اشپیگل (آلمان)
شرکت‌های بسیاری در جهان در فرایندی مخرب مواد خام را از دل زمین بیرون می‌کشند، در حالی که به راحتی می‌توان انرژی باد و خورشید را جایگزین این سوخت‌های مضر کرد که تنها باعث گرم شدن کره زمین هستند. در این بین کشورهای فقیری که عموماً در نیم کره جنوبی هستند، بیشترین آسیب را از این روند می‌بینند.

آتلانتیک (امریکا)
چند ماه پیش یک مؤسسه مالی بزرگ اقدام به خرید حق امتیاز شماری از نشریاتی کرد که زیرمجموعه شیکاگو تریبیون قرار می‌گرفتند. این مؤسسه اندک اندک این روزنامه را به سمت نابودی حرفه‌ای سوق داد. مسأله این است که بسیاری از روزنامه‌های امریکایی در چنین مسیری قرار دارند که این به معنای مرگ روزنامه‌نگاری در امریکا است.

لوموند دیپلماتیک (فرانسه)
از سال 1995 که برای اولین بار درباره تبعات گرم شدن کره زمین هشدار داده شد تا کنون نشست‌های بسیاری با محور مبارزه با تغییرات اقلیمی برگزار شده و هربار سران وقت جهان وعده‌هایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای داده‌اند. اما بهترین راه در شرایط کنونی پایبندی آنان به توافقنامه ای است که سال 2015 در پاریس به دست آمد.

گروه جهان/ سران کشورهای عضو گروه 20 در نخستین دیدار رودررو بعد از دو سال کرونایی، عصر دیروز برای مبارزه با شرایط اقلیمی کنونی و کاهش دمای کره زمین به توافق دست یافتند. این توافق نسبی بر به بار نشستن نشستی که از دیروز در گلاسکو آغاز شده و تا دو هفته دیگر ادامه خواهد داشت، می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد.
به‌گزارش «بلومبرگ»، در تمام ساعات شنبه شب سران گروه 20 بسیار تلاش کردند تا بتوانند درباره مسأله محیط‌زیست و تغییرات اقلیمی به توافقی جامع دست یابند. آنان دیروز در نهایت به این توافق رسیدند و متعهد به کاهش گرمای کره زمین شدند. به گزارش «رویترز»، سران گروه 20 در بیانیه پایانی خود که حاوی این توافق بود، تاکید کردند: «خود را ملزم می دانیم در اقدامی معنا دار و موثر اجازه ندهیم دمای کره زمین بیش از 1.5 درجه افزایش یابد.» این توافق در واقع ادامه توافقی است که همین کشورها در سال 2015 در نشست پاریس به آن دست یافته بودند. در حالی که در حال حاضر دمای زمین بیش از 2.7 درجه سانتیگراد افزایش را نشان می دهد، برای اعضای این گروه عمل کردن به وعده خود سخت است. بویژه که برای این کشورها قطع وابستگی به زغال‌سنگ که نقش زیادی در گرم شدن کره زمین دارد، کاری طاقت فرسا است. با این حال در بین این کشورها چین که خود یکی از بزرگ‌ترین تولید کنندگان این سوخت فسیلی و همچنین مصرف کننده آن است، اعلام کرده از زمان توافق پاریس در این زمینه گام برداشته و به این روند ادامه خواهد داد. هرچند این توافق چیز جدیدی در بر ندارد و تأکیدی دوباره بر توافق پاریس است، اما فعالان محیط‌ زیست امیدوارند این توافق مجدد باعث تعهد بیشتر این کشورها شود که خود 80 درصد گازهای گلخانه‌ای جهان را تولید می‌کنند. با توافقی که به دست آمده 20 کشور صنعتی جهان موظف خواهند شد برای تولید انرژی‌های پاک دست به کمک‌های مالی بزنند. این کمک مالی می‌تواند گام بزرگی برای جهان و نجات آن از وضعیت کنونی باشد.
این توافق در حالی به‌دست آمد که پیشتر نگرانی‌های زیادی بابت آن وجود داشت که اگر سران گروه 20 در این خصوص به توافقی محکم نرسند، نشست گلاسکو که تنها هدف آن مبارزه با شرایط اقلیمی است، از نخستین روز خود محکوم به شکست شود. شاید از همین رو بود که سران کشور انگلیس که از دیروز نشست محیط‌ زیستی گلاسکو را آغاز کرده‌اند، از سران گروه 20 خواسته بودند با دست پر از نشست خود خارج شده و مهیای شرکت در نشست گلاسکو شوند. به گزارش «آسوشیتدپرس» در همین ارتباط دیروز پرنس «چارلز»، شاهزاده انگلیس در سخنانی در مراسم گشایش نشست گلاسکو ضمن درخواست از سران گروه 20 برای صدور بیانیه‌ای محکم درباره شرایط اقلیمی تأکید کرد: «نشست گلاسکو به معنای واقعی کلمه آخرین فرصت برای جهان است. زیرا تنها با مشارکت‌های دولتی و خصوصی است که می‌توان به سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای دستیابی به انرژی‌های پاک دست یافت و دمای کره زمین را کاهش داد.» گروه 20 در حالی به نشست 2021 خود پایان داد که یک حاشیه مهم و نتیجه بخش داشت. به گزارش سایت شبکه خبری «دویچه وله»، در حاشیه نشست گروه 20 سران امریکا و اتحادیه اروپا به توافق رسیدند تا به بحران تعرفه‌های گمرکی که در زمان ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» تبدیل به عامل جدایی امریکا و اروپا شده بود، پایان دهند. بر اساس توافقی که در این خصوص بین طرفین به دست آمد، اتحادیه اروپا قادر خواهد بود، مقدار مشخصی از فلزات مورد نیاز خود از جمله فولاد را بدون پرداخت تعرفه‌های گمرکی از امریکا وارد کند. تا پیش از این تعرفه‌هایی که رئیس جمهوری سابق امریکا بر فولاد بسته بود، باعث نزدیکی اروپا به چین شده بود. «جو بایدن» امیدوار است با کوتاه آمدن مقابل خواسته‌های اروپایی‌ها برای تعرفه فولاد، زمینه‌های دور شدن آنها از چین را فراهم کند.

گروه جهان/ بحران دیپلماتیک عربستان و چندین شریک عرب حوزه خلیج فارس با لبنان، امارات را نیز به جبهه مقابل دولت بیروت کشانده تا ابوظبی نیز در حمایت از سعودی‌ها، دیپلمات‌هایش را از لبنان فراخوانده و سفر شهروندانش به این کشور را ممنوع اعلام کند.
به گزارش شبکه خبری «الجزیره»، یارکشی عربستان در منطقه با ابراز تمایل لبنان به داخل این کشور نیز سرایت کرده و موافقان و مخالفان استعفای «جورج قرداحی»، وزیر اطلاعات جنجال برانگیز آن را در برابر یکدیگر قرار داده است. این در حالی است که شاهزاده «فیصل بن فرهان»، وزیر خارجه عربستان با رد بحران دیپلماتیک با لبنان، شرایط فعلی را ریشه در ساختار سیاسی تحت سلطه حزب‌الله اعلام کرد: «مسأله قابل اهمیت این است که دولت لبنان یا ساختار سیاسی آن باید از چهارچوب فعلی و به عبارت بهتر از سلطه حزب‌الله خارج شده و نوسازی شود. در حال حاضر ما به این نتیجه رسیده‌ایم که تعامل با لبنان و دولت فعلی تحت نفوذ حزب‌الله، بی‌فایده و پوچ است.»
اما این اظهارات که پیامد اخراج سفرای لبنان از سه کشور عربستان، بحرین و کویت و تحریم ورود کالاهای این کشور در چند کشور حوزه خلیج فارس شد، وزرای دولت میقاتی را بیش از سه ساعت به نشستی اضطراری کشاند تا در نتیجه آن بحث استعفا رد شده و تلاش‌ها برای تقویت روابط ادامه یابد. گرچه «قرداحی» نیز تحت حمایت حزب‌الله، حزب مسیحی «مرده» و حتی کلیسای مارونی، حاضر به عقب‌نشینی از اظهاراتش درباره ظلم عربستان و شرکایش به یمنی‌ها نیست. به باور کارشناسان نیز استعفای او می‌تواند دولت ائتلافی تازه پاگرفته «میقاتی» را تهدید کند و با بر هم خوردن ائتلافی که با حضور حزب‌الله و حزب «امل» شکل گرفته دولت مانند گذشته فلج شود. در این میان علاوه بر اتحادیه عرب و امریکا، عمان نیز به عنوان یکی از شرکای عربستان در شورای همکاری خلیج فارس، طرفین را به خویشتنداری و مصالحه دعوت کرد.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

ناراحتی اسد از آثار منفی توافق اسلو
رئیس‌جمهوری از من خواست پس از بدرقه عرفات در فرودگاه دمشق، به دفترش بازگردم. در این فاصله به قاعده تماس‌های پرشماری با رئیس‌جمهوری گرفته شد، چون مدیر تشریفات ریاست جمهوری در هنگام رفتن ما از کاخ روضه، فهرستی از آنها را به اسد داد. در گفت‌و‌گویی که پس از بازگشت از فرودگاه با اسد داشتم احساس کردم رئیس‌جمهوری نمی‌خواهد موضع پیشین خود را در هنگام آمدن سادات به دمشق پیش از دیدارش از قدس در پایان سال ۱۹۷۷، تکرار کند. موضعی که در نتیجه آن روابط سوریه با مصر برای مدت بیش از ده سال قطع شد، بی‌آنکه نتیجه‌ای داشته باشد. اسد به من که می‌دانست مایل نیستم روابط با کشورهای برادر به‌طور کامل قطع شود، گفت: ما نمی‌توانیم این توافق اسرائیلی را تأیید کنیم، اما آهنگ آن نداریم که با عرفات نبرد بزرگی راه بیندازیم که شاید بسیاری از جمله برخی برادرانمان آرزوی آن را دارند. من از خروجی بحث که اسد گفت خشنود شدم، زیرا چکیده موضع همیشگی‌ام از آغاز دهه هشتاد بود.
گفته‌های فاروق قدومی به خود را به یاد آوردم هنگامی که پیش از اسلو در رأس یک هیأت بزرگ فلسطینی به دیدار ما آمد. قدومی گفت سازمان آزادیبخش فلسطین در این روزها در معرض فشار شدید امریکا و عربستان سعودی است. به او گفتم این فشارها قابل فهم و جدید نیست اما چرا سازمانی که هنوز جنبش آزادیبخش و نه یک کشور است، می‌پذیرد و حتی خشنود می‌شود که خود را زیر این فشارها قرار دهد. قدومی ملاحظه مرا پسندید اما «بازی»، پیچیده‌تر از تصورات مشترک ما درباره پیچیدگی‌های مسأله و شاخه - شاخه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای آن بود.

پیامد‌های توافق اسلو
رئیس‌جمهوری اسد چند هفته پس‌ از امضای توافقنامه اسلو در گفت‌و‌گوی درازدامنی با من تأکید کرد این توافق برخلاف اشاره عرفات در واپسین ملاقات، نه تنها بار فلسطین را از دوش ما برنمی‌دارد، بلکه آغازگر مرحله جدیدی از رویارویی - و نه صلح - خواهد بود. اسد افزود: آثار منفی توافق - که از نظر او مشابهی تا آن لحظه نداشت - همه را دربر خواهد گرفت و اقدام عرفات چیزی جز تکرار پیچیده‌تر قراردادهای کمپ دیوید نیست. اسد همچنین در برابر من گفته‌های سادات در ملاقات پیش از دیدار مشهورش از قدس در فرودگاه دمشق را یادآوری کرد که گفته بود: بازگرداندن جولان را بدون سختی‌های مذاکره میان شما و اسرائیلی‌ها برایت تضمین می‌کنم. رئیس‌جمهوری آنگاه با شگفتی از من پرسید: چگونه این رهبران با سرنوشت ملت‌های خود قمار می‌کنند و خیال پردازی‌هایی می‌کنند که هیچ بهره‌ای از واقعیت ندارد. چرا آنها اگر مطابق ادعای خودشان، به راه حل‌های سیاسی و مشروعیت بین‌المللی پناه آورده‌اند، برای سازشی شرافتمندانه نمی‌کوشند تا بتوانیم در کنار یکدیگر بمانیم.