امام على علیه السلام:
براى دور کردن بدى از سینه دیگران، آن را از سینه خودت ریشه کن کُن.
نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 501 ، ح 178 - تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 106 ، ح 1911

محمدرضا روزبه: سرقت ادبی با ظهور فضای مجازی حالت عام پیدا کرده است و می‌دانیم که متأسفانه علاوه‌بر رواج جعلیات در فضای مجازی، سرقت هم گسترش پیدا کرده است. حتی جوانانی شعرهای برجسته شاعران معروف و نامدار را به نام خود به چاپ می‌رسانند یا آن‌ها را لت ‌و پار و تکه‌تکه می‌کنند و به نام خودشان می‌زنند. دیگرانی هم که کمتر با جریان‌های شعری امروز آشنایی دارند، این‌جور مطالب را گسترش می‌دهند و به اشتراک می‌گذارند و از این نظر متأسفانه فضای آشفته‌ای وجود دارد. متأسفانه قانون دقیق و مدونی در این زمینه وجود ندارد که سرقت ادبی و جعل ادبی، جرم فرهنگی و اجتماعی به حساب بیاید و قانوناً با آن برخورد شود تا اصحاب قلم و هنر از این حیث نفسی بکشند، راحت باشند و احساس امنیت فرهنگی کنند. جایی که از اخوان، شاملو، فروغ و نیما سرقت می‌شود، شاعران درجه دوم، سوم و گمنام در شهرستان‌ها که دیگر فاتحه‌شان خوانده است.
بخشی از گفت‌وگوی خبرنگار ایسنا با این نویسنده و پژوهشگر ادبیات معاصر

مرتضی شایسته
تهیه‌کننده سینما
تولید در سینما ادامه دارد اما شتابی در کار نیست. این روزها جریان تولید سینمای ایران روندش عادی است؛ عادی به تناسب وضعیت موجود و شیوع کرونا. اگر نه در قیاس با دو سال گذشته روند تولید کند و میزان تولیدات سینمایی کمتر شده است. در مقایسه با سال 97 که حدود 120 فیلم تولیدی داشتیم و این میزان در سال 98 هم بیشتر شد، امسال تولیدات سینمایی به یک چهارم تقلیل یافته است. به طور تقریبی می‌توان گفت در 6 ماهه اول سال نسبت به دو سال اخیر فعالیت دفاتر فیلمسازی و تهیه‌کنندگان یک چهارم شده است.
به‌هر حال کرونا همچنان وجود دارد و نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چه زمان به شرایط عادی برمی‌گردیم. بر این اساس نمی‌شود تولیدات سینمایی را متوقف کرد چرا که نتیجه توقف تولید، بیکار شدن بخش زیادی از اهالی سینماست. همان‌طور که اشاره شد زمان بازگشت به وضعیت سفید مشخص نیست شاید دو ماه دیگر و شاید ماه‌ها این ماجرا طول بکشد، طبیعی است که تهیه‌کنندگان و دفاتر پخش باید این آمادگی را داشته باشند که هر وقت سینما روند عادی پیدا کرد، تولیدات آماده پخش داشته باشند. نکته مهم دیگر اعتماد و حضور سرمایه‌گذار در آثارسینمایی است. یک پروژه سینمایی، سرمایه جذب کرده، مجوز ساخت گرفته و آماده تولید است. نمی‌توان رضایت سرمایه‌گذار را جلب کرد و وعده داد که برای مدت نامعلوم تولید را به تعویق بیندازیم. به‌ هر حال پای سرمایه در میان است و صاحب سرمایه نمی‌تواند چنین ریسکی بکند، شاید منصرف شود و تولید فیلم منتفی شود. نکته مهم دیگر اینکه سینما کار تیمی است و هماهنگی عوامل نیاز به برنامه‌ریزی دقیق دارد. به تعویق انداختن پروژه به یک زمان نامعلوم و جمع کردن همین تیم تولید کنار هم کار سخت و چه بسا ناشدنی است. در نهایت توقف تولیدات سینمایی امری غیرممکن است.
جریان تولید با پایبندی به تمام پروتکل‌های بهداشتی ادامه دارد. تمام آثار در دست تولید پایبند به رعایت اصول بهداشتی هستند. در برخی آثار پزشک به تیم تولید اضافه شده و هر روز عوامل در لوکیشن معاینه می‌شوند. ضدعفونی محیط انجام می‌شود. در حد امکان فاصله‌ها رعایت می‌شود. رعایت این اصول صرفاً به اجبار و الزام تهیه‌کننده نیست بلکه شرط لازم برای بقا و زندگی امروز ماست. همه عوامل فیلم می‌دانند که سلامتی‌شان در گرو صحت سلامتی دیگری است و به نوعی زندگی‌شان به هم پیوند خورده است.
 جریان تولید ادامه دارد اما اینکه ماحصل این دستاورد، در صورت برگزاری جشنواره فیلم فجر، تا چه میزان قابل عرضه در این رویداد سینمایی است، باید هیأت انتخاب و آنهایی که فیلم‌ها را می‌بینند قضاوت کنند. تا اینجای کار در مقایسه با دو سال گذشته فیلمسازان اسم و رسم‌دار و صاحبنام غایب هستند.
در پایان به مخاطبان سینما و علاقه‌مندان اطمینان می‌دهم که علاوه بر رعایت تمام توصیه‌های پزشکی در جریان تولید، سینما در عرضه و پخش هم به این اصول و سلامت جامعه در شرایط کرونا پایبند است.

یگانه خدامی

#بازگشایی_مدارس

بازگشایی مدارس یکی از مهمترین دغدغه‌های پدرها و مادرها بود که بسیاری از آنها درباره آن در شبکه‌های اجتماعی نوشتند. نامشخص بودن شیوه بازگشایی و اعلام حضوری بودن آموزش، استرس و اضطراب را بیشتر و حرف‌های رئیس مرکز هماهنگی آموزش و پرورش همه را متعجب کرد.‌ او گفته بود شنبه صبح با مدارس تماس بگیرید تا متوجه شوید بچه‌ها را باید به مدرسه بفرستید یا نه. بسیاری از پدر و مادرها هم اعلام کردند بچه‌ها را به مدرسه نمی‌فرستند: «‏جان ۱۵ میلیون دانش‌آموز ایرانی در خطر است.»، «‏مدرسه یه شماره داده بود که نامه رضایت یا عدم رضایتمون رو واتس‌اپ کنیم بهش. شماره آخرین‌بار ساعت ده روز چهارشنبه سین شده. همین‌قدر مسئولانه نگران بچه‌های مردمند!»، «‏دخترم و پسرم را به مدرسه نمی‌فرستم. آموزش مدرسه‌ای که تعهدی در قبال سلامت بچه‌های من ندارد بهتر است مجازی باشد»، «‌‏یعنی انتظار دارید حدود ۱۵ میلیون ‎دانش‌آموز صبح شنبه زنگ بزنن مدرسه بپرسن هستید ما بیایم ‎مدرسه؟!»، «‏مدرسه پسرم پیام داده اگر حضوری میاین باید بیایید رضایتنامه امضا کنید که عواقب حضور در مدرسه را می‌پذیرین»، «‏جلسه خانوادگی برگزار کردیم با اکثریت آرا به این نتیجه رسیدیم که اگه قرار شد مدرسه حضوری برگزار بشه امسال دختره ترک تحصیل کنه. این از ما»، «‏یه روز کامل با خودم کلنجار رفتم تا تصمیم گرفتم نفرستمشون مدرسه، یه شب تا صبح از شدت سردرد ناشی از استرس مدرسه رفتن یا نرفتن این دوتا نخوابیدم، حالا باید یه روز کامل هم گریه‌هاشون رو تحمل کنم که اصرار دارن برن مدرسه دوستاشون رو ببینن! خدایا رحم کن!»، «‏آیا بچه‌ها در مدرسه، یادشون میمونه که پروتکل‌های بهداشتی در خصوص کرونا رو رعایت کنن؟ مطمئناً کامل نمی‌تونن رعایت کنن. آدم فکرشو می‌کنه می‌بینه شرایط واقعاً خیلی خطرناکه»، «‏دخترعموم رفته جلسه مدرسه‌، گفتن: به بچه‌هاتون بگین تو مدرسه خوراکی نخورن، سعی کنن دستشوییشون هم نگیره!»، «‏درحالی‌که گفته بودند بچه باید از فردا بره سر کلاس حضوری با ۹ دانش‌آموز، الان پیام دادند که هفته اول به‌صورت غیرحضوری تشکیل می‌شه.»، «‏از نشستن بچه‌ها تو‌ی محیط بسته کلاس تا حضور تو سرویس مدرسه مسأله فاصله فیزیکی رو شبیه شوخی می‌کنه. به نظر نمی‌رسه تصمیم برگزاری کلاس‌های حضوری پایدار باشه، اما تا همینجاشم درکشوری باحدود۱۴میلیون دانش‌آموز تصمیم وزارت آموزش و پرورش با احتساب فقط یکی از والدین امنیت روانی ۲۸ میلیون نفر رو مختل کرده.»، «‏چطور هم وضعیت کرونا را در خراسان رضوی قرمز اعلام‌ می‌کنند هم مدارس را حضوری؟ از موقعی که اعلام کردن، استرس گرفتم برای ‎مدرسه رفتن پسرام »، «‏یعنی نمی‌دونید تو گروه مدرسه‌های واتس‌اپ من چه خبره... همه استرس گرفتن از مدیر تا همکار. همه برنامه‌ریزی‌ها ریخته به هم.»

بحران استقلال در فرودگاه

فینال جام حذفی فوتبال حواشی زیادی داشت. پس از باخت تیم استقلال و قهرمان شدن تیم تراکتورسازی طرفداران تیم استقلال به انتقاد از مدیریت باشگاه و رفتارهای مربی تیم‌شان پرداختند اما بیش از همه اینها دعوای میان بازیکنان این تیم و چند هوادار در فرودگاه مهرآباد تهران مورد توجه قرار گرفت و کاربران زیادی درباره‌اش نوشتند: «‏اینکه ‎سرپرست استقلال نتونست اوضاع دیشب رو کنترل کنه هم مقصرش فرهاد مجیدی بود. وقتی ملاک انتخاب سرپرست، قوم و خویش بودن با مرحوم ‎ناصر حجازی با‌شه، نتیجه‌اش اتفاقات دیشب فرودگاه می‌شه. سعید رمضانی همون‌قدر برای استقلال مضر بود که ‎فرزاد مجیدی به عنوان بزن‌بهادر فرهاد، نقش داشت.»، «‏بازیکنای استقلال یا بهتره بگم: روزبه چشمی، فرشید اسماعیلی و حسین حسینی تو فرودگاه گرفتن هوادار معترض تیمشون رو کتک زدن. کمیته انضباطی ۵، ۶ سال پیش در مورد مشابه اونم خارج از کشور، بعد از بازی پرسپولیس-لخویا محمدرضا خانزاده بازیکن وقت پرسپولیس رو ۹ ماه از فوتبال محروم کرد.»، «‏کابوس فصلی که بد تموم شد، با صحنه‌های فرودگاه کامل شد؛ باورنکردنی، زشت، و شنیع. این نه عشق به فوتباله، نه هواداری، نه تعصب؛ جنون هم حتی نیست. فقط وقاحته.»، «‏هواداری فوتبال تو ایران داره مرزهای جدیدی رو در می‌نورده. یارو پاشده رفته فرودگاه تا به بازیکن فحش بده نصف شبی.»، «‏اتفاقات فرودگاه رو دیگه همه فهمیدن. بد نیست بدونید یه هوادار ‎مجیدی رو می‌بینه می‌گه توضیح بده به هوادار در جوابش می‌گه تو کی باشی بهت توضیح بدم؟ از کی پول گرفتی اومدی اینجا؟ اونم عصبی می‌شه فحش می‌ده بازیکن‌ها هم به هواداری از مجیدی در میان»، «‏هوادار کجا بود مگه یادتون رفته داستان شیخ دیاباته با اون نظافتچی فرودگاه. ورزش ۳ در اوج آمادگی دیاباته تو فرودگاه آماده بود تا از دو نما عکس‌العمل احتمالی دیاباته فیلم بگیره. داستان این حرکتا تو فرودگاه شیوه دشمن‌های استقلاله. اون دو نفر هم هوادار نبودن بازیگر این نمایش کثیف بودن»، «‏در مهلکه شب گذشته مقابل فرودگاه بدون شک سهل‌انگاری سرپرست تیم بسیار قابل توجه است. خارج کردن تیم شکست خورده و عصبی از خروجی عمومی و نه CIP که باعث رو در رو شدن تیم با هوادار شده است و عدم هماهنگی با نیروی انتظامی برای اسکورت بازیکنان تا اتوبوس.»، «‏تیم اگه قهرمان هم شده بود هوادارها تا 1 شب تو فرودگاه منتظر نمی‌موندن برای استقبال. شک ندارم اون چهار نفر که به تیم حمله کردن هوادار عادی نبودن و از جایی برای هدفی فرستاده شدن.»، «‏بازیکنای استقلال دیشب در فرودگاه مهرآباد کتک خوردند، باشگاه صبح امروز اطلاعیه داده ما واکنش نشون دادیم. واکنش‌تون همین اطلاعیه است دیگه؟ من فکر نمی‌کردم از افتخاری و فتحی مدیر بدتری ببینم در ‎فوتبال‌فارسی. سعادتمند ثابت کرد که اشتباه می‌کردم.»

صداقت جباری
خوشنویس و طراح گرافیک
اگر از دغدغه‌ها و نگرانی‌هایی که بیماری کرونا ایجاد کرد، بگذریم قرنطینه برای هنرمندان فرصتی به وجود آورد تا آن ذهنیت‌ها و مطالبی که نیاز به خلوت و زمان بیشتر دارد به عرصه ظهور برسد. من هم تا حد ممکن در این شرایط تلاش کردم به کارهای مورد علاقه‌ام بپردازم. در حقیقت از یک فضای شلوغ به تنهایی رسیدم و توانستم در حد امکان آثاری از سر کنج خلوت و تنهایی به وجود آورم.
اگر چه اثر هنری در هر شرایطی توسط هنرمند خلق می‌شود با این حال ایجاد اثری مطلوب به ذهنی آرام نیازمند است. اما شرایط قرنطینه برای همه هنرمندانی که در این ایام کار می‌کنند، یک فضای متناقض است. دو حال کاملاً متفاوت بر انسان مستولی می‌شود. از یک طرف هنرمند از قید و بندهای بیرونی رها شده و از جهتی هم ذهن او نگران جامعه است و این نگرانی‌ها خود بخشی از توانایی هنرمند را تحت تأثیر قرار می‌دهد و قطعاً خوشی‌ها و ناخوشی‌های جامعه هم بر او اثر‌گذار است. به طور قطع هنرمندی که دقایق خود را با احساساتش می‌آمیزد تا اثری به وجود آورد، اخباری که می‌شنود و شرایطی را که می‌بیند و از دست رفتن همنوعانش او را آشفته می‌کند. یا باید نسبت به جهان بیرونی بی‌تفاوت شود که در ذات هنر و هنرمندی وجود ندارد یا اگر نگران و پریشان حال باشد لاجرم در احوال و آثار هنری وی متجلی است. طبعاً من هم به‌عنوان یک همنوع از این قاعده مستثنی نیستم.
بی‌شک وقتی آرامش در فضای جامعه حاکم شود مردم می‌توانند فیلم خوب ببینند یا کتاب خوب بخوانند یا سری به یک گالری بزنند و... اکنون با شرایطی که پیش آمده، مردم به‌خاطر دغدغه‌های مختلف منتج از وضعیت موجود همچون مسائل اقتصادی و... طبیعتاً نمی‌توانند هنر را در سبد خانواده بگنجانند. البته این وضعیت در همه جای دنیا به‌هنر خدشه وارد کرده است. شاید این شرایط مقطعی باشد و به مرور زمان به سامان برسد اما رسیدن به یک بستر جدید برای ارائه آثار هنری در قالب فضای مجازی کمی از نگرانی‌های اهالی هنر کاست تا نمایشگاه‌ها و حتی کلاس‌های آموزشی برپا کنند و زندگی ادامه پیدا کند.
من هم با توجه به تغییرات موجود به ناچار درگیر این فضا شده و به جای اصل آثار هنری، به تصاویری از آن بسنده کردم که البته همه این اتفاقات یک تغییر رویه است که امیدوارم به ثبات برسد.
از جمله کارهایی که در این دوران انجام دادم بازنگری در آثارم بود که توانستم آرشیوم را ببینم و با دیدن آن بار دیگر خودم را مرور کنم و نیز بخشی از دغدغه هایم را. در کنارش نیز آثاری به وجود آمد که شاید در زمان خودش تکمیل و عرضه شود.
با معاینه و مرور آثار خود از گذشته تا به حال، خاطرات زیادی از دوران نوجوانی و جوانی در ذهنم تازه شد و اینکه زمان چقدر بسرعت و در یک چشم به هم زدن سپری می‌شود.
با اینکه هنر در طول تاریخ جایگاه والا و متعالی در فرهنگ ایرانی داشته ولی به اندازه‌ای که ما در زمینه هنر عقبه و پیشینه داریم مدت هاست به آن بها داده نمی‌شود. هنرمندان همیشه به تنهایی تلاش می‌کنند، نه کسی به آنها بوم و رنگ می‌دهد و نه مرکب و قلم و کاغذ. این قشر از جامعه که در طول تاریخ با آثار خود بر تارک این مرز و بوم خوش درخشیده‌اند اما گاهی شرایط خوب و مناسب و درخور و شایسته برایشان مهیا نیست. هنرمندان با مشکلات و معضلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند و همیشه بدون هیچ چشمداشتی عاشقانه آثار هنری را به وجود می‌آورند. بدون شک اگر نیاز مالی هنرمند نبود عاشقانه‌ترین و ماندگارترین آثار هنری بدون دغدغه شکل می‌گرفت. درست است که در طول تاریخ هنرمندان آثار مختلفی را به وجود آوردند و حتی گاهی امضا و نام و نشانی از خود برجای نگذاشتند ولی ما همیشه به آنها می‌بالیم. ناگفته نماند هر یک از آنان جوانانی بودند که علاوه بر تلاش و کوشش سترگ خویش یقیناً روزی مورد حمایت و توجه فرد یا صاحب منصبی در زمان خود قرار گرفتند و درخشیدند، کاری که امروز نیز ضرورت دارد. چون جوانان با استعداد هم بسیارند و هم در دسترس که باید قدر آنها را بدانیم و امیدوارم که جوانان نیز قدر زمان و عمر خود را بدانند و از هر شرایط و فرصت استفاده کنند و حتی در قرنطینه کرونا از آموختن و فعالیت هنری غافل نشوند.
وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی/ حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی
 

خانه‌نشینی هنر است و پرونده ۱۵ مجله طنز «سه نقطه» درباره هنر خانه نشینی است. درباره اینکه حالا که سرمان خلوت شده چیزهای مهمی که از یاد برده‌ایم را دوباره مرور کنیم. امروز هم که میزان اخبار بد و ناگوار و در پی آن گزارش‌های پیگیری و مصاحبه‌های مرتبط با این اخبار کم نیست؛ انتشار مجله‌ای طنز که هر شماره به یک معضل اجتماعی آن هم با زبان طنز بپردازد جرأتی می‌خواهد هم از جهت تهیه محتوای مناسب، هم به‌دلیل کاهش تعداد خوانندگان مجلات و هم گرانی کاغذ که داستان پرغصه این روزهای اهالی نشر است. در پانزدهمین شماره سه نقطه در بخش کرسی آزاداندیشی، نویسندگان صاحب قلم از دریچه‌ای متفاوت به جهان نگریسته اند؛ در این بخش می‌خوانیم: «آنان که کارتن دارند و آنان که ندارند» به قلم یوسفعلی میرشکاک، «حکایت دزدیده شدن بزغاله درویش» به قلم امرالله احمدجو کارگردان روزی روزگاری و تفنگ سرپر، «پاکردن شلوار و برابری آدم‌ها» نوشته یاسین کیانی، «کریم آقا اسلام پناه، حق گو و سعادت پیشه فرزند مرحوم تیرغیب در کمر استکبار» نوشته رضا دباغی. در بخش تهرانشهر مطالبی از کورش علیانی با عنوان «شاه رفت، جمهوری رفت»، «ای مردم قهرمانتان برگشت» نوشته غلامرضا طریقی، «سال‌ها پیش مرکز شهر را از تاریخ و زیست بوم پاک کردند» نوشته مریم حسن‌نژاد و «دنیایی که یک دانه چشم نرگسی ندارد» نوشته ابراهیم افشار آمده است. در قسمت پرونده از مریم حسن‌نژاد مطلبی با عنوان «کشتن مگس روی میز کافه الخاندرو با ته لیوان آب پرتقال»، «تقابل پارادوکسیکال در بستر قرنطینه» نوشته سید محمد صاحبی، «شعر کوتاه خسته در گوگل» نوشته مریم نظام دوست و «با هم در دهان گاز» نوشته مریم حسن‌نژاد آمده است. در بخش پایانی سه نقطه ۱۵ با عنوان دونقطه مطالب «طنز فاخر چیز خوبی است؟» نوشته امید مهدی‌نژاد و «جای خالی سترگ گردآورندگان واژگان» را می‌خوانیم. صاحب امتیاز و مدیر مسئول سه نقطه امید مهدی‌نژاد و سردبیر آن مرتضی کاردر است و سه نقطه ۱۵ ویژه مرداد ماه در ۲۱۶ نسخه به چاپ رسیده و نسخه‌های الکترونیک آن نیز از فیدیبو، طاقچه و جار و فروشگاه‌های اینترنتی نیوار و دکه قابل دستیابی است.

15  شهریور
امروز شصت و سومین سالگرد انتشار رمان «دکتر ژیواگو» نوشته بوریس پاسترناک نویسنده روس است. کتابی که به دلیل مخالفت با سیاست رسمی شوروی ابتدا در این کشور اجازه چاپ نداشت و برای اولین بار در ایتالیا منتشر شد اما بالاخره سال 1988 در روسیه هم اجازه انتشار پیدا کرد.
تولدها
تهمینه میلانی: کارگردانی که با ساخت فیلم‌هایی درباره زنان و مشکلات شان شناخته می‌شود، سال 1339 متولد شد. تهمینه میلانی کارش را به عنوان منشی صحنه در فیلم «خط قرمز» آغاز کرد و با حضور در کارگاه آزاد فیلم، سینما را جدی تر دنبال کرد. «بچه‌های طلاق» اولین فیلم او به عنوان کارگردان بود که سال 1368 ساخته و برنده جایزه بهترین فیلم اول جشنواره فجر شد. پس از آن فیلم‌هایی چون «افسانه آه»، «دیگه چه خبر» و «کاکادو» را ساخت و با فیلم « دوزن» در سال 1377 چهره شد. او پس از این فیلم بیشتر به موضوعات مربوط به زنان ایران پرداخت و فیلم‌هایی مانند «نیمه پنهان»، «واکنش پنجم» و «زن زیادی» را با همین سوژه ساخت. فیلم «آتش‌بس» او در سال 1384 رکورد فروش صد میلیون تومان در هفته اول را بجا گذاشت و نویسنده کتاب «شفای کودک درون» که این فیلم براساس آن ساخته شده بود با نوشتن نامه‌ای از میلانی تشکر کرد. «سوپراستار»، «یکی از ما دو نفر»، «آتش‌بس 2» و «ملی و راه‌های نرفته‌اش» فیلم‌های دیگری است که از تهمینه میلانی در این سال‌ها دیده‌اید. او برای فیلم «دو زن» سیمرغ بلورین بهترین فیلم و فیلمنامه را از جشنواره فیلم فجر گرفت.
عبدالجبار کاکایی: شاعر و ترانه سرای شناخته شده سال 1342 در چنین روزی به دنیا آمد. عبدالجبار کاکایی به گفته خودش از 15 سالگی شعر گفته است. او کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دارد و در طول سال‌ها فعالیتش هم شاعر و ترانه سرا بوده و هم برنامه‌های ادبی مختلف در صدا و سیما اجرا کرده است. سال 1369 اولین مجموعه شعرش با نام «آوازهای واپسین» منتشر شد و پس از آن مجموعه‌های «مرثیه روح»، «سال‌های تاکنون» و «حتی اگر آیینه باشی» را منتشر کرد. «حال من دست خودم نیست»، «عذاب دوست داشتن»، «تاوان کلمات» و «حبس سکوت» آخرین کتاب‌هایی است که از کاکایی منتشر شده است. او ترانه‌سرای بسیاری از ترانه‌های خوانندگان مشهوری مانند محمد اصفهانی، سالار عقیلی، محسن یگانه، مجید اخشابی، محمد علیزاده و فرزاد فرزین بوده است.
امیرتیمور پورتراب: نوازنده ویولن و موسیقیدان ایرانی سال 1308 به دنیا آمد. امیرتیمور پورتراب از کودکی موسیقی را همراه برادرش آغاز کرد و با حضور در هنرستان موسیقی تار را یاد گرفت. پس از آن ساز‌های «ابوا» و  ویولن را آموخت و در نهایت ویولن را انتخاب کرد. او در ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر اپرا و ارکستر برنامه گل‌ها نوازندگی کرده و رهبر ارکستر مدرسه هنر و ادبیات صدا و سیما بوده است.
محمدهادی کریمی: کارگردان ایرانی سال 1353 در چنین روزی به دنیا آمد. محمدهادی کریمی کارگردانی را از سال 1385 با فیلم «غیر منتظره» به صورت جدی آغاز کرد هرچند که پیش از آن فیلمنامه فیلم‌هایی چون «ساغر»، «سیب سرخ حوا»، «مارال»، «شمعی در باد» و «اتانازی» را نوشته بود که برای «مارال» جوایزی مانند بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم کرالا را برد. کریمی با ساخت فیلم‌هایی چون «برف روی شیروانی داغ»، «کمدی انسانی» و «پسرکشی» شناخته می‌شود و در این سال‌ها کارش را به عنوان نویسنده فیلمنامه «ایران برگر»، «ساکن طبقه وسط» و «انعکاس» هم ادامه داده است.
سالروز تولد علی دیواندری کارتونیست، وحید تیداک بازیگر ، فردی مرکوری خواننده ، فرزین صابون بازیگر ، پیمان شریعتی بازیگر، حیدر غیابی معمار، جلال ارمغان شاعر، خسرو حمزوی داستان نویس،‌هادی خورشاهیان داستان نویس، کریم رجب زاده شاعر، موسی زنگنه شاعر و کبری موسوی شاعر هم امروز است.
 درگذشت‌ها
محمدرضا ایرانی: طراح و نقاش برجسته ایران سال 1373 درگذشت. محمدرضا ایرانی در سال 1333 به دنیا آمد، از دانشکده هنرهای زیبای تهران لیسانس نقاشی گرفت و پس از آن تدریس نقاشی را در شهر زادگاهش یعنی تبریز آغاز کرد. سال 1358 اولین نمایشگاه او برگزار شد و پس از آن آثارش را در بسیاری از نمایشگاه‌های ایرانی و خارجی به نمایش گذاشت. او از نقاشان سبک رئالیسم و امپرسیونیسم بود و علاقه زیادی به نقاشی و طراحی از زندگی مردم آذربایجان و روستاهای آن داشت. از محمدرضا ایرانی 2500 نقاشی به جا مانده است.
شاپور بخشایی بازیگر، منوچهر جراح زاده شاعر و روزنامه‌نگار و بهروز احمدی معمار هم در چنین روزی درگذشتند.