یک رویداد هنری برای همه مردم

نرگس  عاشوری
خبر‌نگار‌
«کرونا و من؛ یک روایت تصویری» که به ابتکار انجمن مستندسازان سینمای ایران و با دبیری پیروز کلانتری برگزار می‌شود تا 30 دی‌ماه تمدید شده است. در این رویداد هنری قرار است روایت‌های تصویری مردم از شرایط کرونا در سه محور اصلی «خانه»، «شهر» و «ارتباط» گردآوری شود. شرکت‌کنندگان در این رویداد باید روایتشان از احوال جاری خود یا تجربه‌ روابط با اطرافیان را در مدت زمان کمتر از 7 دقیقه تصویر کنند. فارغ از بحث تکنیک و ارزش‌های هنری، از آثار شرکت کننده در این رویداد می‌توان به‌عنوان منبعی برای تحقیق از منظر جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی در روزگار کرونا استناد کرد.
میلاد خالقی‌منش رئیس هیأت مدیره انجمن مستندسازان و مدیر این جشنواره یکی از اهداف برگزاری این رویداد را گردآوری روایت‌های مردمی از کرونا می‌داند و در توضیحات تکمیلی‌اش به «ایران» می‌گوید: «رویکرد انجمن مستندسازان سینمای ایران رصد فضای فیلمسازی مستند به‌صورت همه جانبه در کشور است. فضای جدید رسانه‌ای همچون اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعی فرصتی فراهم کرده تا مردم روایت هایشان را به اشتراک بگذارند. با شیوع کرونا فضایی استثنایی در جامعه ایجاد شده است و هیچ ارگانی به‌صورت متمرکز و منسجم مسئولیت ثبت روایت‌های مردمی از احوال این روزها را به‌عهده ندارد. در حالی که چه برای ثبت در تاریخ و چه به‌لحاظ هنری این آثار باید به شکل دقیق رصد و بررسی شوند. ثبت کردن لحظه‌ها و شرایط بخشی از کار سینمای مستند است و ثبت اینکه مردم چگونه با این شرایط مواجه می‌شوند، بسیار مهم است.»
این رویداد ماهیت مسابقه‌ای هم دارد و قرار است آثار توسط نهال نفیسی (انسان‌شناس)، حبیبه جعفریان (نویسنده)، محمدرضا کلاهی (جامعه‌شناس) و مانی پتگر و مریم سپهری (مستندساز) داوری شود. آن‌طور که خالقی می‌گوید برگزارکنندگان این جشنواره به‌دنبال فضای فیلمسازی تکنیکال نیستند: «می‌خواستیم بدانیم مردم به پدیده‌های اجتماعی چه نگاه و روایتی دارند. سویه‌های انسانی و قصه‌گویی مهم است. در واقع این رویداد بیش از آن که جشنواره سینمایی باشد، جشنواره اجتماعی است. هدفمان این است که ببینیم مردم جامعه چه نگاهی به احوال این روزها دارند و این نگاه انسانی و اجتماعی را چطور به شکل هنری و ادبی بیان می‌کنند. این رویداد می‌تواند منبعی برای کارهای تحقیقاتی به‌لحاظ اجتماعی و جامعه‌شناختی و مستند‌سازی باشد.»
پیشنهاد او به متقاضیان شرکت در رویداد «کرونا و من؛ یک روایت تصویری» این است که به‌جای الگوبرداری بر روایت‌های شخصی خودشان تکیه کنند: «با دوربین موبایل یا دوربین شخصی روایت خودتان را بی‌واسطه بیان کنید. کمتر نگران این باشید که چطور می‌توانید قاب حرفه‌ای بگیرید یا تدوین حرفه‌ای انجام دهید. حتی در تدارک هستیم فیلم‌ها را به شکل پلان پلان دریافت کنیم تا کسی دغدغه تدوین نداشته باشد و همه علاقه‌مندان امکان شرکت در این رویداد را داشته باشند چون در همین فرصت محدود اقشاری که فکرش را هم نمی‌کردیم درگیر این رویداد شده‌اند و حرف‌هایی برای گفتن دارند و نگرانند چطور آن را بیان کنند.»
رئیس هیأت مدیره انجمن مستندسازان در ادامه می‌افزاید: «در همان روزهای ابتدایی که تبلیغ جشنواره جدی نبود و جسته و گریخته اخبار آن در برخی خبرگزاری‌ها منتشر شد یک رفتگر مشهدی همراه با خانواده‌اش برایمان فیلم ارسال کرد. اگر چه تصورشان از جشنواره ساخت فیلم داستانی بود اما برای خود من خیلی امیدوارکننده بود که به آن چیزی که می‌خواهیم می‌رسیم؛ یعنی دیده شدن جشنواره توسط همه مردم و ترغیب و تشویق آنها برای ثبت نگاهشان نسبت به احوال جاری این روزها.»
آن‌طور که خالقی‌منش می‌گوید، قبل از موعد داوری، تمام این آثار قرار است در قالب یک مجله تصویری روی سایت این انجمن قرار بگیرد: «در تدارک مجله تصویری هستیم تا منبعی برای تمام آثار مستند ساخته شده با موضوع کرونا باشد. قرار نیست فقط به آثار ساخته شده توسط فیلمسازان توجه کنیم، علاوه بر آثار رویداد «کرونا و من؛ یک روایت تصویری» در نظر داریم برگزیده‌ای از فیلم‌ها، حواشی و عکس‌های مهم که روایتی از کرونا دارند را در این مجله به تصویر بکشیم. هدفمان این است منبع صوت و تصویر از حواشی حول موضوع کرونا ایجاد کنیم»
طبق اطلاعات ارائه شده در فراخوان جشنواره علاوه بر جوایز نقدی، فیلم‌های منتخب در کانال‌های ارتباطی اپراتور «رایتل» و دو پایگاه «هاشور» و «انجمن مستندسازان سینمای ایران» به نمایش درخواهند آمد و ده فیلم برتر منتخب هیأت داوران در قالب یک فیلم بلند تنظیم و از طریق پلتفرم‌های آنلاین به نمایش درخواهند آمد.‌‌