در رویدادی تاریخی 8 ماه مانده به انتخابات امریکا، نامزدهای اصلی دو حزب تعیین شدند
دوئل پیرمرد فراموشکار با متهم پرونده‌های بسیار
وصال روحانی
روزنامه‌نگار
بامداد دیروز نامزدهای اصلی دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه توانستند 8 ماه مانده به انتخابات امریکا، آرای لازم را برای ورود به آن احراز کرده و در رویدادی بی‌سابقه، طولانی‌ترین رقابت انتخاباتی در تاریخ این کشور را آغاز کنند.
به گزارش سایت شبکه خبری بی‌بی‌سی، در ادامه انتخابات درون‌حزبی هر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، روز سه‌شنبه مردم 4 ایالت آرای خود را به صندوق انداختند که با شمارش آرای روز گذشته اعلام شد؛ دونالد ترامپ یک‌هزار و 241 دلیگیت و جو بایدن 2 هزار و 107 دلیگیت به دست آوردند. این در حالی است که ترامپ به یک‌هزار و 215 و بایدن به یک‌هزار و 968 دلیگیت نیاز داشتند. با این حال همان‌طور که روزنامه یو‌اس‌ای‌تودی نوشته است، ورود زودهنگام این دو کاندیدا که یکی پیرمردی فراموشکار و دیگری متهم پرونده‌های بسیار است، خبر خوشی برای اقلیت‌های این کشور نیست.
خطری دوگانه برای لاتین‌تبارها
با اینکه جو بایدن، رئیس‌جمهور فعلی امریکا بسیار امید داشت خیل لاتین‌تبارها و انبوه سیاهپوستان این کشور عامل مهمی در راه پیروزی مجدد او در انتخابات نهایی (در اوایل نوامبر 2024 برابر با اواسط آبان‌ماه 1403) باشند، تا این لحظه کمترین اشتیاق از جانب آنها در این راه دیده شده و راه انتخابی آنان هر چیزی را نشان می‌دهد الا راهی که به صندوق‌های رأی منتهی شود. دلیل نا‌امیدی محض آنها این است که در انتخابات 2020 حضوری گسترده را به سود بایدن به معرض نمایش گذاشتند اما این سیاستمدار پیر و «کندذهن» پس از زمامدار شدن توجه چندانی به خواسته‌های آنان نشان نداد و به خیل مهاجران هم که از ترس به قدرت رسیدن مجدد ترامپ آرای خود را به بایدن داده بودند، بی‌اعتنایی کرد.
کارشناسان معتقدند میزان نا‌امیدی سیاهان، لاتین‌تبارها و پناهجویان از بایدن و منفعل ماندن وی در قبال منافع و نیازهای آنان به حدی رسیده است که حتی برنامه‌ریزان کمپین ترامپ به او توصیه کرده‌اند برای جذب آرای رها مانده این قشرها بکوشد و آنها مشغول تدوین برنامه‌هایی در راه نیل به این هدف هستند. این در حالی است که ترامپ دشمن قسم‌خورده این اقشار است و چشم دیدن هیچ مهاجری را ندارد و اگر دست او بود کل سیاهپوستان را از امریکا اخراج می‌کرد. همه باید بدانند که مسائلی مانند امکانات اختصاص داده شده به طبقات فرودست و میزان توجه به پناهجویان از مهم‌ترین نکات در انتخابات پیش‌رو در امریکا هستند و هر کس در این زمینه شرایط بهتری را برای این اقشار رقم بزند، شانس بالاتری برای فتح انتخابات خواهد داشت.
آسیایی‌ها-امریکایی‌ها: اهمیت ما را درک کنید
اینکه بسیاری از اقلیت‌ها به انتخابات 2024 پشت می‌کنند، یک باور پرطرفدار است و مهم‌ترین دلیل این بی‌توجهی این است که مسئولان امر و سیاست‌سازان امریکا نه به حرف‌های آنان گوش می‌دهند و نه خواسته‌های بدوی و بدیهی آنها را فراهم می‌آورند.
برای نمونه انتخابات درون‌حزبی در کارولینای جنوبی در اواسط ماه فوریه عملاً در ایالتی صورت پذیرفت که بیشترین گستردگی قومی و فراوانی نژادها را دربر دارد و دموکرات‌ها با علم به این قضیه روی جلب آرای اقلیت‌ها بویژه سیاهپوستان حسابی ویژه باز کرده بودند. باور سران حزب دموکرات این است که آرای موافق همین قشر برای بایدن در انتخابات پرسر‌و‌صدای سال 2020 سهم زیادی در پیروز شدن این سیاستمدار و در نهایت رسیدن به پست ریاست جمهوری وی داشت.»
برخی نهادهای دولتی و کمپانی‌های ذینفع برای کشاندن هر چه بیشتر قشر سیاهپوستان به صندوق رأی در انتخابات نوامبر آینده فعالیت‌های پیگیری را آغاز کرده‌اند. این پویش به یکی، دو ایالت همچون کارولینا منحصر نمی‌شود اما به نظر می‌رسد تمامی رنگین‌پوستان به دلایلی عقلایی از حضوری گسترده در این فرایند نا‌امید و از این کار گریزانند. اریک مانینگ، اسقف کلیسای «AME» در شهر چارلستون در ایالت کارولینای جنوبی امریکا می‌گوید:«عرف و روال جاری این است که هر قشر و اقلیتی حضوری فعال در انتخابات داشته باشد اما سران سیاسی کشور در ادوار اخیر چنان به این قشرها ظلم کرده‌اند که هر گونه امید و کششی در وجود آنها پژمرده شده است.»
انتخاب بین بد و بدتر
کلیف آلبرایت، یکی از مؤسسان نهضت موسوم به «آرای سیاهان ارزش دارد» نیز به نوبه خود می‌گوید:«سیاهپوستان بر این باور بودند که بایدن در قیاس با ترامپ نژادپرست، بیشتر منافع آنها را رعایت خواهد کرد و به همین خاطر در انتخابات 2020 فزون‌تر به او رأی دادند و این یک انتخاب اجباری بین بد و بدتر بود. با این حال آنچه از بایدن در دوره ریاست‌جمهوری وی دیده شد، امیدها را نسبت به وی از میان برد و این قشر به چشم دیدند که بایدن نفع بیشتری در قیاس با ترامپ برای آنها ندارد. این رویداد سبب شده برخلاف 2020 رأی‌دهندگان اقبال نشان ندهند و عدم تمایل‌شان را به گونه‌های مختلف به نمایش بگذارند و کمترین شکل آن کمتر رفتن به سمت صندوق‌های رأی است.»