یک دقیقه با خدا

عبدالرحیم سعیدی راد
شاعر و پژوهشگر

روز بیستم ماه رمضان
ای نور بخش آسمان‌ها و زمین!

گاهی آنقدر گرد و غبار غفلت و غرق شدن در زندگی و روزمرگی روی دلم می‌نشیند که  برای تشخیص راه درست و غلط به دردسر می‌افتم و اگر تو دستم را نگیری و مسیر را به من نشان ندهی، راه را از چاه تشخیص نمی‌دهم. ای خدای بخشنده و مهربان آرزوها و خواسته‌های زیادی در دل دارم که گرچه خود را لایق آن‌ها نمی‌دانم اما خودت بارها فرموده‌ای که خواسته‌های‌تان را از من بخواهید. در این ایستگاه بیستم میهمانی رمضان از تو می‌خواهم که با رحمت بی‌شمارت، نیازهای من و همه بندگانت را برآورده کنی. همین.

روز بیست و یکم ماه رمضان
شهادت حضرت علی (ع)

اذان سحر را دوست دارم چون عطر نام تو را در جان‌ها می‌پراکند.
اما سحری که تو اذان آن را نگفته باشی، از شب‌های بی‌ستاره هم سیاه‌تر است. و شب، بدون تو یعنی تندبادی از دلتنگی و حسرت.
این شب‌ها که از هر سو فقط تنهایی می‌بارد، دیگر طنین گام‌هایت در کوچه‌های سرگشته کوفه به گوش نمی‌رسد. دیگر دلی به یاد گل‌های محروم نمی‌تپد. کسی انبانی از نان و خرما به دوش نمی‌گیرد. تنها شاید کودکانی از شدت گرسنگی، بیداری‌شان را با یاد تو تقسیم کرده باشند. یا علی(ع)! حکایت عشق پایانی ندارد، اما اینک روز غریبی فرزندان تو و روز شگفت تنهایی زمین فرا رسیده است. حالا دیگر ارکان زمین می‌لرزد و سطرهای نهج البلاغه خونرنگ شده است. همین‌