«بعد‌از ظهر 15 اردیبهشت 1351، بلیت‌های 50، 100، 200 و 300 ریالی فروخته شده. آغاز بازی با نیم ساعت تأخیر. بیقراری برای تماشای «ادسون آرانتس دوناسیمنتو» ملقب به پله متولد سال ۱۹۴۰ در ترس کوراکوس برزیل، روی سکوهای استادیوم صد هزار نفری که روز یکشنبه 25 مهر 1350 افتتاح شده، بی‌تابی.... گل دقیقه 21 پله. ولی پرویز میرزا حسن هشت دقیقه بعد گل تساوی را می‌زند. یک - یک. به درازا کشیده شدن زمان استراحت بین دو نیمه به نیم ساعت. مردود اعلام شدن سه گل سانتوز (اعتراض پله و بی‌انصاف خواندن داور). تساوی تا هشت دقیقه به پایان. شادمانی ما. خوش بینی مفرط. خوش دلی کاغذی. سادگی. برگشتن ورق. طوفان برزیلی. چهار گل در هشت دقیقه پایانی درون دروازه. شامل دو گل دیگر از پله. پیروزی 5-1 برزیلی‌ها. هو شدن بازیکنان خودی توسط تماشاگران. هورا کشیدن برای سلطان و همراهانش. مربی سانتوز می‌پرسد:«چرا تیم منتخب شما پنج گل دریافت کرد؟» و در پاسخ:«تیم اصلی‌ ایران در سفر بسر می‌برد»، می‌پرسد: «مگر شما فقط یک تیم دارید؟» این جملات خاطره حمیدرضا صدر تحلیل‌گر فوتبال از روزی است که سلطان فوتبال، ورزشگاه یکصد هزار نفری را با 3 گل فتح کرد. اردیبهشت 1351 چه قبل از پانزدهم و چه بعدش خبر اصلی به سفر «ادسون آرانتس دوناسیمنتو» به تهران خلاصه می‌شد؛ سفرسه روزه تیم فوتبال سانتوز برزیل به ایران و بازی با تیم تاج به همراه چند بازیکن منتخب دیگر تیم ها. روزنامه‌ها از استقبال بسیار گرم تماشاگران ایرانی از پله مشهورترین فوتبالیست جهان نوشته‌اند. مجله کیهان ورزشی در حاشیه مطلب اصلی خود درباره سفر پله و با اشاره به حضور پر شور مردم در فرودگاه نوشته است: «بعضی از ایرانی‌ها که برای گرفتن امضای یادگاری از پله در فرودگاه مهرآباد او را دوره کرده بودند به‌جای کاغذ، سفته‌های سفیدی را برای امضا به پله می‌دادند! ستاره افسانه‌ای هم که از این ماجرا بی‌خبر بوده بعد از امضای چند سفته کمی شک کرده و با خنده و زبان بی‌زبانی به آنها می‌گوید: کاغذ سفید برای امضا بدهید!»
روزنامه اطلاعات شنبه 16 اردیبهشت در صفحه اول خود تیتر می‌زند:«مروارید سیاه چشم‌ها را خیره کرد. بازیکنان تیم سانتوز برای حرف زدن هم پول می‌خواستند.» این روزنامه در گزارش بازی نوشت: «پله و یارانش دیروز پنج بار دروازه تیم برگزیده تهران را فروریختند و استادیوم یکصد هزارنفری را گلباران کردند... در غیاب تیم ملی ایران، جای شگفتی بود که پنجاه هزار نفر به استادیوم کشیده شوند، بخصوص با اطمینانی که اخیراً مردم نسبت به پخش مسابقات از تلویزیون پیدا کرده‌اند. به‌هرحال جای هیچگونه تردید نیست نزدیک به پنجاه هزار تماشاگری که در استادیوم گرد آمدند تنها به خاطر شهرت و محبوبیت پله مروارید سیاه بود. آن چه تهران از پله دید نشان داد که هر چه تا به حال درباره این مروارید شنیده‌ایم بی‌کم و کاست درست بوده است... پله هربار که توپ را به چنگ می‌آورد، حتی چهار مدافع نیز برای مهارش کفایت نمی‌کرد»

ژانویه 1968- (دی ماه 1346) ایران در نشست نمایندگان کمیته المپیک آسیا در بانکوک موفق شد بر رقبای خود پیروز و میزبان هفتمین دوره بازی‌های آسیایی شود. قرار بر این بود که مسابقات از یکم تا 16 سپتامبر1974 (دهم تا 25 شهریور 1353) در تهران برگزار شود. حدود 3 هزار ورزشکار از 25 کشور آسیایی به ایران می‌آمدند تا بزرگترین رویداد ورزشی آسیا را در پایتخت ایران تجربه کنند. از همان سال فراهم کردن مقدمات میزبانی آغاز شد. برنامه‌ریزی برای تأسیس زیرساخت‌های شهری، مراکز اقامتی و ورزشگاه‌هایی به این منظور آغاز شد. ورزشگاه فرح (تختی)، شهرک و دهکده المپیک، مجموعه ورزشی و استادیوم صد هزار نفری آریامهر (آزادی) از جمله بناهایی بودند که بعد از انتخاب ایران به‌عنوان میزبان بازی‌های آسیایی احداث شدند.
در کنار موضوع میزبانی و مدیریت برگزاری بازی‌ها، تردد میهمانان در سطح شهر هم یکی از مواردی بود که در برنامه‌ریزی‌های مربوط به مسابقات مورد توجه قرار گرفت. مجموعه ورزشی آریامهر به‌عنوان محل اصلی برگزاری بازی‌ها به محل استقرار ورزشکاران نزدیک بود، اما ورزشگاه‌های فرح و امجدیه (شیرودی) از دهکده المپیک فاصله داشتند. علاوه بر این، میهمانانی هم برای تماشای بازی‌ها به تهران آمده بودند که در هتل‌های بزرگ تهران، اقامت داشتند. به‌همین دلیل نیاز به تأمین زیرساخت‌هایی در مسیر تردد میهمانان بود.
از آنجا که صنعت خودروسازی با رونق گرفتن ایران ناسیونال در حال تولید خودرو و تزریق آن به خیابان‌ها بود، پایتخت نشینان چند سالی بود که با مفهوم ترافیک آشنا شده بودند و شهرداری تهران برنامه‌هایی برای مناسب‌سازی خیابان‌ها داشت.اما با شروع بازی‌ها، ورود چند هزار میهمان به شهر و تردد آنها در تهران بر بار ترافیکی اضافه می‌شد و ممکن بود چالش‌هایی برای مردم پایتخت ایجاد شود. غلامرضا نیک پی شهردار وقت تهران، قراردادی با یک شرکت بلژیکی امضا کرد تا در مسیرهای اصلی تردد میهمانان، پل‌هایی احداث شود که به‌صورت موقت بار ترافیکی شهر را کنترل کنند. هفت پل در فاصله سال‌های 1351 تا 1353 در تهران با بدنه‌های تمام فلزی ساخته شد. پل‌هایی که برای مدت زمانی کوتاه قرار بود تردد در شهر را تسهیل کنند. اما ماندگار شدند و عمرشان  به 40 سال رسید.
پل‌های سه گانه حافظ که در تقاطع خیابان‌های حافظ- تخت جمشید (طالقانی)، حافظ- شاهرضا (انقلاب) و حافظ- نادری (جمهوری) ساخته شد. پل تاج در تقاطع بزرگراه ایوبی (شیخ فضل الله) و خیابان تاج (ستارخان)، پل نصر (گیشا) روی بزرگراه پارک وی (چمران)، پل کریمخان در تقاطع خیابان زاهدی (قرنی) و پل چوبی در خیابان شاهرضا در محدوده دروازه شمیران، پل‌هایی بودند که بلژیکی‌ها برای استفاده موقت تهرانی‌ها در خیابان‌های شهر به پا کردند. اما با علم به اینکه این پل‌ها طراحی لرزه‌ای ندارند و برای ترافیک 40 سال پیش تهران ساخته شده‌اند، همچنان هر سال مدیران شهری با تعمیرات جزئی و گاهی تلاش برای زیباسازی بدنه آنها، این پل‌ها را سرپا نگه داشته‌اند.
خرداد 1398 بود که عمر 40 ساله یکی از این پل‌ها به پایان رسید. پل نصر از کنار محله گیشا جمع‌آوری شد و زمزمه‌هایی از جمع‌آوری پل‌های دیگر هم به گوش می‌رسد. پل‌هایی که حالا بخشی از هویت شهری تهران شده‌اند. شاهد رویدادها و وقایع مختلفی در طول 40 سال گذشته بودند و در تصاویر ثبت شده از وقایع و تاریخ شهر حضور پررنگی دارند. این پل‌های فلزی اما کم کم باید جای خود را به پل‌های بتنی بدهند تا تهران شهری برای خودروها و خودرو سواران باشد.

 تهیه و تنظیم:حسن مجیدی

انحلال شرکت تلفن
شرکت مخابرات ایران آغاز به‌ کار کرد

شرکت سهامی کل تلفن ایران منحل شد و مقدمات تأسیس شرکت مخابرات ایران فراهم گردید. این تحولات پس‌ از تصویب لایحه تأسیس شرکت مخابرات ایران در مجلس سنا و همزمان با آخرین ساعات سال گذشته به وقوع پیوست.
به موجب لایحه تأسیس شرکت مخابرات ایران، شرکت تلفن عملاً منحل شده است و از ترکیب سازمان تلفن دولتی با تلگراف و تلفن شهری، واحد تازه‌ای به‌وجود می‌آید که به شیوه تجاری عمل خواهد کرد. شرکت مخابرات، برای تأسیس و توسعه و نگاهداری و بهره‌برداری از شبکه‌های مخابرات و نیز برای ایجاد ارتباط و مخابرات همگانی و اختصاص در داخل و یا خارج کشور و همچنین هماهنگ ساختن آنها (به استثنای رادیو و تلویزیون) تشکیل شده است. این شرکت وابسته به وزارت پست و تلگراف است و تمام سهام آن با نام و متعلق به دولت خواهد بود. به موجب این لایحه کلیه کارکنان شرکت تلفن و آن تعداد از کارکنان وزارت پست و تلگراف و تلفن که مورد نیاز باشند، به شرکت مخابرات منتقل می‌گردند.
روزنامه اطلاعات- یکشنبه 6 فروردین 1351
____________________
شرکت مخابرات ایران آغاز به کار کرد
اعضای هیأت مدیره و مدیرعامل شرکت مخابرات ایران انتخاب شدند. به این اعضا در مجمع عمومی صاحبان سهام شرکت مخابرات که روز بیست و نهم اسفند تشکیل شده بود، رأی داده شد.
اعضای هیأت مدیره بدین شرح می‌باشند: همایون جابر انصاری مدیرعامل، مهندس محمدعلى حمیدیه، مهندس حسن حمیدزاده، همایون صهبا. دوره خدمت اعضای هیأت مدیره دو سال است. در اولین جلسه پس‌ از انتخاب اعضا، مدیر عامل و رئیس هیأت مدیره انتخاب شد. اساسنامه شرکت مخابرات ایران به تصویب رسیده و این شرکت از اول سال نو رسماً آغاز به کار کرده است.
روزنامه اطلاعات- دوشنبه 7 فروردین 1351

آمار پزشکان و دندانپزشکان ایران
دکترها از تهران دل نمی‌کنند

براساس آماری که امروز از طرف سازمان نظام پزشکی کشور انتشار یافت در ایران ۱۰۲6۰ پزشک و دندانپزشک در مؤسسات درمانی و بهداشتی خصوصی و دولتی فعالیت دارند. از این عده ۸۹۷۰ نفر پزشک و ۱۲۹۰ نفر دندانپزشک هستند. بنابرهمین آمار، شمار پزشکان زن در ایران به ۵4۰ نفر و دندانپزشکان زن به 175 نفر می‌رسد.
توزیع پزشکان
 ترکیب توزیع پزشکان در نقاط مختلف کشور به شرح زیر است:
تهران- 4192 پزشک و 736 دندانپزشک
شهرهای استان مرکزی- 282 پزشک و 41 دندانپزشک
استان گیلان- 234 پزشک و 30 دندانپزشک
استان مازندران - 360 پزشک و 54 دندانپزشک
استان آذربایجان شرقی- 429 پزشک و 36 دندانپزشک
استان آذربایجان غربی- 177 پزشک و 24 دندانپزشک
استان کرمانشاهان- 149 پزشک و 20 دندانپزشک
استان خوزستان -549 پزشک و 56 دندانپزشک
استان فارس -427 پزشک و 43 دندانپزشک
 استان خراسان -145 پزشک و 23 دندانپزشک
استان کرمان -526 پزشک و 56 دندانپزشک
استان اصفهان- 540 پزشک و 43 دندانپزشک
استان سیستان وبلوچستان -102 پزشک و 10 دندانپزشک
استان کردستان- 85 پزشک و 13 دندانپزشک
استان ساحلی- 55 پزشک و 3 دندانپزشک
فرمانداری کل همدان -109 پزشک و 16 دندانپزشک
فرمانداری کل چهارمحال وبختیاری-54 پزشک و 3 دندانپزشک
فرمانداری کل لرستان - 101 پزشک و 13 دندانپزشک
فرمانداری کل ایلام -17 پزشک و یک دندانپزشک
فرمانداری کل بویراحمدی- 16 پزشک و فاقد دندانپزشک
فرمانداری کل سمنان- 61 پزشک و 5 دندانپزشک
فرمانداری کل یزد- 67 پزشک و 8 دندانپزشک
فرمانداری کل زنجان - 38 پزشک و 6 دندانپزشک
فرمانداری کل بوشهر- 57 پزشک و 4 دندانپزشک
پزشکان متخصص
از ۸۷۲4 پزشک، ۵6۷۸ نفر پزشک عمومی و ۲۹۷۰ نفر پزشکان متخصص در امراض گوناگون هستند که از این میان ۷۳ نفر در شمار پزشکان مجاز قرار دارند. به‌طور کلی 9/66 درصد پزشکان متخصص یعنی ۱۹۸6 نفر در تهران اجتماع کرده‌اند و بقیه به ترتیب در استان‌های اصفهان با ۱5۲، فارس ۱4۲، خوزستان۱۳۹، خراسان ۱۳۱، آذربایجان شرقی ۱۲۰ و مازندران ۷۰ نفر و دیگر مناطق به طبابت مشغول هستند.
فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها
براساس آمار یاد شده از ۲۹۷۰ پزشک متخصص، ۱۸۳۰ نفر تخصص خود را از دانشگاه‌های ایران گرفته‌اند، 495 نفر از دانشگاه‌های امریکا، ۲55 نفر از آلمان، ۱۷4نفر از فرانسه، ۱۱6 نفر از انگلستان، 46 نفر از سوئیس و 54 نفر از سایر کشورهای اروپایی فارغ‌التحصیل شده‌اند.
بدین ترتیب برمبنای آمار یاد شده به‌طور متوسط هر 10 هزار نفر ایرانی از ۳ نفر پزشک استفاده می‌کند.
روزنامه اطلاعات- سه‌شنبه 8 فروردین 1351

درخشش فیلم مهرجویی در جشنواره‌های جهانی
فیلم «پستچی» جایزه جشنواره برلین را برد

جایزه نقدی جشنواره بین‌المللی فیلم در برلین به «پستچی» [محصول سال ۱۳۵۱ و چهارمین فیلم] ساخته داریوش مهرجویی فیلمساز جوان ایرانی تعلق گرفت.
پستچی [با بازی علی نصیریان، عزت‌الله انتظامی و...] در بخش سینمای جوان جشنواره نمایش داده شد و داوران اعلام کردند که فیلم ایرانی از فرم بی‌مانند هنری بهره ور بوده و بخصوص ازنقطه نظر پاسداری از ارزش‌های فرهنگی و سنت‌های ملی کشورهای درحال توسعه حائز ارزش واهمیت فراوان است. داوران کاتولیک جشنواره برلن نیز فیلم پستچی را مورد تحسین قرار دادند.
روزنامه اطلاعات- پنجشنبه 15 تیر1351
پستچی جایزه جشنواره روتردام را هم ربود
فیلم «پستچی» ساخته داریوش مهرجویی کارگردان معروف ایرانی در جشنواره روتردام هلند نیز برنده جایزه شد. این اولین باری است که یک فیلم ایرانی در دو جشنواره مهم جهانی، برنده جایزه می‌شود و مورد توجه قرار می‌گیرد....
روزنامه اطلاعات- یکشنبه 18 تیر1351

پدر وقف، دنیا را گذاشت و رفت
حاج حسین آقا ملک درگذشت

حاج حسین آقاملک [واقف و بنیانگذار کتابخانه و موزه ملی ملک] که از درخشان‌ترین چهره‌های نیکوکاری معاصر ایران بود و در فرهنگ دوستی و ادب پروری و خدمات اجتماعی رادمرد کم نظیر عصر ما به شمار می‌رفت، امروز به رحمت ایزدی پیوست. با مرگ او کشور ما یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های فرهنگی و اجتماعی خود را از دست داد. این شخصیت برجسته اجتماعی و فرهنگی که با ثروت مادی و غنای سرشار معنوی از مفاخر خدمات نیکوکاری و فرهنگی محسوب می‌شد، به سال ۱۲50 در تهران چشم به جهان گشود و هنگام مرگ ۱۰۱ سال از عمر پر ثمرش می‌گذشت، او چندی پیش بنا به تمایل خود از بیمارستان به منزل شخصی که در بازار حلبی سازها کنار کتابخانه معروفش قرار دارد منتقل شد و در همین منزل قدیمی بود که آخرین لحظات حیاتش را سپری کرد. صبح فردا مراسم تشییع جنازه از مسجد سپهسالار تا فرودگاه مهرآباد به عمل می‌آید. جنازه مرحوم ملک فردا بوسیله هواپیما به مشهد برده می‌شود تا در دارالحفاظ، مقبره مرحوم حاج محمدکاظم ملک التجار پدر مشارالیه دفن شود.
روزنامه اطلاعات- چهارشنبه 4 مرداد1351