واشنگتن اگزمینر (امریکا)
جو بایدن با احراز اکثریتی کم جان و لب مرزی دارای اکثریت کرسی‌ها در مجلس نمایندگان است. اما او که در سوگند ریاست جمهوری خود تأکید کرد، قصد دارد رئیس جمهوری میانه رو باشد، اکنون اعلام کرده خواهان ایجاد تغییرات وسیع در امریکا است. اما آیا با این همه تغییر، می‌توان گفت او میانه رو است؟

اکونومیست (بریتانیا)
دور نیست زمانی که ارزهای دیجیتالی باعث ایجاد تغییرات گسترده در نظام اقتصادی و پولی جهان شوند. بویژه که به نظر می‌رسد دولت‌ها نیز اندک اندک در حال کشیده شدن به چنین ارزهایی هستند. اما این نوع ارز نیز مشکلات خود را خواهد داشت و با احتیاط باید گام‌ها را در این خصوص برداشت.

اشپیگل (آلمان)
به دلیل اعمال قرنطینه‌ها و ماندن دانش‌آموزان در خانه و استفاده از فضای مجازی برای آموزش، کودکان که به اجبار در حالتی از انزوا قرار گرفته اند، دچار مشکلات روحی زیادی هستند. تحقیقات نشان می‌دهد از هر سه کودک یکی از آنها مبتلا به افسردگی شده است. اما در چنین شرایطی والدین چه باید انجام دهند.

زهره صفاری/ آمار کشته‌ها و مجروحان حمله تروریستی مدرسه «سیدالشهدا» کابل در حالی از مرز 150 نفر گذشته است که به رغم ادعای مقامات افغانستانی برای مقصر خواندن طالبان، سخنگوی این گروه تروریستی در توئیتی دخالت در این جنایت را رد کرده و داعش را مسئول این کشتار وسیع خوانده است.
به گزارش «وال استریت ژورنال»، این حمله که بسیاری از کارشناسان آن را نخستین تکانه‌های خروج نظامیان امریکایی و سلطه طالبان بر افغانستان می‌دانند، حدود ساعت 4 عصر شنبه، در زمان تعطیلی مدرسه «سیدالشهدا» در منطقه دشت برچی در حوزه سیزدهم امنیتی کابل و در شیفت تحصیلی دختران افغان، با سه انفجار پیاپی رخ داد که در پی آن شمار زیادی از دانش‌آموزان و رهگذران به خاک و خون کشیده شدند.
به گفته شاهدان، بمب نخست در یک مینی ون بیرون ساختمان مدرسه منفجر شد و به فاصله 10 دقیقه بعد، انفجار دو بمب دیگر افرادی را که برای کمک آمده بودند، زخمی و زمینگیر کرد.
به گزارش روزنامه «هشت صبح» جاوید یکی از کسانی که در محل انفجار حاضر بود، انفجارهای دشت برچی را هولناک ترین لحظه عمرش می خواند و می گوید: «زمان انفجار در دانشگاه بودم. وقتی وارد دفتر شدم، دیدم دو همکارم گریه می کنند و متوجه خبر شدم، بسرعت به محل حادثه که یکی از اقوام نزدیکم در آن درس می خواند رفتم، صحنه‌هایی دیدم که دل سنگ را هم خون می کند، هر گوشه ای جنازه ای افتاده بود و یکی بالای سر او می گریست. پیرمردی را دیدم که اشک از لابلای ریش های سفیدش فرومی چکید و می گفت خط دخترم را شناختم اما نمی توانم خودش را پیدا کنم. آنجا محشر غوغا بود، عین محشر، تا چشم کار می‌کرد، چشمه خون بود و دخترانی که در خون خود می غلطیدند. چطور می توان این صحنه ها را دید و به زندگی عادی بازگشت؟» به گزارش «طلوع نیوز»، بیشتر دانش‌آموزانی که در انفجار دشت برچی جان باختند، از خانواده‌های فقیری بودند که در این منطقه به عنوان یکی از محروم‌ترین بخش‌های کابل زند‌گی می‌کردند. برخی از آنها برای امرار معاش خانواده خود در کنار بزرگترهای خانواده قالیبافی می کردند تا به امید آینده ای بهتر، هزینه تحصیل خود را فراهم کنند. یکی از آنان دختری به نام کامله بود که تنها دختر باسواد خانواده‌اش بود و می‌خواست با درس خواندن زند‌گی پدرش را سروسامان دهد اما با همه آرزوهای ناتمامش در دل خاک خوابید. مادر کامله، در مراسم خاکسپاری او مویه می کرد: «دخترم شبها قالی می بافت و روز درس می خواند. اما ببینید عاقبتش به کجا رسید!» هر چند خانواده‌های این دانش‌آموزان می‌گویند دیگر امیدی به آینده ندارند و نمی دانند با عادی شدن اوضاع می‌توانند فرزندان شان را دوباره به مدرسه بفرستند یا نه، اما دختران دشت برچی می گویند، این حملات اراده آنها را برای آموختن سست نخواهد کرد، زیرا می دانند هدف کسانی که این گونه به دختران دانش آموز حمله می کنند همین است که آنها بی سواد بمانند. مدینه نیک‌زاد، یکی از دانش‌آموزانی که از این حمله نجات یافته‌است، می گوید: «از هرجایی‌ که افتادیم دوباره برمی‌خیزیم .» همکلاسی او فروزان هم می گوید: «هرگز تسلیم نمی‌شویم.» مبینا، دانش‌آموز مدرسه ای دیگر در دشت برچی تأکید کرد که این‌گونه حمله‌ها نمی‌تواند جلو پیشرفت دختران را بگیرد: «باعزم جزم‌تر وارد میدان می‌‎شویم. سلاح ما قلم ما خواهد بود. ما با سلاح قلم به جنگ آن‌ها می‌رویم. خوب فهمیدیم که از ما می‌ترسند و برای همین از پشت خنجر می‌زنند.»
محکومیت گسترده داخلی و بین‌المللی
سنگ‌اندازی طالبان در روند مذاکرات صلح بین الافغانی و افزایش خشونت‌طلبی این گروه تروریستی به رغم تعهدات خود برای تضمین صلح، انگشت اتهام دولت افغانستان را در بروز فجایعی مانند کشتار مدرسه «سیدالشهدا» به سمت طالبان نشانه رفته است. به نوشته رویترز، «اشرف غنی»، رئیس جمهوری این کشور با محکوم کردن طالبان گفت: «طالبان با گسترش این جنگ و خشونت نامشروع یک بار دیگر نشان داد که تا چه حد بر حل صلح‌آمیز و ریشه‌ای بحران حال حاضر کشور بی اهمیت است و سعی در پیچیده کردن آن دارد. آنها توان مقابله در میدان نبرد را ندارند و مکان‌های عمومی و مدارس دختران را هدف قرار می‌دهند. این جنایت را بی پاسخ نمی‌گذاریم.» به نوشته سایت روزنامه «هشت صبح» افغانستان، «عبدالله عبدالله»، رئیس شورای عالی مصالحه ملی نیز در بیانیه‌ای نوشت: «بدون شک هیچ گروه تروریستی غیر از طالبان امکان انجام عملیات تروریستی با این وسعت را ندارد.» «حامد کرزی» رئیس جمهوری پیشین افغانستان نیز این رویداد را دشمنی با مردم افغانستان دانست. سایت روزنامه «صبح کابل» نیز از بیانیه خانواده‌های قربانیان حادثه این مدرسه پس از خاکسپاری عزیزان‌شان نوشت که خانواده‌ها در این بیانیه خواهان ورود دادگاه بین‌المللی لاهه به این پرونده شدند. آنها همچنین از نهادهای ملی و بین‌المللی خواستند تا بی طرفانه ابعاد این جنایت را بررسی کنند.
«راس ویلسون»، دیپلمات ارشد امریکا در افغانستان نیز با محکومیت این حمله در توئیتی نوشت: «این جنایت نابخشودنی علیه کودکان آسیبی بزرگ به آینده افغانستان است که قابل تحمل نیست.» هیأت معاونت سازمان ملل (یوناما) و پاکستان که در همسایگی افغانستان خواهان برقراری صلح بین الافغانی و تضمین پایان خشونت طالبان در منطقه است این حمله را محکوم کردند. اتحادیه اروپا نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد: «این حمله فقط به مردم افغانستان نبود بلکه حامیان برابری حقوق زنان و دختران و تحصیلات کودکان را نشانه رفته است. ما خواستار آتش بس فوری هستیم.» «استفانو پوتیکورو»، نماینده ارشد غیرنظامی ناتو در افغانستان این حمله را ناجوانمردانه خواند و سفارت بریتانیا در کابل نیز در بیانیه‌ای خواستار توقف کشتار کودکان در حملات تروریستی شد. سازمان جهانی «یونیسف» نیز با اشاره به کشته و مجروح شدن شمار زیادی از دانش‌آموزان با محکومیت قاطع این حمله در سایت خود اعلام کرد: «خشونت در مدارس قابل پذیرش نیست. مدارس باید همواره مأمن صلح باشند تا کودکان بتوانند در امنیت در آن تحصیل کنند. یونیسف به طرف‌های درگیر تأکید می‌کند که بر قوانین حقوق بشر بین‌المللی پایبند بوده و امنیت کودکان را تضمین کنند.»

بنفشه غلامی/ دوباره آتش استقلال طلبی در روح و جان اسکاتلندی‌ها شعله ور شد. حزب ملی اسکاتلند، به رهبری «نیکولا استورجن» در انتخابات پارلمانی بریتانیا، در هجومی طلایی، نقشه‌های انتخاباتی را به رنگ زرد، رنگ این حزب، آراست و وعده داد، نخستین زمان ممکن رفراندوم دیگری برای استقلال از بریتانیا برگزار خواهد کرد. به‌گزارش «فایننشال تایمز»، حزب ملی اسکاتلند در این انتخابات موفق شد، 64 کرسی را از آن خود کند که نسبت به انتخابات قبل دو کرسی بر کرسی‌های این منطقه از بریتانیا افزوده شده است که برای پارلمانی با 129 کرسی قابل توجه است. اما این حزب تنها یک کرسی دیگر لازم داشت تا بتواند اکثریت مطلق پارلمانی را از آن خود کند. رویدادی که مخالفان استقلال اسکاتلند از بریتانیا با انگشت گذاشتن بر آن تأکید کردند، حزب ملی اسکاتلند، به‌خاطر این مسأله نخواهد توانست تغییراتی را که می‌خواهد ایجاد کند، به تنهایی پیش ببرد و نیاز به موافقت سایر احزاب خواهد داشت. این در حالی است که حزب سبزها که 8 کرسی در این انتخابات به‌دست آورده، گرایش‌هایی نزدیک به حزب ملی اسکاتلند دارند و در دوره قبل نیز با وجود برخی اختلاف نظرها در ائتلاف با یکدیگر بودند. این چیزی بود که «نیکولا استورجن» در سخنرانی پیروزی خود به آن اشاره کرد و گفت: هر دو حزب (حزب ملی اسکاتلند و حزب سبز) متعهد به برپایی رفراندوم دیگری برای استقلال هستند.»
او همچنین تأکید کرد: «جانسون نخواهد توانست مانع این رفراندوم شود.» این در حالی است که روز جمعه در حالی که همه منتظر اعلام نتایج انتخابات بودند، «بوریس جانسون»، نخست‌وزیر انگلیس، در مصاحبه‌ای با روزنامه «دیلی تلگراف» که متن آن شنبه منتشر شد، برپایی یک همه پرسی جدید در شرایط فعلی را اقدامی «غیر مسئولانه» خوانده بود. البته نخست‌وزیری انگلیس دیروز ترجیح داد سکوت کند و در قبال سخنرانی هیجان برانگیز «استورجن»، زن سرسخت اسکاتلندی کلامی بر زبان نیاورد. در همین ارتباط «پولیتیکو» در تحلیلی نوشته است: «شاید استورجن امیدی که به دستیابی به اکثریت پارلمانی داشت را از دست داده باشد، اما سخنرانی او نشان داد، وی هنوز امید پررنگی به استقلال از بریتانیا دارد. در این راه بوریس جانسون که آشکارا مخالف استقلال اسکاتلند است، باید راهکاری جدید برای مخالفت خود پیدا کند. او طی یک سال گذشته بسیار تلاش کرد، با افزایش خدمات رفاهی و درمانی برای اسکاتلندی‌ها، آنان را ترغیب کند، دست از استقلال طلبی بردارند. اما این انتخابات و حمایت مردمی از حزب ملی اسکاتلند نشان داد، مردم این خطه هنوز تمایل به استقلال دارند.
 حزب محافظه کار، حزب «بوریس جانسون» در این انتخابات 31 کرسی به دست آورد که درست مشابه تعداد کرسی‌های آن در انتخابات 2016 است. این در حالی است که حزب کارگر دو کرسی از کرسی‌های خود را از دست داد و 22 کرسی به‌دست آورد. لیبرال دموکرات‌ها نیز 4 کرسی کسب کردند. میزان مشارکت مردمی دراین انتخابات 63.2 درصد بود که بالاترین مشارکت مردمی در دو دهه اخیر محسوب می‌شود.

ادامه از صفحه اول
در حالی که امواج، رنگ‌ها و تبار ویروس، ابزاری برای توصیف وضعیت از نظر سیاستگذاران بهداشتی است و دلالتی بر کنترل همه‌گیری ندارد؛ اما به نظر می‌رسد تفسیر رنگ و موج‌های همه‌گیری در ذهن عموم، شامل جامعه و مسئولان به شیوه‌ای دیگر صورت می‌گیرد که این شیوه متفاوت درک و تفسیر می‌تواند خطر گسترش همه‌گیری را افزایش دهد. مروری بر یک سال گذاشته نشان می‌دهد که هرگاه در سراشیب یک موج قرار گرفته‌ایم و شهرها از وضعیت پرخطر خارج شده‌اند، تهدید بیماری دست‌کم گرفته شده و تمایل برای عادی نشان دادن وضعیت و کنترل شده فرض کردن همه‌گیری فزونی یافته است. با فروکش کردن هر موج هشدارها کم می‌شود، محدودیت‌های نیم‌بند برداشته می‌شود و در این بی‌اعتنایی خطرساز، به ناگهان موج دیگری از همه‌گیری جامعه و نظام سلامت را غافلگیر می‌کند؛ غافلگیری‌ای از آن‌ دست که در موج چهارم بیمارستان‌ها گنجایش خیل بیماران را نداشتند و کار به برپایی بیمارستان صحرایی و طرح درمان در منزل به عنوان چاره‌ این وضعیت دشوار کشید.
این تجربه چند بار تکرار شده و چون آزموده را آزمودن خطاست، انتظار می‌رود دیگر خطاهای گذشته تکرار نشود و برای پیشگیری از گسترش همه‌گیری و کنترل وضعیت، با درس گرفتن از تجربیات دشوار و تلخ پیشین، تدابیر جدی و مؤثرتری اندیشیده شود. تدابیری که ضمن آن این باور در ذهن جامعه و مسئولان اصلاح شود که کاهش موارد تشخیص داده شده به معنی کنترل همه‌گیری نیست و تهدید بیماری همواره وجود دارد و هر بی‌اعتنایی و مسامحه‌ای به بدتر شدن وضعیت می‌انجامد. وضعیتی که تاکنون حاصلش جامعه‌ای با دو میلیون و ششصد هزار نفر مبتلا و هفتاد و چهار هزار نفر جانباخته است، و سوگوار و مضطرب چشم به آینده‌ای غیرقابل پیش‌بینی دوخته است. جامعه‌ای که ویروس‌های جدید، زودتر از سهم واکسن گریبانگیرش می‌شود، دست‌کم نباید فریفته رنگ‌بندی موقتی و فرونشستن امواج همه‌گیری شود. واقعیت موجود این است که تهدید کرونا در کمین ماست و تغییر رنگ‌ها از این تهدید نمی‌کاهد. بنابراین لازم است برنامه‌های کنترل و پیشگیری از همه‌گیری کووید تا اعلام رسمی پایان پاندمی کرونا با دقت و وسواس اجرا و پیگیری شوند.
مسلماً آنچه در بهبود اوضاع و نجات جامعه از وضعیت پرخطر و ناپایدار کنونی تعیین‌کننده است، واکسیناسیون همگانی و سریع است به‌طوری که همه گروه‌ها شامل پرخطر و کم‌خطر به واکسن مطمئن و مؤثر و رایگان دسترسی پیدا کنند؛ از این رو لازم است برای پایان دادن به همه‌گیری مرگبار کرونا، این مطالبه عمومی با جدیت دنبال شود.

«عمران خان»، نخست‌وزیر پاکستان در سفر به عربستان، با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان و معاون رئیس شورای وزیران و وزیر دفاع این کشور در کاخ «السلام» در شهر جده دیدار کرد.
به‌گزارش خبرگزاری عربستان «واس»، دو طرف در این دیدار بر تعمیق روابط دو کشور تأکید کرده و گسترش و تحکیم هرچه بیشتر همکاری و هماهنگی دوجانبه در زمینه‌های مختلف را مهم ارزیابی کردند. طرفین در این نشست، ضمن بررسی راه‌های تقویت روابط اقتصادی و تجاری بین دو کشور، در مورد همکاری‌ها برای تحقق اهداف مشترک دو کشور، توافق کردند. آنان همچنین بر لزوم تلاش‌های مشترک جهان اسلام برای مقابله با افراط‌گرایی و خشونت، تنفر از فرقه گرایی و دستیابی به صلح و امنیت بین‌المللی و تداوم تلاش‌های مشترک برای مبارزه با پدیده تروریسم تأکید کردند. این در حالی است که به‌گزارش «شفقنا» به نقل از «العرب» محافل خلیج‌فارس معتقدند: «سفر عمران خان به عربستان سعودی و استقبال از وی در سطح بالا به معنای آن نیست که اوضاع به حالت قبل بازخواهد گشت بلکه سران سعودی می‌خواهند میزان جدیت خان را به‌عنوان یک متحد راهبردی واقعی برای عربستان پس از بازگشت به کشورش بسنجند.»

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

دیدار ماراتنی از خلیج‌ فارس

امیر فهد طرح صلح هفت ماده‌ای خود را در ۷ اوت ۱۹۸۱ اعلام کرد که بعداً طرح امیر فهد نامیده شد. هدف از این طرح واداشتن اجلاس سران عرب که مقدمه‌سازی برای برگزاری آن شروع شده بود، به پذیرفتن این طرح بود. در این شرایط جدید، ملک حسن دوم بنا به درخواست پادشاهی عربی سعودی در نوامبر ۱۹۸۱ به اجلاس سران عرب در شهر فاس مغرب دعوت کرد. سوریه این نشست را به‌دلیل عدم موافقت با برخی نکات طرح [فهد] تحریم کرد. همان زمان به رئیس‌جمهوری اسد گفتم چرا در این اجلاس شرکت نمی‌کنیم تا نکاتی از طرح را که نمی‌پسندیم، رد کنیم. اسد گفت ضرورتی ندارد در یک زمان، با دو پادشاه در افتیم. سال ۱۹۸۱، پس از خروج مصر و عدم موفقیت اجلاس سران عرب و عمیق‌تر شدن تقسیم جهان عرب در پیرامون جنگ عراق - ایران، تغییر خطرناکی را در موازنه قوا به نفع اسرائیل بروز داد. این تحول با ورود ریگان به کاخ سفید همراه شد که وزیر خارجه‌اش با سرعت، یادداشت تفاهم همکاری استراتژیک میان امریکا و اسرائیل را برای مقدمه چینی اقدام خطرناکی در منطقه امضا کرد.
دیدار از خلیج‌فارس: نگرانی‌های بزرگ و توافق‌های اندک
رئیس‌جمهوری اسد در این مقطع مجموعه دیدارهای سیاسی را آغاز کرد که هدف آن، محدودسازی جنگ عراق - ایران و تلاش برای رهانیدن همبستگی عربی از وضعیت تردیدآمیز خود بود. این دیدارها از کشورهای عربی خلیج فارس و یمن شمالی و جنوبی و سپس الجزایر و لیبی انجام شد و من در همه آنها همراه اسد بودم. حضور من در این دیدارها موجب شکل‌گیری زودرس تجربه اطمینان‌آوری برای من از ویژگی‌های رهبران عرب و تجربه‌ای اطمینان آورتر نسبت به‌ کار رئیس‌جمهوری اسد شد. دیدار دوره‌ای ماراتنی رئیس‌جمهوری از کشورهای خلیج‌فارس در ذیل تعریف راهبردی او از نقش سوریه در میهن عربی می‌گنجید که مبتنی بر روابط تکاملی میان «کشورهای حامی» و «کشورهای رویارو [با اسرائیل]» بود. فلسفه این روابط تکاملی بر «همبستگی عربی» و نگاه به امنیت قومی عربی به‌عنوان یک منظومه متکامل در رویارویی با اسرائیل بنا نهاده شده بود، از این خاستگاه و آبشخور که منازعه عربی - اسرائیلی قضیه اساسی همه کشورهای عضو اتحادیه عرب است.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

ادامه پاورقی خاطرات بولتون را در سایت ایران آنلاین (ion.ir) بخوانید.