حمیده امینی‌فرد
خبرنگار
از آمدن کرونا به ایران تقریباً 6 ماه می‌گذرد، حالا خیلی‌هایمان به بودنش عادت کرده‌ایم، ماسک می‌زنیم، دستکش می‌پوشیم و فاصله اجتماعی‌مان را با دیگران رعایت می‌کنیم. اما در یک نکته هنوز از پروتکل‌های جهانی عقب مانده‌ایم. زباله‌هایمان را همچنان در یک کیسه زباله می‌گذاریم، گره زده یا نزده، به مخزن‌های آلوده کوچه‌ها پرتاب می‌کنیم و یادمان می‌رود که کرونا تنها لای دستکش‌ها و بیرون از ماسک‌ها نیست!  کشورهای پیشرفته دنیا در یک کار ویژه، پیشرو بوده‌اند. تفکیک را جلوتر از دیگران جدی گرفته و از 20 تا 50 درصدشان، زباله‌های تفکیک شده را راهی مخازن زباله می‌کنند. اما چه تعداد از ما در شرایطی که می‌دانیم ماسک و دستکش‌مان آلوده است و حتی بیمار کرونایی در خانه داریم، به این قانون یعنی تفکیک از مبدأ تن می‌دهیم؟ نگاهی به مخازن سطح شهر نشان می‌دهد که اغلب ما بویژه در شهرهای بزرگ توجهی به این موضوع نشان نمی‌دهیم و برخی‌هایمان هم حتی زحمت انداختن ماسک و دستکش را به سطل‌های زباله نمی‌دهیم. در حالی که کارشناسان معتقدند تنها راه کم هزینه و اثر بخش ایمن سازی زباله‌ها، تفکیک و جداسازی از مبدأ خانه‌هاست. کرونا همچنان با ما خواهد ماند. یک سال تا 10 سال! کسی نمی داند سبک زندگی اجتماعی ما حالا تحت تأثیر ویروسی قرار گرفته که بیش از آنکه مغلوب مراقبت‌های بهداشتی باشد، محصور مسئولیت اجتماعی شهروندان است.  شهرداری تهران از سال گذشته در چهار منطقه تهران به صورت آزمایشی طرح کاپ (کاهش پسماند) با تمرکز بر تفکیک از مبدأ را آغاز کرده است. اما برای آنکه این طرح برای بیش از یک پلاک تهران قابل اجرا باشد، فکر می‌کنید به چند سال زمان نیاز است؟ برخی آمارها از افزایش 5 برابری زباله‌ها در دوران کرونا حکایت دارد. پلاستیک، دستکش و ماسک هم حالا به یکی از ثابت ترین زباله‌های شهروندان تبدیل شده است. سؤال این‌است با این زباله‌های عفونی که در مخازن زباله عادی و نه بیمارستانی ریخته می‌شود، چگونه برخورد می‌شود؟ برخی‌ نگران بازیافت اقلامی هستند که خودشان می‌دانند جزو زباله‌های عادی محسوب نمی‌شود، اما حتی همان‌ها هم زمانی که ماسک‌شان را درمی‌آورند، اگر در خیابان و کوچه نیندازند، به همان شکل در سطل زباله خانگی رها می‌کنند!
زباله بیماران کرونایی را در کیسه‌های مخصوص بریزند
هایده شیرزادی، کارشناس حوزه پسماند می‌گوید: مسئولان وزارت بهداشت هر روز به مردم توصیه می‌کنند که ماسک بزنند و دست‌شان چندین بار بشویند، اما فراموش می‌کنند به مردم تذکر دهند ماسکی که روزانه چندین مرتبه استفاده شده و آلوده است، نباید در کنار خیابان یا حتی سطل زباله عادی رها شود. الان مسأله بیماران کرونایی است که در خانه بستری هستند، آیا مردم می‌دانند باید زباله‌های آنها را در کیسه‌های مخصوص و با رعایت شرایطی در کجا قرار دهند؟ برخی خانواده‌‌ها از ترس اینکه مبادا همسایه‌ها متوجه شوند بیمار کرونایی دارند، زباله‌ها را یکجا به سطل مشترک می‌اندازند. شهرداری هم زباله‌ها را یکجا جمع می‌کند و کارگران عزیز ما نمی‌دانند کدام کیسه زباله،  آلودگی عفونی دارد و کدام یک ندارد؟ درحالی که مردم نباید پنهانکاری کنند. این بار الان روی دوش شهرداری‌هاست، اما وزارت بهداشت مسئول زباله‌های عفونی و بیمارستانی‌ است!
وی تأکید دارد که وزارت بهداشت باید نحوه نگهداری زباله‌های بیماران کرونایی در خانه را جدی بگیرد و در این مورد به خانواده‌ها آموزش دهد. اینکه زباله را در کیسه‌ای مخصوص قرار دهند و محکم گره بزنند. در این صورت دستگاه بازیافت نیز آگاهانه زباله را از مدار بازیافت خارج می‌کند و به مرحله دفن می‌فرستد. شما در نظر بگیرید در کرمانشاه با یک میلیون جمعیت؛ اگر روزی 20 هزار ماسک و 20 هزار دستکش هم در گوشه خیابان رها شود، حداقل 20 تن زباله می‌شود. در شهرهای بزرگ که فاجعه‌آمیزتر است. خب هزینه امحای این زباله‌ها تأمین شده است؟ باید در این زمینه بودجه جدا پیش‌بینی شده و وزارت بهداشت برنامه ارائه دهد. حتی باید سرویس‌های ویژه برای جمع‌آوری زباله‌های کرونایی از خانه‌ها راه‌اندازی شود. وزارت بهداشت می‌تواند آمار بیماران کرونایی بستری در خانه را به شهرداری‌ها دهد تا لااقل زباله‌ها جداگانه جمع‌آوری شود. در آلمان حتی یک روز هم واحد‌های بازیافت تعطیل نشدند، افرادی که در خانه بیمار کرونایی دارند هم باید زباله‌ها را در کیسه‌های مخصوص بریزند تا شهرداری با سرویس خدمات ویژه جمع‌آوری کند.
شیرزادی با اشاره به افزایش قابل توجه مواد یکبار مصرف همچون پلاستیک و دستکش می‌گوید: فقط در کرمانشاه که ما داده‌ها را بررسی کردیم، متوجه شدیم میزان مواد پلاستیکی نسبت به کل زباله، 3‌درصد افزایش یافته است. در شهرهای بزرگ که قطعاً این وضعیت به مراتب شدت بیشتری دارد. از طرفی به علت فقر یا افزایش قیمت زباله خشک، تعداد زباله‌گردها به شکل قابل توجهی زیاد شده است. اما متأسفانه برای جمع‌آوری دستکش و ماسک هیچ برنامه و حتی بودجه‌ای در نظر گرفته نشده است. بسیاری از مردم ماسک خود را در پیاده‌روها و کانال آب رها می‌کنند.
زمانی که کرونا آمد، همه واحدهای بازیافت تعطیل شد، اما در کرمانشاه با توجه به اینکه سیستم پردازش کاملی وجود داشت و از کار بازیافت هم شناخت دقیقی داشتیم، واحد بازیافت را تعطیل نکردیم و خوشبختانه با رعایت پروتکل‌های بهداشتی هم هیچ فردی بیمار نشد. همین الگو بعد از موفقیت به شهرهای دیگر مثل تهران و اصفهان هم سرایت کرد و واحدهای بازیافت بازگشایی شدند.
‌تفکیک زباله‌‌های خانگی
مجید محرابی، کارشناس حوزه پسماند البته بحث اینکه تناژ زباله‌های تهران در دوران کرونا افزایش زیادی داشته است را تأیید نمی‌کند. او می‌گوید: «از سال گذشته با اجرای طرح کاپ، تلاش زیادی شد تا میزان زباله کاهش یابد، موفق هم بود. اما حتی در اوج‌گیری کرونا هم  تغییر چشمگیری در تناژ زباله‌های خانگی نداشتیم. البته بحث زباله‌های بیمارستانی جداست.»
مشارکت شهروندان در تفکیک زباله از موضوعات مهمی است که او هم بر آن تأکید می‌کند: «در مناطقی از تهران که حالا طرح کاپ به صورت آزمایشی اجرا می‌شود، ساکنین خانه‌ها، زباله‌های خود را در مخزن‌های تفکیک زباله می‌اندازند که نتایج خوبی هم به‌همراه داشته است.»
زباله‌های خشک خانگی تقریباً چند ماهی است که به روند تفکیک برگشته‌اند. زمانی که زباله‌ها به ایستگاه پسماند خشک می‌رسند، برای ایمن سازی چند روز در گوشه‌ای، دپو می‌شوند و زمانی که بی خطر تشخیص داده شدند، روی خطوط جداسازی قرار می‌گیرند. این اتفاقی است که حالا در مراکز بازیافت درحال انجام است و به گفته این کارشناس حوزه پسماند، خطری در این زمینه متوجه شهروندان نیست. البته به گفته او، ماسک و دستکش و زباله‌های دوران کرونا، باید جزو زباله‌های ویژه جمع‌آوری شوند، اما با توجه به موقعیت بحرانی امروز، فعلاً با زباله‌های عادی جمع آوری می‌شوند. درباره پسماندهای بیمارستانی البته اتفاق دیگری افتاده است. چند هفته پیش 30 دستگاه خودروی جدید وارد ناوگان شدند تا زباله بیمارستان‌هایی که بیمار کرونایی پذیرش می‌کنند، با رعایت پروتکل‌های ویژه و سختگیرانه‌تر از گذشته جمع‌آوری شود. این زباله‌ها هم بعد از جمع‌آوری به مرکز دفن آرادکوه می‌رود و تماماً دفن می‌شود و به هیچ عنوان کار بازیافت روی آنها انجام نمی‌شود. حتی در دوران کرونا میزان آهک‌پاشی هم بیشتر شده است تا میزان خطر به حداقل برسد. روند بازیافت و جمع‌آوری زباله‌ها البته کاملاً براساس استانداردهای روز و با رعایت همه جوانب انجام می‌شود و به همین علت حتی یک مورد از بیمار کرونایی در حوزه پسماند گزارش نشده است.
با آمدن کرونا، جمع‌آوری زباله‌های خشک از اسفندماه تا اوایل اردیبهشت ممنوع اعلام شد و به همین علت میزان زباله‌های ورودی به آرادکوه به عدد نزدیک به 7 هزار و 500 تن رسید. آرش میلانی، عضو شورای شهر تهران در این زمینه با اشاره به افزایش آمار زباله‌های بیمارستانی می‌گوید: جدا از آمار زباله‌های خانگی، میزان زباله‌های بیمارستانی در اوج کرونا به 100 تن در روز رسید. البته بعد از مدتی با کاهش آمار مبتلایان به عدد 70 تن در روز رسید و ظاهراً دوباره اوج گرفته اما هنوز به عدد اولیه یعنی 100‌تن نرسیده است. اما اینکه در این مدت چه میزان بر پلاستیک و زباله‌های ویژه افزوده شده، معلوم نیست. با این همه همچنان بهترین راهکار  تفکیک زباله از مبدأ است. البته در قالب طرح جامع مدیریت پسماند که مراحل نهایی خود را طی می‌کند، پیش‌بینی شده که در 5 سال آینده، 50 درصد شهروندان زیر پوشش این طرح قرار بگیرند.‌‌

منصور غلامی
وزیر علوم تحقیقات و فناوری
در هفته‌های آغازین شروع نیمسال دوم سال تحصیلی 1399-1398، جهان با شیوع ویروس مهیب و مخربی مواجه شد که به‌سرعت فراگیری خود را به اثبات رساند و با حضور اثرگذار و همه جایی خود به شکل ایجابی و سلبی، پیامدهای خواسته و ناخواسته، مثبت و منفی، آشکار و پنهان، مستقیم و غیرمستقیم خود را در تمامی عرصه‌ها و ساحت‌های اقتصادی، فرهنگی، آموزشی، اجتماعی، سیاسی و زیست‌محیطی به رخ زمینیان کشاند تا جایی که جهانیان، بویژه بخش‌هایی که بیشتر با آن درگیر بودند، به مثابه بخشی از واقعیت زندگی پذیرای آن شدند، زیرا حضور خود را در فرآیند و جریان زندگی، از گهواره تا گور و از شکل‌گیری جنین تا لحظه مرگ به نمایش گذاشته است. واقعیتی پرمخاطره و پرهزینه که خرد و کلان جوامع را به خود معطوف ساخته و چگونگی کنارآمدن و تاب‌آوری در برابر امواج مهیب و سهمگین آن معیاری برای داوری در باب قدرت و توانمندی یک کشور نزد اصحاب خرد و افکار عمومی دانسته شده است. بی‌تردید در این میان، بخش نهادی جوامع که به اقتضای شرایط ذاتی‌شان با حضور بالایی از تعاملات، مبادلات و روابط جمعی و آیینی جمعیت‌های مؤثر خود تعریف می‌شوند و هویت خود را آشکار می‌کنند با دشواری و سختی‌های بیشتری مواجه بوده‌اند. نظام‌های آموزشی از جمله نظام آموزش عالی کشور ما در زمره نهادهای جمعی قرار دارند که بنابر مأموریت‌ها و کارویژه‌های آشکار و پنهان‌شان از وسیع‌ترین میدان‌های تعاملی و ارتباطی در بین جمعیت‌های هدف خود یعنی دانشجویان، اعضای هیأت علمی، کارکنان و ارائه‌دهندگان خدمات دانشجویی برخوردارند. به گونه‌ای که بخش عمده حیات و تجربه تحصیلی و علمی با مجموعه این مراودات و تعاملات فراگیر به منصه ظهور می‌رسد. بدیهی است که سامان‌دهی و برون‌رفت از این شرایط، تدبیر و اقدامات تازه‌ای را طلب می‌کند؛ از این‌رو، مجموعه خانواده نظام آموزش عالی از روزهای نخست پذیرای این واقعیت شد که در این وضعیت متغیر و نامطمئن، که ویژگی اجتناب‌ناپذیر جهان مدرن است، به میزان بالایی از هماهنگی بین‌بخشی، تنظیمات هوشمندانه، پاسخگویی بموقع و مسئولیت‌پذیری جمعی نیاز دارد زیرا شرایط جدید آهنگ، جهت و محتوای تغییرات را در تمامی شئون و ساحت‌های زندگی شتاب و تغییر تازه‌ای بخشیده است. در مقابل، دانشگاه‌ها به‌دلایل متعددی از جمله بزرگ و کوچک بودن، برخورداری از زیرساخت‌های متفاوت، داشتن تجربه آموزش با شیوه‌های نوین و استفاده از دوره‌های الکترونیکی، آمادگی اعضای هیأت علمی و دانشجویان، حجم جمعیت دانشجویی، مقاطع تحصیلی و دیگر موارد وضعیت یکسانی نداشتند. در کنار همه این موارد این موضوع را هم که به یک‌باره مجموعه‌ای وسیع، با تمامی تنوع و باری که متوجه آن است، با مشکلی بی‌حد و کرانه و غیرمنتظره مواجه می‌شود که در نگاه نخست وضعیت غامض و پیچیده‌ای را پیش روی مدیران دانشگاهی قرار می‌دهد باید در نظر گرفت در این اثنا، نظام آموزش عالی کشور نگاه و رسالت خود را متمرکز بر دو ساحت درونی یا خانواده نظام آموزش عالی و بیرونی یعنی جامعه و شرایط حاکم بر آن ساخت. اولی برآمده از وظایف ذاتی و دومی حاصل مسئولیت حرفه‌ای و تخصصی و نیز، مسئولیت مدنی و اجتماعی است که پیوند وثیقی با دانشگاه دارد. در نتیجه، حوزه آموزش برای پیشگیری از هر نوع گسست و تعطیلی در شرایط تعلیق و وقفه حاصل‌شده، با تمامی توان خود به میدان آمد و در زمانی به‌نسبت کوتاه، با چرخش به‌سوی استفاده از شیوه‌های نوین آموزشی و بهره‌گیری از آموزش در فضای مجازی نتیجه قابل‌قبولی را ارائه داد. امری که فشار و بار روانی جامعه دانشجویی و خانواده‌های آنها را به حداقل ممکن رساند زیرا امکان ایفای نقش را برای دانشجویان و همچنین، اعضای هیأت علمی در فضا و قلمرویی تازه فراهم کرد. در عرصه‌های فرهنگی و دانشجویی نیز شاهد بازآرایی فعالیت‌های به‌نسبت گسترده در مقیاس‌های درون‌دانشگاهی و فرادانشگاهی هستیم. افزون بر این، در چارچوب مسئولیت حرفه‌ای، نقش دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی نیز در این دوره به مثابه نظام‌های تخصصی اعتمادآفرین حائز اهمیت است. این مجموعه‌ها در تلطیف فضای اجتماعی و عمل بر مبنای عقلانیت و دوراندیشی و پرهیز از رفتارهای احساسی و اعتنای به اصول و تعمیق آموزش عمومی و نیز، کاوش در ابعاد مختلف این بحران سهم شایسته‌ای داشته‌اند. در مجموع، اکنون که کارنامه اقدامات و دستاوردها را مرور می‌کنیم خوشبختانه متوجه این نکته می‌شویم که به‌رغم همه سختی‌ها، آموزش عالی کشور توانسته در اندک زمان در اختیار، بسرعت خود را با شرایط، البته با چالاکی و پویایی بیش از قبل، همراه و سازگار سازد. البته این مهم را نیز باید یادآور شد که آنچه همواره در درجه اول اهمیت قرار داشته و دارد سلامت اعضای خانواده بزرگ آموزش عالی و نیز استمرار فعالیت آموزشی، پژوهشی و فناوری است که تعیین‌کننده‌ای مهم برای سلامت روانی و اجتماعی و نیز، حفظ رونق و پویایی محیط و فضای دانشگاه و جامعه است. توجه داشته باشیم که مسأله درگیری آموزش عالی با پیامدهای این ویروس مسأله‌ای جهانی است و از نظر اقتصادی، در مقیاس جهانی، میلیون‌ها دلار به دانشگاه‌ها خسارت وارد آمده است. یک مؤسسه مالی که روی وضعیت اقتصادی آموزش عالی در امریکا مطالعه می‌کند، چنین تخمین زده که با 23 میلیارد دلار ضرر مالی و 15 درصد افت تحصیلی مواجه خواهند بود. دانشگاه‌های انگلستان به‌دلیل نام‌نویسی نکردن و نگرفتن شهریه اعلام کرده‌اند که با 3 میلیارد دلار کسری مواجه شده‌اند. دانشگاه‌های استرالیا مجبور به قطع ارتباط کاری با 21000 نفر از کارکنان خود شده و عنوان کرده‌اند که با کسری 2 تا 3 میلیارد دلاری مواجه‌اند. به هر حال، نتیجه تصمیم‌هایی که اتخاذ می‌شود نه فقط روی دانشگاه تصمیم‌گیرنده اثر دارد، بلکه روی جامعه نیز تأثیر دارد. پرسش «چه باید کرد؟» و چگونگی مواجهه و کنارآمدن با این مسأله فراگیر و بدخیم اولین و مهم‌ترین پرسش پیش روی مجموعه مدیریت ستادی و صف مراکز دانشگاهی و پژوهشی بوده است؛ پرسشی که در مقام عمل و اجرا ما را به حوزه سیاستگذاری و مدیریت مسأله هدایت می‌کند؛ اینکه مناسب‌ترین و کارآترین سناریوها و مسیرها با ظرفیت و امکانات در اختیار کدام‌اند؟ دشواری‌ها و پیامدهای مترتب بر هر سناریو و مسیر چه مسائلی می‌توانند باشند؟ شیوه‌های مجاب‌سازی برای تغییر مسیرها، ریل‌گذاری‌های قانونی و فراهم‌سازی بسترها و فرصت‌هایی که امر متقاعدسازی و ورود به شرایط جدید را آسان و کم‌هزینه می‌کنند و مقاومت‌های احتمالی را به حداقل ممکن می‌رسانند باید بدرستی شناسایی و مورد مداقه قرار گیرند. در این بین، آنچه اهمیت دارد و مجدانه باید به آن توجه داشت تقویت نقش دانش و علم در نظام تصمیم‌سازی، افزایش توان تاب‌آوری مجموعه‌ها و خرده‌نظام‌ها و نیز، استمرار و تقویت فعالیت‌ها در عرصه‌های چندگانه آموزشی، پژوهش و فناوری، فرهنگی و اجتماعی در اشکال ترکیبی مجازی و حضوری است. در عین حال، تنظیمات مالی و مسائل برآمده از شرایط اقتصادی، نوسان‌ها و افت‌های مربوط به تأمین منابع، تغییر در سبک‌ها و شکل‌گیری عادت‌واره‌های جدید، کیفیت تحصیلی و قابلیت دانش‌آموختگان، بازگشت به دانشگاه‌ها و از سرگیری فعالیت‌ها، مسائل و تحولات محیطی و بیرون‌نهاد دانشگاه‌ها، تأثیرات روانی و اجتماعی و چه بسا سرریز آنها در مراکز آموزشی از مواردی هستند که تمهیدات ویژه‌ای را در فرآیند مدیریت نظام آموزش عالی کشور طلب می‌کنند. بدیهی است که همکاران دانشگاهی با توان و عزمی که نسبت به ارتقای نظام آموزش عالی کشور و نیز توسعه و آبادانی کشور عزیز ایران دارند، با استعانت از درگاه الهی و تلاش روزافزون خود تمدن و چهره فرهنگی-تاریخی ایران را بیش از گذشته به جهانیان نشان خواهند داد.
 برای تمامی تلاشگران این عرصه از خداوند متعال توفیقات الهی را آرزومندیم.‌

معاون کل وزارت بهداشت با بیان اینکه «این وزارتخانه با اخذ جریمه از افرادی که ماسک نمی‌زنند، موافق است»، گفت: البته حتماً باید افرادی که برای تهیه ماسک محدودیت مالی دارند، از قاعده اخذ جریمه مستثنی شوند. دکتر ایرج حریرچی درباره برخی پیشنهادات مبنی بر اخذ جریمه از افرادی که از ماسک استفاده نمی‌کنند، به ایسنا گفت: در حال حاضر خوشبختانه اکثریت جامعه از ماسک استفاده می‌کنند و طبقات مختلف هم ماسک می‌زنند. البته باید توجه کرد که تعدادی از افرادی که در این شرایط کرونایی ماسک نمی‌زنند، با اینکه استطاعت مالی داشته و می‌توانند ماسک تهیه کنند، اما باز هم از ماسک استفاده نمی‌کنند. وی افزود: در حال حاضر در سطح شهرها بالای ۷۰ درصد افراد از ماسک استفاده می‌کنند و حتی در برخی مناطق این میزان به ۸۰ درصد هم رسیده است. در عین حال مهم است که در معابر عمومی، محل‌های اداری و محل مراجعات مردم روستاها، شهرهای کوچک، کارگاه‌های صنعتی و... نیز این موضوع رعایت شود.‌

رئیس ستاد اجرایی فرمان امام از آغاز سومین پویش ملی «مشق احسان» و ارسال یک میلیون بسته کیف و نوشت‌افزار ایرانی برای توزیع در مناطق محروم کشور خبر داد. صبح دیروز  و در آستانه بازگشایی مدارس، سومین پویش ملی و سراسری «مشق احسان» با هدف جذب مشارکت‌های مردمی و توزیع کیف و لوازم‌التحریر ایرانی در مناطق کم ‌برخوردار کشور، توسط بنیاد احسان ستاد اجرایی فرمان امام آغاز شد.
محمد مخبر، رئیس ستاد اجرایی فرمان امام در این مراسم که در مجتمع شهدای انقلاب اسلامی سرچشمه تهران برگزار شد، با اشاره به توزیع یک میلیون بسته کیف و نوشت‌افزار در این مرحله افزود: ارزش هر کدام از این بسته‌ها ۱۵۰ هزار تومان برآورد شده و اعتبار کل محموله ۱۵۰ میلیارد تومان خواهد بود. وی درخصوص نحوه توزیع این بسته‌ها نیز گفت: ۵ هزار گروه جهادی و مردمی همکار ستاد اجرایی فرمان امام در سراسر کشور این بسته‌ها را در مناطق کم‌برخوردار به صورت رایگان توزیع خواهند کرد. مخبر خاطرنشان کرد: تمام اقلام این کیف و نوشت‌افزارها کاملاً ایرانی هستند و برای تأمین این اقلام ۱۰۰ کارگاه کوچک که تعطیل شده بودند، احیا شدند و ۳۰ کارگاه جدید نیز راه‌اندازی و 2 هزار شغل جدید ایجاد شد. رئیس ستاد اجرایی فرمان امام افزود: در راستای تحقق کامل عدالت آموزشی، تاکنون هزار و 300 مدرسه در مناطق محروم احداث و تحویل وزارت آموزش و پرورش داده‌ایم. مخبر خاطرنشان کرد: تا پایان امسال ۲۰۰ مدرسه دیگر نیز تحویل آموزش و پرورش می‌شود. مخبر از طرح ستاد اجرایی فرمان امام برای اهدای تبلت به دانش آموزان مناطق محروم نیز خبر داد و افزود: باتوجه به شرایط کرونا و برگزاری کلاس‌های درس به صورت آنلاین و اینترنتی، بزودی ۱۵ هزار تبلت به دانش‌آموزان این مناطق اهدا خواهیم کرد.‌

حضور وزیر آموزش و پرورش در تحریریه«ایران»

وزیر آموزش و پرورش : رسانه ابزاری مؤثر برای حکمرانی شایسته است
وزیر آموزش و پرورش در آستانه روز خبرنگار از مؤسسه فرهنگی و مطبوعاتی ایران بازدید کرد. به گزارش  «ایران»، محسن حاجی میرزایی ضمن بازدید از بخش‌های مختلف مؤسسه فرهنگی- مطبوعاتی ایران و سرویس‌های مختلف تحریریه روزنامه، به سؤالات خبرنگار «ایران» درباره کنکور 99 دانشگاه‌ها، نحوه بازگشایی مدارس با توجه به شیوع بالا ویروس کرونا، نحوه ثبت نام دانش‌آموزان و  مسائل رفاهی فرهنگیان پاسخ داد. در این بازدید، وزیر آموزش و پرورش ضمن تبریک روز خبرنگار و با بیان اینکه روزنامه ایران یکی از معدود روزنامه‌های پویا، خلاق، پرمحتوا و به‌روز است، گفت: این روزنامه  سرعت عمل خوبی در انتقال مسائل و مطالبات مردم به دولت دارد. امروز بخش رسانه و خبرنگاری صرفاً انتقال خبر و برقراری ارتباط بین افراد نیست، بلکه ابزاری مؤثر  برای حکمرانی شایسته است. بنابراین رسانه کارآمد و توانمند، می‌تواند در اجماع و اقناع‌سازی جامعه مؤثر باشد و بدون شک مسأله زمانی حل می‌شود که مردم  درک درستی از مسائل داشته باشند. مهدی شفیعی، مدیرعامل مؤسسه فرهنگی و مطبوعاتی ایران هم در این دیدار گفت: روزنامه ایران دو وظیفه مهم را برعهده دارد، نخست اینکه صدای مردم را به گوش دولتمردان و مسئولان برساند که قطعاً در سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها مؤثر است و دوم بیان دستاوردها و اقدامات دولت بویژه در سال آخر است که باید در میان مردم منعکس شود. مشروح مصاحبه با وزیر آموزش و پرورش درباره برگزاری کنکور، رتبه‌بندی معلمان، معیشت و رفاه فرهنگیان و بازگشایی مدارس در سال تحصیلی جدید اویل هفته آینده منتشر خواهد شد

ابلاغ پروتکل‌های بهداشتی کنکور

 معاون مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از ابلاغ پروتکل بهداشتی کنکور خبر داد. محسن فرهادی در گفت‌و‌گو با ایرنا بیان کرد: پروتکل‌های بهداشتی برگزاری کنکور طی جلساتی که با مسئولان سازمان سنجش آموزش کشور و مرکز سنجش آموزش پزشکی وزارت بهداشت برگزار شد، تدوین و ابلاغ شده است. از جمله اصول پروتکل بهداشتی کنکور این است که در مرحله اول همه داوطلبان باید وضعیت سلامت خود را اعلام کنند. برای افرادی که به‌طور قطع بیمار هستند تمهیداتی پیش‌بینی شده به طوری که یا در داخل برخی بیمارستانها امتحان می‌دهند یا اینکه در اتاق یا فضایی مجزا در کنار پنجره و دور از سایر داوطلبان امتحان می‌دهند.
او گفت: زدن ماسک برای همه داوطلبان و همه مراقبان، ناظران و دست اندرکاران برگزاری کنکور اجباری است. اصل اساسی دیگر رعایت فاصله‌گذاری ۱.۵ تا دو متری است که باید در همه مراحل برگزاری کنکور از در ورودی، هنگام ورود به کلاس و سالن جلسه و در چیدمان صندلی داوطلبان رعایت شود.
وی افزود: با این حال رعایت همه این موارد کافی نیست و باید حوزه‌های امتحانی کنکور طوری انتحاب شود که حتماً تهویه مناسب داشته باشد. البته این تهویه می‌تواند خیلی ساده و مثلاً هوای تازه از یک پنجره باشد. اگر حوزه امتحانی کولر آبی یا گازی داشته باشد دریچه‌های آن نباید به طرف داوطلبان باشد و باید باد آن به‌صورت غیر مستقیم باشد البته کولر تهویه محسوب نمی‌شود بلکه دستگاه خنک‌کننده است، تهویه نیازمند دستگاه‌های فیلتردار است که در حوزه‌های امتحانی نداریم بنابراین عمدتاً تهویه به‌صورت باز بودن پنچره و تهویه طبیعی و گردش هوای تازه است. داوطلبان چند ساعت در یک محیط بسته هستند و حتماً همه حوزه‌های امتحانی باید گردش هوای تازه داشته باشند.
فرهادی ادامه داد: نکته بسیار مهم دیگر این است که در همه حوزه‌های برگزاری آزمون باید ضدعفونی و گندزدایی سطوح قبل از آزمون انجام شود، بعد از برگزاری آزمون همه جاهای حوزه امتحانی اعم از صندلی، دسته‌های صندلی، میزها، کف سالن و بقیه جاها باید ضدعفونی شود.
او گفت: فهرست همه حوزه‌های امتحانی کنکور به دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور ارسال و مقرر شده که از همه این مراکز در اسرع وقت بازدید شود و اگر وضعیت آنها نامناسب بود و با شرایط پروتکل برگزاری کنکور انطباق نداشت به سازمان سنجش و مرکز سنجش آموزش پزشکی وزارت بهداشت اعلام شود که بسرعت آن حوزه امتحانی از رده خارج و حوزه امتحانی دیگر جایگزین آن شود. جا به جایی حوزه‌ها کار سختی نیست و در آزمون دکترا این کار انجام شد.
وی افزود: با توجه به اینکه تعداد روزهای برگزاری کنکور افزایش یافته و حوزه‌های برگزاری کنکور باید با ۲۰ درصد ظرفیت خود فعالیت کنند، تعداد بیشتری حوزه آزمون وجود دارد بنابراین امکان مدیریت آنها و دقت در رعایت پروتکل‌های بهداشتی در این حوزه‌ها وجود دارد.