میترا جلیلی
خبرنگار
سیستم حمل‌ونقل هوایی در شرف تغییری بزرگ است به گونه‌ای که می‌تواند تصور ما را درباره حمل‌ونقل در شهرها، آن هم در آینده‌ای نه چندان دور به کلی تغییر دهد. پروژه‌های متعددی که تاکنون در زمینه حمل‌ونقل هوایی در جهان مورد مطالعه و بررسی و آزمون و خطا قرار گرفته، هرچند با بن‌بستی به‌نام «کرونا» برخورد کردند و فاصله‌ای یک تا دوساله از اهداف خود گرفتند اما گفته می‌شود بزرگ ترین پروژه مشترک اروپا و امریکا قرار است کاملاً بموقع به سرانجام برسد و با راه‌اندازی خدمات تاکسی پرنده بین‌شهری در اتحادیه اروپا، شاهد پرواز نسبتاً پرتعداد خودروها بر فراز اروپا تا پایان سال 2022 باشیم.
یک طرح بلندپروازانه
توسعه خودروهای پرنده در اروپا در قالب پروژه Urban Air Mobility )UAM) دنبال می‌شود که عملاً بزرگ ترین طرح هوایی در نوع خود محسوب می‌شود. می‌توان گفت که نام این پروژه درواقع عبارتی جذاب برای نوع جدیدی از مسافرت هوایی و حمل‌ونقل مدرن است، عبارتی که پیشرفته‌ترین و پیشگام‌ترین‌های هنر را با تکنولوژی و فناوری‌های مربوط به باتری خودروهای پرنده و پهپادها ترکیب کرده و شاهد پیشرفت‌های چشمگیر حوزه روباتیک، ماشین‌های دیداری (machine vision) و هوش مصنوعی (AI) در این پروژه خواهیم بود. نتیجه نهایی این طرح بزرگ، می‌تواند یک بازنگری اساسی در نحوه حرکت و سفرهای بشر در شهرها و اطراف آن درآینده باشد.
این طرح درواقع کنسرسیومی از ۱۷شرکت، سازمان و شهرداری در امریکا و اروپاست و همه اعضای این کنسرسیوم با ناسا، آژانس فضایی امریکا فعالیت دارند تا با استفاده از تجربیات این آژانس، بتوانند با کمترین میزان خطا در سیستم حمل‌ونقل هوایی اتحادیه اروپا تأثیرگذار باشند.
این پروژه در سال آینده میلادی و به‌دنبال بیش از صدها ساعت تست پرواز بر فراز شهرهای هلند، اسپانیا و بریتانیا، نهایی خواهد شد. به این ترتیب احتمالاً تا پایان ۲۰۲۲ شاهد پیشرفتی چشمگیر در تعداد تاکسی‌هایی که پرواز می‌کنند و نیز پهپادهایی که مسافران و بارها را جابه جا می‌کنند، خواهیم بود.
در واقع «ناسا» طرح‌های حمل‌ونقل شهری هوایی خود را با ۱۷کمپانی توسعه داده است که از این کمپانی‌ها می‌توان به بوئینگ، اوبر و Air Map اشاره کرد و قرار است راهکارهای حمل‌ونقل هوایی در مناطق پرتراکم و پرجمعیت در قالب طرح UAM ارائه شود.
اگر این طرح بخوبی اجرا شود می‌تواند در سراسر اروپا حمل بسته‌های کوچک، سرویس‌های تاکسی، سرویس‌های دارویی ازجمله آمبولانس پرنده و همچنین ارسال بار به مناطق روستایی ازطریق خودروهای پرنده انجام شود. این تاکسی‌ها در مسیرهای پرترافیک می‌توانند بسیار کارآمد باشند و در شرایط اضطراری جان بیماران یا مجروحان را نجات دهند. البته اتحادیه اروپا اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۲ همچنان تعداد این تاکسی‌های پرنده بسیار کمتر از میزان پیش‌بینی شده قبلی خواهد بود اما اگر همه چیز بخوبی پیش برود می‌توان امیدوار بود که در آینده‌ای نه چندان دور، این اتحادیه میزبان تعداد قابل توجهی خودروی پرنده شود.
«رابرت پیرس»، دستیار مدیر هوانوردی ناسا گفت: ما امیدواریم بزودی چشم‌انداز مورد انتظار وسایل نقلیه کوچکتر خلبانی و بدون خلبان را که خدمات متنوعی در اطراف شهرها و مناطق روستایی ارائه می‌دهند، شکل واقعی به خود بگیرد. ناسا تلاش کرده است تا شرکت‌های مختلفی را که قصد تولید و بهره‌برداری از وسایل نقلیه هوایی یا خدمات پشتیبانی دارند، برای افزایش توانمندی‌ها گرد هم آورد و در عین حال به سازمان هواپیمایی فدرال(Federal Aviation Administration) کمک کند تا بهترین شیوه‌ها و مقررات را در این زمینه ارائه دهد.
وی افزود: آزمایش فناوری توسعه برای بررسی سناریوهای مربوط به آزمایش پرواز، کمک به جمع‌آوری داده‌ها و ارزیابی آمادگی می‌تواند یک رقابت رسمی را در سال 2022 آغاز کند.
در این پروژه، کمپانی‌هایی همچون
 ANRA Technologies که در زمینه نرم‌افزارهای پهپادها فعالیت دارد، نقشی حیاتی دارند. Joby Aviation هم به‌عنوان بخشی از این چالش بر ارائه وسیله نقلیه برای پرواز تمرکز خواهد کرد. در همین حال کمپانی‌های بوئینگ، NFT Inc، Prodentity و Zeva در زمینه تبادل اطلاعات ارائه دهنده خودرو کار خواهند کرد و بقیه شرکت‌ها نیز همگی در زمینه توسعه شبیه‌سازی فضای هوایی فعالیت خواهند داشت.
سرمایه‌گذاری ۸۰میلیارد یورویی
اما طرحUAM چگونه شکل گرفت؟ در پاسخ باید گفت که این طرح پیشرو درواقع بخشی از یک طرح بزرگ‌تر به شمار می‌رود که چندین سال قبل در اتحادیه اروپا به تصویب رسید. طبق گزارش مجله خبری زد دی نت، این طرح بخشی از برنامه و چشم‌انداز افق ۲۰۲۰(Horizon 2020) اتحادیه اروپا به شمار می‌رود. طرح «افق ۲۰۲۰» عملاً بزرگ‌ترین برنامه تحقیقاتی و نوآورانه اتحادیه اروپا تاکنون است که در ۸سال گذشته حدود ۸۰میلیارد یورو سرمایه جذب کرده است. در سال ۲۰۱۴ کمیسیون اتحادیه اروپا با جمع‌بندی تحقیقات و پژوهش‌های پیشین اتحادیه اروپا به این نتیجه رسیدند که این منطقه نیاز به یک استراتژی مشخص و واحد دارد تا با جذب سرمایه گذاری‌های مورد نیاز، در دنیای فناوری و نوآوری بتواند در جهان با کشورها و مناطق پیشرو رقابت کند که سرانجام نتیجه این تلاش‌ها به تصویب طرح و برنامه افق ۲۰۲۰ اروپا منجر شد. اعضای پارلمان اروپا اعتقاد داشتند که هرگونه تحقیقات و پژوهش در واقع سرمایه‌گذاری برای آینده محسوب می‌شود بنابراین پژوهش را در قلب طرح اتحادیه اروپا برای رشد مشاغل هوشمند با رشد پایدار و فراگیر قرار دادند. درواقع اروپا با این طرح که به هرکسی اجازه ورود و سرمایه‌گذاری در آن داده می‌شود تلاش کرد تا موانع نوآوری را در این منطقه از میان بردارد. طرح بزرگ افق ۲۰۲۰ اتحادیه اروپا در زمینه سلامت و پزشکی، ابداع و نوآوری و... تلاش‌هایی داشته و یکی از بخش‌های آن هم به خودروهای پرنده و حمل‌ونقل هوایی درون شهری اختصاص دارد. در همین راستا این اتحادیه تلاش کرده است تا قوانین مربوط به هواپیماهای بدون سرنشین را هماهنگ کند، تلاشی که توانایی بالقوه تجاری در بخش‌های پهپاد و طرح UAM را به بالفعل تبدیل خواهد کرد.
 اما چرا نام این طرح بزرگ افق ۲۰۲۰ اتحادیه اروپاست اما خودروهای پرنده از پایان ۲۰۲۲ بر فراز این منطقه پروازی جدی خواهند داشت؟ درواقع اعضای پارلمان با این طرح تصمیم گرفتند که تا سال ۲۰۲۰ ساخت خودروهای پرنده کوچک را به مرحله‌ای جدی برسانند و پرواز آزمایشی خودروها را آغاز کنند و پس از ۲سال آزمون و خطا، تا پایان سال ۲۰۲۲ مردم این منطقه خودروهای پرنده کاربردی را بر فراز آسمان برخی از شهرها ببینند. موضوعی که هرچند اتحادیه اروپا بر انجام بموقع آن تأکید دارد اما بسیاری معتقدند به‌دلیل شیوع کرونا احتمالاً اجرای این طرح کمی بیشتر طول خواهد کشید.
پروازهای موفق خودروها در آسمان
خودروها و تاکسی‌های پرنده پیش از این هم به‌صورت آزمایشی بر فراز برخی شهرهای اروپا پرواز کرده‌اند و به‌عنوان مثال شاهد پرواز موفق یک تاکسی پرنده با نام ولوکوپتر (Volocopter) در شهر اشتوتگارت آلمان بوده‌ایم. پرواز کوتاه یک تاکسی هوایی ۱۸ موتوره بر فراز یک سیتی سنتر که قبلاً هم پروازهای کوتاه آزمایشی در نمایشگاه جهانی CES، دوبی و آلمان داشت و نگاه سرمایه‌گذاران بزرگی مانند دایملر را به خود جلب کرد. همچنین استارتاپ انگلیسی «ورتیکال ایرو اسپیس» موفق شد یک تاکسی پرنده را که به‌صورت عمودی از زمین برخاسته و فرود می‌آید، مورد آزمایش قرار دهد. این تاکسی هوایی از سه‌چرخ و چهار پروانه در جلو و عقب برخوردار است و طراحان امیدوارند که روزی قابلیت پرواز بدون نیاز به خلبان را در این تاکسی طراحی کنند.
همچنین پیش از این قرار بود در رویداد ورزشی المپیک تابستانی ۲۰۲۴ فرانسه، تاکسی‌های پرنده میزبان مسافران و توریست‌ها باشند. هرچند با شیوع کرونا و دست و پاگیر بودن آن برای انجام طرح‌های تحقیقاتی، معلوم نیست چه سرانجامی برای این طرح رقم خواهد خورد. البته برخی معتقدند این طرح اتحادیه اروپا می‌تواند فرانسه را روسفید کرده و بموقع از تاکسی‌های پرنده خود رونمایی خواهد کرد اما برخی دیگر با دیده تردید به این موفقیت می‌نگرند. حال باید منتظر ماند و دید آیا واقعاً آسمان اروپا تا پایان ۲۰۲۲ و آسمان فرانسه تا سال ۲۰۲۴میزبان خودروهای پرنده خواهد شد یا نه؟

عمادالدین پاینده‌/ کورد مهیر مأمور ارشد سازمان اطلاعات مرکزی امریکا (سیا) در سال 2000 طی یادداشتی به تشریح و تجلیل از نقش سیا در تأسیس و تأمین مالی مخفیانه رادیو اروپای آزاد به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین ابتکارات ایالات متحده در پیروزی بر بلوک شرق در دوران جنگ سرد می پردازد. او در بررسی علل و عوامل زمینه ساز نفوذ عمیق این پروژه در کشورهای بلوک شرق و ایجاد نارضایتی‌های گسترده مردمی تصریح می‌کند از همان ابتدا نیز برای سیا مشخص بود که واکنش اتحاد جماهیر شوروی و آلمان شرقی به این پدیده نوظهور محکوم به شکست است؛ به دیگر سخن، این مأمور سابق سیا مدعی است زمانی که ایالات متحده در [دهه] 1950 به سرمایه‌گذاری عظیم در زمینه توسعه زیرساخت ارتباطی (مخابره و تقویت فرکانس)، تأسیس دفاتر تحریریه خبر، تربیت نیروی رسانه‌ای و طراحی اصول برجسته‌سازی پدیده‌های اجتماعی پرداخت، کاملاً واضح و مبرهن بود که پاسخ حاکمیت متمرکز و غیرمنعطف کمونیسم به این اتفاق چیزی جز دست یازیدن به مداخلات مرسوم فیزیکی همچون: دستگیری، پرونده سازی، ترور و نظایر آن نیست؛ تو گویی برای مواجهه با پدیده ای که به‌صورت نمایی تکثیر می‌شود، اصرار بر استفاده از حساب سرانگشتی داشته باشی. بدین ترتیب، در طول دهه 1950 میلادی، رادیو اروپای آزاد روزانه هزاران نفر را به جمع مشتاقان سرمایه‌داری می‌افزود، حال آنکه دولت‌های مرکزی بلوک شرق‌ در خواب نوشین بامدادی خود‌ روزانه یک شهروند را به جرم کار کردن برای این رسانه به‌صورت فیزیکی مورد بازجویی قرار می‌دادند.
در بررسی تاریخچه مواجهه کشورهای در حال توسعه با فناوری‌های نوظهور بویژه در زمینه ICT این منطق را می‌توان مشاهده کرد؛ هنگامی که اینترنت به‌عنوان یک موجود نوپدید روی میز تصمیم‌سازی قرار می‌گیرد، سودای تشکیل کمیته‌ها، کمیسیون‌ها و شوراها در سر پرورانده می‌شود؛ غافل از اینکه در بهترین حالت، زمانی اولین خروجی کاغذبازی‌های پرطمطراق بدنه سیاستگذاری به ثمر می‌نشیند که درچشم برهم زدنی دنیای فناوری عرصه‌های بلاکچین، اقتصاد پلتفرمی و هزاران چیز دیگر را درنوردیده که بواقع مسلماً تراژدی شبکه ملی اطلاعات در ایران نیز از قاعده یادشده مستثنی نیست؛ «شبکه ملی اطلاعات» شاید مبهم ترین سیاستی باشد که در قبال فناوری‌های تحول آفرین ارتباطی و اطلاعاتی تا به حال اندیشیده شده است و مواجهه مردم با این عبارت سه کلمه‌ای به مثابه جایگزین اینترنت بین‌الملل نیز محصول همین ابهام فراگیر باشد؛ ابهام و سردرگمی بیش از هر چیز نه از حیث ماهیت بلکه، از نظر استراتژی و خط مشی کلان یک کشور برای ابراز وجود در مناسبات بین‌المللی. این پرسش که از شبکه ملی اطلاعات چه می‌خواهیم یا چه دغدغه‌ای ما را به اتخاذ چنین سیاستی رهنمون ساخته است(فلسفه وجودی)، مسلماً مقدم بر چیستی و چگونگی اجرای طرح است. شاید وقتش رسیده باشد که از هزارتوی درصدها عبور کنیم و بار دیگر به جای اندیشیدن درباره میزان تحقق که اساساً بحثی بی‌پایان است، به چرایی و منطق وجود این تحقق بپردازیم. اگر نقطه آغاز جلسات سیاستی جهت تعیین حدود و ثغور شبکه ملی اطلاعات و راهبردهای اجرایی برای تحقق آن در کشور را سال 1395 قرار دهیم، با تصویب و ابلاغ سند طرح کلان و معماری در سال 1399، عملاً کشور یک بازه زمانی چهارساله را صرف قانونمند کردن پدیده ای کرده است که فهم ما از آن در بهترین حالت محصول چهار سال قبل است؛ چهار سال با تمام تحولات فناورانه و اقتصادی آن که عملاً پیشنهادات سیاستی گذشته را در کسری از ثانیه بی اثر یا کم اثر می سازد. در ماه های اخیر، برخی دولت ها توانستند در تعامل با غول های فناوری(فیس بوک، گوگل و توئیتر) به توفیقاتی دست یابند. از معرفی رسمی نماینده قانونی فیس بوک در ترکیه گرفته تا اینکه گوگل پذیرفت در استرالیا تابع مدل درآمدی و دستورالعمل اجرایی نهاد تنظیم‌گر این کشور در زمینه انتشار اخبار بر بستر پلتفرم خود باشد. به راستی آیا مراد دستگاه حاکمیت کشور از معماری شبکه ملی اطلاعات حصول اهدافی از این دست بوده است؟ برقراری چنین تعاملاتی به خودی خود نیازمند نگارش اسناد بالادستی، نگاشت نهادی و بوروکراسی‌های عریض و طویل نیست.
به نظر می‌رسد مواجهه خلاق و فعال با «شبکه ملی اطلاعات» به‌عنوان یک مسأله عمومی‌ چنانچه هدفگذاری خود را بر مفاهیمی چون استقلال و خودکفایی قرار دهد‌ الزاماً از مسیر فهم منطق لایه‌ها در حکمرانی فضای مجازی   می گذرد. در غیر این صورت، هر چه به نگارش درآید چیزی جز سند آرزوهای دست نیافتنی نخواهد بود. برای مثال، دغدغه توسعه محتوای بومی با همه متعلقات خود(اعتلای فرهنگ، اشاعه زبان و...) با وجود آنچه می‌نماید به طور همزمان با دغدغه داشتن پلتفرمی برای انتشار و اشاعه این محتوا، کیفیت و مزیت رقابتی در لایه سرویس و ظرفیت درون زا در لایه زیرساخت به‌صورت تودرتو گره می‌خورد؛ این چیزی است که مفهوم لایه‌ها یا رویکرد Modularity بیان می‌کند. همگرایی در عصر دیجیتال یعنی تئوری همه چیز؛ یعنی قورباغه(محتوا) نماوا(سرویس) را در اسنپ(سوپراپ/پلتفرم) با ترافیک نیم بها (زیرساخت) ببین، اگر در گذشته به سادگی تصور می‌شد که داشتن یک محتوای محبوب (مثلاً یک مجموعه نمایشی) یا نهایتاً یک شبکه تلویزیونی بر بستر ماهواره‌ها، پرچم و هویت ملی ما را با قدرت در عرصه افکار عمومی بین‌المللی نمایندگی می کند، امروزه می‌دانیم در زنجیره ارزش اینترنت پلتفرم‌ها به‌عنوان حلقه پیوند زیرساخت، سرویس و محتوا حرف اول را می زنند. بر این اساس، اگر بخواهیم سهم و نقش زبان و فرهنگ ایرانی‌ که یک مقوله کاملاً محتوایی است‌ را در فضای مجازی به میزان یک درصد ارتقا دهیم، به اکوسیستم بالغ و پویایی در زمینه پلتفرم‌های صوت و تصویر(VoD و UGC) نیاز داریم که به‌صورت ارگانیک خارج از مرزهای این کشور به جست‌و‌جوی مخاطب برخیزد؛ به دیگر سخن، برای تغییر دادن بازی در این عرصه پرشتاب، تنها قانونی که به کمک کشورها می‌آید، عبارت است از: Scale می کنم، پس هستم! یعنی، بودن در گرو رسیدن به مقیاس مخاطبان بیشتر است.
در حال حاضر شبکه ملی اطلاعات اسیر نوعی وضعیت خودنابودگری پایدار شده است که بی‌شباهت به تراژدی همدارها نیست. تراژدی همدارها یک تئوری اقتصادی است و موقعیتی را شرح می‌دهد که در یک سیستم منابع مشترک (همدار) بین مصرف‌کنندگانی وجود دارد که هر یک تنها با توجه به نفع شخصی خود عمل می‌کنند و به‌صورت مستقل و بر خلاف منفعت عمومی کل مصرف‌کنندگان، با فعالیت‌های جمعی خود این منابع را به اضمحلال سوق می‌دهند. نهادهای متعدد، کلیت واحد این سیاست را تکه تکه کرده و هریک خود را متولی تحقق بخشی از آن می دانند؛ این در حالی است که ملی کردن صنعت اینترنت بیش از آنکه شبیه حکایت پازل و قطعات جداگانه باشد، به اسباب بازی‌های لِگو می‌ماند. آجرهایی که نقش هر یک در ایجاد کلیت اثر به شکل تودرتو به یکدیگر گره خورده و ممزوج شده است. طرفه اینکه منفعت اقتصادی بخش مهمی از اجزای سازنده این ساختمان در گرو مصرف ترافیک اینترنت بین‌الملل (بخوانید اینستاگرام) در کشور است، در صورتی که در قسمت دیگری از اکوسیستم، عده ای برای دستیابی به یک درصد سهم بازار داخلی(تولید ترافیک ملی) دست و پا می زنند. در چنین شرایطی، بهترین نقطه تعادل بازی در جایی قرار می‌گیرد که هرازگاهی سندی در زمینه الزامات تدوین و ابلاغ شود و در پاسخ به آن نیز گزارشی درباره توسعه خطوط فیبر نوری و دکل‌های ارتباطی با N درصد ضریب تحقق، رسانه ای شود. معادل‌هایی که می‌تواند به بی نهایت میل کند.در چنین شرایطی، کاهش 25 درصدی اینترنت زیرساخت نیز سوپاپ اطمینانی است که تداوم این چرخه را تضمین می کند. توزیع یارانه‌ای برای جبران هزینه‌های اجرایی و عملیاتی اپراتورها که عملاً با خنثی ماندن در برابر ترافیک بین‌الملل و داخل، مهر تأییدی بر وضعیت حاکم بر روابط ذینفعان می‌زند.
ولی اگر اینگونه جزئیات فنی را کنار بگذاریم و شبکه ملی اطلاعات را در یک تعریف استاندارد جهانی به مثابه نوعی پارادایم اقتصاد سیاسی مبتنی بر ملی‌گرایی و حمایت گرایی در نظر بگیریم‌ این بار بر بستر شبکه جهانی اینترنت و فضای مجازی‌ چشم انداز تازه ای پیش رویمان گشوده می‌شود. اکنون در جای جای جهان می‌توانیم به سهولت مصادیقی از ملی‌گرایی دیجیتال بیابیم. موجودیت‌هایی که مرزهای ملی و منطقه‌ای خود را درنوردیده، ضمن کسب محبوبیت میان کاربران اقصی نقاط جهان، موفق به تغییر قواعد بازی حتی در زمین سیلیکون ولی شده‌اند. تیک تاک، ویچت، یاندکس، تلگرام و... توانستند با محوریت رقابت‌پذیری داخلی و بین‌المللی، تداوم در ایجاد مزیت‌های رقابتی و ارائه خدمات کاربردی، به طرز شگفت‌آوری در مناسبات سیاسی و اقتصادی فضای مجازی امضای خود را بر جای گذارند. این روندهای ساختارشکن اما، هرگز به واسطه اتکای صِرف بر فیلترینگ، نگارش اسناد و تولید قوانین، تشکیل شوراهای عالی و غیرعالی، تکه تکه کردن فضای مجازی (انطباق‌پذیری بالا به پایین) یا اختصاص یارانه‌های زیرساختی بی‌حساب و کتاب پا به عرصه وجود نگذاشته‌اند.

اگر شما هم هنگام کار با دستگاه‌تان از کندی اینترنت گلایه دارید و گاهی هم سرعت کم و لاک پشتی آن شمارا کلافه می‌کند، به‌جای عوض کردن اپراتور و هزاران راه دیگری که ممکن است به شما پیشنهاد شود بهتر است در سیستم خود یک دستکاری کوچک انجام دهید. به این ترتیب می‌توانید سرعت اینترنت خود را در یک چشم به هم زدن افزایش دهید و به کار خود برسید. به‌گزارش سایبرپلیس، یکی از راهکارهای افزایش سرعت اینترنت در سیستم‌ها و دستگاه‌های شما مدیریت Cacheآن هم به ساده‌ترین شکل ممکن است. درواقع دیتای اینترنت ذخیره شده موقتی Cashes نام دارد که توسط مرورگر‌هایی چون موزیلا، فایرفاکس، کروم، اکسپلورر و... استفاده شده تا بارگزاری هر سایتی را پس از مشاهده سایتی دیگر سرعت ببخشد.  این Cashes به‌طور اتوماتیک روی کامپیوتر شما ذخیره می‌شوند. اگر چه Cashes برای افزایش بخشیدن به سرعت اینترنت شما طراحی شده‌اند، اما برخی اوقات به‌دلیل فراتر رفتن از محدوده مجاز، کندی سرعت اینترنت را به‌همراه دارند که دراین صورت باید Cashes را پاک کنید تا سرعت اینترنت سیستم شما بهبود پیدا کند. انجام این مراحل هم بسیار ساده است.
مراحل پاکسازی Cashes
اما مراحل پاکسازی Cashes برای افزایش سرعت اینترنت کدام است؟ درگام نخست مرورگر Google chrome را باز کرده و دکمه‌های CTRL+SHIFT+DELETE را فشار دهید. گام دوم: گزینه‌های Temporary Internet Files، History و Cache data را انتخاب کنید. پاکسازی تاریخچه دیتا به شما کمک کرده تا در مواجهه با حملات هکرها ایمن بمانید. پس به توصیه من تمامی آنها را پاک کنید. گام سوم: روی گزینه Delete کلیک کنید.اینک با انتخاب Delete تمامی دیتای اینترنتی موقت، تاریخچه و دیتای پنهان از کامپیوتر شما حذف شده و سرعت اینترنتتان ارتقا می‌یابد.
استفاده از Device Manager
یکی دیگر از راهکارهای افزایش سرعت اینترنت سیستم شما استفاده از Device Manager است.  گام اول: در گام نخست و قبل از هر کار دیگری باید با کلیک راست روی My computer گزینه Properties را انتخاب کنید. گام دوم: حالا نوبت به انتخاب گزینه Device manager می‌رسد.گام سوم: در گام سوم و پس از انتخاب گزینه Device manager، پنجره جدیدی پیش رویتان باز خواهد شد که در‌این قسمت باید Ports را انتخاب کنید. گام چهارم: حالا نوبت به گزینه Communications Ports می‌رسد. این گزینه را انتخاب کرده و دو بار روی آن کلیک کنید.گام پنجم: در گام پنجم هم گزینه Port Settings را انتخاب کرده و گزینه Bit per second را به حداکثر ممکن و گزینه Flow Control را نیز به Hardware تغییر دهید. حالا دیگر کار تمام شده است. تمام این پروسه و مراحل را ذخیره کنید وسپس با انتخاب گزینه Restart، سیستم خود را مجدداً راه‌اندازی کنید.

رئیس مرکز ملی فضای مجازی:
نمی توانیم مردم را مجبور به استفاده از شبکه ملی اطلاعات کنیم

«اگر خدماتی که ارائه می‌کنیم کیفی‌تر و ارزان‌تر از شبکه جهانی ماهواره‌ای نباشد، نمی‌توانیم مردم را مجبور کنیم از شبکه ملی اطلاعات استفاده کنند.» به گزارش مرکز ملی فضای مجازی ابوالحسن فیروزآبادی دبیر شورای عالی فضای مجازی با بیان مطلب فوق و درباره سیاست این مرکز در خصوص اینترنت ماهواره‌ای، افزود: اینترنت ماهواره‌ای تحولی فناورانه است که شرکت‌های امریکایی سرمایه‌گذاری بسیار سنگینی درباره آن داشته‌اند و قطعاً این خدمت در بسیاری از نقاط کشور که پوشش مخابراتی نداریم می‌تواند استفاده شود و باید حتماً در آن حوزه‌ها از این قابلیت استفاده شود.
وی گفت: اما بحثی که وجود دارد این است که ما در تعریف شبکه ملی اطلاعات و در حوزه ارتباطی و فناوری اطلاعات می‌خواهیم استقلال خود را داشته باشیم و این نگرانی وجود دارد که اگر ما در داخل خدمات موردنیاز مردم را با قیمت مناسب‌تر و کیفی‌تر از شبکه جهانی ماهواره‌ای ارائه نکنیم دلیلی ندارد مردم از شبکه ملی اطلاعات استفاده کنند و قطعاً به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای می‌روند.
رئیس مرکز ملی فضای مجازی افزود: ما در این مرکز طرح و برنامه‌ای را مدنظر داریم که براساس آن شبکه‌های ارتباطی ثابت و همراه باید بشدت توسعه پیدا کند و ما همچنان در زمینه منظومه‌های ماهواره‌ای به‌دلیل قابلیت‌های کشورمان در حوزه ساخت و پرتاب ماهواره در نظر داریم بتوانیم با مشارکت بخش خصوصی طرحی آزمایشی را در قالب منظومه ماهواره‌ای در کشور داشته باشیم که البته شاید این منظومه نتواند آن قابلیت‌های لازم را فراهم کند.
وی اضافه کرد: اما در حال مطالعه‌ایم تا بتوانیم با کشور‌های دیگری از جمله چین، روسیه و ترکیه و با سرمایه‌گذاری مشترک در کنار منظومه ماهواره‌ای امریکایی، منظومه ماهواره‌ای غیرامریکایی را هم داشته باشیم و از خدمات آن استفاده کنیم.
فیروزآبادی درباره جزئیات مصوبه اخیر شورای عالی فضای مجازی درباره نحوه برخورد با نشر اکاذیب در فضای مجازی گفت: دنیا با بحران نشر اخبار جعلی، کذب، تهمت و افترا در فضای مجازی روبه‌رو است و در جهان تمهیداتی پیش‌بینی کرده‌اند که چه کسی بتواند برخورد کند.
وی تأکید کرد: متولی در خصوص رسانه‌های جمعی و مطبوعات مشخص است و در این رابطه در سندی که داشتیم تعیین تکلیف شد، اما ما در فضای مجازی شاهدیم که برخی رسانه‌ها با هویت‌های ناشناس به انتشار اکاذیب می‌پردازند و قواعدی برای ارزیابی اخبار و سایت‌های خبری باید وجود داشته باشد که ما در حقیقت در این سند رده‌بندی سایت‌های خبری و تشخیص اخبار واقعی از غیرواقعی را به عهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گذاشتیم.
فیروزآبادی افزود: درباره فیک نیوز‌ها نیز که اثر اجتماعی، منطقه‌ای و ملی دارد صداوسیما موظف شد برای مردم فوراً رفع ابهام کند و البته یک سری تقسیم بندی‌های دیگری هم انجام شده است که مشابه آن در کشور‌های توسعه یافته وجود دارد و برآمده از تجربه بشری برای زیست در فضای مجازی است.

برای اولین بار
به‌روزرسانی ماهواره‌های موقعیت‌یاب در فضا ممکن شد

شرکت لاکهید مارتین سازنده ماهواره‌های موقعیت‌یابی جی پی اس برای اولین بار به‌روزرسانی این ماهواره‌ها در فضا و بدون نیاز به تعویض کامل آنها را ممکن کرد. به گزارش مهر، معمولاً ماهواره‌ها به گونه‌ای که قابل به‌روزرسانی باشند، طراحی و ساخته نمی‌شوند و بدین منظور باید یک ماهواره را به طور کامل از مدار خارج کرده و ماهواره‌ای جدید را جایگزین آنها کرد. اما شرکت لاکهید مارتین برای اولین بار به‌روزرسانی سخت افزاری ماهواره‌های موقعیت‌یابی مکانی جی پی اس خود را در فضا ممکن کرده است. به گفته اریک براون مدیر ارشد واحد استراتژی مأموریت‌های فضایی نظامی لاکهید مارتین، به‌روزرسانی ماهواره‌های جی پی اس این شرکت از همین هفته آغاز می‌شود و خدمات لجستیک ویژه‌ای به همین منظور در نظر گرفته شده است. برای ممکن کردن این روند بخشی از ماهواره‌های جی پی اس موسوم به LM۲۱۰۰ بازطراحی خواهند شد. این بازطراحی به طور اساسی در نسل جدید ماهواره‌های جی پی اس موسوم به جی پی اس ۳ اف انجام می‌شود. در حال حاضر سه ماهواره از این نوع در فضا در حال گردش به دور زمین است و قرار است در آینده بر تعداد آنها افزوده شود.
با ارتقای فناوری به‌روزرسانی ماهواره‌های جی پی اس، نصب پردازنده‌ها و حسگرهای تازه‌ای روی آنها ممکن خواهد شد. این کار عمر مفید ماهواره‌ها و کارآیی آنها را افزایش داده و به کاهش قابل توجه هزینه‌های مادی صرف شده برای تولید و اداره ماهواره‌ها می‌انجامد. لاکهید مارتین می‌گوید به فناوری مورد نیاز برای به روز کردن ماهواره‌هایی با وزن ۲۳۰۰ تا ۶۵۰۰ کیلوگرم در فضا دست یافته و در حال مذاکره با شرکت Aerojet Rocketdyne برای تسهیل این روند است.

ترامپ به دنبال مجازات غول های فناوری

رئیس‌جمهوری سابق امریکا در کنفرانس اقدام سیاسی محافظه کاران، دولت‌های ایالتی را تشویق کرد با تصویب قانون به مجازات غول‌های فناوری بپردازند که صداهای محافظه کار را خاموش می‌کنند.
به گزارش ایسنا، دونالد ترامپ در نخستین سخنرانی عمومی خود از زمان ترک کاخ سفید و در آخرین روز کنفرانس اقدام سیاسی محافظه‌کاران که در اورلاندوی فلوریدا برگزار شد، گفت: اگر آزادی بیان نداشته باشیم، همه تمهیدات یکپارچگی انتخابات در سراسر جهان هیچ ارزشی ندارند. اگر جمهوریخواهان برای گفتن حقیقت و افشای فساد سانسور شوند، ما دموکراسی نخواهیم داشت و تنها استبداد چپگرا برایمان می‌ماند.
ترامپ بر سر حذف شدن حسابش در فیس بوک و توئیتر به‌دلیل نقض سیاست‌های این شبکه‌های اجتماعی، مکرراً شرکت‌های فناوری را به سانسور متهم کرده است.
ترامپ گفت: زمان شکستن انحصار شرکت‌های بزرگ فناوری و احیای رقابت منصفانه فرا رسیده است. بخش ۲۳۰ که [مربوط به] مقررات اینترنت است و به‌عنوان بخشی از قانون رعایت اخلاق در ارتباطات ۱۹۹۶ تصویب شده است، باید لغو شود.
بخش ۲۳۰ به وب سایت‌ها اجازه می‌دهد به ساماندهی محتوا در پلتفرم‌هایشان بپردازند. همچنین برای محتوایی که توسط کاربران منتشر می‌شود، مصونیت داشته و مورد پیگرد قانونی قرار نمی‌گیرند. رئیس‌جمهوری سابق امریکا گفت: اگر دولت فدرال حاضر به اقدام در این باره نیست، در این صورت هر ایالت در این اتحادیه که ما رأی داریم باید شرکت‌هایی مانند توئیتر، گوگل و فیس بوک را هر زمان که صداهای محافظه کار را خاموش می‌کنند، هدف مجازات‌های بزرگ قرار دهند.
براساس گزارش بیزنس اینسایدر، ترامپ به ران دسنتیس، فرماندار فلوریدا اشاره کرد که اوایل فوریه پیشنهادهای جدیدی را مطرح کرد که براساس آن، از تعلیق حساب نامزدهای سیاسی توسط شبکه‌های رسانه اجتماعی جلوگیری می‌شود و این شرکت‌ها برای هر روز از تعلیق شدن حساب، جریمه خواهند شد.