اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

کنترل کوبایی‌ها بر ونزوئلا
گزارش‌های ضد و نقیض و گیج کننده همچنان تا صبح ادامه داشت و پدیده موسوم به «مه جنگ» که از جمله ویژگی‌های چنین رویدادهایی است بروز  و تصمیم گیری‌های فوری را دشوار کرد اما بتدریج معلوم شد طرحی که بارها و بارها میان مخالفان و برخی مقامات کلیدی رژیم در مورد آن مذاکره شده بود، شکست خورده است.
نخستین گزارش‌های خبرگزاری‌ها از وضعیت ونزوئلا حدود ساعت شش و ربع صبح منتشر شد. ما شنیدیم که مورنو رئیس دادگاه عالی، اعضای ارشد دادگاه را فراخوانده بود تا به وظایفی که از قبل (بویژه در مورد انحلال مجلس مؤسسان) برای آنها تعیین شده بود، عمل کنند. قرار بود پس از اقدام دادگاه عالی، پادرینو وزیر دفاع وارد عمل شود ولی بعداً معلوم شد که قضات دادگاه عالی به فراخوان مورنو پاسخ مثبت نداده و از انجام مأموریت‌های تعیین شده سرپیچی کرده‌اند. تا عصر آن روز، ارزیابی من این بود که رهبران ارشد نظامی و غیرنظامی رژیم نظیر مورنو که مخالفان با آنها مذاکره کرده بودند، سر بزنگاه از تلاش‌های طراحی شده برای سرنگونی رژیم مادورو پا پس کشیده بودند، چون معتقد بودند عملیات بسیار زودتر از موعد مقرر آغاز شده است. ژنرال کریستوفر فیگوئرا رئیس پلیس مخفی ونزوئلا گفت که او شخصاً پادرینو را از تغییرات ایجاد شده در زمانبندی برنامه آگاه کرده بود. او در عین حال اضافه کرد که پادرینو به وضوح درباره تغییرات ناگهانی در برنامه‌ها نگران بود. زمان‌بندی تغییر کرد و آغاز عملیات جلو افتاد، تنها به این دلیل که دوشنبه شب کوبایی‌ها بوی توطئه را حس کرده بودند و بنابراین کسانی را که در میان مخالفان داشتند تحریک کرده بودند تا زودتر و خارج از برنامه تنظیم شده حرکت خود را آغاز کنند که به این ترتیب توالی اتفاقات برنامه‌ریزی شده، درست در نیامد. ارزیابی من از همه این شواهد و مستندات این بود که کوبایی‌ها کنترل واقعی اوضاع را در ونزوئلا در اختیار دارند و در واقع آنها بودند که مادورو را از برنامه‌های عملیاتی مخالفان آگاه کردند. ظاهراً وقتی بین مقامات عالی رتبه حکومت می‌پیچد که برنامه عملیاتی مخالفان لو رفته است، مونرو رئیس دادگاه عالی بسیار مضطرب و نگران می‌شود و به‌همین دلیل دیگر نمی‌تواند مطابق برنامه هماهنگ شده با مخالفان، مجلس مؤسسانِ مادورو را غیرقانونی اعلام کند، لذا مقامات ارشد نظامی نیز که قرار بود در مرحله بعدی وارد کارزار شوند، مرعوب شده و پا پس می‌کشند. فقدان حمایت قانونی (به دلیل عدم اقدام دادگاه عالی) باعث تردید آنها شد و آزادی لوپز در صبح  سه‌شنبه نیز فقط نگرانی مقامات ارشد نظامی را که قرار بود با توطئه سرنگونی مادورو همکاری کنند تشدید کرد؛ با خودم فکر می‌کردم که این ژنرال‌ها احتمالاً یا هرگز قصد ترک رژیم را نداشتند یا دست‌کم مراقب بودند زیاد متضرر نشوند و به همین دلیل به نظر می‌رسید آماده شده بودند تا با توجه به روند اتفاقات در روز سه‌شنبه، تصمیم نهایی خود را بگیرند.
در شرایط انقلابی همیشه همه چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود و گاه اقدامات بداهه و ابتکاری می‌تواند بین شکست و پیروزی تفاوت ایجاد کند، اما آن روز در ونزوئلا، همه مسائل روشن شد. ما مطمئناً ناامید و درمانده شده بودیم که این مسأله عمدتاً به‌دلیل حضور ما در واشنگتن و دور بودن از صحنه تحولات بود که نمی‌توانستم در زمان واقعی و به‌صورت زنده و در لحظه از اتفاقات داخل ونزوئلا آگاه شویم.