در حافظه موقت ذخیره شد...
گفتوگو با برنده جایزه طوبای زرین رشته سرامیک
کوره سفالگر همیشه همراهش است
از جمله رشته‌های سرامیک تهیه و پرداخت اشیای هنری از خاک و سنگ است که از قدیم به نام کاشی و سفال‌سازی درکشور ما رواج داشته است. از این هنر در دوره هخامنشیان آثار ارزنده‌ای به یادگار مانده است.
فاطمه پوریوسفی برنده طوبای زرین ازجشنواره هنرهای تجسمی در رشته سرامیک در گفتوگو با «ایران» درباره این رشته هنری، می‌گوید: قدمت کشف آثار سفالی در ایران به چند هزار سال پیش می‌رسد، ایران با وجود پیشینه قوی در این رشته در همه دوره‌های تاریخی در زمینه سفال حرف برای گفتن داشته است.
وی درباره اطلاق نام سرامیک به رشته سفالگری توضیح می‌دهد: سرامیک شاخه‌های زیادی دارد که یکی از آن‌ها سفالگری است که با چرخ و دست می‌توان کار کرد، به عنوان مثال رشته تخصصی‌ام کار با چرخ است که جزو هنرهای قدیمی ایران به حساب می‌آید.
پوریوسفی مواد به کار رفته در سفال را همان گل می‌داند و بیان می‌کند: گل انواع مختلفی دارد که در سفالگری با گل اسنور قرمز و سفید کار می‌کنند که این گل ازمعادن کشور استخراج می‌شود که گران نیست.
این هنرمند سفالگر بازار کار این رشته را مناسب دانسته و می‌گوید: من در حوزه تولید سرامیک فعال نیستم ولی کسانی که در این رشته کار می‌کنند از بازار کار راضی هستند، این رشته به امکانات و فضای بزرگ نیاز ندارد و می‌توان با یک چرخ و کوره اشیای سفالی تولید و وارد بازار کرد.یک سفالگر باید کوره‌اش همیشه همراهش باشد چون وقتی کاری را با دست یا چرخ می‌سازد جابه‌جا کردنش کاردرستی نیست و می‌تواند باعث آسیب کار شود.
وی وسواس و ظرافت در کار سفالگری را شرط موفقیت یک سفالگر می‌داند و می‌افزاید: هر چقدر کار تمیز و با وسواس و دقت باشد بیشتر مورد پسند قرار می‌گیرد، سفالگر انرژی و وجودش را برای ساخت یک شی‌ء سفالی به کار می‌بندد و به سختی می‌تواند روی کارش قیمت‌گذاری کند.
پوریوسفی درباره سبک کارها در رشته سرامیک می‌گوید: به طور قطع نمی‌توان گفت سبک کارها سنتی است یا معاصر، سفالگر بسته به فضای ذهنی‌اش اثری را تولید می‌کند مثلاً من کاری که به جشنواره بردم براساس کارهای تاریخی منطقه مارلیک گیلان است و طرح‌هایم حلقه حلقه و دونات مانند است. روش پخت هم قدیمی بود تا حال و هوای آن دوره را بگیرد.
وی جشنواره هنرهای تجسمی را فرصت خوبی برای جمع شدن هنرمندان حوزه‌های مختلف هنرهای تجسمی می‌داند و می‌گوید: این جشنواره محل تبادل تجربیات بین هنرمندان برجسته و دانشجوها و هنرمندان تازه کار است و تجربیاتی که این افراد به دست می‌آورند در فضاهای دیگر کمتر به چشم می‌خورد.