لغت نامه کامپیوتری وبستِر، اشتیاق به یادگیری را جانشین رنج و ملال می گرداند. نمایندگی پخش: شرکت دایا سیستم

همه چیز از «دو کلمه حرف حساب» شروع شد. ستون طنزی که از 23 دی ماه سال 1363 در صفحه سوم روزنامه اطلاعات با امضای «گل آقا» منتشر شد و نام گل آقا را سر زبان‌ها انداخت. گل آقا در دو کلمه حرف حساب، برای شوخی منتقدانه با شخصیت‌ها وچهره‌های سیاسی و مسئولان حکومتی با کسی تعارف نداشت. 6 سال بعد وقتی «کیومرث صابری فومنی» [متولد 7 شهریور۱۳۲۰ در صومعه‌سرا] تصمیم گرفت برای دریافت مجوز انتشار شاخص‌ترین مجله طنز بعد از انقلاب اقدام کند، نام مستعار خود در «دو کلمه حرف حساب» را برای هفته‌نامه انتخاب کرد. البته برخی معتقدند «گل آقا» را صابری با الهام از«میرزاگل» توفیق خلق کرده است. او پیش از تولد مجله گل آقا در اطلاعات، تجربه کار در دوره سوم مجله توفیق را داشت.«سنگ‌نبشته‌ها»، «کلاس درس»، «هشت روز هفته» از جمله ستون‌های مجله توفیق بودند که نویسنده آنها کیومرث صابری بود و با نام‌های مستعاری مثل: «لوده، ریش‌سفید، میرزاگل، عبدالفانوس، خان‌داداش» منتشر می‌شد.
صابری در کتاب خاطرات خود درباره همکاری با توفیق می‌نویسد: «سال 1340 که دانشجوی دانشگاه شدم و در همان سال اول در تظاهرات دانشجویی کتک مفصلی خوردم و دستگیر شدم، گردنم از ضربات باتوم بشدت آسیب دید. شعری به طنز و سیاسی سرودم و با نام مستعار «گردن‌شکسته فومنی» به روزنامه[مجله] توفیق فرستادم. آن شعر با اصلاح مختصری منتشر شد. حسین‌ توفیق مرا که نشانی‌ام را نیز نداشت، از طریقی پیدا کرد و تشویق به نوشتن و ادامه همکاری کرد. اغلب طنزهایی می‌نوشتم که بعضاً منتشر می‌شد تا سال 1345 که به کمک حسین‌ توفیق از فومن به تهران آمدم و در یکی از دبیرستان‌های تهران دبیر شدم و عصرها همکار توفیق شدم... بعدها ستون ثابتی را با عنوان «هشت روز هفته» می‌نوشتم».
کیومرث صابری فومنی در دو دولت بعد از انقلاب به‌عنوان مشاور فرهنگی- مطبوعاتی رئیس‌جمهوری فعالیت کرد، اما ماندگاری در دنیای مورد علاقه خود در طنز و مطبوعات را به فعالیت در دستگاه‌های حکومتی ترجیح داد و سنگ بنای مجله گل‌آقا را در ۱ آبان 1369 گذاشت. مجله‌ای که با قیمت 15 تومان روی دکه رفت و شماره نخست آن خیلی زود نایاب شد. مردم هر هفته منتظر بودند تا ببینند تحلیل‌های گل‌آقا در آبدارخانه از زبان «شاغلام»، «ممصادق»، «کمینه(عیال ممصادق)» و «غضنفر» در مورد مسائل روز چیست.
طرح‌های احمد عربانی بر جلد گل‌آقا تبدیل به تصویری ماندگار شد که تداعی‌گر نام این مجله شد. مجله‌ای که با ادبیاتی متین، انتقادات تندی را به شرایط موجود و تصمیمات مسئولان بیان می‌کرد. صابری در گل آقا اشعار طنز بسیاری منتشر کرد اما بیت «یک زبان دارم دو تا دندان لق/ می‌زنم تا زنده هستم حرف حق» از زبان شاغلام، یکی از ماندگارترین ابیات او در این مجله است. مجله‌ای که تحریریه آن را جمعی از بزرگان و نام‌های ماندگار حوزه طنز و کاریکاتورتشکیل می‌دادند. مرتضی فرجیان، احمد عربانی، ابوالفضل زرویی نصرآباد و... از همکاران او در طول سال‌های انتشار این هفته نامه بودند.گل‌آقا در میان مردم گل کرد. آنقدر که کسانی که اقبالی به نشریات و مجلات آن روزها نداشتند، برای رسیدن آن به دکه لحظه شماری می‌کردند. ابوالفضل زرویی نصرآباد که «ملانصرالدین» گل آقا بود درباره علت محبوبیت این مجله می‌گوید: «در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب به‌خاطر شروع جنگ و مسائلی از این دست طنزپردازان بیشتر سعی می‌کردند به مسائل غیرسیاسی بپردازند و مردم به‌دلیل دغدغه‌های معیشتی حوصله طنز خواندن نداشتند و کسی هم جرأت نزدیک شدن به طنز سیاسی را نداشت. در این دوره بروز و ظهور قلمی به اسم گل‌آقا بین مردم شادمانی زیادی را ایجاد کرد؛ زیرا آنها شاهد نوعی نگارش طنز بودند که تا به حال تجربه نکرده بودند؛ آن هم طنز‌های بسیار محکم سیاسی با رویکردی عامه‌فهم و پرگوشه و کنایه که با روحیه هر ایرانی موافق بود.»
دوازده سال بعد اما کیومرث صابری به دلیلی که شاید ردپای آن را بتوان در آخرین سروده او در گل آقا پیدا کرد، انتشار این مجله را متوقف کرد. زمانی که صابری در آبان 1381 تصمیم به تعطیلی مجله پرتوفیق «گل‌آقا» گرفت، گل آقا مؤسسه‌ای بود که ماهنامه و سالنامه و کتاب منتشر می‌کرد، جشنواره طنز و فیلم کمدی برگزار می‌کرد و با «بچه‌ها! گل‌آقا» نگاهی به مسائل دنیای کودکان داشت اما دیگر «گل‌آقا» را نداشت. چند سال بعد مؤسسه گل‌آقا 20 شماره دیگر از این هفته‌نامه را منتشر کرد، اما نه کیفیت مجله به سیاق قبل بود و نه استقبال مردم از آن.
صابری در آستانه ورود به سیزدهمین سال انتشار گل‌آقا و هنگام صفحه‌بندی مجله «شماره 564» را از بالای لوگوی مجله حذف کرد و نوشت: «شماره آخر» در این شماره آخر شعری از صابری منتشر شد که به‌ گفته او «منظومه ناتمام پیشگویی» بود و با: «بوالعجب روزگار می‌بینم/ همه را زیر بار می‌بینم» آغاز و با بیت: «حال اوقات این گل‌آقا را/ تلخ چون زهرمار می‌بینم» به پایان رسیده بود.
گلچین روزگار، گل‌آقای ایران را روز جمعه 11 اردیبهشت سال ۱۳۸۳ پس‌ از طی یک دوره بیماری، چید.

بازی‌های آسیایی پکن 1990 برای تیم ملی فوتبال ایران خوش‌یمن بود و پس از 16 سال ایران بار دیگر مدال طلای بازی‌های آسیایی را کسب کرد. در این دوره از بازی‌ها (سال 1369) و در آن سال‌ها فوتبال ایران شاهد ظهور یکی از درخشان‌ترین نسل‌های بازیکنان فوتبالش بود، تیمی که از فرشاد پیوس تا سیروس قایقران، محمد پنجعلی، مجید نامجو مطلق، جواد زرینچه تا احمدرضا عابدزاده عقاب آسیا را داشت و بازیکنانش در زمین می‌درخشیدند؛ تیمی که بعد از پایان جنگ امیدهای بسیاری را برای ایرانیان رقم زد و بارها دل مردم ایران را شاد کرد. در بازی‌های آسیایی پکن تیم فوتبال ایران با مربیگری علی پروین راهی بازی‌ها شد و پروین برای نخستین بار در بازی های رسمی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده گرفت و جامی را صید کرد که همچنان در تالار افتخارات فوتبال ایران می‌درخشد. در آن سال ترکیب اصلی تیم ملی را بازیکنان دو تیم استقلال و پرسپولیس تشکیل می‌دادند، دو تیمی که در جریان برگزاری لیگ فوتبال ایران (قدس) قهرمان و نایب قهرمان شده بودند.
در بازی‌های آسیایی قرعه ایران در دور اول با تیم‌های مالزی و کره شمالی یکی شده بود. ایران کار خود را در جام با برد 3-0 مقابل مالزی شروع کرد و هر سه گل بازی را هم فرشاد پیوس وارد دروازه مالزی کرد. در دومین بازی مرحله گروهی ایران مقابل کره شمالی قرار گرفت و در حضور بیش از 17 هزار نفر با دو گل فرشاد پیوس و شاهرخ بیانی در دقایق پایانی با نتیجه 2-1 پیروز بازی شد تا به مرحله یک چهارم نهایی راه یابد. در این مرحله ایران حریف سرسختش ‍ژاپن را هم با گل صمد مرفاوی مغلوب کرد تا در مرحله نیمه نهایی با تیم کره جنوبی که در آن سال‌ها در رنکینگ فیفا تیم اول آسیا بود، روبه‌رو شود. بازی با کره جنوبی بسیار حساس بود و در حضور 65 هزار تماشاگر برگزار شد و به نوعی می‌توان گفت بیشترین تماشاچی را در این دوره از بازی‌ها جذب کرد. دیداری نفسگیر که نتیجه آن تا پایان وقت قانونی بازی مساوی شد ولی در وقت‌های اضافه با فرار زیبا و ضربه فنی سیروس قایقران ایران موفق شد به گل پیروزی برسد و راهی بازی نهایی شود. در دیدار فینال ایران باز هم در مقابل کره شمالی صف‌آرایی کرد و در حالی که تیم کره‌ شمالی از دقیقه ۶۵ به دنبال اخراج یک بازیکن خود 10 نفره شده بود، ایران نتوانست دروازه رقیب را باز کند تا بعد از ۱۲۰ دقیقه بازی در وقت‌های اصلی و اضافه دو تیم به نتیجه‌ای بهتر از ۰-۰ دست نیابند و کار به ضربات پنالتی بکشد. برای ایران سیروس قایقران، محمد انصاری‌فرد، علی افتخاری و مجید نامجومطلق ضربات‌شان را گل کردند تا کشورمان بعد از 16 سال مجدداً قهرمان بازی‌های آسیایی شود. احمدرضا عابدزاده با مهار دو پنالتی از سه پنالتی بازیکنان تیم کره‌ شمالی در پیروزی و قهرمانی تیم ملی نقش تعیین کننده‌ای داشت. این قهرمانی نخستین قهرمانی ایران بعد از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ نیز بود. در این دوره از بازی‌ها احمدرضا عابدزاده، مهدی فنونی‌زاده، رضا حسن‌زاده، شاهرخ بیانی، سید مهدی ابطحی، محمدحسن انصاری‌فر، سیروس قایقران، فرشاد پیوس، محمد پنجعلی، مجید نامجو مطلق، جواد زرینچه و... در تیم ملی بازی می‌کردند.

با استفاده از روش والوالو پلاستی در بیمارستان امام خمینی
رفع تنگی دریچه آئورت برای اولین بار در ایران بدون عمل جراحی انجام شد

متخصصان داخلی قلب و عروق بیمارستان امام خمینی به سرپرستی «دکتر ایرج ناظری» استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس بخش قلب و عروق بیمارستان امام خمینی موفق شدند برای اولین بار با استفاده از روش «والوالو پلاستی» و بدون انجام عمل جراحی دریچه تنگ آئورت یک دختر 8 ساله به‌نام آزیتا نوبر را باز کنند و به حد طبیعی باز گردانند.روش «والوالو پلاستی» و «آنژیوپلاستی» که از طریق هدایت بالن به داخل رگ‌ها انجام می‌شود چند سالی است که در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد و دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان امام خمینی جزو اولین مراکزی هستند که این روش را به کار گرفته‌اند.روش «والوالو پلاستی» قبلاً نیز برای باز کردن دریچه شریان ریوی و میترال در همین بیمارستان تجربه شده بود.
روزنامه کیهان- پنجشنبه 10 آبان 1369

شورای عالی پیوند اعضا در ایران تشکیل شد
دکتر ایرج فاضل وزیر بهداشت، درمان آموزش پزشکی صبح امروز اعلام کرد ، شورای عالی پیوند اعضا در کشور تشکیل شده و موظف به سیاستگذاری و نظارت بر مراکز پیوند اعضا در کشور می باشد.یکی از مهمترین شاخه های این شورا، بخش پیوند کلیه می باشد. این شورا موظف است تا با بررسی نیازها، درخواست های انجام عمل پیوند را بررسی کرده و در صورت احراز شرایط از آن حمایت نماید.
روزنامه کیهان- شنبه 19 آبان 1369

اولین نوزادان مرکز ناباروری ایران به‌دنیا آمدند

اولین نوزادان «آی.وی.اف» ایران امروز در مرکز پزشکی افشار وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد با عمل سزارین به‌دنیا آمدند.
رئیس نخستین مرکز ناباروری ایران با اعلام این خبر گفت: فاطمه یزدی‌نژاد ۳۶ ساله پس از حدود ۲۰ سال نازایی وعدم موفقیت درمان‌های طبی و جراحی سرانجام با عمل«آی.وی.اف»(لقاح خارج از رحم و انتقال جنین) صاحب دو فرزند دختر و پسر شد که آنها را آرزو و امید نام گذاشت.همچنین در همین زمان زن دیگری به نام زهرا میرلوحی۲5 ساله که پس از ۱۳ سال نازایی و با روش فوق حامله شده بود، با عمل سزارین درمرکز پزشکی افشار، فرزند دختری به دنیا آورد که حال او رضایت بخش است. این نوزاد که 3 کیلو و 500 گرم وزن دارد، وجیهه نامگذاری شده است.
با آن که تنها دوازده سال از تولد اولین فرزند «آی‌وی‌اف» دنیا به نام «لوئیزی براون» در انگلستان می‌گذرد [IVF یا لقاح مصنوعی برای اولین بار در دنیا در سال ۱۹۷۸ در انگلستان توسط دکتر رابرت ادواردز انجام شد که جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را در سال ۲۰۱۰ برای وی به ارمغان آورد. لوئیزی براون، کودک حاصل از این لقاح در ۲۵ ژوئیه ۱۹۷۸ به دنیا آمد] در حال حاضر در55 کشور دنیا این عمل با موفقیت انجام شده است و در ایران برای نخستین بار است که فرزندانی با روش فوق در اولین مرکز تحقیقاتی ودرمانی ناباروری که به ابتکار دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1368 تأسیس شده است متولد می‌گردد.
روزنامه کیهان- شنبه 8 دی 1369

بزرگترین کارخانه تبدیل زباله به کود گیاهی آغاز بکار کرد

بزرگترین ایستگاه خدمات شهری و کارخانه بازیافت و تبدیل زباله به کود گیاهی پیش از ظهر روز پنجشنبه [2 اسفند 1369] مورد بهره برداری قرار گرفت.با افتتاح این ایستگاه از این پس تعداد ۱۳۷ دستگاه کامیون روبسته و روباز که همه روزه به مرکز دفن بهداشتی زباله در کهریزک مراجعه می کردند، زباله های جمع آوری شده از ۹ منطقه شهرتهران را در سی تریلر مستقر در این ایستگاه تخلیه می کنند. این ایستگاه که در ۱۷ هزار متر مربع بنا شده است دارای امکانات شست وشو و ضد عفونی کردن کامیون های حمل زباله است.
روزنامه کیهان- شنبه4 اسفند 1369

اولین اسکله ساخت ایران در جزیره قشم مورد بهره‌برداری قرارگرفت

اولین اسکله ساخت ایران در جزیره آزاد قشم مورد بهره‌برداری قرار گرفت. اسکله دو منظوره نفتی قشم جهت تخلیه و بارگیری محموله نفتکش‌های قاره پیما ساخته شده و کلیه مراحل طراحی و ساخت آن به دست نیروهای متخصص داخلی انجام گرفته و به نام «دریا پای» در صنعت اسکله‌سازی جهان به ثبت رسیده است. این طرح در سال 1362 به‌عنوان یک کار تحقیقی شروع شده بود. اجرای طرح مذکور با احتساب هزینه‌های ترمیم و تعویض یک طرف بازوی خاکی و سنگ چینی هفت هزار مترمکعب و به طول پانصد متر و تأسیسات لوله کشی بالغ بر ششصد و هفتاد میلیون ریال هزینه در برداشته است.
هزینه ساخت سکوی اسکله دو منظوره نفتی قشم هر متر مربع آن بالغ بر ۲۹۸ هزار ریال می‌باشد که در مقایسه با قراردادی که قبلاً با شرکت خارجی «تورکیس» توسط شرکت نفت منعقد شده بود به یک شانزدهم تقلیل پیدا کرده است.
اسکله دارای ۷۰/۲ متر آبخور در جزر و ۸۰/5 متر آبخور در مد می‌باشد و قابل پهلوگیری شناور‌هایی با ظرفیت ۲۵۰۰ تن است.این اسکله جهت پخش فرآورده‌های نفتی شرکت نفت و تخلیه و بارگیری مواد نفتی بی‌ظرف و مظروف و اجسام سنگین ساخته شده است. بنا به اظهارات دست اندرکاران ساخت این اسکله، عمر مفید آن پنجاه سال برآورد شده است.
روزنامه کیهان- پنجشنبه 23 اسفند 1369