۱۵۲۹
سخنگوی وزارت بهداشت از شناسایی ۱۵۲۹ مورد جدید ابتلا به کرونا در کشور خبر داد و گفت: از میان ۱۰۶۲۲۰ مورد ابتلای قطعی این بیماری در کشور، خوشبختانه تاکنون ۸۵۰۶۴ نفر بهبود یافته و ترخیص شده‌اند.
به‌گزارش ایسنا، دکتر کیانوش جهانپور در تشریح آخرین وضعیت بروز و مرگ و میر ناشی از کروناویروس جدید در کشور گفت: از ظهر روز 19 اردیبهشت تا ظهر ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ و بر اساس معیارهای قطعی تشخیصی ۱۵۲۹ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شد. وی افزود: مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به ۱۰۶۲۲۰ نفر رسید. جهانپور همچنین گفت: متأسفانه در طول این بازه زمانی، ۴۸ بیمار کووید۱۹ جان خود را از دست دادند. به این ترتیب مجموع جانباختگان این بیماری به ۶۵۸۹ نفر رسید. سخنگوی وزارت بهداشت افزود: خوشبختانه تاکنون ۸۵۰۶۴ نفر از بیماران، بهبود یافته و ترخیص شده‌اند. وی افزود: ۲۶۹۶ نفر از بیماران مبتلا به کووید۱۹ در وضعیت شدید این بیماری تحت مراقبت قرار دارند. سخنگوی وزارت بهداشت گفت: تاکنون ۵۷۳ هزار و ۲۲۰ آزمایش تشخیص کووید۱۹ در کشور انجام شده است. وی گفت: هفته‌های گذشته شاهد روند صعودی تعداد مبتلایان سرپایی شناسایی شده و کاهش بستری ناشی از این بیماری در کشور البته بجز استان خوزستان، هستیم. به طوری که حداکثر ۲۵ درصد موارد شناسایی شده از موارد ارجاعی به بیمارستان‌ها و بستری بیمارستانی است و مابقی موارد سرپایی و مواردی هستند که با گسترش بیماریابی و بیماریابی زودهنگام، شناسایی شده‌اند.‌

 معاون کل وزارت بهداشت ضمن تأکید بر روند صعودی کرونا در تهران و خوزستان و احتمال بازگشت تعطیلی‌ها، گفت: در تهران به‌دلیل جمعیت بالا، درصد بالایی از ابتلاها را داشته است. روند خوزستان هم افزایشی است. قاعدتاً سیاست ما به‌صورت شهرستانی و بر اساس کم خطر، خطر متوسط و خطر بالاست. اگر در جایی بازگشایی‌ها موجب افزایش بیماری شود یا به‌دلیل خصوصیت اپیدمی یک شهرستان یا خصوصیات اجتماعی آنجا، اگر بازگشایی باعث شود که با تشدید موارد ابتلا مواجه شویم، حتماً تصمیمات سختگیرانه‌تر و بازگشت به گذشته را خواهیم داشت.
دکتر ایرج حریرچی در ارتباط ویدئو کنفرانسی با خبرنگاران، درباره وضعیت ابتلا به کرونا در استان خوزستان، گفت: ما همچنان نگران خوزستان هستیم و روند ورودی در این استان صعودی است. بر همین اساس از مردم خوزستان درخواست می‌کنیم که به فاصله‌گذاری اجتماعی توجه بیشتری داشته باشند. گرچه باید توجه کرد که اپیدمی در خوزستان نسبت به سایر استان‌ها و برخی استان‌های جنوبی کشور نسبت به سایر استان‌ها دیرتر آغاز شده و این موضوع باعث شده که شاهد اوج‌گیری و تشدید بیماری کرونا در این استان‌ نسبت به سایر استان‌ها باشیم.
وی افزود: تأکید می‌کنم که گرمای آب و هوای یک منطقه دلیل از بین رفتن کرونا نیست و مثال بارز آن هم استان خوزستان و درجاتی از استان بوشهر است. بنابراین باید در همه استان‌ها اقدامات بهداشتی و درمانی را رعایت کنیم و آماده باشیم تا بعد از فصل گرما هم با این ویروس مواجه خواهیم ش د. او  درباره احتمال بروز موج دوم کرونا در کشور با توجه به بالا بودن آمار ابتلا به کرونا در تهران، اظهار کرد: باید توجه کرد که ما هم باید واقعیت و نکات مثبت را بگوییم و هم نکات نگران‌کننده را مطرح کنیم. باید توجه کرد که در استان تهران طی چند هفته گذشته روند تعداد بستری، روند تعداد مراجعین، روند تعداد بستری در بخش‌ آی سی یو و روند تعداد مرگ و میر ناشی از کرونا، روند نزولی است، اما هنوز آمار ما در تهران می‌تواند قابل توجه تلقی شود. درباره تهران با توجه به‌ویژگی‌های خاص شهر، هنوز نگران هستیم.
وی افزود: پیش‌بینی ما این است که روند نزولی ابتلا به کرونا در یک یا دو ماه آینده در کشور ادامه خواهد داشت، اما موارد افزایش نسبی در برخی استان‌های کشور مشاهده خواهد شد که این مسأله آمار کل کشور را تحت تأثیر قرار نخواهد داد.‌

مهسا قوی‌قلب
خبرنگار
در پی ‌شیوع بیماری کرونا در کشور، حوزه‌های متعددی در جهت یاری‌رسانی به اقشار آسیب دیده وارد عمل شدند. چندی پیش نیز، رهبر معظم انقلاب در خصوص پویش ملی کمک مؤمنانه توصیه‌هایی به مردم و مسئولان داشتند. ایشان در صحبت‌های خود بیان کرده بودند افرادی که توانایی و تمکن مالی دارند، فعالیت‌های وسیعی را به منظور کمک به نیازمندان آغاز کنند، بخصوص که در ماه مبارک رمضان که ماه انفاق و ایثار است قرار داریم و خوب است در ماه مبارک رمضان یک رزمایش گسترده برای مواسات، همدلی و کمک مؤمنانه به نیازمندان و فقرا در جامعه شکل گیرد. پس از فرمایشات مقام معظم رهبری، اقشار متعددی در حوزه همیاری و دستگیری از نیازمندان وارد صحنه شدند. از آنجایی که همیشه در تمامی بحران‌ها، علاوه بر اینکه دولت به فکر چاره‌جویی است، سازمان‌های مردم‌نهاد هم به طور خودجوش، از همان ابتدای هر ماجرایی برای امدادرسانی، پیشگام می‌شوند، در بحران کرونا ویروس هم از همان ابتدا حضور پررنگ ان‌جی‌او‌ها، هم در خصوص تأمین نیازها، در حوزه درمان و هم در بحث معیشت افراد نیازمند، دیده شد. در حال حاضر در موضوع کرونا ۴۸۵ تشکل مردم‌نهاد در سطح استانی و جوامع محلی در حال امداد‌رسانی به نیازمندان هستند. البته در این روزهای کرونایی، کمک‌های ان‌جی‌او‌ها در این بحران برای کاهش آلام مردم، بیشتر در حوزه درمان، معیشت و اطلاع رسانی‌ها در حوزه فرهنگی است.
 مدیرعامل یک مؤسسه خیریه، درباره امدادرسانی‌های این مؤسسه در حوزه کرونا با در نظر قرار دادن پویش ملی کمک‌های مؤمنانه و فرمایشات مقام معظم رهبری، به «ایران» می‌گوید: هفته‌های اول شیوع کرونا ویروس، تهیه تجهیزات بیمارستانی مورد نیاز را در رأس کار قرار دادیم. تجهیز بخش بستری شیمی درمانی واحد سرپایی بیمارستان شهدای تجریش، از جمله این کمک‌ها بود. تهیه دستورالعمل‌های مربوط به دوره کروناویروس و تهیه فیلم را هم در یک ماه و نیم گذشته در دستور کار خود قرار دادیم.
 مدیر عامل یک بنیاد خیریه هم در مورد خدمات‌رسانی این سازمان به «ایران» می‌گوید: تجهیز بیمارستان‌ها را در حوزه کرونا از ابتدا در رأس امور قرار دادیم. بیمارستان نورافشار تهران و بیمارستان‌های شهرستان‌های اهواز و شوشتر را مدنظر قرار دادیم و در خصوص بیمارانی که توان پرداخت هزینه داروهای خود را نداشتند، نیز داروهای مورد نیاز تهیه و در اختیار ایشان قرار داده شد. در زمینه کمک‌های معیشتی هم به چند هزار خانوار مددجویان تحت پوشش کالاهای موردنیاز ارسال شد. امید است با توجه به پویش کمک‌های مؤمنانه ما نیز بتوانیم از آلام نیازمندان بکاهیم.
مؤسسه خیریه دیگری که در شمال تهران فعال است نیز در خصوص ارائه خدمات‌رسانی در حوزه کروناویروس و بر اساس توجه به اهداف کمک مؤمنانه به «ایران» بیان می‌کند: در زمینه جمع‌آوری کمک‌های فعالان اقتصادی در زمان کرونا، کمپینی ایجاد کرده و اقدام به تهیه و خرید ۲۰ دستگاه ونتیلاتور کردیم.
از حضور فعال و گسترده  گروه‌های جهادی و بسیجیان که بگذریم، مشارکت تشکل‌های غیردولتی در کمک به محرومان و فقرا در رزمایش مؤمنانه جلوه دیگری از همدلی و همراهی مردم را به رخ کشید، آنجا که می‌توان گفت عرصه کمک های مؤمنانه و همدلی با  اقشار ضعیف جامعه حرف اول را می‌زند.‌

هدی هاشمی
خبرنگار‌
ساعت دوازده ظهر است. اگر پای کرونا در میان نبود؛ شاگردان آقای معلم باید در این ساعت سر کلاس درس بودند نه به‌عنوان زباله گرد یا شاگرد مکانیک در اطراف شهریار...
«دانش‌آموزان این منطقه بیشترشان کارگرند. زنگ آخر که می‌شد برخی از دانش‌آموزانم التماس می‌کردند؛ که زودتر کلاس درس را ترک کنند ما هم می‌دانیم که می‌خواهند سرکار بروند، حالا که مدارس به خاطر کرونا تعطیل شده تعداد دانش‌آموزانی که کار می‌کنند به مراتب بیشتر شده است. وقتی خوردن یک پیتزا یا ساندویچ برای یک دانش‌آموز آرزو است آنها چاره ای ندارند تا حداقل خرج تحصیل و مخارج روزمره خودشان را در بیاورند.» این‌ها روایت دو معلمی است که ‌ سال‌هاست در منطقه امیریه شهریار تدریس می‌کنند. با علی بهشتی نیا و علی فتحی راهی خیابان‌های شهریار شدم تا شرحی از زندگی دانش‌آموزانی داشته باشم که صبح در نقش سرپرست خانوار از خانه برای به‌دست آوردن یک لقمه نان خارج می‌شوند و عصر با تنی خسته و اندک پولی به خانه برمی‌گردند. در خیابانی هستم که دهها دانش‌آموز این دو معلم کارگری می‌کنند. برایشان هم فرقی نمی‌کند که شاگرد مکانیک باشند یا باتری‌ساز؛ عده‌ای اما کارگر کارگاه‌های زیر زمینی اند، برخی کارگر ساختمان و چندتایی هم زباله گرد. برایشان هم فرقی نمی‌کند که چه کاری انجام می‌دهند فقط می‌خواهند کمک خرج خانواده باشند. در خیابان امیریه چند تعمیرگاه، باتری‌سازی و تعویض روغنی است. حالا حوالی ظهر است و زمان استراحت کارگران این خیابان. برخی از دانش‌آموزان آقای معلم گوشه خیابان سایه‌ای پیدا کرده‌اند و دو به دو حرف می‌زنند ما را که می‌بینند با هم داخل تعمیرگاه قدیمی می‌شویم. تعمیرگاه که نه بلکه حیاطی بزرگ و مخروبه. نه ماشینی در حیاط گاراژ است و نه از سر و صدای صافکاران خبری است. ته این حیاط هشت دانش‌آموز آقای معلم روی زمین نشسته‌اند و صاحبکار هم روی مبلی مندرس. دانش‌آموزان تا معلمشان را می‌بینند به سمتش می‌آیند و سلام می‌کنند همه‌شان لباس‌های یکدست آبی سرهم به تن دارند. چندتایی‌شان در این تعمیرگاه کار می‌کنند و چند تایی دیگر در تعویض روغنی هستند. کنار ما ایستاده‌اند و آرام و قرار ندارند با سروصورتی که همه جایش با روغن ماشین سیاه شده. محمد، علی، یاسر، متین، مهدی، سجاد و... همه هم‌مدرسه‌ای هستند.سن و سالشان متفاوت است اما دردشان یکی. برخی‌ها چند سالی است که کار می‌کنند و برخی‌های دیگر از همان روزی که مدرسه به بهانه کرونا تعطیل شده راهی بازار کار شدند. یعنی برخی از این دانش‌آموزان تعطیلی مدارس را مشابه تعطیلی تابستان تصور می‌کنند و معتقدند که باید کمک خرج خانواده باشند. محمد دو ماهی می‌شود که کار می‌کند. او از بقیه‌شان سروزبان‌دار‌تر است 17 سال دارد در هنرستان و در رشته کامپیوتر درس می‌خواند. از او می‌پرسم که حالا باید سرکلاس آنلاین مدرسه باشد و می‌خندد می‌گوید:  اگر کار نکنم درس هم نمی‌تونم بخونم.
‌خب به مدرسه گفتی که درس نمی‌خونی؟ ‌خب مدرسه میدونه که ما شرایط مالیمون خوب نیست . نصف بچه‌های مدرسه شرایط منو دارند و  مدرسه می‌دونه که بیشتر بچه‌ها کار می‌کنن. اینجا همه زیر خط فقر هستیم.
‌در این مدت چطور درس می‌خواندی؟‌ صبح‌ها می‌یام سرکار تا عصر. بعد هم از بچه‌ها پیگیری می‌کنم.
‌‌به درست می‌رسی؟ نه والله . شب‌ها درس می‌خونم. اما راستش درسم خوب نیست. ولی خدا را شکر معلم‌ها با ما راه میان.
‌‌چقدر حقوق می‌گیری؟هفته‌ای 20 تا 30 هزار تومان.
کنار محمد پسرکی با جثه نحیف ایستاده که مدام این پا و آن پا می‌کند.هی از گاراژ بیرون می‌رود و می‌آید. خودش می‌گوید: می‌ترسد صاحبکارش عصبانی شود: ‌ خانم میشه از من بپرسید تا زودتر برم می‌ترسم صاحبکارم ناراحت بشه. حمیدرضا 14 ساله و کلاس هشتم است. او به همراه یکی دیگر از همکلاسی‌هایش در باتری‌سازی کار می‌کند. پول چندانی نمی‌گیرد هفته‌ای 20 هزار تومان. این پول هفتگی همه دارایی حمید رضا است که به مادرش می‌دهد تا برای دو برادر کوچکتر از خودش هزینه کند. او در این باره می‌گوید:  دوست نداشتم کار کنم. اما پدرم معتاده و 12 بار هم کمپ رفته تا ترک کنه. پول کمپ را هم مادرم با قرض جور می‌کرد اما هرباری که برمی‌گشت دوباره مواد مصرف می‌کرد. با این وضعیت بد مادرم در خانه قالی می‌بافد. پول قالیبافی زیاد نیست مادرم خیلی سعی می‌کنه که خرج تحصیل ما را جور کنه اما هزینه‌های زندگی بیشتر از این حرف‌هاست برای همین تصمیم گرفتم کار کنم. هرچی می‌گیرم به مادرم می‌دهم تا حداقل بتوانیم برای یک هفته خودمان را سیر نگه داریم.
‌حقوقت کم نیست؟ کمه. اعتراض هم کنیم صاحبکارمون عصبانی میشه و اخراجمون می‌کنه.
‌چند ساعت کار می‌کنید؟ از ساعت 9 صبح کارمون شروع میشه. شب‌ها هم تا هر وقت کار باشه می‌مونیم. بعضی وقت ها تا 12 شب هستیم.
‌سر کار اذیتت نمی‌کنند؟ نه اصلاً.
‌درس‌هایت را چطور می‌خوانی؟ قبل از کرونا صبح‌ها مدرسه می‌رفتم، زنگ آخر سعی می‌کردم زودتر از کلاس خارج شم تا به کارم برسم.
‌چند وقته که کار می‌کنی؟ هفت ماهی می‌شه.
به چهره عجیب غریبم نگاه می‌کند و با خنده و شیطنت نوجوانی ادامه می‌دهد: چرا تعجب کردین. خیلی از بچه‌ها همینجوری هستن.
آقای معلم خودش چند قدمی جلوتر می‌آید و از خاطرات کاری دوران تحصیلش می‌گوید اینکه از اول راهنمایی تا زمانی که دانشگاه قبول شد، کار کرد. علیرضا بهشتی نیا خودش در همین منطقه به دنیا آمده و از همان کودکی دلش می‌خواست که معلم شود. او روزها به مدرسه می‌رفت عصرها هم دستفروشی می‌کرد، می‌گوید: هرباری که شهرداری جنس‌هایم را جمع می‌کرد با ترس و لرز به خانه می‌رفتم پدرم ناراحت می‌شد و فکر می‌کردم نمی‌توانم جنس‌هایم را نگه دارم. خیلی از بچه‌های اینجا عادت به کار دارند اگر خودشان هم نخواهند مجبورند کار کنند. آقای معلم تجربه کاری بسیاری با دانش‌آموزانی دارد که کار می‌کنند. او از ابوالفضل می‌گوید که به زور پدرش تا صبح زباله‌گردی می‌کرد و صبح‌ها در کلاس درس می‌خوابید، یا محسنی که با پدرش شب‌ها ضایعات جمع می‌کرد، از امیر حسینی که به خاطر اعتیاد پدرش مجبور است تا ساعت 11 شب در یک ساندویچ فروشی کار کند: - مشکلات مالی آنقدر زیاد است که دانش‌آموز اصلاً نمی‌تواند درس بخواند. تعداد دانش‌آموزانی که کار می‌کنند آنقدر در مدرسه ما زیاد است که نمی‌دانیم دست کدامشان را بگیریم. یک ساعت که گذشت وقت استراحتشان که تمام شد صاحبکار صدایشان می‌زند. بچه‌ها هر کدام به سمت مغازه‌هایی که در آن کار می‌کنند راه می‌افتند. ما هم به راسته پلاستیک فروش‌ها می‌رویم در این راسته هم دانش‌آموزانی کار می‌کنند. درمیان راه آقای معلم از تجربه کار با دانش‌آموزانی می‌گوید که صبح‌ها در کلاس درس از خستگی کار خوابشان می‌برد. علی فتحی در این باره می‌گوید: تعداد کودکان کار در زمان کرونا افزایش پیدا کرده است خیلی از دانش‌آموزانم در این دوماه کار را شروع کردند برخی هایشان گفتند که دیگر به مدرسه نمی‌آیند. فتحی از دانش‌آموزانی می‌گوید که همیشه چند دقیقه زودتر از دیگر دانش‌آموزان کلاس را ترک می‌کردند خیلی‌هایشان با آقای معلم چانه می‌زدند تا زودتر بتوانند در محل کار خود آماده شوند. خیلی وقت‌ها التماس می‌کردند که تکالیف‌شان کمتر باشد یا اگر امتحانی دارند آقای معلم هوای آنها را داشته باشد. در روزهای کرونایی اما وضعیت کلاس‌های آنلاین آقای معلم به گونه‌ای دیگر بود. او متوجه شد که نیمی از دانش‌آموزانش در چند کلاس هیچ روزی آنلاین نمی‌شوند برای همین پیگیر دانش‌آموزانش شد و فهمید که خیلی هاشان کار می‌کنند: «با مدیر تماس گرفتم و اعلام کردم یکسری از اسامی در شبکه حاضر نیستند مدیر هم اعلام کرد حالت‌هایی برای این دانش‌آموزان وجود دارد یا کارگرند یا حالا که فصل میوه چینی است به باغ رفته‌اند و کارگر روزمزد شده‌اند. بیشتر بچه‌ها غیبت دارند آنها از صبح زود تا غروب مشغول کارهستند و دیگر انرژی برای مشق نوشتن ندارند. » همین‌ها را می‌گوید و وارد مغازه پلاستیک فروشی می‌شویم. دو دانش‌آموز این معلم کارگر این مغازه هستند. هفتم که تمام شد محمد فهمید که هزینه درس و مدرسه‌اش امان خانواده‌اش را بریده برای همین شال و کلاه کرد تا برای خودش کاری پیدا کند. او در چند ماه گذشته توانست در مغازه پلاستیک فروشی برای خودش کاری پیدا کند. محمد هوای دوستش را هم داشته او تا فهمید که سجاد نیاز به کار دارد با صاحبکارش صحبت کرد و حالا سجاد دو ماهی است که کارگر این مغازه شده: «مدارس که تعطیل شد به دوستم گفتم بهتره کار کنیم.» به محمد اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «برایم همین جا کار پیدا کرد ماهی 600 تومن می‌گیرم و کمک خرج خونه شدم. اینجا که هستیم سعی می‌کنیم باهم درس بخونیم اما خسته میشیم. خیلی سخته.»‌