گروه فرهنگی/ با همکاری استانداری همدان و معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تفاهمنامه‌ای برای برگزاری تئاتر کودک و نوجوان همدان به امضا رسید.
 سیدعباس صالحی در این جلسه با تأکید بر اهمیت حوزه تئاتر کودک و نوجوان، گفت: برگزاری جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان نیازمند توجه دقیق به همه جوانب و دیدگاه کارشناسی است و آسیب‌شناسی دوره‌های گذشته می‌تواند در زمینه ارتقای کمی و کیفی سطح جشنواره تاثیرگذار باشد.
او توجه به بعد بین‌المللی این جشنواره را ضروری دانست و خاطرنشان کرد: از این مزیت باید در راستای رشد سطح تئاتر کودک و نوجوان بهره گرفت؛ بهبود کیفیت آثار تولید شده در حوزه کودک و نوجوان، در ارتقای سطح تئاتر بزرگسال هم تاثیر بسزایی دارد.
صالحی در ادامه خواستارفعالیت دائمی دبیرخانه جشنواره در بخش پژوهش تئاتر کودک و نوجوان شد.
در ادامه این جلسه سیدسعید شاهرخی استاندار همدان نیز ضمن اعلام آمادگی همدان برای برگزاری این جشنواره، تصریح کرد: این استان تجربه، ظرفیت و پتانسیل بالایی در برگزاری جشنواره‌ها و برنامه‌های بزرگ ملی و بین‌المللی دارد. توانمندی قابل توجه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان برای برگزاری رویدادهای بزرگ بین‌المللی از جمله جشنواره تئاتر کودک و نوجوان و جشنواره فیلم‌های ‌کودکان‌ و نوجوانان بخوبی گواه این موضوع است.
در ادامه حمیدرضا حاجی‌بابایی نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی هم با تأکید بر سابقه و تجربه درخشان همدان در حوزه فرهنگ و هنر، یادآور شد: تلاش استان برای برگزاری این جشنواره بین‌المللی در سطح مطلوب، باعث افتخار بوده و قابل تقدیر است، به همین منظور برای حمایت‌های همه‌جانبه در برگزاری جشنواره آمادگی لازم را داریم.
در بخش پایانی این جلسه سیدمجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تأکید بر لزوم برنامه‌‎ریزی برای بهره‌برداری حداکثری از جشنواره تئاتر کودک و نوجوان بویژه در بخش گردشگری، افزود: برگزاری این جشنواره شناخته شده، نیازمند مشارکت همه دستگاه‌های اجرایی مرتبط در استان است، باید برای تبدیل جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک ‌و نوجوان به عنوان یک برند فرهنگی و هنری برای همدان، برنامه‌ریزی‌های کارشناسی صورت بگیرد.
گفتنی است ،این تفاهمنامه به منظور برگزاری جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۴ به مدت سه دوره، میان استانداری همدان و معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به امضا رسید.

وصال روحانی
خبرنگار‌
هفتاد و چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کن پس از مدت‌ها انتظار از امشب (سه‌شنبه شب 15 تیر) در این شهر واقع در جنوب فرانسه آغاز می‌شود و پس از 11 روز نمایش قریب به 450 فیلم در بخش‌های مختلف، شنبه شب 26 تیر با اهدای جایزه نخل طلای برترین فیلم و توزیع جوایز سایر قسمت‌ها پایان می‌گیرد.
تعطیل شدن «کن 2020» به سبب مشکلات کرونایی بر اشتیاق هنر دوستان برای مشارکت در جشنواره امسال افزوده است اما ملاحظات مربوط به همین بیماری مهلک سبب شده نه تنها شیوه‌های بهداشتی حریف اول جشنواره امسال باشد بلکه مجریان کن فقط یک سوم ارقام سال‌های پیشین را به عنوان میهمان جشنواره امسال دعوت کنند و تجلی و درخشش زیر سایه ترسناک کرونا به کاری بسیار سخت برای آنها تبدیل شود.
در چنین جشنواره‌ای که ریاست هیأت ژوری آن به اسپایک لی کارگردان سیاهپوست و معروف مرد امریکایی سپرده شده امشب همه چیز با نمایش فیلم افتتاحیه به حرکت در می‌آید. این فیلم، کار موزیکالی است که لئوز کاراکس فرانسوی در سال 2020 ساخته و نام «آنت» را بر آن نهاده و اگر در اکران جهانی آن تأخیری بزرگ افتاده به سبب تبعات رواج «کووید 19» و تمایل و اصراری است که کاراکس بر نخستین مرتبه پخش آن در جشنواره کن داشت و طبعاً‌ آن را از جشنواره منحل شده «کن 2020» به جشنواره در آستانه آغاز امسال سوق داد.
جای جای و نکته به نکته «آنت» با ایده‌های کاراکس آمیخته و در عین حال ما با فیلمی طرف هستیم که سهم ران مائل و راسل مائل شرکای کاراکس در نوشتن فیلمنامه کاملاً محسوس نشان می‌دهد و موزیک و ترانه‌های سروده شده توسط همین دو برادر است که «آنت» را به پرواز در آورده و به یکی از مدعیان جدی فتح نخل طلای امسال تبدیل کرده است. تصویربرداری و تدوین این فیلم به ترتیب با کارولین شامپتیه و نلی کوئه‌تیر بوده و در میان بازیگران اصلی فیلم آدام درایور امریکایی و ماریون کوتیار فرانسوی هم قرار دارند. هشت استودیوی مختلف در تولید و توزیع این فیلم مشارکت داشته‌اند و توقع‌ها و نظرات مثبت در ارتباط با آن را به پرواز درآورده و به یکی از مدعیان جدی فتح نخل طلای امسال تبدیل کرده است. اگر بخواهید داستان «آنت» را به اختصار بدانید، باید متذکر شویم که راجع به یک هنرمند استندآپ کمدی با بازی آدام درایور است که همسرش (ماریون کوتیار) یک هنرمند درجه اول اپرا و یک خواننده سوپرانو است. همه چیز برای این زوج هنرمند خوب به پیش می‌رود تا اینکه صاحب یک فرزند دختر می‌شوند و نام آنت را بر او می‌گذارند و این دخترک صاحب استعدادهای ویژه و بارزی است که نه فقط خودش را بلکه پدر و مادر هنرمندش را به سمت و سوی چیزهایی ناشناخته می‌راند و به برخی دردسرهای بزرگ می‌اندازد. این اولین فیلمی است که کاراکس فرانسوی به زبان انگلیسی ساخته هر چند در بخش‌هایی از آن به زبان فرانسوی هم تکلم و برخی آوازها با این زبان اجرا می‌شود. این فیلم در راستای بین‌المللی و چندین و چند فرهنگی بودنش در کشورهای بلژیک، آلمان، فرانسه و امریکا تصویربرداری شده و از انجل هنرمند زن موسیقی بلژیک هم دراین فیلم استفاده شده است.
فرصت‌هایی عالی برای دیدن بهترین‌ها
جشنواره کن امسال که فیلم جدید اصغر فرهادی به‌نام «یک قهرمان» هم از شرکت‌کنندگان بخش مسابقه آن است و باید حافظ اعتبارش به عنوان جشنواره نخست سینمای دنیا و حتی بالاتر از جشنواره ونیز و برلین باشد، فرصت‌های مناسبی را برای دیدن فیلم‌های جالب متعددی را برای هنردوستان فراهم آورده است. این فرصت نه تنها با شرکت دادن 24 فیلم متنوع در قسمت مسابقه بلکه با پخش آثاری از سینماگران مطرح در سایر بخش‌های جشنواره فراهم آمده است و از این قبیل کارها باید به فیلم «سیستم زیرزمینی مخملی» ساخته جدید تاد هینز امریکایی و «اعلام شرایط اضطراری» به کارگردانی هان جائه ریم از کره جنوبی در قسمت خارج از مسابقه و همچنین اکران کارهایی همانند «فریب» ساخته آرنو دسپلپین فرانسوی، «مرور دوباره جی‌اف‌کی» به کارگردانی اولیور استون امریکایی و «پرورش یکشنبه» کار اوا هوسون انگلیسی در بخش تازه‌ای از جشنواره که نام Premiere را بر آن گذاشته‌اند، اشاره کرد.
امید فرانسوی‌ها به یک پیروزی خانگی
کن امسال بخش‌های معمول و همیشگی‌اش مانند «نوعی نگاه»، «دو هفته کارگردان‌ها»، «هفته بین‌المللی منتقدان» و «اکران‌های ویژه» را هم دارد اما در بازگشت به سوژه فیلم‌های بخش مسابقه بیان نکاتی ضروری می‌نماید. فرانسه میزبان و مجری جشنواره کن سال‌هاست می‌کوشد جایزه نخل طلای آن را تصاحب کند اما چنین مهمی در 35 سال اخیر کمتر تحقق یافته و فاتحان این جشنواره سه ربع قرنی اغلب از سایر کشورها بوده‌اند. امسال سالی است که فرانسه علاوه بر فیلم «آنت» ساخته لئوز کاراکس به چند فیلم دیگر خود هم در بخش مسابقه چشم دارد تا شاید در سایه حضور موفقیت‌آمیز آنها طعم فتح کن را از نو بچشد. این فیلم‌ها عبارت‌اند از: «شکستگی» ساخته کاترین کورسینی، «فرانسه» به کارگردانی بروند دو مونت و «پاریس، منطقه 13» کار زاک اودیارد پرتجربه هر سه فیلم فقط به‌نام فرانسه و به عنوان نمایندگان کشور میزبان گام در رقابت امسال گذاشته‌اند و فرانسوی‌ها ترجیح می‌دهند که اگر قرار است نخل طلای 2021 در کشورشان بماند به یکی از همین فیلم‌ها برسد و نه به «آنت» که یک محصول مشترک است و اضافه بر فرانسه اسم آلمان و بلژیک هم به عنوان تهیه‌کنندگان آن در بروشورهای جشنواره آمده است چنین وضع و وصفی برای فیلم «آنفلوانزای پتروف» به کارگردانی کریل سربرنیکوف روسی، «آرامش‌ناپذیر» ساخته یواخیم لافوس بلژیکی، «داستان همسر من» به کارگردانی ایلدیکو انیه‌دی مجاری و «تیتا» کار جولیا دوکورنائوی بلژیکی هم صدق می‌کند زیرا همگی محصول مشترک هستند و یکی از کشورهای شریک در تولید آنها فرانسه عنوان شده و حتی «سه طبقه» کار جدید نانی موره‌تی ایتالیایی محصول مشترکی از کشور او و فرانسه معرفی شده است. چنین مناسبات و ارتباطاتی سبب شده است خط و نقش فرانسه در جشنواره خانگی‌اش پررنگ‌تر از تمامی ادوار اخیر جشنواره باشد و با وجود این فشردگی رقابت در کن که همیشه و در هر یک از سنوات این جشنواره برقرار بوده و امسال هم با ازدیاد فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه محسوس‌تر شده به گونه‌ای که یک پیروزی غیرفرانسوی دیگر در مهم‌ترین بخش جشنواره (گزینش بهترین فیلم) آن قدرها هم دور از ذهن نیست و چندان اسباب شگفتی
نخواهد شد.

بهمن نامورمطلق
رئیس فرهنگستان هنر
آلیس با اینکه به سرعت می‌دوید ولی به جلو پیش نمی‌رفت. ملکه متوجه می‌شود و به او می‌گوید: حتماً از دنیایی آمده که بسیار کُند حرکت می‌کند.
«در دنیایی که به سرعت در حال حرکت است شما برای آنکه در جایی که هستید بمانید، باید تا آخر عمر بدوید و برای اینکه از جایی‌ که هستید جلوتر بروید، مجبورید سرعت خود را از این هم تندتر کنید.»[1]
از دیرباز گفته‌اند که زمان و سرعت امری برساخته و نسبی هستند. امروزه همه می‌دانند یکی از ویژگی‌های دنیای معاصر، سرعت گرفتن سرعت است. پیش افتادن مضمون اصلی زندگی و هنر تلقی می‌شود. شیء مطلوب به فراوانی یافت نمی‌شود و آن چیزی که آسان و فراوان باشد، شیء مطلوب نیست. شیء مطلوب همواره به نایاب یا کمیاب بودنش تعریف می‌شود و به همین دلیل لازم است برای کسب آن از دیگران پیش افتاد. برای پیشی گرفتن، باید عناصری مهیا گردد؛ از مهم‌ترین آنها انتخاب مسیری درست، پیوستگی در حرکت و سرعت است. بنابراین سرعت از لوازم زندگی رقابتی امروزی محسوب می‌شود.
    در جهانی که سرعت آن به سرعت در حال افزایش است، اگر عادت به کندی وجود داشته باشد، نه‌فقط پیشروی وجود ندارد، بلکه حفظ جایگاه کنونی نیز ممکن نیست. لوییس کارول این موضوع را به‌خوبی در قرن نوزدهم، که قرن آغاز علم‌گرایی و سرعت‌گرایی است، در داستان «آلیس در سرزمین عجایب» طرح می‌کند. همانطور که در بخش آغازین یادداشت به نقل از این داستان آمده است، سرعت در مقابل «کندی» قرار می‌گیرد. حکما برای کندی حرکت، از وجود موانعی درونی یا بیرونی یاد می‌کنند. برای مثال، اگر فردی بخواهد خود را با سرعت به مقصدی برساند، دو عامل وی را تهدید به کندی می‌کند: نارسایی‌های درونی مانند بیماری‌ها یا معلولیت‌ها و یا موانعی طبیعی یا انسانی در بیرون، مانند کوه یا عده‌ای از آدم‌ها.     برای حرکت و سرعت داشتن، توانایی، انگیزه و شرایط مناسب لازم است. برای همه اینها نیاز به نظم و قاعده ضروری می‌نماید. فقط در یک وضعیت قابل پیش‌بینی می‌توان امید و انگیزه داشت و در وضعیتی آشوبناک و غیرقابل پیش‌بینی که بر پایه تصادف و روابط شکل بگیرد، نمی‌توان انگیزه‌ای را انتظار داشت. در این صورت، تکرار، کندی و کجی پیش می‌آید و افراد نیازی نمی‌بینند برای رسیدن به شیء مطلوب، مراحل و ضوابطی را طی نمایند و به خود زحمت حرکت بدهند، چه برسد به سرعت و یا شتاب.     با این حال، جهان با شتابی روزافزون، در عرصه‌های گوناگون علمی، صنعتی، اجتماعی، شهری، ... در حرکت است. بی دلیل نیست که از واژه شتاب و شتاب‌دهنده تا این حد در جهان معاصر استفاده می‌شود. امروزه شتاب‌دهنده یکی از واژه‌های پربسامد در حوزه زندگی علمی و کسب‌وکار به شمار می‌رود؛ زیرا موضوع، سرعت دادن به فکرهای مستعد برای تبدیل شدن آنها به شرکت‌های بزرگ سودمند برای جامعه است. بنابراین، سرعت عنصری مهم در همه جنبه‌های زندگی انسان معاصر است و گریز و گزیری از آن نیست.
    حذف از مهم‌ترین عناصر سرعت محسوب می‌شود. در روایت‌شناسی با حذف حشو و زواید است که روایت سرعت پیدا می‌کند و با شتاب پیش می‌رود؛ برعکس، هنگامی که روایت نه به رویداد، بلکه معطوف به توصیفات می‌شود، کند و آهسته پیش می‌رود. روایت‌شناسان بزرگی مانند ژنت در این خصوص مطالب زیادی را مطرح کرده‌اند. این اصل روایت‌شناسانه به همه امور زندگی قابل تعمیم است. در صناعت ادبی نیز ایجاز موجب سرعت می‌گردد، همانطوری‌که اطناب سبب کندی می‌شود. در این مورد پالایش کردن، یعنی حذف هدفمند عناصر و پدیده‌های زاید، از شیوه‌های مهم و اصلی به‌شمار می‌رود.
    تراکم نیز از لوازم سرعت محسوب می‌شود. سرعت فقط با حذف صورت نمی‌گیرد، بلکه بهترین نوع سرعت شکل تراکمی آن است. چکیده کردن همه آن چیزی که ضروری است، موجب شتاب می‌شود. لازم است اشاره شود که سرعت و شتاب با شتابزدگی فرق دارد. شتابزدگی همراه با فقدان تفکر و تأمل تعریف می‌شود، اما شتاب الزاماً بدون برنامه یا تأمل نیست و در صورتی‌که همراه با دانش و اندیشه، برنامه و هدف باشد کارساز می‌گردد. در سرعت همه‌چیز متراکم می‌شود.
      آینده از آن کسانی است که بتوانند سرعت را در مناسب‌ترین جنبه‌های زندگی و شغل بیشتر در اختیار داشته باشند. سرعت کسب و انتقال اطلاعات، امروزه با میلی ثانیه سنجیده می‌شود و رقابت میان سرویس‌های مجازی بر سر کمتر کردن آن با شدت ادامه دارد. دیگر، عرصه رقابت در سرعت، انواع خودرو نیستند، بلکه دستیابی و انتقال اطلاعات است. هرکس زودتر بتواند به اطلاعات مورد نظر دسترسی داشته باشد و آن را منتقل نماید، پیروز میدان خواهد بود. به عبارت دیگر، نبرد سرعت نبردی جدی و تعیین‌کننده به شمار می‌آید. به همین دلیل، یکی از عناصری که در آموزش نسل آینده در برخی از کشورها مورد تأکید قرار می‌گیرد، آموزش سرعت است.
    به گفته یکی از صاحب‌نظران، «جهان، سرعت را برگزیده است.» امروزه، هرکس سرعت بیشتری دارد فرصت‌های مناسب‌تری را کسب می‌کند. بسیاری از آزمون‌های دوره معاصر، مانند امتحانات مدارس و کنکورها، بیش از پیش بر سرعت متمرکز شده‌اند. هرکس با سرعت بیشتر پاسخ پرسش‌ها را بدهد امکان موفقیت بیشتری دارد. همه‌چیز در برخی از کشورها بسیج شده‌اند تا از موانع سرعت بکاهند و بر تسهیلات آن بیفزایند. مهم این است که ادوات و لوازم امروزی برپایه سرعتی خاص ساخته می‌شوند و ابزارآلات تسهیل‌گر سرعت بیشتر هستند. هرکس بتواند از تمام قابلیت‌های آنها، برای مثال گوشی همراه، با سرعت بیشتری بهره ببرد، از امتیاز ویژه‌ای در مقایسه با دیگران برخوردار خواهد بود. هرکس بتواند نسبت به دیگران پاسخی صحیح‌تر و در عین حال سریع‌تر ارائه نماید، پیش افتاده است.
    اگر در گذشته سرعت براساس جابه‌جایی صورت می‌گرفت و تعریف می‌شد، امروزه شاید بتوان گفت سرعت بیشتر بدون جابه‌جایی مادی تعریف می‌شود. این درست است که سرعت در حمل و نقل مهم و اساسی است، اما سرعت در فضای مجازی به مراتب مهم‌تر تلقی می‌گردد و هرآینه نیز بر اهمیت آن افزوده می‌شود. بنابراین موضوع و فضای سرعت نیز بسیار تعیین‌کننده است. عرصه رقابت از یک دوره به دوره دیگر می‌تواند متفاوت باشد یا کاملاً متحول گردد. امروزه عرصه فضای مجازی بیش از دیگر فضاها، میدان رقابت‌ها، ازجمله رقابت در سرعت شده است.
   سرعت نیز برای خود قواعدی دارد و براساس مکانیسمی خاص شکل می‌گیرد. همانطوری‌که کندی متأثر از عوامل اصلی درونی و بیرونی است، سرعت نیز با دو عامل درونی و بیرونی میسر می‌شود. اگر جامعه ای یا یک بخش از آن دچار کندی شده است باید علت آن را جست. اگر ما در پاره‌ای از موارد مانند تولید هنری دچار مشکل کندی هستیم، باید عواملی را که موجب این کندی شده‌اند، شناسایی و با اتخاذ تمهیداتی چون موارد زیر، برطرف نماییم:
•دادن انگیزه کافی.
•رفع نارسایی‌های درونی حوزه هنر.
•برطرف کردن موانع قانونی.
•ایجاد شرایط هموار برای توسعه خارجی.
   بی‌شک در این زندگی پرشتاب، انسان معاصر نیازمند لحظات آرام‌بخشی نیز هست که به دور از شتاب و سرعت به خویش بپردازد. به این پرسش که آیا سرعت گرفتن سرعت موجب خوشبختی است یا نه، نمی‌توان به‌راحتی پاسخ داد؛ اما می‌توان گفت که بی‌گمان کندی و جاماندگی، شوربختی را در پی خواهد داشت؛ زیرا یافتن شیء مطلوب، فرصتی است که از دست می‌رود.     در هر صورت برای اینکه کشورها بتوانند وضعیت فعلی خود را حفظ کنند لازم است بدوند و اگر خواسته باشند به پیش روند باید با سرعت زیاد و هوشمندانه بدوند، زیرا اگر جهت و مسیر را اشتباه بروند این بیم وجود دارد که از صحنه رقابت برای همیشه حذف شوند. در این صورت، فقط باید امید داشته باشند رقبا نیز اشتباه کنند تا اشتباه آنها جبران شود. بهتر است یادآوری شود که موضوع، شتابزدگی نیست، بلکه شتاب بدون شتابزدگی مورد توجه است. هیچ معلوم نیست این سرعت تا چه اندازه پیش می‌رود، اما این موضوع مشخص و مبرهن است که هر جامعه یا قشر یا فردی که نتواند خود را با سرعت زمان خود هماهنگ نماید، جا می‌ماند. جا ماندن یعنی از دست دادن فرصت‌های بی‌شمار.  [1] - برنامه‌ریزی سناریووار، حلقه پیوند میان آینده و استراتژی. متس لیندگرن و هانس بندهولد. ترجمه هایده هادوی. دفتر پژوهش‌های فرهنگی، 1395، ص21.

گروه فرهنگی/ نشست رسانه‌ای مجید رجبی‌معمار مدیرعامل خانه هنرمندان ایران با عنوان «مروری بر فعالیت‌های خانه هنرمندان ایران در دوران کرونا» صبح روز گذشته (دوشنبه ۱۴ تیر) در تالار استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این نشست که به‌صورت مجازی و در قالب لایو صفحه اینستاگرام برگزار شد عملکرد خانه هنرمندان در ایام همه‌گیری ویروس کرونا تشریح شد.
رجبی معمار از تعطیلی عرصه نمایش در این نهاد گفت و از نمایش «بازگشت افتخار‌آمیز مردان جنگی» که سال گذشته در سالن انتظامی روی صحنه رفت به‌عنوان تنها نمایش اجرا شده در سال گذشته یاد کرد. امسال نیز دو نمایش «پس از برخورد جسم سخت به سر» کار سجاد داغستانی و «هیچ میان ما» سیاوش پاکراه به‌صورت رایگان اجرا شد. ۱۳ نمایشگاه از جمله نمایشگاه «تصویرسال»، عکس‌های فیلم «درخت گردو»، «صلح را باید از کودکی آموخت»، «تهران از منظر هنرمندان»، نمایشگاهی از آثار استاد ممیز به مناسبت پانزدهمین سالگرد درگذشت او و... در این ایام برگزار شد. مدیرعامل خانه هنرمندان در ادامه از تمرکز بر فعالیت‌های برخط وفضای مجازی سخن گفت.51 پادکست هنری با عنوان اساطیر یونان به کارشناسی سیاوش پاکراه، ۱۲ برنامه تخصصی با عنوان آگراندیسمان با حضور هنرمندانی همچون امیر اثباتی، داوود شهیدی، کامبیز صبری، جمال عرب‌زاده، یدالله کابلی و واحد خاکدان در حوزه‌های مختلف همچون نقاشی، مجسمه سازی، طراحی، طراحی صحنه و لباس تئاتر، سینما، تصویرگری، عکاسی و خوشنویسی، «دوشنبه‌های سینما»، «سخن» در حوزه ادبیات و شعر، «خشت» در حوزه معماری، «بندباز» در حوزه نمایش، «تجسم» در حوزه هنرهای نمایشی، «آهنگ» شامل موسیقی لایو و... از جمله برنامه‌هایی است که طبق گفته رجبی معمار به طور تخصصی در اینستاگرام خانه دنبال می‌شود. طبق اطلاعات ارائه شده در این نشست برگزاری بزرگداشت چهره‌های برجسته عرصه فرهنگ و هنر از جمله برنامه‌های خانه هنرمندان در ایام همه‌گیری کرونا بود که از این برنامه‌ها می‌توان به یادبود نجف دریابندری، خسرو سینایی، منوچهر طیاب، اکبر عالمی و عبدالوهاب شهیدی اشاره کرد.
 در بخش دیگر این نشست، صحبت‌های رجبی معمار روی موضوع شرایط سخت مالی و منابع درآمدی خانه هنرمندان تمرکز یافت. او در این باره گفت: «سال گذشته بسیار سخت بود و شاید مجبور می‌شدیم عملاً خانه را تعطیل کنیم زیرا نیازهای اولیه ما تأمین نمی‌شد.» به‌گفته رجبی معمار پس از رایزنی‌های فراوان در نهایت 3 میلیارد از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری به خانه هنرمندان کمک شد. این در حالی است که طبق گفته او «اداره یک‌سال خانه هنرمندان ایران، نگهداری گالری‌ها، هزینه پرسنل و سایر هزینه‌های جاری حداقل مبلغی بین 10 تا 12 میلیارد تومان می‌طلبد. این رقم صرفاً برای هزینه‌های مستمر کافی است نه تولید محتوا.» آن طور که رجبی معمار در این نشست عنوان کرد درآمدهای خانه هنرمندان ایران به 6 تا 8 درصد ماقبل کرونا کاهش یافته و اغلب منابع درآمدی این نهاد از جمله اجاره سالن‌ها، درصدی از فروش بلیت نمایش‌ها، اجاره رستوران‌ها و... تعطیل بوده است. به گفته او در چنین شرایطی امسال خانه هنرمندان به جز سه میلیون تومان در قالب هنرکارت برای هنرمندان هیچ‌گونه کمک مالی دریافت نکرده است. مدیرعامل خانه هنرمندان از مشورت نکردن مسئولان ستاد کرونا و ارشاد با هنرمندان در تصمیم‌گیری برای تعطیلی مراکز فرهنگی گلایه کرد و گفت: «چرا جلسات تخصصی با حضور اهالی و خبرگان هر رشته برگزار نمی‌شود تا بتوان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی حداقل پیوستار فرهنگ و هنر به نوعی ادامه پیدا کند. برای مثال ظرفیت تماشاگران نمایش‌ها به 30 درصد کاهش یابد اما تعطیل نشود.» رجبی معمار در پایان این نشست با اشاره به انتظارات اهالی هنر از رئیس‌جمهوری جدید و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: «این توقع از رئیس‌جمهوری منتخب وجود دارد که شرایط سخت هنرمندان را درک کند و وزیر فرهنگ و ارشادی آگاه به مسائل هنر و هنرمندان و دغدغمند را معرفی کند.»