مصطفی وثوق‌کیا
روزنامه‌نگار

در کشور 3 میلیون نفری قطر با اکثریت مهاجر اسلام دین رسمی است و مساجد این کشور در دوحه و سایر نقاط فعال هستند. در جام جهانی نیز این کشور سعی کرده بود با اقداماتی اسلام را به توریست‌هایی که برای دیدن بازی‌های جام جهانی به این کشور می‌آیند معرفی کند. نصب دیوارنگاره‌هایی مزین به احادیث پیامبر به دو زبان انگلیسی و عربی در شهرها و اماکن پرتردد از اولین اقدامات قطری‌ها برای معرفی اسلام بود، احادیثی عمدتاً مرتبط با وجه رحمانی اسلام با هدف جذب توریست‌های خارجی. در طرحی دیگر «بارکد» در اتاق برخی از هتل‌ها برای معرفی اسلام به زبان‌های زنده دنیا نصب شد تا در صورت علاقه‌مندی برای مطالعه درباره اسلام با کمترین سختی به آن دسترسی پیدا کنند.
توقف آهنگ و برنامه‌های موسیقیایی در هنگام اذان
اولین اقدام قطر برای جلب توجه سایر توریست‌ها به اسلام در هنگام پخش اذان رقم خورد. طبق اعلام مسئولان این کشور کلیه آهنگ‌ها و موسیقی‌های مرتبط با جام جهانی و نیز برنامه‌های در حال انجام در هنگام اذان تا پایان آن قطع خواهد شد. این اتفاق عموماً در هنگام وقت نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا رخ می‌داد و قطع یک برنامه موسیقیایی برای پخش اذان باعث جلب توجه توریست‌ها به اذان و احتمالاً تحقیق درباره آن خواهد شد. هر چند آهنگ‌ها و برخی برنامه‌ها طوری بود که اصلاً سنخیتی حتی با جو فرهنگی قطر نداشت اما به دلیل شرایط جام جهانی برگزار می‌شد که خب شاید این مسأله یکی از ساده‌ترین کارها برای چند ثانیه مکث درباره مسأله اذان باشد.
معرفی حجاب با کمک بلاگرها
حجاب در کشور قطر آزاد است با این حال دولت قطر قبل از شروع جام جهانی به توریست‌ها توصیه‌هایی درباره پوشیدن لباس‌های موجه کرد که البته در عمل هیچ کدام رعایت نشد ولی در برخی مکان‌های پرتردد  شرایطی را برای پوشیدن حجاب برای توریست‌های خانم فراهم کرد. در این راه نیز بلاگرهای مشهور قطری به یاری این کار آمدند و فیلم‌هایی که از این اقدام گرفته شد به سرعت در شبکه‌های اجتماعی بازتاب پیدا ‌کرد. اتفاقی که اگرچه برآیند رسانه‌ای آن مثبت بود اما به دلیل فضای جام جهانی بیشتر اقدامی نمایشی و تبلیغاتی محسوب می‌شد نه اقدامی جدی برای ترویج مسأله حجاب چرا که دولت قطر قبل از جام جهانی عزمی برای مسأله حجاب نداشت ولی فرصت جام جهانی بهترین اقدام برای این مسأله بود که به شکل تبلیغاتی به ثمر رسید.
سفر به مکه در سه دقیقه!
یکی از اماکن پرتـــــردد قطر بازار سوق الواقف بود که محل تجمع و گعده هواداران تیم‌های مختلف بود. در کنار این بازار قدیمی و سنتی مسجد فنار قرار داشت که دلیل شکل خاص مناره آن مورد توجه بود. در فضایی که ذیل این مسجد ایجاد شده محلی برای معرفی اسلام از طریق فناوری VR بود که در سه دقیقه تاریخچه موجزی را در اختیار قرار می‌داد. استفاده از تکنولوژی و بردن مخاطب در مکه در صدر اسلام و همراه کردن وی در کعبه و توضیحات به زبان انگلیسی از نکات جالب و جذاب بود. در کنار این تکنولوژی روحانیون قطری هم در صورت علاقه‌مندی توریست‌ها اطلاعات تکمیلی را ارائه می‌کردند. بخش دیگر این مجموعه معرفی پیامبر اسلام از طرق انبیای الهی و تهیه شجره نامه تصویری به صورت بزرگ بود. همچنین برخی آثار اسلامی از جمله قرآن‌های قدیمی و خطوط اسلامی از طریق کتیبه و نقاشی در معرض دید علاقه‌مندان قرار داشت.قطر اقدامات دیگری در معرفی اسلام داشت که از جمله مرکز فرهنگی اسلامی عبدالله بن زید آل محمود وابسته به وزارت اوقاف و امور اسلامی قطر طرح کتابچه دینی به شش زبان اصلی انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی و پرتغالی  را  به صورت فیزیکی و آنلاین در دسترس قرار داده است. همچنین دانشگاه قطر نیز کارت‌های دینی را در طول جام جهانی برای معرفی اسلام بین مردم توزیع کرده است.در نهایت اینکه قطر در میان کشورهای حاشیه خلیج فارس سعی کرده با جدیت زیادی مسائل اسلامی و شرعی را رعایت کند و در این زمینه تفاوت زیادی با کشور امارات دارد که همه چیز را رها و آزاد کرده است. استفاده از آیات قرآن در افتتاحیه جام جهانی و نیز ممنوعیت شرب مشروبات الکی و مخالفت جدی با ترویج همجنس‌بازی ازجمله این مسائل است که بازتاب‌های خوبی در میان مردم مسلمان داشته است.

گروه فرهنگی/ هفته گذشته اهالی فرهنگ و ادب در جغرافیای زبان فارسی شاهد درگذشت یکی از استادان فعال در زمینه ادبیات کلاسیک بودند؛ اسدالله حبیب، نویسنده و شاعر افغانستانی که چهره شاخصی در زمینه بیدل شناسی بود اما کمتر کسی در کشورمان با آثارش آشنایی داشت. این بی‌خبری به گفته کارشناسان ادبی گویای کم‌توجهی به ضرورت شکل‌گیری و تعامل جدی میان اهالی ادبیات در کشورهایی است که اغلب‌شان در گذشته بخشی از حوزه تمدنی ایران فرهنگی بزرگ بوده‌اند. در گزارش و یادداشت پیش‌ رو درباره اهمیت افزایش همکاری‌ها میان فعالان ادبی در کشورهایی همچون ایران و افغانستان که زبان فارسی در آنها رایج است می‌خوانید.

 راهی برای تحقق دیپلماسی فرهنگی
در گزارش امروز قرار نیست نکاتی در معرفی زنده‌یاد اسدالله حبیب یا دیگر اساتید فعال در زمینه زبان و ادبیات فارسی بخوانید، بلکه قصدمان بررسی مختصری درباره چرایی ضرورتی است که کارشناسان ادبی در برقراری تعامل و همکاری‌های مشترک میان نویسندگان، شاعران و ادبیات استادان دانشگاهی فعال در کشورهایی که در آنها به فارسی صحبت می‌شود بر آن تأکید دارند.
محمدکاظم کاظمی، نویسنده و شاعر افغانستانی که سال‌هاست به ایران مهاجرت کرده و به عنوان عضو گروه علمی برون‌مرزی فرهنگستان زبان و ادب فارسی کشورمان هم مشغول فعالیت است درباره اهمیت وجود تعامل‌های میان فارسی‌زبانان به «ایران» می‌گوید: «بگذارید به نقل‌قولی از زنده‌یاد حسن انوشه که سرپرستی گروه نویسندگان دانشنامه ادب فارسی را بر عهده داشت اشاره کنم؛ دکتر انوشه در مصاحبه‌ای گفته بود که اگر مناسبات سیاسی میان کشورهایی که جغرافیای زبان و ادبیات فارسی را تشکیل می‌دهند به شکل مطلوبی باشد چرا افرادی نظیر استاد «خلیل‌الله خلیلی» که از جمله چهره‌های ادبی شناخته شده میان ایرانیان است به جای مهاجرت به ایران، به اروپا و امریکا رفت و در نهایت هم ساکن پاکستان شد و آنجا درگذشت؟! زنده‌یاد انوشه درست گفته، استاد خلیلی ناچار به مهاجرت شد اما چرا شرایطی فراهم نشد که ساکن اینجا شود؟ حداقل در ایران بنا به اشتراکات فرهنگی و زبانی بسیار، غریبی کمتری می‌کرد و می‌توانست در سرزمینی هم‌زبان با خودش زندگی کرده و اثرگذاری بیشتری هم داشته باشد.»
این نویسنده و پژوهشگر افغانستانی که برای دوره‌ای دبیری علمی جشنواره شعر فجر را برعهده داشته معتقد است مسئولان چند کشور که ازجمله ایران و افغانستان، جغرافیای زبان و ادبیات فارسی را تشکیل می‌دهند باید شرایطی را فراهم کنند که امکان تعامل بیشتری میان جامعه ادبی‌شان وجود داشته باشد. کاظمی در پاسخ به اینکه کمک مسئولان کشورهای یاد شده به تسهیل در برقراری تعامل میان فعالان زبان و ادبیات فارسی چه ثمراتی را به دنبال دارد، ادامه می‌دهد: «فایده تقویت روابط ادبی میان ایران، افغانستان و تاجیکستان و البته بخش‌هایی از کشور هند که در آن فارسی صحبت می‌کنند تنها متوجه زبان و ادبیات نمی‌شود، نتایج مثبت آن حتی به سیاست هم می‌رسد. باز شدن فضا برای روابط فرهنگی در نهایت به تحقق دیپلماسی فرهنگی هم می‌انجامد. هرچند که هنوز مسئولان کشورهای یاد شده ادبیات را جدی نمی‌گیرند.»
 ادبیات حلقه وصلی برای پیوند ملت‌ها
مصادیق این گفته کاظمی تنها به جغرافیای زبان و ادبیات فارسی محدود نمی‌شود، چراکه ادبیات، حتی فارغ از اینکه بحث تشابه زبانی درمیان باشد یا نه قادر است به عاملی برای پیوند ملت‌ها تبدیل شود؛ راهکاری که در نهایت میان‌بری برای دستیابی سهل‌تر به دیپلماسی فرهنگی و در مراحل بعدی حتی دیپلماسی عمومی و سیاسی هم خواهد بود.این شاعر با تأکید بر اینکه ادبیات قادر است به حلقه وصلی میان ملت‌ها تبدیل شود، می‌گوید: «بازگردیم به اتفاقی که بهانه این گفت‌وگو شده، اسدالله حبیب که در آلمان درگذشت. اگر حداقل در سال‌هایی که زنده‌یاد حبیب ناچار به مهاجرت از افغانستان شد اوضاع و احوال ایران به عنوان نزدیک‌ترین  کشور به سرزمین خودش به گونه‌ای بود که می‌توانست اینجا زندگی کند و دست به فعالیت‌های ادبی و دانشگاهی بزند،بسیار با اهمیت بود. تلاش برای حل مشکلات اقامتی و معیشتی می‌تواند کمک‌کننده باشد.»
وی با اشاره به اینکه فضای دانشگاهی در کشورهای مورد بحث، تا چه اندازه به دنبال فراهم کردن شرایطی برای تقویت روابط میان فعالان ادبی بوده ادامه می‌دهد: «اقداماتی در این زمینه انجام شده، اما مسأله این است که به همراهی‌هایی فراتر از نظام دانشگاهی نیاز است. اگر مسئولان حداقل برخی موانع‌ را برندارند به آن مطلوبی که باید، دست پیدا نمی‌کنیم. در این بین رایزنی‌های فرهنگی ایران در سایر کشورها، بویژه در افغانستان و تاجیکستان قدرت اثرگذاری زیادی در این زمینه دارند. اینها می‌توانند به بهترین رابط‌ها و حتی مروج‌های زبان و ادبیات فارسی در سایر نقاط جهان تبدیل شوند.»
ضرورت صرف دقت‌نظر بیشتر در انتخاب‌ رایزن‌های فرهنگی
کاظمی ضمن تأکید بر اینکه در انتخاب رایزن‌های فرهنگی کمتر به ضرورت‌های اینچنینی توجه می‌شود، ادامه می‌دهد: «فعالیت رایزن‌های فرهنگی طی سال‌های گذشته اغلب از میان خانواده ادبیات و حتی فرهنگ نبوده است. این مسأله فقط ایران را شامل نمی‌شود و در این چند کشوری که جغرافیای زبان و ادبیات فارسی را تشکیل می‌دهد نیز شرایط به همین نحو است. شما اگر به چند استثنایی که رایزن‌های فرهنگی ایران از بین چهره‌های ادبی انتخاب شده‌اند نگاه کنید با رهاوردهای خوبی روبه‌رو خواهید شد؛ همچون وقتی که محمدحسین جعفریان رایزن فرهنگی ایران در افغانستان و علی موسوی گرمارودی هم رایزن فرهنگی در تاجیکستان شد و همچنین موقعی که علیرضا قزوه به عنوان رایزن فرهنگی در هندوستان فعالیت داشت شاهد شکل‌گیری و انجام اقدامات خوبی در راستای تقویت این روابط میان اهالی ادبیات کشورها بودیم.»
 او ادامه می‌دهد: «اما از طرف افغانستان خیلی به ندرت شاهد انتخاب یک فرد فرهنگی برای رایزنی در ایران یا دیگر کشورهای مورد بحث بوده‌ایم. گذشته از قدرت اثرگذاری رایزن‌های فرهنگی، جامعه دانشگاهی هم قادر است به تسهیل در شکل‌گیری و حتی تداوم این روابط کمک کند. در این رابطه هم برخی دشواری‌ها و تنگناها سبب کند شدن روابط از دریچه دانشگاهی شده است. هر چند نظام دانشگاهی افغانستان در این سال‌ها آسیب زیادی دیده است. جوانان افغانستانی علاقه‌مند تحصیل در دانشگاه‌های ایران و در رشته‌های مرتبط با زبان و ادبیات فارسی هستند.»این شاعر و پژوهشگر افغانستانی ادامه می‌دهد: «طی سال‌های اخیر و در مقایسه با دوران جوانی خودم، شرایط تحصیل برای اتباع افغانستانی در دانشگاه‌های ایران خیلی بهتر شده است. این اتفاق ثمرات خوبی هم داشته، از جمله اینکه بسیاری از تحصیلکرده‌های افغانستانی که از کشورهای مختلف به وطن خود بازگشته‌اند اعتراف کرده‌اند آنهایی که در ایران درس خوانده‌اند از قابلیت بهتری برای مفید واقع شدن در زادگاه‌شان بهره‌مند شده‌اند. نکته دیگری که می‌توان به عنوان راهکاری اثرگذار از آن بهره جست، برگزاری فرصت‌‌های پژوهشی در این چند کشور است که برای فعالان ادبی آنها را یکی از راهکارهای گسترش روابط فرهنگی می‌داند.»  گفته پایانی کاظمی مبنی بر این است که به نظر می‌رسد کشورهایی که در دایره جغرافیای زبان و ادبیات فارسی قرار دارند، از جمله ایران و افغانستان، هنوز آنچنان که باید و شاید به ظرفیت‌هایی که در این رابطه وجود دارد توجهی ندارند. هرچند همان‌طور که خواندید او تأکید دارد که در رابطه با اقداماتی نظیر پذیرش دانشجویان افغانستانی و کشورهای همسایه در ایران اتفاقات خوبی رخ داده است.


برش
تعامل میان اهالی ادبیات را به دیده تردید نبینید
 اسماعیل امینی
شاعر و استاد دانشگاه

​​​​​​​با وجود همه کاستی‌هایی که در جغرافیای زبان و ادبیات فارسی، در خصوص تعامل میان اهالی ادبیات وجود دارد شاهد تعاملاتی میان جامعه دانشگاهی هستیم. استادان زبان و ادبیات فارسی در کشورهایی از جمله ایران و افغانستان که بخش مهمی از این جغرافیا محسوب می‌شوند در همکاری با همتایان خارجی خود هستند. البته این اتفاق هم امری ناگزیر است، بویژه در حیطه‌های پژوهشی. شاهد تبادلات علمی و ادبی بسیاری هستیم، اتفاقی که طی یک دهه اخیر به لطف امکانات دنیای تکنولوژی سر و شکل جدی و پررنگ‌تری هم پیدا کرده است. با این حال هنوز با شکل‌گیری حدمطلوب این تعاملات با کاستی‌ها و مشکلاتی روبه‌رو هستیم. از جمله اینکه مسئولیت‌های مرتبط با فعالیت‌های ادبی در اغلب مواقع با افرادی است که بیشتر بینش و نگاه سیاسی دارند و به همین دلیل ادبیات برای آنان در اولویت نیست. به واسطه همین مسأله نیز ضرورت توجه به فعالیت‌های ترویجی و کمک به افرادی که در این زمینه تلاش می‌کنند را آن طور که باید و شاید نمی‌دانند. این در حالی است که ما با سازمان‌ها و ارگان‌های مختلفی در زمینه فعالیت‌های مرتبط با این بخش فرهنگ‌مان روبه‌رو هستیم؛ بنیاد سعدی، مرکز گسترش زبان و ادبیات فارسی و حتی در این زمینه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی هم مشغول فعالیت است که مسئولیت اعزام رایزن‌های فرهنگی به کشورهای مختلف را بر عهده دارد. این در شرایطی است که اگر رایزن‌های فرهنگی از بین اهالی فرهنگ و ادب انتخاب بشوند آن وقت است که شاهد کسب موفقیت‌های بی‌شماری در زمینه‌های یاد شده خواهیم بود، با این حال خیلی به ندرت شاهد انتخاب رایزن‌های فرهنگی از بین اهالی ادبیات و هنر بوده‌ایم. این مسأله‌ای است که در حوزه آموزش داخلی زبان و ادبیات فارسی هم حس می‌شود و آن حساسیتی که باید وجود ندارد. ای کاش متولیان بدانند که توجه به ادبیات و کمک به تقویت و حتی ترویج آن در فراسوی مرزهای کشورمان قادر است به آنان در راستای دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی و حتی سیاسی‌‌شان در عرصه بین‌الملل هم کمک کند؛ آن هم در شرایطی که بی‌هیچ اغراقی می‌توان گفت که زبان فرهنگ بسیار مؤثر‌تر از زبان سیاست است، چراکه زبان فرهنگ مرز ندارد. این کاری است که بیش از همه مجامع دانشگاهی و تشکل‌های ادبی قادرند به آن جامه عمل بپوشانند، در این بین دولت‌ها و حکومت‌ها هم باید شرایط را تسهیل کرده و از همه مهم‌تر اینکه مانع‌تراشی نکنند. اگر قرار است رفت‌وآمد و تعاملی میان شخصیت‌های فرهنگی کشورها شکل بگیرد به آن با دیده شک و بدبینی نگاه نکنند و بدانند که تنها دغدغه اهالی ادبیات کمک به بهتر ساختن جهان است.

یازدهمین جشنواره انار «صد دانه یاقوت» در فرهنگسراهای اشراق، خاوران و ولا تا 13 آذرماه برپا شد. این جشنواره علاوه بر عرضه مستقیم انار و مشتقات آن، سوغات استان‌ها و... برنامه‌های فرهنگی و هنری برای شهروندان تدارک دید. یکی از اهداف این جشنواره آشنایی کودکان و نوجوانان با فرهنگ‌ها و سنت‌های ایرانی بود. در این دوره از جشنواره ایستگاه‌های خلاقیت کودک، نقاشی، گریم، نمایش طنز کودکان، قصه‌گویی در خانه مادربزرگه و... برگزار شد. حمید ندیمی کارشناس هنری و مسئول نمایش کودکان در فرهنگسرای خاوران ضمن اشاره به اینکه کودکان و نوجوانان از نمایش‌های طنز بسیار استقبال کردند، افزود: «نمایش یکی از ابزارهای مهم در انتقال مفاهیم به کودکان است و اگر قرار باشد مهارت و هنری به افرادی آموزش داده شود بهترین راه این است که از طریق چیزی که به آن علاقه دارند به آنها انتقال داده شود که بازی و موسیقی و نمایش به‌طور غیرمستقیم می‌تواند در آموزش کودکان و نوجوانان مؤثر باشد و از مستقیم‌گویی بسیار بهتر است». هاجر خانی مربی و کارشناس کودک در خصوص تشویق کودکان به آشنایی با فرهنگ و سنت‌های ایرانی به والدین گفت: «بازی‌های ایرانی در فرهنگ ما فراوان و اغلب دارای تاریخچه کهن است. خانواده‌ها می‌توانند در خانه این بازی‌ها را با فرزندانشان انجام دهند تا آنها را از فضای مجازی و گوشی‌های موبایل کمی دور کنند. اگر والدین از این فضا کمی دور شوند و فرصتی فراهم کنند تا با فرزندانشان بازی‌های قدیمی انجام دهند ناخودآگاه فرزندان نیز به این بازی‌ها جذب می‌شوند.»

فیلم سینمایی «عمارتی در مه» به کارگردانی محمدعلی سلیمان‌تاش و تهیه‌کنندگی سیدسجاد میرسید از ۲۳ آذرماه در گروه سینمایی «هنر و تجربه» اکران می‌شود. فیلم «عمارتی در مه» که در گونه سایکودرام یا فیلم‌های روانشناسانه ساخته شده داستان مدیر یک آسایشگاه اعصاب و روان است که از پزشک جوانی دعوت می‌کند تا روی نوع خاصی از بیماران روانی تحقیق کند. با حضور پزشک جوان در مجموعه، او متوجه حوادث غیرمعمول و پیچیده در بین بیماران و کارکنان آسایشگاه می‌شود. اردلان شجاع‌کاوه، محمد حبیب‌اللهی، ماریان کلهر، سیده روژینا میرسید، محسن عباس‌پور، آبتین مفید، سبحان آسترکی، حامد موحد، متین صفرپور، ابوالفضل محمدی، محمدادریس جاویدان، مروه جاویدان، فاطمه یزدانی، مبینا خدامرادی، حمید بخشی، نوید ملک‌سعیدی، اکرم خسروی، آیدا موسوی، نیلوفر شیرازی و... ازجمله بازیگرانی هستند که در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.

مریم سادات گوشه/ امسال قرار است بیستمین جشنواره امام رضا(ع) شمولیت فراوان‌تری در گستره کشور داشته باشد و بر تولیدات آثار رضوی تمرکز شود. جشنواره‌ای که به نام امام رئوف علی بن موسی‌الرضا(ع) مزین و قرار است به صورت 16 جشنواره در 15 استان کشور برگزار شود.
جزئیات برگزاری این جشنواره در نشست خبری صبح یکشنبه 13 آذرماه با حضور مرتضی سعیدزاده مدیرعامل بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) و محمدجواد قاسم‌پور دستیار مدیرعامل در سالن جلسات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد. 
در این نشست مدیرعامل بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) با بیان اینکه امسال این جشنواره در ۱۵ استان برگزار خواهد شد، گفت: «۱۶جشنواره در قالب جشنواره امام رضا(ع) برگزار خواهد شد که از جمله آنها می‌توان به جشنواره شعر، داستان، تئاتر بزرگسال، خیابانی، کودک و نوجوان و عروسکی، جشنواره عکس، گرافیک و هنرهای گرافیکی، جشنواره آواها و نواها و سرود، جشنواره فیلم کوتاه و جلوه‌های فرهنگ رضوی در مطبوعات اشاره کرد.»
سعیدزاده در ادامه با ارائه گزارشی از ۲۰سال فعالیت فرهنگی این بنیاد تصریح کرد: «بنیاد در طول این سال‌ها توانسته اقدامات فرهنگی و رسانه‌ای خوبی را در حوزه ترویج فرهنگ رضوی داشته باشد.»
او ادامه داد: «در دوره جدید مدیریت، تعامل و مراوده با حوزه‌های مختلف فرهنگی و بویژه با جهان اسلام جزو اهداف ما است. دستگاه‌ها نیز در کنار این بنیاد باید فرهنگ رضوی را در سبد اعتبارات و برنامه‌های خود قرار دهند. در همین‌ راستا به دنبال همکاری با بازیگران حوزه فرهنگ هستیم.»
سعیدزاده درباره اهداف بیستمین جشنواره‌ بین‌المللی امام رضا(ع) گفت: «دو هدف را دنبال می‌کنیم؛ ابتدا رشد کمی و کیفی منابع و سرمایه انسانی متخصص حوزه فرهنگ و هنر مدنظر قرار دارد و سعی بر این است که کنشگری در این حوزه رشد و پویایی داشته باشد. هدف دیگر ما ارتقای تولیدات اثرگذار در مورد فرهنگ رضوی است، درواقع رشد کمی و کیفی تولیدات اثرگذار و عامه‌پسند را در دستور کار داریم.»
او تأکید کرد: «این جشنواره‌ها شمولیت فراوانی در گستره کشور داشته است و سعی کردیم بر تولیدات آثار رضوی تمرکز کنیم تا این جشنواره به معنای واقعی جشنواره شود. این جشنواره عمومی‌ترین‌ جشنواره در زیست‌بوم ‌کشور است و هرکسی با هر فضای سیاسی و فکری در این جشنواره شرکت می‌کند، زیرا نام امام رضا(ع) در میان است.»
سعیدزاده گفت: «سیاستگذاری جشنواره را براساس سه ضلع معاونت‌های تخصصی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره‌‌کل‌های منتخب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (۱۵ اداره‌کل) و بنیاد امام رضا(ع) قرار داده‌ایم.»
او اظهار کرد: «همه این جشنواره‌ها را در کشور توسعه خواهیم داد و باید عدالت در این‌ جشنواره رعایت شود و زیست‌بوم فرهنگ رضوی در تمام‌ کشور عادلانه توسعه پیدا کند. سابقاً جشنواره‌ها به استان‌ها سپرده می‌شد اما در این دوره جدای از ظرفیت استانی، دبیر ملی برای جشنواره‌ها انتخاب می‌شود تا پشتوانه ملی را هم در برگزاری جشنواره‌ها داشته باشیم.»
مدیرعامل بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) گفت: «در دوره تحولی این جشنواره، کار رسانه‌ای را به صورت متمرکز خواهیم داشت. ۱۶پوستر تخصصی برای این‌ جشنواره‌ها در نظر گرفته شده است که پس از ایام سوگواری فاطمیه اول در هفته آینده رونمایی خواهد شد. همچنین بحث نظارت و ارزشیابی بر جشنواره‌ها را با رویکرد ارتقا و ‌فعال‌سازی کیفی فعال خواهیم‌ کرد. در این حوزه برگزاری کارگاه‌ها، ورک‌شاپ‌ها و برنامه‌های جنبی را نیز داریم. 
علاوه بر جشنواره‌ها دو اقدام دیگر در حوزه فعال‌سازی توسعه فرهنگ رضوی داریم؛ ابتدا سلسله همایش‌های پژوهشی در چهار استان و سپس برگزاری هفته‌های فرهنگی رضوی از دهه کرامت سال آینده را خواهیم داشت که هر هفته میهمان یک استان‌ خواهیم بود. 
سه همایش، جشنواره عکس و شعر را هم در بخش بین‌الملل برگزار خواهیم کرد. یکی دیگر از اقدامات ما جهت‌گیری‌های محتوایی برای توسعه مفاهیم ‌است و در تلاش هستیم در دوره جدید مدیریتی بنیاد، به موضوعاتی همچون سیره رضوی در مفهوم امامت و ثمره آن در جامعه، پرداختن به اسلام ناب محمدی، تبلیغات محوری دین با کلام امام رضا(ع) و فرهنگ‌ زیارت و اخلاق اسلامی ‌برای رسیدن به جامعه دینی تراز بپردازیم.» 
در ادامه محمدجواد قاسم‌پور دستیار مدیرعامل بنیاد امام رضا(ع) گفت: «اگر هر سال ایران به جشنواره امام رضا(ع) نیاز داشت امسال بیشتر از همیشه نیاز دارد. امام رضا، امام رئوف و مهربان است.
 از منظر من به عنوان یک طلبه تفاوتی برای جشنواره امام هشتم با سایر جشنواره‌ها قائلم و معتقدم باید دست در دست هم دهیم تا همه هنرمندان با تمام سلایق سیاسی و فرهنگی برای خدا و امام هشتم کار تولید کنند تا این آثار تولیدی به مصرف مردم برسد.»در پایان این نشست از پوستر بیستمین جشنواره بین‌المللی امام رضا(ع) رونمایی شد.