لوموند دیپلماتیک (فرانسه):
50 سال از سپتامبر سیاه که فصل جدیدی را در تاریخ خاورمیانه گشود، می گذرد و همچنان از خاورمیانه گرفته تا آفریقا و امریکای لاتین، همه رؤیاهای انقلابی خود را در جوانان فلسطینی جست و جو می کنند. همان جوانانی که ژان لوک گدار آنان را می ستود.

تایم (امریکا):
از زمانی که مهاجرت‌ها به امریکا آغاز شد، همواره این کشور به عنوان کشوری توصیف شد که در آن انسان‌ها برابر هستند و حاکمان آن وعده آزادی و عدالت دادند. اما تنها سیاهپوستان این کشور هستند که می‌دانند واقعیت چیز دیگری است.

اسپکتیتور (بریتانیا):
دونالد ترامپ سال 2016 با وعده «امریکا را به عظمت گذشته خود بازگردانیم» به پیروزی رسید. اما امروز با آمار کرونایی‌ها، خشونت‌های نژادی و اقتصاد ویران، اثری از عظمت در امریکا مشاهده نمی شود. با این حال باید دید او برای انتخابات 2020 چه در سر دارد.

زهره صفاری
خبرنگار
تظاهرات چند ده هزار نفری معترضان به سیاست‌های کنترلی دولت آلمان در مقابله با شیوع ویروس کرونا با مداخله پلیس در حالی به خشونت کشیده شد که همزمان شهرهای بزرگ انگلیس، سوئیس، فرانسه، اتریش و ... نیز صحنه اعتراضات به محدودیت‌های ضد کرونایی بود.
به گزارش یورونیوز، حدود 38هزار نفر از مخالفان محدودیت‌های کرونایی در حالی در اعتراضات روز شنبه به خیابان‌های برلین آمدند که تنها ساعاتی از اظهارات آنگلا مرکل درباره احتمال افزایش تمهیدات مقابله‌ای با کرونا می‌‌گذشت. صدراعظم آلمان روز جمعه گفت: «ما باید مدت‌ها با این ویروس زندگی کنیم و شرایط هنوز جدی است. لطفاً همچنان محدودیت‌ها را جدی بگیرید.» در پی این اظهارات دولت آلمان با تعیین جریمه حداقلی 50پوند برای نزدن ماسک، نخستین گام جدی را نیز برداشت. اما دادگاه منطقه‌ای آلمان همزمان قانون منع تجمعات را لغو و تظاهرات‌ها را در صورت رعایت قوانین پیشگیرانه مجاز اعلام کرد. با این مجوز تظاهرات روز شنبه ترتیب داده شد و با وجودی که در ابتدا مسالمت‌آمیز بود اما به دلیل نقض قوانین محدودیتی کرونا مانند عدم رعایت فاصله اجتماعی و زدن ماسک، با مداخله پلیس همراه و متوقف شد. در این میان گروهی از راست‌های افراطی که پلاکاردهای ضد دولتی نیز در دست داشتند با مأموران درگیر شده و قصد حمله به ساختمان مجلس آلمان را داشتند که با مداخله پلیس ناکام ماندند. در این اجتماع چند ده هزار نفری حدود 300 نفر بازداشت شدند.
به نوشته «گاردین»، وزیر کشور آلمان در واکنش به این حمله گفت: «ساختمان مجلس محل فعالیت پارلمان است و سمبل سیاست‌های لیبرال دموکراسی کشور به شمار می‌‌رود. بنابراین تجاوز به حریم آن از سوی افراطی‌ها و آشوبگران غیرقابل تحمل است و باید با آن برخورد شود.» در پی این اتفاقات پلیس آلمان در حالی که بیش از 3 هزار مأمور را برای نظارت بر رعایت قوانین به خیابان‌ها فرستاده بود، بیانیه‌ای صادر کرد و نوشت: «متأسفانه ما گزینه دیگری به جز مداخله نداشتیم. تظاهرکنندگان قوانین را نقض کرده و شرایط را به بحران کشانده بودند.» آلمان در حالی صحنه تظاهرات‌های ضد دولتی شده است که این کشور با بیش از 240 هزار مبتلا و 9 هزار و 400 مورد مرگ، در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی عملکرد بهتری در کنترل ویروس کرونا داشته است. با این حال معترضان، قوانین و محدودیت‌های دولت را نقض آزادی فردی خوانده و به آن اعتراض دارند. جمعی از معترضان آلمانی در این تظاهرات با لباس‌ها و نشان‌های نئونازی در خیابان‌ها حضور یافته بودند. در پی این اعتراضات صدراعظم آلمان از مردم خواست دست از مقاومت در برابر قوانین برداشته و با جدی گرفتن این ویروس در مهار آن کمک کنند.
اعتراضات در دیگر نقاط  اروپا
شمار میلیونی ابتلا به ویروس کرونا و بیش از 800 هزار کشته در سراسر جهان، کشورهای اروپایی را ناخواسته به سمت وضع قوانین سختگیرانه تر کنترلی پیش می‌‌برد. در انگلیس، دولت گرچه درصدد است شرایط بازگشت تدریجی کارمندان به محیط‌های کاری را فراهم آورد اما همچنان با موج دوم کرونا در نیل به این هدف ناکام مانده است. به نوشته «نیویورک تایمز»، به همین دلیل نیزهمزمان با تظاهرات برلین، حدود هزار نفر از ساکنان لندن نیز با تجمع در خیابان‌ها خواستار پایان محدودیت‌ها بودند. در فرانسه نیز «امانوئل مکرون» اعلام کرد هر تلاشی برای کاهش قوانین سختگیرانه را خواهد داشت اما با توجه به غیرقابل پیش‌بینی بودن عملکرد ویروس کرونا نمی‌توان قاطعانه از سیاست‌های کنترلی آینده صحبت کرد. با این حال300 نفر از مردم پاریس در اعتراض به اجباری شدن ماسک در مکان‌های عمومی به خیابان‌ها آمده و اعتراض کردند. در زوریخ سوئیس و وین اتریش نیز حدود هزار نفر در تظاهراتی مسالمت‌آمیز خواستار بازگشت آزادی فردی‌شان بودند.

گروه جهان/ در روزهایی که جولان ویروس کرونا بسیاری از ساکنان کره زمین را خانه‌نشین کرده است، شیعیان سراسر جهان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، مراسم محرم و روز عاشورا را با شکوه تمام برگزار کردند. عزاداران حسینی در روز عاشورا در شهرهای مختلف ترکیه در گروه‌های منظم و با زدن ماسک و رعایت فاصله اجتماعی به سوگ نشستند. «رجب طیب اردوغان»، رئیس جمهوری ترکیه، «مصطفی شنتوپ» رئیس مجلس ملی این کشور و چند مقام دولتی دیگر نیز با حضور در مراسم‌هایی، فرارسیدن محرم را گرامی داشتند. در کشور عراق که هر ساله میزبان میلیون‌ها زائر خارجی در شهرهای زیارتی به ویژه کربلا و نجف بود، امسال با محدودیت ورود زائران خارجی به دلیل شیوع کرونا، مراسم محرم و روز عاشورا با حضور جمعی از شیعیان سوگوار عراق و با رعایت نکات بهداشتی برگزار شد. اما شرایط در مراسم عزاداری شیعیان کشمیر با مداخله پلیس متفاوت و با خونریزی همراه بود و بیش از 30 نفر از سوگواران به دلیل جراحات ناشی از شلیک گلوله  یا مسمومیت با گاز اشک‌آور روانه بیمارستان شدند. «سید حسن نصرالله»، رهبر گروه مقاومت حزب الله لبنان نیز در سخنانی در تکریم محرم، بر لزوم رعایت تدابیر بهداشتی در مقابله با کرونا تاکید کرد.

وصال روحانی/ آبه شینزو، نخست‌وزیر ژاپن با تأکید بر اینکه بیماری ‌کولیت روده‌اش عود کرده، اعلام کرد مجبور به استعفا از سمت خود است. او اعتراف کرد این مسأله بسیاری از اهداف وی را ناتمام گذاشته است. به گزارش آسوشیتدپرس، آبه شینزو این بیماری را از زمان نوجوانی‌اش داشته اما با دارو و درمان مداوم آن را تحت کنترل قرار داده بود. با وجود این از اوایل تابستان امسال بیماری او دوباره حاد شد و ماه گذشته در جریان چکاپ‌های عادی وی مشخص شد که شرایط او رو به وخامت رفته است. به این ترتیب آبه تصمیم به استعفا گرفته بخصوص که پزشکان به وی گفته‌اند هیچ ضمانتی درباره معالجه کامل و سریع بیماری او وجود ندارد. آبه روز شنبه در توکیو گفت: «افسوس من بیشتر از آن‌ روست که بعضی بحث‌ها و مشکلات قدیمی در دولت من لاینحل ماند. اما بیماری ممکن است بر تصمیمات من تأثیر بگذارد.» با این حال در ژاپن که عمر حاکمان کوتاه است و بسیاری از نخست‌وزیران هنوز نیامده، رفته‌اند آبه شینزو با 8 سال نخست‌وزیری طولانی‌ترین دوره صدارت را سپری کرده است. او حتی با دونالد ترامپ تندرو هم دست دوستی داده بود تا در هیأت یک‌رهبر پوپولیست هر دو کره و چین را شماتت کند. درست است که با همت او اقتصاد رنجور ژاپن دوباره پویا شده بود اما ظهور کرونا در هشت ماه گذشته بر اقتصاد این کشور همچون سایر کشورهای جهان تأثیر گذاشته بود، اضافه براین شینزو نتوانسته بود متن توافقنامه‌های سیاسی و اقتصادی جدیدی را که بین ژاپن و امریکا در چارچوب همکاری‌های آسیا- پاسیفیک دایر شده، کامل کند. به گزارش اکونومیست، آبه اگر چه در افزایش قدرت نظامی ژاپن موفق بود اما به خاطر همکاری نزدیک با امریکا در این راه، مورد انتقاد جناح‌های سیاسی در کشور قرار داشت. تفاهم او با ترامپ پایگاه مردمی وی را سست کرده بود و پیامی که رئیس جمهوری افراط‌گرای امریکا هم به مناسبت اعلام کناره‌گیری آبه در روز یکشنبه منتشر کرد، چیزی بر اعتبار این سیاستمدار کهنه‌کار ژاپنی نیفزود. در بخشی از پیام ترامپ آمده است: «من و آبه روابط کاری نزدیکی داشتیم و بسیار متأسفم که این اتفاق برای او افتاد.» اکنون با کناره‌گیری آبه گمانه‌زنی‌ها درباره جانشین وی بالا گرفته است. در این گمانه‌زنی‌ها نام 5 نفر بیش از سایرین شنیده می‌شود. اصلی‌ترین نامزد، تارو آسو، سیاستمدار ۷۹ ساله است که از سال ۲۰۱۲ تا امروز در صدر وزارتخانه‌های مهمی از جمله اقتصاد و دارایی و معاون نخست‌وزیر بوده است. پس از او یوشیده سوگا شانس زیادی برای انتخاب شدن دارد. او یکی از وفادارترین مشاوران آبه در سال‌های اخیر بوده است. سه نفر دیگر نیز شیگرو ایشیبا، یک کارشناس نظامی، تارو کونو، وزیر دفاع کنونی و فومیو کوشیدا، وزیر خارجه پیشین هستند.

سایه روشن استعفای «آبه»

روویچی ناکانو
 پژوهشگر ارشد سیاسی
تصمیم آبه شینزو برای استعفا از سمت نخست‌وزیری ژاپن به دلیل بیماری، قابل فهم و بدیهی است. آنچه جای تعجب و شک دارد، این است که آبه در ماه‌های اخیر هیچ تنشی را در کارش حس نکرده و مجبور به کار و تلاشی اضافی و اضطراری نشده بود. با این حال مردم ژاپن از ضعف آبه و دولتش در مهار کرونا ناراضی بودند و «کووید 19» فرصت‌های شغلی را به حداقل رسانده و مکانیسم کارخانه‌ها و ادارات ژاپن را سست و متزلزل کرده است. او در ماه‌های اخیر که کرونا قربانیان زیادی در ژاپن گرفت، کمتر در انظار ظاهر می‌شد و هرگاه هم به محافل می‌آمد، مشتی توصیه‌های بهداشتی پیش‌پا افتاده را ارائه می‌داد که مردم را ناامیدتر می‌کرد. سوای این تحول، جنجال‌های مرتبط با موری تومو گاکوئن و کاکه کاکوئن نشان داده بود آبه هوای دوستان نزدیکش را در معادلات بزرگ و مشکوک اقتصادی دارد. آبه مدعی شده بود به طور مستقیم و صریح از این تخلفات خبر نداشته و در عین حال بابت وقوع آنها از مردم کشورش عذرخواهی کرده بود. در ماه ژوئن (خرداد) امسال نیز کاتسویوکی کاوایی وزیر دادگستری ژاپن و دوست نزدیک آبه و همسرش که هر دو مثل آبه از اعضای حزب لیبرال دموکرات این کشور هستند، به اتهام رشوه‌دهی و خرید آرای مردم در انتخابات حزبی ژاپن بازداشت شدند و گفته شد که 150 میلیون ین از این حزب دستخوش گرفته‌اند تا در قبال مانورهای اقتصادی غیر‌قانونی اعضای ارشد این حزب بی‌اعتنایی پیشه کنند. مجموعه این مسائل و اتهام‌ها نشان می‌دهد آبه باید در مورد پرونده‌های زیادی جوابگو می‌شد ولی حالا با استعفایش این مسأله را به آینده‌ای موهوم واگذار کرده است، آبه در دسامبر 2012 که دوباره نخست‌وزیر ژاپن شد، قول داده بود این کشور را به جایگاه بزرگ گذشته‌اش بر‌می‌گرداند اما 7 سال و هشت ماه بعد از آن تاریخ که مجبور به استعفا شده، خبری از آن جبروت نیست و مردم ژاپن می‌گویند اگر چه برخی دستاوردهای سیاسی و اجتماعی و رفاهی او خوبی بود اما به اعتقاد آگاهان سیاسی او دولت را زیر بار یک بدهی بی‌سابقه به نهادهای مختلف گذاشته و رژیمی را تحویل جانشین‌اش می‌دهد که نیاز به بازسازی
اساسی دارد.                                              منبع: Newyork Times

چندین هزار زن بلاروسی در تازه‌ترین سری از اعتراضات ضد دولتی که از انتخابات پرحاشیه ماه گذشته آغاز شده، با راهپیمایی در خیابان‌های پایتخت، تکان دادن پرچم، حمل گل و بادکنک خواستار استعفای «الکساندر لوکاشنکو» شدند. به‌گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری رویترز، زنان معترض در بلاروس با برگزاری راهپیمایی همبستگی از لوکاشنکو، رئیس جمهوری کنونی بلاروس و دولت او خواستند تا استعفا دهند. حدود ۳۰ نفر از این معترضان در بازداشت به سر می‌برند. بلاروس از زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نهم اوت صحنه اعتراضات ضد دولتی گسترده علیه «لوکاشنکو» است. اما «لوکاشنکو» معتقد است که معترضان از سوی غرب تأمین مالی شدند و ناتو را به تجمیع نیروها در مرزهای بلاروس متهم می‌کند؛ اتهامی که ناتو رد می‌کند.

شمار جانباختگان سیل اخیر در افغانستان به ۱۷۵ نفر رسید. مقامات افغانستان با اعلام این آمار تاکید کرده اند، این آمار نهایی نیست و احتمال افزایش آن همچنان وجود دارد. به گزارش ایسنا، حدود ۲۵۰ نفر در این رویداد زخمی شده‌اند و صدها خانه نیز در مسیر سیل آسیب دیده است. در کنار ولایتِ پروان، ۱۳ ولایت دیگر افغانستان نیز در جریان روزهای اخیر شاهد جاری شدن سیل بوده‌اند. این رویداد طبیعی که 5 روز قبل رخ داد، چندین ولایت افغانستان را دربر گرفت. در برخی از ولایت‌ها تلفات به جا گذاشت اما در شماری دیگر از ولایت‌ها تنها خساراتی در پی داشته است. 

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

طلبکاری به جای عذرخواهی

یکی از این اتفاقات عجیب و غریب در نیمه ماه مه و پس از اظهارات تحقیرآمیز «کِلی سادلر» یکی از کارکنان بخش ارتباطات کاخ سفید درباره «جان مک کین» سناتور باسابقه جمهوریخواه روی داد. خانم سادلر در اظهاراتی که به رسانه‌ها نیز درز پیدا کرد، گفته بود مهم نیست جان مک کین درباره انتصاب جینا‌هاسپل به عنوان رئیس سیا چگونه رأی بدهد، چرا که او درحال احتضار است و همین روزها می‌‌میرد. انتشار این سخنان در رسانه‌ها بلافاصله طوفانی به پا کرد. ترامپ به دنبال این بود که سادلر را ارتقا بدهد ولی دیگران خواستار اخراج فوری وی یا حداقل عذرخواهی رسمی به خاطر بی مبالاتی‌اش بودند. سادلر از عذرخواهی خودداری کرد و به خاطر اظهاراتش توبیخ نشد، چون ترامپ از مک کین متنفر بود. در عوض او طلبکار هم شد و شروع به انتقاد از کسانی کرد که اظهارات توهین‌آمیزش را به رسانه‌ها درز داده بودند؛ یک تاکتیک هجومی نخ‌نما شده در کاخ سفیدِ ترامپ. بعداً شنیدم که در جریان یک دیدار در اتاق بیضی (دفتر رئیس جمهوری) ترامپ با در آغوش کشیدن و بوسیدن سادلر به نوعی به او جایزه هم داده بود. با اینکه این افتضاح اصولاً دغدغه اصلی من نبود اما یک بار که جان کِلی را دیدم اشاره کردم که افراد عاقل حتماً برای حل و فصل افتضاحِ یک کارمند گردنکش، عذرخواهی می‌‌کردند. کِلی در جواب گفت: «تو نمی‌توانی تصور کنی که چقدر دلم می‌‌خواهد از اینجا خلاص شوم. اینجا جای بدی برای کار است و تو هم به مرور متوجه خواهی شد.» کِلی به عنوان رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید اولین نفری بود که صبح‌ها ترامپ را می‌‌دید و در پایان روز هم آخرین نفری بود که با او خداحافظی می‌‌کرد و من فقط می‌‌توانم حدس بزنم که او در مدت خدمتش جلوی چند اشتباه را توانسته است، بگیرد. کِلی به انتقاد از رسانه‌ها پرداخت که از نظر من کاملاً قابل توجیه بود و خطاب به من گفت: «آنها به سراغ تو هم می‌‌آیند.» خودم هم در این باره تردیدی نداشتم. کره شمالی به تهدیدات خود مبنی بر لغو اجلاس ترامپ – کیم ادامه می‌‌داد و مشخصاً به شخص من هم حمله می‌‌کرد. البته این حملات برای من تازگی نداشت. کره شمالی در سال 2002 و در دوران ریاست جمهوری بوش (پسر) افتخار داده و مرا «تفاله بشریت» توصیف کرده بود. آنها بویژه از ارجاع من به مدل لیبی برای خلع سلاح هسته‌ای عصبانی بوده و حملات‌شان بیشتر بر این متمرکز بود (من با خودم فکر می‌‌کردم نکند کره‌ای‌ها در داخل کاخ سفید خبرچین دارند و از واکنش ترامپ نسبت به اشاره من به مدل لیبی آگاه شده‌اند). آنها می‌‌گفتند: «ما از قبل ماهیت و ذات بولتون را می‌‌شناسیم و به هیچ وجه حس نفرت‌مان را نسبت به وی پنهان نمی‌کنیم.» البته برای همه ما در طرف امریکایی مذاکرات کاملاً روشن بود که ناراحتی آنها از کجا نشأت می‌‌گیرد. کره‌ای‌ها در واقع به موضوع «خلع سلاح هسته‌ای کامل، قابل راستی‌آزمایی و غیرقابل برگشت» حمله می‌‌کردند. کره جنوبی همچنان نگران تلاش‌های همسایه شمالی برای ناکام گذاشتن مانور نظامی مشترک کره جنوبی و امریکا بود. حتی دولت به اصطلاح صلح طلب و طرفدار مذاکره رئیس جمهور مون
 در سئول نیز بخوبی و به طور کامل درک می‌‌کرد که این مانور مشترک چقدر برای امنیت آنها حیاتی است و از اینکه کره شمالی مجدداً تلاش می‌‌کند تا میان سئول و واشنگتن تفرقه ایجاد کند، ابراز نگرانی می‌‌کرد.