امید به زندگی با حقیقتی به نام رسانه
ونوس بهنود
دبیر تحریریه
vbehnood@gmail.com
من دبیر تحریریه هستم اما خودم را بیشتر یک خبرنگار می‌دانم و معتقدم خبرنگار پشت میزنشین، خبرنگار نیست. این تعریف کار خبر را سخت می‌کند. دیگر نه سرما می‌شناسد نه گرما. نه استراحت نه عافیت.
باید بدوی دنبال سوژه و بکشانی بیاوری در صفحه‌ات.
در یک سال گذشته خوشایندترین اتفاق خبریم را در سینما حقیقت تجربه کردم. آن هم به واسطه فیلم‌هایی که می‌گفت رسانه رکن چهارم دموکراسی است. رسانه مطالبه‌گر است. رسانه دیده‌بان است و همه تعاریفی که برای ذات خبرنگاری قائلم و مانده بود گوشه دلم که یک نفر آنها را بار دیگر فریاد بزند. این شد که مستندها آمدند و گفتند، بله. این رسانه است که می‌تواند جریان اطلاعاتی ایجاد کند. از ماندگی و مردگی اذهان و اندیشه‌ها جلوگیری کند و حتی جلو فساد بایستد. امسال در جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران«سینما حقیقت»، نمونه‌های متعددی از صرف لذیذ رسانه در فیلم‌ها تجربه شد.
چه آنجایی که از مطبوعات برای نشر وقایع مدد گرفته می‌شد و چه آنجایی که مستند خود به عنوان یک رسانه نسبت به آگاهی جامعه تلاش می‌کرد. اما یک خلأ جدی در این مصرف همیشه لمس می‌شود آن هم از سوی مسئولان است. درست در وضعیتی که رسانه می‌تواند به تریبون تبدیل شود، بله درست خواندید به تریبون تبدیل شود، مسئولان مقاومت می‌کنند. بسیاری از فیلمسازان در مصاحبه‌هایی که به سراغشان می‌رفتم مدعی بودند که می‌خواهند با همکاری نهادهای اجرایی فیلم بسازند و آنها نمی‌گذارند.
بعد می‌دیدم این درد خیلی آشناست. ما خبرنگارها هم می‌خواهیم با خیلی از مسئولان گفت‌وگو کنیم و راضی نمی‌شوند. جشنواره سینماحقیقت از زبان دوربین درد خبرنگاران مطبوعاتی را نیز مطرح کرد و باید قدردان فیلمسازان بود که رسانه‌چی‌ها را هم در میانه این همه سوژه به حساب آورده‌اند. رسانه چه مسئولی بخواهد و چه نخواهد به حیات خود ادامه می‌دهد و مصرف آن بسته به میزان آگاهی از قدرت آن دارد.