخنوری از او نمی‌بینیم. سخنگوی جدید وزارت بهداشت چرا اینقدر خشک حرف می‌زند و به جای آنکه از خصوصیات مادرانه و خواهرانه خود استفاده کند و با مردم رو در رو و مهربانانه سخن بگوید از روی کاغذ می‌خواند انگار دارد درس پس می‌دهد، من حاضرم با ایشان تمرین کنم تا بتواند بهتر با مردم ارتباط برقرار کند و حرف‌هایش تأثیرگذارتر باشد. پربازدیدترین ویدئوهای من در این ایام آنهایی است که صمیمی‌ و خودمانی صحبت کرده‌ام. با دستورالعمل که نمی‌شود مردم را یگانه و همدل کرد. در حالی که تجربه‌های سخت تاریخی نشان داده ما مردم همدلی داریم. با زبان صمیمی‌تر شرایط را برای آنها توضیح دهیم. بگویید مردم می‌دانیم که وضع اقتصادی‌تان خراب است. تأمین ماسک سخت است. ما هم دستمان بسته است. حتی الامکان کمک می‌کنیم. شما هم کمک کنید. در خانه‌هایتان برای خودتان ماسک بسازید. آنهایی که می‌توانند تولید کنند و در اختیار مردم
قرار بدهند.
بیایید خودمان هوای خودمان را داشته باشیم
تمام این گلایه‌ها را گفتم به این امید که تأثیری بگذارد. با همه این احوال ما هنرمندان و فعالان اجتماعی هم احساس وظیفه می‌کنیم تا با بیانی تأثیرگذار به مردم گوشزد کنیم که بیایید مسائل بهداشتی را رعایت کنیم. از رفت و آمدهای غیرضروری خودداری کنیم. حتی الامکان خرید آنلاین داشته باشیم و از ازدحام، میهمانی‌ها و مسافرت‌های غیرضروری پرهیز کنیم. مراعات کنیم. «هموطنان عزیزم، مجبوریم. سیر صعودی کرونا نگران‌کننده است. هم به خاطر خودمان و هم برای کادر پزشکی که نفس کم آورده‌، بیایید خودمان هوای خودمان را داشته باشیم.»


#یادا
باید دوباره دست به کار شویم

اواخر خردادماه مجبور به تعطیلی پویش یادا٭ شدیم. با وجود این، درخواست کمک از بیمارستان‌های نقاط محروم همچنان ادامه دارد؛ اما ما دیگر توان نداشتیم. توان مالی ما و آنهایی که کمک می‌کردند اجازه نمی‌داد ادامه بدهیم. این دست کمک‌ها همیشه از طبقه متوسط است. طبقه متوسط است که خیلی همراه است؛ طبقه متوسطی که هر چه جلوتر می‌رود ضعیف‌تر می‌شود. اغلب یاوران پویش یادا به جاهای مختلف کمک می‌کنند؛ از خیریه محک و کودکان بی‌سرپرست تا زنان سرپرست خانوار. صدها خیریه از آنها کمک می‌خواهد اما مگر حقوق یک فرهنگی بازنشسته چقدر است. یک جاهایی کم می‌آورد و به خاطر وجدان و مسئولیت اجتماعی احساس شرمندگی هم می‌کند. حالا دوباره باید فکر کنیم که برای ماسک چه کار کنیم. قدری تأمل کنیم، بیندیشیم که چه کار باید کرد. دوباره ویدئو بگذاریم، از مردم خواهش کنیم و... باید دوباره دست به کار شویم.
 ٭ بخشی از هنرمندان کشور با تأسیس مؤسسه بنیان نهاد «یاران درمانگران ایران» با اسم مخفف «یادا» تلاش کردند تا با تهیه لوازم مورد نیاز کادر درمانی سهم خود را در کمک به شکست کرونا ادا کنند.

رئیس جمهوری گفت: مراقبت‌های جمعی و فردی باید به‌عنوان اصل خدشه‌ناپذیر مورد توجه همگان قرار گیرد، اجتماعات باید ممنوع و در موارد خاص به حد ضرورت محدود شود و الان زمان برگزاری جشنواره و همایش نیست و حتی نسبت به برگزاری کنکور هم اگر دوستان ما در وزارت بهداشت اشکالی داشته باشند، چارچوبی برای آن تدوین می‌کنیم که مشکلی ایجاد نشود.
حسن روحانی دیروز در جلسه ستاد ملی مبارزه با بیماری کرونا افزود: حدود 5 ماه است که با بیماری کووید19 و فراز و نشیب‌های آن مواجه‌ایم، اما مسأله اصلی که در همین جلسه هم مقدار زیادی روی آن بحث شد، موضوع همکاری مردم و دولت است. اگر این همکاری خوب و دقیق انجام بگیرد می‌توانیم از مشکلات این بیماری، سریع‌تر عبور کنیم و از مراحل آن ملایم‌تر بگذریم و اگر خدایی ناکرده این همکاری دچار اختلال و مشکل شود، حتماً موفقیت‌های ما با اشکالاتی توأم خواهد شد. وی تأکید کرد: دو مسأله بسیار مهم در این رابطه وجود دارد که یکی عادی‌سازی و عادی‌انگاری بیماری کووید 19 است و دیگر کرونا هراسی است؛ هر دوی اینها خطرناک است. اگر کاری کنیم مردم فکر کنند این موضوع عادی است و مشکلی نیست و از آن عبور کرده‌ایم و این ویروس خطرناک نیست، حتماً دچار مشکل بزرگ می‌شویم و از آن طرف هم اگر اضطراب و هراس در مردم ایجاد بکنیم به‌گونه‌ای که فعالیت‌های اجتماعی ضروری، خدماتی و اقتصادی دچار مشکل شود، حتماً این هم نادرست است و مورد نظر نخواهد بود.
رئیس جمهوری اظهار داشت: همه می‌دانیم که در این بیماری تمام کشورها بدون استثنا بعد از یک مدتی ناچار شدند، مسیر گشایش کسب و کار را آغاز کنند و هیچ استثنایی هم ندارد، کشوری ممکن است همه مراحل گشایش‌ها را در یک هفته و یک کشور دیگر در دو یا سه هفته اعلام کرده است و دلیل آن نیز این است که تعطیلی کسب و کار و فعالیت اقتصادی برای بلندمدت امکان‌پذیر نیست و هیچ دولتی قادر نیست که 6 ماه کل فعالیت‌های اقتصادی کشور را تعطیل کند و مردم زیر بار نمی‌روند و این کار نه قابل قبول است و نه کسی در دنیا قبول دارد.پس باید چه کار کنیم؟ این بیماری هم وجود دارد و ممکن است برای بلندمدت پیش روی ما باشد. روحانی گفت: تجمعات به‌طور کلی در شرایط امروز غیرقابل قبول است. حالا اگر در آینده شرایط بهتر شود بحث دیگری است. اجتماعات، تجمعات، به‌عنوان عزا، عروسی، میهمانی، همایش و جشنواره، همه مضر است. او درباره کنکور هم گفت: حتی اگر وزارت بهداشت نسبت به کنکور هم، اشکالی داشته باشد، چارچوبی برای آن تدوین می‌کنیم که مشکلی نباشد، اجتماعات باید به حد ضرورت محدود شود. گشایش باید باشد اما این گشایش با مراعات تمام دستورالعمل‌ها و پروتکل‌های وزارت بهداشت و درمان اعلام می‌شود. همه‌اش باید مراعات شود اگر مراعات نشود امکان‌پذیر نیست. حتی دیدم در مقررات‌شان نوشته شده حضور در سالن آرایش بدون رزرو قبلی ممنوع، برای اینکه اجتماع نشود و 10 نفر نیایند بایستند.یک کسی در ساعتی رزرو کرده و فرد دیگر در ساعت بعد رزرو کرده است. در کارهای اداری هم همین‌طور است. تجمع، اجتماع و کنار هم جمع نشوند. بانک‌ها هم باید این کار را بکنند خیلی از مقررات جدید وضع کنند. راحت‌ترین راه این است که بگوییم فعالیت تعطیل از این راحت‌تر نمی‌شود. روز بعد هم مردم از بهم‌ریختگی، گرسنگی، فشار و مشکلات بیایند اعتراض کنند این راحت‌ترین کاری است که می‌شود کرد. ولی هیچ‌کس در دنیا این را نمی‌پذیرد.  روحانی به تغییر سبک زندگی مردم اشاره کرد و گفت: سبک زندگی را برای امسال یا حتی ممکن است برای ماه‌هایی در سال آینده باید عوض کنیم. ماسک به‌عنوان وسیله‌ای که تأکید می‌شود باید در مکان‌های سرپوشیده، شلوغ، مترو، اتوبوس، بازار، پاساژ و حتی در کارخانجات کارگرانی که نزدیک هم هستند و کار می‌کنند، استفاده شود. او اظهار داشت: در درمان و واکسن هم کار و تلاش می‌کنیم. در حدی است که ننشستیم و جزو کشورهایی هستیم که دانشمندان و محققین ما برای این واکسن کار می‌کنند و جزو کشورهایی هستیم که برای داروی این بیماری داریم کار و تلاش می‌کنیم.  رئیس جمهوری در ادامه گفت: باید نسبت به تصمیمات توجه کنیم اولاً قبل از تصمیمات ما باز هم تأکید می‌کنم، بیماری را کسی نباید مخفی کند و مخفی کردن بیماری ظلم به حقوق دیگران است. اگر من فهمیدم که مبتلا شدم و تست من مثبت بود، باید به دوستم، به همکارم، به خانواده‌ام، به فرزندم، به پدر، به دیگران باید بگویم که من مبتلا شدم و این چیزی نیست و نباید مخفی کنیم. یکی می‌گوید من رویی ندارم که بگویم مثبت شدم. اما در خانه رویی ندارم که بگویم یعنی چی؟ این جای حیا و کمرویی نیست به هر حال بیماری است و آمده و طرف باید بگوید، در محل کار هم باید بگوید، مرخصی هم باید بگیرد و نباید اصلاً سر کار برود و در اینجا یک نکته‌ای در پرانتز بگویم ولی بعد کمیته‌ها با اداره استخدامی ما کار کنند چون نامه‌ای اخیراً دیدم که نوشته و ما می‌گوییم ساعت کار فرض کنید 7و 30 دقیقه صبح تا 14 و 30، آن وقت این محاسبه‌ای که می‌کنند در طول هفته یا در طول ماه ممکن است آن ساعات موظف کامل نشود، کمتر از آن ساعت بشود. این را ما الزام و قبول کردیم یعنی آن آقایی که محاسبه می‌کند باید کل ساعات موظف را محاسبه کند مثل اینکه کل روز سر کار بوده، ما به او گفتیم که سر 2ونیم شما به خانه برگرد و نمان و این دستور ستاد کرونا است، آن وقت در دانشگاه‌ها عده‌ای گرفتار شدند و یکی می‌گوید باید صد و چقدر کار کنم و آن یکی می‌گوید هیأت امنای من، چه کسی گفته هیأت امنا یعنی چی؟ چیزی که اینجا تصویب شده به‌عنوان یک مقرری لازم‌الاجرا برای همه است هر کس از ساعتی که گفتیم 7ونیم تا 2ونیم بعدازظهر کار کرده مثل اینکه ساعات موظف آن روز را پر کرده و نه اینکه باز بعدازظهر بماند، شب بماند.
روحانی در ادامه  تأکید کرد: در روز 12 فروردین تصویب کردیم و چندین نوبت هم در جلسات متعدد تکرار کردم اگر آزمایشگاهی دید تست فردی مثبت است باید به خانواده و محل کارش خبر بدهد. من خواهش می‌کنم در این زمینه‌ها مهم این است که مصوبات دقیق اجرا شود و اگر اجرا نشود اصلاً تأثیری ندارد. اما نکته‌ای که در این جلسه مورد تأکید بود بحث نظارت است. یعنی الان گفتیم ماسک لازم است ولی چطور نظارت شود؟ کارمندی که بدون ماسک به اداره می‌آید، چطور نظارت شود؟ گفتیم کسی که می‌خواهد در اداره خدمت بگیرد باید ماسک داشته باشد وگرنه نباید خدمت بگیرد، چطوری باید به آن نظارت شود؟

گروه اقتصادی/توسعه و بهره‌برداری یکپارچه میدان نفتی «یاران» که یکی از میادین مشترک در غرب کارون است، روز گذشته در قالب الگوی جدید قراردادهای نفتی به شرکتی ایران سپرده شد. شرکتی به‌ نام «توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا» که سال 95 یعنی در دوره برجام، توافقنامه‌ای اصولی (HOA) برای مطالعه میدان با شرکت ملی نفت امضا کرده بود. آن زمان، هدف از امضای توافقنامه، بهره‌مندی حداکثری از توان و ظرفیت شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی بیان می‌شد و روز گذشته نیز مسئولان وزارت نفت بر این مسأله تأکید داشتند.
ظرفیت‌سازی در تولید ضروری است
«اگرچه اکنون بواسطه تحریم‌های ظالمانه، تولید نفت ما کاهش یافته است؛ اما همیشه اینگونه نمی‌ماند. باید ظرفیت را بالا ببریم تا هر زمان نیاز شد، با قدرت تمام وارد بازار شویم و سهم‌مان را احیا کنیم. ما قرار نیست تسلیم شویم و قرارداد توسعه میدان یاران هم در همین مسیرعملیاتی می‎شود.» وزیر نفت این مطلب را در آیین امضای قرارداد طرح توسعه میدان نفتی یاران بیان کرد و پیام این قرارداد در شرایط کنونی را چنین ترسیم کرد: «پیام قرارداد این است که ما سرپا ایستاده‌ایم و تسلیم نمی‌شویم. امروز روز خوبی برای صنعت نفت ایران است، زیرا قرارداد تکمیل توسعه یک میدان مشترک نفتی امضا ‎شد.» بیژن زنگنه در مراسم امضای این قرارداد که به‌صورت پخش زنده انجام شد، گفت که ما از این مشکلات پیش‌تر هم دیده‌ایم و ان‌شاءالله از آنها عبور می‌کنیم. اما لازم است برای روزی که نیاز شود دوباره وارد بازار شویم، ظرفیت کافی داشته باشیم. همان‌طور که پس از تحریم پیشین نیز دنیا از اینکه صنعت نفت ایران در کمتر از چهار ماه به حداکثر تولید خود بازگشت متعجب شد.
وزیر نفت ادامه داد: «مردم شرایط سختی را می‌گذرانند و کرونا و تحریم فشار زیادی بر آنان وارد می‌کند. در صنعت نفت سعی می‌کنیم تا حد امکان برای کاهش این فشارها تلاش کنیم؛ بخشی از این طریق است که دستور داده شده مواد اولیه شوینده‌ها وضدعفونی کننده‌ها که توسط پتروشیمی‎ها و پالایشگاه‎ها تولید می‎شود، در اولویت تولید و تأمین باشد. بخش دیگر، کمک به اشتغال و زندگی مردم است. مردم قرار است زندگی و کار کنند و از کار خود نان حلال به‌دست آورند. به همین منظور با وجود مواجهه صنعت نفت با کمبود منابع، در تلاشیم جریان اشتغال و کار مولد را زنده نگه‌ داریم.»
هر چه نو باشد، مخالف دارد
یاران جنوبی پیش از این ازسوی شرکت مهندسی و توسعه نفت (متن) توسعه داده شده است و یاران شمالی نیز از سوی نفت و گاز پرشیا که این دو بخش تجمیع شدند و قرارداد آن به‌صورت یکپارچه در قالب الگوی جدید قراردادهای نفتی با شرکت نفت و گاز پرشیا امضا می‌شود. زنگنه با تأکید بر اینکه هیچ یک از قراردادها در قالب الگوی جدید قراردادهای نفتی بدون مشارکت طرف ایرانی امضا نمی‌شود، گفت: الگوی جدید قراردادهای نفتی، الگویی تکامل یافته بیع متقابل سنتی ماست که البته الان می‌گوییم سنتی؛ زمانی قرارداد نوینی بود که عده‌ای مخالفش بودند. هر چه نو باشد، عده‌ای مخالف آن هستند. عده‌ای هم با بیع متقابل مخالف بودند و تا پای جان هم بر سر مخالفت‌شان ایستاده بودند، اما بعد که الگوی جدید قراردادهای نفتی مطرح شد، گفتند همان بیع متقابل خوب است، خب شما که روزی با بیع متقابل هم مخالف بودید.
وی با بیان اینکه در قرارداد توسعه میدان یاران مانند دیگر قراردادهای الگوی جدید قراردادهای نفتی، بهره‌برداری نیز لحاظ شده و پرداخت پاداش منوط به تولید است، گفت: پاداش در این قرارداد کمتر از ۲.۵ دلار برای هر بشکه است که به ازای هر بشکه تولید اضافی تعلق می‌گیرد. به عبارتی، دولت ۴۰ دلار درآمد دارد و پیمانکار ۲.۵ دلار. بخل نیست. اگر پیمانکار بتواند بر مقدار تولید اضافه کند، باید سود ببرد. زمان قرارداد هم
۱۰ ساله است که می‌تواند تمدید شود. در این قرارداد، همه منابع سرمایه‌ای را باید شرکت نفت و گاز پرشیا تأمین کند و سپس پس از آغاز بهره‌برداری، اصل و پاداش خود را از محل اضافه تولید دریافت خواهد کرد.
مصوبه ۶ میلیارد دلاری شورای اقتصاد
آنطور که وزیر نفت می‌گوید، در صنعت نفت از همه انواع قراردادها استفاده می‌شود.                
زنگنه در این خصوص بیان کرد: صنعت نفت کشور را نمی‌توان با روش‌های صد سال پیش اداره کرد. باید روش‌های نو را در اجرای پروژه‌ها مدنظر قرار داد. اکنون در دنیا شرکت‌های اکتشاف و تولید کار می‌کنند و به همین دلیل ما نیز تصمیم گرفتیم شرکت‌های ایرانی را در این بخش فعال کنیم؛ همان‌طور که در بخش بازرگانی نفت نیز چنین رویکردی دنبال شده و شرکت‌های ایرانی در حال فعالیت هستند که اگرچه کمک‌شان می‌کنیم اما می‌توانند پس از تحریم بسیار مؤثر باشند. زنگنه ادامه داد: شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی را هم عده‌ای می‌گفتند گرگ‌زاده‌هایی هستند که تبدیل به گرگ خواهند شد، اما این شرکت‌ها که اگر چه برخی با تساهل و تسامح تأیید صلاحیت و انتخاب شدند، شرکت‌های توانمندی هستند. به گفته وزیر نفت، با توجه به استفاده از ظرفیت انواع قراردادها، طرح نگهداشت و افزایش تولید نفت نیز در قالب قراردادهای EPC/EPD دنبال می‌شود که در این زمینه بیش از ۶ میلیارد دلار مصوبه شورای اقتصاد دریافت کرده‌ و منابع مالی این طرح از طریق بازار سرمایه تأمین می‌شود. او حسن این قراردادها را چنین توصیف می‌کند: در این صورت، کار به شکل مجموعه‌ای به هم پیوسته به پیمانکار تحویل داده می‌شود و پیمانکار نفت تحویل خواهد داد. فهرستی از تجهیزات هم به این قراردادها ضمیمه شده است که باید از داخل ایران تأمین شود. زنگنه ادامه داد: نه تنها در میدان‌های مشترک، توسعه در همه میدان‌های نفت و گاز کشور دنبال می‌شود و طرح‌هایی برای آنها تعریف شده است، اما منابع آن عمدتاً از بازار سرمایه تأمین می‌شود، زیرا منابع نفت کفایت نمی‌کند. شیوه‌های قراردادی مختلف نیز ظرفیت خوب و مؤثری به شمار می‌رود که می‌تواند در این مسیر راهگشا باشد.
ساماندهی میدان‌های مشترک تا پایان دولت
«میدان‌های مشترک همواره برای صنعت نفت یک ضرورت و اصل بوده است» و وزیر نفت درباره آن توضیح داد: «خوشبختانه در پارس جنوبی با حداکثر امکان تولید یعنی برداشت از ۲۷ فاز در حال فعالیت هستیم. توسعه دو فاز به‌دلیل تحریم‌ها عقب افتاد که پتروپارس آنها را دنبال می‌کند. البته قرارداد جدیدی با پتروپارس امضا نشد، بلکه پس از کناره‌گیری دو شرکت فرانسوی و چینی از توسعه فاز ۱۱، سهم آنها به طرف ایرانی پروژه یعنی پتروپارس منتقل شد. دو پالایشگاه باقیمانده که یک واحد امسال تکمیل و دیگری نیز سال آینده تکمیل می‌شود.» زنگنه با اشاره به اینکه میدان بلال به‌عنوان یال شرقی میدان گازی پارس جنوبی، میدان گاز مستقلی نیست و قرارداد آن نیز امضا شده و در حال پیگیری است، ادامه داد: «قرارداد میدان گازی فرزاد بی‌ نیز امضا می‌شود و تکلیف تکمیل توسعه میدان فروزان هم مشخص خواهد شد.» به گفته وزیر نفت، قرارداد میدان‌های آبان و پایدار غرب هم نافذ شده و در حال اجراست. او در این باره می‌گوید: «به این ترتیب تا پایان دولت، همه میدان‌های مشترک نفت و گاز کشور به سامان می‌رسد؛ نمی‌گویم توسعه آن به پایان می‌رسد، اما تکلیف همه میدان‌ها در قالب قراردادهایی واقعی با شرکت‌هایی توانمند مشخص می‌شود.»
شمارش معکوس برای امضای قرارداد های توسعه‌ای
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران نیز در این مراسم بیان کرد که توسعه میدان‌های مشترک با وجود تحریم، مشکلات مالی و تأمین نقدینگی و همچنین بحران کرونا در کشور در حال انجام است. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شرکت ملی نفت ایران، مسعود کرباسیان ابراز امیدواری کرد که قراردادهای مربوط به این میدان‌ها تا پایان دولت دوازدهم به سرانجام برسد. کرباسیان در شرح وضعیت فعلی توسعه میدان‌های مشترک نیز گفت: در حوزه پارس جنوبی، با نصب جکت فاز ۱۱ در چند هفته اخیر توسط شرکت پتروپارس، این فاز به سرانجام رسیده است؛ در عین حال در فاز ۱۴ نیز تمامی عملیات مربوط به بخش دریا به سرانجام رسیده و قراردادهای مربوط به پالایشگاه‌های بخش خشکی این فاز نیز تا پایان سال به نتیجه می‌رسد.
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در ادامه با بیان اینکه هم‌اکنون مقدمات مربوط به امضای قرارداد توسعه‌ای ۳ میدان نفتی در حوزه میادین مشترک در قالب IPC به انجام رسیده است، گفت: توسعه ۳ میدان چنگوله، سهراب و لایه نفتی پارس جنوبی با همکاری با سازمان برنامه و بودجه در حال انجام است و با ارائه برنامه جامع توسعه‌ای از سوی شرکت ملی نفت ایران و در صورت تأیید نهایی این سازمان، در آینده‌ای نزدیک اجرایی خواهد شد. وی همچنین از امضای قرارداد توسعه میدان نفت‌شهر (از سری قراردادهای مربوط به ۳۳ پروژه نگه‌داشت و ازدیاد برداشت تولید نفت در حوزه میادین مشترک) با طرفیت شرکت ملی حفاری ایران یاد کرد و افزود: قراردادهای مربوط به توسعه میدان‌های فروزان و رشادت نیز طی هفته‌های آینده امضا خواهد شد. کرباسیان یادآور شد: توسعه میدان‌های آزادگان و یادآوران نیز در دست اقدام است و به زودی خبرهای خوبی در خصوص این ۲ میدان منتشر خواهد شد.
درآمد ۲ میلیارد دلاری دولت از توسعه یاران
کرباسیان از عزم شرکت ملی نفت برای تعیین تکلیف تمامی میدان‌های مشترک نفتی و گازی خبر داد و گفت: با هماهنگی‌های انجام شده، قراردادهای مربوط به توسعه این میدان‌ها تا پایان دولت دوازدهم نهایی خواهد شد. وی در ادامه با تشریح ابعاد کلی قرارداد طرح توسعه و بهره‌برداری میدان مشترک نفتی یاران گفت:‌ قرارداد توسعه این میدان، ششمین قرارداد از سری قراردادهای جدید موسوم به IPC است و درآمد دولت از محل انجام این قرارداد حدود ۲ میلیارد دلار خواهد بود.
داوری، هیچ خسارتی را متوجه شرکت گاز نکرده است
در حاشیه آیین امضای قرارداد توسعه میدان نفتی یاران، صحبت‌هایی نیز درباره ابهام‌های مطرح در پرونده گازی ایران و ترکمنستان به میان آمد. به‌گزارش شانا، وزیر نفت در این زمینه توضیح داد: «حکم داوری در پرونده گازی شرکت‌های ملی گاز ایران و ترکمن‌گاز، هیچ جریمه یا خسارتی را متوجه شرکت ملی گاز نکرده و تنها حکم پرداخت بدهی ایران به ترکمنستان صادر شده که نتیجه دور از انتظاری نبوده است.» زنگنه با یادآوری این مطلب که طرف قرارداد، دولت جمهوری اسلامی ایران یا وزارت نفت نبوده است، گفت: این قرارداد تجاری بین شرکت‌های ملی گاز ایران و ترکمن‌گاز بوده که به‌دلیل چندبار قطع گاز ازسوی ترکمنستان و اعلام ترکمن‌گاز مبنی بر پرداخت نشدن بدهی‌های شرکت ملی گاز ایران با اختلاف‌هایی همراه شد.
او افزود: ما به‌دلیل تحریم امکان انتقال پول را نداشتیم؛ حتی شرکت ملی گاز ایران بهره‌ای را که بر مبنای قرارداد به‌دلیل پرداخت نکردن بدهی تعلق می‌گیرد و به وام تبدیل می‌شود، قبول داشت و حتی بخشی از این بدهی با شکل کالا و خدمات پرداخت شد، اما ترکمن‌گاز اصرار داشت پول را به‌صورت کامل دریافت کند و در این زمینه، انعطافی برای مذاکره نداشتند. شرکت ملی گاز بحث طرح موضوع در داوری را عنوان و اعلام کرد، در صورتی که پرونده به داوری برود، قیمت گاز ترکمن‌گاز هم باید در داوری مطرح شود، زیرا از نظر شرکت ملی گاز ایران، قیمت ترکمنستان به‌دلیل الحاقیه‌هایی که به قرارداد پیشین بسته بود، بالا و از نظر شرکت گاز غیرمنصفانه بود. از سوی دیگر شرکت ملی گاز بر این نظر بود که باید جرایمی مربوط به کمیت و کیفیت گاز نیز به ترکمن‌گاز تعلق گیرد. سرانجام آنها پیشنهاد طرح موضوع در داوری را قبول نکردند، اما مدتی بعد خود پرونده را به داوری بردند.
جریمه ترکمن‌گاز از بدهی ایران کسر می‌شود
وزیر نفت با بیان اینکه آنچه در داوری تصمیم گرفته شد، نتیجه دور از انتظاری نبوده است، تصریح کرد: داوری به این تصمیم رسید که شرکت ملی گاز ایران باید بدهی خود را به ترکمن‌گاز پرداخت کند، اما حکم داوری، هیچ جریمه یا خسارتی را متوجه شرکت ملی گاز ایران نکرده است و از سوی دیگر، داوری با بخش قابل توجه درخواست شرکت ملی گاز ایران مبنی بر جریمه مربوط به کمیت و کیفیت گاز صادراتی ترکمن‌گاز موافقت کرده است که به این ترتیب، این میزان جریمه از بدهی شرکت ملی گاز ایران کسر می‌شود.
زنگنه با یادآوری اینکه ایران به‌دلیل تحریم، امکان انتقال پول را نداشته است، افزود: باز هم باید بر سر اینکه چطور بدهی ایران پرداخت شود، بحث و راهکاری پیدا شود. دولت و ملت ترکمنستان دوست هستند و ما می‌خواهیم با این کشور همسایه در درازمدت کار کنیم. اختلاف‌های تجاری در سطح بین‌الملل مطرح، بررسی و برطرف می‌شود و این طور نیست که بگوییم ببینیم چه کسی برد، چه کسی باخت یا حال چه کسی گرفته شد. همان‌طور که پیش از این نیز شرکت ملی گاز و بوتاش ترکیه به داوری رفتند و در عین حال به روابط دوستانه خود ادامه داده‌اند. وی گفت: همچنین بر مبنای حکم داوری، دو قرارداد موجود بین دو شرکت که بخشی از آن به نفع ایران نبود و به‌دلیل قطعی گاز از سوی ترکمنستان به ما تحمیل شده بود، خاتمه‌یافته تلقی شد. زنگنه در پاسخ به پرسشی درباره احتمال امضای قراردادی جدید بین دو شرکت، عنوان کرد: این موضوع در چارچوب روابط درازمدت بین دو کشور تعریف می‌شود.

برش
قراردادی به ارزش 39/5 میلیون بشکه

میدان مشترک یاران در ۱۳۰ کیلومتری جنوب غربی اهواز و غرب میدان آزادگان جنوبی قرار دارد و با میدان مجنون عراق مشترک است. توسعه یاران شمالی، نخستین پروژه صد درصد بیع متقابل ایرانی به حساب می‌آید که از سوی شرکت نفت و گاز پرشیا با هدف تولید روزانه ۳۰ هزار بشکه نفت اجرایی شد و در آبان‌ماه سال ۹۵ به بهره‌برداری رسمی رسید و حدود یک سال بعد، برداشت نفت از بخش جنوبی میدان یاران نیز که توسعه آن در دستور کار شرکت مهندسی و توسعه نفت قرار داشت، آغاز شد. اکنون هدف قرارداد جدید توسعه و بهره‌برداری یکپارچه میدان نفتی است و گفته می‌شود که به تولید تجمعی اضافی حدود ۳۹.۵ میلیون بشکه طی ۱۰ سال می‌رسد. هزینه‌های سرمایه‌ای مستقیم آن معادل ۲۲۷ میلیون دلار و هزینه‌های بهره‌برداری از تأسیسات در طول مدت قرارداد (شامل تولید خط پایه و اضافی) معادل ۲۳۶ میلیون دلار خواهد بود. بر اساس این قرارداد پیمانکار موظف است تمام منابع مالی لازم برای اجرای طرح را تأمین کند. قرار است که ۶ حلقه چاه جدید (سه حلقه در یاران شمالی و سه حلقه در یاران جنوبی)، یک حلقه چاه توصیفی، یک حلقه چاه تزریق آب موجود حفاری و پنج حلقه چاه تعمیر شود. تجهیز ۲۷ حلقه چاه تولیدی لایه سروک به پمپ درون‌چاهی (ESP) و احداث و به‌روزرسانی تأسیسات سطح‌الارضی، انجام مطالعات آزمایشگاهی و طراحی روش ازدیاد برداشت (EOR) از دیگر بخش‌های آمده در قرارداد روز گذشته است.

گروه اجتماعی / زالی فرمانده ستاد مقابله با کرونای پایتخت، خواستار لغو سمینارها و تجمعات بالای 10 نفر شد. البته این تصمیمات در حالی اعلام می‌شود که دیروز آمار مبتلایان و فوتی‌ها نسبت به روز قبل با افزایش روبه‌رو بود. به طوری که بنابر اعلام سخنگوی وزارت بهداشت، طی 24ساعت  188 نفر بر اثر ابتلا به بیماری کرونا جان خود را از دست دادند. دراین خصوص برخی از مسئولان حوزه بهداشت معتقدند که رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی و همکاری و همراهی شهروندان بخصوص در استان‌هایی که در وضعیت قرمز و هشدار قرار دارند، می‌تواند آمار مبتلایان را کاهش داده و از شیوع گسترده و فراگیر کرونا در کشور جلوگیری کند.
بر همین اساس، روز گذشته فرمانده ستاد مدیریت کرونا در تهران در نامه‌ای به استاندار تهران خواستار تعلیق هرگونه جشنواره و تجمعات بالای 10نفردرسطح استان شد.
به‌گزارش ایسنا، در نامه علیرضا زالی به محسنی پندپی - استاندار تهران- آمده است: «پیرو مذاکره حضوری، با توجه به شرایط جدی کووید19 دراستان تهران و لزوم اقدامات مداخله‌ای جامع‌تر، خواهشمند است دستور فرمایید تا اطلاع ثانوی برگزاری هرگونه همایش، جشنواره و فعالیت‌های نمایشگاهی و تجمعات بالای 10 نفر و برگزاری رسمی و غیررسمی مراسم عروسی و ترحیم در تهران تعلیق گردد.»
ورزش در تهران ممنوع شد
همه باشگاه‌های ورزشی شهر تهران به علت شیوع کرونا به مدت یک هفته تعطیل شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، با توجه به دستور فرمانده عملیات مدیریت بیماری کرونا و وضعیت کلانشهر تهران در خصوص شیوع ویروس کرونا، فعالیت باشگاه‌های ورزشی، بخصوص ورزش‌های پربرخورد مثل کشتی، رزمی و موارد مشابه، استخر‌های سرپوشیده و همه باشگاه‌های بدنسازی از امروز به مدت یک هفته تعطیل شد. در صورت ادامه شیوع گسترده بیماری، این محدودیت ها تمدید خواهد شد..
ممنوعیت برپایی مراسم‌ عزا وعروسی درمساجد وتالارها
استاندار تهران نیز با اشاره به افزایش روند ابتلا به کرونا در استان تهران بر ممنوعیت برگزاری مراسم عروسی در تالارها و مراسم عزا در مساجد تأکید کرد.  انوشیروان محسنی بندپی در حاشیه جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا با اشاره به افزایش تعداد مراجعین، بستری‌ها و بیماران بخش ویژه در استان تهران گفت: در حال حاضر 3100 بیمار مبتلا به کرونا در بیمارستان‌های استان تهران بستری هستند که 2200 نفر در بخش عادی و 680 نفر در بخش ویژه هستند.
وی با اشاره به تصمیمات مهمی که در استان تهران اتخاذ شده است، افزود: برگزاری هر گونه مراسم عروسی در تالارهای پذیرایی و برگزاری مراسم عزا در مساجد ممنوع است. بر اساس بخشنامه ابلاغی به دستگاه‌های اداری باید از برگزاری هر گونه همایش، جشنواره و همایش پرهیز شود و نسبت به استفاده از ماسک برای کارمندان و مراجعین اقدام شود. استاندار تهران تأکید کرد: هر کارمند و ارباب رجوعی که از ماسک استفاده نکند حق ورود به اداره و دریافت خدمات را ندارد. علاوه بر این نظارت، رعایت پروتکل‌های بهداشتی باید به‌صورت جدی در دستور کار قرار گیرد.
درخواست ضدکرونایی نظام پزشکی تهران از وزیر بهداشت
هیأت مدیره سازمان نظام پزشکی تهران بزرگ در نامه‌ای به وزیر بهداشت، درنظر گرفتن تمهیداتی برای کاهش انتقال بیماری کووید ۱۹، درنظر گرفتن شرایط دورکاری و نظارت ویژه بر توزیع اقلام محافظتی و مراکز تجمع مردم را خواستار شد.
به‌گزارش ایسنا، در متن نامه هیأت مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ خطاب به دکتر سعید نمکی ضمن تقدیر از تلاش‌های مجموعه وزارت بهداشت و جامعه پزشکی و پیراپزشکی در مبارزه با بیماری کووید۱۹، آمده است: «با عنایت به افزایش مناطق قرمز در کشور و اوج‌گیری مجدد این بیماری، تأکید بر راهبرد «اولویت حفظ سلامتی و جان مردم و پرسنل درمانی» کشور در تصمیم‌سازی و سیاستگذاری‌های کلان کشور بر سایر امور و صیانت از حقوق مردم و نیز جلوگیری از فرسودگی و آسیب کادر درمان ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.
لذا پیشنهادات ذیل جهت استحضار و طرح در جلسات تخصصی ستاد کرونا ایفاد می‌گردد:
۱- به‌منظور حفاظت از پرسنل و کارمندان در بخش‌های دولتی در شهرهایی که وضعیت قرمز اعلام شده است حداقل ۳۰درصد از پرسنل به‌صورت گردشی از طریق دورکاری انجام وظیفه نمایند.
۲- بازگشایی‌های غیر ضروری در حوزه‌های مختلف تعلیق شده و در حوزه پزشکی نیز اعمال جراحی غیر ضروری به بعد از پیک کرونا موکول گردد.
۳- در خصوص سهولت دسترسی آحاد مردم و جامعه پزشکی به ملزومات پیشگیری، اقدامات اداری- اجرایی لازم انجام گرفته و از تولید تا توزیع توسط نهادهای نظارتی رصد شود.
۴- نظارت و محدودیت‌های لازم بر اماکن عمومی مانند رستوران‌ها، اتوبوسرانی و مترو به‌طور ویژه در دستور کار قرار گیرد.»

رئیس سازمان برنامه و بودجه با  تأکید بر اینکه این ۹۰ درصد همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلان همتراز از ابتدا هم در نظر دولت بوده است، اعلام کرد: جداول مربوط به تعیین شاغل مشابه با همکاری بازنشستگان تهیه و به امضا رسیده است.  ظرف یکی دو ماه آینده این تأمین اعتبار از
جابه جایی ردیف‌های اعتباری انجام خواهد شد.
محمدباقر نوبخت با بیان اینکه از اول مهرماه این همسان سازی انجام خواهد شد، تأکید کرد: با توجه به بار سنگین مالی همسان سازی، یک اقدام تاریخی در راستای حمایت از حقوق بازنشستگان عزیز صورت گرفت.
معاون رئیس جمهوری با اشاره به جلسات متعدد مشورتی که با حضور نمایندگان بازنشستگان در سازمان برنامه و بودجه برگزار شد، گفت: تا کنون جلساتی با حضور بیش از ۶۰نفر از نمایندگان بازنشستگان محترم برگزار شده و عمده پیشنهادات این عزیزان مبتنی بر همسان سازی ۹۰درصدی حقوق بازنشستگان  شاغلان همتراز بود، این پیشنهاد مورد تأیید دولت بوده و در نهایت همین پیشنهاد پیگیری خواهد شد.
رئیس سازمان برنامه و بودجه با اشاره به صدور مجوز استخدام جدید ۳۰۰۰ نیروی شرکتی و قراردادی  در وزارت بهداشت که بر اساس درخواست وزیر بهداشت انجام شده است، گفت: پیش از این نیز مجوز استخدام ۳۴۰۰ نفر از کادر درمان به وزارت بهداشت داده شده بود و در این مرحله طی مذاکره‌ای که با وزیر بهداشت انجام شد مقرر شد استخدام رسمی از میان کادر درمان حاضر در دوران مقابله با کرونا صورت گیرد.
نوبخت گفت: طی هفته گذشته ۱۰۰۰ میلیارد تومان کارانه پرستاران پرداخت شده است، همچنین رایزنی های لازم برای پرداخت قسط دوم ریالی اعتبار یک میلیارد یورویی با بانک مرکزی انجام شده است، به این ترتیب با واریز قسط دوم ریالی از سوی بانک مرکزی به خزانه، اعتبار لازم به حساب وزارت بهداشت واریز خواهد شد. همچنین از اول مهر ماه فوق‌العاده ویژه کادر درمان پرداخت خواهد شد. دکتر نوبخت در خصوص پاداش بازنشستگان گفت: تا قبل از اول مهر پاداش پایان خدمت همه بازنشستگان لشکری و کشوری سال ۱۳۹۸ پرداخت خواهد شد.

محمد معصومیان
گزارش نویس
راسته الکل فروشی‌های خیابان ناصرخسرو، بوی دود و کرونا می‌دهد. مردم با ماسک در رفت و آمد هستند. حتی چرخی‌ها که مشغول خالی کردن گالن‌های سم و الکلند هم ماسک به صورت دارند. گالن‌های 20 لیتری جلوی در مغازه‌های لوازم بهداشتی و الکل فروشی‌ها از چرخ دستی به زمین می‌نشینند و بعد در جایی که نمی‌‌بینیم وارد ظرف‌های یک لیتری و دو لیتری می‌شوند و در ویترین قرار می‌گیرند. اما من مجهز به یک الکل‌سنج قرار است برای یک شرکت (شرکتی که خودم هم دقیقاً نمی‌دانم چه شرکتی است !) 50لیتر الکل بخرم. راستش را بخواهید شایعات زیادی در مورد فروش الکل تقلبی یا با درصدهای دستکاری شده در این بازار شنیده‌ام. به مغازه‌های زیادی سر می‌زنم و جنس‌ها را با هم مقایسه می‌کنم.
آفتاب ظهر مثل نیزه داغ در چشم فرو می‌رود. دستفروش‌های ماسک و دستکش و شیلد، گوشه‌ و کنار این خیابان نشسته‌اند و مردم با آنها چانه می‌زنند. مغازه‌های الکل فروشی هم کم و بیش شلوغ است اما بیشتر آنها ورودی در را با چسبی شبیه روبان اقتتاح بسته‌اند و روی کاغذی نوشته‌اند به دلیل شیوع کرونا از پذیرفتن مشتریان در داخل مغازه معذورند. داخل مغازه قدیمی سر نبش که از دو طرف در دارد، سه مرد جوان نشسته‌اند. سر صحبت را باز می کنم و آنها هم درباره انواع الکل موجود در بازار توضیح می‌دهند. مردی که پشت دخل نشسته، می‌گوید: «الکل 96 درصد داریم و الکل ایزو 99.9 درصد که از الکل 96 درصد هم بهتر است. بیشتر برای ایزوله کردن اتاق جراحی استفاده می‌شود، اما اتانول 96 درصد هم کفایت می‌کند. این الکلی که من به شما می‌دهم، با آب قاطی ‌کنید که هم به‌صرفه‌تر است و هم از اینکه خود مغازه‌دار این کار را بکند بهتر است.»
مرد جوانی که روی صندلی دیگری یله شده وسط حرفش می‌پرد و می‌گوید: «حتی بعضی شرکتی‌ها 18 درصد الکل هم نیست، آب و رنگ قاطی می‌کنند، فقط بوی الکل می‌دهد.» مرد دیگری که چشمش پی الکل‌سنج دستم است، می‌گوید: «می‌توانی الکل‌سنج هم بزنی اما الکل‌سنج نشان نمی‌دهد متانول است یا اتانول. ما یک دستگاهی داریم که با آن می‌فهمیم. دستگاه گرانی است، یک میلیون و خرده‌ای قیمت دارد.»
آنها توضیح می‌دهند که متانول سمی است و اگر به دست بخورد، باعث ناراحتی پوستی می‌شود و برخوردش با چشم هم کور می‌کند. مرد یله روی صندلی می‌گوید: «آنهایی که به خاطر خوردن الکل مردند، با همین متانول بود.» آنها از مایع ضدعفونی کننده «نانو نقره» هم می‌گویند که تولید ایران است و خواص ضدعفونی کننده دارد. اما حرف هر سه‌شان این است که: «اول آب و صابون بعد اتانول» مرد پشت دخل که متوجه وسواس و سؤال‌های پی در پی‌ام می‌شود، می‌گوید: «ما به ادارات دولتی زیادی الکل می‌دهیم. چون مطمئنند چه چیزی از ما می‌خرند. اما متأسفانه بعضی از همکاران ما شیطنت می‌کنند و متانول دست مشتری می‌دهند و داخلش ایزو الکل می‌ریزند. همان اوایل شیوع کرونا اینجا 4 تا 5 مغازه را پلمب کردند.»
مغازه بعدی مرد جوان و بی‌حوصله‌ای است که تا می‌پرسم آیا می‌توانم به مایعی که می‌فروشید الکل‌سنج بزنم یا نه، سگرمه‌هایش درهم می‌رود و می‌گوید: «شیشه‌ها پلمب است، الکل 96 درصد 90تومان. چه الکل‌سنجی می‌خواهی بزنی؟ معلوم است دیگر جنس چطوری است. اصلاً از کجا می‌خواهی بفهمی؟» همین طور ادامه می‌دهد و چشمش بین صورتم و الکل‌سنج بالا و پایین می‌رود. فکر می‌کنم اگر کمی بیشتر سؤال کنم، اتفاق خوبی رخ نخواهد داد.
وقتی در مغازه بعدی را باز می‌کنم، جلوی پایم گالن‌های 20 لیتری را می‌بینم که فروشنده‌ها پشت آن سنگر گرفته‌اند. پسری که پشت دخل ایستاده، تأکید می‌کند که خودش الکل‌سنج دارد و زمان خرید جلوی خودم الکل‌سنج می‌زند. او توضیح می‌دهد که فقط با دستگاه دقیق می‌توان تفاوت جنس را فهمید: «مثلاً اسید اوریک بریزید داخل الکل و آتش بزنید...» البته بعید می‌دانم فروشنده‌ای زیر بار این آزمایش‌های تخصصی برود. او در جواب سؤالم در مورد مارک تجاری الکل می‌گوید: «الکل را با تانکر می‌آورند و ما توی ظرف‌های مختلف می‌ریزیم. مارک‌ها متفاوت است و بعضی هم آنالیزش را روی بشکه‌ها زده‌اند.»
از هر طرف که می‌روم، به نام یا برندی نمی‌رسم. نهایت نام شهرهایی که تولیدکننده الکل هستند به میان می‌آید؛ الکل شیراز، الکل مهاباد، الکل قزوین، الکل زنجان و... کمی که حرف می‌زنم، بالاخره رضایت می‌دهد که به یکی از گالن‌هایش الکل‌سنج بزنم. الکل‌سنج دقیق روی 70 می‌ایستد و فروشنده با غرور می‌گوید: «اگر بیشتر از 50 لیتر هم خواستی من در خدمتم.»
مغازه بعدی اما فروشگاه ژل دست است. پسر درشت هیکلی پشت دخل نشسته و روی میزش یک ژل بزرگ ضدعفونی گذاشته که هر چند لحظه به دستش می‌مالد. آنقدر این کار را تکرار می‌کند که آدم فکر می‌کند ویروس‌ها را به چشم می‌بیند که دست هم را گرفته‌اند و می‌رقصند. او با تعصب از برتری ژل نسبت به الکل داد سخن می‌دهد: «الکل برای شست‌وشو خوب است ژل برای دست. ببین داداش! الکل قلابی زیاد است. اتانول را جای متانول می‌دهند یا آب قاطی می‌کنند. در این بازار همه چیز پیدا می‌شود. همین فروشنده همسایه ما الکل آورده بود الکل‌سنج زد معلوم شد 98 درصد آب است. بعضی وقت‌ها مغازه‌دار هم نمی‌داند. کلاً بهتر است از داروخانه معتبر بخرید.» اما وقتی می‌شنود می‌خواهم 50 لیتر الکل بخرم، به یکباره ورق برمی‌گردد: «من خودم الکل خوب دارم به تو می‌دهم لیتری 60 تومان؛ الکل 96 درصد که خودم مستقیم از کارخانه می‌آورم.»
«بوی بهشت می‌دهد تا حالا بهشت رفتی؟» مرد فروشنده لوزام آرایشی بهداشتی این جمله را به خریدار ادکلن می‌گوید و خریدار با خنده می‌گوید: «ایشالا کرونا گرفتم بعدش می‌روم، جای شما را هم خالی می‌کنم.» او وسط شلوغی جلوی مغازه‌ای قدیمی ایستاده و قیمت می‌دهد: «ضدعفونی 4 لیتری دارم مارک خوبی است. 4 لیتر 70 درصد 124 تومان است.» می‌پرسم می‌توانم الکل‌سنج بزنم؟ می‌گوید: «حتماً» اما تا دستم به سمت گالن می‌رود، با خنده تمسخر آمیزی می‌گوید: «اول پولش را بده بعد الکل‌سنج بزن. اگر هم 70 درصد نبود نبر.»
جلوی پاساژی نرسیده به میدان مروی، پر است از ادکلن فروشی. چند مرد بدون ماسک ایستاده‌اند، گل می‌گویند و گل می‌شنوند. یکی از آنها که تی‌شرت زردی به تن دارد و سبیل قیطانی، با خنده می‌گوید: «من سال‌هاست اینجا کار می‌کنم. در این بازار همه چیز پیدا می‌شود اما در این پاساژ پیدا نمی‌کنی اینجا فقط الکل فیکساتور پیدا می‌شود که برای فیکس کردن بوی ادکلن است.» مرد دیگری وقتی می‌شنود قرار است برای شرکتی خرید کنم، دعوت می‌کند تا از الکل‌های درجه یک او که در گنجه‌ای کنار مغازه در ظرف‌های یک لیتری چیده شده، دیدن کنم: «من الکل 96 فیکساتور دارم. محلول عطر و ادکلن است. اینها برند خاصی ندارد ولی با اطمینان به تو می‌دهم چون به کار خودم ایمان دارم.»
در کشویی را باز می‌کند و یک ظرف بیرون می‌آورد و روی دستم می‌ریزد و می‌گوید: «ماسک را بکش پایین و بو کن!» بوی الکل می‌دهد: «مثل اشک چشم زلال است. این بوی الکل است اگر متانول بود، دماغت را می‌سوزاند.» از من می‌خواهد الکل‌سنج را داخل ظرف یک لیتری بیندازم بعد یکدفعه به هم نگاه می‌کنیم و با خنده می‌پرسیم حالا چطور الکل‌سنج را از سر تنگ ظرف، بیرون بیاوریم. الکل‌سنج خلوص بالای الکل را نشان می‌دهد و فروشنده دوباره تأکید می‌کند: «من به کارم ایمان دارم» او دلیل رنگ آبی مایع ضدعفونی و الکل‌ها را جلوگیری از مصرف خوراکی آن می‌داند و از اینکه سربلند از آزمایش بیرون آمده، خوشحال است.
در یکی از کوچه‌های تنگ متصل به خیابان ناصرخسرو پر از مغازه‌های کوچک تنگ هم است و سرشان هم خلوت. بیشترشان یا الکل ندارند یا مقدار زیادش را نمی‌توانند تأمین کنند. همین طور که از حجره‌ای به حجره دیگر می‌روم، یک نفر صدایم می‌کند. ترسم می‌گیرد. برمی‌گردم و می‌بینم مردی که در انتهای کوچه ایستاده با دست اشاره می‌کند به سمتش بروم. کوچه خلوت است اما باز بودن مغازه‌ها دلگرمم می‌کند. نزدیکش می‌روم کنار دری که به زیرزمین باز می‌شود ایستاده و می‌پرسد: « اتانول می‌خواهی؟ هر چی بخواهی هست‌ها» او خودش را خریدار ماسک معرفی می‌کند اما اینکه چرا آنجا ایستاده لابد داستان دیگری است. تشکر می‌کنم و برمی‌گردم به خیابان اصلی که اندکی شلوغ‌تر شده است. در راه با خودم فکر می‌کنم بیچاره مردمی که قرار است در این بازار خرید کنند. همه چیز پیچیده و متناقض است. شبیه یک اثر هنری که به تحلیل و نتیجه‌گیری سرراستی تن نمی‌دهد.

گروه سیاسی/ وقتی زنگ آغاز مجلس تازه در روز 7 خرداد به صدا درآمد، رئیس جمهوری با این جملات در صحن بهارستان به استقبال پارلمان یازدهم رفت: «با همکاری دولت و مجلس می‌توانیم یادگاری دائمی و ماندگار را برای دهه‌ها و حتی قرن‌ها برای مردم به جای بگذاریم.» همان روز البته از تریبون مجلس هم صدای همکاری به گوش می‌رسید؛ «این مجلس نه وکیل‌الدوله است و نه معاندالدوله.» یک ماه و نیم بعد از آن روز صدای پاستور همان است که از دهان حسن روحانی شنیده شد. صدایی که اما از بهارستان به گوش می‌رسد، زمین تا آسمان فرق دارد. شاید جلسه روز 15 تیرماه مجلس و آنچه که در میزبانی نمایندگان از وزیر امور خارجه گذشت و سپس واکنش رئیس جمهوری به آن نشانه خوبی بر صحت این ادعا باشد.
آن روز بخشی از نمایندگان مجلس، توپخانه خود را با تمام توان متوجه محمدجواد ظریف کردند و او را متهم به «خیانت» و «دروغ» خواندند. اتهاماتی که پاسخ آن از ظریف چیزی جز لبخند، تشکر از میزبانی مجلس و البته یادآوری سخنان رهبری برای نمایندگان نبود. مهم‌تر اما اینکه رئیس جمهوری باز هم در دو سخنرانی طی روزهای 16 و 18 تیرماه باز هم مجلسی‌ها را  به همکاری و همدلی برای خروج از شرایط سخت تحریمی و فشارهای اقتصادی دعوت کرد. هر چند که در جلسه روز 18 تیر هیأت دولت هم با یادآوری اینکه «وزارت خارجه سمبل قدرت سیاسی ماست و شخص وزیر هم سمبل وزارت خارجه است» بر لزوم حفظ احترام وزیر امور خارجه تأکید کرد. دولت دوازدهم همکاری خود با مجلس یازدهم را صرفاً در لفظ و سخن کلید نزده است؛ حضور پر تعداد مسئولان و مقامات دولتی در جلسات مجلس طی یک ماه و نیم گذشته و ارائه گزارش‌های تفصیلی آنها به نمایندگان جدید یکی از گواه‌های روشن این ادعاست. کما اینکه در دو مجلس سابق هم سیاست دولت بر همین مدار بود و وزرای دولت‌های یازدهم و دوازدهم رکورد حضور در بهارستان را شکستند. حسن روحانی در همان تابستان سال 92 و در آغاز کار خود در نطقی در بهارستان، خود را فرزند مجلس نامید و بر اهتمامش برای همکاری نزدیک با قوه مقننه تأکید کرد. روشی که در مجلس یازدهم هم به سیاق قبل در پیش گرفته شده اما به نظر می‌رسد در بهارستان تمایل کمتری برای پذیرش آن نسبت به قبل وجود دارد.
مختصات سال آخر
مجلس یازدهم کمترین قرابت فکری و سیاسی را با دولت دوازدهم دارد، حتی کمتر از مجلس اصولگرای نهم. این واقعیتی است که نه قابل کتمان است و نه به نظر می‌رسد مسئولان عالی رتبه دو قوه و همین طور متنفذان سیاسی نسبت به آن آگاه نباشند. مجلس غیر همسو با دولت هم در نگاه اول یعنی احتمال افزایش اصطکاک و تنش. اما آیا این تنها واقعیت موجود در روابط پاستور و بهارستان برای یک سال پیش رو است؟ برای رسیدن به پاسخ منفی به این سؤال نیاز به کند و کاو زیادی نیست. به عبارتی واقعیت‌های سیاسی دیگری هم در کنار مسأله عدم همسویی فکری و سیاسی مجلس یازدهم و دولت دوازدهم وجود دارند که الزامات خاص خود را در سیاست‌ورزی و تنظیم روابط دو قوه می‌طلبند. مهم‌ترین آن اینکه دولت فعلی در سال آخر عمر خود به سر می‌برد؛ دورانی که تمایل به رقابت‌های سیاسی بین نهادها و نگرانی برای از دست دادن محبوبیت سیاسی به کمترین حد خود می‌رسد. دولت‌ها در چنین سالی نه فرصتی برای انتخاب مجدد پیش روی خود دارند که به فکر محبوبیت سیاسی خود در جامعه باشند و نه زمان چندانی برای دست زدن به ابتکار عمل‌ها و وارد شدن به چالش‌های تازه. سال آخر برای همه دولت‌ها یعنی سال جمع‌بندی نهایی کارنامه 7 ساله و تمرکز کردن بر رساندن پروژه‌های مختلف به مرحله بهره‌برداری و نتیجه‌دهی نهایی.
چنین حالتی یعنی آنکه دولت به جای نگرانی از تحرکات رقبای سیاسی خود نگران نتیجه دادن یا ندادن پروژه‌ها و اداره کشور باشد. چیزی که می‌تواند منجر به بیشترین بازدهی در کشور گردد، البته به شرط آنکه انگیزه کشاندن دولت به دعواهای سیاسی در جاهای دیگر وجود نداشته باشد. برنامه‌های پنجشنبه دولت و رئیس جمهوری بهترین گواه برای این است که پاستورنشینان در سال آخر دنبال چه چیزی هستند. از 28 فروردین ماه تا همین هفته گذشته رئیس جمهوری هر پنجشنبه یک برنامه برای افتتاح مجموعه طرح‌های اقتصادی و عمرانی را اجرا کرده است. «مردم ما کاملاً بدانند گرچه امسال، سال سختی است و همان طوری که بارها گفتم با ۲ ویروس در حال جنگ هستیم؛ با ویروس تحریم و با ویروس کرونا اما در عین حال همه تلاش‌مان را به کار می‌گیریم که سختی مردم را بکاهیم و مردم ما علی رغم اینکه سال سختی است، بتوانند به طور نسبتاً مطلوب زندگی را بگذرانند؛ امسال برای همه دنیا سال سختی است و برای ما سختی مضاعف دارد»؛ این اظهارات حسن روحانی در اولین برنامه افتتاح‌های پنجشنبه سال جاری بود. سخنانی که مستقیماً به پیام ارسالی از پاستور به خارج از کشور اشاره دارد، اما همزمان پیام سیاسی نیز برای داخل در دل آن خودنمایی می‌کند و آن هم اینکه دعواهای سیاسی داخلی در سال پیش رو برای دولت اولویت  ندارد.
تحریم و کرونا؛ موقعیت خطرناک دعواهای جناحی
البته این تنها مسأله شروع سال آخر دولت دوازدهم نیست که اولویت یاد شده را تقویت می‌کند، صحنه تحولات داخلی و خارجی برای ایران مسأله مهم‌تری است که الزاماتی حیاتی‌تر نسبت به رقابت‌های سیاسی داخلی را برای مجموعه حاکمیت ایجاد کرده؛ تحریم‌های امریکا از یک سو و بحران کرونا از سوی دیگر در رأس این الزامات هستند. حتی اگر دولت در آستانه انتخاب مجدد هم قرار داشت و مسأله «سال آخر» مطرح نبود، با لحاظ کردن همین دو فاکتور عقلانی‌ترین کار برای همه جناح‌های سیاسی داخلی فروکاستن از دامنه اختلافات و مدیریت کردن چالش‌های سیاسی بین خودشان بود. چرا که فراتر از بحث جناح‌ها نه تنها سایه دو مشکل یاد شده روی سر کشور سنگینی می‌کرد بلکه هر دوی این مسائل کلیت اقتدار نظام سیاسی را هدف قرار داده بودند و با چنین وضعیتی هیچ عقل سلیمی افروختن دامنه آتش اختلافات داخلی را تجویز نمی‌کرد. قطعاً این استدلال در شرایطی که دولت انگیزه انتخاباتی هم ندارد تقویت می‌شود. یعنی از یک سو کشور زیر بار فشار عواملی نظیر تحریم‌های کمرشکن امریکا و تأثیرات بحران کرونا است و از طرف دیگر دولت بدون انگیزه انتخاباتی دنبال راه چاره و مدیریت کردن این مشکلات می‌گردد. وضعیتی که اصولاً انتظار می‌رفت تا کمترین انگیزه رفتارهای تخریبی را برای رقبای دولت به همراه داشته باشد، اما گویا چنین نبوده. در اینکه روش سیاست‌ورزی دولت مورد علاقه کامل منتقدانش نیست هیچ شکی وجود ندارد. کما اینکه حق طبیعی این گروه‌ها نیز آن است که خود را باورمند به نوع و روش دیگری از سیاست‌ورزی نشان دهند. اما مسأله در این بین تحریف یا بزرگنمایی و کوچکنمایی بخشی از تمایلات و روش‌های سیاست‌ورزی و مدیریتی دولت است که تصویری متفاوت و البته ناهمگون با واقعیت از دستگاه اجرایی نشان می‌دهد. دولت حسن روحانی همانند تمام 7 سال گذشته خود معتقد و ملتزم به مشی سیاسی اعتدال در داخل و تعامل در خارج است. روشی که به واسطه آن از ملت ایران رأی گرفته است. هر چند رقبای سیاسی و منتقدان دولت به چارچوب همین روش ایرادات اساسی دارند اما تحریف آن و ساخت تصویری غیرواقعی از این روش مسأله دیگری است که به نظر نمی‌رسد توجیه‌پذیر باشد. به عنوان مثال در هفته‌های اخیر به کرات دولت دوازدهم توسط طیفی از مجلسیان «غربزده»، «غربگرا» و «امیدوار به غرب» معرفی شده است. حال آنکه مقابله تمام قد این دولت با سیاست‌های امریکا، تأکید مؤکد بر مطالبه منطقی ایران از اروپا برای انجام وظایف برجامی، تقویت جدیت دیپلماسی و همکاری‌های دو جانبه در قبال کسورهایی چون ترکیه، روسیه و ونزوئلا و برداشتن گام‌های مهم برای توسعه روابط اقتصادی با بازیگرانی نظیر چین از جمله نکاتی است که نشان می‌دهد روایت منتقدان از سیاست خارجی دولت، روایتی ناقص و ناصحیح است. همان طور که در داخل نیز علی رغم اینکه حسن روحانی خصوصاً در دولت دوازدهم از معدود رؤسای جمهوری بود که نشست‌های مکرری با همه طیف‌های سیاسی داشت، دولت او را به داشتن نگاه جناحی متهم می‌کنند. موضوعی که در شرایط عادی هم خارج از دایره انصاف است اما در شرایط غیرعادی امروز و با لحاظ کردن عواملی چون تحریم و کرونا به جز انصاف باید در تدبیر و درایت و کیاست پشت آن هم شک کرد.
دعوای سیاسی با کدام منفعت؟
در چنین شرایطی تنها در یک ماه و نیم گذشته از عمر مجلس یازدهم می‌توان به کلکسیونی از تقابل‌ها و خط و نشان کشی‌ها علیه دولت اشاره کرد؛ از طرح سؤال از رئیس جمهوری و پیشنهاد استیضاح او گرفته تا طراحی برای خروج از برجام و ان پی تی و تعلیق اجرای پروتکل الحاقی و حملات بی سابقه روز 15 تیرماه به وزیر امور خارجه. در کنار اینها درگیر کردن دولت در باتلاق برخی شایعات بی اساس که تنها نتیجه آن ایجاد بی اعتمادی در مردم و برهم زدن تمرکز دستگاه اجرایی است را نیز باید افزود. نمونه اخیر آن شایعه ساخت و ساز غیرقانونی شخص رئیس جمهوری در منطقه جماران است. در این مدت این سؤال که رفتارهای یاد شده در عمل چه سود و نتیجه مثبتی برای کشور دارند و چقدر می‌توانند اوضاع مردم را سر و سامان ببخشند، بی جواب مانده است. کما اینکه با توجه به برخی اتفاقات تلخ سال‌های اخیر مانند رویدادهای دی‌ماه 96 و یا آبان 98 معلوم نیست جامعه ایران تا چه اندازه بیش از این ظرفیت تحمل پرخاش‌های سیاسی و دعواهای جناحی را دارد و یا حتی این دعواها را به سود منافع خود می‌بینید؟ نکته دیگر این است که نباید از یاد برد که رویدادهایی به مراتب کوچک‌تر و کم اهمیت‌تر از آنچه که امروز برخی از مجلسیان در پی آن هستند، جرقه آن اتفاقات را زد. آیا نمایندگان مخالف دولت برای پیامدهای اجتماعی تنش‌هایی که به جامعه تزریق می‌کنند و سوداهایی که در سر دارند، محاسبه کافی را کرده‌اند؟ در کنار همه اینها اما مواضع مؤکد رهبر انقلاب طی دو سال اخیر برای دعوت قوای مختلف به همکاری و همین طور تأکید بر لزوم ادامه کار دولت تا آخرین دقیقه نیز موضوعی است که همخوانی چندانی با برخی تحرکات اخیر ندارد. در نهایت مجموع شرایط یاد شده این سوال جدی را پیش روی منتقدان دولت می‌گذارد که در اوضاع و موقعیت فعلی، چه منفعت و سود عمومی و ملی، افزایش تنش با دولت را توجیه می‌کند؟  مخالفان هر پاسخی به این سؤال داشته باشند، اما آنچه مشهود است از سوی پاستور نه انگیزه و نه تمایلی برای دمیدن بر تنور تنش‌ها نیست. دولت بر اساس رویکرد اساسی خود یعنی اعتدال در داخل تعامل سازنده در جهان، اولویت خود را اعلام کرده است؛ کار و تلاش برای عملیاتی کردن وعده‌ها و تکمیل پروژه‌ها. حال آنها که به هر دلیل این سیاست دولت را بر نتابند خود نیز باید پاسخگوی تبعات ملتهب شدن فضای سیاسی کشور هم باشند. آنها که باد می‌کارند باید در انتظار طوفان هم باشند. این درست نکته‌ای است که انتظار می‌رود عقلا و بزرگان اصولگرا به کم تجربه‌ها یا جوان‌ترهای اردوگاه خود یادآوری کنند.

بــــرش

گروه سیاسی/ دی ماه سال 96 وقتی برخی جریان‌های مخالف دولت بر اساس ارزیابی‌های اشتباه خود خواستند از مشهد ضرب شستی به دولت نشان دهند، خیلی زود پی بردند آنچه برنامه‌ریزی کرده بودند، آب در آسیاب اصولگرایان نبوده و مخالفان خارج‌نشین لبخند به لب در حال میوه چینی از آن حوادث شدند.
حالا اما وضعیت کشور بسیار فرق کرده و ویروس کرونا هم به مدد تحریم‌ها آمده تا شاید ادعای بدخواهان نظام جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تحقق ناکارآمدی در مواجهه با مشکلات محقق شود. این مصاف البته تاکنون اگر چه مشکلاتی را بر مدیریت اجرایی کشور و البته مردم تحمیل کرده اما هنوز نشانه‌هایی از قرین موفقیت بودن آن ادعاها و تحلیل‌های ضد ایرانی ندارد. از سوی دیگر اصولگرایان به عنوان رقبای سیاسی دولت مستقر اکثریت مجلس را در اختیار گرفته‌اند و سودای حضور در پاستور را هم دارند. شاید مانور دادن روی مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم و نسبت دادن همه گرفتاری‌ها به دولت جایگاه آنها را در رقابت‌های سیاسی- انتخاباتی ارتقا دهد لذا چه باک از آنکه هر روز طرحی علیه سیاست‌های دولت علم کنند، یا وزیر خارجه‌اش را در مجلس آماج توهین و تهمت کنند و فراتر از این رئیس جمهوری را نیز «نفوذی» بخوانند و سودای استیضاح او را نیز در سر بپرورانند. اما آیا بازی سیاسی در ایران امروز را باید تنها در همین مختصات دید؟ یعنی چنگ زدن به هر ابزاری برای تضعیف  و تخریب بیشتر دولت تا شاید مسیر فتح پاستور در 1400 هموارتر شود؟ به نظر می‌رسد طیف‌هایی از جریان اصولگرا و بخصوص جوان‌تر‌هایی که صاحب کرسی‌های سبز بهارستان شده و حالا دسترسی‌شان به تریبون‌ها بیشتر شده، سیاست را در همین چارچوب می‌بینند و بعید نیست تنش‌های ایجاد شده بین مجلس و دولت در هفته‌های آینده پررنگ‌تر و جدی‌تر هم بشود. اما در مجموعه اصولگرایی استخوان خرد کرده‌ها و با تجربه‌هایی هم هستند که عرصه سیاست برای آنها تنها رقابت‌های انتخاباتی نیست، آنها اگر چه از مواضع انتقادی خود نسبت به دولت کوتاه نیامده‌اند اما تلاش دارند مانع از تکرار تجربیات بیهوده تنش‌های سیاسی شوند که از یک طرف سوژه‌سازی برای رسانه‌های معاند است و از سوی دیگر زایل کننده  امیدواری‌های مردم خسته از دعواها و جنجال‌های سیاسی برای تشدید هم‌افزایی‌های ملی در مسیر رفع مشکلات. این طیف از رسانه‌ها یا چهره‌های سیاسی به نظر می‌رسد بخوبی به این واقعیت وقوف دارند که دمیدن بر طبل ناکارآمدی دولت و سر دادن شعارهای هیجانی استیضاح، نه تنها راه به جایی نمی‌برد بلکه تبعات سیاسی و اجتماعی آن تنها به قوه مجریه محدود نمی‌شود بخصوص که از منظر مجموعه‌های سیاسی خارج نشین دولت و مجلس و سپاه و دستگاه قضایی و... تفاوتی با یکدیگر ندارند.
 بر همین اساس است که در روزهای گذشته صداهای علنی‌تری از انتقاد و مخالفت با برخی اقدامات بعضی نمایندگان مجلس از سوی چهره‌های اصولگرا شنیده می‌شود. روز گذشته در همین چارچوب حسن غفوری‌فرد از چهره‌های با سابقه اصولگرا به «جماران» گفت: «شرایط کشور به گونه‌ای است که فارغ از اینکه در رأس دولت و یا درون آن چه کسانی حضور دارند، باید نهایت کمک را به دولت و مسئولین داشت. بنابر اندیشه و تأسی از حضرت امام که همیشه از دولت‌ها حمایت می‌کردند و همین طور مقام معظم رهبری که بارها گفته‌اند از دولت‌ها حمایت می‌کنند، اصولگرایان نیز همین گونه عمل خواهند کرد.»
وی با اشاره به مشکلات موجود در کشور از جمله تحریم و کرونا تأکید کرد: «این شعارها که دولت باید سقوط کند نه مورد تأیید رهبری است و نه مورد تأیید اصولگرایان. ولی اصولگرایان این حق را دارند که انتقادات خود را مطرح کنند و انتقادات نباید به گونه‌ای باشد که مورد سوء استفاده دیگران قرار گیرد.»
غفوری فرد در انتقاد به رفتار برخی نمایندگان مجلس علیه وزیر خارجه در بهارستان، صریح‌تر یادآور شد: «این طور نمی‌شود که ما گروهی را به مصاف جنگ با دشمن بفرستیم، اما پشتش را خالی کنیم. باید از دولت حمایت کرد. بخصوص در مسأله سیاست خارجی، دولت باید بتواند با اقتدار عمل کند تا ان‌شاءالله موفق شود. پیروزی دولت به مثابه پیروزی ملت است. به نظرم از آنجا که دولت در این مقطع در برابر بدخواهان ملت ایران قرار گرفته، باید از آن حمایت کرد.»
عباس سلیمی نمین از دیگر چهره‌های اصولگرا هم پیش از این  نسبت به تأثیرات مخرب مواضع سیاسی برخی نمایندگان مجلس هشدار داده است. او که در گفت‌وگو با خبرآنلاین نگرانی خود را سوق یافتن نمایندگان جوان به سمت منازعات سیاسی خوانده،  اظهار امیدواری کرده  بود نمایندگانی که در مجلس شورای اسلامی از درایت و تجربه برخوردار هستند، نگذارند این آفت گریبان مجلس یازدهم را بگیرد. او از همین زاویه گفته که باید بزرگان جریان اصولگرا در هدایت نمایندگان جدید احساس وظیفه کنند.
رضا روستا آزاد عضو شورای ائتلاف نیروهای انقلاب که حالا نامزدهای مورد حمایت این مجموعه اکثریت کرسی‌های بهارستان را در اختیار دارند هم با انتقاد از بروز برخی رفتارهای هیجانی در مجلس یازدهم، گفته است: «بنده رفتارهایی که در نهایت رابطه دو قوه مقننه و مجریه را خراب کند به صلاح نمی‌دانم. البته بروز این رفتارها به دلیل کم تجربگی برخی  نمایندگان است و امیدوارم در ماه‌های آینده مجلس این رفتارها نیز کمتر مشاهده شود.» این عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران توصیه کرده « بزرگان جریان اصولگرا نظرات راهبردی خود را در اختیار نمایندگانی که برای اولین بار پا به مجلس گذاشته‌اند، قرار بدهند.» به گفته او، «مجلس یازدهم هر زمان که لازم بود باید در مسیر حل مشکلات کشور به دولت کمک کند و حتی ایده‌های خود را نیز در اختیار این قوه قرار دهد.» با این وصف به نظر می‌رسد برخی تندروی‌ها و اقدامات هیجانی و غیرکارشناسی بعضی نمایندگان مجلس حالا منتقدان جدی در اردوگاه اصولگرایی دارد. ریش‌سفیدانی که می‌دانند سیب سیاست در ایران تا بخواهد 1400 به زمین برسد، چرخ‌ها خواهد خورد و لذا احتیاط را شرط عقل می‌دانند.

پریسا عظیمی
خبرنگار
اجرای طرح «روستای بدون بیکار» در شرایطی که محدودیت‌های کرونایی بسیاری از مشاغل و فعالیت‌های اقتصادی را تحت تأثیر خود قرار داده است، بلندپروازانه و دور از دسترس به نظر می‌آید اما مسئولان سمنانی پس از معرفی سه روستای خود به‌عنوان روستاهای بدون بیکار، امیدوارند امسال بر تعداد این روستاها بیفزایند. سهم تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری این استان سال گذشته ۲ هزار و ۶۱۱ میلیارد ریال بود که با جذب سهمیه ۲هزار و ۴۶۱ میلیارد ریال در این بخش، جزو ۱۰ استان برتر کشور است. به‌گفته مدیرکل دفتر امور روستایی و شوراهای استانداری سمنان مقرر شده تا پایان سال ۱۴۰۰ روستاهای «طرود» درشهرستان شاهرود، «نردین» در شهرستان میامی، «اعلا» در سمنان، «یاتری» در آرادان، «افتر» در سرخه و روستای «توی دروار» در دامغان نیز به روستاهای بدون بیکاراستان افزوده شوند.
اشتغال بر پایه دامداری
«عبدالله غیاثی»، دهیار روستای «جودانه» میامی در 53کیلومتری جاده تهران- مشهد است که معرفی شدن روستایشان به‌عنوان روستای بدون بیکار را حاصل همت اهالی روستا می‌داند و در این باره به خبرنگار ما می‌گوید: روستای ما ازجمله روستاهای بدون بیکار استان است که352 خانوار و ۹۷۰ نفر جمعیت دارد. نیروی کار این روستا در زمینه‌های مختلف مانند کشاورزی، دامداری و خیاطی مشغول به فعالیت هستند. این روستا 4 هزار و 500 رأس دام دارد که از این تعداد 3‌هزار رأس مولد است و در قالب دامداری سنتی، نیمه صنعتی و صنعتی برای اهالی روستا اشتغالزایی شده است.
وی می‌افزاید: روزانه در روستای ما بین40 تا 50 تن شیر تولید می‌شود. همچنین 680 نفر شاغل 10 سال به بالا داریم. مردم روستا با اندک درآمدی که از نگهداری دام هایشان به دست می‌آورند و حمایت مسئولان، توانستند با ایجاد کارگاه‌هایی مانند کارگاه تولید خوراک دام اشتغالزایی کنند. در واقع از صفر شروع کردیم و به اینجا رسیدیم. وی به حضور بانوان روستا در عرصه اشتغال کنارهمسرانشان اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: اگر همکاری زنان روستا نباشد کارها پیش نمی‌رود از طرفی اشتیاق جوانان برای کار کردن در روستا را هم نباید نادیده گرفت.
قطب تولید پیراهن
«مجتبی بیاری»، دهیار روستای «محمدآباد» میامی با یک هزار و ۳۹۷ نفر جمعیت است که به گفته او از این تعداد ۸۷۰ نفر جمعیت بالای ۱۰ سال و شاغل هستند.
بیاری اضافه می‌کند: ۱۳۰ کارگاه تولید پوشاک در روستای ما فعال است که نقش مهمی در اشتغالزایی جوانان روستا ایفا می‌کند. ۵۰۰ نفر از جمعیت روستا در بخش صنعت، ۲۰۰ نفر در بخش خدمات، ۱۶۵ نفر هم در زمینه زراعت و دامداری و باقیمانده در بخش‌های دیگر مشغول به فعالیت هستند.
دهیار روستای «محمدآباد» روستایش را قطب تولید پیراهن و البسه در استان معرفی می‌کند و می‌گوید: در تولید پیراهن حتی از شهرها و استان‌های همجوار هم سفارش می‌گیریم؛ البته از زمان شیوع کرونا کارگاه‌های ما تعطیل شده اند و افراد شاغل در کارگاه بیکار مانده‌اند که دراین مدت از طریق کشاورزی و دامداری امرار معاش می‌کنند.
وی ایجاد سالن ورزشی برای جوانان روستا را از خواسته‌های اهالی بیان می‌کند و می‌افزاید: از مسئولان می‌خواهیم به این خواسته ما جامه عمل بپوشانند.
روستای «دهملا» در شاهرود سومین روستای موفق در طرح روستای بدون بیکار است که یک هزار و ۹۰ نفر جمعیت دارد. به گفته «مرتضایی پور»، دهیار این روستا، از یک هزار و ۹۰ نفر جمعیت ۸۷۰ نفر بالای ۱۰ سال و شاغل هستند. از مجموع ۸۷۰ نفر نیروی کار در این روستا، ۱۶۵ نفر در بخش کشاورزی مانند زراعت و دامداری به‌صورت سنتی و نیمه صنعتی، ۵۰۰ نفر در صنعت و ۲۰۰ نفر در بخش خدمات و 5 نفر هم در بخش‌های دیگر مشغول به فعالیت هستند.
«مهدی صمیمیان»، مدیرکل دفتر امور روستایی و شوراهای استانداری سمنان هم درگفت‌و‌گو با «ایران»، با تأیید اینکه طرح روستای بدون بیکار تاکنون در 3 روستای مذکور محقق شده؛ می‌افزاید: البته ذکر این نکته لازم است که روستای بدون بیکار به روستاهایی با بیکاری زیر 5 درصد اطلاق می‌شود به عبارتی هیچ جایی را نمی‌توان پیدا کرد که به‌طور 100 درصد شاغل داشته باشد.
وی نقش طرح روستای بدون بیکار را در کاهش مهاجرت مهم می‌داند و معتقد است، اشتغالزایی در روستاها با توجه به مهارت‌آموزی نقشی مهم در نگه داشت جمعیت روستایی و بازگرداندن جمعیت به روستاها دارد که تحقق این راهبرد نیز در دستور کار قرار گرفته است.
صمیمیان با بیان اینکه گردشگری محور توسعه استان و موجب رونق اقتصادی می‌شود، خاطرنشان می‌کند: ۸۱اقامتگاه بومگردی فعال در استان سمنان وجود دارد که از این تعداد ۷۶ اقامتگاه با زمینه اشتغال ۲۱۶ نفر در روستاها ایجاد شده است.
مدیرکل دفتر امور روستایی و شوراهای استانداری سمنان حجم تسهیلات ارزان قیمت پرداختی در دولت تدبیر و امید برای اشتغالزایی و رونق روستاها در مقایسه با سال‌های قبل را بی‌سابقه می‌داند و تصریح می‌کند: در ۲ سال گذشته اعطای ۲ هزار و ۵۰۰ میلیارد ریال تسهیلات اشتغال علاوه بر مقابله با مهاجرت، باعث موج بازگشت جمعیت به روستاهای استان سمنان شده است. روند مهاجرت از مناطق روستایی به شهرهای استان متوقف شده و جوانان خلاق و توانمند با رفع مشکلات زیرساختی، مهیای اجرای طرح‌های اشتغالزا در روستا شده اند.
درهمین حال «اسماعیل غنیان»، مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان سمنان‌ هم سهمیه تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری این استان را ۲ هزار و ۶۱۱ میلیارد ریال درسال گذشته بیان می‌کند و ادامه می‌دهد: از این میزان ۲ هزار و ۴۶۱ میلیارد ریال جذب شده است.
وی می‌افزاید: برای دریافت سهمیه ۲ هزار و ۶۱۱ میلیارد ریالی مربوط به تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری استان هم یک هزار و ۲۴۰ طرح سال گذشته به بانک‌های عامل استان معرفی شد که از این تعداد ۹۸۵ طرح به تصویب رسید، از این تعداد ۹۷۹ طرح با ظرفیت ایجاد۴۲۶ فرصت شغلی، تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری دریافت کردند.
مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان همچنین کارمزد پرداخت تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری را ۶ درصد عنوان می‌کند و یادآور می‌شود: بازپرداخت آن بعد از یک سال تنفس، در مدت ۶ سال در نظر گرفته شده است.
به گفته وی، سال گذشته تعداد زیادی از متقاضیان این استان برای فعالیت در زمینه شغل‌هایی مانند بومگردی، پرورش دام، صنایع دستی و پرورش شترمرغ، تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری دریافت کردند.

استاد حبیب نقاش تنها بازمانده هنر نقاشی قهوه‌خانه‌ای درگذشت. این استاد نقاشی قهوه‌خانه‌ای به علت کهولت سن و سکته مغزی در بیمارستان دزفول بستری شد و صبح دیروز دار فانی را وداع گفت. استاد حبیب نقاش در سبک نقاشی قهوه‌خانه‌ای قلم می‌زد و رنگ‌های مورد نیاز طرح‌هایش توسط خودش تولید و ساخته می‌شد. استاد حبیب نقاش متولد ۱۳۱۱ در شهرستان دزفول و مسن‌ترین نقاش منطقه و چهره‎ ماندگار دزفول بود. او تنها بازمانده از نقاشان سنتی قهوه‌خانه‌ای و عاشورایی و نیز نقاشی پشت شیشه در کشور بوده است و این هنر ارزشمند را از پدر و پدربزرگانش آموخته بود.او بیش از ۴۰ اثر نقاشی در موضوعات مختلف از جمله تلفیق واقعه عاشورا و دفاع مقدس خلق کرده است.

مرجان اسلامی فر
خبرنگار
وضعیت کالاهای اساسی حساس با وجود شیوع ویروس کرونا و تحریم‌ها مناسب است و بانک مرکزی در تخصیص ارز سطح همکاری‌های خود را افزایش داده است لذا به زودی کالاهای اساسی حساس که در بنادر مانده است وارد کشور می‌شود و واردات جدید هم ثبت سفارش می‌شود.
طبق آخرین برآوردهای صورت گرفته و در راستای کاهش نیازهای ارزی، در حال حاضر کشور به حدود 9 میلیارد دلار برای واردات کالاهای اساسی با نرخ ارز 4200 تومانی نیاز دارد. 6.4 میلیارد دلار مربوط به واردات کالاهای اساسی و 2.5 میلیارد دلار برای واردات دارو است. این در حالی است که سال گذشته رقم تخصیص ارز دولتی 11 میلیارد دلار و سال قبل‌تر از آن 14 میلیارد دلار بود.
یحیی آل اسحاق، عضو اتاق بازرگانی ایران درباره نیاز ارزی کشور برای واردات کالاهای اساسی به «ایران» گفته بود: «تأمین 14 میلیارد دلار ارز برای واردات کالاهای اساسی بسیار راحت است و صادرکنندگان بدون مشکل می‌توانند این نیاز ارزی را تأمین کنند.»
اما با شیوع ویروس کرونا که باعث بسته شدن مرزها و محدودیت ارزی کشور شد و همچنین فشار تحریم‌ها، منابع ارزی با مشکلاتی مواجه شده است که همه بخش‌ها باید نسبت به صرفه‌جویی ارزی اقدام کنند؛ لذا طی این سیاستگذاران مجبور شدند بسته ارز دولتی را جمع و جور‌تر بگیرند تا ارز برای واردات کالاهای اساسی حساس کم نیاید.
از آنجا که دولت به جهت تحریم و شیوع ویروس کرونا با چالش مواجه شده است، مصرف سالانه ارز دولتی در مسیر تقلیل قرار گرفت و اکنون از میزان همیشگی ارز مورد نیاز(14 میلیارد دلار) 5 میلیارد دلار کم شده است. برای آنکه توازن ارزی در کشور صورت گیرد و تولیدکنندگان کالاهای اساسی حساس با چالش جدی مواجه نشوند ارز دولتی برخی از کالاها برداشته شد.
چه زمان ارز دولتی پرداخت می‌شود؟
قبل از فشار تحریم‌ها و محدودیت منابع ارزی کشور، دولت برای واردات تن ماهی، ماکارونی، گوشت، مرغ، برنج و خیلی از کالاها ارز دولتی تخصیص می‌داد اما با فساد مالی که در این حوزه رخ داد(سوء‌استفاده از ارز 4200 تومانی) دولت به سمت کاهش کالاهایی رفت که سهمیه ارزی دریافت می‌کردند.
حسین مدرس خیابانی، سرپرست وزارت صنعت، معدن و تجارت به «ایران» گفته بود: «هر زمان که احساس کنیم که منافع تخصیص ارز دولتی به مردم نمی‌رسد یا بی‌اثر است، یارانه ارزی آن را حذف خواهیم کرد.»
بعد از این گفته، تنها کالایی که از سبد ارزی 4200 تومانی حذف شد، برنج بود. بعد از حذف ارز دولتی برنج، زمزمه عدم تخصیص ارز به نهاده‌های دام و طیور هم شنیده شد و همین امر تا حدودی قیمت نهاده‌های دام و طیور را در بازار بالا برد که البته آثار و تبعات آن را می‌توان در افزایش قیمت لبنیات، گوشت قرمز و مرغ دید.
تنها 5 قلم کالای اساسی ارز دولتی می‌گیرد
اما یک منبع مطلع که خواست نامش فاش نشود درباره احتمال حذف ارز دولتی کالاهای اساسی به «ایران» گفت: «به هیچ عنوان خبری پیرامون حذف ارز دولتی در محافل رسمی زده نشده است و بعید می‌دانم که دولت به چنین سمتی برود، در حال حاضر تنها 5 قلم کالای اساسی حساس ارز دولتی می‌گیرند که تحت هیچ شرایطی نمی‌توان ارز آنها را حذف کرد چرا که وضعیت بازار دچار به هم ریختگی می‌شود.» او ادامه داد: «در شرایط فعلی دولت به روغن خام، دانه‌های روغنی، کنجاله سویا، جو و ذرت ارز 4200 تومانی می‌دهد، از این‌رو قرار نیست در مورد کالاهای یاد شده محدودیت ارزی در نظر گرفته شود.»
تهیه برنامه جامع کالاهای اساسی
این منبع مطلع با بیان اینکه وضعیت کالاهای اساسی حساس خوب است، ادامه داد: «دو علت باعث شد که خلل در تأمین و توزیع نهاده‌های دام و طیور صورت گیرد، اولین آن شیوع ویروس کرونا بود و دوم، با شیوع ویروس کرونا محدودیت ارزی بانک مرکزی هم بیشتر شد و این مجموعه نتوانست در موعد مقرر تخصیص ارز را انجام دهد تا کالاهای اساسی از بنادر خارج شود.» او اظهارداشت: «وزارت صنعت، معدن و تجارت با همکاری انجمن‌ها و بخش خصوصی در حال تهیه برنامه‌ای جامع برای ارائه به بانک مرکزی است تا میزان ارز ماهانه برای کالاهای اساسی، نیاز وزنی به این کالاها و ارزش دلاری کالاهای اساسی را مشخص و شفاف کند؛ با این رویکرد و برنامه، بهتر می‌توان وضعیت کالاهای اساسی حساس را مشخص کرد.»
میزان ذخایر ذرت، جو، کنجاله سویا و دانه‌های روغنی
این منبع مطلع درباره ذرت مورد نیاز کشور گفت:«نیاز سالانه به ذرت 11 میلیون و 500 هزار تن است که هزار تن آن ذخایر است، یک میلیون و 100 هزار تن آن تولید است و این نشان می‌دهد که 10 میلیون و 400 هزار تن واردات باید صورت گیرد.»
او درباره نیاز جو و کنجاله سویا کشور هم گفت: «نیاز کلی کشور به جو 6 میلیون و 900 هزار تن است، 700 هزار تن آن ذخایر است و 3 میلیون تن آن تولید داخل است و این یعنی کشور به 3 میلیون و 200 هزار تن جو وارداتی نیاز دارد. در مورد کنجاله سویا نیاز کلی کشور 4 میلیون و 200 هزار تن است، یک میلیون تن آن ذخیره است و در داخل یک میلیون و 950 هزار تولید می‌شود که نیاز به واردات این کالا یک میلیون و 250 هزار تن است.» این منبع مطلع در خصوص وضعیت دانه‌های روغنی و روغن خام نیز گفت:«نیاز کشور به دانه‌های روغنی 3 میلیون و 400 هزار تن است که بر این اساس تولید کشور 400 هزار تن است و مابقی بایستی از طریق واردات تأمین شود. در مورد روغن خام نیاز کشور 2 میلیون و 200 هزار تن است که 600 هزار تن آن از ذخیره و 600 هزار تن تولید داخل است و مابقی از طریق واردات تأمین می‌شود.»
کشور به سمت داخلی‌سازی حرکت می‌کند
او می‌گوید: «تمام سعی و تلاش دولت بر این است که سهم واردات در کالاهای اساسی حساس کاهش پیدا کند و میزان تولید داخل بخصوص در کنجاله سویا و دانه‌های روغنی افزایش پیدا کند تا منابع ارزی کمتری صرف واردات کالاهای اساسی شود؛ در حال حاضر وضعیت ذخیره کالاهای اساسی بخصوص در نهاده‌های دامی خوب و مناسب و هیچ مشکلی در این بخش وجود ندارد.»
4 میلیون تن کالای اساسی در بنادر داریم
این منبع مطلع با بیان اینکه اولویت وزارت صنعت، معدن و تجارت ترمیم ذخایر است و در این زمینه هیچ کوتاهی صورت نمی‌گیرد، تصریح کرد:«4 میلیون تن کالای اساسی در بنادر کشورمان به خاطر تأمین ارز رسوب کرده است که قاعدتاً با تأمین ارز آن تمام این کالاها به چرخه توزیع و تولید می‌روند. به هر ترتیب باید قبول کرد در انتهای سال 98 بانک مرکزی با چالش‌های و محدودیت‌ها روبه‌رو بود؛ اما این مشکلات در حال حل شدن است و در راستای تأمین کالاهای اساسی حساس کنجاله سویا و ذرت ثبت سفارش شده است؛ لذا اطمینان می‌دهیم که هیچ مشکلی در تأمین نهاده‌های دامی و مواد اولیه روغن وجود ندارد.»
این منبع مطلع درباره چرایی افزایش قیمت برخی از کالاها به «ایران» توضیح داد:
«70 درصد قیمت گوشت نهاده است، اگر در زنجیره تولید گوشت و مرغ مشکلی ایجاد شود تا دچار به‌هم ریختگی شویم، به طور قطع در بازار شاهد نوسان قیمت خواهیم بود.»
نهاده‌های دام در بازار کیلویی چند است؟
او توضیح داد: «زمانی که مرغدار با تأخیر سهمیه نهاده خود را از وزارت جهاد کشاورزی می‌گیرد مجبور است برای حفظ مرغ‌های خود سراغ بازار آزاد برود و آنها را با قیمت‌هایی که دلالان می‌گذارند خریداری کنند؛ قیمت جو دولتی 1500تومان است که با سایر هزینه‌ها بین 1700 تا 1800 تومان تمام می‌شود اما در بازار آزاد قیمت آن از 2 هزار و 500 تومان به بالا در نوسان است، قیمت کنجاله سویا هم که دولتی آن 2450 است در بازار آزاد 6هزار و 500 تومان فروخته می‌شود. در چنین شرایطی مرغدار بعد از گرفتن سهمیه، آن را با قیمت بالا در بازار آزاد می‌فروشد؛ در حال حاضر چنین چرخه معیوبی در نهاده‌های دام و طیور اتفاق افتاده است.»
چرا گوشت و مرغ گران شد؟
این منبع مطلع درباره چرخه معیوب تأمین نهاده‌های دام و طیور گفت: «وقتی نهاده‌های دام وطیور با قیمت مناسب به دست مرغداران و دامداران نرسد، قیمت گوشت، مرغ و لبنیات افزایش پیدا می‌کند، لذا روند توزیع کالاهای اساسی به تولیدکنندگان باید به درستی صورت گیرد تا تولیدکننده مجبور نشود برای حفظ دام و طیور خود سراغ بازار آزاد برود.»

رضا اردکانیان
وزیر نیرو
پویش # هر هفته _الف _ ب _ ایران در سال 1399، به هفته دهم رسیده است. ویژگی بارز هفته دهم، بهره‌برداری از یک طرح سازوکاری در صنعت برق است که مزیت آن برای مردم نیز به‌سرعت آشکار می‌شود. ساخت‌وسازها اعم از ساختن سد، نیروگاه، شبکه آبیاری، خطوط انتقال برق و نظایر این‌ها در صنعت آب و برق ایران تاریخی طولانی دارند، اما زمان تمرکز بر سازوکارهای نرم‌افزاری و تنظیم‌کننده ساخت تا بهره‌برداری از سازه‌های آب و برق نیز فرارسیده است.
هفته دهم پویش نقطه آغازی برای بهره‌برداری از یک سازوکار اصلاح‌شده برای بهره‌مندی ایرانیان از خدمات بهتر بود. طرح بهبود سازوکاری دیگری در هفته هشتم پویش تحت عنوان «مرکز پایش صنعت برق» افتتاح شده بود اما آنچه در این هفته از دسته اصلاح سازوکارها به بهره‌برداری رسید، مستقیماً با مردم و رضایت‌مندی ایشان ارتباط داشت.
برخی از مردم هر ساله به‌دلیل حوادث یا ضعف در شبکه‌ داخلی و نوسانات برق، دچار خسارت می‌شوند. قانون در سال‌های اخیر مقرر ساخته که مبلغ ناچیزی روی قبوض برق از مشترکین دریافت شود و تماماً در اختیار شرکت‌های بیمه قرار گیرد تا خسارات ناشی از نقص عضو، غرامت فوت، تخریب وسایل یا آتش‌سوزی بر اثر حوادث برقی، توسط شرکت‌های بیمه و از این محل به‌مشترکین پرداخت شود. شرکت توانیر در هفته دهم پویش از سامانه‌ «بیمه حوادث مشترکین برق» بهره‌برداری کرد. این سامانه امکان می‌دهد تا مردم برای اعلام خسارت‌های ناشی از حوادث برقی داخل منازل، به خدمات بیمه‌ای از طریق تلفن همراه دسترسی آسان و شفاف داشته باشند و شرکت‌های بیمه را در مقابل شهروندان مسئول‌تر می‌سازد. این سامانه نیاز به مراجعه حضوری جهت ثبت و دریافت خسارت از بیمه را مرتفع کرده و همه چیز از طریق اینترنت و تلفن همراه صورت می‌گیرد. این طرح همچنین سبب تسریع و تسهیل پرداخت خسارت به مردم نیز می‌شود و صنعت برق و شرکت‌های بیمه‌کننده شهروندان در برابر حوادث برقی را مسئول‌تر می‌سازد. سازوکارهای مربوط به چگونگی ثبت، ارزیابی و پرداخت خسارات توسط بیمه نیز بررسی و اصلاح شده است. هفته دهم پویش در کنار بهره‌برداری از یک اصلاح سازوکاری، شاهد افتتاح شمار زیادی از طرح‌های ساخت‌وسازی نیز بود. افتتاح 40 طرح فوق‌توزیع در استان خوزستان با 310 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری یکی از مهم‌ترین برنامه‌های هفته دهم بود. ویژگی‌های بارز طرح‌های استان خوزستان، استفاده از هادی‌های پرظرفیت و همچنین ایجاد 96 کیلومتر فیبر نوری است که ظرفیت و سرعت انتقال داده در شبکه برق را افزایش می‌دهد.
اصلاح صد درصد شبکه فرسوده فشار ضعیف و جایگزینی سیم‌های مسی با کابل‌های خودنگهدار در استان خراسان شمالی با 120 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری بخش دیگری از دستاوردهای هفته دهم پویش است. پیشگیری از توسعه مشترکین برق‌های غیرمجاز، حذف امکان سرقت از شبکه‌های مسی، ایمن‌سازی شبکه برق و حفظ مبلمان شهری از مزایای اقدام صورت‌گرفته است. این طرح که در سراسر استان خراسان شمالی انجام شده در شرایطی اجرا شده است که برای تعویض 2300 کیلومتر شبکه سیمی فشار ضعیف با کابل خودنگهدار، خاموشی نیز اعمال نشده و برای اجرای کل آن پیمانکاران بومی به‌ خدمت گرفته شده‌اند. استفاده از کابل خودنگهدار سبب کاهش تلفات فنی و غیرفنی و همچنین کاهش احتمال بروز خرابی در سیستم نیز شده است. این اقدام دارای مجموعه‌ای از فواید محیط‌ زیستی و اجتماعی نیز هست. عدم نیاز به شاخه‌زنی درختان، کاهش خطر آتش‌سوزی در مناطق دارای درخت و جلوگیری از تخریب محیط‌ زیست و مرگ حیوانات بر اثر برخورد با سیم‌ها، کاهش تلفات و در نتیجه کاهش نیاز به تولید انرژی در نیروگاه و به‌دنبال آن کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی و آلاینده‌های محیط‌ زیست، افزایش ایمنی شهروندان بر اثر عایق شدن شبکه فشار ضعیف، حذف کانون‌های خطر و ارتقای ایمنی عمومی شهروندان، کاهش حداکثری برق‌های غیرمجاز و جلوگیری از آسیب‌های فنی و اجتماعی ناشی از آن، افزایش رضایت‌مندی مشترکین با توجه به کاهش افت ولتاژ، کاهش خاموشی شبکه و ارتقای شاخص‌های فنی شبکه و کاهش مدت زمان ارائه خدمت با تسریع در ترمیم شکستگی تیرها در خطوط کابل خود نگهدار و استمرار در ارائه سرویس به مشترکین از مزایای اجتماعی و محیط‌ زیستی این طرح است.
یکی از برنامه‌های وزارت نیرو و شرکت تولید نیروی برق حرارتی، ارتقای توان عملی نیروگاه‌های موجود کشور است. سرمایه‌گذاری 23.5 میلیارد تومانی در نیروگاه نکا سبب شده است 23 مگاوات به ظرفیت این نیروگاه افزوده شود. این بهبود میزان مصرف آب نیروگاه را نیز 20 مترمکعب در ساعت کاهش داده است. مقدار هزینه صرف‌شده به اندازه 10 درصد هزینه‌های سرمایه‌گذاری برای احداث واحد بخار جدید در نیروگاه است. تابستان داغی پیش رو داریم. همکاران من در صنعت برق سخت تلاش می‌کنند تا با جایگزینی و بهبود شبکه‌های فرسوده، بهبود راندمان و عملکرد نیروگاه‌ها، توسعه نیروگاه‌های جدید و بهبود تعاملات صنعت برق با شهروندان، ‌کسب رضایت ایشان و ارائه بهترین خدمات را در اولویت قرار دهند. ما نیز امیدواریم شاهد بیشترین همکاری از سوی مردم میهن‌دوست ایران باشیم تا بتوانیم از تابستان داغ 1399 در بهترین وضعیت و با حداکثر مدیریت بار و بدون خاموشی عبور کنیم. توسعه، رضایت و کیفیت زندگی محصول تعامل سازنده شهروندان و مسئولان است.

محسن بهاروند
معاون حقوقی و بین‌المللی وزارت خارجه
برنامــــــــــــه جامــــــع همکاری‌های 25 ساله ایران و چین نه فقط برای طرفین که از نگاه غربی‌ها و اقمار آنها نیز واجد اهمیت است چنانکه جنگ روانی هماهنگی از طریق رسانه‌های خود از جمله بی‌بی‌سی و صدای امریکا، سایت‌ها و رسانه‌های خارج نشین کلید زدند و با القای شایعات و خبرسازی درصدد تحریک افکار عمومی با هدف تخریب روابط و همکاری‌های ایران و چین برآمده‌اند. از دید غربی‌ها گسترش روابط ایران و چین یک اقدام بزرگ استراتژیک است که از یک‌سو تأمین انرژی چین را تضمین می‌کند و از سوی دیگر با انتقال سرمایه چین به ایران، تحریم‌ها و تروریسم اقتصادی علیه کشور ما تا حد زیادی خنثی می‌شود.
این رویداد نشانه یک دیدگاه کلان استراتژیک و باطل‌کننده یک باور تاریخی است که ایران را همواره سهم غرب یا در معرض رقابت قدرت‌های غربی می‌دانست که جایی برای چین و روسیه در آن نیست. این دو قدرت شرقی هم پذیرفته بودند که با ایران نمی‌توان یک رابطه پایدار شکل داد. چنانکه فرازوفرودهای روابط ایران و غرب در سال‌های گذشته نیز به نوعی مؤید این واقعیت بود که به‌جای تمرکز بر اصلاح روابط با غرب باید به‌دنبال جایگزین برای آنها باشیم. تعلق تاریخی ایران به حوزه غرب به حدی طبیعی بود که حتی چین و روسیه هم به جای ایجاد یک رابطه مستحکم با ما بیشتر در تلاش برای بهبود روابط ایران با غرب و امریکا بودند، نه اینکه درصدد جایگزینی آن باشند.
روی کار آمدن ترامپ باعث شد که او و دولتش دانسته یا ندانسته به جای همکاری با چین و روسیه به تقابل با آنها بپردازند. خروج امریکا از برجام و سیاست فشار حداکثری و سیاست‌های براندازانه بولتون و پمپئو باعث شد که ایران هم کورسوی امیدی که نسبت به حل اختلافات خود با غرب داشت را از دست بدهد و تصمیم بگیرد عادت دیرینه و سنتی خود مبنی بر نگاه به غرب را با سختی و کندی بسیار زیاد به فراموشی سپرده و تغییر رویکرد دهد. این یک تغییر شگرف و بزرگ است و ترک آن رویه تاریخی بسیار قوی و ریشه دار بسیار سخت خواهد بود.
با وجود اینکه ترامپ و مقامات دولت او مناسبات پیچیده و استراتژیک را ظاهراً درک نمی‌کنند، اما آیا سایر استراتژیست‌های غربی و متفکرین امریکایی حاضر خواهند بود در ایران با این موقعیت ژئوپلیتیک شگرف عقب نشینی کرده و این موقعیت بی‌نظیر را دو دستی به چین واگذار نمایند؟ حضور چین در خاورمیانه و آن هم از طریق کشور ریشه‌دار و پهناوری مثل ایران تهدید و شکست بزرگی برای امریکا محسوب می‌شود. منابع انرژی خلیج فارس و سواحل دریای عمان که یکی از موقعیت‌های ویژه در غرب اقیانوس هند - میدان رقابت‌های بزرگ و استراتژیک بین امریکا و چین - حقیقتاً یک زیان کلان برای امریکاست.
در این صورت آیا انتظار می‌رود که امریکا نسبت به همکاری چین با ایران سکوت یا عقب نشینی کرده و به گوشه‌ای بخزد؟ واکنش اولیه غربی‌ها به همکاری های ایران و چین اعم از اخبار، شایعه‌سازی و تحریک افکار عمومی نشان از نگرانی جدی آنها دارد. حال باید فکر کرد که راهبرد امریکا برای جلوگیری از شکل‌گیری این همکاری استراتژیک چه خواهد بود؟ دولت امریکا و اروپایی‌ها شاید ورود به چنین مرحله‌ای را پیش‌بینی نمی‌کردند. شاید غرب آسیا و خاورمیانه اهمیت خود را برای آنها از دست داده است. شاید فکر می‌کردند راه گفت‌و‌گو و حل و فصل اختلافات با ایران اعمال فشار و آماده کردن ما برای امتیاز دهی باشد که ایران تا این مرحله آنها را ناامید گذاشته و نتوانسته‌اند نتیجه مورد دلخواه خود را بگیرند. امریکا با خروج از برجام و منع بهره‌برداری ما از فواید برجام سعی کرد با ایجاد فشار با ما گفت‌و‌گو کند.
اگر این دو فرض یعنی اهمیت فوق‌العاده ایران و عدم موفقیت فشارهای امریکا برای گفت‌و‌گو را کنار هم بگذاریم باید بپرسیم پس گزینه و راهبرد بعدی امریکا چه خواهد بود؟ در صورت صحت این فرض‌ها امریکا گزینه دیگری جز پیگیری سیاست براندازی نخواهد داشت. بنظر می‌رسد افراطی‌هایی مانند بولتون، پمپئو، نتانیاهو و تا حدی بن سلمان و بن زیاد مسیر دولت امریکا را دقیقاً در همین راستا ریل‌گذاری کردند. آنها افراد ساده لوحی مثل ترامپ را به این سو بردند که برای جلوگیری از باخت استراتژیک امریکا از جمله در مقابل چین چاره‌ای جز مقابله تا حد درگیری نظامی یا براندازی وجود ندارد. چنانچه می‌بینیم امریکا مقامات کلیدی ایران مانند رهبری معظم انقلاب، دکتر ظریف و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را تحریم کردند تا از نظام مشروعیت زدایی کرده و در غیاب افرادی مانند دکتر ظریف اصولاً گزینه‌ها برای گفت‌و‌گو تضعیف و کم اثر شوند. شاید بتوان ترور شهید سردار سلیمانی را هم در این راستا تحلیل کرد. نشانه‌هایی برای درستی این تحلیل نیز وجود دارد. با سرعت‌گیری روابط ایران و چین عملیات روانی از طرق مختلف شکل گرفته و سلسله خرابکاری‌هایی صورت می‌گیرد که به احتمال زیاد منشأ آن یا حداقل بخشی از آن مربوط به این تصورات دشمنان ایران است.
اگر گزاره‌های فوق را فرض‌های نسبتاً درستی بپنداریم باید در آینده نزدیک شاهد تشدید عملیات روانی، اقدامات خرابکارانه، ترور، جنگ سایبری و مانند این باشیم و باید نتیجه گرفت که درست است بخشی از خصومت امریکا با ایران به‌خاطر مسائل خاورمیانه و امنیت رژیم صهیونیستی اسرائیل و دفاع کشورمان از حقوق مردم فلسطین است ولی بخش عمده این خصومت بیش از هر چیزی به‌خاطر اهمیت ژئوپلیتیک و استراتژیک خود ایران است. امریکا مزایای استراتژیک ایران را از دست داده است. آنها برای جلوگیری از حضور رقیب خود در این منطقه و جبران شکست‌های خود به جای امتیاز دهی به ایران راه را اشتباه رفته و برخصومت ورزی با کشور ما پرداختند. امتیاز استراتژیک کشور ما و رقابت بر سر این موقعیت ویژه امری است که تا حدودی مورد غفلت واقع شده است.

مرتضی بهروزی فر
عضو هیأت علمی مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی
شرکت ملی نفت ایران روز گذشته یک قرارداد با شرکت توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا امضا کرد تا عملیات توسعه و بهره‌برداری یکپارچه میدان مشترک یاران را به این پیمانکار داخلی بسپارد. قراردادی که گفته می‌شود، دستیابی به تولید تجمعی اضافی حدود ۳۹.۵ میلیون بشکه را طی ۱۰ سال محقق خواهد کرد؛ افزایش تولید از میدانی که در ۱۳۰ کیلومتری جنوب غربی اهواز و غرب میدان آزادگان جنوبی قرار دارد و با میدان مجنون عراق مشترک است. در این قرارداد آمده است که هزینه‌های سرمایه‌ای مستقیم معادل ۲۲۷ میلیون دلار و هزینه‌های بهره‌برداری از تأسیسات در طول مدت قرارداد (شامل تولید خط پایه و اضافی) معادل ۲۳۶ میلیون دلار خواهد بود و پیمانکار باید تمام منابع مالی لازم برای اجرای طرح را تأمین کند. به عبارت دیگر قرارداد از نوع مدل جدید قراردادی (IPC) است.
مسئولان وزارت نفت می‌گویند که یکی از اهداف امضای این قرارداد با شرکتی ایرانی، بهره‌مندی حداکثری از توان و ظرفیت شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی و رونق فضای کار استان و اشتغال‌زایی برای سرمایه انسانی بومی است و قرار است که چندین قرارداد دیگر نیز در این قالب به امضا برسد. اما در ادامه این مسیر باید چند مسأله را مد نظر قرار داد تا همکاری با شرکت‌های ایرانی به نتیجه قابل قبول برسد.
اگرچه توسعه اولیه در دو بخش جنوبی و شمالی میدان مشترک یاران در سال‌های گذشته رقم خورده و اکنون این میدان در میانه راه توسعه قرار دارد، اما ازدیاد برداشت(EOR) و نگهداشت پروژه‌های نفتی حتی از توسعه اولیه پیچیده‌تر و حساس‌تر است. لذا باید نظارت عالیه روی کار باشد. بویژه آنکه شرکت‌های ایرانی هنوز در ابتدای راه هستند و نیاز است که شرکت ملی نفت دقت بیشتری روی عملکرد آنها داشته باشد. به طوری که هر جا مشخص شد انحراف از 3 اصل مهم توسعه پروژه (هزینه، زمان و مدیریت طرح) رخ داده است، باید تدابیری جدی اتخاذ شود. حتی به‌نظر می‌رسد که باید در همکاری‌های جدید یک اصل نیز به قراردادهای نفتی اضافه شود؛ اصلی مبنی بر قطع همکاری در صورت انحراف از طرح.
به‌هرحال تجارب گذشته نشان می‌دهد که اگر شرکت‌های داخلی در کنار شرکت‌های بین‌المللی فعالیت کنند، در نهایت به دانش و تکنولوژی دست خواهیم یافت؛ اما اگر شرکت ایرانی به تنهایی پروژه را در اختیار داشته باشد، ممکن است در هزینه و زمان اتمام طرح مشکلاتی رخ دهد.
البته این مسأله تنها مربوط به ایران نیست و اکنون می‌بینیم حتی شرکت‌های نفتی کشوری مانند چین که برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها ادعا دارند، اجرای بسیاری از طرح‌ها را مانند ازدیاد برداشت یا نگهداشت پروژه‌های نفتی قبول نمی‌کنند یا در دادن تعهد برای آن احتیاط می‌کنند. از این رو، اکنون که وزارت نفت شروع به واگذاری پروژه‌های نفتی به شرکت‌های ایرانی کرده است، باید پیش از قراردادها به چند سؤال پاسخ دهد. نخست آنکه؛ آیا این شرکت می‌تواند تمام سرمایه مورد نیاز طرح را تأمین کند؟ دوم؛ مسأله زمان است. آیا شرکت مورد نظر می‌تواند در زمانبندی مشخص شده پروژه را تحویل دهد؟ و در نهایت، آیا شرکت مورد نظر توان مدیریت پروژه را دارد یا خیر؟ مورد سوم حتی به مراتب از دو مورد نخست مهمتر است. ایجاد تمام این شرایط در دوران تحریم بدون شک سخت خواهد بود اما حالا که قرار است خودمان به تنهایی کار کنیم، دراین مسیر باید با دقت بیشتری گام برداریم.

۶۵ درصد پروژه مسکن مهر در شهرها و مناطق مختلف کشور از سوی دولت های یازدهم و دوازدهم انجام شده است، بنابراین گره زدن نام پروژه مسکن مهر با دولت قبل بی انصافی به بیش از ۷ سال تلاش دولت برای خانه دار شدن چندین هزار خانوار طبقه متوسط و محروم است.

ایران در سال های گذشته با تلاش های حقوقی فراوان توانسته بسیاری از آثار تاریخی و باستانی کشور را که به صورت قاچاق و غیرمجاز از کشور خارج شده اند بعد از سال ها به ایران بازگرداند، آخرین مورد آن بازگشت آثاری از اتریش است.

در میانه کرونا برخی کشورها و شهرهای توریستی جهان برای ترغیب افراد به سفر در این دوران، سیاست‌های تشویقی در نظر گرفته‌اند. سیاست‌هایی مانند پرداخت غرامت در صورت مبتلا شدن به کرونا و ...