امام علی علیه السلام: هر چه محبت داری نثار دوستت کن امّا هر چه اطمینان داری به پای او مریز.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 421 ، ح9665 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج71 ، ص165

متأسفانه نکته‌ای که به‌عنوان یک حلقه مفقوده در حوزه فرهنگ و هنر حس می‌کنیم‌ این است که کشش تقاضا و مصرف فرهنگی و هنری ما در خانوارهای ایرانی بالا نیست. سهم سبد خانوار ایرانی از مصرف فرهنگی و هنری، تنها یک درصد است.
بخشی از صحبت‌های وزیر فرهنگ
و ارشاد اسلامی در سفر به مشهد

امیدوارم نهادهای تصمیم‌گیر بتوانند با تدابیری که به لحاظ مالی و سازماندهی تماشاگر و تبلیغات می‌اندیشند، به گروه‌های تئاتری که در این روزها بسیار متضرر شده‌اند، کمکی کنند. چون همه از یک خانواده هستیم و باید بدانیم ضرری که به یک تئاتر در سالنی دیگر می‌خورد دودش به چشم تئاتر من هم می‌رود.
بخشی از گفت‌وگوی
این بازیگر و کارگردان با ایلنا

آروند دشت آرای
کارگردان تئاتر
در پیش‌نویس لایحه «اصلاح برخی قوانین و مقررات مالیاتی»، بند‌های مربوط به معافیت‌های مالیاتی فعالیت‌های فرهنگی و هنری لغو شده. در صورت تصویب این لایحه اهالی فرهنگ و هنر هم ملزم به پرداخت مالیات خواهند شد. مسأله‌ای که باعث نگرانی آنها شده است. و در روزهای آینده باز هم به آن خواهیم پرداخت. «ایران» همچنین آماده انتشار نظر کارشناسان و متخصصان این حوزه خواهد بود.

چون ما زیرساخت لازم برای برنامه‌ریزی و برنامه‌های فرهنگی نداریم با سیاستگذاری‌های کوتاه مدت و بلند مدت نمی‌شود درباره چنین مسائلی به‌صورت کلی و یک طرفه حرف زد و قانونی وضع کرد. بعضی از هنرمندان کار و فعالیتشان تجاری است و درآمدهای کلان دارند. این افراد و تئاترهایی که میلیاردی می‌فروشند باید مالیات بدهند اما در مقابل کسانی هستند که تئاتر تجربی کار می‌کنند یا فیلم‌های گروه هنر و تجربه می‌سازند.  این افراد نباید مالیات بدهند و حتی باید به آنها یارانه هم پرداخت شود. مرجعی باید وجود داشته باشد و مسلط و فرآیند محور باشد و براساس اصولی مشخص کند که کدام اثر باید مالیات بپردازد و کدام اثر نباید این کار را انجام دهد.
تئاتر همین الان هم بسرعت به سمت تجاری و اقتصادی شدن پیش می‌رود و با اجرای این لایحه این اتفاق سرعت می‌گیرد. اکنون بسیاری از هنرمندان تئاتر امنیت شغلی ندارند، نمی‌توانند ارتزاق کنند و دچار بحران جدی هستند و حالا باید مالیات هم بدهند. آن 20 درصد هنرمندی که درآمد کافی دارند مالیات می‌دهند و برایشان هم فرقی نمی‌کند اما کسانی که در این بازار قرار نمی‌گیرند بیشتر ضرر می‌کنند. اجرای این لایحه بسیار خطرناک است چون شاهد رشد روزافزون تئاتر خصوصی خواهیم بود. اکنون هم بار کسب درآمد روی دوش تماشاگران تئاتر است و با اجرای این لایحه این مسأله بیشتر هم می‌شود و مردم دوبار مالیات پرداخت می‌کنند. به این ترتیب تماشاگر و ذائقه‌اش جهت تئاتر را مشخص می‌کند و وقتی تئاترهای کمدی و سخیف بیشتر می‌فروشند اجرای چنین نمایش‌هایی بیشتر می‌شود تا هنرمند بتواند مالیاتش را بپردازد.
اکنون هم گروه‌های نمایش مجبورند به شکل خصوصی کار کنند و 20 درصد درآمدشان به سالن و 5 درصد به گیشه فروش اینترنتی بلیت تعلق می‌گیرد. با این شرایط اگر به طور مثال 10 درصد هم مالیات بدهند دیگر چیزی نمی‌ماند. ضمن اینکه این مالیات قرار است از پولی دریافت شود که مردم برای تئاترها داده‌اند. چرا باید مردم در این شرایط بلیت‌های گران برای تئاتر بخرند؟ این پولی است که دولت باید به‌صورت یارانه در اختیار نمایش‌ها بگذارد. ما فرهنگ را به حراج گذاشته‌ایم و ساختار فرهنگی‌مان از دستمان خارج شده است. صنف و تشکل قدرتمندی هم نداریم که توسط آن به این لایحه اعتراض کنیم.
کاش سیاســــــتمداران ما تئـــــــاتر می‌دیدند و از شرایطش باخبر بودند. در شرایط این روزهای کشور تئاتر می‌تواندامید را در مقابل تبلیغات مأیوس‌کننده‌ای که علیه ایران وجود دارد به مردم بازگرداند ولی تئاتری‌ها مجبورند برای ارتزاق تئاتر بسازند نه حقیقت و لغو معافیت مالیاتی آنها این شرایط را بدتر می‌کند.

کاوه میرعباسی
مترجم
امروز سالروز درگذشت اسکار وایلد، شاعر، نمایشنامه‌نویس و نویسنده مشهور ایرلندی‌ است که نه تنها برای آثار متعددی که از او به یادگار مانده، بلکه برای زندگی عجیب و محاکمه پرحاشیه‌اش همواره مورد توجه بوده است. توجه به زندگی عجیبی که وایلد سپری کرده به حدی‌ است که به‌عنوان شخصیت کارآگاه در داستان‌های بسیاری از جنایی نویسان امروز حضور دارد.

 وایلد را می‌توان یکی از چهره‌های سرشناس جنبشی دانست که در ادبیات فرانسه از آن به‌عنوان «انحطاط»، البته نه به معنای منفی اش یاد می‌کنند. او نه تنها با دیگر چهره‌های این جنبش، بلکه با سمبلیست‌های انگلیسی هم ارتباط خوبی داشت که نتیجه‌اش در آثاری که از او به یادگار مانده دیده می‌شود. با آنکه حوزه فعالیت ادبی وایلد تنها به یک بخش محدود نمی‌شود اما بیشترین حجم آثار به جای مانده‌اش را نمایشنامه‌های او تشکیل می‌دهند. اهالی تئاتر اهمیت بسیاری برای آثار او قائل‌اند و حتی جالب است بدانید از برخی نوشته‌هایش اقتباس‌های سینمایی هم انجام شده است. او را به‌عنوان رمان‌نویس هم می‌شناسند؛ با اینکه تنها رمان شاخص وایلد را می‌توان «تصویر دوریان گری» دانست که بی‌اغراق همین یک نوشته برای کل شهرتی که امروز نام او را به تاریخ ادبیات جهان گره زده کافی ست. اما از تأثیری که نمایشنامه «ارنست بودن» هم برای او به‌دنبال داشته نمی‌توان صرف نظر کرد. نکته جالب دیگر درمورد وایلد این است که او برخلاف بسیاری از اهالی ادبیات یا هنرمندان که شباهتی میان آنها و نوشته هایشان وجود ندارد، پیوندی عمیق با آثاری دارد که از او به جای مانده؛ وایلد نه تنها در انگلستان و فرانسه، بلکه در عرصه جهانی نویسنده‌ای صاحب نام است که نمی‌توان منکر جایگاه ادبی‌اش شد.

یگانه خدامی
سنت تخفیف در آخرین جمعه ماه نوامبر که به بلک فرایدی مشهور است چند سالی است وارد خرید ایرانی‌ها هم شده. فروشگاه‌ها و سایت‌های خرید اینترنتی از چند روز قبل برایش تبلیغ می‌کنند و یک نام ایرانی هم برایش گذاشته اند. در شبکه‌های اجتماعی با اینکه همچنان خیلی‌ها ذهن و فکرشان درگیر اتفافاتی است که یکی دو هفته گذشته در کشور رخ داده ولی دیروز نوشته‌هایی با هشتگ بلک فرایدی درباره این روز می‌دیدیم. نوشته‌هایی که بیشتر هم انتقادی بودند. انتقاد به تقلید از سنت خارجی، شیوه نادرست تخفیف سایت‌ها و برندها و انتقاد از اعتماد مردم به این تخفیف ها ‏. ‏«کاش اگر فروشگاه‌ها می‌خواستن ‎بلک فرایدی رو تقلید کنن، از «حراج‌گذاشتن آخر سال» کپی بر می‌داشتن تا دم عید همه مردم بتونن به‌جای قیمت‌های نجومی، خریدای عید رو با هزینه کمتر انجام بدن. ولی حیف که غرب‌زده‌ها همیشه، پوسته زشت و به‌دردنخور غرب رو تقلید می‌کنن نه عادت‌های خوبش رو.»، «‏بلک فرایدی چیه ما خودمون تو ایران هر روز متروی سیاه داریم هندزفری اصلی میدن 5 هزار تومن ساعت ضد آب و اصل میدن 20 هزار تومن»، «بلک فرایدی فقط جمعه‌ای که ‎بنزین گرون شد»، «‏بنزین با تخفیف نمیدین؟»، «پول هست ولی کم هست!».

فیلمبرداری «خروج» تازه‌ترین محصول مرکز فیلم و سریال اوج به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا پس از حدود سه ماه در شهرهای گچساران و قم به پایان رسید و آن‌طور که از این عکس مشخص است کامبیز دیرباز نیز به این فیلم پیوسته و به‌عنوان آخرین بازیگر فیلم در این فیلم ایفای نقش کرده است. «خروج» بیستمین فیلم ابراهیم حاتمی‌کیاست و دیرباز هم که پیش از خروج در فیلم «به‌نام پدر» این کارگردان بازی کرده بود دومین تجربه همکاری خود را با کارگردان ارتفاع پست تجربه خواهد کرد.