امام علی علیه‌السلام: مبادا که بدگمانی بر تو چیره شود که میان تو و هیچ دوستی رابطه  دوستانه برجای نمی‌گذارد.
 تحف العقول/79

پیگیری‌های کارشناسی درباره حریم مجموعه تئاتر شهر با وجود اینکه دوستان در شورای شهر تهران نکاتی را مطرح کرده بودند، ادامه داشته زیرا مجموعه تئاتر شهر ساختمان منحصر به فرد و ثبت شده در میراث ملی و فرهنگی کشور است. اما در جلسه روز دوشنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۰ که در وزارت میراث فرهنگی برگزار شده، طی این جلسه و در شورای مربوطه در وزارت میراث فرهنگی حریم تئاتر شهر تعیین و مصوب شد و قرار است این مصوبه به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ابلاغ شود و به محض اینکه وزارت میراث فرهنگی مصوب حریم تئاتر شهر را به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ابلاغ کند، با همکاری شهرداری تهران و شورای شهر و نهادهای مربوطه اقدامات لازم در خصوص حریم تئاتر شهر انجام می‌شود. ان‌شاءالله اتفاقات خوبی در این زمینه رخ دهد. از همکاری و تلاش‌های اداره کل میراث فرهنگی استان تهران و همچنین معاونت مربوطه که برای تعیین حریم مجموعه تئاتر شهر کارهای کارشناسی انجام دادند، قدردانی می‌کنم.
گفت‌و‌گوی مدیرکل هنرهای نمایشی با مهر

محدثه واعظی‌پور
منتقد
بعضی هنرمندان، پس از مرگ، ارج و قربی مضاعف پیدا می‌کنند. گویا رسم است، آنهایی که زمان حیات به آنچه شایسته‌اش بوده‌اند نرسیده‌اند، پس از مرگ، این توفیق را بیابند که ستایش و تحسین شوند. شهریورماه که به آخرین روزهایش نزدیک شده‌ایم، یادآور تولد رسول ملاقلی‌پور و پرویز پورحسینی است. ملاقلی‌پور، یکی از مهم‌ترین فیلمسازان سینمای جنگ است. چه فیلم‌هایش را دوست بداریم، چه از نوع نگاه و موضع‌گیری‌هایش خوشمان نیاید. با عیار حرفه‌ای و متر سینمایی، فیلمساز بزرگی است. جهانی که ملاقلی‌پور در فیلم‌هایش خلق کرد، شخصیت‌های آثارش و نوع روایت بویژه در «سفر به چزابه» نوآورانه و جسورانه است. ادای احترام او به شخصیت زن- مادر در «هیوا»، «میم مثل مادر» و «مزرعه پدری» در سینمای مرتبط با جنگ، مشابه ندارد. ملاقلی‌پور در ایام زندگی کوتاهش، آن‌طور که شایسته بود دیده نشد. اگر چه فیلم‌هایش موفقیت‌هایی داشتند، «میم مثل مادر» و «افق» پرفروش بودند و «هیوا» و «قارچ سمی» در جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت چند جایزه شدند، با این همه آن سینما و تجربه‌گری‌ها آنچنان که شایسته بود، دیده نشد. اگرچه امروز، می‌توان تأثیر او را بر نسل تازه‌ای از فیلمسازان دید.
آن روزها، داوران و اغلب منتقدان تحت تأثیر فیلمسازان دیگری بودند و اغلب فیلم‌هایش زمان مناسب روی پرده نمی‌رفتند و محکوم به شکست بودند. حالا و پس از گذشت سال‌ها از درگذشت ناگهانی این فیلمساز، تماشای فیلم‌هایش مجالی برای نقد و بررسی مجدد و کشف این آثار به وجود آورده و سینمای ملاقلی‌پور توسط نسل تازه‌ای از منتقدان و نویسندگان سینمایی دیده می‌شود. اگرچه این تلاش‌ها، اجحاف‌هایی را که به او شد، جبران نمی‌کند اما نشان دهنده این نکته است که فیلم خوب، بالاخره دیده خواهد شد و هیچ مدیر یا جشنواره و داوری نمی‌تواند مانع درخشش آن شود.
در کارنامه پرویز پورحسینی، بازیگر موقر و محترمی که سال گذشته او را از دست دادیم، بازی بد دیده نمی‌شود.10 سال پایانی زندگی این بازیگر، در تلویزیون گذشت. او در سریال‌های مختلف مقابل دوربین رفت، آثاری که بسیاری از آنها در اندازه قدرت بازیگری او نبود، اما در همان سریال‌های متوسط و زیر متوسط، پورحسینی ستاره‌ای بود که می‌درخشید. صدایی خوب و لحنی درست داشت، نقش را حتی اگر کوتاه بود یا خوب ننوشته شده بود، کامل درک و به بهترین شکل بازی می‌کرد. اگر کیفیت بازی بسیاری از بازیگران همنسل پورحسینی را در تلویزیون ببینید، متوجه می‌شوید که سریال‌ها چقدر در از بین بردن استعداد بازیگرهای بزرگ دیروز، مؤثر هستند، اما پورحسینی با وجود پرکاری در تلویزیون، همواره کیفیت نقش‌آفرینی و حضور خود را حفظ کرد. درخششی که با «اولین شب آرامش» (احمد امینی) شروع شده بود، با «بیداری» (بهرام عظیم‌پور) ادامه یافت. در «شیدایی» در نقشی مکمل به اندازه بازیگران نقش‌های اصلی دیده شد و در «قاتل اهلی» (مسعود کیمیایی) نشان داد بازیگری درجه یک است. پورحسینی، نقش‌هایی را به یادماندنی کرد که معمولی و ساده به‌نظر می‌رسیدند و در پرتو حضور بازیگران جوان، می‌شد به چشم نیایند. پورحسینی با چهره سمپاتیک، صدا و لحن پخته و نگاه‌های مؤثرش، نقش‌ها را از خطر دیده نشدن و فراموشی نجات می‌داد. فقدان او، برای بازیگری ضربه بزرگی است. فقدان بازیگری که در تئاتر بالید و جایگاهش، از اغلب سریال‌هایی که بازی کرد بسیار بسیار بالاتر بود.

 اسماعیل علوی
دبیر گروه پایداری
«مَناقِبُ آلِ أبی طالب» مشهور به «المناقب» از جمله منابع تاریخ عاشوراست که به عربی و در موضوع زندگی و اوصاف نیکو و فضایل پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع)، به نگارش در آمده است. مؤلف این کتاب «ابن شهر آشوب»(488 - ۵۸۸ق)، مفسر، محدث، رجال، ادیب و از جمله عالمان مشهور شیعه در قرن ششم قمری است. وی در ساری یکی از شهرهای مازندران متولد و پس ازکسب علوم اولیه، به منظور تکمیل دانسته‌های علمی خود راهی بغداد می‌شود و نزد عالمانی بزرگ وبنام همچون «شیخ طبرسی»، «فتال نیشابوری»، «ابوالفتوح رازی» و.... تحصیل می‌نماید. در آنجا به کرسی وعظ و تدریس دست یافته و چنان مقبولیت می‌یابد که خلیفه وقت به وی خلعت می‌پوشاند. از ابن شهرآشوب آثار متعددی باقی مانده که نامدار‌ترین آنها کتاب المناقب است. این کتاب با تاریخ زندگی و فضائل رسول گرامی اسلام آغاز و به حیات و فضائل حضرت مهدی(ع) ختم می‌شده که بخش‌های حضرت مهدی(ع) و صحابه رسول گرامی اسلام آن، که مؤلف به وجود آنها اشاره کرده، در دست نیست.
مؤلف در رابطه با انگیزه خود از نگارش این کتاب در مقدمه می‌نویسد: «چون کفر دشمنان امیرالمؤمنین(ع) را دیدم و شیعه و سنی را در مسأله ولایت آن حضرت پراختلاف یافتم... پس از خواب غفلت بیدار شدم و این امر لطفی بود تا حقیقت را از لابه‌لای اختلافات موجود و روایات مختلف نمایان سازم؛ آنگاه راویانی را یافتم که احادیث نبوی را تغییر داده و تحریف کرده و به ساختن فضیلت‌های جعلی برای دیگران روی آورده بودند.... بر آن شدم که مناقب اهل بیت پیغمبر اسلام(ص)را به طور دقیق و مستند در یک مجموعه گردآوری کنم.» سپس به شرح آلام خود در مورد آنچه بر اخبار صحیح رفته پرداخته و می‌گوید: «با دیده انصاف نگاه کردم و مذهب تعصب را در اختلاف‌ها کنار گذاشتم و بر خود واجب نمودم که شبهه را از حجت، بدعت را از سنت، صحیح را از سقیم، تازه پدید آمده را از قدیم، حق را از باطل و مفضول را از فاضل جدا کنم.»
عالمان دینی کتاب المناقب را ازجمله کتب معتبری دانسته و در وصف آن گفته شده است که اهل علم را به تحسین واداشته و در حدی از اعتبار قرار دارد که علمای شیعه و سنی به آن اعتماد دارند و روایات آن را بدون هیچ دغدغه‌ای نقل می‌کنند.  این کتاب در چهار جلد است که جلد‌های اول تا سوم به فضائل رسول گرامی اسلام، امیرالمؤمنین علی(ع) و حضرت زهرا(س) اختصاص یافته و جلد چهارم با احوال، فضائل و زندگینامه امام حسن(ع) آغاز و به ذکر زندگی و فضائل امام حسن عسکری(ع) خاتمه می‌یابد. مؤلف، در این جلد و در باب امامت امام حسن(ع) فصل مفصلی را به فضائل امام حسن مجتبی(ع)، جایگاه آن حضرت نزد رسول گرامی اسلام(ص) و مستندات آن، همچنین صلح امام حسن و ریشه‌های قیام عاشورا اختصاص داده و مخاطب را قدم به قدم با زمینه‌های شکل‌گیری نهضت عاشورا آشنا می‌سازد. برخی از مطالب مناقب ابن شهر آشوب، گاه منحصر به نقل مؤلف بوده و در جای دیگری نیامده است. وی همچنین برای برخی از روایات شواهدی از شعر شاعران را آورده که در نوع خود در استناد کم نظیر است.  این کتاب چون در محیطی که کتابخانه‌ها رونق فراوان داشته و کتاب‌های بسیاری در موضوعات مختلف از جمله قیام عاشورا در دسترس بوده، تألیف شده از ویژگی‌های بسیاری برخوردار است. از این‌رو کتاب مناقب آل ابی‌طالب(ع) در حدی از اعتبار قرار گرفته که علمای شیعه و سنی به آن اعتماد کرده، روایات آن را بدون هیچ تشویش خاطری نقل می‌کنند. این کتاب در چهار جلد به زبان عربی به همت مجمع احیاء الثقافة الاسلامیه در سال ۱۴۱۲ ه‌.ق به چاپ رسیده و تلخیص و منتخبی از آن به وسیله حسین بن جبیر به نام «نخب المناقب» نگارش یافته است. ابن شهرآشوب در باب مربوط به امام حسین(ع) به دلیل اهمیت قیام عاشورا، بیشترین مطالب خود را به این موضوع اختصاص داده است. البته به سبب اجتناب از تفصیل و تطویل کتابش، این حادثه را با اجمال و اختصار گزارش کرده و افزون بر آنکه در مواردی، ترتیب حوادث را چندان رعایت نکرده، با گزینش برخی از حوادث، به بسیاری از حوادث دیگر، اشاره نکرده است. پس از ابن اعثم، وی تنها کسی است که سخن معروف امام حسین(ع) «انی لم اخرج اشرا ولا بطرا..» را درباره فلسفه قیام عاشورا نقل کرده است. البته با این تفاوت که او این سخن مشهور را به عنوان پاسخ حضرت (نه وصیتنامه به محمد حنفیه) به افرادی مانند محمد حنفیه، عبدالله بن مطیع و ابن عباس که می‌خواستند حضرت را از رفتن به عراق بازدارند، آورده است. ابن شهرآشوب به‌رغم پرهیز از آوردن روایات سست، برخی از اخباررا به نقل از ابومخنف آورده که نه تنها مضامینی نامعقول و غیر قابل پذیرش دارند، بلکه در اخبار به جای مانده از ابومخنف در منابع معتبر و کهن چنین مواردی نیامده است و این نشان می‌دهد که در عصر ابن شهرآشوب اخبار جعلی منسوب به ابومخنف رایج بوده که وی برخی از آنها را نقل کرده است.

تبریک‌ها برای روز ملی سینما هنوز هم ادامه دارد و هنوز بخشی از مطالب فضای مجازی اهالی فرهنگ و هنر را تشکیل می‌دهد. البته در این بین نگرانی‌ها بابت وضعیت مردم افغانستان و بویژه زنان افغان هم بازتاب‌های متعددی دارد. با این حال شادباش‌های زادروز هنرمندان و از طرفی خبر برپایی کنسرت یا انتشار آلبوم موسیقی، فیلم و کتاب هم جایگاه قابل توجهی در شبکه‌های اجتماعی دارد. در یکی از همین پست‌ها، «الهام کردا» از مردم دعوت کرده‌ اجرای چند شب آخر نمایش «در انتظار گودو»را از دست ندهند و شاهو عندلیبی هم با انتشار بخشی از یک ویدیو از برپایی اولین کنسرت رسمی خود و دوستانش در اروپا، همزمان با کنترل نسبی کرونا در برخی کشورها گفته است.
نویسنده جهانی ادبیات کودک و نوجوان ایران
فرهاد حسن‌زاده، روزنامه‌نگار و نویسنده کودک و نوجوان کشورمان به جمع نویسندگان برتر جایزه «هانس کریستین اندرسن» راه یافته، این جایزه در سطح جهانی از چنان اعتباری میان اهالی کتاب برخوردار است که آن را نوبل کوچک ادبیات می‌خوانند. البته این نخستین مرتبه‌ای نیست که این نویسنده شاخص تا این اندازه توجه داوران جهانی را به خود جلب کرده، چند سال قبل هم از او به‌عنوان یکی از پنج نویسنده برتر ادبیات کودک و نوجوان جهان در خلال برپایی اختتامیه جایزه «هانس کریستین اندرسن» تقدیر شد. این خبری است که «کتاب‌های طوطی» منتشر کرده است.
چهره ‌ها
علیرضا عصار، خواننده و آهنگساز کشورمان با باز نشر بخشی از فیلم «دلشدگان» به یکی از دیالوگ‌های آن اشاره کرده، پستی که در آن متنی به‌عنوان آرزوی مشترک این روزهای‌مان آمده که بخشی از فیلم است: «کاش این دنیا هم مثل یک جعبه موسیقی بود، هم صداها آهنگ بود و همه حرف‌ها ترانه.» عصار خودش نیز به‌همین مناسبت نوشته:«روز ملی سینما بر تمام دوستداران سینما و بر تمام هنرمندان ارزنده سینمای ایران عزیزمون مبارک.»
کیهان کلهر هم خبر خوبی برای علاقه‌مندان موسیقی دارد؛ گویا زمان کمی تا انتشار تازه‌ترین آلبوم این آهنگساز و نوازنده شناخته شده مانده، «آبی همچون شب فیروزه‌ای» عنوان این آلبوم است که قرار شده 22 آبان ماه پاییز در پیش رو، برابر با 21 نوامبر سال 2021 منتشر شود. این آلبوم شامل هشت قطعه است که با همکاری هنرمندان از جمله ساندیپ داس، کارن اوزونیان و اریک جاکوبسن بزودی در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.
مهراب قاسم‌خانی بازیگر سینما مطلبی درباره روز سینما و فیلمنامه‌نویسی خودش گذاشته، البته به بهانه تبریک روز سینما به همه آنهایی که عاشق هنرهفتم هستند. او درباره این نوشته که بالاخره جوان‌ترهای با انگیزه جای او و هم‌نسلانش را می‌گیرند:«هنوزم بعد از نزدیک به 30 سال کار کردن، این اعتقاد رو دارم که هیچ عامل بیرونی باعث موفقیت یا عدم موفقیت من یا پرکاری‌ام نمی‌تونه باشه. فرمول به همین سادگیه که تا وقتی مخاطب کارم رو بپسنده حضور دارم و هیچ کسی نیست که نخواد با کسی که مخاطب دوستش داره کار کنه.» البته چند سطر بعدتر هم گفته اگر روزی مخاطب دیگر کارش را نپسنده هرچقدر هم دوست و آشنا داشته باشد بی‌فایده است.
محسن شریفیان نوازنده و آهنگساز جنوبی هم با انتشار بخشی از اجرایی که خود هم در آن حضور دارد نوشته:«این قطعه را پنج سال قبل در اتریش نواختیم. گاهی به جادوی زمان فکر می‌کنم که چقدر طول و عرض و ارتفاعش متغیر است! باد دارد! زار دارد. انگار زمان، خودش از اهل هواست. شاید باز هم ساختیم! سی سال بعد!» اما گفته شریفیان درباره اهل هوا و زار، به طایفه‌ای ساکن در جنوب کشورمان باز‌گردد.
ترانه علیدوستی هم عکسی قدیمی که معلوم است از آلبوم تصاویر چاپی گرفته شده را گذاشته و البته در چرایی کیفیت نه چندان خوب آن هم به شوخی گفته که آن را به‌عنوان جنسی عتیقه بپذیرید. او درباره این عکس که به سال 2002 و اختتامیه جشنواره لوکارنو سوئیس تعلق دارد نوشته:«در جوانی من اینستاگرام نبود و جز عکس رسمی کسی چیزی از ما ثبت نمی‌کرد. اینها را هم سال‌ها بعد به دستم رساندند.» در این عکس او در حال دریافت جایزه‌ای برای بازی در فیلم «من، ترانه، 15 سال دارم» است. او اتفاقات خوبی را برای سینمای کشورمان و اهالی‌اش آرزو کرده است.

 حسین محسنی
مدیر گالری آرتیبیشن
توجه به فرهنگ و هنر در همه جوامع در حال توسعه بیش از پیش شده است و اولویت پرداختن به هویت فرهنگی و هنری دغدغه‌ای است که بجد می‌توان در آنان مشاهده کرد. اگر به کشورهای غرب آسیا مانند ترکیه، امارات، قطر و... نگاه کنیم، می‌بینید سرمایه‌گذاری‌های زیادی در حوزه فرهنگ و هنر، بویژه گالری‌ها و موزه‌ها شده است. در این موارد از تسهیل‌گرهای مختلف دولتی، مالیاتی، حقوقی و قانونی استفاده شده است. هنر و فرهنگ دو بال جامعه هستند که در مضامین مختلف اعتقادی، رفتاری و بومی قابل مشاهده هستند. عدم توجه به اهمیت هنر در بودجه‌بندی سالانه کشور و روند همکاری کمیسیون فرهنگی مجلس با دولت جهت به‌روزرسانی قوانین در این بخش، کار را برای اهالی این حوزه سخت کرده است.
مسئولان ما بخصوص وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در رویدادهای اصلی اهالی هنر بیش از نشست‌هایی با درهای بسته شرکت کنند. حضور دولتمردان در میان اهالی هنر فاصله این بخش از جامعه را با تصمیم‌سازها کم خواهد کرد و موجب دلگرمی این قشر مهم جامعه هم خواهد شد. اهالی فرهنگ و هنر صبورترین و کم‌توقع‌ترین بخش جامعه هستند که اتفاقا دولت با کمک آنها مسیر رشد کشور را هموار خواهد کرد. کافی است نقش دولت که تسهیل‌گر امور است به‌درستی ایفا شود و با تعریف مجوزهای متنوع و ایجاد دست‌اندازهای متعدد مسیر توسعه و اثربخشی هنر منحرف نشود.
در مورد توسعه صنایع خلاق و فرهنگ و هنر انتظار می‌رود با هماهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به این بخش از اقتصاد صنایع خلاق نگاه جدی‌تری شود و مانند بخش علمی کشور که سند چشم‌اندازی ترسیم شده است، شرایطی مهیا گردد که حضور سرمایه‌گذاران و کسب‌ و کارهای نوین تسهیل شود. کما اینکه ارزآوری و ارزش افزوده‌ای که در قسمت صنایع خلاق ایجاد می‌گردد به جهت جایگاه کشور به مراتب مسیر راحت‌تری خواهد داشت. شاید در مسائل علمی در منطقه رقبای جدی‌تری نسبت به صنایع خلاق داشته باشیم که تقویت این بخش منطقی به نظر می‌رسد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با هماهنگی با دیگر بخش‌های دولت مانند وزارت امور خارجه، در استفاده از دیپلماسی فرهنگی هنری، رفت‌و‌آمد هنرمندان و مجموعه‌داران و موزه‌داران، وزارت علوم و فناوری با به‌روزرسانی در طبقه‌بندی دروس دانشگاهی و کم کردن فاصله بازار و دانشگاه، وزارت صنعت، معدن و تجارت در صادرات هنر و تسهیل در امور گمرکی، همکاری با وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و دیگر بخش‌هایی از دولت که به این بازار کمک می‌کنند.
همچنین بخش‌های خود وزارت ارشاد نیازمند تعامل بهتری هستند. عدم هماهنگی مجوزهای صادر شده در بخش‌ها و ادارات مختلف وزارتخانه و نداشتن سازوکاری مناسب، جز سردرگمی و ایجاد فساد چیزی دربر نخواهد داشت. دولت با به رسمیت شناختن انجمن‌های صنفی هنر، جایگاه تسهیل‌گری خود را پررنگ‌تر و به جامعه هنری اعتماد کند.
هنر قطعاً یکی از مهم‌ترین بخش‌های آتی اقتصاد کشور خواهد بود. دولت با تبیین درست نقش خود خواهد توانست رغبت و علاقه  و حضور سرمایه‌داران، بانک‌ها و تجار داخلی و حمایت آنان را در این بازار افزایش دهد. به‌طور مثال وقتی دولت در بخش تجسمی هنوز اهمیت جایگاه هنرمند، گالری، خانه‌های حراج، آرتفیرها و اکسپوها را به‌درستی نمی‌شناسد و در جهت رشد و سود‌آوری در این بازارها اهمیتی به صورت ویژه قائل نمی‌شود از سرمایه‌دار خارجی هم نمی‌توان انتظار اعتماد داشت. امیدواریم هنر همان طور که جایگاه والایی دارد در بین دولتمردان، هنر به عنوان فرصت حال و آینده در اقتصاد و توسعه کشور دیده شود.

 رضا مهدوی
موسیقی‌شناس و منتقد هنری
مجموعه شنیداری «فراز و فرود» از کامل‌ترین و معتبرترین ردیف آوازی یکصد ساله اخیر در موسیقی ایران است. حسن(قاسم)گلپایگانی از شاگردان مستقیم استاد نورعلی برومند و نیز از شاگردان برادرش اکبر گلپایگانی از دانایان رمز و رازهای موسیقی ایران بواسطه شاگردی‌هایی که نزد بزرگان اهل فنِ موسیقی داشته است.
خاندان گلپایگانی از پدر پدرشان در گلپایگان تا پدرشان حاج حسین گلپایگانی از مداحان و منبری‌های معروف تهران قدیم تا پسرانش همه از صدای خوش و معلومات آوازی در موسیقی ملی ایران و موسیقی مذهبی از گرایش‌های هنر دینی بدرستی برخوردار بوده و همچنان هستند. مجموعه آلبوم فراز و فرود دارای پانزده لوح فشرده به همراه ساز سنتور هانی گلپایگانی فرزند حسن گلپایگانی با شرح مختصری در برخی از گوشه‌ها توسط خواننده و مدرس ردیف وجود دارد. این ردیف آوازی _آموزشی فضای نوین و شایانی برای علاقه‌مندان جدی فراگیری فرهنگ آوازی معاصر برگرفته از شیوه‌های قدمایی و همین‌طور مداحان و ذاکرانی که می‌خواهند روی اصول و قواعد صحیح بخوانند راه گشایی کرده است. نظارت دقیق استاد اکبرگلپا در این مجموعه نشان از اعتبار افزون بواسطه دوازده سال شاگردی پیوسته ایشان در محضر نورعلی برومند دارد که مبتنی بر حفظ و احیا و توسعه فرهنگ آواز خوانی در دهه چهل و پنجاه که می‌رفت به فراموشی سپرده شود اعتبار دوباره‌ای بخشید.
وسعت مُدال یا اصطلاحاً مایگی در مایه‌های فرهنگ آوازی در موسیقی دستگاهی ایران دراین آلبوم به بسط و گسترش الگومدارانه‌ای می‌رسد که در قالب‌های ریتمیک و ملودیک ساختار نغمگی ایجاد می‌کند که باعث می‌شود آوازی آموزشی به‌طور سهل و روان درنوع خود بی‌بدیل برای همگان باشد و ماندگار در پهنه موسیقی سترگ ایران زمین. گفتنی است نوشته‌ای معتبر و خواندنی از علیرضا میرعلی نقی در دفترچه آلبوم وزین فراز و فرود وجود دارد و همین‌طور نمونه اجراهایی ناب از فرهیختگان موسیقی ملی ایران همچون جلیل شهناز و حسن کسایی و اصغر بهاری و میلاد کیایی در انتهای هر دستگاه جواب آواز به حسن گلپایگانی داده‌اند که برغنای مجموعه افزوده است.
فراز و فرود در آسمان ردیف موسیقی آوازی ایران
اجرا: استاد حسن گلپایگانی
تولید: مرکز موسیقی حوزه هنری
سال 1391

ایرنا گزارش تصویری منتشر کرده از جشن بزرگداشت بازگشت صلیب مقدس به اورشلیم، مراسمی که روز یکشنبه در کلیسای سرکیس مقدس و با حضور اسقف‌اعظم سبوه سرکیسیان و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برگزار شد.عکاسان این گزارش زیبا  ژوانا ابدیان و ژنیا ابدیان هستند.