کمک کردن به مردم برایم از لقب «رستم هند» ارزشمندتر است

حامد جیرودی
خبرنگار
مبارزه برای نابودی ویروس کرونا همچنان در سراسر دنیا ادامه دارد و در کشورمان هم بسیاری از مردم با ماندن در خانه های خود، برای جلوگیری از شیوع کرونا تلاش می‌کنند. در این میان، ورزشکاران هم در گروه های مختلف، در حال امدادرسانی به بیماران هستند. یکی از این ستاره ها،  پویا رحمانی دارنده مدال طلای کشتی ساحلی سال 2019 بازی‌های ساحلی جهان است که اقدامات زیادی را در زادگاه خود بابل انجام داده است.
 او در خصوص اینکه چطور تصمیم به امدادرسانی به همشهریان خود گرفت، به خبرنگار «ایران» چنین توضیح داد:« استارت این موضوع از آنجا رقم خورد که من برای تهیه ماسک به داروخانه مراجعه کردم و با اینکه در بابل همه من را می‌شناسند و آشنا هستم ولی نتوانستم ماسک و دستکش تهیه کنم. این شد که خودم تصمیم گرفتم به اتفاق 2 نفر از دوستان ماسک تهیه کنیم. برای همین پیش شهردار بابل رفتم و گفتم می‌خواهیم مواد ضدعفونی و ماسک تهیه کنیم و شهرداری هم اعلام کرد که مشکلی نیست و ما را حمایت می کند. این شد که چند خیاط گرفتم و با چند کارخانه پارچه بافی هم صحبت کردم و شروع به تولید ماسک کردیم. مواد ضدعفونی را هم شهرداری تهیه می کرد و ما فقط بسته‌بندی می‌کردیم. به این ترتیب که روزانه هزار لیتر مایع ضدعفونی کننده به ما می‌دادند و ما در هزار بطری یک لیتری می ریختیم. این کار هم خیلی سخت است. چون بوی خیلی بدی دارد و اذیت می‌کند. در ادامه دیدیم که کمک‌های مردمی هم رسید؛ یکی 20 هزار تومان و دیگری 50 هزار تومان می داد. در این شرایط، در کنار ماسک و ویتامین C و محلول ضدعفونی کننده، مایع دستشویی هم تهیه کردیم.»
در این بین اتفاقی که افتاد این بود که حساب بانکی رحمانی هم مسدود شد. او در این خصوص گفت:« دومین روزی که من این کار را شروع کردم، نمی دانم چه اتفاقی افتاد که از طرف دادستانی نامه آمد که حساب من مسدود شده است. در حالی که من زیر نظر شهرداری و شورای شهر بابل فعالیت می‌کردم و آنها خودشان به من گفتند که وقتی شروع کردی، کمک‌های مردمی را بگیر و با آن جلو برو. من به غیر از اینکه به آتش نشانی و کارکنان فضای سبز شهرداری 300 ماسک دادم، 5 هزار ماسک هم به دست مردم رساندم. به غیر از این به بهزیستی و انجمن نابینایان و ناشنوایان هم ماسک رساندیم. متأسفانه بعضی ها در کار خیر هم سنگ اندازی می کنند. آن موقع که حسابم بسته شد، بیست و هشتم بود و بانک ها هم بعد بسته شد. برای همین یک حساب دیگر معرفی کردم.»
حضور ورزشکاران در این مدت چشمگیر بوده و کشتی گیران دیگری مثل رسول خادم و کمیل قاسمی هم کمک هایی به مردم استان گیلان داشتند. این کشتی گیر جوان در این خصوص چنین نظر داد:«‌من با خودم فکر کردم که اگر ما قدمی برنداریم، درست نیست. مردم هم به من ورزشکار اعتماد می‌کنند. آقای خادم و قاسمی و دیگر بچه ها مثل عباس طحان، اصغر بذری، احسان لشگری و حسن رحیمی که خیلی وقت است این کارهای خیرخواهانه را آغاز کرده اند و به عنوان مؤسسه خیریه خادمین حضرت علی ابن ابی طالب (ع) به مردم خصوصاً در استان سیستان و بلوچستان کمک می کنند و استارت کارشان هم از سیل استان گلستان در سال 98 زده شد.»
رحمانی که برای حضور در مسابقات «رستم» هند راهی این کشور شده بود، توانست در سومین دوره این رقابت‌ها به مقام اول رسیده و عنوان «رستم» هند را به خود اختصاص بدهد. رستم در فرهنگ اساطیری ایران هم جایگاه خاصی دارد. او درباره اینکه با این کمک ها، منش رستم را دنبال می کند و حالا این کار برای او لذتبخش تر است یا عنوان رستم هند، چنین واکنشی داشت:
« بله وقتی به خانه پیرزنی می روم و سبد کالا را از دستم می‌گیرد و دعایم می کند و چشمانش پر اشک می‌شود، قطعا این برایم ارزشمندتر از کشتی و کشتی گرفتن و کسب عنوان رستم هند است. من قبلا این شرایط را حس نکرده بودم ولی حالا که در این شرایط قرار گرفته ام، بیشتر دوست دارم در این کارها باشم. واقعاً وقتی می بینی مردم خوشحال می‌شوند، یک حس و حال خاصی به آدم دست می دهد. یک جایی رفتیم که از یک خانواده 5 نفره، 4 نفرشان معلول بودند و به نظرم کمک به این افراد ارزشمند است.» توصیه همه مسئولان، پزشکان و ستاره های ورزش و هنر این است که مردم در خانه های شان بمانند تا زنجیره شیوع کرونا قطع شود. رحمانی در این باره هم صحبت کرد:« از افرادی که بی دلیل از خانه های خود بیرون آمدند و به مسافرت رفتند بگذریم، باید به این موضوع توجه داشت که گروهی از مردم هستند که نمی توانند در خانه بمانند. چون باید کار کنند و اگر بیرون نیایند، مخارج زندگی شان را نمی‌توانند تامین کنند. بقیه که بی‌دلیل بیرون می آیند، در حق خودشان، خانواده شان و مردم ظلم می‌کنند. چون همه با هم برابر هستیم و باید به سلامتی هم کمک کنیم.»