نقاش مناظر خاک‌آلود ایران بود

مریم سادات گوشه
خبرنگار
پرویز کلانتری را بیشتر از همه هنرهایش با تابلوهای کاهگلی‌اش می‌شناسند. او را پایه‌گذار سبک کاهگلی می‌دانند اما به گفته خودش پیش از او مارکو گریگوریان اولین کسی بود که این کار را کرد. برخلاف گریگوریان که آثارش انتزاعی و مدرن بود، شیوه کار استاد ملایم‌تر و طبیعی‌تر است. کلانتری خود می‌گوید: «من نقاش مناظر خاک‌آلود مملکتم هستم.»
زنده یاد استاد کلانتری در بیشتر کارهایش فضاها و نمادهای روستایی و بومی را تصویر می‌کند. او علاوه بر نقاشی، طراح، نویسنده و روزنامه‌نگار هم بود. بسیاری از نقاشی‌های کتاب‌های دوره دبستان آموزش نظام قدیم مدارس، نقاشی‌های او هستند. بچه‌های دهه 60 «روباه و خروس»، «چوپان دروغگو»، «حسنک کجایی؟»، «مرغابی‌ها و لاک‌پشت» و «روباه و زاغ» را بخوبی از کتاب فارسی در خاطر خود دارند.
او کتاب‌هایی هم تألیف کرده است. «خانه حاج رحیم آقا کجاست؟» و مجموعه «ما گل‌های خندانیم»، «ولی افتاد مشکل‌ها»، «چهار روایت» و «نیچه نه، فقط بگو مشد اسماعیل» از جمله کتاب‌های پرویز کلانتری است که خود نویسنده و تصویرگر کتاب بوده است. اگر کسی بخواهد با آثار نقاشی و تصویرگری این استاد بزرگ آشنا شود، کتاب پرویز کلانتری از جمله کتاب‌های خوبی است که نویسندگانی چون منصور ملکی، محمد تقی رهنمایی، توران میرهادی، طاهر صباحی و نیز خود استاد پرویز کلانتری آن را نوشته و حسن ملکی و جلیل رسولی آن را گردآوری کرده و توسط نشر زرین و سیمین در سال 95 به بازار نشر آمده است.
استاد کلانتری در زمان حیات خود نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی بسیاری در داخل و خارج از ایران برگزار کرده است. آثار استاد در سازمان ملل هم مشاهده می‌شود. یکی از نقاشی‌های او در فهرست تمبرهای ویژه این سازمان به چاپ رسیده است و نیز تابلوی مشهور شهر ایرانی او در مقر سازمان ملل نصب و نگهداری می‌شود.