ابوجبرئیل
عبدالملک الحوثی لقب «ابو جبریل» را به عنوان اسم مستعار برای خود انتخاب کرد. او یکی از اهالی صعده بود که دست تقدیر او را برای تغییر تاریخ یمن انتخاب کرد. شهروندی که به ایمان و مردم وطنش وفادار بود، اما شهرت و شخصیتش به ورای مرزها رسید. کسی که در حال حاضر از شهرت منطقه‌ای برخوردار بوده و قوی‌ترین حضور و نفوذ را در عرصه داخلی دارد و در معادلات حال و آینده یمن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. حال به بررسی ابعاد پنهان، دردناک، پرغصه و خونین زندگی عبدالملک می‌پردازیم.
ابو جبریل خود سمبل پیروزی و اسوه صبر است. او رفیق قلم و تفنگ است، رزمنده ای جسور مسلح به کلمه و فریاد. حکیمی اندیشمند و ماجراجویی سرسخت. او محبوب مردم و مغضوب دشمنان مردم است. عبدالملک که پیروزمند و شکست ناپذیر به‌نظر می‌رسد از نظر دوستدارانش، رحمتی است که از آسمان نازل شده است؛ متخصص در شگفتی‌آفرینی است… او جمع اضداد است. هم درد است و هم درمان، هم سؤال است و هم پاسخ، هم گلوله است و هم گل، هم لبخند است و هم اشک. او رمز تخریب سنگرهای دشمن است و راز آبادانی خانه‌های مردم، بهشت آرزوی‌های مردم و جهنم سوزان برای آزهای دشمنان مردم، سرخ و سبز، هم ترس است و هم آرامش، هم بیم است و هم امید؛ یک کلام او ابوجبریل است. حماسه و اسطوره‌ای که واقعیت دارد. شاید خودش نداند، اوست که مؤلفه‌های این حماسه را می سازد و شاید خودش متوجه اهمیت و عظمت آنچه که می سازد نیست. گرفتاری مداوم و مستمر او در جنگ و درگیری سبب شده است خود و همرزمانش وقت کافی برای فکر کردن به کاری که می کنند را نداشته باشند… درست است که این انسان‌ها جدا از جهان و به دور از هیاهوی رسانه‌ها در یمن؛ جایی که به‌وسیله رسانه‌ها به فراموشی سپرده شده و در صعده؛ جایی که زیر آوار تاریخ مدفون شده، هستند اما عبدالملک الحوثی مهم‌ترین شخصیت جهان است که یک تنه در برابر غرور و تکبر و خودسری ابرقدرت جهان، آمریکا ایستاده است… او از عدم، از هیچ آمده است و چیزی نداشت جز اندیشه‌ای برگرفته از رهبر شهید بنیان‌گذار. او هیچ نداشت جز مردانی که دربرابر پروردگار سر تسلیم در پیش افکنده‌اند و در مقابل اهریمنان سینه سپر کرده‌اند، هزاران هواداری که او را بیش از خود و فرزندانشان دوست دارند. حال همین یک نکته جزئی، مستلزم درک و درنگ بسیار است.