کویت تایمز (کویت):
درست در زمانی که کویت خود را در آستانه سی امین سالگرد جنگ اول خلیج فارس و زمانی که 35 کشور جهان با ابتکار برنت اسکوکرافت این نبرد را کلید زدند می‎دید، خبر درگذشت مشاور امنیت ملی سابق امریکا در دوره بوش پدر منتشر شد. جانشین امیر کویت در پیامی این رویداد را به امریکا تسلیت گفت.

واشنگتن پست ساندی (امریکا):
این تابستان برای دونالد ترامپ تابستانی از دست رفته و پر از ناکامی است. او در اوج این مشکلات پاندمی کرونا را مقابل خود می‎بیند. اگر کرونا در ماه جولای باعث نارضایتی‎های پراکنده از ترامپ شده بود، اکنون در شمار زیادی از ایالت‎ها باعث کاهش محبوبیت ترامپ در نظرسنجی‎ها شده است.

ایندیپندنت (بریتانیا):
پلیس انگلیس در رأس نهادهای انگلیسی است که نژادپرستی در آن رخنه کرده‎ است. آمارها نشان می‎دهد، از 7 هزار و 320 نفری که در سال گذشته جذب نیروهای پلیس بریتانیا شده‎اند، تنها 109 نفر سیاهپوست هستند که نسبت به سال 2011 حدود 50 درصد کاهش را
نشان می‎دهد.

زهره صفاری/  عصر دیروز «امانوئل مکرون» در فاصله دو روز از وعده‌هایش بر ویرانه‌های فاجعه انفجار سه‌شنبه گذشته بندر بیروت، در میزبانی مشترک با سازمان ملل، گلریزان مجازی برای نجات لبنان برگزار کرد و میلیون‌ها دلار کمک نقدی و وعده تأمین دارو و نیازهای ضروری آوارگان و مجروحان را از کشورها گرفت. این مراسم جهانی در حالی با حضور بیش از 30 رهبر و نماینده سیاسی انجام شد که شب قبل از آن «حسن دیاب»، نخست وزیر لبنان برای آرام کردن بیش از 10 هزار معترض در میدان «شهدا»ی بیروت تنها راهکار برون رفت از بحران را برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی اعلام کرده بود. به گزارش «فرانس پرس»، در این نشست که نمایندگان ترکیه و روسیه به رغم وعده قبلی‌شان، غایبان بزرگ آن به شمار می‌رفتند،  «دونالد ترامپ» (امریکا)، ملک عبدالله (اردن)، السیسی (مصر) و جمعی از مقامات چین، کشورهای اروپایی و کشورهای حوزه خلیج فارس حضور داشتند. رئیس جمهوری فرانسه نشست را با نطقی بشردوستانه آغاز کرد: «ما باید سریع و کارآمد این کمک‌ها را به آنهایی که نیازمندند برسانیم.» همچنین براساس بیانیه این نشست، کمک‌های دریافتی با نظارت سختگیرانه سازمان ملل در اختیار مراکز این آژانس و مراکز مردم نهاد قرار خواهد گرفت. در حالی که سازمان ملل اعلام کرده است که برای تأمین نیازهای انسانی مانند آب و غذا و ساخت وساز، لبنان به بیش از 100 میلیون دلار نیازمند است، امریکا اعلام کرد کمک 15 میلیون دلاری خود را به دولت لبنان تحویل نداده و نمایندگانش آن را برای تأمین غذای آوارگان و دارو و درمان مجروحان در اختیار سازمان‌های مربوطه می‌گذارد. اسپانیا نیز وعده تأمین دارو و مواد غذایی را داد، انگلیس (26 میلیون دلار)، قطر(50 میلیون دلار)، فرانسه (58.9 میلیون دلار)، آلمان (20 میلیون دلار)، کویت (41 میلیون دلار)، کمیسیون اروپا (74.2 میلیون دلار) و قبرس (5.89 میلیون دلار) برای کمک به لبنان وعده مالی دادند. میزان این کمک‌ها تا زمان تنظیم این خبر بالغ بر 290 میلیون دلار شد.
آغاز اعتراض‌ها
این کمک‌ها درحالی جمع‌آوری شده که در داخل لبنان، حضور بیش از 10 هزار معترض در میدان «شهدا»ی پایتخت لبنان،  حکایت از رویدادهایی در پس پرده اعتراضات مردمی داشت.  به گزارش «رویترز»، معترضان لبنانی پس از کشته و مجروح شدن دست‌کم 6هزار و 200 نفر و مفقود شدن دست‌کم 60 نفر و همچنین آوارگی 300 هزار نفر دیگر در بزرگترین انفجار تاریخ لبنان با خسارتی بالغ بر 15 میلیارد دلار، خواستار استعفای مقامات فعلی و مجازات عاملان این مصیبت بودند. ابعاد فاجعه سه‌شنبه گذشته به قدری گسترده بود که «فرانس پرس» به نقل از بازرسان از ایجاد گودالی 43 متری در محل انفجار بندر بیروت خبر داد. هرچند دردهای مردم بیروت در این مصیبت بسیار است. اما اعتراضات روز شنبه پایتخت لبنان تصویری متفاوت از این شهر را به نمایش گذاشت. چرا که دیگر خبری از تظاهرات مسالمت‌آمیز و شعار علیه دولت نبود بلکه صدای تیراندازی از گوشه و کنار شنیده می‌شد. طوری که در نهایت خودروهای زرهی به سطح شهر رفتند. شماری از معترضان به سمت ساختمان پارلمان حرکت کردند اما با دخالت پلیس نتوانستند وارد ساختمان شوند. همزمان 200 نفر از مردم که افسران بازنشسته ارتش نیز در میان‌شان بودند، وارد ساختمان وزارت خارجه شدند و با پایین کشیدن عکس «میشل عون»، رئیس جمهوری این کشور، خواسته‌شان که مجازات عاملان انفجار بیروت بود را روی بنرهایی به دیوارها زدند. در حالی که شماری از مردم به سمت وزارت نیرو و دارایی و همچنین ساختمان بانک مرکزی رفتند پلیس ضدشورش وارد عمل شد و پس از سه ساعت همه ساختمان‌های دولتی که مورد تخریب معترضان قرار گرفته بود را پاکسازی کرد. بنابراعلام پلیس بیروت، یکی از مأموران پلیس در جریان این مواجهه و مقابله به درون چاه آسانسور یکی از ساختمان‌ها سقوط کرده و جان باخته است. آمار اعلام شده از مجروحان تظاهرات روز شنبه متفاوت بود. در حالی که شبکه خبری «الجزیره» از مجروح شدن دست‌کم 728 نفر در بیروت خبر داده بود، صلیب سرخ آمار مجروحان را دست‌کم 238 نفر اعلام کرد. با این حال تنها 63 نفر از آنها به بیمارستان منتقل شدند.
راهکار نخست‌وزیر
«حسن دیاب»، نخست وزیر لبنان که از ماه فوریه و در اوج بحران اقتصادی و سیاسی لبنان قدرت را برعهده گرفته است، درست دقایقی پس از ورود معترضان به وزارت خارجه در نطق تلویزیونی‌اش از راهکار حل بحران گفت: «روز دوشنبه پیش‌نویس لایحه برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی را در کابینه آماده می‌کنیم. گرچه شاید کاندیداهای مستقل برای ورود به انتخابات با مشکل روبه‌رو شوند اما این تنها راهکار است و من نباید به خاطر این بحران عمیق اقتصادی و دشمنی‌های سیاسی مورد سرزنش باشم.»
معترضان خواستار برگزاری کمیته تحقیقات مستقل بین‌المللی هستند اما رئیس جمهوری لبنان این درخواست را رد کرده و از آغاز تحقیقات و بازداشت 21 نفر در این باره خبر داد که بازجویی مسئولان امنیتی از امروز از سر گرفته می‌شود. خبرها از پارلمان و کابینه دولت نیز حاکی از آن است که تاکنون 6 نماینده که از مسیحی‌های حزب کتائب و یک کاندیدای مستقل هستند و همچنین به نوشته «اسکای نیوز»، وزیر اطلاع‌رسانی کابینه «دیاب» استعفا داده و به صف معترضان پیوسته‌اند.

سیاست نواستعمارگرایانه «مکرون»
رئیس جمهوری فرانسه نخستین مقام ارشد سیاسی بود که پس از انفجار مهیب بندر بیروت خود را به محل حادثه رساند و در میان همه هراس‌های کرونایی با ماسکی روی صورتش در میان مردم داغدیده حاضر شد و به جای دولت، وعده بازسازی با نظارت خودش را داد. به باور تحلیلگران «آسوشیتدپرس»، حرف‌های پوپولیستی مکرون مانند «قلب مردم فرانسه هنوز هم برای بیروت می‌تپد» و «فرانسه هرگز لبنان را تنها نخواهد گذاشت» در کنار انتقاداتش از سیستم دولتی لبنان، رنگ و بوی سیاست نواستعمارگرایانه رهبری اروپایی برای تصاحب کشور بحران‌زده‌ای در خاورمیانه را دارد. گرچه هواداران او بویژه ساکنان بیروت حالا مکرون را تنها امید خود دانسته و بازدید سرزده او و برنامه‌ریزی نشست همیاری مجازی او برای لبنان را می‌ستایند اما بسیاری خیرخواهی‌های او را نمایشی برای سرپوش گذاشتن بر مشکلات داخلی فرانسه می‌دانند. مخالفان مکرون در پاریس؛ چپگرایان و راستگرایان با هشدار درباره روشی که رئیس‌جمهوری‌شان برای کمک به لبنان پیش گرفته معتقدند: «یکپارچگی با لبنان قطعی است.» اما مکرون مدعی است قصد استعمار و تعیین رهبران لبنان را ندارد و چنین چیزی را «غیرممکن» می‌داند. با این حال اینکه او زمان بازگشت به بیروت و سرکشی به روند بازسازی را یک سپتامبر و صدمین سالگرد بکارگیری قوانین فرانسه در لبنان تعیین کرده است، همه را به تردید می‌کشاند.

تفویض بحران
اوضاع اقتصادی لبنان از چندی پیش از آغاز سال جدید میلادی به مرحله بحران غیرقابل حل وارد شد. درست در همین زمان «حسن دیاب» و کابینه‌اش بر سر کار آمدند اما شرایط به قدری وخیم بود که حتی دولت تکنوکرات نخست‌وزیر نیز نتوانست کاری از پیش ببرد و اعتراضات علیه مقامات سیاسی و فساد بار دیگر بالا گرفت. در این میان فاجعه انفجار بیش از 2700 تن نیترات آمونیوم در بندر بیروت تیر خلاص را به دولت زد. اما این بار دیگر «دیاب» سکوت نکرد و برای رهایی از اتهاماتی که خود و کابینه‌اش نقش زیادی در آن نداشتند و رساندن لبنان به آرامش راهکار انتخابات زودهنگام را برگزید. «فیصل ایتانی»، کارشناس مرکز سیاست جهانی به «نیویورک تایمز» گفت: «رها کردن این حجم از مواد منفجره در طول سال‌ها، آن هم در انباری که همه از آن خبر داشتند، فاجعه است اما وقتی این شرایط دردناک‌تر می‌شود که این روش نادیده گرفتن، فرهنگ حاکمیتی لبنان شده است.» «ماها یحیی»، مدیر مرکز خاورمیانه کارنگی نیز گفت: «این اتفاق بدون شک یک سهل‌انگاری مرگبار بود که تاوانی کیفری دارد.» برخی کارشناسان نیز موج دوم اعتراضات گسترده را پیش‌بینی کردند. به نوشته «دویچه وله»، نخست‌وزیر لبنان در حالی انتخابات زودهنگام را راهکار حل بحران اتهام زنی به خود می‌داند که «سعد حریری» نخست‌وزیر پیشین این کشور نیز به دلیل اعتراض به مشکلات سیاسی و ناکارآمدی شدید اقتصادی مجبور به استعفا شد و بحران را به دولت بعدی سپرد.

توطئه اسرائیل؟!
در هفته‌های اخیر ارتش اسرائیل با آتشبار گسترده‌ای در مرز مشترک با لبنان، شرایط ویژه امنیتی در منطقه به وجود آورد که به گفته تحلیلگران واشنگتن پست نه تنها سبب آماده‌باش نظامی، بسته شدن مرزها و اعلام وضعیت هشدار در شهرک های صهیونیستی شد، گمانه‌زنی‌هایی را نیز درباره حمله حزب‌الله به همراه داشت. در مدتی کوتاه از این فاجعه انفجاری مهیب و قارچی شکل، بندر بیروت را تا شعاع چند کیلومتری به ویرانه‌ای بدل کرد. در شرایط پیش آمده نوک پیکان اتهامات به سمت اسرائیل رفت. به طوری که سایت «ژئوپلتیکس» با اشاره به سخنرانی نخست وزیر رژیم صهیونیستی در 27 سپتامبر 2018 در مقر سازمان ملل درباره انبار سلاح حزب‌الله لبنان، محل انفجار سه‌شنبه بندر را نقطه مورد اشاره دو سال قبل «بنیامین نتانیاهو» عنوان کرد و این شلیک را زهرچشم گرفتن از رقیب و همچنین آزمایش سلاح هسته‌ای جدیدش خواند.

ندا آکیش /  هزاران معترض ساکن تل‌آویو عصر روز شنبه بار دیگر با تجمع مقابل مقر نخست وزیری و دیگر ساختمان‌های دولتی این شهر خشم خود را از عملکرد بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در کنترل همه‌گیری ویروس کرونا نشان داده و خواستار استعفای او شده و فریاد زدند، کسی که در محاکم قضایی پرونده فساد در دست بررسی دارد، نمی تواند نخست وزیر باشد.
به گزارش الجزیره، معترضان اسرائیلی که بنا بر تخمین رسانه‌های صهیونیستی شمار آنها به حدود 15 هزار نفر می‌رسید، عصر روز شنبه در مرکز تل‌آویو مقابل اقامتگاه نخست وزیر رژیم صهیونیستی و دیگر ساختمان‌های دولتی علیه نتانیاهو تجمع کرده بودند و با سر دادن شعارهایی علیه نتانیاهو و دمیدن در شیپورها و بوق‌هایی که در دست داشتند، خشم خود را نشان می‌دادند. آنها پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: «نخست وزیر مجرم» و خطاب به نتانیاهو شعار می‌دادند: «تاریخ مصرف گذشته»، «بی بی برو خانه». آنها همچنین یک بنر بزرگ را در نزدیکی ساختمان نخست وزیری نصب کرده بودند که روی آن نوشته بود: «وقتت تمام شده. بالفور در دستان ماست» منظور آنها از این جمله این بود که کل خیابانی که نتانیاهو در آن اقامت دارد، در اختیارشان است. معترضان همچنین با بر تن داشتن لباس آدم فضایی اظهارات پسر نتانیاهو را که گفته بود، معترضان «بیگانه» هستند، به تمسخر گرفتند. خبرنگار الجزیره در تل‌آویو هم در توصیف تظاهرات عصر شنبه نوشت: «یک تظاهرات بسیار شلوغ و اساسی دیگر. یک بار دیگر ما شاهد پرچم‌های سیاه دموکراسی‌خواهی و به راه افتادن جنبش ضدنتانیاهو بودیم. معترضانی که الان چند وقتی است که می‌گویند او باید استعفا دهد زیرا دارد محاکمه می‌شود.» اگرچه نتانیاهو تلاش می‌کند، تظاهرات چند هفته اخیر علیه خود را کم اهمیت جلوه دهد اما این اعتراض‌ها هر روز که می‌گذرد پرشورتر و پرجمعیت‌تر می‌شود. طوری که حجم بالای شرکت‌کنندگان در اعتراض‌های اخیر از سال 2011 به این سو در سراسر اراضی اشغالی سابقه نداشته است.
نتانیاهو که در ماه مه ‌پس از 4 ماه چانه‌زنی با رقیب انتخاباتی خود موفق شد دولت ائتلافی تشکیل دهد و در پی امضای توافقنامه تقسیم قدرت با بنی گانتس برای پنجمین بار به نخست وزیری برسد، با رد پرونده‌های فساد خود، معترضان را «آنارشیست» و «چپگرا» خوانده و رسانه‌های محلی را متهم کرده،  با پوشش گسترده این اعتراض‌ها باعث تشدید تظاهرات می‌شوند. حزب راستگرای لیکود به رهبری نتانیاهو نیز شنبه شب با صدور بیانیه‌ای، دو رسانه بخش خصوصی داخلی را متهم کرد که «بی نهایت از معترضان استقبال و حمایت می‌کنند» و با انتشار گزارش‌های مبالغه‌آمیز درباره اهمیت این تظاهرات‌ها، باعث گسترش آنها می‌شوند. اما واقعیت این است که بخش اعظم خشم اسرائیلی‌ها از عملکرد ضعیف نتانیاهو در مهار همه‌گیری ویروس کرونا است که باعث بروز مشکلات اقتصادی جدی در اراضی اشغالی شده و نرخ بیکاری را تا بیش از 20 درصد بالا برده است. حضور گسترده صاحبان کسب و کارهای خصوصی بیکار شده به خاطر کووید 19 در تظاهرات شنبه شب هم گواه این ادعا است. به گزارش رویترز، یک معترض که در رستورانی در تل‌آویو کار می‌کرد و به خاطر همه‌گیری کووید 19 شغلش را از دست داده بود، درباره علت حضورش در این تجمع گفت: «فکرش را بکنید در تمام طول عمر یک بار چنین بحرانی رخ می‌دهد و نتانیاهو باید وارد عمل شود اما هیچ کاری نمی‌کند. دیگر بس است.»
در تظاهرات عصر شنبه در تل‌آویو که تا نیمه‌های شب طول کشید، نیروهای امنیتی صهیونیست حضور گسترده داشتند و مدام از طریق بلندگوها از مردم می‌خواستند به خانه‌هایشان بروند اما معترضان به این دستورها عمل نمی‌کردند و در نهایت نیروهای امنیتی ضد شورش به صورت پراکنده با معترضان درگیر شدند و حوالی ساعت 2 بامداد به وقت محلی معترضان را متفرق کردند. پلیس ضدشورش رژیم صهیونیستی اگرچه شنبه شب کوشید با معترضان درگیری شدید نداشته باشد اما در روزهای گذشته بیش از 20 معترض را دستگیر کرده است.

ادامه از صفحه اول
اما این موضوع را فتح باب خوبی می‌دانم تا درباره صندوق، با فرهنگیان عزیز کشور، نکاتی را در میان بگذارم.
۱. این صندوق، مؤسسه‌ای است که در سال ۱۳۷۴ و با هدف کمک به بهبود معیشت فرهنگیان، بخصوص در دوره بازنشستگی تأسیس شد. قرار بوده و هست که این صندوق مبلغی بین یک تا ۵ درصد از حقوق فرهنگیان مایل به عضویت در این صندوق را به‌علاوه مبلغی برابر با آن که توسط دولت برای این دسته از فرهنگیان در‌نظر گرفته شده، دریافت کند و ضمن انجام فعالیت‌های سودآور اقتصادی، مجموع این سه آورده را در زمان بازنشستگی به این عزیزان پرداخت کند. بر این اساس، مشخص می‌شود که صندوق، ماهیتی کاملاً غیردولتی دارد و متعلق به اعضای آن است.
۲. عملکرد این بنگاه اقتصادی، در طول سال‌های فعالیت خود، فراز و نشیب‌هایی داشته است. پرداختن به گذشته نیز، اگر به قصد احقاق حق تضییع شده یا مجازات متخلفان یا پند گرفتن باشد، منطقی است. خارج از این اهداف، بطالت است و بی‌حاصل. لذا باید به اطلاع فرهنگیان عزیز رساند که این اهداف و بخصوص احقاق حقوق تضییع شده، به‌طور قاطع و جدی و با پرونده‌های حقوقی که خود صندوق ذخیره فرهنگیان و برخی شرکت‌های تابعه به دنبال آن هستند، در حال پیگیری است.  اما اگر به عملکرد فعلی بخواهیم نگاه کنیم، مجموع سودآوری‌ها که امسال به ۳۵۰۰ میلیارد تومان می‌رسد و نیز سرمایه‌گذاری‌های بزرگ و آتیه‌نگری که در این مؤسسه انجام شده تصویر و چشم‌انداز بسیار روشنی را پیش روی اعضا قرار می‌دهد. برای بهبود حکمرانی شرکتی و مقابله با فساد و افزایش شفافیت، کمیته‌های سرمایه‌گذاری برای انتخاب سرمایه‌گذاری‌های بهینه و جلوگیری از پروژه‌های سفارشی، کمیته ریسک برای مدیریت ریسک‌ها و کمیته حسابرسی برای اعمال نظارت‌های مالی راه‌اندازی شده و کاملاً فعال است. به علاوه، سیاست ورود به بورس هلدینگ‌های اصلی (انرژی و پتروشیمی، مالی و سرمایه‌گذاری) که حدود ۸۰ درصد فعالیت‌های صندوق را پوشش می‌دهد، موجب شفافیت هرچه بیشتر فعالیت‌ها و محاسبه دقیق‌تر دارایی واقعی صندوق و در واقع دارایی اعضا خواهد شد.
۳. افزایش ارزش روز دارایی‌ها: همواره فاصله‌ای بین ارزش دارایی واقعی صندوق و حساب‌های دفتری آن وجود دارد. محاسبه این دارایی و احقاق حق همه اعضا طبق قانون با در‌نظر داشتن ماهیت بین‌نسلی صندوق، امری در حال پیگیری است که البته بخشی از آن از طریق بورسی شدن هلدینگ‌های اصلی برآورده می‌شود و مابقی نیز باید به سرانجام برسد. به‌علاوه، باید بر تکلیف صندوق برای ارائه سهام ترجیحی به اعضا نیز تأکید کنم که در‌این‌باره نیز برنامه‌ریزی‌های لازم برای کسب منافع حداکثری اعضا انجام شده است.
۴. ذخایر فرهنگیان در خدمت توسعه ملی: راه‌اندازی مجتمع کیمیای پارس خاورمیانه و دیگر پروژه‌های متعلق به صندوق ذخیره فرهنگیان که در خدمت منافع ملی است، دستاورد مشارکت جمعی فرهنگیان عزیزی است که با کسر مبلغی از حقوقشان، ضمن آنکه برای فردای بازنشستگی خود آینده‌نگری کرده و سودی ایجاد می‌کنند، در رشد و توسعه کشور نیز سهیم می‌شوند. امروز معلمان در هویت جمعی خود، علاوه بر ویژگی نخبگی و انسان‌سازی برجسته‌ای که داشته‌اند، صاحب یکی از بزرگ‌ترین هلدینگ‌های اقتصادی کشور شده‌اند و آن را در خدمت اهداف مشترکشان با هدف توسعه و پیشرفت ایران عزیز قرار داده‌اند. صندوق ذخیره فرهنگیان در سالیان اخیر، تمام تلاش خود را به عمل آورده است تا سرمایه معلمان عضو صندوق را به صورت شفاف و کارشناسی‌شده در حوزه‌های اقتصادی مطمئن سرمایه‌گذاری کند تا ضمن حفظ سرمایه، بر ارزش آن افزوده و در نهایت حق اعضا را به‌طور کامل پرداخت کند. نتیجه اتخاذ چنین رویکردی، بهترین سرمایه‌گذاری‌ها با چشم‌انداز بیشترین سودآوری برای اعضای صندوق بویژه در حوزه انرژی و پتروشیمی در قالب هلدینگ پتروفرهنگ بوده است که امروز شاهد نتیجه این تلاش‌ها و به بار نشستن یکی از این سرمایه‌گذاری‌ها در پتروشیمی کیمیای پارس خاورمیانه هستیم.
۵. مجتمع پتروشیمی کیمیای پارس خاورمیانه: این مجتمع که درآمد سالانه آن 300 میلیون دلار برآورد شده، پس از ۴ سال تلاش بی‌وقفه و با شکستن سد بزرگ مشکلات و تحریم‌ها، در مدت‌زمانی منطبق با استانداردهای جهانی و با سرمایه‌گذاری ۲.۸ میلیارد یوان و ۱۰ هزار میلیارد ریال، در هفتم خرداد ۹۹ با گذراندن با بیش از ۱۴میلیون نفر/ساعت کار بدون حادثه، وارد مدار تولید شد تا بار دیگر ثابت شود ملت ایران با اتکا به دانش و توان داخلی، چرخ توسعه را به حرکت درآورده و در این راه سربلند است. این مجتمع برای تولید روزانه ۵ هزار تن متانول، حدود ۴۵۰۰ متر مکعب گاز طبیعی و ۲۲۰ تن اکسیژن مصرف می‌کند و باعث اشتغال ۷۰۰ نفر به‌طور مستقیم و حدود ۲۰۰۰ نفر غیر مستقیم می‌شود.
۶. تبدیل صندوق به قطب تولید متانول کشور: یکی دیگر از سرمایه‌گذاری‌های عظیم صندوق ذخیره فرهنگیان، سرمایه‌گذاری در شرکت انرژی سپهر شامل سه پتروشیمی تولید متانول است. سه پتروشیمی سبلان، دنا و سیراف به عنوان زیرمجموعه‌های هلدینگ انرژی سپهر، پس از بهره‌برداری هرکدام به صورت مجزا سالانه یک میلیون و ۶۵۰ هزار تن متانول تولید خواهند کرد که مجموع تولید این سه واحد به ۴ میلیون و ۹۵۰ هزار تن در سال خواهید رسید و بیش از ۲ برابر از بزرگترین پتروشیمی تولید متانول کشور، محصول نهایی تولید خواهند کرد. از این‌رو در سال‌های آتی، هلدینگ پتروفرهنگ و در واقع صندوق ذخیره فرهنگیان، قطب تولید متانول در کشور و حتی جهان خواهد بود و این به معنی سودآوری بیشتر برای فرهنگیان است.
۷. وضعیت کنونی اقتصادی صندوق: نتیجه سرمایه‌گذاری‌های آتیه‌نگر صندوق ذخیره فرهنگیان، بسیار زودتر از موعد خود را نشان داده است. به‌طوری که این سرمایه‏‌گذاری‏‌ها باعث شده نرخ روز ارزش دارایی‏‌های مؤسسه با فاصله قابل ملاحظه‏‌ای نسبت به تورم افزایش یابد. بر این اساس، سودآوری ۲۸۰ میلیارد تومانی صندوق در سال ۱۳۹۶ به ۱۱۰۰ میلیارد تومان در سال ۱۳۹۸ رسید و پیش‌بینی آن برای سال مالی ۱۳۹۹ (منتهی به 31/6/99) حدود ۳۵۰۰ میلیارد تومان است. البته همه اینها ابتدای روند رشد سودآوری صندوق ذخیره فرهنگیان است زیرا مدیران این صندوق چشم‌انداز سودآوری پنج هزار میلیارد تومانی برای سال ۱۴۰۲ را در سال گذشته ترسیم کرده‌اند.
۸. چند پیشنهاد به همکاران فرهنگی: مجموعه این موارد، به علاوه افزایش ارزش روز دارایی‌ها، نویدبخش آینده‌ای روشن برای اعضای صندوق ذخیره فرهنگیان است و بر این اساس، چند پیشنهاد به همه عزیزان فرهنگی، ارائه می‌شود. یکی اینکه ۲۰ درصد باقی مانده از فرهنگیان عزیزی که هنوز عضو صندوق نشده‌اند، به عضویت آن در‌آیند.  دوم اینکه سهم کسر از حقوق خود را تا سقف ممکن افزایش دهند تا سود و سهم دولت بیشتری به آنها اختصاص یابد.  سوم و آخر اینکه به بازنشستگان عزیز پیشنهاد می‌شود در صورت امکان با صندوق تسویه نکرده و از امکان حقوقی برای تداوم عضویت خود استفاده کنند تا از سود سرمایه‌گذاری‌های بزرگ انجام شده، بهره‌مند شوند. متقابلاً، برای پیش‌بینی راهکاری در جهت کمک معیشتی این عزیزان و همه اعضای صندوق، ارائه کارت اعتباری به معلمان در حال پیگیری است که ان‌شاءالله اخبار خوش آن نیز به‌زودی به اطلاع فرهنگیان عزیز خواهد رسید.

تحریم روسیه
دیدار آبه در زمان کاملاً مناسبی برنامه‌ریزی شده بود تا تلاش ترامپ را در خودداری از دادن امتیاز به کره‌شمالی تقویت کند. بعد از اینکه گروه خبرنگاران و عکاسان با‌ وجود بی‌میلی و اکراه آنها از جلسه بیرون رانده شدند، آبه و ترامپ برای مدتی طولانی درباره کره‌شمالی مذاکره کردند و سپس به مسائل تجاری پرداختند.
همچنان که این نشست ادامه داشت موضوع دیگری مثل بمب در بین خبرنگاران سر‌وصدا کرد ؛ اعلام بدون اجازه تحریم های جدید روسیه توسط نیکی هیلی سفیر امریکا در سازمان ملل. در لحظات پر تب و تاب قبل از حمله به سوریه، ترامپ ابتدا با اعمال تحریم‌های بیشتری علیه روسیه موافقت کرده بود. حضور مسکو در سوریه برای حمایت ازحکومت بشار اسد رئیس جمهوری این کشور اهمیت داشت و شاید هم حملات شیمیایی و ارتکاب جنایات دیگر توسط رژیم سوریه را تسهیل یا حداقل مجاز می‌کرد. البته ترامپ بعداً نظرش را درباره تحریم روسیه عوض کرد. او اول وقت روز شنبه به من گفت:«ما موضع خود را اعلام کردیم.» و «اگر بعدها لازم باشد با شدت بیشتری به آنها حمله می‌کنیم.» گذشته از این، امریکا به‌تازگی و در ششم آوریل تحریم‌های شدیدی را مطابق با «قانون مقابله با کشورهای متخاصم از طریق تحریم‌ها» علیه روسیه اعمال کرده بود. ترامپ از این قانون متنفر بود زیرا روسیه را هم هدف قرار می‌داد. ترامپ بر این باور بود که تأیید دخالت روسیه در سیاست‌های داخلی امریکا یا کشورهای اروپایی و سایر مناطق جهان، به معنای پذیرش تلویحی تبانی‌اش با روسیه در کارزار انتخاباتی سال 2016 خواهد بود. این دیدگاه از نظر سیاسی و منطقی غلط بود. اگر ترامپ با دخالت روسیه در روند انتخابات سال 2016 امریکا مقابله و از اقدامات مسکو چشم‌پوشی نمی‌کرد، می‌توانست از موضع بالاتری وارد تعامل با این کشور شود؛ بویژه اینکه دولت‌های قبل از ترامپ اقدامات نسبتاً قوی و محکمی را از جمله در زمینه تحریم‌های اقتصادی علیه مسکو به کار بسته بودند. در رابطه با ارزیابی از شخص پوتین، دست‌کم ترامپ هیچ‌وقت در مقابل من دیدگاه خود را درباره رئیس جمهوری روسیه مطرح نکرد. من هرگز درباره دیدگاه ترامپ سؤال نکردم، شاید از آنچه  ممکن بود بشنوم می‌ترسیدم. برداشت شخصی او از رئیس جمهوری روسیه همچنان مانند یک راز باقی ماند.
تلاش کردم او را نسبت به اعمال تحریم‌های جدید قانع کنم اما توفیقی نداشتم. گفتم، من و استیو منوچین وزیر خزانه‌داری اطمینان می‌دهیم که خزانه‌داری چیزی را درباره موضوع تحریم روسیه اعلام نخواهد کرد. خوشبختانه از آنجایی که بسیاری از مقام‌های ارشد با متغیر و دمدمی بودن تصمیمات رئیس دولت آشنا بودند قبل از تأیید اولیه اجرای تحریم‌ها توسط ترامپ، تصمیم‌گیری نهایی در این زمینه برای مدت کوتاهی متوقف شد. در نهایت تصمیم‌گیری برای اجرا یا خودداری از اجرای تحریم‌ها روز شنبه اتخاذ شد. بنابراین به «ریکی وادِل» معاون مک مستر که با وجود رفتن رئیسش هنوز سر پست خود به‌عنوان معاون مشاور امنیت ملی بود گفتم خبر مربوط به این تصمیم را اطلاع رسانی کند  تا از اقدامات بعدی جلوگیری شود. کارکنان شورای امنیت ملی ابتدا به وزارت خزانه‌داری و بعد به دیگران اطلاع‌رسانی کردند و وزارت خزانه‌داری موافقت کرد به همه هشدار دهد که تحریم‌ها فعلاً متوقف شده‌اند. اما نیکی هیلی سفیر امریکا در سازمان ملل در برنامه گفت‌و‌گو محور صبح یکشنبه گفت: وزارت خزانه‌داری روز دوشنبه تحریم‌های روسیه را اعلام خواهد کرد. بلافاصله پرچم‌های قرمز به نشانه اخطار برافراشته شد و زنگ هشدار به صدا در آمد. «جان لرنر» مشاور سیاسی هیلی به وادل گفت که هیأت امریکایی مستقر در سازمان ملل در نیویورک از دستورات درباره تحریم روسیه مطلع است و «او (هیلی) صرفاً اشتباه لُپی داشته است.» این موضعگیری یک کتمان نفسگیر حقیقت بود. جذابیت گیرای دوربین‌های تلویزیونی و یک بیماری سیاسی عمومی این مشکل را ایجاد کرده بود اما روندی حماقت‌آمیز بود: تحریم‌ها چیزی بودند که وزارت خزانه‌داری باید آن را اعلام می‌کرد. سفیر امریکا در سازمان ملل متحد نقشی در این زمینه نداشت به جز اینکه در این مورد خاص، باعث شد به غلط مورد توجه عمومی قرار گیرد. ترامپ ساعت شش و نیم بعد از ظهر به من زنگ زد تا بپرسد برنامه‌های روز یکشنبه چطور بوده است و من درباره اشتباه هیلی درباره روسیه و اینکه چگونه باید آن را برطرف کرد، به او توضیح دادم. ترامپ پرسید: اشکال آن چیست؟ توضیح دادم هیلی با این کار پای خود را فراتر از اختیاراتش دراز کرده است و ترامپ گفت: می‌دانید که هیلی کار آموز و کارنابلد نیست. به روس‌ها زنگ بزن و موضوع را برای آنها توضیح بده. همین کار را کردم و اندکی بعد به «آناتولی آنتونوف» سفیر روسیه در امریکا زنگ زدم. او را از دولت بوش (پسر) می‌شناختم. قرار نبود کل ماجرا را به او بگویم به‌همین خاطر فقط گفتم هیلی بدون هیچ غرضی دچار اشتباه شده است. آنتونوف مرد تنهایی بود و از آنجایی که اگر این روزها در واشنگتن کسی در حال صحبت با روس‌ها دیده می‌شد ترسناک بود، از او برای ملاقات در کاخ سفید دعوت کردم. وقتی بعداً ترامپ را در جریان قرار دادم، خوشحال شد زیرا حالا می‌توانستیم درباره نشستی که ترامپ تمایل داشت با پوتین داشته باشد، گفت‌و‌گو کنیم. همچنین پمپئو را در جریان کار هیلی و رویدادهای آن روز درباره روسیه قرار دادم و حس کردم که پشت تلفن سرش را به نشانه نارضایتی تکان می‌دهد.