بهمن کیارستمی این روزها با اثر جدیدش به‌نام «اِکسُدوس» در بخش بین‌الملل سینما حقیقت شرکت کرده است. او با بیان اینکه مخاطب اصلی مستند «اِکسُدوس» جامعه دانشگاهی و مراکز تحقیقاتی هستند، گفت: اکسدوس تحت تأثیر بحران اقتصادی اخیر و تأثیر آن بر بازگشت مهاجران افغانستانی به کشورشان ساخته شده است. کیارستمی کارگردان این فیلم درباره ایده‌ اولیه‌ای که سبب ساخت این مستند شد، بیان کرد: «ساخت این فیلم در ادامه انتشار دو کتاب «فتو ریاحی» و «گلشهر» با موضوع مهاجران افغانستانی در ایران بود. اما ایده‌ ساخت اکسدوس با بحران اقتصادی اخیر و افزایش سیل مهاجرت معکوس از اواخر بهار امسال شکل گرفت. در آن مقطع مطلبی درباره مرکز بازگشت امام رضا(ع) (اردوگاهی برای بازگشت مهاجران) خواندم و بعد با دیدن آنجا به‌نظرم رسید فضای این اردوگاه مکان مناسبی برای ساخت یک مستند درباره‌ مهاجران افغان درحال ترک ایران است.» وی درباره نام فیلمش توضیح داد: «اکسدوس در لغت به معنی مهاجرت گروهی است و البته دومین بخش کتاب تورات هم هست که داستان خروج قوم بنی‌اسرائیل از مصر در آن نقل می‌شود. اسم ابتدایی فیلم «بازگشت» بود تا زمانی که به مرحله انتخاب موسیقی رسیدیم و قطعه اکسدوس «باب مارلی»، موسیقی فیلم و نام فیلم شد.» کیارستمی اضافه کرد:‌ «البته این نکته مهم است که بدانیم جایی که فیلم در آن ساخته شد، مختص مهاجران غیرقانونی‌ است که فاقد مدارک شناسایی و اقامتی هستند.» او در مورد اینکه چقدر در مستندسازی تحت تأثیر پدرش بوده است؟ گفت: «بین فیلم‌هایی که کار کردم در «اکسدوس» حضور و تأثیر پدرم بیشتر از همه بوده و شاید بشود گفت این فیلم ادای دینی است به دو فیلم «اولی ها» و «مشق شب» عباس کیارستمی.» بهمن کیارستمی در کارنامه خود فیلم های مستند تاکسی، جواد، شبیه‌خوانی، زیارت، دو کمانچه، نور و... را دارد.

نرگس عاشوری
خبرنگار
 دوازدهمین دوره جشنواره «سینما حقیقت» در حالی به نیمه راه رسیده است که می‌توان افزایش تعداد فیلمسازان زن در بخش مسابقه و همچنین پرداختن به مشکلات مبتلابه زنان یا محوریت قرار گرفتن پرسوناژ زن را از ویژگی‌ها این دوره از جشنواره نام برد. همچنین همکاری چهره‌های سینمایی با آثار مستند و اختصاص بخش ویژه مستندهای برگزیده انقلاب و نمایش فیلم‌هایی همچون «تازه‌نفس‌ها» کیانوش عیاری و «برای آزادی» حسین ترابی از اتفاق‌های قابل توجه این دوره از جشنواره است.
حضور 20 فیلمساز زن در بخش مسابقه
در بخش مسابقه ملی این دوره از جشنواره 20 فیلم توسط مستندسازان زن کارگردانی شده‌اند که نسبت به دوره قبل که 11 فیلمساز زن در بخش رقابتی سینماحقیقت شرکت داشت، افزایش نسبتاً معناداری دارد. از جمع این 20 فیلم که با کارگردانی زنان مستندساز در بخش مسابقه ملی سینماحقیقت حضور دارند، 9 مستند کوتاه، 8 مستند نیمه‌بلند و 3 مستند بلند هستند. این در حالی است که طبق اعلام روابط عمومی جشنواره فیلمسازان زن متقاضی حضور در جشنواره «سینماحقیقت» نیز نسبت به دوره گذشته افزایش 14 درصدی داشته و از جمع 634 فیلم مستند ثبت شده در دبیرخانه جشنواره 89 فیلم توسط بانوان مستندساز کارگردانی شده است. همچنین در حدود 20 فیلم از آثار بخش مسابقه یا پرسوناژ اصلی مستند زنان هستند و یا سوژه مستند به دغدغه‌ها و موضوعات زنان اختصاص دارد. تحلیلگران این حوزه بر این باورند که وابسته نبودن به بودجه‌های دولتی و یافتن روش‌های حرفه‌ای‌تر برای مستقل بودن از جمله عواملی است که می‌تواند پرداخت آزادانه‌تر به موضوعات زنان و فعالیت آنها در عرصه فیلمسازی را تقویت کند.
فرشته نجاتی برای جهان امروز
آزاده بیزار گیتی که با مستند «اهل آب» در بخش مستند کوتاه (40-) این دوره از جشنواره حضور دارد، می‌گوید، اساساً وضعیت انسان معاصر برای او اهمیت دارد و فارغ از جنسیت، زمانی که انسان با تبعیض و بی‌عدالتی روبه‌رو می‌شود، می‌خواهد برای ساختن جهانی بهتر گام بردارد: «طبیعی است وقتی تبعیض روی بخشی از جنس بشر که اغلب زنان هستند بیشتر باشد، تمرکز روی آن آثار هم بیشتر می‌شود.»
او که پیش از این در مستند «نیمه پنهان ماه» برای اولین بار به حضور زنان در جنبش‌های مشروطیت ایران پرداخته و در مستند «سپیده دمی که بوی لیمو می‌داد» زندگی 5 زن مصدوم شیمیایی را مورد توجه قرار داده، می‌گوید، هدفش رساندن صدای آدم‌هایی است که بیشتر در حاشیه قرار دارند. این مستندساز، بازتر شدن فضا برای بیان این موضوعات را ماحصل سال‌ها تلاش فعالان این حوزه می‌داند: «حرف زدن راجع به زنان قبلاً تابو بود و اگر چه گاهی هم از موانع‌تراشی‌ها ناامید شدیم اما سعی کردیم جامعه را آگاه کنیم. خوشحالم که در یکی دو سال اخیر جامعه ضرورت آن را با پوست و خون احساس کرده و راجع به آن صحبت می‌شود، حتی اگر بخشی از این ژست‌ها، روشنفکری باشد.»
بیزارگیتی با ابراز امیدواری برای تداوم این مسیر می‌گوید: «امیدوارم بتوانیم مؤثر باشیم چون کار سینمای مستند همین است. ما مستند می‌سازیم چون فکر می‌کنیم مستند فرشته نجاتی برای جهان امروز است. با وجود مشکلات بودجه و دشواری‌های مستندسازی این پایداری محصول عشق است برای ساختن جهانی بهتر.»
قدم به قدم در مسیر دیده شدن
«تمام چیزهایی که جایشان خالی است» عنوان مستند تازه زینب تبریزی است که در بخش مستندهای بلند (70+) این دوره از جشنواره حضور دارد. او در این فیلم روایتگر زندگی دو زن به نام‌های مهناز و جمیله است که هر دو با سرطان پستان جنگیده‌اند. این مستندساز افزایش تعداد زنان فیلمساز در بخش مسابقه را نتیجه تلاش برای ایجاد فرصت‌های برابری می‌داند که به اعتقاد او در همه حوزه ها شاهد آن هستیم: «مثل همه حوزه‌ها اعم از اجتماعی و ورزشی و فرهنگی حضور زنان بیشتر شده است انگار شکوفایی اجتماعی در حال رخ دادن است. در سال‌های گذشته فرصتها برای فعالیت زنان و به تبع آن بروز استعدادهایشان فراهم نبود.»
تبریزی در ادامه می‌افزاید: «در حوزه مستند قدم به قدم جلو آمدیم، برای این که ثابت کنیم، ما هستیم. اگر سال‌های گذشته نادیده گرفته شدیم در این سال‌ها به مرحله‌ای از شکوفایی رسیده‌ایم که نمی‌توانند ما را نادیده بگیرند و آثارمان برای بخش مسابقه انتخاب نشود. اطمینان دارم این روند ادامه خواهد یافت.»
زنان در مسیر سخت مستقل بودن
مینا کشاورز که با مستند «در میان امواج» در دهمین جشنواره سینما حقیقت حضور داشت بر این باور است که اگر چه در فضا و شرایط موجود حرف زدن راجع به مستقل شدن مستندسازان زن امر پیچیده‌ای است اما همین استقلال است که به فیلمساز فرصت می‌دهد تا آزادانه‌تر حرفش را بیان کند. او که برای ساخت این مستند موفق به جذب سرمایه‌گذار خارجی شده می‌گوید: «به دلایل مختلف نمی‌خواستم به بودجه‌های دولتی وابسته باشم. دلم می‌خواست تجربه‌های تازه داشته باشم و استقلال را در نوع نگاهم حفظ کنم. امسال هم در جمع مستندسازان زن برخی با هزینه‌های شخصی فیلم ساخته‌اند یا ترجیح دادند هر طور شده به نوعی این استقلال را حفظ کنند.»
کشاورز حرف‌هایش را با سختی‌های مسیر مستقل بودن پی‌ می‌گیرد: «پیدا کردن راهی برای مستقل بودن کار سختی است. هزینه‌های ساخت فیلم بالاست و دریافت حمایت‌های خارجی پروسه سختی است. متأسفانه تعداد شرکت‌های تهیه‌کنندگی که وابسته به دولت نباشند و بتوانند بودجه را از نهادهای دیگر و کشورهای خارجی دریافت کنند کم است و اگر هم باشد چون خودشان فیلمساز هستند طبیعتاً به فیلم خودشان اختصاص می‌یابد.»
این مستندساز اگر چه معتقد است برای ارزیابی درست راجع به کثرت حضور فیلمسازان زن و باز شدن فضا لازم است آثار رد شده از سوی جشنواره هم مورد بررسی قرار بگیرد، می‌گوید: «زنان همیشه در حوزه مستندسازی فعال بودند آمارشان در انجمن مستندسازان گواه این مدعاست اما همیشه با مانع و مخالفت روبه رو بوده‌اند به هر حال از جشنواره‌ای که توسط آقایان راه اندازی شده و اکثریت اعضای هیأت انتخاب را آقایان تشکیل می‌دهند نمی‌شود انتظار چندانی داشت اما امروز درصد مستندسازان زن و کیفیت کارشان آنقدر بالاست که نمی‌شود این بخش را کتمان کرد و نادیده گرفت.»
او پررنگ‌تر شدن موضوعات زنان را نشانه‌ای بر تعدیل رویکرد جشنواره می‌داند و البته تأکید می‌کند که فعلاً از حذف شده‌های جشنواره اطلاعات دقیقی نداریم. کشاورز «ورود نسل جوانی را که بر حفظ استقلال نگاه خود مصر است»عامل دیگر این اتفاق عنوان می‌کند و می‌گوید: «ورود موضوعاتی به جشنواره که روزگاری به نظر می‌آمد تابو باشند و به سانسور برخورند کورسوی امید است.»

امسال نام دوازده چهره سینمایی در جمع عوامل مستندهای راه‌یافته به بخش مسابقه ملی دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت به چشم می‌خورد.
به گزارش روابط عمومی جشنواره فیلم حقیقت پرویز پرستویی، همایون ارشادی، مهناز افشار، سیامک انصاری، فرهاد اصلانی، حمیدرضا آذررنگ، بابک حمیدیان، رضا یزدانی، خشایار الوند، هارون یشایایی، مجید برزگر و ناصر آقایی، دوازده چهره سینمایی هستند که به‌عنوان گوینده متن، نویسنده، تهیه‌کننده، راوی و بازیگر، در فهرست 71 فیلم بخش مسابقه ملی جشنواره سینماحقیقت حضور دارند.
پرویز پرستویی به عنوان گوینده متن در مستند «شهسوار {جهان پهلوان تختی}» به کارگردانی  علی  شاه محمدلو حضور دارد که تهیه‌کنندگی آن را هارون یشایایی عهده‌دار است. مجید برزگر خوانش متن  «ورس» را به عهده داشته و ناصر آقایی به عنوان بازیگر در مستند - سینمایی «حافظ و گوته» حضور دارد.
در مستند «آبی به رنگ آسمان» همایون ارشادی، مهناز افشار، سیامک انصاری، فرهاد اصلانی، حمیدرضا آذرنگ و بابک حمیدیان به‌عنوان گوینده متن حضور دارند.
خشایار الوند نویسنده گفتار متن این فیلم و رضا یزدانی هم خواننده‌ تیتراژ آن است. امیر رفیعی کارگردان این مستند که پیش از این در مستند «من ناصر حجازی هستم» هم از همکاری چهره‌های سینمایی همچون شهاب حسینی، بهرام رادان، پرویز پرستویی، مسعود رایگان، مهران مدیری و رویا تیموریان بهره برده می‌گوید همکاری چهره‌های سینمایی با این آثار بدون چشمداشت مالی و با درک و شناخت از شرایط سخت مستند شکل گرفته است.
او درباره علت دعوت به همکاری چهره‌های سینمایی در ساخت این دو اثر مستند می‌گوید: «مستندها حس و حال سینمایی داشتند واین دوستان بخوبی می‌توانند به لحاظ سینمایی قصه را روایت کنند. ضمن اینکه برای مخاطب فوتبالی همیشه حضور چهره‌های سینمایی جذابیت ویژه و خاصی دارد»
اقبال مخاطب عام و بازگشت سرمایه عامل دیگری است که رفیعی در دعوت به همکاری چهره‌های سینمایی تأکید دارد. او می‌گوید: «همه کارهای من همیشه مستقل و شخصی است، بدون وابستگی ارگانی و سازمانی و حتی بخش خصوصی. به همین دلیل بازگشت سرمایه برایمان مهم بود. من و علی فتح‌الله‌زاده (تهیه‌کننده) علاوه بر اینکه از هزینه‌های شخصی استفاده کردیم از بهترین‌ها دعوت به کار کردیم. به‌عنوان مثال برای ضبط موسیقی تیتراژ پایانی، گروه رضا یزدانی را وسط زمین استادیوم آزادی آوردیم و موزیک ویدئو سنگین را ضبط کردیم.»
 رفیعی درباره هزینه و دستمزد حضور چهره‌های سینمایی در این آثار هم می‌گوید: «مکالمه من با شهاب حسینی برای کار آقای حجازی در حد 5 دقیقه طول کشید. وقتی به ایشان شرایط سخت مالی پروژه را توضیح دادم گفتند: «ناصر خان حجازی را عشق است» البته آقای حجازی شخصیتش فراتر از رنگ‌ها بود و آبی و استقلالی بودن مهم نبود اما در این پروژه هم سوای استقلالی بودن چهره‌ها، درک بالایشان از سینمای مستند و مشکلات این کار باعث شد که با وجود شرایط سخت مالی صمیمانه و خالصانه درخواست من برای همکاری را قبول کنند.»

بخش ویژه‌ دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» به نمایش آثار مستند منتخب با موضوع انقلاب اسلامی اختصاص دارد. در این بخش، 11 فیلم و مجموعه‌ مستند از وقایع انقلاب اسلامی به انضمام نگاه مستندسازان جوان به این رویداد تاریخی روی پرده «سینماحقیقت» می‌روند. «برای آزادی» حسین ترابی، «جست‌و‌جو 1» امیر نادری، «تازه نفس‌ها» کیانوش عیاری، «به سوی آزادی» مجید جعفری و مسعود جعفری جوزانی، «آن روزها» بیژن سالیانی و ژان کرایلین، «جوانی من در خیابان انقلاب جا مانده» منوچهر مشیری و «تپش تاریخ» اصغر فردوست و داود کنعانی از جمله آثاری هستند که در بخش مرور مستندهای تاریخی پس از مدت ها اکران می‌شوند.
«نماهایی که ناپدید شد» از جمله مستندهای حاضر در بخش ویژه مستندهای برگزیده انقلاب است. حمید جعفری سازنده این فیلم در گفت‌وگو با تنها بازمانده در دسترس از تیم سه نفره فیلمبرداری مستند «تپش تاریخ» به نماهای گمشده این مستند تاریخی پرداخته است. «تپش تاریخ» که تولید سال 58-1357 است از جمله آثار به نمایش در آمده در بخش ویژه جشنواره «سینما حقیقت» است که پس از سال 1358 برای اولین بار نسخه کامل آن به نمایش در می‌آید.
او مرور فیلم‌های کلاسیک سینمای مستند و یادآوری آن را باعث ایجاد پیوند بین فیلمسازان نسل جوان و پیشین عنوان می‌کند و معتقد است این پیوند می‌تواند در برقراری رابطه با پیشینه این نوع فیلمسازی و همچنین کیفیت عمومی فیلمسازی تأثیرگذار باشد.
جعفری «نماهایی که ناپدید شد» را ادای دین به «تپش تاریخ» و سازندگان این فیلم عنوان می‌کند: «این مستند به لحاظ تصویری جامع‌ترین و کامل‌ترین تصویر از روزهای انقلاب را ضبط کرده است. این فیلم هیچوقت آنچنان که باید شناخته نشد و حق‌مؤلف سازندگان فیلم بویژه در تلویزیون ادا نشد، تلویزیونی که به اعتقاد من به تاراج‌خانه فیلم‌های تاریخی تبدیل شده و حق‌مؤلف فیلمساز را به تاراج برده است. سازندگان تپش تاریخ چهل ساعت فیلم از ناب ترین تصویر‌های دوران انقلاب را به امانت تحویل آرشیو تلویزیون دادند که امروز تنها دو ساعت در دسترس است و بقیه ناپدیدند.»
او در توضیحات تکمیلی می‌افزاید: «تلویزیون در ایام مختلف بدون اینکه ذکر کند پلان‌ها و نماها مربوط به کدام فیلم است و چه کسانی آن را ساخته‌اند آنها را پخش می‌کند، در این 40 سال به گونه‌ای با دسترنج دیگران برخورد می‌‌کند که انگار یک نظام کارمندی از خود سازمان صداوسیما این فیلم‌ها را ساخته‌اند. در حالی که 3 فیلمبردار مستقلاً دوربین‌هایشان را در آن شرایط سخت بیرون آورده‌اند و به آب و آتش زدند تا واقعیت آن دوران را ثبت کنند و بر مبنای اعتماد این راش‌ها را تحویل آرشیو تلویزیون دادند اما تلویزیون بدون هیچ اشاره‌ای به سازندگان آنها، اثرشان را سلاخی می‌کند. بسیاری از تصاویری که در روزهای انقلاب در تلویزیون می‌بینید مربوط به همین فیلم و مستند «برای آزادی» است. «برای آزادی» خوشبختانه شناخته شده است ولی «تپش تاریخ» شناخته شده نیست. «نماهایی که ناپدید شد» درباره راش‌هایی است که تحویل آرشیو تلویزیون داده شده اما گم شده است.»

مینا صفار
خبرنگار
«دایره گچی قفقازی» اثرماندگار برتولت برشت به‌ کارگردانی محمودرضا رحیمی، نمایش افتتاحیه سی و ششمین جشنواره بین‌المللی فجر در تالار سایه تئاتر شهر بود؛ حالا رحیمی در گفت‌وگویی با «ایران» از شرایط حاکم بر تئاتر انتقاد می‌کند و رضایت چندانی ندارد. او عقیده دارد، تئاتر یک هنر مردم‌نهاد است و این هنر در تمام دنیا توسط دولت حمایت می‌شود تا فضای فرهنگی شاداب و پر از امید را برای مردم داشته باشند.
رحیمی به «ایران» می‌گوید: نیاز است در فضایی کاملاً تخصصی نسبت به شاخه تئاتر و مباحث مرتبط با آن بحث صورت گیرد و برای این منظور به فضایی نیاز داریم که مودت و همراهی سرلوحه امور قرار گیرد و فرهنگ و هنر در کشور وقتی به بالندگی می‌رسد که مسئولان سه قوه درمکان‌هایی همچون خانه تئاترحضور داشته باشند؛ چرا که این امر می‌تواند در زمینه ‌فراگیر شدن تئاتر در کشوراثرگذار باشد و ازاین طریق می‌توان به تحلیل درستی از شرایط امروز تئاتر دست یافت. رحیمی بیان کرد: مسئولان فرهنگی بهتراست توضیحات لازم درباره تئاتر را از خانه تئاتر خواستار شوند تا این صنف بتواند با تحلیل و بررسی دقیق اطلاعات جامعی را در اختیار مسئولان قرار دهد.
این بازیگر، تأسیس کارگروه میان خانه تئاتر و نمایندگان مجلس را در پیشبرد تئاتر مؤثر دانست و گفت: مجلس شورای اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، هیأت دولت، قوه قضائیه و... باید اجازه دهند در زمینه هنر و خصوصاً تئاتر مصاحبت وهم اندیشی صورت گیرد. باید به هنرهای انسانی بویژه تئاتر همچون سایرعلوم، به‌ صورت یک تخصص بسیار سخت و جانکاه نگاه کنیم و اجازه دهیم متخصصان امر نظرگاه‌های خود را اعلام کنند.در واقع با این شیوه می‌توان جلوی بروز سوءتفاهم‌ها را گرفت.
سخنگوی هیأت‌ مدیره خانه تئاتر در ادامه افزود: هرسه قوه و خانه تئاتربه دنبال اعتلای فضای فرهنگی کشورهستند و اگر رابطه‌ای میان سه قوه و خانه تئاتر برقرار شود می‌توان به پروسه تأسیس کارگروهی در این زمینه تأثیر گذاشت. در این صورت قوانین فرهنگی بسیارخوبی تدوین می‌شود و شرایط تئاتر بسیار بهبود خواهد یافت. به‌گفته رحیمی بودجه‌ای که هرسال به تئاتر تخصیص داده‌ می‌شود با میزان فعالیت هنرمندان این حوزه تناسب ندارد. سؤال این است آیا اسناد و صورتجلسه‌های مورد نیاز تنظیم‌شده در دست مجلس شورای اسلامی قرار دارد تا این نهاد از میزان فعالیت‌های هنرمندان تئاتر آگاه باشند؟ معاونت محترم هنری اعلام کردند در سال‌های 1396 و 1397 مؤسسه‌های بسیار بودند که طرح‌هایی را ارائه و برخی بودجه‌ها را از آن خود کردند. اما در حوزه تئاتر دو مؤسسه وجود دارد و باید دید این دو مؤسسه چگونه امور تئاتری را ارائه کرده‌اند! به جرأت می‌توانم بگویم بودجه تئاترسالانه بسیار کم‌تر از اتفاق‌های تئاتری کشورمان است. او افزود: زمینه ایجاد فرهنگ در کشور امری کاملاً عمومی و دولتی است و نیاز به یک حرکت و جریانی هماهنگ است و برای ارتقای سطح فرهنگ کشور باید اتفاقی کاملاً انقلابی رخ دهد و شوراهای تخصصی با حضور کارشناسان حوزه تئاتر تشکیل شود. در این راه ما با مشکلاتی همچون زمانبر بودن تصویب و اجرایی شدن قوانین فرهنگی و هنری و همچنین مسأله‌ای با نام کمبود قانون در فضای فرهنگی مواجه هستیم اما اگر قرار باشد فضا با مجادله سپری شود طبیعتاً راه به‌جایی نخواهیم برد. باید به فکر ایجاد شوراهایی باشیم که در آنها هنرمندان تئاتر نیازهای خود را مطرح کنند.

انتصاب اعضای هیأت علمی جشنواره شعر فجر

سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در احکام جداگانه‌ای، جعفر ابراهیمی، عباس احمدی، بهزاد خواجات، حکیمه دبیران، محمد سلمانی، محمدکاظم کاظمی، جواد محقق و سیدعلی میرافضلی را به‌عنوان اعضای هیأت علمی سیزدهمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر منصوب کرد. مراسم اختتامیه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی جشنواره شعر فجر طی روزهای بهمن‌ماه برگزار خواهد شد.

برپایی نخستین پاویون جشنواره ملی صنعت چاپ

نخستین پاویون جشنواره ملی صنعت چاپ ایران در بیست و پنجمین نمایشگاه چاپ و بسته‌بندی تهران با حضور فعالان این جشنواره در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برپا می‌شود.

برگزاری جشنواره بین‌المللی کتاب کودک و نوجوان

جشنواره بین‌المللی کتاب کودک و نوجوان امروز (پنجشنبه) در آیینی با حضور سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در کاشان آغاز می‌شود.

«ماه پیشونی» نامزد جایزه قلم امریکا شد

رمان «ماه‌پیشونی» از ایران در بخش آثار ترجمه جوایز ادبی «پن» امریکا نامزد کسب جایزه شد. فهرست نامزدهای اولیه جوایز ادبی «پن» امریکا در شاخه‌های گوناگون شامل ادبیات داستانی، غیرداستانی، شعر، زندگی‌نامه، مقاله، ترجمه و... اعلام شد و در بخش آثار ترجمه رمان «ماه‌پیشونی» نوشته شهریار مندنی‌پور با ترجمه‌ای از سارا خلیلی از فارسی به انگلیسی، یکی از ۱۰ نامزد جایزه سه‌هزار دلاری این شاخه شده است.

فیلم‌هایی از «آلفرد هیچکاک»، «استنلی کوبریک» و «استیون اسپیلبرگ» به‌عنوان میراث سینمایی و آثار دارای ارزش فرهنگی، تاریخی و زیبایی‌شناختی وارد فهرست ملی ثبت فیلم امریکا شدند. به گزارش ایسنا به نقل از نیویورک تایمز، کتابخانه ملی کنگره امریکا اعلام کرد که از سال ۱۹۸۸ هر ساله اقدام به ثبت ۲۵ فیلم واجد شرایط ارزش هنری و فرهنگی در فهرست ملی میراث سینمایی این کشور می‌کند، امسال برای سومین دهه اقدام به معرفی فهرست جدید این فیلم‌ها کرده است که در آن آثار مطرحی چون «ربکا» ساخته «آلفرد هیچکاک» (۱۹۴۰)، «پارک ژوراسیک» (۱۹۹۳)، «درخشش» به‌کارگردانی «استنلی کوبریک» (۱۹۸۰)، «سربازهای یک‌چشم» به کارگردانی «مارلون براندو» (۱۹۶۱)، «بانویی از شانگهای» ساخته «اورسن ولز» (۱۹۴۷) و همچنین انیمیشن کلاسیک و معروف «سیندرلا» محصول ۱۹۵۰ کمپانی دیزنی دیده می‌شود. فیلم‌ها برای قرار گرفتن در این فهرست باید حداقل ۱۰ سال سن داشته باشند و بنابر اعلام کتابخانه کنگره، این فیلم‌ها از میان ۶۳۰۰ فیلم، نامزد انتخاب شده‌اند.