کیوتو!

نوشته عطا صادقی
روز نهم سفر پس از خوردن صبحانه از هتل خارج شدیم. طبق فهرست اولویت‏بندی شده که از دوستانمان گرفته بودیم اولین مقصد ما معبد کینکاکوجی ملقب به معبد طلایی بود. تاریخ این معبد به قرن چهاردهم میلادی برمی‏گردد که ابتدا خانه و باغی بزرگ بوده که توسط شوگون آشی‏کاگا یوشی‏میتسو از خانواده‏ای اصیل خریداری شده و سپس توسعه یافته است. پس از مرگ این شوگون، پسرش محل اقامت پدر را بنا به وصیتش به معبد بودایی زن تبدیل می‏ کند. (برای درک بهتر مفهوم شوگون نوشته فرهاد را بخوانید.) این معبد در باغی زیبا واقع شده بود. باغ ‏های ژاپنی با سبک منحصر به فردشان از زیباترین باغ‏ ها به شمار می ‏روند. توی این معبد و در کل در کیوتو گردشگران خارجی زیادی دیده می‌شدند که نشان‌دهنده آن بود که صنعت توریسم در ژاپن رونق فراوانی دارد. پس از بازدید از معبد طلایی با اتوبوس به سمت منطقه آراشی‏یاما رفتیم. اتوبوسرانی کیوتو از چند جنبه قابل توجه بود. در هر ایستگاه، فهرست خطوطی که وارد آن می‏ شدند مشخص بود و یک تابلو نیز وضعیت اتوبوس‏ های هرخط را نشان می ‏داد که مثلاً اتوبوس فلان خط در حال ورود به ایستگاه است یا چند دقیقه دیگر وارد ایستگاه می‏ شود. این زمان‏ ها کاملاً دقیق بود. کرایه اتوبوس را می‏ شد نقد یا با کارت اعتباری پرداخت. پرداخت نقدی نیز از طریق خودپرداز کنار راننده انجام می‏ شد و درصورتی که اسکناس به دستگاه می ‏دادیم، مابقی پول به‌صورت سکه از دستگاه بیرون داده می ‏شد. همچنین کارت ‏های تردد یک روزه‏ ای وجود داشت که با آن می‏ شد در کل روز از سیستم اتوبوسرانی و مترو استفاده کرد. قیمت این کارت‌ها 500 ین یعنی چیزی حدود چهار و نیم دلار یا 60 هزار تومان ما بود که نسبت به کره کاملاً گران‏تر بود. سیستم اعلام نام ایستگاه نیز در داخل اتوبوس هم به ‏صورت نمایش‏گر و هم به صورت صوتی وجود داشت. نکته دیگری که در اتوبوس جلب توجه می‏ کرد این بود که میکروفونی جلوی دهان راننده قرار داشت و وی قبل از توقف در ایستگاه ویا در هنگام رانندگی، کلماتی را دائماً تکرار می‏ کرد. به نظر می‏ رسید که راننده نیز در مورد نحوه رانندگی وظیفه دارد به مسافران اطلاع‏ رسانی کند، چراکه قبل از ترمز زدن یا پیچیدن عباراتی را بیان می‏ کرد. جالب اینکه بعضی از راننده‌های اتوبوس زن بودند و به‏ طور کلی مشارکت زنان در مشاغل در ژاپن همپای مردان و حتی شاید بیشتر از آنها بود. این موضوع در روزهای بعدی نیز برای ما کاملاً مشخص شد. منطقه آراشی‏یاما از یک خیابان باریک و سرشار از گردشگر تشکیل شده است که دو طرف خیابان را رستوران و مغازه‏ های سوغاتی ‏فروشی احاطه کرده ‏اند. از مکان‏ هایی در کیوتو که می‏ شد زنان و مردان کیمونو‏پوش را مشاهده کرد همین منطقه بود. دختران و پسران کیمونو‏پوش در این منطقه برای تفریح گرد هم می‏ آمدند که البته سوژه جذابی برای گردشگران نیز بودند و دائماً از آنها عکاسی می‏ شد. البته اشتیاق عکاسی در خود این جوانان نیز به شدت دیده می‏ شد و دائماً درحال سلفی گرفتن از خود بودند.‌