دنیا پاپایی
خبرنگار
شبکه نتفلیکس یکی از بزرگترین کمپانی‌های سازنده فیلم و سریال است که فعالیت خود را از سال 1997 شروع کرده است. این شبکه در سال 2017 دو سریال غیرانگلیسی زبان (یکی به زبان اسپانیایی و دیگری به زبان آلمانی) تولید و پخش کرده است که مورد استقبال بسیاری از تماشاگران قرار گرفت. تعداد بینندگان این دو سریال تقریباً با سریال‌های پرمخاطب این شبکه برابری می‌کند.
سریال La casa de papel که سریالی اسپانیایی است، در ایران با نام «سرقت پول» شهرت یافته است که در کشور اسپانیا با نام «خانه کاغذی» شناخته می‌شود. داستان حول محور یک سری سارق و جنایتکار می‌گردد که رأس این مجرمان شخصی به نام پروفسور است که  دزدی از موزه تمبر و اسکناس که به نوعی بزرگترین سرقت تاریخ اسپانیا است را طراحی، برنامه‌ریزی و البته اجرا می‌کند. در راستای این هدف بلندپروازانه، پروفسور این مسئولیت را به هشت نفر که سابقه دزدی دارند و به آنان اطمینان دارد، می‌سپارد. این هشت نفر که اسامی کشورهای دنیا را برخود گذاشته‌اند تا هویتشان محفوظ بماند، افراد این گروه چیزی برای از دست دادن ندارند.
استقبال از این سریال اسپانیایی به اندازه‌ای بود که برای خود شبکه نتفلیکس هم جالب بود. حال به همین دلیل، نتفلیکس ادامه «سرقت پول» ساخته می‌شود. این سریال در ابتدا دارای چهار فصل بود که مجموعاً سی و یک قسمت دارد. تهیه‌کنندگان اعلام کردند سریال سرقت پول برای فصل پنج با اضافه شدن دو کاراکتر دیگر به عنوان آخرین فصل این سریال جنایی تمدید شده است.
اما سریال غیر‌انگلیسی زبان دیگر شبکه نتفلیکس Dark یا «تاریکی» است که به زبان آلمانی و در کشور آلمان ساخته شده است. این سریال با پخش آخرین فصل خود موفقیت بزرگی کسب کرد. «تاریکی» در سبک علمی تخیلی بوده و پیچیدگی‌های مربوط به خود را دارد. دیدن این سریال بدون یادداشت‌برداری به دلیل پیچیدگی روابط کاراکتر‌های گذشته، حال و آینده تا حدودی امکان‌پذیر نیست. داستان در مورد سفر در چند دوره زمانی است. در این سریال دیالوگی وجود دارد که ژانر و شرایط فیلم را تا حدودی توضیح می‌دهد: «تنها گذشته نیست که بر آینده تأثیر دارد، آینده هم بر گذشته تأثیر می‌گذارد. »در حقیقت این دیالوگ یادآور معمای اولویت مرغ و تخم مرغ نیز هست.
پایان سریال «تاریکی» ‌بسیار خوب و قوی بوده و هنوز در دایره رقابت با سریال «سرقت پول» قرار دارد.

گروه فرهنگی/ «شفافیت حتماً برای هر مدیر و سازمانش مخاطراتی دارد؛ حتماً مچ‌گیری اتفاق می‌افتد، حتماً بعضی جاها پشیمانی آنی می‌آورد ولی مزایا و برکات آن به قدری زیاد و بادوام است که این سختی‌ها در مقابلش تقریباً هیچ است.» این توئیت حسین انتظامی در پاسخ به حاشیه‌هایی است که پس از انتشار عملکرد مالی یکساله مؤسسات سینمایی شکل گرفت. در راستای قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات که سازمان سینمایی پیشگام آن بوده، لیست هزینه‌های مؤسسات سینمایی مختلف از گروه اکران هنر و تجربه، فارابی، انجمن سینمای جوان، موزه سینما، سینما شهر و... گرفته تا «خانه سینما» با جزئیات منتشر می‌شود. اطلاع‌رسانی و انتشار صورت هزینه‌های جشنواره‌های مختلف سینمایی و در رأس آن جشنواره جهانی فیلم فجر و جشنواره فیلم فجر با فاصله کمی بعد از زمان برگزاری جشنواره، در همین راستاست که عموماً به موضعگیری و واکنش‌های مختلف اهالی سینما و رسانه همراه بوده و دبیران و ستاد برگزاری جشنواره را به پاسخگویی به ابهامات ملزم ساخته است. طبق تجربه سال‌های گذشته، حواشی و انتقادات مطرح شده گاهی حتی به کشمکش و جدال کلامی دبیران جشنواره هم منتهی شده است اما با وجود این اعلام عملکرد مالی مؤسسات و رویدادهای سینمایی حالا از یک سو هم به‌عنوان یکی از سنت‌های این سازمان نهادینه شده و از سوی دیگر به مطالبه جدی اهالی رسانه تبدیل شده است.
جریان‌سازی در فضای مجازی، پاسخگویی در فضای رسمی
 از تازه‌ترین حواشی این شفاف‌سازی، موضعگیری‌ها در برابر عملکرد مالی بنیاد سینمایی فارابی است. هفته گذشته در راستای سیاست شفاف‌سازی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جزئیات گزارش عملکرد مالی این بنیاد در دوازده ماه سال ۹۸ منتشر شد. انتشار جزئیات هزینه یکساله این بنیاد، با واکنش‌ها و ابهاماتی در محافل رسانه‌ای بخصوص فضای مجازی مواجه شد. موضعگیری‌ در این فضا البته از سوی دیگر کاربران فضای مجازی (عمدتاً از اهالی رسانه) هم بی‌پاسخ نماند. برخی از کاربران علت این انتقادها را تسویه حساب شخصی و سیاسی عنوان کردند. یکی از فعالان رسانه‌ای در پاسخ به واکنش منیژه حکمت که در توئیتی اعلام کرده بود بابت این شفاف‌سازی و هزینه‌ها شرمنده سینمای ایران است، از این فیلمساز درباره گم شدن سهم 10 درصدی فارابی از پروانه مالکیت «شهر موش‌های 2 » سؤال کرد. این ماجرا همچنین یادآوری و مرور کشمکش قدیمی این فیلمساز با فارابی را در رسانه‌های خبری به‌همراه داشت. سال 97 در واکنش به اعلام اسامی حضور سه فیلمساز سرشناس (صدرعاملی، جلیلوند و پناهنده) در شورای اجتماعی بنیاد سینمایی فارابی، منیژه حکمت اتهاماتی را علیه آنها مطرح و در بخشی از صحبت‌هایش با تأکید بر مستقل بودن همیشگی سینمایش اعلام کرد به‌عنوان کارگردان فیلم «جاده قدیم» هیچ پولی دریافت نکرده‌ است. این اتهامات با واکنش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی همراه بود و علیرضا تابش در جوابیه‌ای جزئیاتی از ارائه تسهیلات مالی و فنی فارابی به منیژه حکمت برای ساخت فیلم‌های «سه زن»، «شهر موش‌های۲»، «شهر موش‌های یک»، «زندان زنان» و... اعلام کرد و خبر داد که حتی برای «جاده قدیم» با عنایت رئیس سازمان سینمایی و پیگیری‌های بنیاد سینمایی فارابی، مؤسسه‌ای وابسته به صندوق اعتباری هنر به میزان ۲۰ درصد در این فیلم مشارکت داشته است. در واکنش به توئیتر انتقادی یکی از روزنامه‌نگاران پیشکسوت به عملکرد مالی یکسال اخیر بنیاد فارابی هم ماجرای انتظارات و توقعات بی‌پاسخ این روزنامه‌نگار از بنیاد فارابی برای حمایت از مستند فرزندش توسط یکی از فعالان رسانه‌ای پیش کشیده شد: «تا جایی که می‌دانم در شرح وظایف فارابی حمایت از مستند نیست.»
گزارش‌دهی مالی مبنای سیاستگذاری باشد، نه محل تسویه‌ حساب‌
ابهامات مطرح شده و جریان‌سازی رسانه‌ای در فضای مجازی با پاسخگویی رسمی مدیران مربوطه این بنیاد سینمایی در رسانه‌های خبری همراه بود. سیدمهدی سجادی خزانه‌دار و رائد فریدزاده معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی در گفت‌وگویی تفصیلی به پرسش‌های فعالان فضای مجازی در زمینه عملکرد مالی و فعالیت‌های یکساله این نهاد سینمایی پاسخ دادند.
سیدمهدی سجادی از مبنا قرار گرفتن گزارش‌دهی مالی برای سیاستگذاری به جای تسویه‌ حساب‌ گفت و تأکید کرد: «پیشنهاد مشخص من برای جلوگیری از برخوردهای مغرضانه، سیاسی و زرد، این است که اطلاعات مالی به‌صورت سالانه، هم در تناسب با بودجه هر سال و هم با سال گذشته مقایسه ‌و منتشر شود.»
او در این گفت‌وگو که از سوی روابط عمومی بنیاد فارابی منتشر شده، متذکر شد: «عمده‌ مطالبات معوق بنیاد سینمایی فارابی، از محل تسهیلاتی است که در مقاطع زمانی مختلف، توسط بنیاد سینمایی فارابی به شکل مستقیم پرداخت شده و در قبال آن چک و سفته اخذ شده است؛ تضمین‌هایی که خیلی محکم نبوده‌اند و چون همه اهالی سینما، از یک خانواده هستند، معمولاً کسی نمی‌آید و یک چک را برگشت بزند و... بالاخره بنیاد سینمایی فارابی در مواجهه با مثلاً تهیه‌کننده‌ای که وام گرفته، نمی‌تواند روش‌های خیلی شدیدی را به کار بگیرد و او را به دادگاه بکشاند و... این کارها واقعاً اتفاق نیفتاده و امکان آن هم نبوده است. مطالبات باقی مانده از گذشته، رقم خیلی بالایی است که در صورت‌های مالی هر سال، نمایش داده می‌شود. این ارقام، مطالبات معوق و درواقع راکد بنیاد است. برای ساماندهی به این مطالبات، یک کارگروه تشکیل و ضوابطی - با هماهنگی هیأت امنای بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی- تدوین شده تا نسبت به تعیین تکلیف آنها اقدام ‌شود.»
او همچنین با گلایه از برخی تهیه‌کنندگان بدحساب که پا را از جاده انصاف فراتر گذاشته‌اند گفت: «این افراد در اظهارات خود، طلبکارانه در مورد عملکرد بنیاد سینمایی فارابی حرف می‌زنند که خودشان جزو خوش‌حساب‌های سینما نیستند. متأسفانه می‌بینیم به بهانه انتشار عملکرد مالی یک ساله بنیاد، برخی افراد در فضای مجازی با کلی گویی و نسبت‌های ناروا، فرار به جلو را انتخاب کرده‌اند، اما می‌دانند که باید نسبت به تعیین تکلیف حساب‌های قبلی خود، حتماً اقدام کنند و با فضاسازی و انحراف موضوع نمی‌توان از بار پاسخگویی مالی و انجام تعهدات سابق شانه خالی کرد.»
سجادی در این گفت‌وگو همچنین با وجود تورم به کاهش هزینه‌کرد در جشنواره‌هایی که توسط بنیاد سینمایی فارابی برگزار می‌شود از جمله هزینه‌های سال‌های گذشته جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در مقایسه با دوره اخیر اشاره کرد و گفت: «منابع ما در بنیاد، نسبت به سال‌های گذشته خیلی محدود است. وقتی که منابع محدود می‌شود باید مدیریت هزینه خیلی دقیق‌تر اتفاق بیفتد.»
آدرس غلط ندهید!
یکی از ابعاد مورد بحث درباره گزارش عملکرد مالی این بنیاد سینمایی اختصاص هزینه یک میلیارد و صد میلیون تومانی برای چتر سینمای ایران در کن و برلین و همچنین کمک هزینه به برخی سینماگران برای حضور در جشنواره‌های بین‌المللی است.
رائد فریدزاده معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی هم در گفت‌وگویی جداگانه با اشاره به برخی اظهارنظرها در فضای مجازی درباره این ارقام اظهار داشت: «اساساً سرفصل هزینه‌ای با عنوان «شورای بین‌الملل فارابی» و صرف هزینه دلاری به این نام و عنوان وجود ندارد؛ ضمن آنکه این هزینه‌کرد مثل روال سالیان پیش، جنبه حمایتی دارد و بر اساس آیین‌نامه «حمایت از حضور بین‌الملل سینمای ایران» است که به تأیید شورای بین‌الملل سازمان سینمایی رسیده و توسط رئیس سازمان سینمایی ابلاغ شده و هر گونه اقدامی منطبق بر آن صورت می‌گیرد.»
دبیر شورای بین‌الملل سازمان سینمایی بر لزوم دقت و تأمل برای تحلیل منصفانه تأکید کرد و گفت اگر قرار باشد مخاطب در یک جمله کلی بگوید «اینها پول گرفته‌اند تا به خارج از کشور بروند» دقیق و منصفانه نیست: «برای یک فیلمساز که فیلمش در جشنواره خارجی پذیرفته شده، طبق آیین‌نامه، فقط رقمی بابت حمایت از حضور او در آن رویداد پرداخت شده چرا که معمولاً آن جشنواره خارجی، سایر هزینه‌های این حضور را تأمین می‌کند اما اینکه به‌عنوان مثال یک فیلم حتماً جایزه بگیرد و موفق شود یا نه، این بحث دیگر است. سازمان سینمایی یا بنیاد سینمایی فارابی کمک می‌کنند که فیلمساز ایرانی و پخش‌کننده در آن رویداد حضور داشته باشد.»
او همچنین بر اولویت بازاریابی محصولات سینمای ایران و حمایت از پخش‌کنندگان فیلم ایرانی در مجامع بین‌المللی تأکید داشته و گفته است: «حجم بیشتر این حمایت، برای حضور کارشناسان در بازارهاست چرا که در کنار عرضه فرهنگی، توجیه اقتصادی‌اش برای معرفی و بازاریابی محصولات سینمای ایران از اولویت بیشتری برخوردار است. وظیفه بخش بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی، حمایت از حضور جهانی آثار سینمای ایران و برنامه‌ریزی و تعامل جهت حضور آثار سینمایی در جشنواره‌ها، عرضه تجاری محصولات سینمایی به پخش‌کنندگان و شبکه‌های خارجی، خطوط هوایی، مذاکرات برای تولید مشترک، وصول درآمدهای حاصل از فروش خارجی و... است و همواره تلاش معاونت بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی این بوده که با توجه به موانع و مشکلات اقتصادی این سال‌ها در عرصه بین‌الملل، فعالیت‌های مذکور با کاهش هزینه‌ها نسبت به گذشته تحقق یابد»

در جلسه استاندار کرمان و معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار شد کرمان میزبان سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران باشد. سید مجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی و محمد جواد فدایی استاندار کرمان در جلسه‌ای درباره فعالیت‌های هنری گفت‌و‌گو کردند. در این جلسه که محمد اللهیاری مدیرکل دفتر موسیقی، احمد صدری دبیر سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران، محمدرضا علیزاده مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان و سورج یاسایی رئیس انجمن موسیقی کرمان حضور داشتند، قرار شد سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران سال‌جاری در کرمان برگزار شود و استانداری و نهادهای کرمان در برگزاری جشنواره مشارکت کنند./ ایسنا
مانا استاد محمد اعلام کرد که امسال به‌دلیل شرایط و وضعیت کرونایی موجود در جامعه، مراسم جایزه ادبیات نمایشی «محمود استادمحمد» برگزار نمی‌شود./ مهر
 به‌گزارش هالیوود ریپورتر، پس از شیوع ویروس کرونا، شمار معدودی از تماشاگران فیلم این هفته به سالن‌های سینما در «مکزیکوسیتی‌» که پس از چهار ماه تعطیلی بازگشایی شدند، بازگشتند. / ایسنا
جشنواره بین‌المللی فیلم «ترانسیلوانیا» در کشور رومانی امسال برنامه‌ای ویژه به مناسبت ۱۰۰ سالگی «فدریکو فلینی» کارگردان بزرگ ایتالیایی برگزار کرد. این رویداد سینمایی امسال به سبب بحران جهانی شیوع ویروس کرونا به شکلی خاص و تنها با نمایش فیلم در فضای باز برگزار شد و تعداد صندلی‌ها نیز برای حفظ امنیت مخاطبان کاهش یافته بود و به‌عنوان مثال سالن اصلی روباز جشنواره که در یکی از میدان‌های اصلی شهر کلوژ-نپوکا قرار داد و به‌طور معمول با ۲۰۰۰ مخاطب به نمایش فیلم می‌پردازد امسال با حداکثر ۵۰۰ صندلی و رعایت فاصله اجتماعی در ایام جشنواره فعال بود. برنامه بزرگداشت «فدریکو فلینی» نیز تحت همین شرایط خاص برگزار شد. / خبرآنلاین
کتاب‌های منتخب فهرست دوسالانه دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) انتخاب شدند. کتاب حسی لمسی «یه چیزی اینجاست»، طراح و سازنده سمانه نادری در بخش کتاب‌های حسی، کتاب‌های «موزی که می‌خندید» حمیدرضا شاه‌آبادی، تصویرگر حسن موسوی، انتشارات افق و «خوراک زرافه با سالاد لاک‌پشت»، نویسنده و تصویرگر رضا دالوند، انتشارات فاطمی، کتاب‌های طوطی در بخش کتاب‌های تصویری و کتاب «هفت اسب هفت‌رنگ» نویسنده محمدهادی محمدی، تصویرگر نوشین صفاخو، انتشارات مؤسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان در بخش کتاب‌های تصویری دارای شخصیت ویژه از سوی شورای کتاب کودک برای ارسال به دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) برای درج در فهرست دوسالانه این مؤسسه انتخاب شدند. / ایلنا

مریم سادات گوشه
خبرنگار
با شیوع کرونا شرایط گالری ها و نمایشگاه ها در تهران متفاوت‌‌تر از سابق شد، یکی از عملکرد‌های آنان بهره گرفتن از فضای مجازی بود تا چراغ گالری‌ها روشن بماند. اما در شهرستانها وضعیت بسیار متفاوت است. در استان خوزستان سه گالری شهر اهواز که 2 سال از عمرشان می‌گذرد، در شرف ورشکستگی هستند.
تلاش برای حفظ گالری‌ها
«در استان خوزستان بجز اهواز شهرهای شوشتر، ماهشهر و آبادان یک گالری بیشتر ندارند. شهر اهواز هم تا قبل از سال 97 به مدت 5 سال اصلاً گالری نداشت. یک گالری هم داشت که در سال 92 به خاطر مسائل اقتصادی تعطیل شد.» اینها را محمد عدیلی‌پور نقاش و رئیس انجمن هنرهای تجسمی استان خوزستان می‌گوید. او تلاش بسیاری با همکارانش کرد تا دوباره فضای نمایشگاهی را راه‌اندازی کند. او می‌گوید: «بعد از 10 سال انجمن هنرهای تجسمی استان شروع به فعالیت کرد. ما انجمن استانی نداشتیم فقط در شهرستان‌ها انجمن داشتیم. 11 خرداد ماه سال 97 با تلاش‌های هیأت مؤسس 11 نفره از طرف اداره کل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بر اساس قوانین جدید تشکیل شد. در نهایت هفت نفر انتخاب شدند و من را به‌عنوان مدیر این مجموعه انتخاب کردند. از همان موقع تلاش کردم به فضای گالری در شهر بپردازم. چون خودم نقاش بودم و می‌دانستم مردم خوزستان اهل هنر هستند و قدیم‌ها مردم برای دیدن به نمایشگاه می‌آمدند، تصمیم گرفتم تا با کمک دوستان گالری تأسیس کنیم. گالری چینو با مدیریت مسعود رضایی که عکاس و هنرمند هنر جدید است، اولین گالری بود که افتتاح شد. بعد از آن در تابستان 98 گالری دوربین مشغول به کار شد و بعد هم در پاییز همان سال گالری یوما به معنای مادر اضافه شد و گالری انجمن هنرهای تجسمی استان هم شروع به فعالیت کرد.»
هنرمندان تأثیرگذار خوزستانی
او اشاره به تأسیس گالری «گوزن زرد» در سال 77 در اهواز دارد و به شهر دزفول اشاره می‌کند که خاستگاه نقاشان بسیاری است و همچنین در بقیه استان خوزستان هنرمندان بسیاری نقطه قوت این استان شدند. عدیلی در ادامه می‌گوید:«غلامرضا مکتبی تصویرگر کتاب‌های مدرسه قبل و بعد از انقلاب یا حمید بهرامی از نقاشان پیشکسوت، استاد حبیب نقاش یا بابک کاظمی عکاس حرفه‌ای و خیلی‌های دیگر همه برخاسته از استان خوزستان هستند. استانی که جایگاه و خاستگاه هنرمندان تجسمی بوده است.» مردم خوزستان گالری گردی را دوست دارند و جزو فرهنگشان است. تا پیش از کرونا آخر هفته‌ها به گالری‌ها می‌رفتند. اما هنوز نمی‌دانند که انتهای گالری گردی به خرید آثار منتهی می‌شود. این نقاش خوزستانی در ادامه توضیح می‌دهد:«این هنرمندان هستند که در خوزستان آثار همدیگر را می‌خرند. هنوز مردم نمی‌دانند که اگر آثار هنرمندان را بخرند به بازار هنر کمک شایانی کرده‌اند. باید گالری‌های شهر حفظ شوند تا مردم هم اثر بخرند.» او درباره قیمت‌ها می‌گوید: «آثاری که فروخته می‌شود معمولاً از 700 هزار تومان شروع می‌شود و در نهایت 2 میلیون تومان فروخته می‌شود. البته آثاری هم هستند که تا 12 میلیون تومان قیمت‌گذاری می‌شوند. مثل گالری‌های تهران نیست که آثار با قیمت‌های بالا فروخته می‌شود.»
ضرورت حمایت برای گالری‌ها
حالا که گالری‌های اهواز تعطیل است او نگران است، چرا که تلاش زیادی برای گالری‌دار شدن این شهر کرده است: «گالری‌دارها دیگر توان پرداخت اجاره را ندارند. اکثر هنرمندان و گالری‌دارها تنها حرفه‌شان همین است و از این راه درآمدزایی می‌کنند و اکنون در معرض ورشکستگی هستند. اگر گالری‌ها بسته شوند تا 5 سال دیگر هم کسی جرأت نمی‌کند که گالری بزند. در  مراسمی دکتر شریعتی، استاندار را دیدم ایشان گفتند از ما حمایت می‌کنند و از بودجه مسئولیت اجتماعی کرونا 70 میلیون تومان می‌دهند. اما این اتفاق هم نیفتاد چون هر بار به روابط عمومی آنجا زنگ می‌زنم پاسخ مرا نمی‌دهند. وزارت ارشاد هم هنوز کمکی نکرده است.» درد دل‌های عدیلی فقط به‌گالری‌ها ختم نشد. او از دزدی‌های اخیر موزه هنرهای معاصر آبادان می‌گوید. از اینکه 3 سال است که موزه هنرهای معاصر اهواز تعطیل است و موزه‌ای که می‌توانست فضای فرهنگی خوبی برای مردم شهر باشد. اکنون در بدترین شرایط خود روزگار می‌گذراند و آثار این مجموعه در یک شرایط بسیار ناگوار بسر می‌برد. آن هم به خاطر قرارداد نامناسبی که بین بخش خصوصی و وزارت فرهنگ بسته شد.
پاسخ مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی
هادی مظفری مدیر کل دفتر هنر‌های تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، درباره مشکلات گالری‌دارهای اهواز و ضرورت حمایت‌های وزارت فرهنگ می‌گوید:«وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تمامی صنوف هنری و رشته‌های متعدد سامانه‌ای را تعریف کرد و به صندوق اعتباری هنر هم دستور داد که افراد آسیب دیده از کرونا را ثبت‌نام و بررسی کند و اعتباراتی که تخصیص پیدا کرده را بین‌شان توزیع کند. همه کسانی که چنین شرایطی دارند چه در اهواز چه در سراسر کشور خیلی سریع با مؤسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر در تهران یا تماس بگیرند یا به سایت آن مراجعه کنند و در سامانه ثبت‌نام کنند و مشخصات خود‌شان را ثبت کنند تا مؤسسات بتوانند به نمایندگی از آنها در مؤسسه اعتباری هنر دفاع کنند و شرایط و اعتباراتی در اختیارشان گذاشته شود. شرایطی پیش آمده که برخی هنرمندان گلایه‌هایشان را چه از طریق شما منتقل کنند چه به خودمان بگویند. اما شاید ده‌ها هزار هنرمند نتوانند این ارتباط را برقرار کنند و به‌خاطر همین شرایطی برای عموم باز شده چه گالری‌دار و چه نقاش یا مجسمه ساز و خوشنویس و هر رشته‌ای می‌توانند به آن سامانه بروند و ثبت‌نام کنند این فضا تا پایان مرداد ماه امکانش فراهم هست.»
مظفری درباره مشکلات موزه هنرهای معاصر اهواز هم این چنین می‌گوید: «متأسفانه همان‌طور که گفتید قرارداد واگذاری موزه هنرهای معاصر اهواز حدوداً 4 سال پیش منعقد شده و اصلاً قرارداد حقوقی محکم و دقیقی نیست و ایرادهای بسیار جدی دارد. نه تنها فضای موزه را از جامعه هنری سلب کرده بلکه حواشی بسیاری هم طی سال‌های گذشته ایجاد کرده است. نکته مهم این است بعد از بازدیدی که من داشتم گزارش بسیار با جزئیاتی برای مقامات عالی وزارت فرهنگ ارسال کردم و بعد از آن هم جلساتی با حضور آقای وزیر و مقامات محلی و ملی تشکیل شد. همچنین در خود اهواز با معاون استاندار هم ملاقات کردیم به نظر می‌آید این گره صرفاً با پیگیری‌های اداری باز نمی‌شود و نیاز به هم و غم مسئولان استانی هم دارد که بیایند و تصمیم بگیرند تا این قرارداد فسخ شود. و موزه به شرایط اولیه خود برگردد. چون اصلاً شرایط رضایت بخش نیست و بسیار هم نگران‌کننده است.»