محمد محمدی سدهی- لیگ ملت‌های والیبال با عنوان دوازدهمی برای تیم ملی ایران به پایان رسید و حالا باید ملی‌پوشان کشورمان در میدان مهم المپیک حضور پیدا کنند. کسب این جایگاه نگرانی‌هایی برای دوستداران والیبال به وجود آورد که البته این نگرانی‌ها بی دلیل نیست اما نتایج ضعیف تیم ملی در ایتالیا دلایلی دارد که لغو اردوها به دلیل شیوع کرونا و دیر اضافه شدن ولادیمیر آلکنو به تیم ملی از جمله این دلایل است. حال باید منتظر بود و دید که والیبال ایران که در برخی از مواقع بسیار درخشان ظاهر شده است در توکیو مقابل رقبای خود چه خواهد کرد؟
میلاد عبادی پور، ملی‌پوش والیبال در ابتدا درخصوص لیگ ملت‌های والیبال و حضور تیم ملی در جایگاه دوازدهمی این مسابقات این گونه با خبرنگار «ایران» صحبت کرد: «متأسفانه در لیگ ملت‌های والیبال به هدف مورد نظرمان نرسیدیم و انتظارات‌مان برآورده نشد. ما در این مسابقات بازی‌های خوبی به نمایش نگذاشتیم و این را قبول داریم اما عدم انجام بازی‌های خوب در ایتالیا دلایلی داشت که بهتر است درخصوص این دلایل بیشتر صحبت کنیم.»
او صحبت‌هایش را این گونه ادامه داد: «یکی از دلایل عملکرد ضعیف‌مان در لیگ ملت‌ها وضعیت کادر فنی تیم ملی بود. ولادیمیر آلکنو 10 روز پیش از آغاز لیگ ملت‌ها به تیم ملی اضافه شد و به این دلیل زمان زیادی برای آماده‌سازی تیم ملی در اختیار نداشت. البته لیگ ملت‌ها تورنمنتی برای سنجش بازیکنان بود و از این زاویه هم می‌توان به این مسابقات نگاه کرد. فکر می‌کنم آلکنو در این مسابقات با وجود بازیکنان خوبی که در اختیار داشت، توانست بازیکنان را برای حضور در المپیک بخوبی بسنجد.»
دریافت کننده قدرتی تیم ملی والیبال افزود: «درست است که ما در لیگ ملت‌ها نتیجه نگرفتیم اما هدف آلکنو کسب نتیجه در این مسابقات نبود. آلکنو می‌خواست در لیگ ملت‌ها بازیکنان را بشناسد و فکر می‌کنم به هدف خود هم رسید. او پیش از حضور در لیگ ملت‌ها هم به این موضوع اشاره داشت و اعلام کرد که هدفش کسب نتیجه در ایتالیا نیست. در این تورنمنت بازیکنان جوان‌مان فوق‌العاده بودند و این‌ها می‌توانند در آینده نزدیک به تیم ملی کمک کنند. برخی‌ها معتقدند که تیم ما بخصوص در بازی‌های آخر از نظر روحی و روانی دچار مشکل شد و این موضوع دلیل باخت‌های تیم ملی بود که البته این موضوع صحت نداشت.»
لژیونر والیبال ایران در لهستان درباره دلیل عدم نتیجه‌گیری تیم ملی در لیگ ملت‌ها چنین نظری داشت: «دلیل دیگر عدم نتیجه‌گیری تیم ملی در ایتالیا لغو اردوهای تیم ملی به دلیل شیوع کرونا بود. اردوهای تیم ملی در حدود 2 سال تعطیل بود و بازیکنان در این مدت هیچ بازی تدارکاتی‌ای نداشتند و این موضوع حقیقتاً بر کیفیت کاری تیم ملی تأثیرگذار بود. تعطیلی اردوها تنها مختص به تیم ملی کشورما بود و کشورهای دیگر چنین شرایطی نداشتند.»
عبادی‌پور اظهار داشت: «در لهستان همان زمان که کرونا شیوع پیدا کرد اردوهای تیم ملی این کشور برگزار شد و آنها علاوه بر تمرینات بازی‌های تدارکاتی هم انجام می‌دادند، این موضوع باعث شد تا بازیکنان این تیم‌ها تحت فشار و آماده باشند. تیم‌های روسیه، برزیل، امریکا و تیم‌های نامدار دیگر هم چنین شرایطی داشتند و از شرایط مسابقات دور نبودند؛ این در حالی است که تنها شرایط تیم ما متفاوت بود و فدراسیون والیبال هیچ اردو و برنامه‌ای برای تیم ملی نداشت.»
او با اشاره به این موضوع که فدراسیون می‌توانست با دعوت از 15 الی 20 بازیکن اردوهای تیم ملی را به صورت محدود برگزار کند، تصریح کرد: «آخرین تورنمنت ما در سال 2019 برگزار شد و تیم ملی پس از آن به حال خود رها شد. البته برگزاری لیگ ملت‌ها اتفاق خوبی برای تیم ما بود چرا که توانستیم حداقل پیش از المپیک در لیگ ملت‌ها کنار هم بازی کنیم و به شرایط مسابقه بازگردیم. بازی کردن در ورزش‌های گروهی متفاوت‌تر از ورزش‌های انفرادی است. در ورزش‌های گروهی بازیکنان باید با برگزاری بازی‌های بیشتر همدیگر را بشناسند تا در شرایط مسابقه عملکرد خوبی داشته باشند.»
دریافت کننده قدرتی تیم ملی درخصوص انتقاداتی که از او و تیم ملی در لیگ ملت‌ها شد، بیان داشت: «در لیگ ملت‌ها آن عبادی‌پوری که انتظار داشتم، نبودم. من در ایتالیا گفتم که تیم ما حال و روز خوبی نداشت و نتایجی را که انتظار داشتیم، نگرفتیم. البته این اولین انتقاد از تیم ملی نبود و در سال 2015 هم که موفق شدیم برای اولین بار سهمیه المپیک بگیریم هم این انتقادات بود اما اگر بخواهیم به انتقادات توجه کنیم باید والیبال را کنار بگذاریم. برای خودمان مهم بود که در کنار همدیگر بازی کنیم که خوشبختانه این اتفاق در لیگ ملت‌ها افتاد.»
او صحبت‌هایش را این گونه ادامه داد: «تیم ملی مگر برزیل است که هرساله منتقدان انتظار دارند که روی سکو برود و مدال بگیرد. منتقدان اگر چنین انتظاری دارند، نباید اطراف تیم ملی باشند، آنها بهتر است که تیم ملی را رها کنند تا تیم ملی بدون استرس و دغدغه کار خودش را انجام دهد. برخی از منتقدان به سیستم آلکنو انتقاد می‌کنند و این در حالی است که او تازه به تیم ملی اضافه شده و نمی‌توانیم از او انتظار داشته باشیم که سیستم برزیل را در تیم ملی ایران پیاده کند. آلکنو به اندازه قد و وزن ما مدال المپیک و جهانی دارد. داورزنی به عنوان رئیس فدراسیون نفر اول است و او برای والیبال تصمیم می‌گیرد.»
ژاپن، برزیل، امریکا، ایتالیا، لهستان، روسیه، آرژانتین، فرانسه، ایران، ونزوئلا، کانادا و تونس 12 تیم حاضر در توکیو هستند که شاگردان آلکنو در نخستین دیدار 4 مرداد به مصاف لهستان خواهند رفت. عبادی پور در این خصوص افزود: «تفاوتی ندارد که حریف اول مان چه تیمی است. ما در لیگ جهانی خوب نبودیم اما در المپیک شرایط بهتری خواهیم داشت و قطعاً برای جبران به توکیو آمدیم. البته در این مسابقات رقبای بسیار سرسختی داریم و رقابت با این تیم‌ها در میدان بزرگ المپیک چالش جدی‌ای برای والیبال ایران خواهد بود.»

حامد جیرودی / یکی از دختران ورزشکار ایرانی که سهمیه حضور در المپیک 2020 را به دست آورده و در توکیو به رقابت با حریفانش می‌پردازد، ثریا آقایی بدمینتون‌باز ملی‌پوش کشورمان است. او که فعالیت در این رشته را از 9 سالگی آغاز کرده و حضور در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون را در کارنامه‌اش دارد، به دلیل مصدومیت از حضور در بازی‌های انتخابی المپیک ۲۰۱۶ ریو را از دست داد ولی از پای ننشست و توانست سهمیه حضور در المپیک 2020 را کسب کند تا به اولین دختر بدمینتون باز ایرانی حاضر در المپیک تبدیل شود. آقایی در گفت‌وگویی که با خبرنگار «ایران» داشت، درباره موفقیت بزرگی که کسب کرد، چنین توضیح داد: «اتفاقی که برایم افتاد و قابل وصف نیست که توانستم سهمیه المپیک را کسب کنم. من سال‌های سختی را برای حضور در المپیک پشت سر گذاشتم و حالا که به هدفم رسیده‌ام، ارزش این سهمیه گرفتن را بیشتر درک می‌کنم. این هم اتفاق خوبی برای ورزش ایران و مهم‌تر از آن برای بدمینتون و دختران بدمینتون‌باز بود.»
او صحبت‌هایش را این طور ادامه داد: «من از 10 سال پیش که وارد پروژه استعدادیابی فدراسیون شدم، کم کم در مسابقات بین‌المللی حضور پیدا کردم و از 8 سال پیش بود که رؤیای حضور در المپیک در ذهنم شکل گرفت. برای حضور در المپیک ریو در مسابقات زیادی شرکت کردم ولی آسیب دیدگی که برایم به وجود آمد، باعث شد نتوانم سهمیه را بگیرم. البته خیلی‌ها به من می‌گفتند نمی‌شود ولی من با اینکه بعد از مصدومیت کارم خیلی سخت‌تر شده بود، ادامه دادم و در مسابقات زیادی شرکت کردم. ولی با شیوع کرونا همه مسابقات تعطیل شد و المپیک هم به تعویق افتاد. دوباره یک سال سخت در خانه دلهره این را داشتیم که آیا المپیک برگزار می‌شود یا نه گذراندم ولی ناامید نشدم و تمریناتم را هم ادامه دادم و خدا را شکر این اتفاق افتاد و سهمیه المپیک را بالاخره گرفتم.»
آقایی در حالی سهمیه گرفت که نماینده فنلاند انصراف داد و نماینده مصر هم تصمیم گرفت تا در بخش دوبل بدمینتون مسابقه دهد و سهمیه بخش انفرادی به آقایی داده شد. او در این خصوص هم صحبت کرد: «بله همین طور است. البته باید بگویم من به خاطر کرونا مسابقات بیشتری را نسبت به بازیکنان اروپایی در آسیا از دست دادم و آسیب دیدگی دوباره‌ای که برایم به وجود آمد، باعث شد تا در 6 ماه اخیر در مسابقه‌ای شرکت نکنم که خدا را شکر با تمرینات بدنسازی بهبودی پیدا کردم. من اگر می‌توانستم در چند مسابقه دیگر شرکت کنم و امتیاز بگیرم، قطعاً با خیال راحت‌تری اسمم در لیست بود ولی کار خدا بود که بازیکن فنلاندی تصمیم گرفت در المپیک شرکت نکند و بازیکن مصر هم در دوبل و هم در میکس سهمیه قاره‌ای گرفته بود و چون می‌توانست 2 نفر دیگر را با خودش به المپیک ببرد، این کار را کرد و خدا را شکر سهمیه هم به من رسید.»
آقایی درخصوص حریفان خود در بازی‌های المپیک توکیو توضیح داد: «من باید با نفر نهم جهان که نفر دوم چین است و ورزشکار مالدیو که با ویلدکارت به بازی‌های المپیک راه یافته است، مسابقه دهم. باتوجه به این قرعه امیدوارم بازیکن مالدیو را شکست دهم و بازی خوبی با حریف چینی خود که بازیکن خوبی است، داشته باشم و به دور بعدی و جدول تک حذفی صعود کنم.» آیا می‌توان از آقایی انتظار مدال داشت. او چنین پاسخ داد: «من همین که در المپیک حضور پیدا کردم، برایم در حد مدال المپیک ارزشمند است. چون این اتفاق تا به حال نیفتاده بود و حالا افتاد. اما من همیشه به برد فکر می‌کنم ولی المپیک هم رویداد بزرگی است که بهترین‌ها در آن حضور دارند و می‌دانم که بازی‌های سختی را در پیش دارم ولی امیدوارم بهترین نتایج را کسب کنم. امیدوارم حضورم برای دختران بدمینتون باز انگیزه ایجاد کند که این راه را محکم‌تر ادامه دهند و به مدال هم برسند.»

آدرینا ورشینگر / یکی از اتفاق‌های خوب ورزش ایران در المپیک 2020 توکیو، حضور فرزانه فصیحی سریع‌ترین دختر ایران در این رویداد بزرگ است. بانوی 28 ساله اصفهانی که در دوی 60 متر داخل سالن رکورددار محسوب می‌شود و به «دختر باد» مشهور است. او که در یکی، دو سال اخیر در مسابقات بین‌المللی مختلفی شرکت کرد و سهمیه حضور در مسابقات جهانی داخل سالن را هم به دست آورد، با استفاده از بند «یونیورسالیتی» سهمیه المپیک گرفت و در توکیو حضور خواهد داشت. فصیحی در گفت‌وگو با خبرنگار «ایران» درخصوص المپیکی شدنش چنین توضیح داد: «واقعیت این است که در روزهای آخر مانده به المپیک برای کسب سهمیه، مسابقات ما هم یکی یکی کنسل شد و من هم 3 مسابقه مهم کسب سهمیه را از دست دادم و برای همین تقریباً از حضور در المپیک ناامید شده بودم و پرونده‌اش را بسته بودیم اما از آنجایی که فکر می‌کنم معجزه شد و اینکه اگر خدا بخواهد هر کاری می‌شود، توانستم سهمیه را بگیرم. البته از کمیته ملی المپیک و فدراسیون دوومیدانی تشکر می‌کنم که مرا تنها نگذاشتند و مرا دیدند. همچنین از پدر و مادرم و همسرم که پا به پای من دوید هم ممنونم و باید بگویم که ما با هم سهمیه گرفتیم.»
با سهمیه‌ای که کسب شد، خیلی از ورزشکاران از جمله مریم طوسی که در دوی ۶۰ متر و دوی ۱۰۰ متر سال‌ها یکی از رکوردداران ایران بوده و به نوعی رقیب فصیحی محسوب می‌شود، به او تبریک گفتند. فصیحی در این خصوص چنین واکنشی داشت: «از همه دوستان و ورزشکارانی که به من تبریک گفتند، ممنونم و امیدوارم که انگیزه‌ای برای ادامه راه دختران ورزشکار ایرانی باشم. همیشه هدفم این بوده که به جلو بروم و برای دختران بعد از خودم سدشکن باشم.»
جالب است که سیمین صفامهر اولین دونده ۱۰۰ متر تاریخ ایران در المپیک ۱۹۶۴ توکیو بود و حالا حدود ۵۷ سال بعد فصیحی هم در این ماده و باز هم در توکیو خواهد دوید تا دومین ورزشکار زن تاریخ ورزش ایران در رشته دوی 100 متر المپیک باشد. او در این خصوص هم چنین نظر داد: «من تا قبل از این نمی‌دانستم که خانمی از ایران توانسته در دوی 100 متر المپیک شرکت کند اما وقتی فهمیدم خانم صفامهر 57 سال پیش توانسته در المپیک شرکت کند و آن المپیک هم در توکیو بوده، خیلی برای خودم جالب بود که تاریخ دوباره تکرار شده است. خیلی دوست داشتم ایشان را از نزدیک ببینم و با هم صحبت کنیم که متأسفانه متوجه شدم سال 95 به رحمت خدا رفته و به همین خاطر به سر مزار ایشان در بهشت زهرا(س) تهران رفتم.»
فصیحی مدال نقره 4 در 400 متر امدادی در بخش تیمی مسابقات 2016 قهرمانی داخل سالن آسیا و مدال برنز سال 2018 در دوی 60 متر این رقابت‌ها را در کارنامه‌اش دارد. او در سال ۲۰۲۰ با کسب رکورد ۷/۲۹ ثانیه در مسابقه دوی ۶۰ متر در بلگراد صربستان، رکورد جدیدی در ایران ثبت کرد و با بهبود رکورد قبلی‌اش و همچنین ثبت رکورد مورد نیاز ورودی برای مسابقات جهانی، به مسابقات جهانی دوومیدانی داخل سالن راه یافت. او 25 تیر هم  در یک رقابت جایزه بزرگ در ماده ۱۰۰ متر زنان که در ورزشگاه آفتاب انقلاب تهران برگزار شد، با  ثبت رکورد ۱۱.۹۷ ثانیه به قهرمانی رسید. حالا آیا می‌توان امیدوار بود او در مسابقات دوی 100 متر المپیک توکیو که 8 و 9 مرداد در ورزشگاه ملی ژاپن برگزار خواهد شد، مدال بگیرد؟ فصیحی به این سؤال چنین پاسخ داد: «اگر بخواهیم واقعگرا باشیم، باید بگویم که فینال المپیک، فینال خیلی سختی است و من رقیبانی از امریکا، جامائیکا و چند کشور دیگر دارم. اولویت ما راهیابی به المپیک بود ولی با این حال، سعی می‌کنم که بهترین خودم باشم و تلاشم را می‌کنم تا به موفقیت برسم.»

امیر مهدی محمدی سدهی / شمشیربازی یکی از رشته‌هایی است که در المپیک 2016 ریو تا پای سکوی کسب مدال رفت اما از کسب این مهم ناکام ماند. مجتبی عابدینی، شمشیرباز نامدار کشورمان است که مدال نقره جام جهانی ایتالیا ۲۰۱۷ از جمله عناوین ارزشمند این شمشیرباز باتجربه کشورمان است. او در دیدار رده‌بندی اسلحه سابر مسابقات شمشیربازی بازی‌های المپیک ریو با شکست برابر نماینده کره‌جنوبی از کسب مدال برنز ناکام ماند و حالا با تجربه‌ای بیشتر در توکیو به مصاف رقبای خود می‌رود.
عابدینی در خصوص شرایط تیم ملی به خبرنگار «ایران» گفت: «همه بچه‌ها آماده هستند و ما اردوهای خوبی را پشت سر گذاشتیم. شمشیربازی به‌دلیل شیوع کرونا حدود 6 الی 7 ماه تعطیل بود اما خوشبختانه با تلاش‌های فدراسیون ما 20 اردوی خوب را پیش از حضور در توکیو پشت سر گذاشتیم و این اردوهای خوب باعث شد تا به شرایط خوب‌مان بازگردیم. آنچه را که باید انجام می‌دادیم، انجام دادیم و شرایط‌مان خیلی خوب است.» او در پاسخ به این سؤال که شرایط آماده‌سازی تیم ملی نسبت به دوره گذشته المپیک چگونه است؟ اظهار داشت: «شرایط آماده‌سازی تیم ملی نسبت به دوره گذشته بهتر نبوده و کرونا باعث شد تا مسابقات برگزار نشود. این ویروس اردوهای ما را کنسل کرد و سالن‌ها برای تمرین باز نبودند و ما چندین بار برای تمرین کردن به در بسته خوردیم. المپیک توکیو برای من خیلی مهم است و حتی خداوند دو شانس برای من گذاشته که هم در تیمی و هم انفرادی بتوانم برای گرفتن مدال تلاش کنم.»
کاپیتان تیم ملی شمشیربازی ایران صحبت‌های خود را اینگونه ادامه داد: «حدود یکهزار مدال بین 11 هزار و 800 ورزشکار توزیع می‌شود و نمی‌توان گفت که این یکهزار ورزشکار چه کسان و از چه کشورهایی هستند چرا که همه تیم‌ها برای کسب نتیجه و رسیدن به بهترین جایگاه به توکیو آمده‌اند. گرفتن مدال خواسته من و تیم ملی است و باید ببینیم که در این مسابقات چه چیزی برای تیم ملی رقم می‌خورد. امیدوارم که در توکیو شاهد اتفاقات خوبی برای شمشیربازی باشیم. همانند اتفاقاتی که در این سال‌های اخیر افتاد و شمشیربازی ما در مسابقات معتبر صاحب جایگاه‌های بسیار خوبی شد. خودم و هم تیمی‌هایم را در شمشیربازی جهان بالا می‌بینم و این را با نتایجی که در مسابقات مختلف گرفته‌ایم، نشان داده‌ایم.»
این شمشیرباز نامدار کشورمان که در المپیک ریو حتی تا پای سکو هم رفت اما در کسب آن ناکام ماند، در خصوص تجربه المپیک ریو اینگونه صحبت کرد: «المپیک ریو تجربه خوبی بود اما همه چیز تجربه نیست. می‌توانم بگویم تجربه‌ای که از المپیک ریو به دست آوردم این است که تلاشم را انجام دهم و بقیه مسائل را به خدا واگذار کنم.» عابدینی گفت: «ورود به المپیک برای شمشیربازی یک مدال محسوب می‌شود و این کار بزرگی بود که انجام شد. خیلی از کشورها با وجود خیلی از امکانات نتوانستند به این مهم دست یابند مثلاً چین با وجود عملکرد خوبی که در مسابقات دارد و با وجود کسب مدال‌های فراوان در مسابقات مختلف نتوانست در بخش تیمی به المپیک راه یابد، این تیم طلای المپیک را دارد اما این کار بزرگ توسط شمشیربازی ما انجام شد.» او که حالا 36 ساله است و سومین حضورش در المپیک را تجربه می‌کند، صحبت‌هایش را این گونه ادامه داد: «شاید این آخرین مسابقات من باشد به این دلیل از مردم عزیز کشورم می‌خواهم که ما را فراموش نکنند. تیم ما 2 مرداد در بخش انفرادی و 6 مرداد در بخش تیمی مسابقه دارد و از مردم می‌خواهم که ما را تماشا و برای مان دعا کنند.»

کاروان ایران با ۱۸۱ نفر در المپیک ۲۰۲۰ توکیو شرکت می‌کند. بیشتر ورزشکاران کاروان ایران متولد دهه‌های ۶۰ و ۷۰ هستند اما کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین عضو کاروان ایران خارج از این دو دهه متولد شده‌اند. کوچک‌ترین ورزشکار کاروان ایران آرمینا صادقیان ملی پوش تیراندازی متولد 2 بهمن ۱۳۸۰ در ایلام است و اولین المپیکش را در ۱۹ سالگی تجربه می‌کند. بزرگ‌ترین ورزشکار کاروان کشورمان هم جواد فروغی دیگر ملی پوش تیراندازی است که متولد 20 شهریور ۱۳۵۸ در دهلران و 42 ساله است که او نیز اولین المپیکش را تجربه می‌کند.

ایران در دوره‌های مختلف ورزشکارانی داشته است که هر کدام با کسب مدال‌های رنگارنگ در دوره‌های مختلف المپیک نام‌شان را به‌عنوان پرافتخارترین ورزشکاران ایران در ادوار المپیک مطرح کرده‌اند. هادی ساعی تکواندوکار سابق کشورمان با 2 نشان طلا در المپیک‌های 2004 و 2008 و یک برنز در المپیک 2000 پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در تمام ادوار این بازی‌ها است. حسین رضازاده با نشان طلای المپیک‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ پرافتخارترین وزنه‌بردار ایران در این رقابت هاست. جهان پهلوان غلامرضا تختی در بازی‌های ۱۹۵۶ توانست پس از امامعلی حبیبی، دومین مدال طلای ورزشکاران ایرانی در بازی‌های المپیک را به‌دست آورد. او با کسب این نشان و دو مدال نقره که در بازی‌های ۱۹۵۲ و ۱۹۶۰ از آن خود کرد، پر افتخارترین کشتی‌گیر ایران در این بازی‌ها محسوب می‌شود. محمد نصیری سرشت یکی دیگر از ستاره‌های تاریخ وزنه‌برداری ایران است که پس از شرکت در المپیک ۱۹۶۴، در المپیک‌های ۱۹۶۸، ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ به ترتیب به مدال‌های طلا، نقره و برنز دست پیدا کرد. کیانوش رستمی دیگر وزنه‌برداری است که او موفق به کسب نشان طلای مسابقات المپیک ۲۰۱۶ و نقره المپیک لندن ۲۰۱۲ شده‌ است. کمیل قاسمی دیگر آزادکاری است که طلای المپیک ۲۰۱۲ و نقره المپیک ریو ۲۰۱۶ را در کارنامه‌اش دارد. رسول خادم ازغدی، هم دیگر کشتی‌گیر است که در المپیک ۱۹۹۲ به مدال برنز و المپیک ۱۹۹۶ به مدال طلا رسید. قاسم غلامرضا رضایی که در مسابقات المپیک 2008 نیز شرکت کرده بود، با کسب طلای المپیک 2012 و مدال برنز المپیک 2016، تنها کشتی‌گیر فرنگی تاریخ ایران است که دو مدال المپیک دارد. عسکری محمدیان کشتی‌گیر آزادکاری ایرانی است که اگر چه طلای المپیک را ندارد ولی دو مدال نقره المپیک ۱۹۸۸ و ۱۹۹۲ را به دست آورده‌است. زنده یاد محمود نامجوی هم با کسب یک نشان نقره المپیک 1952 و یک برنز المپیک 1956 یکی از وزنه برداران پرافتخار تاریخ ایران به شمار می‌رود. امیررضا خادم ازغدی هم کشتی‌گیری است که توانسته‌ مانند برادرش رسول به 2 مدال المپیک دست یابد، هر چند که رنگ‌های آن فرق دارد. امیر که 4 بار در المپیک در ۴ وزن متفاوت مسابقه داد، دو نشان برنز در المپیک‌های ۱۹۹۲و ۱۹۹۶ را به دست آورد.