نرگس عاشوری   
خبرنگار
بیست سال بعد از اکران «باشگاه مشت‌زنی» و «ماتریکس»، ماهنامه «دنیای تصویر» پرونده تازه‌ترین شماره‌اش را به دو فیلم تحسین‌شده دیوید فینچر و واچوفسکی اختصاص داده است. این پرونده با عنوان «هنر فروپاشی» مروری دارد بر تفاوت‌ها و شباهت‌های محتوایی این دو فیلم.  تصویرروی جلد این شماره هم به برد پیت در نقش تایلر دردن در «باشگاه مشت‌زنی» و کیانو ریوز به نقش نیو در «ماتریکس» اختصاص دارد. بخش تازه‌های 2019 سیصد و یکمین شماره ماهنامه «دنیای تصویر» نگاهی دارد به فیلم‌های «به سوی ستارگان»، «جوکر»، «خانواده آدامز»، «برنده»، «آن: بخش دوم»، «مرد ماه جوزا»، «حاضری یا نه»، «نفرت‌انگیز»، «دانتون ابی» و «جودی». یادداشت‌های کوتاه درباره فیلم‌های اکران شده در آبان ماه از جمله «ماجرای نیمروز، رد خون»، «کروکودیل»، «شاه‌کش»، «شکستن همزمان بیست استخوان» و... را می‌توان در بخش راهنمای اکران خواند. نقد فیلم این ماه هم به فیلم محمد حسین مهدویان اختصاص دارد و البته به بهانه اکران «مسخره باز» اولین تجربه سینمایی همایون غنی‌زاده معضل قدیمی «فیلم تئاتری» در میان منتقدان و مخاطبان سینمای ایران آسیب‌شناسی شده است.
نام مجله: دنیای تصویر
دوره انتشار: ماهنامه
تاریخ انتشار: 30 آبان ماه

مریم شهبازی  
خبرنگار
زمان چندانی از اجرای نمایش «غارنشینان»باقی نمانده، کاری که این روزها به میزبانی تئاتر هامون و با کارگردانی مهدی محبعلی به‌روی صحنه می‌رود. این نمایش که بر اساس یکی از نوشته‌های «ویلیام سارویان» ساخته شده درباره بازیگران از کار افتاده‌ای است که روزگارشان به تلخی و در نهایت فقر آن هم در یک سالن تئاتر سپری می‌شود.
آنان در شرایطی به سر می‌برند که تنها درصدد تلاش برای حفظ بقا و از سویی نقش‌هایی هستند که یک به یک از یاد رفته‌اند تا یکی از همین نقش‌های فراموش شده راز این گروه مفلوک را فاش می‌کند. در این نمایش محمدرضا حسن‌زاده، رزا خلیلی، کیوان کاوند، شیوا رضایی، لیلی مهدوی، علی هدایتی، امیرصمصام طهماسبی، امیر جلیلی و علیرضا عبدالله‌زاده به‌عنوان بازیگر حضور دارند. جایزه «پولیتزر» از جمله جوایزی است که سارویان، نویسنده امریکایی این نمایشنامه موفق به کسب آنها شده است. البته برای اقتباس سینمایی از رمان کمدی انسانی هم او سال 1943 موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین داستان می‌شود.
نمایش: «غارنشینان»
کارگردان: مهدی محبعلی
بازیگران: محمدرضا حسن‌زاده، رزا خلیلی، کیوان کاوند
زمان اجرا: ۲۰ آبان تا ۱۳ آذر

محسن بوالحسنی
خبرنگار
ارکستر سمفونیک تهران به رهبری لوریس چکناواریان دو قطعه از آثار این آهنگساز برجسته را که شامل بخش‌های مختلف می‌شود، طی سه شب اجرا کرد و شامگاه دیروز نیز آخرین شب از این اجراها در تالار رودکی برگزار شد. ارکستر سمفونیک تهران در جدیدترین اجرای خود، با چکناواریان به‌عنوان رهبر میهمان و همراهی گروه کر بنیاد رودکی به رهبری رازمیک اوحانیان، در دو بخش اجرای برنامه داشت که بخش اول با اجرای سوییت سمفونیک «دفاع مقدس» همراه و شامل شش بخش «تشویش»، «حمله»، «فریادها»، «شب شهدا»، «تشییع پیکر شهدا» و «آزادی خرمشهر» بود. فضای قطعه «دفاع مقدس»به‌گونه‌ای بود که حال و هوای بخش‌های مختلف هشت سال دفاع مقدس برای مخاطب ترسیم‌ شد. بعد از آنتراکتی کوتاه‌، بخش دوم اجرای ارکستر سمفونیک تهران با اجرای قطعه «صلح و دوستی» آغاز شد که شامل 9 بخش‌ «درود»، «بنی‌آدم»، «سماع»، «دادوبیداد»، «نیایش»، «آشنایی»، «شادی»، «عشق» و «دوستی ملل» بود. قطعه «صلح و دوستی» با بخش «دوستی ملل» که بر اساس سرودهای ملی بیش از 80 کشورتنظیم شده است، به پایان رسید. شعرهای این اجرا از فردوسی، سعدی و حافظ بود و انتخاب و تنظیم شعرها را یارتا یاران انجام داده بود. محمدباقر نوبخت معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور، سید مجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت ارشاد، حمید شاه‌آبادی معاون صدای رسانه ملی، محسن مؤمنی‌شریف رئیس حوزه هنری و... از جمله میهمانان‌  این اجراها بودند. لوریس چکناواریان رهبر این ارکستر در گفت‌وگو با «ایران» از این اجراها و وضعیت ارکستر سمفونیک تهران در مقایسه با ارکسترهای دیگر کشورهای جهان می‌گوید.

سه شب اجرای ارکستر سمفونیک تهران به رهبری شما دیشب به کار خود پایان داد. از این اجراها راضی بودید؟
بله، به‌لحاظ کیفی واقعاً همه دوستان و همکاران من در این ارکستر سنگ تمام گذاشتند و در واقع از جان و دل برای هر چه با کیفیت‌تر برگزار شدن و بی‌نقص بودن اجراها زحمت کشیدند. همین جا از همه آنها تشکر می‌کنم و امیدوارم همچنان در همه عرصه‌های موسیقی موفق باشند.
شما تجربه رهبری بسیاری از ارکسترهای مهم جهان از جمله ارکستر فیلارمونیک ارمنستان، فیلارمونیک سلطنتی انگلستان، فیلارمونیک سلطنتی لیورپول، ارکستر مجلسی انگلیس و  ارکستر سمفونیک لندن را در پرونده کاری خود دارید. فکر می‌کنید تفاوت این ارکسترها با ارکستر ملی ما چیست؟
در سطح جهانی ارکسترها درجه‌های مختلفی ازاستاندارد دارند و می‌توان آنها را به سه بخش درجه یک، درجه دو و درجه سه تقسیم‌بندی کرد. در واقع تفاوت‌ها به زبان خودمانی از ژیان است تا بنز. در کشورهایی که از استانداردهای ویژه و درجه یکی برخوردار هستند تمرینات گروه به‌صورت روزانه است و برنامه‌ها کاملاً مدون و مشخص است و ضبط قطعات موسیقی‌شان هم به‌همین شکل با نظم خاصی پیش می‌رود. از طرف دیگر این ارکسترهای درجه یک از سازهای درجه‌یک و گرانقیمت و کاملاً استانداردی استفاده می‌کنند و مثلاً فلوتی که در ارکستر انگلیس استفاده می‌شود فلوت طلایی است یا ویلونسل کمتر از صدهزار دلاری در این ارکسترها پیدا نمی‌کنید.
اما متأسفانه در ارکسترهای ما نه تمرین‌های منظمی وجود دارد و نه ساز استانداردی. در واقع سازهایی که ما از آنها استفاده می‌کنیم حتی سازهای درجه سه هم نیستند و مخصوصاً در سازهای بادی این مشکل به‌صورت ویژه‌تری وجود دارد. نکته‌ دیگر آن است که ارکستر ملی جای جوانگرایی نیست و باید از نیروها و نوازنده‌های بسیار زبده و باتجربه استفاده شود و ما به دلایل مختلف این چهره‌های باتجربه را کنار گذاشته‌ایم و بیچاره جوان‌هایی که باید در آب‌های کوچک‌تر شنا کنند امروز یک‌دفعه سر از ارکستر سمفونیک درآورده‌اند و بی‌شک این اشتباه و گناه آنها نیست.
مشکل کجاست؟ شما چند سال است به این وضعیت انتقاد دارید. آیا هیچ حرکت مثبتی در این زمینه اتفاق افتاده است؟
مشکل نگاه ما به مقوله ارکستر ملی است. متأسفانه ما هنوز فکر می‌کنیم سیاست در جهان حرف اول را می‌زند اما این اشتباه بسیار فاحشی است.
این فرهنگ است که حرف اول را در دنیا برای معرفی هر کشوری می‌زند و نه سیاست. فرهنگ هم چیزی نیست که ما بخواهیم از آن انتظار درآمدزایی داشته باشیم بلکه باید روی آن سرمایه‌گذاری کنیم. مدیران فرهنگی ما باید به این نکته برسند که همه جای دنیا هر کشوری را با ارکستر ملی‌اش می‌شناسند و ما هم می‌توانیم با سرمایه‌گذاری درست روی ارکستر ملی و اجراهای موفق به آنها بگوییم اگر آنها موزارت و بتهوون دارند ما نیز چنین ارکستری داریم.
از برنامه‌های بعدی این ارکستر هم اطلاع دارید؟
نه این را باید از بنیاد رودکی و دوستان دیگر بپرسید چون من دیشب آخرین اجرا را با این ارکستر داشتم و از آن خداحافظی کردم. امیدوارم با فراهم کردن شرایط و بسترهای مناسب مدیران حوزه فرهنگی در وزارت ارشاد و بنیاد رودکی زمینه را برای رشد و استانداردسازی این ارکستر فراهم کنند و بتوانیم در آینده شاهد درخشش‌ این ارکستر باشیم و باز هم بتوانیم از نوازندگان باتجربه در این ارکستر استفاده کنیم.

در گردهمایی سینماگران انقلاب و دفاع مقدس از نشان مرحوم رسول ملاقلی‌پور با حضور خانواده آن هنرمند رونمایی شد. قرار است این نشان هرسال به یک نفر اهدا ‌ شود.
اسامی فیلم‌های منتخب دهمین جایزه شهید آوینی از بخش‌های سیزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» اعلام شد.
اجراهای نمایش «پروفسور جیلی‌بیلی» به‌کارگردانی مجید علم بیگی از  ۷ آذر در تالار هنر آغاز شد.
پرتره نادری از جوانی موتسارت در پاریس زیر چکش حراج رفت و به قیمت ۴ میلیون یورو به فروش رسید.
با حکم ابراهیم داروغه‌زاده دبیر سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر، بابک بهداد، رامین حیدری فاروقی و مرتضی شعبانی به عنوان اعضای هیأت انتخاب بخش مستند این دوره از جشنواره معرفی شدند.
فیلمبرداری فیلم سینمایی «گورکن» به کارگردانی کاظم ملایی به پایان رسید.
مجوز نمایش فیلم‌های «ماهور» به‌کارگردانی مجید نیامراد، «ازدواج جنجالی» به تهیه کنندگی و کارگردانی اصغر نصیری و «توچال» به کارگردانی محمد آهنگرانی صادر شد.

سی‌ودومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند آمستردام (ایدفا)، به‌عنوان مهم‌ترین رویداد رقابتی سینمای مستند در جهان، در حالی 10 آذر به کار خود پایان می‌دهد که کسب سه جایزه برای سینمای مستند ایران، دوره تاریخ‌سازی را برای سینمای ایران رقم زد. در این دوره از ایدفا  برای نخستین بار، سینمای مستند ایران در سه بخش اصلی آثار بلند، نیمه بلند و کودک جشنواره، همزمان در یک دوره به جایزه برسد. در آیین اهدای جایزه‌های ایدفا 2019 که چهار شب پیش‌از پایان این جشنواره، در آمستردام برگزار شد «سایه‌های بی‌خورشید» جایزه بهترین کارگردانی را در بخش اصلی جشنواره برای مهرداد اسکویی به ارمغان آورد.
دومین اثر تحسین شده سینمای مستند ایران در این شب «خلاف جهت عقربه‌های ساعت» ساخته جلال وفایی بود که در بخش نیمه بلند عنوان بهترین فیلم را از آن خود کرد. سه گانه شب خاطره ساز سینمای مستند ایران مربوط به بخش بهترین مستند کودک ونوجوان به فیلم «آشو» ساخته جعفر نجفی رسید.