محمد محمدی سدهی
خبرنگار‌
بعد از یکسال تعویق المپیک توکیو به دلیل همه‌گیری کووید19، بالاخره مراسم افتتاحیه این مسابقات مهم برگزار شد. تیم ملی بسکتبال ایران که علاقه‌مندان در انتظار نمایش‌های درخشان آن هستند، در نخستین بازی خود سوم مرداد به مصاف تیم چک می‌رود. آخرین حضور بسکتبال ایران در المپیک به بازی‌های 2008 پکن برمی‌گردد که ایران با مربیگری رایکو ترومن در گروه A با تیم‌های لیتوانی، آرژانتین، استرالیا و روسیه همگروه بود و در هر 4 بازی شکست خورد. آیا ایران این بار می‌تواند در توکیو مقابل تیم‌های چک، امریکا و فرانسه به پیروزی برسد؟
صمد نیکخواه بهرامی، بازیکن باتجربه تیم ملی بسکتبال به خبرنگار «ایران» گفت: «در ابتدا باید بگویم که حضور تیم ملی بسکتبال درالمپیک، اتفاق بسیار خوبی است و حالا ما در جمع 12 تیم برتر دنیا هستیم که در این میدان بزرگ به مصاف تیم‌های قدرتمند خواهیم رفت. رقابت در المپیک دشوار است و ما از این موضوع آگاهی داریم بنابراین تلاش‌مان این است که نتایجی تاریخی برای بسکتبال ایران کسب کنیم. نتایجی که برای بسکتبال ایران ماندگار شود.»
او در ادامه درخصوص شرایط آماده‌سازی تیم ملی برای حضور در توکیو این گونه صحبت کرد: «فدراسیون بسکتبال برای تیم ملی برنامه‌ها و بازی‌های تدارکاتی خوبی در نظر گرفته بود اما شیوع کرونا باعث شد تا برنامه‌های فدراسیون اجرایی نشود و تیم ملی با برنامه‌ای متفاوت‌تر خود را برای توکیو آماده کند. با وجود این،  پیش از اعزام به توکیو چند بازی دوستانه خوب مقابل ژاپن، اسپانیا و آرژانتین برگزار کردیم که این بازی‌ها قطعاً به ما کمک خواهد کرد تا در المپیک با شرایط بهتری مقابل رقبا حاضر شویم.»
این بسکتبالیست باتجربه کشورمان اظهار داشت: «ما پیش از حضور در المپیک نیاز به بازی‌های تدارکاتی خوبی همچون بازی با اسپانیا و آرژانتین داشتیم که خوشبختانه این موضوع محقق شد. البته در بازی دوم با اسپانیا عملکرد خوبی نداشتیم اما این دیدار تدارکاتی بود و برد و باخت در آن چندان اهمیتی نداشت. هر چند سطح بسکتبال ایران را نباید با تیم‌های نامداری همچون اسپانیا و حتی آرژانتین مقایسه کرد چرا که این مقایسه اشتباهی است.»
پرچمدار کاروان ایران در المپیک با اشاره به اینکه پرچمداری در توکیو افتخار بزرگی برای من و حتی تیم ملی بسکتبال بود، افزود: «این برای نخستین بار بود که این افتخار به بسکتبال می‌رسید و قطعاً این موضوع روحیه مضاعفی به من و تیم ملی بسکتبال خواهد داد. حقیقتاً پس از شنیدن خبر پرچمداری‌ام در المپیک، شوکه شدم و انتظار این را نداشتم که به عنوان پرچمدار کاروان ایران در المپیک معرفی شوم. پیش از این تمامی ورزشکارانی که به عنوان پرچمدار انتخاب شده‌اند، الگوی من بودند و این‌ها انسان‌های بزرگی هستند به این دلیل پرچمداری، وظیفه بزرگی برای من بود. با این انتخاب نام من در کنار نام بزرگان و اسطوره‌های ورزش ایران قرار گرفت.»
نیکخواه بهرامی بیان داشت: «امیدوارم که پرچمداری باعث شود تا وظیفه‌ام را به عنوان بازیکن تیم ملی بسکتبال بخوبی انجام دهم. وظیفه ما شاد کردن دل مردم است و همه ما امید داریم که این وظیفه را بخوبی انجام دهیم. انتخاب یک نفر از تیم ملی بسکتبال به عنوان پرچمدار المپیک نشان دهنده نگاه ویژه مسئولان ورزش است و قطعاً این موضوع به پیشرفت بسکتبال در آینده نزدیک کمک خواهد کرد. البته مسئولان می‌توانند شرایط بهتری برای تیم ملی مهیا کنند تا این تیم در مسابقات مختلف افتخارآفرین باشد.» او با انتقاد به برخی از کاستی‌ها گفت: «ما به عشق مردم بازی می‌کنیم و چشم‌مان را به برخی از کمبودها می‌بندیم اما برخی از انتقادات ناراحت کننده است. کمبودهایی داریم که امیدواریم این کمبودها برطرف شود. بسکتبال ایران باید در المپیک بازی کند و توقع مان از مسئولان این است که نگاهی المپیکی به این رشته داشته باشند. البته حالا که گذشت و در آستانه المپیک هستیم اما امیدواریم که این اتفاق در المپیک بعدی بیفتد. حضورمان در المپیک کمک خواهد کرد تا بسکتبالیست‌ها در رشته‌های پایه با انگیزه بیشتری تمرین کنند و خودشان را به تیم ملی بزرگسالان برسانند.» پرچمدار کاروان ایران در المپیک توکیو درخصوص رقبای تیم ملی در المپیک افزود: «در گروه سختی قرار داریم. فرانسه تیم مطرحی است و این تیم قهرمان اروپا و جهان است و بازیکنان این تیم در NBA بازی می‌کنند. علاوه بر این چک هم تیم خوبی است و ما رقابت سختی با این تیم خواهیم داشت. رقیب دیگر ما امریکا است که این تیم هم تکلیفش مشخص است و جزو بهترین‌های جهان به حساب می‌آید اما مهمترین ابزار ما در رقابت با این تیم‌ها امید است که باعث می‌شود تا با انرژی بالاتری به مصاف این غول‌های دنیا برویم. می‌دانیم که آمریکا با بهترین نفرات خود وارد المپیک می‌شود و به طور قطع دیدار ما با آن‌ها بازی خوبی خواهد شد.»

حامد جیرودی
خبرنگار‌
یکی از اتفاق‌های جالبی که در آستانه آغاز المپیک توکیو۲۰۲۰ افتاد، این بود که بنا بر دستورالعمل کمیته بین‌المللی المپیک مبنی بر انتخاب یک پرچمدار زن و یک پرچمدار مرد برای حضور در مراسم افتتاحیه المپیک، مقرر شد علاوه بر صمد نیکخواه بهرامی کاپیتان تیم ملی بسکتبال، یک خانم نیز پرچمدار دیگر کاروان کشورمان باشد و این مسئولیت به عهده‌ هانیه رستمیان، بانوی تیرانداز المپیکی ایران در رشته تپانچه گذاشته شد. رستمیان در گفت‌وگویی که با خبرنگار «ایران» داشت، درخصوص انتخابش به عنوان پرچمدار بانوی کاروان کشورمان چنین صحبت کرد: «از این اتفاق خیلی خوشحالم و این افتخاری بزرگ برای من بود که به عنوان پرچمدار زن کاروان ایران در المپیک انتخاب شدم و نماینده بانوان ورزشکار ایران در این رویداد بزرگ شدم.»
در ابتدا قرار بود تنها صمد نیکخواه بهرامی پرچمدار ایران باشد ولی بعد قرار شد یک پرچمدار زن هم در کنارش باشد. رستمیان درباره اینکه تصور می‌کرد شانس پرچمداری به او رو کند، چنین پاسخ داد: «نه فکرش را نمی‌کردم. چون تعداد ورزشکارانی که در افتتاحیه المپیک شرکت می‌کنند 10 نفر هستند و تعدادشان کم است، فکر نمی‌کردم که بتوانم حضور داشته باشم. ضمن اینکه ما، معمولاً نمی‌توانیم در افتتاحیه‌ها شرکت کنیم ولی وقتی این اتفاق افتاد، خیلی خوشحال شدم و این پرچمداری باعث افزایش روحیه من در مسابقات شد و انگیزه بیشتری پیدا کردم.»
پرچمداری کاروان ورزشی در المپیک، اتفاقی است که برای کمتر ورزشکاری رخ می‌دهد. رستمیان حس و حالش از پرچمداری کاروان ایران را این طور ادامه داد: «خود حضور در المپیک برای من افتخار خیلی بزرگی است ولی بعد از آن حضور در مراسم افتتاحیه و پرچمداری کاروان، این حس خوب را برای من مضاعف کرده است و می‌توانم بگویم که پرچمداری ایران جزو بهترین اتفاق‌های زندگی ورزشی‌ام است که بهترین خاطره ورزشی‌ام شد و همیشه هم
یادم می‌ماند.»
اینکه هر کاروانی یک پرچمدار مرد و یک پرچمدار زن داشت، نشان از رعایت برابری جنسیتی در المپیک بود. رستمیان در این باره گفت: «این موضوع خیلی مهم بود که در این رویداد به برابری جنسیتی توجه کردند. با این تصمیم، همه ورزشکاران فهمیدند که هیچ فرقی بین آقایان و خانم‌ها نیست و شرایط برابری برای حضور در همه میادین داریم و تبعیض جنسیتی معنا ندارد. حالا هم خوشحالم زمانی که این اتفاق برای اولین بار افتاد، من به عنوان پرچمدار زن ایران در افتتاحیه حضور داشتم.» در این دوره از المپیک خانم‌های بیشتری از کاروان ایران سهمیه حضور در المپیک را کسب کرده‌اند. آیا در این شرایط می‌توان به مدال‌آوری آنها هم امیدوار بود؟ رستمیان در پاسخ به این سؤال گفت: «واقعاً باعث خوشحالی است که تعداد خانم‌های ایرانی در المپیک افزایش پیدا کرده و حضور پررنگ‌تری در این رقابت‌ها خواهیم داشت. خوشبختانه خانم‌ها پیشرفت خوبی داشته‌اند و حالا که تعدادمان بیشتر شده، امیدوارم نسبت به دوره قبل مدال بیشتری هم بگیریم و این انگیزه‌ای برای دیگر خانم‌های ورزشکارمان شود تا در المپیک‌های بعدی با تعداد بیشتری شرکت کنند و به موفقیت برسند.»
این بانوی تیرانداز درباره وضعیت تیم ملی تیراندازی هم توضیح داد: «ما در این چند وقت اردوهای خوبی را برگزار کرده‌ایم و در مسابقات جهانی کرواسی شرکت کردیم که نتایج خوبی هم گرفتیم. هم در تیم تپانچه و هم در تفنگ رکوردهای خوبی زده شد و باعث افزایش روحیه‌مان شد. ما در رشته تپانچه دو مدال طلا و برنز گرفتیم و در رشته تفنگ هم طلا گرفتیم. در حالی که چنین نتایجی را قبلاً نگرفته بودیم.»
رستمیان که متولد ۲۰ شهریور ۱۳۷۷ در تهران و رکورددار نوجوانان جهان و نوجوانان و جوانان ایران است، در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۹ هند  با کسب مدال برنز، اولین مدال تاریخ بانوان تپانچه را گرفت و تاریخ‌ساز شد. او درباره اینکه آیا می‌توان حالا هم از او انتظار تاریخ‌سازی و کسب مدال در المپیک را داشت، چنین واکنشی داشت: «من تمام تلاشم را می‌کنم که عملکرد خوبی داشته باشم اما با اینکه انتظارها زیاد است ولی باید توجه داشت که المپیک میدان خیلی بزرگی است و کار سختی داریم. رشته تیراندازی هم قابل پیش‌بینی نیست و باید دید در روز مسابقه چه اتفاقی پیش می‌افتد ولی امیدوارم همه ورزشکاران ایران عملکرد خیلی خوبی داشته باشند و اتفاق‌های خوبی برایشان بیفتد.»‌‌

وصال روحانی
خبرنگار‌
اختصاص یافتن 11 سهمیه به ورزشکاران زن ایران برای حضور در المپیک قریب‌الوقوع در توکیو دستاورد جالبی است که نشان می‌دهد رشد ورزش بانوان در کشورمان بیشتر و چشمگیرتر از هر زمانی شده است.
شاید گفته شود که شماری قابل توجه از این ورزشکاران اصولاً شانسی برای تصاحب مدال ندارند و از حالا حذف شده هستند و پریسا جهان‌فکریان در وزنه‌برداری زنان در حالی سهمی گرفته که به‌خاطر عمل جراحی اخیر روی کتف‌اش حتی امکان حضور صرف در این بازی‌ها را هم ندارد ولی پس از رشد تدریجی نمایندگان زن ایران در المپیک ظرف دو دهه اخیر حدنصاب فعلی ثابت می‌کند که چنان توسعه و پیشرفتی تصادفی نبوده و یک کار زیربنایی و ادامه‌دار و مبتنی بر برخی داده‌های علمی- ورزشی زنان ایران را به جایگاه فعلی‌اش رسانده و رکوردشکنی اخیر در کسب سهمیه المپیک‌ها را موجب شده است. چنین جایگاه و ظرفیتی سبب شده در تیم تیراندازی اعزامی ایران به المپیک سی ‌و دوم، از شش عضو موجود چهار نفر (ارمینا صادقیان، فاطمه کرمی‌زاده، نجمه خدمتی و هانیه رستمیان) زن باشند و کاراته نیز دو فرد از سه نفر اعزامی خود را در جمع زنان بیابد که حمیده عباسعلی و سارا بهمنیار هستند. حتی در جمع دوومیدانی کاران هم یک زن (فرزانه فصیحی) مشاهده می‌شود و تیم دو نفره قایقرانی ما هم یک زن (نازنین ملایی) را در جمع خود دارد. تنها نماینده بدمینتون ایران در توکیو هم یک زن (ثریا آقایی) است و بنابراین باید پذیرفت که به‌رغم برخی سکون‌ها و تعلل‌ها در ورزش زنان ایران این  راه پیشرفت را یافته و فعلاً خیال توقف هم ندارد. رشد ورزش زنان ایران که سبب ساز کسب اولین مدال المپیکی ما در بازی‌های 2016 ریو دوژانیرو هم شد، محصول کاری کوتاه مدت نیست و ریشه در کاری طولانی مدت دارد و به‌هر یک از پنج شش دولت اخیر کشورمان بسط می‌یابد. در حالی که دهه 1360 تبعات جنگ ایران با عراق و لزوم عقب راندن متجاوزان بعثی اولویت‌هایی بجز ورزش را در کشورمان ایجاب می‌کرد، ورزش بانوان از اواسط و اواخر دهه 1370 این مجال را یافت که هم‌اندک امکانات سخت‌افزاری را به‌دست بیاورد که لازمه هر رشدی است و هم مدیران و بودجه‌هایی را که برای شروع یک پروژه طولانی مدت در ورزش بانوان به آنها نیاز است. به این ترتیب با شروع اولین درخشش‌ها در تیراندازی زنان و مدال‌های بین‌المللی صید شده در آن در اوایل دهه 1380 مراحل رشد و تکوین کار بانوان در حداقل 10 رشته ورزشی دیگر هم آغاز شد. میزان این رشد باورنکردنی بوده است زیرا اینک ما در سال 1400 حتی در ورزش‌های سنگین و فرساینده‌ای مانند وزنه‌برداری زنان هم برای اولین بار صاحب مدال‌های جهانی شده‌ایم و اگر در نیمه اول دهه 1380 فقط با تیراندازان و قایقرانان زن خود قادر به عرض اندام در صحنه‌های جهانی بودیم، امروز رزمی‌کاران زن ما قادرند به مدال‌های جهانی و المپیک چشم بدوزند و آدم‌هایی در سطح حمیده عباسعلی و سارا بهمنیار از شانس بالایی برای ایستادن روی سکوی افتخار کاراته در المپیک 2021 برخوردارند. شطرنج اگر چه در برنامه المپیک جایی ندارد اما محل تولد چند بازیکن نخبه زن این رشته در کشورمان بوده که برخی حتی لیاقت ورود به Top Ten جهان را از خود بروز داده‌اند. با چنین اوصاف و مقدماتی ایران از هم‌اکنون با نگاهی  امیدوارانه‌تر به بازی‌های آسیایی 2022 و البته المپیک بعدی می‌نگرد که در سال 2024 برگزار می‌شود و اگر مدال دار شدنش در المپیک پیش رو منوط به نمایش عالی دوکاراته کارمان و همچنین تک تکواندو کار زن اعزامی (ناهید کیانی) است، طبعاً طیف مدال‌آوری ما در بازی‌های آسیایی 2022 از اینها بسیار فراتر خواهد رفت و وقتی المپیک 2024 برسد نه تنها سهمیه‌های ورزشکار زن ما می‌تواند از رقم فعلی (11) فراتر رود بلکه به مدال‌هایی چشم‌ خواهیم دوخت که تا همین 15 سال پیش برای ما غیر قابل کسب و رؤیایی ناپخته و افراطی به‌ نظر می‌رسید.‌‌‌‌

از نخستین حضور رسمی ایران در المپیک در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ تا بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۶، ورزشکاران ایرانی موفق شدند ۶۹ مدال برای کشورمان تصاحب کنند. ۲۱ مدال طلا، ۲۱ مدال نقره و ۲۷ مدال برنز حاصل تلاش ۵۵ ورزشکار ایرانی در ۱۷ دوره حضور کاروان ایران در المپیک بوده است. اولین ایرانی که در مسابقات المپیک مدال گرفت جعفر سلماسی بود که در المپیک ۱۹۴۸ لندن در دسته ۶۰ کیلو وزنه‌برداری برنز گرفت و امامعلی حبیبی اولین برنده مدال طلای ایران در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن در کشتی آزاد بود. همچنین اولین و تنها مدال‌آور زنان ایران کیمیا علیزاده در المپیک ۲۰۱۶ ریو و در رشته تکواندو بوده که با ۱۸ سال سن، جوان‌ترین مدال‌آور ورزش ایران در المپیک‌ها نیز بوده است. بعد از انقلاب، ایران در دو دوره المپیک ۱۹۸۰ مسکو و ۱۹۸۴ لس‌آنجلس شرکت نکرد.‌‌

سونیا احمدی/ کاراته رشته‌ای است که این دوره با تصمیم کمیته بین‌المللی المپیک اولین و شاید آخرین حضورش در المپیک را تجربه کند. رشته‌ای که برای کشور ما مدال آور است و این امیدواری وجود دارد که در توکیو به جایگاه خوبی دست یابد. با حذف بهمن عسگری از حضور در المپیک توکیو، حالا کاراته ایران با 3 نماینده در این مسابقات حضور خواهد داشت. حمیده عباسعلی، سارا بهمنیار و سجاد گنج زاده 3 نماینده کشورمان هستند که در توکیو به مصاف رقبای خود می روند تا برای اولین و شاید آخرین بار شانس خود را برای کسب مدال در این میدان بزرگ امتحان کنند. حمیده عباسعلی، بانوی کاراته کا کشورمان در گفت و گو با خبرنگار «ایران» صحبت‌های خود را اینگونه آغاز کرد:«متأسفانه پیش از برگزاری مسابقات با پارگی رباط صلیبی مواجه شدم و فکر کردم که المپیک را از دست دادم اما المپیک به تعویق افتاد و این از خوش شانسی من بود. کرونا از یک بابت برای من خوب و یک شانس بزرگ بود و شرایطی برای من فراهم شد که زمان بیشتری داشته باشم که بتوانم برگردم و ریکاوری کنم.» او در خصوص مسابقه‌اش بعد از طی دوران مصدومیت اظهار داشت: «بعد از مصدومیتم در مسابقات لیسبون حاضر شدم و به خاطر اینکه از آن شرایط مصدومیت بیرون بیایم و ترسم از مسابقات بریزد، مسابقه دادم و خوشبختانه این اتفاق افتاد و مدال برنز کسب کردم. خدا را شکر مصدومیتم برطرف شد. پس از آن هم تمرینات خوبی را انجام دادم و حالا هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روحی به شرایط ایده آل رسیدم.» او در خصوص حذف بهمن عسگری از المپیک اینگونه صحبت کرد: «حذف عسگری اتفاق ناراحت کننده‌ای بود و این اتفاق نباید ما را از نظر روحی ناراحت کند. ما سالیان سال است که در مسابقات مختلف حضور می‌یابیم و جزو ورزشکاران حرفه‌ای هستیم. تلاش‌مان تاریخ سازی در المپیک است و این موضوع هم برای کاروان ایران مهم است و هم برای ما که شاید برای اولین و آخرین بار بتوانیم شانس‌مان را برای کسب مدال در یک رویداد بزرگ مثل المپیک بسنجیم. امیدواریم که اتفاقات خوبی برای کاراته بیفتد.» این بانوی کاراته ایران با اشاره به این موضوع که در حال حاضر 10 نفر در وزن من حضور دارند، اظهار داشت: «وزن مثبت 68 با منفی 67 کیلوگرم ادغام شده به این دلیل مسابقات المپیک سنگین خواهد بود. از رقبایم شناخت خوبی دارم و شرایط آنها هم یکسان است و آنها هم شانس خوبی برای کسب مدال دارند.»
این بانوی المپیکی کشورمان با اشاره به این موضوع که اتفاق خوب در این دوره از مسابقات افزایش سهمیه بانوان بود، گفت: «خوشبختانه رکورد حضور بانوان در المپیک شکست و این اتفاق خوبی برای بانوان است. این موضوع نشان می دهد که خانم‌ها به توانمندی‌های خود رسیده‌اند. بانوان این عطش را دارند که توانایی‌های خود را به اجرا بگذارند و این اتفاق هم افتاد به هرحال اتفاق خوبی است که باعث می‌شود خانم‌های دیگر هم انگیزه پیدا کنند. البته کسب مدال در این میدان بزرگ سختی‌های خاص خودش را دارد اما همه سعی دارند که بهترین اتفاق برای کاروان ایران بیفتد.» او اظهار داشت: «المپیک رقابت زیبایی است ولی خب از یک جهت هم المپیک خیلی بزرگ نشان داده می‌شود. این به خاطر حساسیت و حضور همه رشته‌هاست و در رنکینگ کشور تأثیرگذار است ولی از لحاظ رقابتی فرقی نمی‌کند. من بارها در رقابت‌های مختلف به میدان رفتم و اتفاق خوبی برایم افتاده. باید شجاعت داشته باشیم و حساب شده کار کنیم. ورزشکاران حرفه‌ای قول مدال نمی‌دهند ولی همیشه قول تلاش داده‌ام.»‌

امامعلی حبیبی (کشتی آزاد- 1956 طلا)، عبدالله موحد (کشتی آزاد- 1968 طلا)، علیرضا دبیر(کشتی آزاد- 2000 طلا)، حسین توکلی (وزنه برداری- 2000 طلا)، حمید سوریان (کشتی فرنگی- 2012 طلا)، امید نوروزی(کشتی فرنگی- 2012 طلا)، سعید محمدپور (وزنه برداری- 2012 طلا)، نواب نصیرشلال (وزنه‌برداری- 2012 طلا)، بهداد سلیمی (وزنه برداری- 2012 طلا)، سهراب مرادی (وزنه برداری- 2016 طلا)، حسن یزدانی (کشتی آزاد- 2016 طلا)، ناصر گیوه‌چی (کشتی آزاد- 1952 نقره)، محمدعلی خجسته‌پور (کشتی آزاد- 1956 نقره)، محمدمهدی یعقوبی (کشتی آزاد- 1956 نقره)، پرویز جلایر(وزنه‌برداری - 1956 نقره)، رحیم علی‌آبادی (کشتی فرنگی- 1972 نقره)، منصور برزگر (کشتی آزاد- 1976 نقره)، عباس جدیدی (کشتی آزاد- 1996 نقره)، مسعود مصطفی جوکار(کشتی آزاد- 2004 نقره)، علیرضا رضایی (کشتی آزاد- 2004 نقره)، سجاد انوشیروانی (وزنه برداری- 2012 نقره)، احسان حدادی (دوومیدانی- 2012 نقره)، صادق گودرزی (کشتی آزاد - 2012 نقره)، محمد باقری معتمد (تکواندو- 2012 نقره)، جعفر سلماسی (وزنه برداری- 1948 برنز)، محمود ملاقاسمی (کشتی آزاد- 2012 برنز)، جهانبخت توفیق(کشتی آزاد- 1952 برنز)، عبدالله مجتبوی (کشتی آزاد- 1952 برنز)، علی میرزایی (وزنه‌برداری - 1952 برنز)، محمدابراهیم سیف‌پور (کشتی آزاد- 1960 برنز)، محمد پذیرایی (کشتی فرنگی- 1960 برنز)، اسماعیل علم‌خواه (وزنه‌برداری - 1960 برنز)، محمدعلی صنعت‌کاران (کشتی آزاد- 1964 برنز)، ابوطالب طالبی (کشتی آزاد- 1968 برنز)، شمس‌الدین سیدعباسی (کشتی آزاد- 1968 برنز)، ابراهیم جوادی‌پور (کشتی آزاد- 1972 برنز)، علیرضا حیدری (کشتی آزاد- 2004 برنز)، یوسف کرمی (تکواندو- 2004 برنز)، مراد محمدی (کشتی آزاد- 2008 برنز)، احسان لشگری (کشتی آزاد- 2012 برنز)، سعید عبدولی (کشتی فرنگی- 2016 برنز) و کیمیا علیزاده (تکواندو- 2016 برنز) ورزشکاران تک مدالی ایرانی در ادوار مختلف المپیک بوده‌اند.