حامد جیرودی
خبرنگار
یکی از ستارگان کشتی آزاد جهان در یک دهه اخیر جردن باروز امریکایی است. او که مدال طلای المپیک لندن ۲۰۱۲ و همچنین مدال طلای مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول، ۲۰۱۳ بوداپست، ۲۰۱۵ لاس‌وگاس  و ۲۰۱۷ پاریس و نیز مدال برنز مسابقات جهانی ۲۰۱۴ تاشکند ، ۲۰۱۸ بوداپست و ۲۰۱۹ نورسلطان را در کارنامه خود دارد، چند روز پیش در پیامی خطاب به مردم ایران گفت: «برایتان دعای خیر می‌کنم. ما نیز در امریکا درگیر ویروس کرونا هستیم اما امیدواریم و با عشق دعا می‌کنیم. می‌دانم شما هم در ایران امیدوارید و دعا می‌کنید. مطمئنم پزشکان و پرستاران در ایران سخت تلاش می‌کنند تا از این بحران عبور کنید تا به زندگی عادی بازگردید. امیدوارم در خانه بمانید تا امنیت داشته باشید، از هم مراقبت کنید و محبت را به هم نشان بدهید. این ویروس بسیار سخت است اما اگر با هم متحد باشیم، پیروز خواهیم شد. دلم برای شما تنگ شده و دوست‌تان دارم. امیدوارم هر چه زودتر شما را ببینم.» او پس از این پیام دوباره ویدئویی را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد که در آن به سبک طرفداران ایرانی مشغول به تشویق ایران بود که این ویدئو کوتاه هم بازتاب زیادی داشت و با استقبال علاقه‌مندان روبه‌رو شد. یکی از کشتی‌گیرانی که در این سال‌ها با باروز کشتی گرفت، صادق گودرزی بود که باروز او را در فینال وزن 74 کیلوگرم مسابقات جهانی ۲۰۱۱، 2-0 شکست داد. این دو کشتی‌گیر در فینال المپیک 2012 لندن هم با هم کشتی گرفتند که باروز 2-0 و با نتایج ۱–۰ و ۱–۰ گودرزی را مغلوب کرد و مدال طلای مسابقات را به گردن آویخت. البته این کشتی‌گیر 31 ساله امریکایی در مسابقات ۲۰۱۳ بوداپست عزت‌الله اکبری و در مسابقات ۲۰۱۸ بوداپست مصطفی حسین‌خانی را هم شکست داد تا همه رقبای ایرانی خود را شکست داده باشد.
گودرزی که یکی از رقبای اصلی او به شمار می‌رفت، درباره ویدئویی که باروز منتشر کرد، به خبرنگار«ایران» گفت:«جردن تاکنون چند بار برای حضور در مسابقات جام جهانی کشتی به ایران سفر کرده و هر بار هم که آمده، بسیار مورد تشویق تماشاگران قرار گرفته و در مسابقات جام جهانی در خود امریکا هم وقتی تماشاگران ایرانی به سالن می‌آیند، به این شیوه تیم ملی را تشویق می‌کنند و برای همین به تماشاگران خونگرم و کشتی‌دوست ایرانی علاقه مند شده است. این نشان می‌دهد که کشتی ایران چه گستردگی بزرگی دارد و در کل ورزش باعث می‌شود تا این اتفاق‌های قشنگ به وجود بیاید. یک نفر که خودش قهرمان دنیا و برای یک کشور دیگر است، می‌آید و به سبک تماشاگران خودمان، ایران را تشویق می کند.»
او وضعیت باروز را از لحاظ فنی این‌گونه تشریح کرد:« جردن هم از لحاظ فنی در سطح بالایی است. او هم قدرت انفجاری خوبی دارد و هم از لحاظ روانی خودش را نسبت به حریفانش برتر می داند.»
گودرزی به نقل از خاطره‌ای از باروز هم پرداخت:« من از باروز خاطره زیاد دارم. وقتی در فینال مسابقات جهانی 2011 می‌خواستیم با هم مسابقه بدهیم و در صف بودیم به محسن کاوه که در کنار غلامرضا محمدی مربیان ما در تیم ملی بودند، گفتم آقا محسن این 97 کیلوست؟ گفت نه این 74 کیلوست. گفتم پس چرا اینقدر درشت است؟ بدن او را که دیدم، پر از خالکوبی بود. گفتم اینکه دفتر نقاشی است. (می‌خندد). من فکر نمی‌کردم به او ببازم. یک لنگ انداختم ولی 3 امتیاز را به من ندادند و در کشتی هم همین امتیازها و اشتباهات است که نتیجه را مشخص می‌کند. همان هم باعث شد تا داور را 4 سال محروم کردند. چرا که به جای اینکه 3 امتیاز به من بدهند، یک امتیاز به جردن دادند و او قهرمان شد. در کل جردن ایران و کشتی‌گیران ایرانی و تماشاگران ما را خیلی دوست دارد. الان هم که در بحث کرونا پیام داد و قبلاً هم پست‌هایی گذاشته بود که ایران نباید توسط امریکا تحریم شود.»
این مربی جوان ملایری بعد از دوران قهرمانی در باشگاه‌ها به تربیت کشتی‌گیران نوجوان و جوان می پردازد ولی حالا که باشگاه‌ها به خاطر شیوع ویروس کرونا تعطیل شده، نمی تواند کار مورد علاقه‌اش را دنبال کند. گودرزی در این خصوص گفت:« الان که باشگاه‌ها تعطیل شده ولی به شاگردانم برنامه داده ام تا تمرینات هوازی و بدنسازی‌شان را دنبال کنند. البته اتحادیه جهانی هم گفته تمرینات بعد از تیر ماه آغاز شود و همه باید دست به دست هم بدهیم تا این ویروس از بین برود.»
او خودش هم تمرین می کند؟ گودرزی به این سؤال چنین واکنشی داشت:« راستش را بخواهید نه. چون من تازه صاحب فرزند شده‌ام و سرگرم نگهداری از دخترم تیارا هستم که 2 ماه و 22 روزش است و به قول معروف بچه‌داری می کنم. ضمن اینکه من کارمند شهرداری منطقه 5 تهران هستم و مثل همه مردم ماسک می‌زنم و به سر کار هم می روم.»
در این مدت خیلی از ورزشکاران به کمک مردم آمده اند. کشتی گیران سابقی مانند رسول خادم، کمیل قاسمی، حسن رحیمی و احسان لشگری به استان های مختلف می روند و به مردم ماسک، مواد ضدعفونی کننده و مواد غدایی می‌رسانند. با این حال، گودرزی به این موضوع نگاه متفاوتی دارد: «کمک کردن در همه حال، بسیار خوب و قشنگ است ولی خود من به رسانه‌ای شدن آن زیاد علاقه ندارم. الان خیلی دیگر از قهرمان ها هستند که این کارها را انجام می دهند ولی اسم نمی‌آورند و رسانه ای نمی شود. با این حال، کار خوب و خدا پسندانه‌ای است و ارزش دارد.»
با شیوع ویروس کرونا، المپیک توکیو یک سال به تعویق افتاد. موضوعی که گودرزی آن را به نفع کشتی می‌داند:« صددرصد این اتفاق به نفع کشتی ما شد. چرا که ما یکسری کشتی‌گیر جوان داریم که نیاز به زمان داشتند تا پخته‌تر شوند و روی آنها در اردوها بیشتر کار شود. از طرف دیگر یکسری دیگر از کشتی گیران ما مثل حسن یزدانی و علیرضا کریمی رباط پای‌شان پاره شده بود و نیاز به زمان داشتند تا بهبودی‌شان را به صورت کامل به دست آورند. ما اگر با این شرایط به المپیک می‌رفتیم شانس طلای مان خیلی کم بود ولی حالا شاید 2 طلا هم بتوانیم کسب کنیم.»

ادامه از صفحه اول

مهدی ملکی
 دبیر گروه ورزشی
آنها چه به لحاظ مادی و چه معنوی، می‌توانند یاری‌گر خط مقدم باشند. در واقع ستاره‌ها پتانسیل آن را دارند که به افکار دوستداران و طرفداران خود (که بخش قابل توجهی از هر جامعه‌ای هستند) سمت و سوی مناسبی بدهند و آنها را نسبت به بی‌تفاوتی و عواقب نپذیرفتن مسئولیت در این برهه خاص آگاه کنند.
در این بین با توجه به علاقه زیاد مردم و فراگیری ورزش، ورزشکاران و خاصه فوتبالیست‌ها می‌توانند نقش و سهم بسزایی در این مهم داشته باشند. از سویی فعالیت ورزشکاران در حیطه مسئولیت‌های اجتماعی یکی از عواملی است که می تواند آنها را نزد هواداران به یک برند قابل اعتنا تبدیل کند و بر میزان محبوبیت‌شان بیفزاید. جامعه‌شناسان معتقدند مسئولیت‌پذیری اینگونه افراد باعث می‌شود که مسئولیت‌پذیری اجتماعی در میان گروه‌های مختلف یک جامعه هم به وجود بیاید. حال آنکه بر اساس انبوه خبرهای منتشر شده در رسانه‌ها، شاهد این مهم در کشورهای مختلف بخصوص کشورهایی که درگیری بیشتر و گسترده‌تری با کرونا دارند، هستیم. به واقع از دل اپیدمی ویروس خطرناک و کُشنده کووید۱۹، یک اپیدمی امیدبخش و زندگی‌بخش به نام «عمل به وظیفه اجتماعی» میان ورزشکاران و در صدر آنها فوتبالیست‌ها متولد شد. گرچه پیش از این هم در مواردی چه در داخل ایران و چه کشورهای دیگر، شاهد مشارکت ورزشکاران در التیام زخم‌ها و جبران خسارت‌های بلایایی چون سیل و زلزله بوده‌ایم اما این بار ماجرا متفاوت است؛ متناسب با فراگیر بودن کرونا در سطح جهان، ورزشکاران هم حضور پررنگ‌تر و مؤثرتری داشته‌ و دارند. کمک یک میلیون یورویی رونالدو و مدیر برنامه‌هایش (مندس) به بیمارستان های پرتغال، کمک یک میلیون یورویی گواردیولا به مرکز پزشکی کاتالونیا، کمک یک میلیون یورویی مسی به ۲ بیمارستان، کمک یک میلیون فرانکی فدرر و همسرش به نیازمندان سوئیس، کمک ۱۵۰ میلیون تومانی علیرضا جهانبخش به قزوین و رشت، کمک یک میلیارد تومانی سیدجلال حسینی به انزلی؛ اینها تنها چند نمونه از کمک‌های مالی ده‌ها ورزشکار برای مقابله با ویروس کرونا است. تعدادی از ورزشکاران اقلامی چون ماسک و مایع ضدعفونی کننده تهیه کرده و در اختیار بیمارستان‌ها و مراکز درمانی قرار دادند. برخی از آنها در شرایط سخت فعلی که معیشت افراد با خطر و تنگنا مواجه شده، به کمک نیازمندان شتافتند و بسته‌های غذایی برای آنها تدارک دیدند. تعدادی از ورزشکاران در ضدعفونی معابر و تست غربالگری کرونا از افراد، به مسئولان و نهادهای مربوطه کمک کردند. گروهی از ورزشکاران هم سعی کردند با انتشار پیام‌های تصویری در صفحات شخصی یا پیوستن به کمپین‌ها، به وظیفه اجتماعی خود عمل کنند و سهمی در این مهم داشته باشند. باید هورا کشید برای ورزشکاران و ستاره‌هایی که در میدان رقابت می‌درخشند و جبهه مقابله با ویروس کووید۱۹ را هم تبدیل به عرصه‌ای برای ارسال پیام شکست‌ناپذیری می‌کنند. زنده باد حس نوع‌دوستی. زنده باد ستاره‌های مسئولیت‌پذیر. داخلی و خارجی هم ندارد. در این عرصه، ستاره‌ها همچون حلقه‌های یک زنجیر به هم پیوند خوردند و ردپای‌شان در تمام قاره‌ها قابل مشاهده است؛ از آسیا تا اروپا و از امریکای جنوبی تا آفریقا.
باور کنید تمام این خبرهای خوب از کمک‌های مادی و معنوی فوتبالیست‌ها(و البته ورزشکاران دیگر رشته‌ها) در سراسر جهان واقعیت دارد. باور کنید تعدادشان انگشت‌شمار نیست و اتفاقاً زیاد است. اینها بی‌تفاوت به تصاویر اصطلاحاً آخرالزمانی از کشورها و شهرهای مختلف، بی‌اعتنا به ملموس بودن شرایط سخت و بعضاً خوفناک، آنچنان نوع‌دوستی و انسانیت را تمام و کمال به معرض نمایش گذاشته‌اند که گویی روز اول تولد این دنیای فانی است. انگار قرار است برای آیندگان الگویی مثال‌زدنی باشند. بدون تردید دنیا با حضور انسان‌های مسئولیت شناس در تمام حوزه‌ها و بخش‌ها، جای بهتر و زیباتری است. دنیا پابرجاست و زندگی ادامه دارد، بنابراین زنده‌باد حس خوب نوع‌دوستی و کمک به دیگران.