اکنون دیگر آهسته بخوابید! قرص و پشه کش برقی پیف پاف در تمام طول شب از خواب شیرین شما در مقابل نیش پشه ها جلوگیری می کند

نه سرقت نه آتش سوزی. صندوق نسوز کاوه ، محافظ و نگهدارنده ثروت‌های شما است.

محمد گرشاسبی/ با مهاجرت امام خمینی از نجف به پاریس در 13 مهر 1357 ابوالحسن بنی صدر (متولد دوم فروردین سال ۱۳۱۲ در باغچه از توابع همدان) فرزند آیت‌الله نصرالله بنی‌صدر، سعی کرد خود را به امام نزدیک کند تا بلکه بتواند در حلقه یاران امام جای بگیرد. او به دهکده نوفل لوشاتو رفت تا به‌دلیل داشتن تسلط به زبان انگلیسی و فرانسه، مترجم مصاحبه‌های امام شود. او از این فرصت بهره برد و خودسرانه خودش را سخنگوی امام معرفی کرد. 12 بهمن با امام به تهران آمد و بعد به‌عنوان سخنگوی امام در دانشگاه صنعتی شریف سخنرانی کرد. سبک سخنرانی او کنایه، نقد و لحن حق به جانب در حوزه‌های اقتصاد و سیاست داشت که همین کافی بود مخاطبان زیادی را جذب کند. در دوران نخستین انتخابات ریاست جمهوری، او به بیت امام در قم رفت و پس از خروج از بیت، در مقابل خبرنگاران خود را کاندیدای ریاست جمهوری اعلام کرد و همین کافی بود تا مردم تصور کنند امام از وی خواسته که نامزد انتخابات شود. مسعود رجوی نیز قصد داشت که کاندیداتوری خود را اعلام کند اما از آنجا که شرکت در رفراندوم قانون اساسی را بایکوت کرده بود، به وی اجازه شرکت در انتخابات ندادند.
بنی صدر با حضور در تلویزیون و برگزاری مناظره با بابک زهرایی نماینده حزب کارگران سوسیالیست در دانشگاه تهران بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد. شهرت بنی صدر با چاپ مقاله، کتاب و نیز روزنامه انقلاب اسلامی اش مضاعف می‌شد. حالا افکار عمومی او را تئوریسین انقلاب اسلامی می‌شناخت و ستاد انتخاباتی وی که عمدتاً عناصر سازمان مجاهدین(منافقین) خلق تشکیل می‌دادند سعی در تخریب جلال‌الدین فارسی مهم‌ترین رقیب بنی صدر داشتند. کار تا جایی پیش رفت که ستاد بنی‌صدر شایعه افغانی الاصل بودن فارسی را چند روز پیش از انتخابات نشر داد و همین کافی بود تا اقبال عمومی به سمت مهم‌ترین کاندیدای حزب جمهوری اسلامی کاهش یابد. شگردهای تبلیغاتی ستاد بنی‌صدر کار خود را کرد و شعار «بنی‌صدر صددرصد» در هر کوی و برزنی توجه عمومی را به سمت وی متمایل می‌کرد. 5 بهمن 1358 یک روز پس از مهاجرت امام از قم به تهران، مردم ایران در سال 1358 برای چهارمین بار پای صندوق رأی رفتند تا پس از «رفراندوم جمهوری اسلامی»، «رأی به نمایندگان خبرگان قانون اساسی» و «رفراندوم قانون اساسی» این بار رئیس قوه مجریه را انتخاب کنند. 11 میلیون نفر از ایرانیان به ابوالحسن بنی صدر رأی دادند تا او با کسب 85 درصد از آرا به‌عنوان اولین  رئیس‌جمهوری ایران انتخاب شود. روز دوشنبه 15 بهمن 1358 مراسم تنفیذ ریاست جمهوری در بیمارستان قلب مهدی رضایی [شهید رجایی فعلی] برگزار شد و امام لوح تنفیذ ریاست جمهوری را به ابوالحسن بنی صدر دادند و او را یک خط نصیحت کردند: «حب الدنیا رأس کل خطیئه.»

لیلا ابراهیمیان/ سیزدهم آبان 1385 سفارت امریکا در تهران تسخیر شد؛ با پایانِ زمستان ۱۳۵۷ هزاران زن و مرد ایرانی در خیابان‌های شهر هر چه فریاد و نفرت داشتند، بر سر شاه و حامیان او برآوردند، آنها پیروزی را در آغوش داشتند،پیروزی‌ای که راضی‌کننده بود ولی کافی نبود؛ بیم‌ها و امیدها همه را نسبت به آینده انقلاب نگران می‌کرد. همان زمان خبر رسید که محمد رضا پهلوی بیمار به‌ جایی که به‌ باور انقلابیون پایگاه اصلی‌ترین دشمنِ عقیدتی انقلاب و محفل توطئه‌سازان و دسیسه‌چینان بود، سفر کرده است و این بهانه‌ای بود برای شدت عمل علیه امریکا؛ شاه خلع‌شده به سرطان و انسداد مجاری صفراوی مبتلا بود. وزارت خارجه امریکا هم تأکید داشت که «شاه دیگر فاقد عنوان برای ادعای حکومت ایران است» و اعطای اجازه اقامت به او و خانواده‌اش اقدامی انسان‌دوستانه برای جلوگیری از پیشرفت سریع بیماری او است. آن زمان روزنامه‌های کشور خبر می‌دادند که شاه به‌سرعت به پایان عمر خود نزدیک می‌شود. دولت موقت تدبیر می‌کرد که شاه در اروپا درمان و حتی پزشکانی معتمد از ایران برای مداوا ارسال شود اما برای مردم انقلابی که تحقق ایده‌های خود را «زود» می‌خواستند، تدابیر دولت موقت، «سازشکارانه» و «بی‌فایده» می‌نمود. در چنین فضایی، ایده تسخیر سفارت امریکا شکل گرفت تا 52 دیپلمات امریکایی 444 روز در ایران گروگان بمانند و این 52 نفر امریکایی نه جزو آن شش‌نفری بودند که موفق به فرار شده بودند و نه در لیست آن ۱۳ گروگانی بود که به‌ دلیل رنگین‌پوست بودن و جنسیتشان در ۲۰ نوامبر ۱۹۷۹ آزاد شدند.
سیزدهم آبان‌ماه روز یکشنبه، ساعت یازده صبح، حدود 30 نفر از «دانشجویان مسلمان پیرو خط امام» وارد سفارت‌خانه شدند؛ به گزارش روزنامه کیهان «اشغال سفارت به کلانتری ۷ و کمیته انقلاب منطقه ۶ اطلاع داده شد و پاسداران این کمیته اقدامات فوق‌العاده‌ای را برای خارج کردن تظاهرکنندگان آغاز کردند.» همچنین گوهری مسئول ارشاد کمیته انقلاب منطقه ۶، درباره حوادث آن روز به روزنامه کیهان گفته بود: «نظر به مسأله راهپیمایی اقدامات احتیاطی لازم را انجام دادیم و گروهی از پاسداران این منطقه و گروهی دیگر که مربوط به منطقه دیگر بودند پشت دیوارهای سفارت امریکا گماردیم تا آنان از وارد شدن به داخل سفارت جلوگیری کنند ولی با وجود تلاش برادران پاسدار ما هجوم مردم برای داخل شدن به سفارت باعث شد تا گروهی وارد سفارت شوند. از طرف کمیته اقدامات لازم برای خارج کردن مهاجمین و تظاهرکنندگان صادر شده است و چون پاسداران ما اجازه ورود به داخل سفارتخانه ندارند به این خاطر تلاش آنان بر این است که از ورود اشخاص جلوگیری نمایند.»
ساعت چهار بعد از ظهر امریکایی‌ها با چشم بسته به محل دیگری منتقل شدند و تلاش مهندس مهدی بازرگان و ابراهیم یزدی وزیر امور خارجه بی‌ثمر ماند؛ فردای آن‌روز روزنامه‌ها همه از اشغال سفارت نوشتند؛ امام خمینی به مناسبت روز سیزدهم آبان‌ماه در پیامی اعلام کردند: «بر دانش‌آموزان، دانشگاهیان، محصلین علوم دینیه است که با قدرت تمام حملات خود را علیه امریکا و اسرائیل گسترش داده تا امریکا را وادار به استرداد این شاه مخلوع جنایتکار نمایند.» پیامی که مطلع نخستین اطلاعیه دانشجویان مسلمان پیرو خط امام شد. «ما دانشجویان مسلمان پیرو خط امام خمینی ضمن دفاع از موضع قاطعانه امام در مقابل امریکای جهانخوار به منظور اعتراض به دسیسه‌های امپریالیستی و صهیونیستی سفارت جاسوسی امریکا در تهران را به تصرف درآورده‌ایم تا اعتراض خویش را به گوش جهانیان برسانیم.»
روز بعد از اشغال سفارت، مهندس بازرگان نخست‌وزیر دولت موقت نامه استعفای خود را تقدیم امام کرد؛ او در متن استعفای خود نوشت: «بدون وحدت کلمه و وحدت مدیریت، نجات مملکت و به ثمر رساندن انقلاب میسر نمی‌باشد.» توافق تام و تمام و البته غریبی بر سر تسخیر سفارت وجود داشت؛ گروه‌هایی با هویت‌های متفاوت و مواضع متناقض، بر سر تسخیر سفارت اشتراک‌ نظر داشتند، هم جامعه روحانیت مبارز و هم حزب توده و سازمان مجاهدین (منافقین)خلق و البته کانون نویسندگان ایران در ستایش روحیه مبارزه‌جویانه و ضدامپریالیستی جوانان دانشجو درود می‌فرستادند و تا ماه‌ها پس از تسخیر، حمایت مردمی از اشغال سفارت امریکا و نبرد با امپریالیسم ادامه داشت و سیاست‌سازی در قلبِ «انقلاب دوم» در خیابان‌های پایتخت می‌تپید.
سفارت اشغال شده بود و دیپلمات‌ها گروگان بودند اما ادامه بحرانِ گروگانگیری از چند ساعت پس از تسخیر، دیگر در دست دانشجویان مسلمان پیرو خط امام نبود؛ اشغال سفارت که در ابتدا قرار بود «محدود به زمان» باشد حدود ۴۴۴ روز به طول انجامید. یک سال پس از آغاز گروگان‌گیری تصمیم‌گیری درباره این موضوع به مجلس کشیده شد. سرانجام در ۱۱ آبان 1359 چهار شرط پیشنهادی کمیسیون ویژه درباره گروگان‌های امریکایی به تصویب رسید: آزاد گذاشتن تمامی سرمایه‌های ایران، لغو تمام ادعاهای امریکا علیه ایران، تضمین عدم دخالت سیاسی و نظامی امریکا در ایران و باز پس دادن اموال شاه.
امام‌خمینی ضمن تأیید مصوبه مجلس، مسئولیت نگهداری گروگان‌ها را به دولت واگذار کرد. دولت با تعیین بهزاد نبوی به‌عنوان سرپرست مذاکرات، نخست‌ در غیاب وزیر امورخارجه، پیگیری مسأله را آغاز کرد. مذاکره مستقیم با امریکا ممنوع بود و کار به دولت الجزایر که حافظ منافع ایران در امریکا بود، سپرده شد. بیانیه حل و فصل اختلاف‌ها توسط دولت الجزایر و با توافق طرفین تنظیم شد و با امضای دو کشور، روز 30 دی‌ماه 1359، درست نیم ساعت بعد از آنکه رونالد ریگان رسماً ریاست‌جمهوری امریکا را برعهده گرفت، گروگان‌ها آزاد شدند.

تیم ملی فوتبال ایران پس ‌از سه دوره حضور در المپیک در 1964 ژاپن، 1972 مونیخ و 1976 مونترال، برای چهارمین حضور در بازی‌های المپیک خود را آماده می‌کرد. ملی پوشان به سرمربیگری حسن حبیبی به سنگاپور رفتند تا بخت خود را برای صعود به المپیک بیازمایند. آنها در نخستین رویارویی در 6 اسفند 1358 به مصاف کره شمالی رفتند و بدون گل از زمین خارج شدند. چینی‌ها حریف دوم شاگردان حبیبی بودند که مقابل ایرانیان دروازه‌شان توسط عبدالرضا برزگری و محمود ابراهیم‌زاده گشوده شد و به تساوی 2 بر 2 رضایت دادند. سومین دیدار مقابله با میزبان بود که باید 11اسفند در ورزشگاه ملی سنگاپور انجام می‌شد. ملی پوشان با سه گل محمود ابراهیم‌زاده، حسین فرکی و حمید علیدوستی توانستند 3 بر صفر از سد میزبان بگذرند تا به صعود امیدوار شوند. 17 اسفند روز چهارمین دیدار بازیکنان تیم ملی بود و آنها با غلبه 2بر صفر مقابل هندوستان پیروز از زمین بیرون آمدند. اما پرگل‌ترین بازی تاریخ فوتبال ایران تا آن زمان در 19 اسفند 1358 اتفاق افتاد. در این روز ملی پوشان با 11 گل سریلانکا را شکست دادند تا صعود خود به المپیک را قطعی کنند و بازی بعدی تشریفاتی باشد. گل های این دیدار را بهتاش فریبا (3گل)، حسین فرکی (2گل)، عبدالرضا برزگری (2گل)، حمید علیدوستی، حبیب خبیری، رضا نعلچگر به ثمر رساندند. ایرانیان در آخرین بازی مجدداً به مصاف میزبان رفتند و این بار با 4 گل فریبا و فرکی و برزگری میزبان را خانه نشین و به المپیک مسکو صعود کردند. اما همان زمان در مسکو، حوادثی در جریان بود. ساکنان کمونیست کاخ کرملین تصمیم گرفتند تا کشور افغانستان مسلمان را که در کنترل یک دولت نزدیک به شوروی قرار داشت، اشغال کنند. با اشغال افغانستان در ۲۴دسامبر ۱۹۷۹، دولت ایران حضور در المپیک مسکو را به‌دلیل حمله میزبان به یک کشور مسلمان تحریم کرد.

تهیه و تنظیم:حسن مجیدی

با رأی قاطع در سراسر کشور
ایران صاحب قانون اساسی شد

متن قانون ‌اساسی جمهوری اسلامی ایران در ۱۲ فصل و ۱۷۵ اصل مصوب مجلس خبرگان قانون‌اساسی، روز ۱۲ آذر ۱۳۵۸ به همه‌پرسی عمومی گذاشته شد و با وجود تحریم رأی‌گیری از سوی برخی گروه‌های سیاسی، جمع کثیری از مردم پای صندوق‌های رأی رفتند. در این رفراندوم در مجموع بیش از ۷۵ درصد مردم، معادل ۹۵ درصد شرکت‌کنندگان در رفراندوم به متن پیشنهادی رأی مثبت دادند.
روزنامه کیهان - دوشنبه 12 و چهارشنبه 14 آذر 1358

ملت، ایران را به‌صورت مدرسه درآورند
تشکیل نهضت سوادآموزی

امام خمینی روز جمعه 7 دی 1358 پیامی مبنی بر بسیج عمومی برای مبارزه با بی‌سوادی در کشور، خطاب به ملت ایران فرستادند:«.... باید برای مبارزه با بی‌سوادی به‌طور ضربتی و بسیج عمومی قیام کنیم تا‌‎ ‎‌ان‌شاءالله در آینده نزدیک هرکس نوشتن و خواندن ابتدایی را آموخته باشد. برای این‌‎ ‎‌امر، لازم است تمام بی‌سوادان برای یادگیری و تمام خواهران و برادران باسواد برای یاد‌‎ ‎‌دادن بپاخیزند، وزارت آموزش و پرورش با تمام امکانات ‌بپاخیزد و از ‎‎‌تشریفات اداری بپرهیزد. برادران و خواهران ایمانی، برای رفع این نقیصه درد‌آور بسیج‌‎ ‎‌شوید و ریشه این نقص را از بُن برکنید... ائمه جماعات شهرستان‌ها و روستاها مردم را‌‎ ‎‌دعوت نمایند و در مساجد و تکایا، باسوادان نوشتن و خواندن را به خواهران و برادران‌‎ ‎‌خود یاد بدهند و منتظر اقدامات دولت نباشند و در منازل شخصی، اعضای بی‌سواد را‌‎ ‎‌تعلیم کنند و بی‌سوادان از این امر سرپیچی نکنند. من از ملت عزیز امید دارم که با همت‌‎ ‎‌والای خود، بدون فوت وقت، ایران را به‌صورت مدرسه درآورند....»
روزنامه کیهان - شنبه 8 دی 1358

آغاز به کار شورای نگهبان

امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی ایران شش نفر از اعضای شورای نگهبان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را تعیین کردند. حجت‌الاسلام حاج سید احمد خمینی دیشب با اعلام این خبر گفت: افراد تعیین شده بجز آقای محمدرضا مهدوی کنی که از مجتهدین تهران هستند همگی از مدرسین مجتهد حوزه علمیه قم می‌باشند و بر قوانین مصوب  مجلس شورای اسلامی نظارت خواهند کرد، تا این قوانین هیچگونه مخالفتی با اسلام نداشته باشد. حجت‌الاسلام سیداحمد خمینی اسامی شش تن از اعضای شورای نگهبان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران منتخب امام را به این شرح اعلام کرد: حضرات آیات:حاج شیخ عبدالرحیم ربانی شیرازی،حاج شیخ لطف‌الله صافی،حاج شیخ محمد رضا مهدوی کنی، حاج شیخ غلامرضا رضوانی، حاج شیخ احمد جنتی،حاج شیخ یوسف صانعی.
روزنامه جمهوری اسلامی- چهارشنبه 1 اسفند 1358