ادامه از صفحه اول
2- از زمان شکل‌گیری دولت مدرن در ایران درباره صندوق‌های رأی به‌عنوان منبع اداره جامعه دیدگاه‌های مختلفی مطرح شده است. پیش از انقلاب اسلامی، میانجی به‌نام صندوق در نسبت بین حکومت و مردم بی‌معنا بود و تکیه بر نوعی باستان‌گرایی بنیادگرایانه و ناسیونالیسم متورم شده در شعار اما در عمل کشور بدون مردم، فلسفه ساخت قدرت را تشکیل می‌داد. در هیچ یک از ارکان قدرت، صندوق‌ها نه معنا و نه تأثیری در اداره امور داشتند و این بی‌معنایی از سطح کلان سیاسی حتی در صندوق‌های صنفی هم تجلی یافته بود. در تاریخ سیاسی ایران با این نوع نگرش، صندوق‌ها عامل برهم‌زننده نظم شناخته شده بود و بدون نقش مردم، قدرت ملی بیشتر معطوف به نقش‌آفرینی در زنجیره امنیت جهانی بود.
رویکرد اصیل انقلاب پس از پیروزی، تعریفی ناب از میانجی‌گری ملت - دولت را به ارمغان آورد. اما از همان دوره نیز با نحله‌های فکری متفاوت و حتی متعارض روبه‌رو شد که حتی تا امروز نیز این فراز و نشیب‌ها از منظرهای مختلف ادامه یافته است.
این انقلاب یک تعریف مشخص از مفهوم ملیت ایرانی و هویت ملی را به عرصه تاریخ آورد که کاملاً بی‌سابقه و مردمسالارانه بود. مرحوم امام خمینی(ره) در مقابل تعریف شاهانه و آریامهری از ایران که به ایران باستان و به ملت باستان و غیرموجود در لحظه حاضر تکیه داشت و مشروعیت خود را به‌طور ناشیانه‌ای به یک تاریخ باستانی گره می‌زند، از خود ایران واقعاً موجود و از خود ایرانیان به صحنه آمده سخن گفت و در مقابل رویکرد شاهانه «ایران منهای ایرانیان» از هستی نسلی نسل‌های حاضر دفاع کرد و گفت ایران یعنی همین نسل حاضر، یعنی همین ایرانیان که به صحنه تاریخ وارد شده‌‌اند و حق تعیین سرنوشت خود را می‌طلبند نه آن «ایران تاریخی» و ایران انتزاعی و خیالی که در مخیله شاه به نحو منتزع و مجرد از ایرانیان ساخته شده است.
3- اولین عناد و تضاد با صندوق رأی به جریانات اسلحه به‌دست که خود را انقلابی حرفه‌ای می‌دانستند بازمی‌گردد. اگر به سال‌های نخست انقلاب اسلامی برگردیم، حساسیت ضد انتخاباتی جریانات التقاطی مثل سازمان به اصطلاح مجاهدین خلق و برخی جریان‌های برانداز مارکسیستی شکل کاملاً متفاوتی داشت.
منافقین در آن سال‌ها به بیانی پیچیده و پوشیده علیه انتخابات موضع‌گیری می‌کردند. آنها در برابر اصرار و تأکید فوق‌العاده امام خمینی در ضرورت مشارکت گسترده و در تمهید لوازم عملی آن (از جمله حضور همه سلایق و همه طیف‌های سیاسی چه در سطح نامزدی و کاندیداتوری و چه در سطح مشارکتی و رأی‌دهی) سعی در فرعی‌سازی امر انتخابات داشتند. به زبانی نفاق‌آلود می‌گفتند اگرچه انتخابات خوب است اما در مقایسه با انقلاب از اولویت برخوردار نیست. آنها براساس برداشت خاص خود از «انقلاب» به یک نوع دوگانه‌سازی میان «انقلاب» و «انتخابات» قائل بودند. یعنی می‌گفتند لحظه پیروزی انقلاب بسی مهم‌تر از آن است که صرف انتخابات بشود، باید ابتدا انقلاب را تعمیق کرد و سپس در انتهای فرایند درازمدت «تعمیق انقلاب» به انتخابات پرداخت.
وقتی این کلام را خوب می‌شکافتی در پسِ شعر و شعارهای به ظاهر حماسی و انقلاب ستایانه آن جریان‌های نفاق آلود، می‌توانستی بخوبی نوعی بی‌باوری عمیق و یک نوع هراس عمیق از مردم و از انتخابات مردمی را ببینی. آنها خیلی صریح و روشن می‌گفتند جامعه هنوز «ذات شرک آلود» دارد و به اندازه کافی «توحیدی» نشده بنابراین به جای انتخابات باید اولویت را به «تعمیق انقلاب» داد تا عناصر شرک آلود جامعه در طی یک فرایند درازمدت تصفیه و پاکسازی شوند و به حد رشد انتخاباتی برسند.
امام خمینی به این دوگانه «یا انقلاب یا انتخابات» قائل نبودند و از همان روزهای نخست پیروزی انقلاب با همان دقت و جدیت انقلابی امر انتخابات را در آزاد‌ترین سطح و ترازی که تا آن روز منطقه و کل این گستره جغرافیای وسیع جهان اسلام تا شمال آفریقا به خود ندیده بود، پیگیری می‌کردند. منافقین در پاسخ می‌گفتند «مگر نه این است که در فضای موجود هنوز هم بقایای نظام وابسته آریامهری با انحای مختلف موج می‌زند؟» و نتیجه‌گیری می‌کردند در شرایط رسوب «تفکـــــرات شرک آلــــــود و استــــثماری» در سطــــــح جامعــــه نمی‌توان از اولویت انتخابات سخن گفت. (روزنامه «مجاهد»، آبان ۵۸)
آنها خیلی خوب می‌دانستند (و گاه حتی به وضوح این را می‌نوشتند) که در فضای انتخابات آزاد و رقابتی که امام خمینی(ره) پیگیر مستمر آن بودند، شانس پیروزی ندارند بنابراین سعی می‌کردند انتخابات هراسی و سوءظن عمیق خود به انتخاب جامعه را در یک پوشش به ظاهر «انقلابی» پنهان کنند.
۴-مخالفت دیگر از منظری متفاوت و با نیتی مصلحانه این بار به نام یک رویکرد و برداشت خاص بروز پیدا کرده است.
این جریان نسبت به اصالت انتخابات تردید کرده‌اند و نوعی دوگانه را پیش برده‌اند. نظریه اینان نهایتاً همانند تز «ایران منهای ایرانیان»، به «جمهوریت منهای جمهور مردم» منتهی می‌شود. اینان به انتخابات به شکل یک «بلای ناگزیر» نگاه می‌کنند که به نحوی باید «بلاگردانی» شود. موسم انتخابات که می‌آید دچار تعارضی دل آزار می‌شوند، یعنی دچار یک نوع انتخابات هراسی هستند.
آنها تعابیر سنتی‌ را برای بیان هراس خود انتخاب کرده‌‌اند و به زبانی متفاوت هراس خود را فرافکنی می‌کنند: چه خواهد شد اگر مردم در سطح گسترده مشارکت کنند؟ چگونه می‌توان میل عظیم ملی به تعیین سرنوشت را بی‌معنا، نارس و ناقص کرد؟ اینها سؤالاتی است که بر زمین و زمینه مردم هراسی می‌روید و درست در نقطه مقابل آن شیوه «مردم درمانی» و «انتخابات درمانی» است که مشی غالب و مسلط مرحوم امام خمینی بود و امروزه در قالب بیانی دیگر و گفتمان مشارکت حداکثری توسط رهبر معظم انقلاب پیگیری می‌شود.
امام خمینی به انتخابات و به مردم و شوق مردمی برای تعیین سرنوشت، به شکل یک «مسأله» نگاه نمی‌کردند، برعکس، به دیده «حل مسأله» می‌نگریستند. امروز هم مسائل و چالش‌های پیش روی کشور کمتر از آن دوران نیست، بلکه شکل پیچیده‌تری یافته و به همین دلیل نیاز به حضور مردمی و نیاز به انتخابات واقعاً رقابتی که بتواند همه طیف‌های سیاسی و همه گوناگونی‌های فرهنگی را در سیمای نامزدهای متفاوت تجسد بخشد بیشتر است.
از این‌رو پس از چهل وچند سال تمرین انتخاباتی، باید به سوی انتخاباتی با درجه فراگیری وشمول بیشتر رفت و نه برعکس.
سخنانی نیز با هموطنانم دارم. اگر کسی فکر کند بدون صندوق کشور قابل ثبات خواهد بود تفکری اشتباه است. صندوق‌ها تنها راه بی‌بدیل پیوند دادن خواسته‌های نسل‌های جدید در دل جمهوری اسلامی ایران است و این امری است که در مسیری باثبات، خواست‌ها، نیازها، آمال و آرزوها را می‌تواند متجلی سازد. صندوق‌ها جلوی عبورها را خواهند گرفت و انرژی انسانی جامعه را تبدیل به پویایی و پیشرفت امور می‌کنند.
فارغ از هرگونه آزرده شدن‌‌های سال‌های اخیر، سختی‌های متحمل شده و نگرانی و دلشوره‌های عمومی باید هویت صندوق‌ها را پاس بداریم و تلاش کنیم که صندوق‌ها کارکردی بهتر از گذشته داشته باشند. جریانات ناامیدساز از مشارکت و صندوق‌ها به‌دنبال ماجراجویی هستند.
هیچ جامعه‌ای با این نوع تفکرات ماجراجویانه به سرمنزل مقصود نخواهد رسید. تفکراتی مانند «نه به انتخابات» و «عدم مشارکت» تحلیل درستی از شرایط ایران و جهان که بتواند با ثبات، تغییرات را در خود جای دهد، ندارند. باید به این باور و اجماع رسید که صندوق‌ها مسیر درست کشور هستند.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی
ادامه پاورقی خاطرات بولتون را در سایت ایران آنلاین (ion.ir) بخوانید.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

بزرگترین نبرد هوایی عربی-اسرائیلی
سرانجام اسد از [فیلیپ] حبیب شدیداً خشمگین شد و از من خواست او را به وزارت خارجه احضار و به اطلاعش برسانم که یک عنصر نامطلوب در سوریه است.حبیب را به دفتر خود در وزارت خارجه احضار و تصمیم رئیس‌جمهوری اسد را به او ابلاغ کردم. حبیب دستپاچه شد و رنگ رویش پرید و کوشید چیزهایی بگوید که توجیه کننده اتفاقات باشد، اما به او فهماندم که چاره‌ای جز اجرای تصمیم نیست. یک فنجان زهورات [دمنوش گیاهی شامات] به او دادم که کمی از آن را نوشید و بی‌اعتنا به چیزی، از دفترم خارج شد.
عملیات بمباران [مراکز سوری در بقاع]، در خوانش راهبردی سوریه تنها مقدمه‌ای بر گام بعدی تلقی می‌شد که تسلط بر دره بقاع و قطع راه دمشق - بیروت و محاصره نیروهای سوری و فلسطینی در لبنان بود. تهاجم هوایی اسرائیل از نظر حجم و کیفیت بزرگ و غافلگیر کننده بود، ۷۰۰ سورتی پرواز اسرائیلی که موجب تحرک متقابل جنگنده‌های سوری برای رویارویی در بزرگترین معرکه هوایی در تاریخ منازعه
عربی - اسرائیلی شد و با وجود شجاعتی که خلبانان سوری از خود نشان دادند و هواپیماهایشان سرنگون می‌شد بی‌آنکه در رادار خود منبع آتش باری اسرائیلی را ببینند، قول فصل در این معرکه با برتری هوایی اسرائیل بود.
حماسه سلطان یعقوب
اهداف تهاجم همه جانبه [اسرائیل به لبنان] روشن شده بود. زره پوش‌های اسرائیلی برای محاصره بیروت از یک سو و اشغال راه دمشق - بیروت و تسلط بر این مسیر بین‌المللی از «مصنع» تا «ضهرالبیدر» و در نتیجه منزوی ساختن نیروهای سوری و فلسطینی از سوی دیگر، در حال پیشروی بودند. در این شرایط نیروهای سوریه به فرماندهی سرتیپ ستاد علی حبیب فرمانده لشکر مکانیکی ۵۸، در بقاع توانستند واحد‌های اسرائیلی را در یک کمین جدی بیندازند که در نتیجه آن، تنها تعداد محدودی از افراد این واحدها نجات یافتند و بیش از هشت تانک با وضعیت سالم غنیمت گرفته شد و نیروهای آن فرار کردند، همچنین برخی نیروهای اسرائیلی اسیر و جنازه‌های برخی دیگر از صحنه درگیری جمع شد.

گروه جهان/ کمتر از یک هفته تا برگزاری انتخابات رسمی ریاست جمهــــــوری ســـــوریه، رأی‌گیری حوزه های خارجی در سفارتخانه‌ها برگزار شد.
به‌گزارش «فرانس پرس»، در فاصـــــــله 6 روز مانـــــده به انتخـــابات، روز پنجـــــشنبه مهاجـــران سوری در لبــــنان، بحرین، کویت، عمان، امارات، عراق، مصر، استرالیا، روسیه، اتریش، فرانســــه، اسپانیا، مجارســـــــــتان، صربســــتان، بلاروس، چک، ارمنـــــــستان، سوئد، بلژیک، مالزی، ژاپن، چین، جاکارتا، هند، پاکستان و ایران پای صندوق‌ها رفتند.
براســــاس اعلام منابــــــــع سوری، در بسیاری از کشورها مانند لبنان، مهاجران سوری در حالی با اتوبوس و خودروی سواری به‌سمت حوزه‌های رأی‌گیری در حرکت بودند که بسیاری از آنها پلاکاردهایی با عکس «بشـــار اسد» را در دست داشتند.
رقابت سه کاندیدای منتخب سوریه برای تصدی کرسی ریاست جمهوری این کشور
26 مه(5 خرداد) برگزار می‌شود.

زهره صفاری/ «بنیامین نتانیاهو» و همپیمانانش پس از 11 روز کشتار بیرحمانه غیرنظامیان فلسطینی در نوار غزه، در برابر آتش‌باران مقاومت سر تسلیم فرود آورده و پیشنهاد مصر را برای آتش‌بس بدون قید و شرط با حماس پذیرفتند.
به گزارش شبکه خبری «الجزیره»، این آتش‌بس که از ساعت 2 بامداد دیروز برقرار شد، برای نخستین بار در دو هفته گذشته خیابان‌های غزه، قدس و کرانه باختری را به صحنه جشن و شادی فلسطینی‌ها تا نزدیک صبح بدل کرد. در قدس اشغالی، در حالی که طنین الله اکبر در منطقه پیچیده بود، مردم به صورت خودجوش به خیابان‌ها آمدند و پایکوبی کردند. این تجمعات در رام‌الله، الخلیل، جنین، طولکرم و قلقیلیه نیز برقرار شد و فلسطینی‌ها در میان شعارهای الله اکبر و هلهله زنان، سرودهای حماسی نیز سر داده بودند.
دفتر نخست وزیر اسرائیل در حالی  در بیانیه‌ای از توافق کامل کابینه امنیتی این رژیم با شرایط آتش‌بس مصر خبر داد که حماس و جهاد اسلامی با تأکید بر پذیرش این صلح موقت هشدار دادند که دست به ماشه، تحرکات صهیونیست‌ها را زیر نظر خواهند داشت. نیروهای مقاومت فلسطین در درگیری‌های 11 روز گذشته که با شهادت 243 فلسطینی از جمله 65 کودک، آوارگی دست‌کم 75 هزار نفر از ساکنان نوار غزه و حمله به 33 مؤسسه رسانه‌ای در غزه همراه شده است، به اذعان اسرائیلی‌ها، با شلیک بیش از  4 هزار موشک و راکت به اراضی اشغالی، تقابلی بی‌سابقه در سال‌های اخیر را در ذهن صهیونیست‌ها حک کردند. تقابلی که اسرائیل را به رغم حمایت قدرت‌های بزرگی مانند امریکا مجبور به عقب‌نشینی کرد تا اعضای پارلمان این رژیم نیز آن را محکوم کرده و تصمیم کابینه امنیتی «نتانیاهو» برای توقف بی قید و شرط جنگ با غزه بدون دستیابی به اهداف اسرائیل را شرم‌آور بدانند. در همین حال به نوشته «العالم»، تحلیلگران اسرائیلی مخالف «نتانیاهو» نیز روند درگیری‌ها را از منظر سیاسی و استراتژیک به نفع مقاومت دانستند، به طوری که اسرائیل در این مقطع چاره‌ای جز پذیرش آتش‌بس نداشته و اقدام «نتانیاهو» در اعلام آتش‌بس یکطرفه به وضوح پرده از شکست و بی سر و سامانی در این رژیم برداشته است. از سوی دیگر دست بالای مقاومت در پذیرش این آتش‌بس تحولی استراتژیک به شمار می‌آید که شکست همه برنامه‌ها و نقشه‌های صهیونیستی-امریکایی را درخصوص معامله قرن و پروژه سازش برهم زده است.
استقبال جهان از آتش‌بس غزه
«آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل با استقبال از برقراری آتش بس از مصر و قطر به دلیل تلاش‌هایشان برای پایان دادن به درگیری‌ها تقدیر و از طرح دو ملتی براساس توافق1967 حمایت و از تعیین قدس به عنوان پایتخت فلسطین حمایت کرد. به گزارش «فرانس پرس»، «جو بایدن»، رئیس جمهوری امریکا نیز با تأیید مذاکرات تلفنی با «نتانیاهو» و «عبدالفتاح سیسی»، رئیس جمهوری مصر این آتش بس را فرصتی برای صلح اعلام کرد: «امریکا همچنان از حق مشروع دفاع اسرائیل از خود در برابر حملات مقاومت دفاع می کند. در این درگیری ها شمار زیادی از غیرنظامیان از جمله کودکان جان خود را از دست دادند و ویرانی‌های بسیاری نیز به وجود آمده است. ما همکاری کامل خود با دولت فلسطین و نه حماس برای بازسازی ویرانی ها را اعلام می کنیم. به عقیده من فلسطین و اسرائیل به یک میزان حق حیات در امنیت را دارند تا از زندگی آزاد و دموکراتیک  لذت ببرند.»
رئیس جمهوری امریکا نیز در حالی از حق حیات فلسطینی ها گفت که به نوشته العالم با اذعان به شکست گنبد آهنین اسرائیل در برابر حملات مقاومت، بر لزوم تقویت سامانه دفاع موشکی رژیم صهیونیستی تأکید کرد. قرار است «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه دولت بایدن نیز در چند روز آینده برای نخستین بار به فلسطین اشغالی، کرانه باختری، مصر و اردن با هدف تقویت آتش‌بس سفر کند.
روسیه، سوریه، حزب‌الله لبنان، اتحادیه اروپا و... نیز از این طرح حمایت کردند. رئیس جمهوری ترکیه نیز با موضعی در قبال اسرائیل گفت: «نتانیاهو هرگز دوست ما نبوده و نخواهد بود و ما به مبارزه با او ادامه می‌دهیم.»  قرار است هیأت امنیتی مصر در روزهای آینده در دیدارهای حضوری با سران درگیر در منطقه بر روند آتش بس نظارت کند.

حریت دیلی نیوز(ترکیه)
کرملین نخستین دیدار وزرای خارجه روسیه و امریکا را در ایسلند نشانه‌ای مثبت در بسترسازی دیدار پوتین- بایدن اعلام کرد. محور این مذاکرات یک ساعت و 40 دقیقه‌ای، چشم‌انداز همکاری دوجانبه در موضوعات جهانی مورد علاقه طرفین مانند افغانستان، ثبات استراتژیک، ایران، کره شمالی، سوریه و حل بلندمدت بحران ارمنستان و جمهوری آذربایجان بود.

واشنگتن پست(امریکا)
مجلس نمایندگان امریکا با‌وجود مخالفت جمهوریخواهان طرح تشکیل کمیته تحقیق درباره آشوب ساختمان کپیتال هیل در روز 6 ژانویه را به سنا فرستاد. این طرح در حالی مورد تأیید مجلس نمایندگان قرار گرفت که بسیاری از جمهوریخواهان کنگره در هراس از دست دادن شانس پیروزی در انتخابات آتی کنگره و کاخ سفید، تلاش زیادی برای توقف آن دارند.

الشرق الاوسط (عربستان)
پارلمان لبنان برای شنیدن شکایت رئیس جمهوری این کشور از «سعد الحریری»، نخست‌وزیر مکلف تشکیل جلسه داد. در این نشست «نبیه بری» رئیس پارلمان لبنان بر اهمیت تسریع در روند تشکیل دولت تأکید کرد و گفت: «فضای سیاسی متشنج حاکم بر لبنان هزینه‌های زیادی بر کشور وارد می‌کند و این معضل تنها با تشکیل سریع دولت رفع خواهد شد.»