فقیر و غنی به روایت مرادی کرمانی

نوشته‌های هوشنگ مرادی کرمانی چندان سن و سال سرشان نمی‌شود، از دانش‌آموزی که تازه به دنیای نوجوانی قدم گذاشته تا پیرمرد یا پیرزنی 80 ساله می‌توانند مخاطب کتاب‌های او باشند، نکته‌ای که درباره داستان «آب‌انبار» هم صادق است؛ کتابی متفاوت از دیگر نوشته‌های این نویسنده معاصر که اوایل دهه نود با همکاری نشر معین منتشرشده و بارها تجدید چاپ‌ شده. اما عمده‌ترین تفاوت این کتاب با دیگر نوشته‌های مرادی کرمانی را شاید بتوان در تلاش او برای بهره گرفتن از نثری دانست که در آن ردپایی از واژه‌های ادبیات کهن و حتی حکایت‌های قدیمی دیده می‌شود. اما چرا آب‌انبار کتاب خوبی بویژه برای نوجوانان است؟ شاید بخشی از پاسخ این سؤال را بتوان در تصویری جست‌و‌جو کرد که مرادی کرمانی در این داستان از زندگی نسل‌های گذشته ارائه کرده. روزگاری که هنوز خبری از دنیای مدرن و وسایل برآمده از آن نبوده و بویژه در مناطق کویری آب‌انبارها اهمیت بسیاری داشته‌اند. بخش مهمی از خانه‌های روزگار دور که هنوز هم ردپایی از آنها در شهرهایی همچون کرمان و یزد دیده می‌شود، هرچند که دیگر کاربردی ندارند و تنها فایده‌شان جلب توریست و گردشگر است. با آب‌انبار، فرصت برای مخاطبان نسل جدید فراهم می‌شود تا با سبک و سیاق زندگی گذشته آشنا شوند. اما نکته جالب‌توجه درباره این داستان حضور همچنان برقرار بخشی از روزگار کودکی خود مرادی کرمانی در ماجرای کتاب است که دوره زمانی آن شاید نهایت به 70سال قبل بازگردد. ماجرا از مکتب خانه و پسربچه‌هایی شروع می‌شود که شیخی در تلاش است تا به آنان درس زندگی بدهد و البته بازهم موضوع فقیر و غنی در میان است. شخصیت‌های اصلی کتاب را نوجوانان تشکیل می‌دهند، الماس که از خانواده‌ای متمول است و پدرش حامی بخشی از مخارج مکتب و عماد که خانواده‌ای فقیر دارد.عماد هنوز درکی از ثروت و تأثیر آن ندارد، منتهی متوجه شده الماس غذاهایی می‌آورد که فرق دارد، روزی برای گرفتن لقمه‌ای حلوا از الماس حاضر به انجام کاری می‌شود که بخش عمده داستان بر محور آن می‌چرخد. آب‌انبار را که بخوانید نه‌تنها از یکی دیگر از نوشته‌های این نویسنده معاصر لذت برده‌اید بلکه فرصتی برای آشنایی با بخشی از فرهنگ شهرها و روستاهای توابع کرمان قدیم هم پیدا می‌کنید.